Temat 3 1.Budowa oka 2.Widzenie stereoskopowe 3.Powstawanie efektu stereoskopowe 4.Stereoskop zwierciadlany
Budowa oka oko + narządy dodatkowe Oko = gałka oczna + nerw wzrokowy Narządy dodatkowe = Aparat ochronny + aparat ruchowy
Widok ogólny Gałka oczna przednia część oczodołu, mięśnie oczne, nerw wzrokowy, kulisty kształt oka o średnicy ok. 24mm, ciało szkliste odpowiedzialne za kształt oka Układ optyczny oka 1. źrenica otwór czynny (?) 2. tęczówka przysłona (?) 3. soczewka soczewka (?) 4. siatkówkę - materiał światłoczuły (?) Ostre widzenie uzyskiwane jest wtedy, gdy ognisko obrazowe pokrywa się z siatkówką. W przypadku, gdy oko nie jest w stanie zogniskować światła dokładnie na siatkówce mówimy o wadach wzroku.
Rogówka błona przeźroczysta nie posiada unaczynienia położona centralnie i uwypuklona załamuje promienie, kilkakrotnie mocniej niż soczewka brak naczyń krwionośnych, odżywianie poprzez przesączanie płynów ze struktur sąsiednich wrażliwa na ból, zakończenia nerwowe www.odkrywcy.pl
Twardówka Najbardziej zewnętrzna, nieprzejrzysta część oka Błona włóknista łącznotkankowa Utrzymuje kulisty kształt gałko ocznej, bardzo mocna W przedniej części oka przechodzi w rogówkę, z tyłu w pochewkę nerwu ocznego Obejmuje 4/5 powierzchni gałki ocznej Chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi
Komora przednia oka Pomiędzy tęczówką a rogówką Wypełniona płynem Możliwość regulacji ilości płynu zapewnia utrzymanie stałego ciśnienia w gałce ocznej
Naczyniówka tylna część błony naczyniowej gęsta sieć naczyń tętniczych i żylnych odżywia siatkówkę przechodzi w ciało rzęskowe z przodu gałki ocznej ( odpowiedzialne za uwypuklenie soczewki zmiany kąta załamywania promieni ) www.odkrywcy.pl
Ciało rzęskowe odpowiedzialne za uwypuklenie soczewki bogato unaczynione wiązki mięśni gładkich + wiązadełka uwypuklenie soczewki www.odkrywcy.pl
Tęczówka umięśniona część błony naczyniowej otacza źrenicę, kształt krążka kolorowa, posiada pigment, kolor oczu zależy od ilości pigmentu tęczówka reguluje wielkość źrenicy, regulują ilość wpadającego światła www.odkrywcy.pl
ciało rzęskowe + naczyniówka + tęczówka = błona naczyniowa gałki ocznej
Źrenica Ustawiona w płaszczyźnie czołowej przed soczewką Średnica od 3 do 6 mm Zwężania i rozszerzanie źrenicy wskutek skurczów mięśni gładkich tęczówki, przysłona Proces zwężania i rozszerzania bez naszej woli Adaptacja oka przystosowanie do widzenia w różnych warunkach
Soczewka mocowana na włóknach, do ciała rzęskowego mieszczona za tęczówką dalsze załamywanie promieni przeźroczysta, zaćma zmętnienie soczewki zbudowana z wydłużonych komórek, włókiem soczewki soczewka dwuwypukła samoczynne uwypuklenie soczewki uwypuklenie - widzenie z bliska wypłaszczenie widzenie z daleka www.odkrywcy.pl
Siatkówka światłoczuła warstwa gałki ocznej odbieranie wrażeń świetlnych warstwa nerwowa nabłonkowa odpowiedzialna za odbieranie i przewodzenie bodźców czopki (ok. 7mln.) - wrażliwe na barwy pręciki (ok. 125 mln) wrażliwe na słabe bodźce świetlne, odcienie szarości, widzenie o zmroku plamka żółta największe skupienie czopków www.odkrywcy.pl
Powieki górna i dolna skóra, ochrona przed zbyt silnymi bodźcami świetlny mi, uszkodzeniami mechanicznymi, chroni przed wysychaniem oka Aparat ochronny Narząd łzowy górno boczna część oczodołu, łzy mają za zadanie oczyścić oka oraz nawilżyć, 99% wody, lizozym właściwości bakteriobójcze Rzęsy ochrona www.odkrywcy.pl
Działanie oka rogówka -> komora przednia oka -> soczewka -> ciało szkliste -> siatkówka wrażenie wzrokowe -> nerw wzrokowy -> mózg rogówka + ciecz wodnista + soczewka + ciało szkliste = układ skupiający soczewka zmiana kształtu, ogniskowanie przedmiotów w różnych odległościach
Widzenie barw Krzysztof Korona Fizyka w doświadczeniach okno optyczne 400 nm ( barwa fioletowa) 700 nm (barwa czerwona) uzależnione od właściwości f izyko chemicznych oka, podczerwień oraz ultrafiolet są niewidoczne czopki: niebieskie ( krótkofalowe), średniofalowe (zielone), długofalowe (czerwone), wyposażone w różne typy barwników, mózg analizuje stosunek natężeń dla każdego koloru i interpoluje barwę wynikową mieszanie addytywne barw paleta barw sposób interpolowania barwy
Podsumowanie 1. Rogówka 2. Twardówka 3. Błona naczyniowa 4. Tęczówka 5. Źrenica 5. Soczewka 6. Siatkówka 7. Aparat ochronny 8. Działanie oka 9. Widzenie barw
Widzenie stereoskopowe 2 gałki oczne Ten sam kierunek patrzenia 2 obrazy na siatkówkach Różnica obrazów = informacja o odległości Oczy są względem siebie przesunięte. Każdy przedmiot widoczny na obu obrazach znajduje się pod trochę innym kątem. Oko obraca się, aż przedmiot znajdzie się na jego osi. W efekcie obie gałki oczne obserwują ten sam punkt na postrzeganym obiekcie. Korzystając ze znanego kąta patrzenia oczu oraz na podstawie ich rozstawu, kora wzrokowa oblicza odległość do przedmiotu. 1. Naturalne - wrażenie trójwymiarowości wraz z oceną odległości do poszczególnych obiektów - osiągane dzięki dwuocznej obserwacji rzeczywistości 2. Sztuczne - model utworzony na podstawie stereoskopowej pary zdjęć, 2 zdjęcia, rzut środkowy
Zasada widzenia stereoskopowego www.fotogrtg.w.interia.pl/stereoskopia.htm 1. Powstanie dwóch obrazów 2. Różnice w obrazach = informacja o odległości 3. Baza oczna inny kąt patrzenia na dany przedmiot dla każdej gałki 4. Kąt patrzenia + baza oczna = informacja o odległości 5. Dodatkowe informacje: perspektywa, wielkość obiektów 6. 2% społeczeństwa brak widzenia stereoskopowego
Obrazy tego samego punktu przedmiotu otrzymane na 2 siatkówkach ocznych nazywają sie punktami odpowiadającymi sobie, a promienie odwzorowujące te obrazy i przechodzące przez środki soczewek ocznych - odpowiadającymi sobie promieniami.
Podstawowe pojęcia kąt widzenia - kąt jaki tworzą promienie biegnące od skrajnych punktów oglądanej prze oko przestrzeni do środka oka, w poziomie 160 st., w pionie 130st. pole widzenia - zbiór wszystkich punktów, które mogą być spostrzeżone, jeśli głowa i oko są nieruchome. pole patrzenia - zbiór wszystkich punktów, które mogą być spostrzeżone, jeśli głowa jest nieruchoma a oko w ruchu kąt wyraźnego widzenia - kąt ograniczony promieniami biegnącymi ze środka soczewki oka do brzegów plamki żółtej, przy oglądaniu przedmiotów odległych - wynosi ok. 2 st.. Dla większych obiektów ruchy skokowe, 2-5 razy na sek. -> rzutowanie obrazu na siatkówkę
Kąt konwergencji 1. Kąt pomiędzy osiami patrzenia oczu 2. Przedmiot blisko - duży kąt, przedmiot daleko mały kąt 3. Przedmiot blisko zez 4. Rejestracja zmian kąta konwergencji informacja o zbliżającym się lub oddalającym przedmiocie www.fotogrtg.w.interia.pl/stereoskopia.htm Paralaksa fizjologiczna jest to różnica łuków określających położenie odpowiadających sobie punktów na siatkówkach, obserwacja następuje w polu ostrego widzenia,
Ostrość stereoskopowego widzenia pierwszego rzędu - najmniejsza różnica kątów paralaktycznych do 2 punktów, przy której jesteśmy w stanie rozróżnić je w przestrzeni. Na drodze doświadczalnej wynosi 30" Ostrość stereoskopowego widzenia drugiego rzędu - najmniejsza różnica kątów paralaktycznych do 2 linii pionowych, przy której jesteśmy w stanie rozróżnić te linie w przestrzeni. Doświadczalnie ostrość ta wynosi 10" Wynika z tego że tracimy właściwości rozróżniania głębokości przedmiotów w odległości większej niż 450 m
Wykonywanie zdjęć stereoskopowych: Dwa zdjęcia wykonane z dwóch różnych punktów przestrzeni Osie kamer równoległe do siebie Skala zdjęć nie może się różnić o więcej niż 15%
Warunki uzyskania efektu stereoskopowego 1. Zdjęcia muszą być wykonane z 2 stanowisk tak rozmieszczonych, żeby promienie rzucające biegnące od najbliżej położonych punktów przecinały się pod kątem mniejszym niż 15 0 2. Obydwa zdjęcia powinny być wykonane w podobnej skali, nie różniącej sie więcej niż 15% 3. Każde oko powinno obserwować odpowiednie zdjęcie (lewe oko - lewe zdjęcie, prawe oko - prawe zdjęcie) 4. Poszczególne punkty mają być obserwowane w płaszczyznach rdzennych - płaszczyzna rdzenna wyznaczona jest przez oba środki rzutów i dowolny punkt odfotografowany na sąsiednich obserwowanych zdjęciach 5. Zdjęcia należy obserwować z odległości dobrego widzenia, tj. ok. 25 cm
Stereoskop zwierciadlany Zasady: 1. Fotogramy zestrojone po bazie - punkty główne obu zdjęć i ich obrazy na sąsiednich zdjęciach znajdują się na jednej prostej 2. Odpowiadające sobie szczegóły są widoczne w środku pola widzenia każdej z lup
Metoda anaglifowa Oba obrazy zostają połączone w jeden w dwóch dopełniających się barwach. Efekt stereoskopowy uzyskuje się dzięki specjalnym okularom wyposażonym w filtry o takich samych barwach. W ten sposób każde oko widzi tylko jeden obraz (drugi pochłania filtr) dzięki czemu uzyskuje się efekt widzenia przestrzennego
Podsumowanie 1. Podstawowe pojęcia 2. Zasada widzenia stereoskopowego 3. Kąt konwergencji 4. Paralaksa fizjologiczna 5. Warunki uzyskania efektu stereoskopowego 6. Stereoskop zwierciadlany Ćwiczenie do wykonania 1. Metody uzyskiwania sztucznego efektu stereoskopowego: metoda migających przesłon lub wirujących dysków, metoda polaroidów, metoda rastrów, metoda elektroniczna, metoda holograficzna, metoda optyczna 2. Model 3D przedmiotu wygenerowany w programie Agisoft StereoScan + opis procedury wykonania 3. Wyniki testów widzenia stereoskopowego
Bibliografia 1. http://fotogrtg.w.interia.pl/stereoskopia.htm 2. Odkrywcy.pl 3. Marian Brunon Piasecki Fotogrametria lotnicza i naziemna