SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIEDLCACH I N F O R M A C J A. o działalności Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach

SAMORZĄDOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE W SIEDLCACH I N F O R M A C J A o działalności Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach za okres od dnia 1 stycznia do 31 grudnia 2013 roku Siedlce, marzec 2014 r. 1

Informacja o działalności Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach za okres od dnia 1 stycznia do 31 grudnia 2013 roku CZĘŚĆ I OGÓLNA INFORMACJA O DZIAŁALNOŚCI KOLEGIUM 1. Podstawa i zakres działania Kolegium Podstawę prawną działania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach stanowi ustawa z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) oraz rozporządzenia wydane w oparciu o delegację ustawową. Zgodnie z wyżej wymienioną ustawą samorządowe kolegia odwoławcze są organami wyższego stopnia w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości samorządu terytorialnego, właściwymi do rozpatrywania odwołań od decyzji, zażaleń na postanowienia, żądań wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności decyzji w trybie uregulowanym przez przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2013.267jt.; dalej Kpa) oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012.749 jt. ze zm.; dalej Op). Kolegium orzeka również w innych sprawach na zasadach określonych w odrębnych ustawach. Obszar właściwości miejscowej Kolegium obejmuje, zgodnie z Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. Nr 198, poz. 1925) powiaty: garwoliński, miński, siedlecki, sokołowski, węgrowski, łosicki oraz miasto Siedlce działające na prawach powiatu wraz z 65 gminami objętymi tym obszarem. Rozstrzygając sprawy indywidualne w składach trzyosobowych, Kolegium związane jest wyłącznie przepisami obowiązującego prawa. Samorządowe Kolegium Odwoławcze jest państwową jednostką budżetową. 2

2. Obsada kadrowa Kolegium 2.1 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Siedlcach składa się aktualnie z 14 członków: 9 etatowych i 5 pozaetatowych (stan na dzień 31.12.2013 r.). W stosunku do maksymalnej liczby etatowych członków określonej w Rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 września 1999 r. w sprawie maksymalnej liczby etatowych członków samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 74, poz. 828) wynoszącej 14, liczba etatowych członków stanowi 64 %. W dniu 31 października 2013 r. upłynęła kadencja trzech członków pozaetatowych Kolegium tj. Pani Celiny Biernackiej Olkiewicz, Pana Krzysztofa Czajkowskiego i Pani Mirosławy Woźniak. Na dzień 31 grudnia 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Siedlcach liczyło łącznie 14 członków, w tym 9 etatowych i 5 pozaetatowych, co stanowi 82,35% ogólnej liczby członków SKO w Siedlcach, określonej Uchwałą Nr 4/2013 Zgromadzenia Ogólnego SKO w Siedlcach z dnia 17 maja 2013 r., która została ustalona na 17 osób. W dniu 30 grudnia 2013 r. został ogłoszony konkurs na kandydatów na pozaetatowych członków Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach. W 2013 roku Prezesem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach była Pani Agata Maciąg, powołana na to stanowisko przez Prezesa Rady Ministrów z dniem 1 grudnia 2012 r. Z dniem 1 lutego 2013 r. na stanowisko Wiceprezesa Kolegium została powołana przez Prezesa Rady Ministrów Pani Katarzyna Kazulo- Borkowska. Liczba członków etatowych posiadających wykształcenie: wyższe prawnicze: 5 wyższe administracyjne: 4 Liczba członków pozaetatowych posiadających wykształcenie: wyższe prawnicze: 5 wyższe administracyjne: - wyższe inne: 3, w tym: - rolnictwo 1 - filologia polska 1 - pedagogika 1 Spośród członków Kolegium 1 osoba posiada uprawnienia radcy prawnego, 1 osoba jest prokuratorem, 3 osoby mogą ubiegać się o stanowisko sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego zaś 2 osoby o stanowisko referendarza sądowego. 3

2.2. Biuro Kolegium na dzień 31.12.2013 r. składało się z 5-ciu osób. Wszyscy pracownicy Biura Kolegium są zatrudnieni na pełnym etacie. Kierownik Biura, Główna Księgowa oraz jeden inspektor posiadają wyższe wykształcenie. Dwóch inspektorów posiada wykształcenie średnie. 3. Lokal i wyposażenie Kolegium Siedziba Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach mieści się w budynku Delegatury Placówki Zamiejscowej Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego Siedlcach przy ul. Piłsudskiego 38. Aktualnie Kolegium zajmuje całą kondygnację (na IX piętrze) biurowca Delegatury Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach. Lokal będący własnością Skarbu Państwa, został przekazany tut. Kolegium w maju 2002 roku w użyczenie przez Wojewodę Mazowieckiego, za odpłatnością nie przekraczającą kosztów ponoszonych faktycznie na jego utrzymanie. Lokal posiada łączną powierzchnię około 300 m 2, z czego pomieszczenia biurowe w ilości 11 pokoi mają powierzchnię użytkową 183,9 m 2 zaś sala konferencyjna posiada powierzchnię użytkową 34,10 m 2. W siedzibie Kolegium dziewięciu etatowych członków (w tym prezes i wiceprezes) zajmuje sześć pokoi. Czworo pracowników Biura oraz Kierownik Biura zajmują cztery pokoje. W jednym z tych pokoi pozaetatowi członkowie Kolegium mają specjalnie wydzielone stanowisko pracy tj. biurko z komputerem, przeznaczone do ich wyłącznej dyspozycji. Jeden pokój w siedzibie Kolegium wykorzystywany jest jako podręczne archiwum. Ponadto do wyłącznego użytkowania przez Kolegium służy sala konferencyjna, w której odbywają się rozprawy, posiedzenia i inne zebrania. Warunki pracy w obecnie zajmowanej siedzibie Kolegium należy ocenić jako dobre, jednakże zajmowane lokale wymagają remontu. Wyposażenie Kolegium w sprzęt techniczny w 2013 roku zostało powiększone o 4 nowe zestawy komputerowe, drukarkę i skaner. Wyposażenie to przedstawia się aktualnie następująco: jeden serwer, osiemnaście zestawów komputerowych ( w tym trzy do likwidacji ), jedenaście komputerów- notebooków, dziewięć drukarek laserowych( w tym jedna do likwidacji ), dwie kserokopiarki, jedno urządzenie wielofunkcyjne, pięć skanerów i sześć niszczarek. Wszystkie komputery, pracujące w sieci Kolegium, posiadają dostęp do Internetu. Kolegium posiada także własną centralę telefoniczną. 4

Stan wyposażenia Kolegium w sprzęt biurowy i elektroniczny nie jest w pełni zadowalający. W 2013 r. został zakupiony program finansowoksięgowy REWIZOR GT. Kolegium nie posiada samochodu służbowego. CZĘŚĆ II WPŁYW SPRAW 1. Liczba spraw ujętych w ewidencji ogółem w roku objętym informacją - 2281 w tym spraw: 1.1.pozostałych w ewidencji z okresu poprzedniego ( łącznie sprawy administracyjne i sprawy z zakresu opłat za użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowych) - 187 1.2.wpływ spraw w roku objętym informacją - 2094 2. Rodzaje spraw, które wpłynęły w roku objętym informacją: 2.1.Liczba spraw administracyjnych - ogółem 1779 L.p. Określenie rodzaju sprawy Ilość spraw 1. objęte proceduralnie przepisami Ordynacji podatkowej 293 2. działalność gospodarcza 0 3. planowanie i zagospodarowanie przestrzenne 142 4. pomoc społeczna, świadczenia rodzinne i zaliczka alimentacyjna, 639 oświata (stypendia, pomoc materialna itd.) dodatki mieszkaniowe, sprawy socjalne 5. gospodarka nieruchomościami (bez opłat za wieczyste 79 użytkowanie), przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, prawo geodezyjne i kartograficzne 6. ochrona środowiska, ochrona przyrody i ochrona zwierząt, odpady i 83 utrzymanie porządku i czystości w gminach 7. prawo wodne 60 8. rolnictwo, leśnictwo, rybactwo śródlądowe, łowiectwo 16 5

9. handel, sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych 32 10. prawo o ruchu drogowym, drogi publiczne, transport drogowy 107 11. prawo górnicze i geologiczne 3 12. egzekucja administracyjna 2 13. inne, pozostałe, w tym skargi i wnioski rozpatrywane w trybie Działu VIII Kpa 323 2.2. Sprawy podlegające rozpatrzeniu w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. 2012.270 j.t. ze zm. dalej Ppsa) - 169 2.3. Liczba spraw z zakresu aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste - 146 2.4. Liczba postanowień sygnalizacyjnych - 0 CZĘŚĆ III ZAŁATWIANIE SPRAW ADMINISTRACYJNYCH 1.Liczba spraw załatwionych ogółem w roku objętym informacją 1920 L.p. Określenie rodzaju rozstrzygnięcia Ilość spraw akty wydane przez SKO jako organ II instancji w tym : 1. akty wydane przez SKO w trybie art.127 3 Kpa oraz jako organ II instancji zgodnie z art. 221 Op 14 1330 - sposób rozstrzygnięcia patrz tabela z pkt 1.1 2. akty wydane przez SKO jako organ I instancji - sposób rozstrzygnięcia patrz - tabela z pkt 1.2 93 6

3. 4. postanowienia wydane przez SKO w wyniku rozpatrzenia zażaleń na bezczynność organu, w tym: 23 uznające zażalenia za uzasadnione 11 akty wydane przez SKO po rozpatrzeniu w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.270 jt. ze zm.) 166 5. pozostałe 308 1.1.Szczegółowe omówienie sposobu załatwienia sprawy przez SKO jako organ II instancji: L.p. Określenie rodzaju rozstrzygnięcia: Liczba spraw 1. decyzje utrzymujące w mocy zaskarżone decyzje (art. 138 1 pkt 1 Kpa oraz art. 233 1 pkt 1 Op) 517 2. decyzje uchylające decyzje organu I instancji i orzekające co do istoty sprawy oraz uchylające decyzje organu I instancji i umarzające postępowanie (art. 138 1 pkt 2 Kpa oraz 233 1 pkt 2a Op) 99 3. 4. decyzje uchylające decyzje organu I instancji i przekazujące sprawy do ponownego rozpatrzenia (art. 138 2 Kpa oraz art. 233 2 Op) decyzje umarzające postępowanie odwoławcze (art. 138 1 pkt 3 Kpa oraz art. 233 1 pkt 3 Op) 465 26 5. pozostałe 223 1.2.Szczegółowe omówienie sposobu załatwienia sprawy przez SKO jako organ I instancji: L.p. Określenie rodzaju rozstrzygnięcia 1. postanowienia o wznowieniu postępowania i wyznaczeniu organu właściwego do jego przeprowadzenia (art.150 2 Kpa oraz art.244 2 Op) 2. decyzję o odmowie wznowienia postępowania (art. 149 3 Kpa oraz art. 242 3 Op) Liczba spraw 0 0 7

3. decyzje o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie nieważności decyzji (art. 157 3 Kpa oraz art. 249 3 Op) 4. decyzje stwierdzające nieważność decyzji organu I instancji oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa (art.156-158 Kpa oraz art.247-251 Op) 5. decyzje o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji (art.158 1 Kpa oraz art. 248 3 Op) 6. decyzje odmawiające uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania (art.151 Kpa oraz art. 245 Op) 7. decyzje uchylające i rozstrzygające o istocie sprawy oraz decyzje stwierdzające wydanie decyzji przez organ I instancji z naruszeniem prawa wydane po wznowieniu postępowania (art. 151 Kpa oraz art. 245 Op) 8. decyzje umarzające postępowanie prowadzone w I instancji przez SKO (art. 105 1 Kpa oraz art. 208 Op) 9. pozostałe 3 8 55 11 1 1 14 2. Liczba spraw administracyjnych pozostałych do załatwienia przez SKO w roku objętym informacją - 190 CZĘŚĆ IV ZAŁATWIANIE SPRAW Z ZAKRESU OPŁAT ZA UŻYTKOWANIE WIECZYSTE NIERUCHOMOŚCI GRUNTOWYCH 1. Liczba spraw z zakresu opłat za użytkowanie wieczyste załatwionych w roku objętym informacją ogółem - 133 w tym ugody - 28 2. Liczba wniesionych sprzeciwów od orzeczeń SKO - 13 3. Liczba spraw pozostałych do załatwienia przez SKO - 38 8

CZĘŚĆ V SKARGI DO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO 1. Sprawy prowadzone przez Kolegium w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2012. 270 jt. ze zm. ): Liczba spraw w roku objętym informacją ogółem 166 w tym: 1.1. Liczba skarg na decyzje i postanowienia Kolegium skierowanych do WSA w roku objętym informacją, ogółem 158 - wskaźnik zaskarżalności - 11,4% 1.2. Liczba skarg na bezczynność Kolegium skierowana do WSA w roku objętym informacją, ogółem - 0 1.3. Liczba skarg uwzględnionych przez Kolegium we własnym zakresie w trybie art. 54 3 Ppsa, ogółem - 8 1.4. Liczba skarg kasacyjnych na orzeczenia WSA (w tym zażaleń na postanowienia) skierowanych przez SKO w roku objętym informacją do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ogółem - 0 1.5. Liczba innych spraw prowadzonych przez Kolegium w trybie określonym przepisami Ppsa, skierowanych do WSA, ogółem - 0 2. Skargi na akty i czynności Kolegium rozpatrzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny prawomocnymi orzeczeniami w roku objętym informacją: 9

Liczba orzeczeń WSA w roku objętym informacją ogółem 154 w tym: Lp. Rodzaj rozstrzygnięcia Liczba spraw 1. Skargi na decyzje i postanowienia rozpoznane przez Sąd 154 w tym: uwzględnienie skargi 29 2. Skargi na bezczynność Kolegium rozpoznane przez Sąd 0 w tym: uznające skargi za uzasadnione 0 CZĘŚĆ VI INFORMACJE DODATKOWE I WNIOSKI 1. Wybrane problemy z orzecznictwa Kolegium Sprawy objęte proceduralnie przepisami Ordynacji podatkowej Na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2012.749 ze zm.) w sprawach podatkowych odnotowano zwiększoną liczbę spraw z zakresu podatku od środków transportowych. Problem dotyczył opodatkowania samochodów o przeznaczeniu asenizacyjnym i do wywozu śmieci, tutejsze Kolegium przyjęło stanowisko, iż samochody o takim przeznaczeniu nie są pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym i nie korzystają ze zwolnienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W jednym przypadku spór dotyczył pojazdu przeznaczonego na zapas mobilizacyjny na rzecz brygady pancernej jako zabezpieczenie etatowych potrzeb mobilizacyjnych jednostki wojskowej, w jednym opodatkowano pojazdy zarejestrowane na podatnika, które według tego podatnika fizycznie nie istnieją. W grupie spraw z zakresu podatku od nieruchomości pojawiały się problemy dotyczące opodatkowania budowli (transformatory, podstawki fundamentowe), czy wiata jest budynkiem czy budowlą, czy organ 10

podatkowy posiada uprawnienia do weryfikacji (przeliczania) wskazanej jako podstawa opodatkowania wartości amortyzacyjnej budowli. W tej grupie spraw pojawił się też problem dotyczący opodatkowania budynku, w którym w ramach działalności gospodarczej prowadzona jest placówka zapewniająca całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku. Kolegium uznało, iż budynek ten podlega opodatkowaniu według najwyższych stawek. Opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi Sprawy z zakresu opłaty za gospodarowanie odpadami, jakie wpłynęły do Kolegium w 2013 r. dotyczyły najczęściej sytuacji, w których osoby zobowiązane do uiszczania opłaty twierdziły, iż na ich nieruchomościach nie powstają odpady i uważały, że nie powinny uiszczać opłaty, albo iż ilość odpadów jest tak niewielka, że w ich przypadku opłata powinna być pobierana w mniejszej wysokości niż określona w uchwale rady gminy. W tej grupie spraw problemy dotyczyły prowadzenia przez organ postępowania dowodowego w zakresie ustalenia osób zobowiązanych do uiszczenia opłaty (właścicieli nieruchomości), liczby osób zamieszkujących nieruchomość i sposobu gospodarowania odpadami. Poza tym, wydawane decyzje obejmowały nie tylko opłatę, co do której upłynął termin płatności, ale też opłatę za miesiąc, w którym wydawana była decyzja (mimo, że termin płatności tej opłaty upływał po dacie wydania decyzji). W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach tych sytuacji można uniknąć, jeżeli przyjmie się, iż już w momencie wszczęcia postępowania organ administracji wskaże precyzyjnie, jaki jest zakres wszczętego postępowania, tj. jakich opłat (za jakie miesiące bez podawania kwot) dotyczyć będzie postępowanie. Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne Przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588) co do zasady wskazują, że poszczególne wskaźniki i parametry planowanej inwestycji ustala się na podstawie średnich wartości istniejącej zabudowy w obszarze analizowanym, co dotyczy powierzchni zabudowy - 5 ust. 1 wraz z udziałem powierzchni biologicznie czynnej (wymóg zawarty w 2 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r.), szerokości elewacji 11

frontowej z określoną tolerancją - 6 ust. 1) lub odpowiednio do istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich (wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki - 7 ust. 1 i geometrię dachu - 8). Natomiast linia zabudowy ustalana jest w swym zasadniczym kształcie jako przedłużenie linii istniejącej w sąsiedztwie ( 4 ust. 1), z ewentualnymi modyfikacjami wynikającymi z ust. 2-3 4 rozporządzenia. Odstępstwo od powyższych reguł ustalania linii zabudowy oraz pozostałych wskaźników i parametrów jest możliwe, jeżeli wynika to z analizy ( 4 ust. 4, 5 ust. 2, 6 ust. 2, 7 ust. 4). Organy pierwszej instancji wydając decyzję ustalające warunki zabudowy w większości przypadków wskazują jedynie maksymalne parametry dla planowanej inwestycji, nie uwzględniając przy tym orzecznictwa sądów administracyjnych W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowało się stanowisko, iż przepisy 4 do 8 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie dają podstaw do określania w części pisemnej analizy poszczególnych parametrów technicznych planowanej inwestycji w sposób niejednoznaczny. Decyzja o warunkach zabudowy nie może określać parametrów technicznych planowanego zamierzenia inwestycyjnego w sposób umożliwiający ich zmianę na plus lub minus (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2011 r. sygn. akt II OSK 679/10 - Lex nr 1081838). Co do zasady ustalanie wskaźników i wymiarów planowanej zabudowy, wymaganych według cytowanego rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jest dopuszczalne w formie tzw. "widełek", czyli w określonych przedziałach wielkości. Problemy orzecznicze miały nadal miejsce w sprawach z zakresu ustalania opłaty planistycznej, a dotyczyły one zasad oraz sposobu i zakresu dokonywania przez organ administracji oceny operatu szacunkowego. 12

Pomoc społeczna, świadczenia rodzinne, zaliczka alimentacyjna, oświata, dodatki mieszkaniowe, sprawy socjalne W 2013 r. odnotowano większy w stosunku do lat poprzednich wpływ spraw z zakresu zwrotu dotacji przyznawanych placówkom oświatowym na realizację zadań szkoły lub placówki w zakresie kształcenia, wychowania i opieki, w tym profilaktyki społecznej. W sprawach w przedmiocie zwrotu dotacji organy dotujące kwestionowały wykazywane w rozliczeniach wydatki poniesione m.in. na składki ZUS dotyczące wynagrodzeń z roku poprzedniego, szkolenia z zakresu kontroli zarządczej, odsetki od kredytu na zakup budynku, w którym prowadzone jest przedszkole, wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej placówkę oświatową pełniącej jednocześnie funkcję dyrektora tej placówki. W jednej z tej kategorii spraw organ uznał, iż dotacja nie przysługiwała na niepełnosprawnych uczniów szkoły specjalnej, wykazywanych w informacjach miesięcznych stanowiących podstawę obliczania wysokości dotacji w grupie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim, autyzmem oraz niepełnosprawnością sprzężoną, mimo że nie posiadali aktualnych orzeczeń o stopniu niepełnosprawności. Kolegium podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji. Na uwagę zasługuje wydany w tej sprawie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt V SA/Wa 1825/13, w którym Sąd stwierdził, iż czasowy brak aktualności orzeczeń w przypadku głębokiego stopnia niepełnosprawności należało potraktować za uchybienie, nie powodujące jednak konieczności zwrotu dotacji. Kolejną grupę spraw w przedmiocie zwrotu dotacji stanowiły sprawy, w których wysokość przypadającej do zwrotu dotacji za 2012 r. została ustalona w związku z przeliczeniem po zakończeniu roku budżetowego wydatków rzeczywistych ponoszonych w przedszkolach publicznych i ustaleniem na tej podstawie nowej kwoty dotacji przysługującej w 2012 r. na jednego ucznia. Przy czym, w jednym przypadku omawiane przeliczenie dokonywane było zgodnie z przepisami uchwały rady gminy, która obowiązywała w dacie podejmowania wskazanych czynności przez organ administracji. Gospodarka nieruchomościami, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, prawo geodezyjne i kartograficzne 13

Kontrowersje interpretacyjne budzi stanowisko orzecznictwa sądowego w sprawie obciążania właścicieli rozgraniczanych nieruchomości kosztami postępowania rozgraniczeniowego. Zgodnie z art. 262 1 pkt 2 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego stronę obciążają te koszty postępowania, które zostały poniesione w interesie lub na żądanie strony, a nie wynikają z ustawowego obowiązku organów prowadzących postępowanie. Tym samym z literalnego brzmienia tego przepisu, w przypadku kosztów postępowania rozgraniczeniowego koszty te obciążają wnioskodawcę tego postępowania. Jednakże w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 grudnia 2006 r. sygn. I OPS 5/06 podjętą w powiększonym składzie siedmiu sędziów zakwestionowano tę zasadę. Zdaniem Sądu wójt, burmistrz lub prezydent miasta może obciążyć kosztami rozgraniczenia strony będące właścicielami sąsiadujących nieruchomości, a nie tylko tego kto wystąpił o wszczęcie postępowania. O takim rozstrzygnięciu zadecydowały dwie okoliczności. Rozgraniczenie leży w interesie obu sąsiadów, skoro granice z jakichś względów stały się sporne. Tak jest również, w sytuacji, w której ten drugi nie kwestionuje przebiegu granic, bo aktualny stan w tym zakresie mu odpowiada. Interes obu polega bowiem na ustaleniu stabilnej granicy. Druga kwestia to przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące rozgraniczenia. Przepisy te obowiązują nie tylko wówczas gdy sprawa wskutek np. zakwestionowania decyzji o rozgraniczeniu wydanej przez wójta /burmistrza, prezydenta miasta/ trafia do sądu. Muszą być one respektowane także w trakcie postępowania toczącego się w gminie. I tak zgodnie z art. 152 Kodeksu cywilnego ( Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) właściciele gruntów sąsiadujących obowiązani są do współdziałania w rozgraniczeniu gruntów oraz utrzymywaniu znaków granicznych. Zapisano w nim w sposób jednoznaczny, że koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania znaków granicznych ponoszą po połowie. Tak więc art. 152 Kc stanowi materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia o kosztach rozgraniczenia, także w przypadku, gdy rozgraniczenie następuje w postępowaniu przed organem administracji publicznej. Inaczej rozstrzygnął tę kwestię Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 2029/13, który uznał, że uchwała 7 sędziów NSA nie nakazuje w każdym przypadku obciążania obu stron kosztami postępowania rozgraniczeniowego. Koszty te powinny ponieść obie strony tylko wtedy, kiedy następuje ustalenie dla porządku prawnego prawidłowego przebiegu spornej granicy. W przypadku 14

gdy postępowanie rozgraniczeniowe potwierdza jedynie stan prawny granicy, a przeprowadzona procedura rozgraniczeniowa jest wątpliwa, kosztami należy obciążyć jedynie wnioskodawcę postępowania, ponieważ to on wywołał postępowanie i zostało ono przeprowadzone w jego interesie. Należy przy tym zauważyć, że takie orzeczenie WSA zapadło w sytuacji gdy: 1. decyzja rozgraniczeniowa została wydana przez uprawniony organ i nie została zaskarżona przez strony postępowania, 2. Kolegium nie rozstrzygnęło o obciążeniu kosztami postępowania rozgraniczeniowego obu stron postępowania lecz jedynie w trybie zażaleniowym uchyliło do ponownego rozpatrzenia postanowienie obciążające kosztami postępowania wnioskodawcę, w celu rozważenia zasadności obciążenia tymi kosztami właścicieli obu rozgraniczanych nieruchomości. Kolegium zaznaczyło, że tym celu organ winien przeprowadzić stosowne postępowanie wyjaśniające z udziałem stron uczestniczących w rozgraniczeniu nieruchomości. Sprawy z zakresu ustawy o kierujących pojazdami W 2013 r. pojawiły się problemy orzecznicze na tle stosowania art. 12 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 30, poz. 151 ze zm.). Sądy powszechne orzekały o zakazie prowadzenia pojazdów, w oparciu o przepis art. 42 2 Kodeksu karnego, który przewiduje możliwość wyłączenia spod zakazu niektórych kategorii prawa jazdy określając jednocześnie jakiego rodzaju pojazdów zakaz dotyczy. Natomiast organy pierwszej instancji wykonując wyrok sądu rozszerzały orzeczony zakaz. Sądy powszechne odmawiały rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści określonej części wyroku, wskazując w uzasadnieniu postanowienia, że Sąd orzekał w oparciu o przepisy kodeksu karnego tj. art. 42 2 kk. Ustawa o kierujących pojazdami nie zmieniła treści tego przepisu. Zgodnie z powyższym Sąd zachował uprawnienia do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie nim określonym. Jeżeli rozstrzygnięcie Sądu nie zawiera zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych określonej kategorii w tym wypadku Sąd wyłączył z zakazu prowadzenia pojazdów kat. C, to tym samym powinno zostać kierującemu prawo jazdy kat. C zwrócone. 15

2. Analiza danych liczbowych Z danych liczbowych zawartych w poprzednich częściach informacji wynika, że w roku 2013 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Siedlcach miało do rozpatrzenia ogółem 2281 t.j. o 230 spraw więcej niż w roku 2012. Z ogólnej liczby 2281 spraw ujętych w ewidencji ogółem w roku objętym informacją 2094 spraw wpłynęło w roku 2013, zaś 187 spraw pozostało do rozpatrzenia z okresu poprzedniego. W stosunku do roku 2012 wpłynęło więcej spraw i w ewidencji pozostało mniej spraw do rozpatrzenia z okresu poprzedniego. Załatwiono ogółem 1920 spraw administracyjnych, a więc więcej niż w 2012 roku ( 1783 ), zaś do załatwienia w roku 2014 pozostało 190 spraw administracyjnych z 2013 roku (więcej niż w roku 2012-162). Sprawy, które pozostały do załatwienia to w zdecydowanej większości sprawy, które wpłynęły w ostatnim miesiącu 2013 roku. Struktura rodzajów spraw, którymi zajmowało się Kolegium w 2013 roku w porównaniu do roku poprzedniego nie uległa istotnej zmianie. Najliczniejszą grupę spraw, która uległa zwiększeniu w roku 2013 stanowiły sprawy z zakresu pomocy społecznej, świadczeń rodzinnych, postępowania wobec dłużników alimentacyjnych, zaliczki alimentacyjnej, oświaty (stypendiów, pomocy materialnej, zwrotu dodatcji, itd.), dodatków mieszkaniowych i spraw socjalnych tj. 639 spraw. Kolejne najliczniejsze grupy spraw stanowiły sprawy objęte proceduralnie przepisami Ordynacji podatkowej (w tym: podatki i opłaty lokalne, podatek rolny, leśny, opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, itd.) 293 spraw (minimalny spadek) oraz dotyczące planowania i zagospodarowania przestrzennego - 142 spraw. Wpływ do Kolegium tych spraw w 2013 roku był niższy niż w roku poprzednim. Również niewielki spadek wpływu spraw nastąpił z grupy dotyczącej ochrony środowiska, ochrony przyrody i ochrony zwierząt, odpadów i utrzymania porządku i czystości w gminach ich wpływ wyniósł 83 spraw. Wzrosła ilość spraw z ustawy prawo o ruchu drogowym, drogi publiczne, transport drogowy, ustawa o kierujących pojazdami do 107. Istotną grupę spraw w ilości 79 stanowiły sprawy dotyczące gospodarki nieruchomościami (bez opłat za użytkowanie wieczyste), przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności i sprawy z zakresu prawa geodezyjnego i kartograficznego. Wpływ spraw z zakresu prawa wodnego utrzymał się na tym samym poziomie, co w roku poprzednim 64. Również sprawy z zakresu rolnictwa, leśnictwa, rybactwa śródlądowego i łowiectwa utrzymały się na podobnym poziomie 16 spraw. 16

W 2013 nastąpił niewielki wzrost spraw dotyczących handlu, sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, który wyniósł w 2013 roku 32 spraw ( w 2012 r. 20). Nastąpił w 2013 roku wzrost załatwionych spraw z zakresu opłat za użytkowanie wieczyste, których to liczba wyniosła 133 (w roku 2012 81). W tych sprawach Kolegium zobowiązane jest do nakłaniania stron do polubownego zakończenia sporu lecz ugody udało się zawrzeć jedynie w 28 przypadkach, co stanowiło 4,43 % ogółu załatwionych spraw. Z ogólnej ilości 1920 załatwionych spraw administracyjnych 1330 stanowiły te, w których Kolegium wydawało akty administracyjne jako organ II instancji. Wśród nich było 517 decyzji utrzymujących w mocy zaskarżone decyzje, 99 decyzji uchylających decyzje organu I instancji i orzekających co do istoty sprawy oraz uchylających decyzje organu I instancji i umarzających postępowanie oraz 465 decyzje uchylające decyzje organu I instancji i przekazujących sprawy do ponownego rozpatrzenia. Analiza sposobu załatwiania spraw przez Kolegium jako organ II instancji prowadzi do wniosku, że w 2013 roku wzrosła ilość decyzji merytorycznych w stosunku do ogółu wydawanych decyzji. W stosunku do roku poprzedniego zmniejszyła się liczba zażaleń na bezczynność organów i na 23 sprawy w 11 przypadkach Kolegium uznało zażalenia za uzasadnione. Oprócz wyżej omówionych spraw należących do kompetencji SKO, Kolegium prowadziło także szeroką korespondencję w zakresie uzupełniania materiału dowodowego i akt spraw oraz uzyskiwania dodatkowych informacji i wyjaśnień a także udzielania odpowiedzi na różne pisma obywateli. W 2013 roku wskaźnik zaskarżalności decyzji i postanowień Kolegium do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie utrzymał się na podobnym poziomie 11,4%, w roku 2012 stanowił - 11,5%. W 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznał 154 skarg na decyzje i postanowienia SKO w Siedlcach. Skargi zostały uwzględnione przez WSA w 29 przypadkach, co stanowi 18,83 % ogółu orzeczeń WSA. W 2013 roku Kolegium nie wniosło do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarg kasacyjnych. 17

3. Kontrole przeprowadzone w Kolegium W roku 2013 w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Siedlcach w terminie od 20 maja 2013 r. do 29 maja 2013 r. została przeprowadzona w trybie uproszczonym kontrola przez Zespół Kontrolny Departamentu Kontroli, Skarg i Wniosków Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji obejmująca okres od 1 stycznia 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r. Celem kontroli było dokonanie oceny organizacji i warunków pracy w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Siedlcach oraz dokonanie weryfikacji zarzutów podniesionych w skargach z dnia 20 listopada 2012 r. oraz z dnia 21 grudnia 2012 r. przesłanych do Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji. Z otrzymanego Sprawozdania z kontroli z dnia 25 czerwca 2013 r. znak: DKSiW-WKiN-093-1/2013 wynika, że na podstawie analizy dokumentacji źródłowej oraz otrzymanych pisemnych i ustnych wyjaśnień pozytywnie z uchybieniami oceniono organizację pracy w Samorządowym Kolegium Odwoławczym w Siedlcach. Zalecenia pokontrolne zostały zrealizowane. 4. Postępowania dyscyplinarne W roku 2013 Prezes Kolegium skierował do Komisji Dyscyplinarnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach trzy wnioski o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do jednego etatowego członka. W dniu 25 czerwca 2013 r. Komisja Dyscyplinarna przy udziale Rzecznika Dyscyplinarnego Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach, po rozpoznaniu sprawy uznała obwinionego za winnego zarzucanych mu czynów i ukarała karą dyscyplinarną przewidzianą w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych tj. karą wykluczenia ze składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach. Komisja Dyscyplinarna przy Krajowej Reprezentacji Samorządowych Kolegiów Odwoławczych po rozpatrzeniu odwołania z dnia 16 lipca 2013 r., etatowego członka Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach od orzeczenia z dnia 25 czerwca 2013 r. znak SKO.1220/2/2013 Komisji Dyscyplinarnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach orzeczeniem znak SKO.KRSKO/51/22/2013 z dnia 9 września 2013 r., utrzymała w mocy zaskarżone orzeczenie z dnia 25 czerwca 2013 r. Komisji Dyscyplinarnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach. 18

Od orzeczenia z dnia 9 września 2013 r. zostało wniesione odwołanie do Sądu Apelacyjnego w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Dwa postępowania zostały odroczone do czasu uprawomocnienia się orzeczenia z dnia 25 czerwca 2013 r. 4. Informacje pozostałe W okresie objętym niniejszą informacją Prezes SKO w Siedlcach nie wydał żadnego postanowienia sygnalizacyjnego. W 2013 roku budżet Kolegium zgodnie z planem (po zmianach) wyniósł 1.515.906 tys. złotych. Został on wykonany w kwocie 1.515.906 tys. złotych, co stanowi 100 %. 19