Uniwersytet Rolniczy w Krakowie Wydział Inżynierii Środowiska i Geodezji Katedra Fotogrametrii i Teledetekcji Temat: Proste pomiary na pojedynczym zdjęciu lotniczym
Kartometryczność zdjęcia Zdjęcie lotnicze w formacie odbitki stykowej może dostarczyć wielu informacji o geometrii obiektów na nim odwzorowanym. Może posłużyć np. do aktualizacji mapy topograficznej, do prac związanych z projektowaniem inwestycyjnym itd. Aby jednak skorzystać z pomiarów na zdjęciach należy zdawać sobie sprawę z ich kartometryczności. Zdjęcie wykonane kamerą fotogrametryczną jest rzutem środkowym.
Skala zdjęcia Zdjęcie lotnicze odpowiada rzutowi ortogonalnemu w skali m z =W/c k tylko wtedy, gdy jest ściśle poziome, a sfotografowany na nim teren jest płaski i poziomy.
Kartometryczność zdjęcia W przypadku zdjęcia nachylonego i przedstawiającego teren pofałdowany, skala zdjęcia jest różna w jego punktach. Jeśli pominąć nachylenie zdjęcia, wpływ deniwelacji terenu na przemieszczenie punktów na zdjęciu w stosunku do rzutu środkowego odpowiadającego ich hipotetycznemu położeniu na płaszczyźnie odniesienia wyraża się wzorem gdzie: r = h r/w r przesunięcie radialne względem punktu nadirowego (dla zdjęć ściśle poziomych pokrywającego się z punktem głównym zdjęcia) h to wysokościowe ś położenie ł ż punktu ponad płaszczyznę ł odniesienia i i r promień radialny punktu długość odcinka między punktem nadirowym = punktem głównym zdjęcia a jego obrazem na zdjęciu W wysokość lotu ponad płaszczyznę odniesienia
Kartometryczność zdjęcia Teren pofałdowany
Badanie kartometryczności Badanie kartometryczności obejmuje: 1. Sprawdzenie z jakimi maksymalnymi przesunięciami radialnymi spowodowanymi deniwelacją terenu można się spodziewać na zdjęciu, 2. Przy założeniu błędu fotomapy (a więc założeniu wielkości przesunięcia radialnego spowodowanego deniwelacja terenu) zbadanie, z jakiej części zdjecia można korzystać uważając go za fotomapę. Ad 1 Obliczamy: r max = h max r max /W gdzie: r max maksymalne przesunięcie radialne spowodowane deniwelacją terenu h max to maksymalna wysokość terenu nad i pod srednią płaszczyzną odniesienia r max maksymalny y promień radialny występujący y na zdjęciu, odpowiadający ypołowie przekątnej zdjęcia W wysokość lotu ponad płaszczyznę odniesienia
Badanie kartometryczności Wysokość lotu: W = m z c k obliczamy znając średnią skalę zdjęcia oraz stałą kamery. Średnią skalę zdjęcia można wyznaczyć za pomocą pomiaru odcinków na zdjęciu i znajomości odpowiadającym im długości w terenie. Należy zdawać sobie jednak sprawę z tego, że obliczona w ten sposób skala zdjęcia odpowiada średniej wysokości punktów, między którymi odcinki były ł mierzone. W śr = m zśr c k m zśr =Σm z /n n ilość pomierzonych odcinków m z = L/l gdzie : L - odcinek w terenie l - odcinek na zdjęciu
Badanie kartometryczności Ad 2. Przy założeniu σ = r, obliczamy: r max = σ W/ h max
Pomiar wysokości na zdjęciu lotniczym Wyznaczenie wysokości pionowego obiektu Za pomocą jednego zdjęcia można wyznaczyć wysokość tylko takich obiektów, dla których widoczne są ich odcinki pionowe, zatem muszą to być obiekty nie znajdujące się w pobliżu środka zdjęcia, bowiem dla nich r = 0, zatem i r = 0. Wysokość obiektu można wyznaczyć ze wzoru: gdzie: h= r W/r h - jest wyznaczaną wysokością r promień radialny do górnego punktu obiektu W wysokość lotu nad poziom podstawy obiektu
Zdjęcia lotnicze: Materiały do wykonania ćwiczenia 1. terenu Grybowa, format 18x18 cm, c k = 209.63 mm 2. rejonu Nowa Huta Kraków, format 23x23 cm, c k = 153.1717 mm Mapy topograficzne: 1. rejonu Grybowa w skali 1:10000 2. rejonu Nowa Huta w skali 1:10000 Założenia: Pionowość zdjęć H śr H max +H min /2 σ = 0,5 mm
Przebieg ćwiczenia Przebieg ćwiczenia: Zapoznanie się z materiałami, Odczytywanie informacji na ramce tłowej zdjęć ć lotniczych, Pomiary niezbędne dla uzyskania szukanych wielkości. Sprawozdanie ma zawierać: Opis przebiegu pomiarów na zdjęciu, Zestawienie wielkości pomierzonych, Obliczenia, Ocenę dokładności wyników.