Szkoła Policji w Katowicach

Szkoła Policji w Katowicach Zadania Policji w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych Opracowanie: nadkom. Piotr Sobiech nadkom. Andrzej Wilisowski Zakład Wyszkolenia Specjalnego SZKOŁA POLICJI Wydawnictwo Szkoły Policji w Katowicach 2009

2 Wszelkie prawa zastrzeŝone Szkoła Policji w Katowicach 2009 KsiąŜki nie wolno reprodukować (adaptować) ani w całości, ani w części, niezaleŝnie od zastosowanej techniki (druk, fotografia, komputer, kserograf, fonografia itd.), bez pisemnej zgody Wydawcy. Druk i oprawa: Szkoła Policji w Katowicach

3 Spis treści Wstęp 5 1. Podstawy prawne wprowadzenia stanu klęski Ŝywiołowej 7 2. Podstawowe pojęcia związane z prowadzeniem działań przez Policję w przypadku katastrof naturalnych i awarii technicznych 8 3. Zadania Policji w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych 11 4. Planowanie i organizacja działań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych 14 Literatura 19

4

5 Wstęp Skrypt Zadania Policji w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych został napisany w oparciu o programy szkoleń zawodowych policjantów, przy wykorzystaniu przepisów zawartych w zarządzeniu nr 24/98 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez Policję zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych. W opracowaniu tym staraliśmy się w sposób przystępny przybliŝyć wiedzę związaną z prowadzeniem przez Policję działań w przypadku wystąpienia katastrofy naturalnej bądź awarii technicznej. Niniejszy skrypt zawiera cztery rozdziały, w których ujęto podstawowe pojęcia związane z katastrofami naturalnymi i awariami technicznymi, ich organizacją oraz sposobem realizacji. Znajomość tej tematyki przez policjantów jest niezbędna do realizacji czynności słuŝbowych. Dlatego teŝ waŝne jest, aby policjanci wszystkich komórek organizacyjnych na bieŝąco w oparciu o aktualne przepisy wiedzieli, kiedy i w jaki sposób prowadzić działania w przypadku wystąpienia katastrofy naturalnej i awarii technicznej.

6

7 1. Podstawy prawne wprowadzenia stanu klęski Ŝywiołowej W sytuacjach szczególnych zagroŝeń, jeŝeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające, moŝe zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: 1) stan wojenny; 2) stan wyjątkowy; 3) stan klęski Ŝywiołowej 1. W celu zapobieŝenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski Ŝywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów moŝe wprowadzić na czas oznaczony, nie dłuŝszy niŝ 30 dni, stan klęski Ŝywiołowej na części albo na całym terytorium państwa. PrzedłuŜenie tego stanu moŝe nastąpić za zgodą Sejmu 2. Do wprowadzenia stanu klęski Ŝywiołowej konstytucyjnie uprawniona jest Rada Ministrów, a nie Prezydent. Przesłanką wprowadzenia jest: 1) dąŝenie do zapobieŝenia skutkom katastrof naturalnych i likwidacji ich następstw; 2) dąŝenie do zapobieŝenia skutkom awarii technicznych, noszących znamiona klęsk Ŝywiołowych. Chodzi zatem o stan wywołany nie wskutek działań człowieka, ale tzw. sił przyrody (powodzie, susze, huragany, poŝary, trzęsienia ziemi itp.). Stan klęski Ŝywiołowej moŝe być wprowadzony na całym obszarze państwa lub jego części, zaleŝy to od zasięgu działania Ŝywiołu. Stan ten rząd moŝe wprowadzić na czas oznaczony, ale nie dłuŝszy niŝ 30 dni. W razie zaistnienia konieczności przedłuŝenia jego obowiązywania moŝna tego dokonać za zgodą Sejmu i na czas oznaczony we wniosku przedłoŝonym Sejmowi. Konstytucja nie określa czasu obowiązywania stanu nadzwyczajnego, gdyŝ nie da się tego z góry przewidzieć, ale zobowiązuje władze do podejmowania działań odpowiadających stopniowi zagroŝenia i zmierzających do jak najszybszego przywrócenia warunków normalnego funkcjonowania państwa. 1 Art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). 2 Art. 232 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483).

8 Jedną z konsekwencji stanu nadzwyczajnego jest czasowe ograniczenie lub zawieszenie wolności i praw obywatelskich, co jest uzasadnione koniecznością poświęcania jednego dobra dla ratowania dobra wyŝszego. Nie oznacza to jednak dowolności władz w tym względzie, gdyŝ katalog praw nie podlegających ograniczeniu zawiera Konstytucja. Wprowadzenie stanu klęski Ŝywiołowej rodzi określone skutki prawne w zakresie wolności i praw jednostki, a Konstytucja w art. 233 ust. 3 określa enumeratywnie, jakie wolności i prawa jednostki ustawa o stanie klęski Ŝywiołowej moŝe ograniczyć. W katalogu tym ujęto 9 wolności i praw, a ustawa wykazu tego nie moŝe powiększyć. Ustawa określająca zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela w stanie klęski Ŝywiołowej moŝe ograniczać wolności i prawa określone w art. 22 (wolność działalności gospodarczej), art. 41 ust. 1, 3 i 5 (wolność osobista), art. 50 (nienaruszalność mieszkania), art. 52 ust. 1 (wolność poruszania się i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), art. 59 ust. 3 (prawo do strajku), art. 64 (prawo własności), art. 65 ust. 1 (wolność pracy), art. 66 ust. 1 (prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy) oraz art. 66 ust. 2 (prawo do wypoczynku) 3. Jednym z zasadniczych skutków wprowadzenia stanu nadzwyczajnego jest zawsze ograniczenie sfery wolności i praw jednostki. Jest to kwestia niezwykle istotna z punktu widzenia człowieka i obywatela, dlatego Konstytucja nie zostawia organom władz publicznych swobody w określaniu, jakie wolności i prawa mogą podlegać ograniczeniom. 2. Podstawowe pojęcia związane z prowadzeniem działań przez Policję w przypadku katastrof naturalnych i awarii technicznych W przypadku wystąpienia katastrofy naturalnej lub awarii technicznej dowodzenie siłami w formie akcji lub operacji Policji związane jest nierozerwalnie ze sprawnością organizacyjną określonych komórek w jednostkach Policji. Zagadnienie to ma decydujący wpływ na efektywność tych działań oraz optymalne wykorzystanie 3 Art. 233 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483).

9 potencjału osobowego i technicznego. Dlatego znajomość określonych pojęć w niniejszym rozdziale jest niezbędna dla prawidłowej realizacji zadań związanych z katastrofami naturalnymi oraz awariami technicznymi. Sytuacja kryzysowa zdarzenie sprowadzające niebezpieczeństwo dla Ŝycia i zdrowia ludzi lub mienia, spowodowane bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra lub klęską Ŝywiołową, charakteryzujące się moŝliwością utraty kontroli nad przebiegiem wydarzeń albo eskalacji zagroŝenia, w których do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego niezbędne jest uŝycie większej liczby policjantów, w tym zorganizowanych w oddziały lub pododdziały, w tym uzbrojone 4. Katastrofa naturalna sytuacja spowodowana przez działanie siły natury, w szczególności powodzie, susze, poŝary, wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, huragany, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska, zjawiska lodowe na rzekach i zbiornikach wodnych, masowe występowanie szkodników, chorób roślin i zwierząt albo ognisk chorób zakaźnych ludzi, do której opanowania nie wystarczają rutynowe działania odpowiednich słuŝb i niezbędne jest uruchomienie dodatkowych sił i środków. Awaria techniczna sytuacja powstała w wyniku gwałtownego zdarzenia zakłócającego przebieg procesów technologicznych lub teŝ w wyniku celowego albo niewłaściwego wykorzystania tych technologii w procesie produkcji, transportu albo przechowywania, w wyniku czego nastąpiło zagroŝenie Ŝycia i zdrowia ludzi, ich niezbędnego zaopatrzenia lub mienia. Sztab organ pomocniczy osoby dowodzącej operacją, którego zadaniem jest przetwarzanie informacji związanych z zagroŝeniem, wypracowywanie propozycji decyzji, koordynowanie działań jednostek uczestniczących w operacji oraz utrzymywanie współdziałania z innymi słuŝbami i instytucjami, zaangaŝowanymi w działania ratownicze. Plan działania podstawowy dokument kierownika jednostki określający jego obowiązki, organizację działań, zasoby sił i środków oraz zasady podległości, 4 Zarządzenie nr 213 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 lutego 2007 r. w sprawie metod i form przygotowania i realizacji zadań Policji w przypadkach zagroŝenia Ŝycia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo bezpieczeństwa i porządku publicznego.

10 współdziałania i koordynacji wykonywanych zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych 5. Akcja policyjna zwana dalej akcją zespół przedsięwzięć organizacyjnych, taktycznych i materiałowo-technicznych podejmowanych w sytuacjach kryzysowych, w celu zapobieŝenia lub likwidacji stanu zagraŝającego Ŝyciu i zdrowiu ludzi lub ich mienia albo bezpieczeństwa i porządku publicznego, a z rodzaju sytuacji kryzysowej i towarzyszących okoliczności wynika, Ŝe nie jest moŝliwe podjęcie skutecznych działań przy uŝyciu sił i środków pozostających w dyspozycji właściwej komendy powiatowej Policji. Operacja policyjna zwana dalej operacją zespół przedsięwzięć organizacyjnych, taktycznych i materiałowo-technicznych podejmowanych w sytuacjach kryzysowych, w celu zapobieŝenia lub likwidacji stanu zagraŝającego Ŝyciu i zdrowiu ludzi lub ich mieniu albo bezpieczeństwa i porządku publicznego, w przypadku gdy zdarzenie obejmuje swoim zasięgiem obszar więcej niŝ jednej komendy wojewódzkiej Policji lub komendy powiatowej Policji albo w sytuacji prowadzenia działań przedłuŝających się w czasie, do prowadzenia których niezbędne jest wsparcie siłami i środkami oraz zapleczem logistycznym wykraczającym poza potencjał właściwej komendy wojewódzkiej Policji lub komendy powiatowej Policji. System dowodzenia w operacji policyjnej zbiór zespołów ludzkich, zasad, środków materialnych i metod postępowania ujęty w ścisłe ramy organizacyjne, który aby wykonać zadanie w ramach akcji (operacji) policyjnej musi zawierać następujące komponenty: organizację dowodzenia, środki dowodzenia, proces dowodzenia. Fazy procesu dowodzenia przygotowanie, reagowanie i odbudowa. Przygotowanie przedsięwzięcia planistyczne określające sposób reakcji na zagroŝenie oraz działania mające na celu zgromadzenie sił i środków niezbędnych do efektywnego reagowania. 5 Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez Policję zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych.

11 Reagowanie zasadnicze zadania zmierzające do osiągnięcia załoŝonego celu. Do czynności umiejscowionych na tym etapie działania zaliczamy równieŝ działania wyprzedzające. WaŜnym elementem prawidłowej realizacji działań jest odpowiednio zorganizowany nadzór i kontrola. Odbudowa działania po zakończeniu operacji lub akcji zmierzające do przywrócenia stanu normalnego (pierwotnego). Dowodzenie ukierunkowana, celowa działalność dowódcy, realizowana w ramach działań policyjnych, zapewniająca wysoką zdolność sił i środków Policji do osiągnięcia celu tych działań oraz charakteryzująca się szczególnie sprawnym, jednoosobowym podejmowaniem decyzji i ponoszeniem za nie odpowiedzialności, precyzyjnym rozdziałem i kontrolą przebiegu czynności. Dowódca akcji/operacji Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki Policji, komendant powiatowy Policji, ich zastępcy, lub inny policjant wyznaczony przez kierownika jednostki Policji właściwej terytorialnie dla miejsca zdarzenia posiadający predyspozycje i doświadczenie w dowodzeniu. Dowódca interwencji wyznaczony dowódca patrolu lub inny policjant wyznaczony przez dyŝurnego lub kierownika jednostki właściwej terytorialnie dla miejsca zdarzenia. Plan działania dowódcy dokument określający cele i organizację działań policyjnych, rodzaj i sposób wykonywania szczegółowych zadań, uŝyte do działań siły i środki Policji oraz określający podległość słuŝbową oraz zasady współdziałania i koordynacji w trakcie działań 6. 3. Zadania Policji w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych Policja jest jednym z elementów zarządzania kryzysowego. W przypadku prowadzenia działań ratowniczych jej głównym zadaniem jest zapewnienie porządku publicznego, w celu umoŝliwienia siłom ratowniczym niesienia pomocy oraz zapobiegania powstawaniu dalszych strat. Zadania te obejmują przede wszystkim 6 Zarządzenie nr 213 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 lutego 2007 r. w sprawie metod i form przygotowania i realizacji zadań Policji w przypadkach zagroŝenia Ŝycia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo bezpieczeństwa i porządku publicznego.

12 alarmowanie i ostrzeganie ludności, działania porządkowe, w tym organizację ruchu drogowego oraz ochrony mienia i zabezpieczenia ewakuacji. W zakresie alarmowania i ostrzegania kierownicy jednostek organizacyjnych Policji zapewniają wykonanie następujących zadań: 1) uzyskiwanie, przetwarzanie i przekazywanie informacji o zaistniałym zdarzeniu na potrzeby kierowania, dowodzenia i współdziałania; 2) przekazywanie informacji i komunikatów o zagroŝeniu poprzez policyjne systemy łączności oraz urządzenia rozgłoszeniowe; 3) udostępnianie policyjnych systemów i środków łączności innym organom i słuŝbom ratowniczym w celu przekazywania informacji o zagroŝeniu oraz dla potrzeb kierowania działaniami tych organów i słuŝb, z zachowaniem zasady, Ŝe te systemy i środki łączności będą obsługiwane wyłącznie przez funkcjonariuszy Policji. W zakresie działań porządkowych kierownicy jednostek organizacyjnych Policji zapewniają wykonanie następujących zadań: 1) umoŝliwienie swobody dojazdu i wyjazdu ekipom i jednostkom ratowniczym; 2) zorganizowanie objazdów rejonów zagroŝonych oraz informowanie o objazdach; 3) ochrona porządku w miejscach pracy ekip ratowniczych oraz zabezpieczanie miejsc mogących stanowić dodatkowe zagroŝenie dla Ŝycia i zdrowia ludzi; 4) niedopuszczenie do tworzenia się zbiegowiska i zapobieganie objawom paniki; 5) egzekwowanie przestrzegania przepisów i poleceń kierujących działaniami ratowniczymi; 6) pilotowanie kolumn transportu sił ratowniczych oraz pojazdów wywoŝących rannych w przypadku wystąpienia utrudnień w ich przemieszczaniu; 7) pomoc w wyznaczaniu miejsc zbiórek lub parkowania pojazdów słuŝących do ewakuacji; 8) informowanie ludności o kierunkach, odległościach, sposobie dojścia lub dojazdu do miejsc zbiórek do ewakuacji; 9) kierowanie ruchem na drogach przemieszczania się ewakuowanej ludności i w zaleŝności od potrzeb pilotowanie kolumn pojazdów z ewakuowanymi;

13 10) ochrona porządku w miejscach pracy punktów medycznych, punktów zbiórek poszkodowanych itp.; 11) ochrona pozostawionego mienia; 12) ochrona miejsc składowania mienia porzuconego i ewakuowanego oraz punktów pomocy humanitarnej; 13) przeszukiwanie terenu w celu zebrania, oznaczenia i zdeponowania porzuconego mienia; 14) uzyskiwanie i przekazywanie informacji o miejscach pomocy medycznej i miejscach przechowywania mienia; 15) identyfikacja i prowadzenie wykazów ofiar. W zakresie bezpośrednich działań ratowniczych kierownicy jednostek organizacyjnych Policji zapewniają wykonanie następujących zadań: 1) pomoc w ewakuacji osobom poszkodowanym, chorym i starszym, poprzez wyprowadzenie tych osób z rejonów zagroŝonych oraz udostępnianie policyjnych środków transportu na potrzeby ewakuacji osób i ich mienia; 2) udzielanie pierwszej pomocy przedlekarskiej poszkodowanym; 3) udostępnianie policyjnych środków transportu na potrzeby działań ratowniczych; 4) udostępnianie policyjnych obiektów na potrzeby kierowania działaniami ratowniczymi; 5) udział w pracach zabezpieczających urządzenia techniczne lub tworzeniu umocnień w sytuacji bezpośredniej eskalacji zagroŝenia, gdy siły i środki podmiotów odpowiedzialnych za te prace są niewystarczające lub ich nie ma, a zaniechanie spowoduje powiększenie szkód. W zakresie działań mających na celu przywrócenie stanu istniejącego przed wystąpieniem zagroŝenia kierownicy jednostek organizacyjnych Policji zapewniają wykonanie następujących zadań: 1) regulację ruchu osób i pojazdów; 2) ochronę miejsc dystrybucji środków pomocy humanitarnej;

14 3) udzielanie informacji o miejscach pobytu poszkodowanych, przechowywanego i zabezpieczonego mienia oraz informacji o aktualnym stanie zagroŝenia 7. 4. Planowanie i organizacja działań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych Czynnikiem istotnie warunkującym skuteczność reakcji w warunkach zagroŝenia jest wcześniejsze dokonanie analizy występujących i potencjalnych zagroŝeń oraz przygotowanie odpowiadających im planów działań, których nieodłączną częścią powinny być procedury postępowania osób funkcyjnych. Podstawową zasadą jest współpraca zainteresowanych słuŝb i instytucji na etapie określenia zagroŝeń i uzgadniania sposobów reagowania oraz budowy planów działania, co pozwoli na lepszą koordynację i bardziej efektywne działania w warunkach powstałych zagroŝeń. Przedsięwzięcia podejmowane w celu wykonania zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych są realizowane w fazach: zapobiegania, przygotowania, reagowania i odbudowy. Faza zapobiegania W fazie zapobiegania realizowane są działania eliminujące lub redukujące prawdopodobieństwo wystąpienia zagroŝenia albo ograniczenia jego skutków. Działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji w fazie zapobiegania polegają na: 1) bieŝącym analizowaniu sytuacji mogących spowodować zagroŝenie; 2) udziale w opracowywaniu przez właściwe organy aktów prawnych ograniczających moŝliwość zaistnienia zagroŝenia (m.in. z zakresu planowania zagospodarowania przestrzennego, ochrony przeciwpoŝarowej, uŝywania i przewozu niebezpiecznych materiałów chemicznych, o ruchu drogowym, przepisów sanitarnych); 7 Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez Policję zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych.

15 3) egzekwowaniu przestrzegania przepisów wydanych przez właściwe organy administracji publicznej. Faza przygotowania W fazie przygotowania realizowane są przedsięwzięcia planistyczne określające sposób reakcji na zagroŝenie oraz prowadzone są działania mające na celu zgromadzenie sił i środków niezbędnych do efektywnego reagowania. Działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji w fazie przygotowania polegają na: 1) opracowaniu planu działania w warunkach zagroŝenia katastrofą naturalną i awarią techniczną z wykorzystaniem informacji od innych podmiotów powołanych do działań ratowniczych o realnych zagroŝeniach występujących w rejonie właściwości terytorialnej jednostki organizacyjnej Policji; 2) zorganizowaniu własnego stanowiska kierowania i systemów łączności w sposób umoŝliwiających wykonanie zadań w warunkach zagroŝenia oraz zapewniający pełne współdziałanie z właściwymi słuŝbami oraz organami administracji; 3) przygotowaniu systemów alarmowania stanów osobowych jednostki; 4) gromadzeniu danych o zasobach sił i środków niezbędnych do efektywnego wykorzystania; 5) wyposaŝeniu policjantów w środki i sprzęt do działania w warunkach akcji ratowniczej; 6) organizowaniu własnych szkoleń, ćwiczeń i treningów oraz udziale w przedsięwzięciach szkoleniowych organizowanych przez właściwe słuŝby i organy administracji. Plan działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji jest podstawowym elementem fazy przygotowań i uwzględnia kompleksowo wszystkie przewidywane zagroŝenia oraz sposoby działania w przypadku wystąpienia tych zagroŝeń. Ponadto plan działania podlega uzgodnieniu z właściwym terytorialnie organem administracji publicznej, odpowiedzialnym za koordynację działań w warunkach zagroŝenia katastrofą naturalną i awarią techniczną. Następnie jest opracowywany w zespole do

16 spraw obronnych jednostki organizacyjnej Policji, z udziałem właściwych komórek organizacyjnych jednostki. Faza reagowania W fazie reagowania po wystąpieniu zagroŝenia realizowane są zasadnicze zadania mające na celu dostarczenie pomocy poszkodowanym oraz ograniczenie wtórnych zniszczeń i strat. Działania jednostek Policji w sytuacji zagroŝenia są realizowane w dwóch zasadniczych etapach: 1) etap I (czynności wstępne) obejmuje: a) przyjęcie przez słuŝbę dyŝurną jednostki informacji o zdarzeniu, b) wstępną weryfikację informacji, c) powiadomienie właściwych słuŝb, d) skierowanie do rejonu, gdzie wystąpiło zagroŝenie jednostek patrolowych znajdujących się najbliŝej, w celu dokonania rozpoznania zagroŝenia i jego rozmiaru oraz podjęcia w niezbędnym zakresie wstępnych działań, e) analizę danych dodatkowych, f) postawienie w stan gotowości i skierowanie do działań odpowiednich sił i środków; 2) etap II (akcja ratownicza) obejmuje: a) alarmowanie, ostrzeganie i zapewnienie obiegu informacji, b) zapewnienie utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz zorganizowanie ruchu drogowego, c) ochronę mienia i ewakuacji, d) bezpośrednie czynności ratownicze, e) czynności dochodzeniowo-śledcze w przypadku wystąpienia awarii technicznej. Ponadto w czasie akcji ratowniczej działaniami Policji kieruje właściwy ze względu na miejsce zdarzenia komendant powiatowy (miejski) Policji lub wyznaczony przez niego dowódca operacji. W przypadku wystąpienia zagroŝenia na obszarze podległym kilku komendom powiatowym (miejskim) Policji, działania komendantów

17 powiatowych (miejskich) Policji koordynuje właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji, komendant stołeczny Policji lub wyznaczony przez niego oficer. Organem wspomagającym kierowanie i koordynację działań jest sztab kryzysowy, powołany decyzją właściwego kierownika jednostki organizacyjnej Policji. Faza odbudowy W fazie odbudowy realizowane są przedsięwzięcia zmierzające do przywrócenia stanu istniejącego przed zagroŝeniem. Działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji w fazie odbudowy polegają na: 1) zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku publicznego w rejonie, w którym była prowadzona akcja ratownicza; 2) zorganizowaniu ruchu osób i pojazdów, umoŝliwiających swobodne dotarcie właściwych słuŝb do miejsc likwidowania szkód; 3) zorganizowaniu ruchu osób i pojazdów powracających do miejsc dotychczasowego pobytu; 4) wykonywaniu czynności dochodzeniowo-śledczych w związku z zaistniałym zagroŝeniem; 5) przeprowadzeniu analizy działań jednostki i wypracowaniu wniosków; 6) wprowadzeniu korekt planistycznych do procesu planowania; 7) wprowadzeniu nowych doświadczeń (w zakresie procedur reagowania, szkolenia i wyposaŝenia policjantów) do bieŝącej słuŝby 8. 8 Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez Policję zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych.

18

19 Literatura 1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483). 2. Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 z późn. zm.). 3. Ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski Ŝywiołowej (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.). 4. Zarządzenie nr 24 Komendanta Głównego Policji z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie realizacji przez Policję zadań w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych (Dz. Urz. KGP z 1999 r. Nr 7, poz. 36). 5. Zarządzenie nr 1429 Komendanta Głównego Policji z dnia 31 grudnia 2004 r. w sprawie wprowadzenia w Policji procedur reagowania w sytuacjach kryzysowych (Dz. Urz. KGP z 2005 r. Nr 3, poz.8.). 6. Zarządzenie nr 213 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 lutego 2007 r. w sprawie metod i form przygotowania i realizacji zadań Policji w przypadkach zagroŝenia Ŝycia i zdrowia ludzi lub ich mienia albo bezpieczeństwa i porządku publicznego ( Dz. Urz. KGP Nr 5, poz. 49). 7. Wytyczne nr 3 Komendanta Głównego Policji z dnia 16 czerwca 2000 r. w sprawie postępowania Policji w warunkach katastrofy naturalnej i awarii technicznej oraz w czasie innych zdarzeń zagraŝających bezpieczeństwu ludzi i środowiska.