Załącznik nr 1 do umowy. Urząd Miasta Krakowa Wydział Geodezji W A R U N K I T E C H N I C Z N E do modernizacji szczegółowej osnowy geodezyjnej poziomej III klasy Gminy Miejskiej Kraków kwadrat: 3419, 3420, 3483, 3484, 3548 Nowa Huta) łącznie około 750 punktów. Kontynuacja warunków technicznych opracowanych w 2005 r. przez Pana Tadeusza Chrobaka sprawującego samodzielne stanowisko ds.miejskiego Systemu Informacji Przestrzennej Kraków, 2007r.
1. Dane formalno organizacyjne: 1.1. Rodzaj prac Modernizacja szczegółowej osnowy geodezyjnej poziomej III klasy, Gminy Miejskiej Kraków kwadrat : 3419, 3420, 3483, 3484, 3548 Nowa Huta - łącznie około 750 punktów. 1.2. Zleceniodawca: Wydział Geodezji Urzędu Miasta Krakowa. 1.3. Podstawowe dane o obiekcie: Obiekt położony w północno-zachodniej części województwa małopolskiego, ogólna powierzchnia Gminy Miejskiej Kraków wynosi 32684 ha.. 2. Obowiązujące podstawowe normy prawne: 2.1. Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity: Dz. U z 2005 r. Nr 240 poz. 2027 z późn. zm). 2.2. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 kwietnia 1999 r. w sprawie ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych (Dz. U. Nr 45, poz. 454 z późn. zm.). 2.3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r. w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie (Dz. U. Nr 30, poz. 297). 2.4. Pismo Głównego Geodety Kraju Nr. GK-VI-1/63/92 z dnia 22 lipca 1992 r. w sprawie zmiany i uzupełnienia do Wytycznych technicznych G-1.5. część I obowiązujące przy stosowaniu techniki GPS. 3. Obowiązujące podstawowe przepisy techniczne: 3.1. Instrukcje techniczne: - G-1 pozioma osnowa geodezyjna, - G-2 wysokościowa osnowa geodezyjna, - O-1 ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych, - O-3 zasady kompletowania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. 3.2. Wytyczne techniczne: - G-1.5 zakładanie szczegółowej osnowy poziomej, projektowanie, pomiar i opracowanie wyników, - G-1.6 przeglądy, konserwacja i odtwarzanie punktów geodezyjnych, - G-1.9 katalog znaków geodezyjnych oraz zasady stabilizacji punktów, - G-1.10 formuły odwzorowawcze i parametry układów współrzędnych, - G-2.2 szczegółowa osnowa wysokościowa, - Wytyczne techniczne zakładania szczegółowej osnowy przy zastosowaniu satelitarnej technologii GPS, praca prof. dr hab. inż. Janusza Śledzińskiego. 1 3.3. Modernizacja osnowy III klasy podlega zgłoszeniu do Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej (ODGiK) prowadzonego przy Wydziale Geodezji Urzędu
Miasta Krakowa i zatwierdzeniu przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Krakowie. 3.4. Ogólna charakterystyka obszaru Gminy Miejskiej Kraków. Kraków posiada urozmaiconą rzeźbę terenu. Na wzgórzu wapiennym, nad Wisłą znajduje się Wawel; poniżej, na równinie, w kierunku północnym rozciąga się śródmieście, otoczone pasem zieleni Plant Krakowskich. Dalszy pierścień stanowi obszar zabudowy chaotycznej, w której znajduje się wzgórze Sikornik z Kopcem Kościuszko. Jeszcze bardziej zróżnicowany jest ostatni pierścień o różnym przeznaczeniu terenu, (mieszkaniowy, przemysłowy, wiejski) w tym kompleks Lasu Wolskiego. Jest on (Las Wolski) położony na wschodnim skraju jurajskiego Grzbietu Teńczyńskiego (najwyższe wzniesienie w obrębie Krakowa Sowiniec, 358 m n.p.m.). Północno-wschodnia część Krakowa, to dzielnica Nowa Huta z urozmaiconą rzeźbą na utworach aluwialnych z kombinatem hutniczym. Kraków dzieli rzeka Wisła, która płynie w kierunku równoleżnikowym, wschód-zachód. W części południowej znajduje się Podgórze, którą od pozostałych dzielnic: Śródmieścia, Krowodrzy i Nowej Huty oddziela rzeka Wisła. Teren znacznie zróżnicowany topograficznie i najbardziej obecnie inwestowany z uwagi na wolne (niezabudowane) tereny. 4. Charakterystyka istniejących osnów geodezyjnych i innych opracowań. 4.1. Na opracowywanym obszarze istnieje 677 punktów I i II klasy poziomej państwowej osnowy geodezyjnej, rozłożonych w terenie dość równomiernie, pochodzących z dawnej sieci triangulacji państwowej i krakowskiej sieci triangulacji lokalnego znaczenia. Zagęszczenie punktów I i II klasy na tym terenie wynosi więcej niż 1 punkt na około 0,5 km 2 i jest wystarczające dla osnowy III klasy. 4.2. Miasto Kraków posiada osnowę poziomą III klasy wykonaną w 1994 r. przez OPGK Sp. z o.o. i KPG Sp. z o.o. KERG K 3417/12/94. W ramach tego opracowania założono 5073 punktów osnowy poziomej III klasy. Z informacji uzyskanych od jednostek wykonawstwa geodezyjnego wynika, że około 30% punktów osnowy uległo zniszczeniu. W 2005 roku wyżej wymieniona osnowa została zmodernizowana przez Wielkopolskie Przedsiębiorstwo Geodezyjno- Kartograficzne Geomat w Poznaniu sp. z o.o. operatem KERG 3546/953/2005. Opracowanie obejmowało częściowo Kwadraty 3610 i 3546, około 500 punktów. W 2006r. operatem 3610/612/2006 była kontynuowana modernizacja osnowy w kwadratach 3610,3546 do granic miasta Krakowa, opracowanie obejmowało około378 punktów. W miesiącu kwietniu 2007r. została podpisana umowa z Przedsiębiorstwem Pomiarów Geodezyjnych Sp. z o.o 02-679 Warszawa ul. Modzelewskiego 27, na wykonanie modernizacji około 800 punktów zlokalizowanych na obszarze jednostki ewidencyjnej Śródmieście (kwadrat 3482, 3546), jednostki ewidencyjnej Krowodrza (kwadrat 3418, 3417) oraz ulice: Księcia Józefa, Kasztanowa, Królowej Jadwigi (Wola Justowska). 4.3. W powiatowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym w Krakowie przy ul. Grunwaldzkiej 8 znajduje się operat techniczny Wyznaczenie współrzędnych punktów osnowy poziomej III klasy na obszarze Krakowa w Układzie 2000 za pomocą techniki GPS wykonany przez dr inż. P. Banasika i dr inż. J. Kudrysa z AGH Kraków. W powiatowym zasobie znajdują się materiały geodezyjno - kartograficzne wymienionych osnów i innych opracowań : mapy 1:10000 w układzie sekcyjnym, sieci osnowy geodezyjnej I, II i III klasy, katalogi współrzędnych z ich przeliczeniem na układ 2000 i analizą dokładności, opisy topograficzne punktów, 2 mapy przeglądowe,
w postaci cyfrowej: sieć dróg, granice jednostek ewidencyjnych i działek. w postaci cyfrowej plany miejscowe jednostkowe, wybranych części miasta. Współrzędne punktów osnowy poziomej (w układzie lokalnym miasta Krakowa oraz układzie 65 ) i wysokościowej (w układzie Kronsztadt i Amsterdam ) w postaci cyfrowej (program KOSA ). 5. Zakres opracowania 5.1. Wykonać inwentaryzację i przegląd punktów: I, II klasy na obszarze przewidzianym do pomiaru i poza nim w celu nawiązania projektowanej osnowy III klasy, oraz wszystkich punktów III klasy, zgodnie z wytycznymi technicznymi G 1.6. Punkty odszukać, zbadać stan stabilizacji oraz wizury na punkty kierunkowe, a dla punktów III klasy także wizury na punkty sąsiednie. Sprawdzić i zaktualizować opisy topograficzne punktów I i II klasy, a także dla punktów III klasy, które nie zostaną włączone do nowo pomierzonej osnowy. Wykonać inwentaryzację i przegląd znaków osnowy wysokościowej przewidzianych do wykorzystania dla wyznaczenia wysokości punktów III klasy. Sprawdzić przydatność punktów do pomiaru metodą GPS. Punkty brakujące zaznaczyć na mapie przeglądowej osnowy w skali 1:10 000. 5.2. Wykonać analizę i ocenę stanu sieci po wywiadzie terenowym. W miejsce zniszczonych fragmentów osnowy poziomej III klasy i pojedynczych punktów należy zaprojektować zgodnie z 79, Instrukcji G -1. Standard zagęszczenia uzależnić od rodzaju zainwestowania terenu w chwili obecnej oraz jego przeznaczenia w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy bądź miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Punkty tak lokalizować, aby warunki naturalne chroniły je przed zniszczeniem, a projektowane wizury pomiędzy nimi były zachowane w każdej porze roku. Szczególną uwagę należy zwrócić na tereny, gdzie projektowane są nowe ciągi komunikacyjne. Do projektu osnowy należy włączyć wszystkie znajdujące się w sąsiedztwie obiekty wysokie /wieże kościołów, maszty, kominy/ i wyznaczyć ich współrzędne metodą kątowego wcięcia w przód z punktów projektowanej osnowy lub z punktów I i II klasy. Projekt przed złożeniem należy skonsultować z Przedsiębiorstwem Pomiarów Geodezyjnych Sp. z o.o 02-679 Warszawa ul. Modzelewskiego 27 wykonującym modernizację około 800 punktów zlokalizowanych na obszarze jednostki ewidencyjnej Śródmieście (kwadrat 3482, 3546), jednostki ewidencyjnej Krowodrza (kwadrat 3418, 3417) oraz ulice: Księcia Józefa, Kasztanowa, Królowej Jadwigi (Wola Justowska), którego termin realizacji został ustalony na dzień 31 października 2007 r. Niniejszy projekt również przed złożeniem do Wydziału Geodezji należy skonsultować z Krakowskim Zarządem Dróg i Krakowskim Zarządem Komunalnym. 5.3. Projekt modernizacji osnowy III klasy w skali 1:10 000 zawierający dokumentację określoną w 80, Instrukcji G 1 należy złożyć do zaopiniowania do Wydziału Geodezji Urzędu Miasta Krakowa. W projekcie należy uwzględnić poza elementami klasycznymi: - długości, kierunki jak również wektory GPS, - możliwość rozwinięcia osnowy III klasy w taki sposób by po jej rozwinięciu istniała możliwość pomiaru istniejących elementów treści mapy zasadniczej (obiekty budowlane, granice obrębów itp.), - konieczność określenia wysokości punktów III klasy z dokładnością umożliwiającą nawiązanie pomiarów dla potrzeb sporządzenia nakładki w i pomiaru uzbrojenia. 3 Numerację punktów nowo zaprojektowanej osnowy należy ustalić w Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Krakowie.
5.4. Punkty istniejące uszkodzone, których usytuowanie nie jest narażone na zniszczenie (w planie zagospodarowania przestrzennego) należy odtworzyć.w przeciwnym wypadku punkty stabilizować w bezpiecznych miejscach (uwzględniających zamierzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy bądź miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego). 5.5. Numerację punktów przyporządkować arkuszom mapy w skali 1:10000, zgodnie z wytycznymi technicznymi G-1.5. Numeracje punktów należy prowadzić według następujących zasad: - punkt główny III klasy...162.421.1001.00, - punkt kierunkowy...162.421.1001.21, - półpoligon (przy stabilizacji wieloznakowej)...162.421.1001.31, - punkt bliski...161.421.1001.41. 5.6. Do punktów nowo-stabilizowanych należy stosować znaki typów podanych w wytycznych technicznych G-1.9. Dla punktów adoptowanych (z sieci lokalnej) zachować istniejącą stabilizacje (słup betonowy lub granitowy, bolec metalowy lub rurka metalowa z podcentrem) po uprzednim sprawdzeniu centryczności znaku naziemnego nad płytą i ponownym pomiarze głębokości posadowienia płyty i słupa. Stabilizacja i zabezpieczenie znaków w sposób następujący: 3 półpoligony dla terenu zurbanizowanego oraz oboczniki dla terenów pozostałych, zgodnie z 24 ust.4 pkt 4 wytycznych technicznych G-1.9. Na terenach rolnych należy dążyć do stabilizacji punktu na skrzyżowaniu miedz. Punkty bliskie należy zamierzyć do dwóch punktów kierunkowych. Konstrukcja dowiązania powinna zapewniać dwa niezależne wyznaczenia współrzędnych punktów bliskich. Pomiar długości i kątów wykonać z dokładnością przewidzianą dla III klasy. W dziennikach pomiaru należy rysować konstrukcję dowiązania. Punkty wykonanej osnowy należy pomalować farbą na górnej powierzchni znaku. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 kwietnia 1999 r. w sprawie ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych należy doręczyć - właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością oraz staroście zawiadomienie o umieszczeniu znaku na nieruchomości. Kopie zawiadomień dołączyć do operatu. 5.7. Dla każdego nowo-założonego i zaktualizowanego punktu należy sporządzić opis topograficzny. Opis tak wykonać, aby na jego podstawie można było jednoznacznie odszukać punkt w terenie. Opisy topograficzne sporządzić w następujących formatach: plików wektorowych w formacie zgodnym z Microstation SE. Współrzędna punktu wstawienia symbolu w pliku DGN powinna odpowiadać rzeczywistej współrzędnej punktu w terenie plików rastrowych w formacie JPEG, skala szarości: 8 bitów plików rastrowych w formacie TIF, kompresja LZW, bit koloru Pliki rastrowe należy utworzyć poprzez programową konwersję z formatu wektorowego przy zadanej rozdzielczości 200 dpi. 5.8. Ciągi i punkty pojedyncze osnowy III klasy należy pomierzyć tak, aby błąd wyznaczenia punktu w ciągu nie przekroczył ± 5cm. 4 5.9. Dla wyznaczanych punktów należy podać ich charakterystykę dokładnościową w postaci średnich błędów położenia punktów obliczonych metodą ścisłą.
5.10. Współrzędne wszystkich nowych punktów obliczyć w Układzie lokalnym miasta Krakowa w Układzie 65 oraz w Układzie 2000. Wyniki należy zestawić niezależnie dla każdego z układów oraz zbiorczo zachowując następujące warunki: format pliku: arkusz kalkulacyjny (MS Excel lub Open Document Format) jeden wiersz zawiera informację o jednym punkcie kolumny zawierają informacje o oznaczeniu punktu, współrzędnych, wysokościach i błędach wyznaczenia punktów 5.11. Dla wyznaczanych punktów należy określić z dokładnością 2 cm wysokości w układzie państwowym Amsterdam i Kronsztadt, metodą niwelacji trygonometrycznej, prowadzonej równocześnie z pomiarem katów poziomych i długości boków. 5.12. Dopuszcza się możliwość pomiaru modernizowanej osnowy następującymi metodami: poligonową, wcięć geodezyjnych lub satelitarną. O wyborze powinny decydować: - możliwości wyznaczenia położenia punktu tej osnowy z wymaganą dokładnością określoną instrukcją, - koszty, nie tylko samego założenia osnowy, ale również wykorzystania tej osnowy do pomiarów dla sporządzenia mapy cyfrowej. Na terenach zurbanizowanych preferuje się metodę poligonową, na pozostałych metodę GPS. 6. Omówienie metod wyznaczenia osnowy poziomej III klasy 6.1. Wyznaczenie punktów osnowy poziomej metodą poligonową. 6.1.1.W lokalizacji punktów osnowy III klasy i ich pomiarze należy uwzględnić obowiązujące przepisy podane w punktach: 2, 3. 6.1.2. Wykonać kopie mapy 1:10000 z punktami osnowy poziomej. 6.1.3. Z istniejącego katalogu punktów triangulacyjnych i poligonowych, wykonać kopię (wydruk) 6.1.4. Sporządzić odbitki opisów topograficznych punktów triangulacyjnych i poligonowych. 6.1.5. Na mapie topograficznej 1:10 000 zaznaczyć przebieg nowych ciągów lub punktów i konstrukcje nawiązań, lokalizację punktów wraz z ich numeracją. Punkty w terenie zamarkować. Ich lokalizacje dostosować do warunków terenowych chroniących punkty przed zniszczeniem oraz zapewniających z nich wizury o każdej porze roku. 6.1.6. Nowo projektowane ciągi powinny spełniać warunki 82 instrukcji G-1. 6.1.7. Dokumentacja powinna składać się: z mapy 1:10 000 uzupełnionej o numerację nowych punktów oraz wyniki pomiarów przedstawionych w punktach od 5.8 do 5.11. 6.2. Wyznaczenie punktów osnowy poziomej metodą wcięć kombinowanych 6.2.1 W lokalizacji punktów osnowy III klasy i ich pomiarze należy uwzględnić obowiązujące przepisy podane w punktach: 2, 3. 5 6.2.2. Nowo projektowane punkty powinny spełniać warunki 82 instrukcji G-1.
6.2.3. Wyniki prac przedstawić w sposób omówiony w podpunkcie 6.1.7. 6.2.4. Wyrównanie wcięć pojedynczych punktów lub grupy punktów należy obliczyć metodą pośredniczącą z zachowaniem warunku [pvv] = min i nawiązaniem do bezbłędnych punktów klasy I i II. Charakterystyka dokładności po wyrównaniu to średnie błędy: pojedynczego spostrzeżenia m0 i położenia punktu mp 6.3. Wyznaczenie punktów osnowy poziomej metodą satelitarną z wykorzystaniem GPS. 6.3.1. W lokalizacji punktów osnowy III klasy i ich pomiarze należy uwzględnić obowiązujące przepisy podane w rozdziałach: 2, 3, 4, 5, w tym Wytyczne G-1.5 część I, obowiązujące przy stosowaniu techniki satelitarnej GPS z roku 1992. Zaleca się włączenie do punktów nawiązania punkty sieci Polref. 6.3.2. W opracowaniu należy uwzględnić Warunki techniczne do zakładania i pomiaru szczegółowych osnów poziomych przy stosowaniu satelitarnej technologii GPS, opracowane przez prof. J. Śledzińskiego. 6.3.3. Wyniki prac przedstawić w sposób omówiony w podpunkcie 6.1.7. 7. Kompletowanie operatu 7.1. Operat skompletować zgodnie z wymogami instrukcji O-3 7.2. Wyniki modernizacji szczegółowej osnowy geodezyjnej poziomej III klasy miasta Kraków należy przedstawić w bazie danych przestrzennych. Oprócz współrzędnych punktów w Układzie 2000, w Układzie Lokalnym miasta Krakowa i w Układzie 65, w bazie o osnowie powinny znaleźć się: - dane pomiarowe i obliczeniowe punktów z ich oceną dokładnościową, - opisy topograficzne punktów (w postaci hybrydowej), - charakterystyka punktów dot. metody pomiaru (poligonowa, wcięć lub GPS), - historia założenia i korzystania z punktu osnowy (na podstawie sprawozdań z wykonywanych robót geodezyjnych i zawartych tam informacji o punktach), - cyfrowa mapa punktów osnowy z ich numeracją w plikach Microstation SE, - cyfrowa mapa z warstwą działek na obszarze miasta Krakowa j.w. - studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w postaci cyfrowej, (dane w MZBD), - istniejące miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego w postaci cyfrowej (dane w MZBD). Ponadto operat powinien zawierać: 1. W przypadku inwentaryzacji punktów I i II klasy wyniki sporządzić w 2 egz. (1 egz. dla ODGiK w Krakowie, 2 egz. dla CODGiK w Warszawie) 2. Na mapie zasadniczej prowadzonej w formie analogowej nowo-założone punkty należy skartować oraz dokonać usunięcia nie istniejących. Załączniki: 1. Mapa topograficzna 1:10 000 w układzie KUL i 2000 z naniesionymi ciągami punktów poziomej osnowy geodezyjnej I,II i III klasy. 2. Opisy topograficzne punktów w postaci wektorowej.
3. Wykaz współrzędnych punktów, wydruki oraz w formacie ASCII. Etapy pracy: I etap 1. Inwentaryzacja punktów osnowy geodezyjnej. 2. Mapa inwentaryzacji osnowy + plany przestrzenne. 3. Modernizacja osnowy uzupełnionej i jej zatwierdzenie. 4. Baza danych zgodnie z punktem 7. 5. Stabilizacja i pomiar brakującej osnowy geodezyjnej wg kolejności uwzględniającej potrzeby wynikające z planów zagospodarowania przestrzennego. 6. Obliczenie współrzędnych nowo-założonych punktów. 7. Skompletowanie operatu. II etap Realizacja zadań, które wymagają kontynuacji z niezakończonych prac w I etapie. Akceptuje: Dyrektor Wydziału Geodezji