ROZDZIAŁ 1. NAWIGACJA MORSKA, WSPÓŁRZĘDNE GEOGRAFICZNE, ZBOCZENIE NAWIGACYJNE. KIERUNEK NA MORZU.

Podobne dokumenty
Podstawy Nawigacji. Kierunki. Jednostki

Zapoznanie z pojęciem sfery niebieskiej oraz definicjami podstawowych jej elementów.

I. KARTA PRZEDMIOTU. Zapoznanie z układem współrzędnych sferycznych horyzontalnych.

Komentarz technik nawigator morski 314[01]-01 Czerwiec 2009

Spis treści Wyznaczenie pozycji przy pomocy jednego obserwowanego obiektu... 47

ARKUSZ EGZAMINACYJNY ETAP PRAKTYCZNY EGZAMINU POTWIERDZAJĄCEGO KWALIFIKACJE ZAWODOWE CZERWIEC 2010

EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE Rok 2018 CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

PODSTAWY NAWIGACJI Pozycja statku i jej rodzaje.

PROGRAM SZKOLENIA Jachtowy sternik morski teoria e-learning stan na dzień:

EGZAMIN POTWIERDZAJĄCY KWALIFIKACJE W ZAWODZIE Rok 2019 CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

nawigację zliczeniową, która polega na określaniu pozycji na podstawie pomiaru przebytej drogi i jej kierunku.

ROZDZIAL 1. OBOWIAZK I OFICERÓW POK L ADOWYCH

Historia edukacji morskiej w Polsce. Pierwsza szkoła morska w Tczewie

Przykłady wybranych fragmentów prac egzaminacyjnych z komentarzami Technik nawigator morski 314[01]

Gdzie się znajdujemy na Ziemi i w Kosmosie

RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA I WYMAGANIA EGZAMINACYJNE NA POZIOMIE POMOCNICZYM W DZIALE POKŁADOWYM NA ŚWIADECTWO MARYNARZA WACHTOWEGO

Jachtowy Sternik Morski

Przykładowe zagadnienia.

Przykładowe zagadnienia.

AKTYWNY WYPOCZYNEK POD ŻAGLAMI szkolenia, rejsy, obozy żeglarskie

Rozwiązania przykładowych zadań

Układy współrzędnych równikowych

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

Wędrówki między układami współrzędnych

Układy współrzędnych równikowych

Człowiek najlepsza inwestycja. Fot.NASA FENIKS PRACOWNIA DYDAKTYKI ASTRONOMII

GPS w praktyce Cz. 3. Halsówka i pływy

HARCERSKI OŚRODEK MORSKI PUCK ZWIĄZKU HARCERSTWA POLSKIEGO. 3. Wiadomości o jachtach motorowych i motorowo-żaglowych. Duże jachty motorowe.

Szkolny plan nauczania* /przedmiotowe kształcenie zawodowe/

XXXIX OLIMPIADA GEOGRAFICZNA Zawody III stopnia pisemne podejście 2

PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU TECHNIK NAWIGATOR MORSKI, O STRUKTURZE MODUŁOWEJ

Podręcznik Żeglarstwa. Szkoła Żeglarstwa SZEKLA

Wyznaczanie długości i szerokości geograficznej z obserwacji astronomicznych.

, SJM PZŻ/8211,

RADIONAMIARY. zasady, sposoby, kalibracja, błędy i ograniczenia

Zadania do testu Wszechświat i Ziemia

Podstawy geodezji. dr inż. Stefan Jankowski

Dokładność pozycji. dr inż. Stefan Jankowski

Symulacyjne badanie wpływu systemu PNDS na bezpieczeństwo i efektywność manewrów

Jak rozwiązywać zadania.

Spis treści PRZEDMOWA DO WYDANIA PIERWSZEGO...

Zapisy podstawy programowej Uczeń: 2. 1) wyjaśnia cechy budowy i określa położenie różnych ciał niebieskich we Wszechświecie;

I. KARTA PRZEDMIOTU C10

LX Olimpiada Astronomiczna 2016/2017 Zadania z zawodów III stopnia. S= L 4π r L

Radiolokacja. Wykład 3 Zorientowania, zobrazowania ruchu, interpretacja ruchu ech na ekranie

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

CEL PRZEDMIOTU Ogólne zapoznanie z charakterem, istotą, przeznaczeniem i zróżnicowaniem okrętowych urządzeń nawigacyjnych

Warszawa, dnia 19 stycznia 2017 r. Poz OBWIESZCZENIE ministra gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej 1) z dnia 28 listopada 2016 r.

Mapy papierowe a odbiornik GPS

Wymiary akwenu w płaszczyźnie pionowej bezpieczna głębokość podawana zazwyczaj w postaci stosunku minimalnej rezerwy wody pod kilem do zanurzenia

TERENOZNAWSTWO. 1.Orientowanie się w terenie

I. KARTA PRZEDMIOTU. Wyrobienie umiejętności korzystania z metod zliczenia matematycznego.

System Automatycznej Identyfikacji. Automatic Identification System (AIS)

Sternik Jachtu Morskiego Minimum jeden morski rejs Brak 16 lat 40 godzin szkolenia (minimum 6 dni) Morze. Instruktor żeglarstwa morskiego ISSA Poland

Linia pozycyjna. dr inż. Paweł Zalewski. w radionawigacji

Ziemia jako planeta w Układzie Słonecznym

Czartery jachtów żaglowych, motorowych, katamaranów, szkolenia żeglarskie i morskie przygody. YA HTICA HARTER YACHTICA CHARTER

XI OGÓLNOPOLSKA OLIMPIADA O DIAMENTOWY INDEKS AGH GEOGRAFIA Z ELEMENTAMI GEOLOGII ETAP I ROK AKADEMICKI 2017/2018 ZADANIA

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE. JEDNOSTKA ORGANIZACYJNA: Wydział nawigacyjny Instytut Inżynierii Ruchu Morskiego Zakład Urządzeń Nawigacyjnych

Odległość kątowa. Liceum Klasy I III Doświadczenie konkursowe 1

Przykładowy szkolny plan nauczania* technikum - : Technik nawigator morski; K1 - Pełnienie wachty morskiej i portowej (A.

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE

ODORYMETRIA. Joanna Kośmider. Ćwiczenia laboratoryjne i obliczenia. Część I ĆWICZENIA LABORATORYJNE. Ćwiczenie 1 POMIARY EMISJI ODORANTÓW

lp tematy pracy promotor dyplomant data otrzymania tematu uwagi ZAKŁAD URZĄDZEŃ NAWIGACYJNYCH

I. UAKTUALNIANIE MAP

Spis tres ci Od Autora 1. Wybo r drogi 1.1. Drogi oceaniczne 1.3. Okres lenie pozycji

24 godziny 23 godziny 56 minut 4 sekundy

Warszawa, dnia 3 marca 2014 r. Poz ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY I ROZWOJu 1) z dnia 5 lutego 2014 r.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 9: Swobodne spadanie

Temat pracy dyplomowej Promotor Dyplomant CENTRUM INŻYNIERII RUCHU MORSKIEGO. prof. dr hab. inż. kpt.ż.w. Stanisław Gucma.

2) oblicza odległości w terenie oraz powierzchnię na podstawie map wykonanych w różnych skalach;

Wyznaczenie masy optycznej atmosfery Krzysztof Markowicz Instytut Geofizyki, Wydział Fizyki, Uniwersytet Warszawski

Differential GPS. Zasada działania. dr inż. Stefan Jankowski

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE. JEDNOSTKA ORGANIZACYJNA: Wydział nawigacyjny Instytut Inżynierii Ruchu Morskiego Zakład Urządzeń Nawigacyjnych

Kartkówka powtórzeniowa nr 1

Orientacja w terenie, kartografia

RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA I WYMAGANIA EGZAMINACYJNE NA POZIOMIE OPERACYJNYM W DZIALE POKŁADOWYM W ŻEGLUDZE PRZYBRZEŻNEJ

mgr inż. kpt.ż.w. Barbara Kwiecińska Zakład Nawigacji Morskiej Akademia Morska w Szczecinie Określanie pozycji statku

TRANSCOMP XIV INTERNATIONAL CONFERENCE COMPUTER SYSTEMS AIDED SCIENCE, INDUSTRY AND TRANSPORT

Źródła pozyskiwania danych grawimetrycznych do redukcji obserwacji geodezyjnych Tomasz Olszak Małgorzata Jackiewicz Stanisław Margański

RAMOWY PROGRAM SZKOLENIA I WYMAGANIA EGZAMINACYJNE NA POZIOMIE OPERACYJNYM W DZIALE POKŁADOWYM W ŻEGLUDZE MIĘDZYNARODOWEJ

Obliczanie czasów miejscowych słonecznych i czasów strefowych. 1h = 15 0

Załącznik nr 2 MINIMALNY ZESTAW URZĄDZEŃ NAWIGACYJNYCH, RADIOWYCH, ŚRODKÓW SYGNAŁOWYCH, WYDAWNICTW I PODRĘCZNIKÓW ORAZ PRZYBORÓW NAWIGACYJNYCH

ZESZYTY NAUKOWE NR 6(78) AKADEMII MORSKIEJ W SZCZECINIE

wersja

I Studenckie Seminarium Naukowe STRESZCZENIA. Gdynia r.

Umowa szkoleniowa na stopień Sternika Jachtowego Numer /St

RUCH OBROTOWY I OBIEGOWY ZIEMI

System AIS. Paweł Zalewski Instytut Inżynierii Ruchu Morskiego Akademia Morska w Szczecinie

Greenwich Mean Time (GMT) Historia

Analemmatyczny zegar słoneczny dla Włocławka

Opis elementów ekranu OSD by Pitlab&Zbig

LIV Olimpiada Astronomiczna 2010 / 2011 Zawody III stopnia

Rok akademicki: 2030/2031 Kod: DGK n Punkty ECTS: 6. Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów: -

Czas w astronomii. Krzysztof Kamiński

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ 1) z dnia 2013 r.

Warszawa, dnia 9 lipca 2013 r. Poz. 795 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ 1) z dnia 1 lipca 2013 r.

Informator o egzaminie potwierdzającym kwalifikacje w zawodzie. Technik nawigator morski

PODRĘCZNA INSTRUKCJA ASTRO-EXCELA

Informator o egzaminie potwierdzającym kwalifikacje w zawodzie. Technik nawigator morski

Transkrypt:

SPIS TREŚCI Przedmowa ROZDZIAŁ 1. NAWIGACJA MORSKA, WSPÓŁRZĘDNE GEOGRAFICZNE, ZBOCZENIE NAWIGACYJNE. KIERUNEK NA MORZU. 1.1. Szerokość i długość geograficzna. Różnica długości. Różnica szerokości. 1.1.1. Podstawowe definicje i wyjaśnienia. 1.1.2. Obliczanie różnicy szerokości i różnicy długości geograficznej. 1.1.3. Obliczanie współrzędnych punktu przeznaczenia. 1.2. Jednostki miary używane w nawigacji. Zboczenie nawigacyjne. 1.2.1. Mila morska, kabel, węzeł. 1.2.2. Zboczenie nawigacyjne. 1.2.3. Zmiana różnicy długości na zboczenie nawigacyjne. 1.2.4. Zmiana zboczenia nawigacyjnego na różnicę długości. 1.3. Kierunek na morzu. 1.3.1. Podstawowe definicje i wyjaśnienia. 1.3.2. Zamiana kierunków z systemu ćwiartkowego na system okrężny (0 O -360 O ) i odwrotnie. 1.3.3. Zamiana kierunków z systemu połówkowego (0 O -180 O ) na system okrężny (0 O -360 O ) i odwrotnie. 1.3.4. Zamiana kierunków z rumbów na system okrężny, połówkowy, ćwiartkowy i odwrotnie. 1.3.5. Zamiana kątów kursowych. Przejście z jednego systemu liczenia kątów kursowych na inne. ROZDZIAŁ 2. PODZIAŁ KIERUNKÓW. MAGNETYZM ZIEMI I STATKU. 2.1. Podział kierunków. Poprawki kompasów. 2.1.1. Poprawka żyrokompasu. 2.1.2. Całkowita poprawka. 2.2. Magnetyzm ziemi. Uaktualnienie deklinacji. 2.3. Magnetyzm statku. Wybór dewiacji z tabeli dewiacyjnej. ROZDZIAŁ 3. ZAMIANA KIERUNKÓW. KURSY. NAMIARY. PRĘDKOŚĆ I DROGA STATKU. 3.1. Zamiana KŻ na KR i odwrotnie. Zamiana NŻ na NR. Wybór dewiacji prędkościowej z tabeli. 3.2. Zamiana kursu kompasowego i magnetycznego na rzeczywisty i odwrotnie. 3.3. Zamiana namiarów kompasowych NK na rzeczywiste NR. 3.4. Kontrola dewiacji. Określenie dewiacji i poprawek żyrokompasu. 3.5. Prędkość i droga statku. 11 13 14 14 15 17 19 19 20 21 24 27 27 31 33 34 35 39 39 41 44 45 49 53 53 58 61 64 72 5

3.6. Obliczenie czasu żeglugi i prędkości statku. 3.7. Prędkość i droga po wodzie. 3.8. Prędkość i droga nad dnem. 3.9. Poprawka logu. Współczynnik korekcyjny logu. ROZDZIAŁ 4. PRACA NA MAPACH 4.1. Podstawowe wiadomości o mapach morskich. 4.1.1. Warunki, jakie musi spełniać mapa morska. 4.1.2. Skala i dokładność mapy. Kierunki. 4.1.3. Podział map nawigacyjnych. 4.1.4. Tytuł i numeracja map. 4.1.5. Zero mapy. Głębokości. Rodzaje dna. 4.1.6. Wysokość wynurzenia. Wzniesienie źródła światła. Niebezpieczeństwa nawigacyjne. 4.1.7. Deklinacja, pływy i prądy pływowe. 4.1.8. Informacje o światłach podawane na mapach i w Spisie świateł. 4.1.9. Datowanie mapy. 4.2. Zasadnicze kreślenia i odczyty na mapie. 4.2.1. Odczytywanie współrzędnych dowolnego punktu. 4.2.2. Odczytywanie, mierzenie odległości. 4.2.3. Wykreślanie i odczytywanie kierunków. 4.3. Siatka mapy Merkatora. 4.3.1. Wiadomości wstępne. 4.3.2. Powiększona minuta szerokości. 4.3.3. Powiększona szerokość. Różnica powiększonej szerokości. 4.3.4. Długość liniowa minuty długości w danej skali mapy. Szerokość konstrukcyjna mapy. 4.3.5. Obliczanie elementów siatki mapy Merkatora. 4.3.6. Graficzne sporządzanie siatki mapy Merkatora. ROZDZIAŁ 5. POZYCJA ZLICZONA 5.1. Podstawowe definicje i wyjaśnienia. 5.2. Pozycja zliczona bez uwzględnienia wpływu wiatru i prądu, prąd i wiatr nie działa. 5.3. Pozycja zliczona przy przeciwdziałaniu dryfowi, poprawka na wiatr. 5.4. Pozycja zliczona przy przeciwdziałaniu prądowi (znosowi) poprawka na prąd. 5.5. Pozycja zliczona przy biernym uwzględnieniu prądu i wiatru. 5.6. Uwagi dotyczące graficznego zliczania drogi. 5.7. Pozycja zliczona zapobieganie zagrożeniom. 5.8. Ocena dokładności pozycji zliczonej. 5.9. Loksodroma. Rachunkowe zliczanie drogi. 5.9.1. Uwagi wstępne. 5.9.2. Podstawowe definicje i wzory. 5.9.3. Trójkąt Merkatora. Trójkąt drogowy. 5.10. Pierwszy problem żeglugi po loksodromie. Obliczanie współrzędnych punktu przeznaczenia. 6 74 75 78 79 83 83 83 84 84 85 87 89 92 94 98 98 98 100 100 118 118 120 121 123 123 126 131 131 133 148 155 169 177 182 187 197 197 198 200 201

5.10.1. Obliczanie współrzędnych punktu przeznaczenia za pomocą średniej szerokości. 5.10.2. Obliczanie współrzędnych punktu przeznaczenia za pomocą powiększonej szerokości. 5.11. Drugi problem żeglugi po loksodromie. Obliczanie odległości. 5.11.1. Obliczanie odległości po loksodromie za pomocą średniej szerokości. 5.11.2. Obliczanie odległości po loksodromie za pomocą powiększonej szerokości. 5.12. Rachunkowe zliczanie drogi. 5.12.1. Rachunkowe zliczanie drogi bez uwzględnienia wpływu wiatru i prądu. 5.12.2. Rachunkowe zliczanie drogi z uwzględnieniem dryfu. 5.12.3. Rachunkowe zliczanie drogi z uwzględnieniem dryfu i prądu. ROZDZIAŁ 6. POZYCJA OBSERWOWANA. OKREŚLENIE POZYCJI NA PODSTAWIE OBSERWACJI OBIEKTÓW STAŁYCH, KTÓRYCH POŁOŻENIE JEST POKAZANE NA MAPIE. 6.1. Pomiar odległości. 6.1.1. Radar w nawigacji uwagi ogólne. 6.1.2. Pomiar odległości za pomocą radaru. 6.1.3. Odległość z kąta pionowego. 6.2. Określanie pozycji na podstawie obserwacji jednego obiektu. 6.2.1. Sposoby podstawowe. Ocena dokładności. 6.2.2. Sposoby pomocnicze określania pozycji na podstawie obserwacji jednego obiektu. 6.3. Określanie pozycji na podstawie obserwacji dwóch obiektów. 6.3.1. Sposoby podstawowe określania pozycji na podstawie obserwacji dwóch obiektów. Kolejność namierzania i identyfikacja. 6.3.2. Sposoby pomocnicze określania pozycji na podstawie obserwacji dwóch obiektów. 6.4. Określanie pozycji na podstawie obserwacji trzech obiektów. 6.4.1. Sposoby podstawowe określania pozycji na podstawie obserwacji trzech obiektów. 6.4.2. Sposoby pomocnicze określania pozycji na podstawie obserwacji trzech obiektów. Dwa kąty poziome. 6.4.3. Ocena dokładności pozycji obserwowanej określonej na podstawie obserwacji dwóch i trzech obiektów. 201 207 212 212 217 222 222 224 226 231 231 231 235 235 237 237 262 273 274 283 284 284 289 295 ROZDZIAŁ 7. POZYCJA OBSERWOWANA. POZYCYJNE SYSTEMY SATELITARNE. 7.1 Pozycyjne systemy satelitarne. 7.1.1. System GPS Navstar. 7.1.1.1. Określanie pozycji. 7.1.1.2. Dokładność określonych pozycji. 7.1.1.3. Nanoszenie na mapę pozycji według współrzędnych określonych przez system. 7.1.1.4. Wykorzystanie systemu GPS wspólnie z metodami klasycznymi. 7.1.1.5. System DGPS. 299 299 299 300 302 303 305 315 7

ROZDZIAŁ 8. POZYCJA OBSERWOWANA. ZINTEGROWANE SYSTEMY NAWIGACYJNE. AUTOMATYCZNY SYSTEM IDENTYFIKACJI STATKÓW. 8.1. Wykorzystywanie monitora prezentacji danych nawigacyjnych (Nauto conning display) zintegrowanego systemu nawigacyjnego. 8.2. Wykorzystanie systemu map elektronicznych. 8.3. Automatyczny system identyfikacji statków. 8.3.1. Wykorzystanie systemu AIS dla zapobiegania zderzeniom. 8.3.2. Wykorzystanie systemu AIS w relacji statek-centrum VTS-statek. ROZDZIAŁ 9. POZYCJA OBSERWOWANA. OKREŚLANIE POZYCJI NA PODSTAWIE OBSERWACJI CIAŁ NIEBIESKICH. 9.1. Astronomiczne układy współrzędnych. 9.1.1. Podstawowe definicje. 9.1.2. Układ horyzontalny. 9.1.3. Układ równikowy. 9.1.4. Trójkąt sferyczny paralaktyczny rozwiązania rachunkowe. 9.2. Obliczanie średniego czasu miejscowego i strefowego, zmiana czasów, chronometr, granica daty. 9.2.1. Wiadomości wstępne. 9.2.2. Obliczanie miejscowego czasu średniego. 9.2.3. Obliczanie czasu strefowego. Granica daty. 9.2.4. Zmiana czasu strefowego na miejscowy czas średni. 9.2.5. Zmiana miejscowego czasu średniego na czas strefowy. 9.2.6. Miejscowy czas gwiazdowy. 9.2.7. Czas okrętowy. Czas państwowy. 9.2.8. Obliczenia związane z wykorzystaniem chronometru. 9.3. Obliczanie momentów wschodów, zachodów i kulminacji ciał niebieskich oraz momentów świtów i zmroków. Identyfikacja gwiazd i planet. 9.3.1. Podstawowe definicje i wyjaśnienia. 9.3.2. Słońce. Obliczanie momentów wschodów, zachodów, świtów, zmroków i kulminacji. 9.3.3. Księżyc. Obliczanie momentów widocznych wschodów, zachodów i kulminacji. 9.3.4. Planety. Obliczanie momentów kulminacji. 9.3.5. Gwiazdy. Obliczanie momentów kulminacji gwiazd. 9.3.6. Widoczność i wysokość kulminacyjna ciał niebieskich. 9.3.7. Retardacja i akceleracja. 9.3.8. Identyfikacja gwiazd i planet. 9.3.8.1. Identyfikacja gwiazd za pomocą tablic NP. 401 (H.D. 605). 9.3.8.2. Identyfikacja gwiazd i planet za pomocą identyfikatora typu N.P. 323. 9.4. Podstawowe zasady określania pozycji na podstawie obserwacji ciał niebieskich. 9.4.1. Wyjaśnienia wstępne i definicje. 9.4.1.1. Metoda wysokościowa. 9.4.1.2. Metoda szerokościowa. 317 318 323 327 329 331 333 333 333 334 340 348 350 350 351 355 361 363 365 366 366 371 371 373 386 393 401 405 407 414 415 419 422 422 425 427 8

9.4.2. Sekstant. 9.4.2.1. Pomiar wysokości ciał niebieskich. 9.4.2.2. Błędy sekstantu. 9.4.2.3. Określanie błędu indeksu. 9.4.3. Poprawianie zmierzonych wysokości ciał niebieskich. 9.4.3.1. Poprawianie zmierzonych wysokości Słońca. 9.4.3.2. Poprawianie zmierzonych wysokości gwiazd. 9.4.3.3. Poprawianie zmierzonych wysokości planet. 9.4.3.4. Poprawianie zmierzonych wysokości Księżyca. 9.4.4. Obliczanie kątów godzinnych i deklinacji ciał niebieskich za pomocą rocznika astronomicznego. 9.4.4.1. Obliczanie miejscowych kątów godzinnych i deklinacji Słońca. 9.4.4.2. Obliczanie miejscowych kątów godzinnych i deklinacji gwiazd. 9.4.4.3. Obliczanie miejscowych kątów godzinnych i deklinacji planet. 9.4.4.4. Obliczanie miejscowych kątów godzinnych i deklinacji Księżyca. 9.4.5. Obliczanie wysokości zliczonych i azymutów ciał niebieskich. 9.4.5.1. Obliczanie wysokości zliczonych i azymutów za pomocą wzorów. Wykreślanie linii pozycyjnych z pozycji zliczonej. 9.4.5.2. Obliczanie wysokości zliczonych i azymutów za pomocą tablic NP. 401 (H.D. 605). Wykreślanie linii pozycyjnych z pozycji zliczonej. 9.4.6. Obliczanie szerokości geograficznej. 9.4.6.1. Obliczanie szerokości geograficznej w momencie kulminacji Słońca. 9.4.6.2. Obliczanie szerokości geograficznej sposobem przypołudnikowym. 9.4.6.3. Obliczanie szerokości geograficznej z obserwacji Gwiazdy Polarnej. 9.4.7. Obliczanie długości geograficznej punktu wytyczonego. 9.5. Określanie pozycji na podstawie obserwacji Słońca. 9.5.1. Określanie pozycji na podstawie obserwacji Słońca. Wykreślanie linii pozycyjnych z pozycji zliczonej. Metoda wysokościowa, szerokościowa i długościowa. 9.5.2. Określanie pozycji na podstawie obserwacji Słońca. Wykreślanie linii pozycyjnych z pozycji skalkulowanej. 9.6. Określanie pozycji na podstawie obserwacji gwiazd i planet. 9.6.1. Wiadomości wstępne. 9.6.2. Określanie pozycji na podstawie obserwacji kilku ciał niebieskich. Wykreślanie linii pozycyjnych z pozycji zliczonej i skalkulowanej. 9.6.2.1. Określanie pozycji na podstawie obserwacji trzech ciał niebieskich. 9.6.2.2. Określanie pozycji na podstawie obserwacji kilku ciał niebieskich. Dobór ciał niebieskich parami. 9.6.3. Wykreślanie astronomicznych linii pozycyjnych metodą siecznej. Uwzględnianie poprawek na krzywiznę koła pozycyjnego. 9.7. Obliczanie poprawek kompasów. Uwagi o dokładności pomiarów i obliczeń astronomicznych. 9.7.1. Obliczanie całkowitej poprawki kompasu w momencie widocznego wschodu lub zachodu Słońca. 9.7.2. Obliczanie całkowitej poprawki na podstawie obserwacji ciał niebieskich w dowolnym momencie. 428 428 429 431 433 434 443 445 451 456 456 460 463 466 469 469 474 478 478 485 491 493 498 498 521 529 529 532 532 547 561 564 565 566 9

9.7.3. Obliczanie całkowitej poprawki na podstawie obserwacji Gwiazdy Polarnej. 9.7.4. Uwagi o ocenie dokładności pomiarów i obliczeń astronomicznych. ROZDZIAŁ 10. ORTODROMA 10.1. Rachunkowe rozwiązanie problemów żeglugi po ortodromie. 10.1.1. Podstawowe definicje i wyjaśnienia. 10.1.2. Obliczanie odległości po ortodromie. 10.1.3. Obliczanie początkowego kąta drogi. 10.1.4. Obliczanie końcowego kąta drogi. 10.1.5. Obliczanie współrzędnych wierzchołka ortodromy. 10.1.6. Obliczanie współrzędnych punktów zwrotnych. 10.1.7. Przykłady sporządzania odręcznych rysunków poglądowych. 10.2. Żegluga mieszana. 10.3. Praktyczna żegluga po ortodromie. 10.3.1. Wybór drogi oceanicznej na podstawie specjalnych map drogowych. 10.3.2. Wybór drogi oceanicznej na podstawie dróg oceanicznych świata. 10.3.3. Zadania praktyczne. Realizacja drogi po ortodromie metodą klasyczną i z wykorzystaniem zintegrowanych systemów nawigacyjnych i ECDIS. ZAŁĄCZNIKI LITERATURA 569 570 575 575 575 578 588 594 599 603 605 620 625 625 632 633 655 675 10