Badanie faz Księżyca oraz ich wpływu na poziom wody mórz i oceanów na Ziemi

Podobne dokumenty
Fizyka i Chemia Ziemi

Falowanie czyli pionowy ruch cząsteczek wody, wywołany rytmicznymi uderzeniami wiatru o powierzchnię wody. Fale wiatrowe dochodzą średnio do 2-6 m

Ziemia jako planeta w Układzie Słonecznym

Tajemnice Srebrnego Globu

Księżyc to ciało niebieskie pochodzenia naturalnego.

CZY TE SCENY TO TYLKO FIKCJA LITERACKA CZY. CZY STAROśYTNI EGIPCJANIE FAKTYCZNIE UMIELI TAK DOBRZE PRZEWIDYWAĆ ZAĆMIENIA?

Cykl Metona. Liceum Klasy I III Doświadczenie konkursowe nr 1

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Zaćmienie Słońca powstaje, gdy Księżyc znajdzie się pomiędzy Słońcem a Ziemią i tym samym przesłoni światło słoneczne.

Ściąga eksperta. Ruch obiegowy i obrotowy Ziemi. - filmy edukacyjne on-line. Ruch obrotowy i obiegowy Ziemi.

Tellurium szkolne [ BAP_ doc ]

Sprawdzian Na rysunku przedstawiono siłę, którą kula o masie m przyciąga kulę o masie 2m.

Grawitacja - powtórka

24 godziny 23 godziny 56 minut 4 sekundy

Zapisy podstawy programowej Uczeń: 2. 1) wyjaśnia cechy budowy i określa położenie różnych ciał niebieskich we Wszechświecie;

54 C Od jazdy na rowerze do lotu w kosmos. Cristina Viñas Viñuales Ederlinda Viñuales Gavín. Fazy Księżyca

Egzamin maturalny z fizyki i astronomii 5 Poziom podstawowy

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Jak zmieni się wartość siły oddziaływania między dwoma ciałami o masie m każde, jeżeli odległość między ich środkami zmniejszy się dwa razy.

Ruch obiegowy Ziemi. Ruch obiegowy Ziemi. Cechy ruchu obiegowego. Cechy ruchu obiegowego

Poza przedstawionymi tutaj obserwacjami planet (Jowisza, Saturna) oraz Księżyca, zachęcamy również do obserwowania plam na Słońcu.

Astronomia. Znając przyspieszenie grawitacyjne planety (ciała), obliczyć możemy ciężar ciała drugiego.

SPRAWDZIAN NR 1. I promienie świetlne nadal są równoległe względem siebie, a po odbiciu od powierzchni II nie są równoległe względem siebie.

Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):

NACHYLENIE OSI ZIEMSKIEJ DO PŁASZCZYZNY ORBITY. Orbita tor ciała niebieskiego lub sztucznego satelity krążącego wokół innego ciała niebieskiego.

Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego zadania fizyka, wzory fizyka, matura fizyka

PROSZĘ UWAŻNIE SŁUCHAĆ NA KOŃCU PREZENTACJI BĘDZIE TEST SPRAWDZAJĄCY

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

XXXIX OLIMPIADA GEOGRAFICZNA Zawody III stopnia pisemne podejście 2

Cykl saros. Szkoła Podstawowa Klasy VII-VIII Gimnazjum Klasa III Doświadczenie konkursowe 4

Grawitacja i astronomia, zakres podstawowy test wiedzy i kompetencji ZADANIA ZAMKNIĘTE

Fizyka i Chemia Ziemi

SPRAWDZIAN NR Merkury krąży wokół Słońca po orbicie, którą możemy uznać za kołową.

Fizyka i Chemia Ziemi

Scenariusz zajęć nr 4

b. Ziemia w Układzie Słonecznym sprawdzian wiadomości

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

ETAP II. Astronomia to nauka. pochodzeniem i ewolucją. planet i gwiazd. na wydarzenia na Ziemi.

Klimat na planetach. Szkoła Podstawowa Klasy VII-VIII Gimnazjum Klasa III Doświadczenie konkursowe 2

1. Obserwacje nieba 2. Gwiazdozbiór na północnej strefie niebieskiej 3. Gwiazdozbiór na południowej strefie niebieskiej 4. Ruch gwiazd 5.

Scenariusz zajęć nr 2

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Zadania do testu Wszechświat i Ziemia

Zderzenie galaktyki Andromedy z Drogą Mleczną

17. Który z rysunków błędnie przedstawia bieg jednobarwnego promienia światła przez pryzmat? A. rysunek A, B. rysunek B, C. rysunek C, D. rysunek D.

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM Fizyka Poziom rozszerzony. Listopad 2015

- 1 - OPTYKA - ĆWICZENIA

Wędrówki między układami współrzędnych

SPRAWDZIAN NR Na zwierciadło sferyczne padają dwa promienie światła równoległe do osi optycznej (rysunek).

Scenariusz zajęć nr 4

14R2 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - II POZIOM ROZSZERZONY

GRAWITACJA I ELEMENTY ASTRONOMII

POMIAR PRĘDKOŚCI DŹWIĘKU METODĄ REZONANSU I METODĄ SKŁADANIA DRGAŃ WZAJEMNIE PROSTOPADŁYCH

Dyfrakcja to zdolność fali do uginania się na krawędziach przeszkód. Dyfrakcja światła stanowi dowód na to, że światło ma charakter falowy.

Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni. Dla próżni równania Maxwella w tzw. postaci różniczkowej są następujące:

Wirtualny Hogwart im. Syriusza Croucha

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 8 Temat: Obserwacja i analiza linii sił pola magnetycznego.

Scenariusz zajęć nr 2

Skala jasności w astronomii. Krzysztof Kamiński

RUCH OBROTOWY I OBIEGOWY ZIEMI

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

Optyka 2012/13 powtórzenie

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

f = -50 cm ma zdolność skupiającą

Wstęp do astrofizyki I

Test powtórzeniowy nr 1

Sprawdzian 2. Fizyka Świat fizyki. Astronomia. Sprawdziany podsumowujące. sin = 0,0166 cos = 0,9999 tg = 0,01659 ctg = 60,3058

Optyka geometryczna - 2 Tadeusz M.Molenda Instytut Fizyki, Uniwersytet Szczeciński. Zwierciadła niepłaskie

Kontrola wiadomości Grawitacja i elementy astronomii

Efekt Dopplera. dr inż. Romuald Kędzierski

ZAŁĄCZNIK IV. Obliczanie rotacji / translacji obrazów.

Wenus na tle Słońca. Sylwester Kołomański Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Sprawozdanie z zad. nr 4 Wahadło Matematyczne z Fizyki Komputerowej. Szymon Wawrzyniak / Artur Angiel / Gr. 5 / Poniedziałek 12:15

Test powtórzeniowy nr 1

Pomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła

Kuratorium Oświaty w Katowicach KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI I ASTRONOMII DLA UCZNIÓW SZKÓŁ GIMNAZJALNYCH. FINAŁ WOJEWÓDZKI 16 marca 2007 r.

14-TYP-2015 POWTÓRKA PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII ROZSZERZONY

Analiza spektralna widma gwiezdnego

Zaznacz prawdziwą odpowiedź: Fale elektromagnetyczne do rozchodzenia się... ośrodka materialnego A. B.

W jaki sposób wyznaczamy dzień 14 Nisan dla wyznaczenia czasu obchodzenia pamiątki śmierci naszego Pana Jezusa Chrystusa? Wstęp

Od redakcji. Symbolem oznaczono zadania wykraczające poza zakres materiału omówionego w podręczniku Fizyka z plusem cz. 2.

Spis treści. Od Autorów... 7

DYNAMIKA SIŁA I JEJ CECHY

Fizyka wczoraj, dziś, jutro. Z naszych lekcji. Astronomia dla każdego. Diagram H R układ okresowy

Konkurs Astronomiczny Astrolabium IV Edycja 26 kwietnia 2017 roku Klasy I III Gimnazjum Test Konkursowy

Optyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka).

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

Od redakcji. Symbolem oznaczono zadania wykraczające poza zakres materiału omówionego w podręczniku Fizyka z plusem cz. 1.

Aktualizacja, maj 2008 rok

Przekształcanie wykresów.

Układ słoneczny. Rozpocznij

Z przedstawionych poniżej stwierdzeń dotyczących wartości pędów wybierz poprawne. Otocz kółkiem jedną z odpowiedzi (A, B, C, D lub E).

Opozycja... astronomiczna...

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Ruch drgający i falowy

Test powtórzeniowy nr 1

Analiza danych Strona 1 z 6

Transkrypt:

Badanie faz Księżyca oraz ich wpływu na poziom wody mórz i oceanów na Ziemi Projekt badawczy wykonała: Nina Bąkowska kl. IIA Publiczne Gimnazjum w Pokoju 2014 rok

Spis treści: I. Opis faz Księżyca II. Przedstawienie własnych obserwacji badanego zjawiska III. Opis wpływu Księżyca na zjawisko pływów wodnych na Ziemi IV. Monitorowanie poziomu wody w Zatoce Gdańskiej w dniach 6-27 maja V. Analiza i podsumowanie wpływu faz Księżyca na poziom wody na Ziemi

I Każdy może gołym okiem zobaczyć Księżyc. Jednak co widzimy obserwując naturalnego satelitę naszej planety? Widzimy jego część, od której aktualnie odbija się promienie słoneczne i docierają do nas. Jako że Księżyc oprócz ruchu obrotowego wokół własnej osi wykonuje także ruch obiegowy wokół Słońca razem z Ziemią, to zmienia się sposób jego oświetlenia przez Słońce. Na przykład, gdy Księżyc znajduje się miedzy Słońcem a Ziemią ( w kolejności Słońce-Księżyc- Ziemia), jest on dla nas niewidoczny, gdyż odbite promienie słoneczne wracają z powrotem w kierunku Słońca bez kontaktu z Ziemią. Jednak w miarę przesuwania się w kierunku pozycji Słońce-Ziemia-Księżyc ( i dalej do pozycji wyjściowej), zmienia się kąt padania promieni słonecznych na Księżyc i tym samym coraz większej ich części ( lub mniejszej) udaje się odbić od Księżyca w kierunku Ziemi. To właśnie tę stopniową zmianę wielkości obszaru Księżyca, który jest widoczny na Ziemi nazywamy FAZAMI KSIĘŻYCA lub LUNACJĄ. Dodać należy, że podczas obiegu Księżyca wokół Ziemi, czyli podczas miesiąca syderycznego lub gwiazdowego, który trwa średnio 27,3217 doby, widzimy zawsze tę samą stronę Księżyca tzw. tarczy, jednakowo zwróconą w naszą stronę. A dzieje się to z tej przyczyny, że miesiąc syderyczny trwa dokładnie tyle samo, co obrót Księżyca wokół własnej osi, przy zachowaniu takiego samego kierunku obu obrotów. Zatem Słońce oświetla zawsze ( poza zaćmieniami) tylko połowę powierzchni Księżyca a więc tylko tę połowę możemy maksymalnie zobaczyć w czasie obrotu tego satelity wokół naszej planety. A kolejne fazy Księżyca pozwalają nam zobaczyć fragmenty jego połówki najpierw zmniejszające się aż do zupełnego zaniku widoczności, a następnie powiększające się znowu do maksimum czyli połowy tarczy.

Zgodnie z tym wyróżniamy cztery podstawowe fazy Księżyca: NÓW wówczas księżyc jest niewidoczny z Ziemi, gdyż znajduje się w położeniu najbliższym Słońca ( kolejności Ziemia Księżyc Słońce). Można powiedzieć, iż dosłownie,,staje na drodze promieniom słonecznym i odbija je z powrotem w kierunku Słońca. Księżyc jest zatem zwrócony do nas swoją nieoświetloną półkulą. PIERWSZA KWADRA kiedy to widzimy dokładnie połowę tarczy Księżyca wschodnią. Księżyc, Ziemia i Słońce ułożone są względem siebie prostopadle, gdyż Księżyc przebył już ¼ swojej orbity mierząc od nowiu. Widziana przez nas część Księżyca przybiera idealny kształt litery,,d. PEŁNIA widzimy całą tarczę Księżyca, gdyż znajduje się on po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce, w kolejności Księżyc - Ziemia Słońce. DRUGA KWADRA widzimy znowu połowę tarczy, ale tym razem zachodnią. Jednak są to tylko 4 główne LUNACJE. My w ciągu miesiąca gwiazdowego możemy obserwować o wiele więcej oblicz naszego Księżyca. I tak, między nowiem a pierwszą kwadrą Księżyc zaczyna się odchylać z pozycji najbliższej Słońcu mówimy wtedy, że Księżyca,,przybywa. Z dnia na dzień zaczynamy widzieć większą cześć jego wschodniej tarczy, która przypomina kształtem literę,,d zatem Księżyc,,D opełnia się, powiększa. Natomiast między pierwszą kwadrą a pełnią - Księżyc coraz bardziej przypomina kształtem koło i stopniowo odsłania całą zachodnią połowę swej tarczy. Wyraźnie obserwujemy też okres między pełnią a drugą kwadrą kiedy Księżyca zaczyna,,ubywać, a swoim kształtem coraz mniej przypomina koło.

No i między drugą kwadrą a ponownym nowiem Księżyca ubywa coraz bardziej, przypomina kształtem literę,,c gdyż,,c ofa się zmniejsza. Zatem wiemy już, że powierzchnia Księżyca jest cały czas taka sama, zmienia się tylko obraz, który dociera do nas. Obrazem tym jest jego obszar oświetlony, kiedy to pozostała część pozostaje zaciemniona niewidoczna dla nas. I to właśnie tę linię, wzdłuż której przebiega granica pomiędzy cieniem, a obszarem oświetlonym nazywamy TERMINATOREM. Wymienione fazy Księżyca cyklicznie się powtarzają, a całość tego cyklu czyli okres np. od nowiu do nowiu trwa 29,5 doby i jest to tak zwany MIESIĄC SYNODYCZNY. Poznaliśmy już miesiąc syderyczny gwiazdowy, określający czas obiegu Księżyca wokół Ziemi. Widzimy, że miesiące te różnią się o ok. 2 doby. Przyczyną tej różnicy jest poruszanie się Księżyca wraz z Ziemią wokół Słońca. Miesiąc gwiazdowy mówi, po jakim czasie Księżyc ponownie pojawi się na sferze niebieskiej na tle tych samych gwiazd. Z kolei miesiąc synodyczny określa czas, po którym Księżyc przejdzie pełen cykl wszystkich faz i znajdzie się w tym samym położeniu w odniesieniu do Słońca, co na początku cyklu. II Aby potwierdzić teorię występowania faz Księżyca, przeprowadziłam obserwację tego zjawiska. Żeby obraz był wyraźny oraz by pozostał dowód moich obserwacji, posłużyłam się teleskopem znajdującym się na Teneryfie. Dzięki możliwości, jaką udostępniła Wirtualna Akademia Astronomii, udało mi się dostrzec następujące zmiany naszego naturalnego satelity:

Obserwację rozpoczęłam 5 maja 2014 roku. Wówczas to Księżyc znajdował się w fazie miedzy nowiem a pierwszą kwadrą. 6 maja Księżyca zdecydowanie,,przybyło terminator przesunął się na zachód.

Natomiast 7 maja widziana przez nas wschodnia tarcza przybrała kształt litery,,d, zatem Księżyc osiągnął fazę pierwszej kwadry. 8 maja Księżyc wszedł w fazę między pierwszą kwadrą a pełnią.

09.05 10.05 11.05 12.05 W czasie kolejnych dni Księżyc coraz bardziej przypomina koło i stopniowo odsłania zachodnią połowę swojej tarczy.

13 maja Księżyc przybiera niemal idealny kształt koła, co oznacza, że wkrótce osiągnie pełnię. 15 maja możemy obserwować fazę pełni Księżyca. Cała tarcza jest oświetlona.

16 maja obiekt wchodzi w fazę między pełnią a drugą kwadrą zaczyna ubywać wschodniej części tarczy. 20 maja ubyła już niemal cała wschodnia tarcza Księżyca. Obiekt zbliża się fazy drugiej kwadry.

21 maja Księżyc osiąga fazę drugiej kwadry. 23.05 24.05 W tych dniach terminator przesuwa się na zachód. Księżyc znajduje się w fazie między drugą kwadrą a nowiem, przypomina kształtem literę,,c.

26 maja widoczna jest już tylko mała część zachodniej tarczy. Natomiast 27 maja Księżyc wszedł w fazę nowiu, czyli stał się dla nas niewidoczny. Moja obserwacja dotyczyła niemal całego miesiąca synodycznego i doskonale można było obserwować w tym czasie następowanie po sobie kolejnych faz, o czym świadczy chociażby zmiana położenia terminatora na Księżycu.

III Okazuje się jednak, że Księżyc w dużej mierze oddziałuje na Ziemię. Dowodem tego są zjawiska zwane pływami czyli regularnie powtarzające się podnoszenie i opadanie poziomu wody w morzach i oceanach. Odpowiedzialne za te ruchy są siły grawitacyjne Słońca i Księżyca (wpływ Słońca jest ok. dwukrotnie mniejszy z racji nieporównywalnej odległości). Szczególnie silne jest oddziaływanie Księżyca ze względu na jego niewielkie odległości od Ziemi tym samym jego wpływ zaznacza się silniej na cząsteczkach wody znajdujących się aktualnie po jego stronie. I w takim właśnie momencie następuje spiętrzenie wód przez napływanie ich z innych miejsc czyli powstaje przypływ. Chociaż Księżyc oddziałuje na całą nasza planetę, to wiemy już, że z dużo mniejszą siłą działa na cząsteczki wody znajdujące się po przeciwnej najbardziej oddalonej mu stronie Ziemi. Jednak w takim miejscu działa wówczas siła odśrodkowa (wywoływana obrotem układy Ziemia Księżyc wokół wspólnego środka masy), która także sprzyja powstawaniu przypływów. Jednocześnie na przeciwległych do przypływów miejscach Ziemi występuje obniżenie się poziomu wód czyli odpływy. Występowanie pływów zależy zatem od położenia Księżyca względem Ziemi podczas jej obrotu dobowego. Natomiast wielkość zjawiska pływów uzależniona jest od położenia Słońca i Księżyca w stosunku do Ziemi. Kiedy wszystkie trzy ciała niebieskie znajdują się w przybliżeniu na jednej linii, a ma to miejsce podczas nowiu i pełni Księżyca, wówczas ich przyciąganie sumuje się i pływy osiągają największą amplitudę. Są to tzw. Pływy syzygijne.

Najmniejsze pływy, określane jako kwadraturowe, występują, gdy Księżyc jest w I i II kwadrze. Wówczas to Księżyc, Ziemia i Słońce tworzą kąt prosty. Najlepiej widoczna fala pływów występuje w pobliżu wybrzeży, a zwłaszcza w zatokach i cieśninach, gdyż tam ulega ona spiętrzeniu. Chociaż w morzach zamkniętych pływy nie osiągają imponujących wielkości, to w południowym Bałtyku również można zaobserwować ich niewielką amplitudę. IV Aby zbadać zależność wpływu faz Księżyca na poziom wody, przeprowadziłam obserwacje na podstawie pomiarów prowadzonych przez Instytut Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. Na zdjęciach przedstawiony został poziom wody w Zatoce Gdańskiej. Obliczyłam średni jej poziom w poszczególnych dniach. I tak: W dniach 6 i 7 maja poziom wody utrzymywał się na wysokości ok. minus 1, minus 4cm.

8 maja poziom wody zdecydowanie spada do ok. minus 6cm. 9 maja poziom minimalnie spada do ok. minus 7,8cm. Natomiast 10 maja wysokość wody przybiera wartości dodatnie ok. 2-3cm.

11 maja poziom wody wciąż rośnie i osiąga wartość ok. 8 9 cm. 15 maja obserwowane zjawisko osiąga poziom 14-15cm.

16 maja to spadek poziomu wody w porównaniu do poprzedniego dnia do ok.8-9cm. 21 maja znacznie spadł do średniego poziomu ok. 0,3-0,4cm. 23 maja poziom wody osiąga wartości ujemne ok. minus 11cm.

24 maja poziom morza ponownie podnosi się do ok. minus 5cm. 26 maja to gwałtowny wzrost obserwowanego zjawiska do ok. 5cm. 27 maja poziom wody sięga aż 19-20cm.

V Analizując powyższe dane zaobserwować można, iż w dniach 6-8 maja poziom wody w Zatoce Gdańskiej spadał, aż osiągnął swój poziom najniższy. W tym samym czasie Księżyc osiągnął fazę pierwszej kwadry. W kolejnych dniach obserwacji poziom wody wzrósł, przyjmując wartości dodatnie. A w tym czasie Księżyc przechodził przez fazę między pierwszą kwadrą a pełnią, by w końcu osiągnąć pełnię. 15 maja podczas pełni poziom wody osiągnął wartości maksymalne, gdyż wszystkie 3 ciała niebieskie utworzyły linię prostą i siła przyciągania Księżyca i Słońca zsumowała się- była maksymalna. Z kolei kiedy Księżyc 16 maja zszedł z linii prostej ze Słońcem zmalała też wielkość siły przyciągania i tym samym spadł poziom wody. 21 maja poziom wody spadał nadal, by osiągnąć swój najniższy poziom 23 maja wówczas to Księżyc osiągnął fazę drugiej kwadry i przeszedł w fazę między drugą kwadrą a nowiem. 24-26 maja to stopniowe podnoszenie się poziomu wody, a w tym czasie Księżyc zbliża się do fazy nowiu. A kiedy 27 maja Księżyc staje się niewidoczny z Ziemi ponownie tworzy linię prostą z Ziemią i Słońcem, poziom wody osiąga wartości maksymalne. Przyjrzyjmy się, jak zmieniał się poziom wody w kolejnych dniach obserwacji w poszczególnych punktach-miejscach pomiaru w Zatoce Gdańskiej:

Krynica Morska: Data 6.05 7.05 8.05 9.05 10.05 11.05 15.05 16.05 21.05 23.05 24.05 26.05 27.05 Poziom wody (cm) -2,2-4,3-6,6-7,8 3,8 11,4 15,8 7,7-0,4-11,5-5,6 5,7 18,5 Poziom wody (cm) 20 15 10 5 poziom wody 0-5. I kwadra pełnia II kwadra nów -10-15 Ujście Wisły: Data 6.05 7.05 8.05 9.05 10.05 11.05 15.05 16.05 21.05 23.05 24.05 26.05 27.05 Poziom wody (cm) -0,1-4,3-5,5-7,7 3,4 11,7 16,7 10,6 1,7-10,9-4,2 6,5 22,1 Poziom wody (cm) 25 20 15 10 5 poziom wody 0-5. I kwadra pełnia II kwadra nów -10-15

Gdańsk: Data 6.05 7.05 8.05 9.05 10.05 11.05 15.05 16.05 21.05 23.05 24.05 26.05 27.05 Poziom wody (cm) -0,9-3,6-7,1-8,2 2,5 11,4 15,1 8,3 1,0-9,9-3,7 6,3 21,5 Poziom wody (cm) 25 20 15 10 5 poziom wody 0-5. I kwadra pełnia II kwadra nów -10-15 Gdynia: Data 6.05 7.05 8.05 9.05 10.05 11.05 15.05 16.05 21.05 23.05 24.05 26.05 27.05 Poziom wody (cm) -1,1-3,7-7,3-6,8 2,0 11,4 13,7 6,4 1,5-7,9-3,6 5,0 20,2 Poziom wody (cm) 25 20 15 10 poziom wody 5 0-5. I kwadra pełnia II kwadra nów -10

Władysławowo: Data 6.05 7.05 8.05 9.05 10.05 11.05 15.05 16.05 21.05 23.05 24.05 26.05 27.05 Poziom wody (cm) -7,3-9,1-6,9-5,1 3,3 10,5 11,2 1,9-3,8-14,9-9,3 2,8 14,8 Poziom wody (cm) 20 15 10 5 0-5 -10-15 -20. I kwadra pełnia II kwadra nów poziom wody Hel: Data 6.05 7.05 8.05 9.05 10.05 11.05 15.05 16.05 21.05 23.05 24.05 26.05 27.05 Poziom wody (cm) -1,9-4,2-7,5-6,8 2,7 9,4 13,4 5,6-0,3-10 -5,3 5,3 18,1 Poziom wody (cm) 20 15 10 5 poziom wody 0-5. I kwadra pełnia II kwadra nów -10-15

Punkt na morzu: Data 6.05 7.05 8.05 9.05 10.05 11.05 15.05 16.05 21.05 23.05 24.05 26.05 27.05 Poziom wody (cm) -2,1-2,5-5,6-5,8 4,2 10 12,6 5,7 0,2-8,8-4,4 5,3 17,3 Poziom wody (cm) 20 15 10 5 poziom wody 0-5. I kwadra pełnia II kwadra nów -10-15 Jak widać, zjawisko zależności poziomu wody od faz Księżyca nie jest przypadkowe, gdyż nie w jednym, lecz we wszystkich badanych punktach przybiera podobne wartości. Podsumowując zebrane przeze mnie wiadomości oraz przeprowadzone obserwacje mogę stwierdzić, iż istnieje zależność pomiędzy następującymi po sobie fazami Księżyca a poziomem wód na Ziemi. Zjawisko to zobrazowałam za pomocą wykresu. Oś X to zmiana faz Księżyca w czasie przeprowadzonego badania, natomiast oś Y to średni poziom wody w Zatoce Gdańskiej:

25 cm Średni poziom wody w Zatoce Gdańskiej 20 15 10 5 poziom wody 0-5. I kwadra pełnia II kwadra nów -10-15

Data Faza Księżyca Śr. Poziom wody 6.05-1,13 7.05-4,2 8.05-6 9.05-7,6 10.05 2,1 11.05 8,5 15.05 14,6 Natomiast tabela ukazuje zdjęcia Księżyca zestawione ze średnim poziomem wody (w cm) w poszczególnych dniach. I tak: tuż przed pierwszą kwadrą Księżyca poziom wody znajduje się na poziomie ok. minus 1,13cm. Od fazy pierwszej kwadry aż do 9.05 badany poziom wody wciąż spada, do momentu, gdy Księżyc zbliża się do pełni ( 10.05). Od tej chwili aż do pełni poziom wody stopniowo wzrasta. 15 maja woda osiąga swój poziom kulminacyjny. 16.05 wraz z cofaniem się tarczy Księżyca poziom wody w Bałtyku maleje. Stan ten trwa do 23 maja, kiedy to poziom wody przyjmuje wartości najniższe, ok. -11cm. Gdy Księżyc zbliża się do fazy nowiu poziom wody zaczyna stopniowo rosnąć, by 27 maja (nów) osiągnąć poziom najwyższy ok. 19cm. Moim zdaniem, zebrane dane potwierdzają teorię o zależności między następowaniem faz Księżyca a zmianą poziomu wody na Ziemi. 16.05 8,7

21.05 0,375 23.05-11,44 24.05-5,3 26.05 4,9 27.05 19,8 Źródło zdjęć Księżyca : Wirtualna Akademia Astronomii, teleskop na Teneryfie http://www.telescope.org/ Źródło monitorowania poziomu wody: Strona Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego: http://www.ocean.ug.edu.pl/pages/wersja-polska/o-instytucie.php http://augustyna.pl/prognozy/woda.php