Wstęp: Termowizja u koni w pigułce Termowizja to dynamicznie rozwijającą się dziedzina nauki, mającą wiele zastosowań praktycznych. Obecnie znalazła ona szerokie zastosowanie w metodach diagnostycznoobserwacyjnych dla wojska, w przemyśle, energetyce, budownictwie w medycynie ludzkiej i weterynaryjnej. Początek zastosowania diagnostyki termowizyjnej u koni, miało miejsce w Ameryce w latach 70 -tych. Początkowo technika termowizji była wykorzystana do diagnozowania kontuzji kończyn. Dziś metoda ta jest powszechnie stosowana takŝe w badaniu: kręgosłupa, mięsni przykręgosłupowych i w badaniu prawidłowości dopasowania siodeł. W Polsce metoda termowizyjna jako diagnostyka weterynaryjna nie jest jeszcze rozpowszechniona, głównie ze względu na wysoki koszt urządzeń. Co to jest termowizja: Termowizja jest to bezinwazyjna metoda diagnostyczna, funkcjonująca na zasadzie rejestracji rozkładu temperatur z badanej powierzchni ciała. Jest to metoda pomiaru ciała promieniującego w podczerwieni i zapisywaniu tego obrazu w postaci kolorowej mapy rozkładu temperatur. Aby zrozumieć zasady funkcjonowania tej metody diagnostycznej, naleŝy powrócić do podstawowych źródeł dotyczących termoregulacji zwierząt. Konie jak i inne ssaki naleŝą do przedstawicieli zwierząt stałocieplnych, które mają zdolność do utrzymania stałej temperatury ciała niezaleŝnie od warunków zewnętrznych otoczenia. Za utrzymanie stałej temperatury ciała odpowiedzialny jest układ termoregulacji, który składa się z między innymi z : termoreceptorów: ciepła i zimna. Umieszczone są one w skórze, mięśniach, drogach oddechowych, podwzgórzu. ośrodka termoregulacji : Umieszczony jest w przedniej i tylniej części podwzgórza. Przednia część ośrodka termoregulacji to ośrodek termoregulacji fizycznej odpowiedzialny za utratę ciepła. Tylna część ośrodka termoregulacji to ośrodek termoregulacji chemicznej odpowiedzialny za produkcję ciepła. Produkcja ciepła moŝe następować w wyniku: drŝenia i wzrostu tonusu mięśni, zwiększenia przemiany materii. Konie i inne przedstawiciele ssaków maja zdolność do wymiany ciepła pomiędzy otaczającym je środowiskiem na cztery sposoby: Kondukcja: strata ciepła poprzez przewodzenie zachodzące przy zetknięciu ciała z powierzchnią o niŝszej temperaturze od ciała zwierzęcia, np. oparcie konia o ścianę, leŝenie na ściółce. Konwekcja przewodzenie unoszenie ogrzanego powietrza do góry i napływ na jego miejsce powietrza zimnego. Konwekcja ma miejsce np. podczas podmuchu wiatru. Ewaporacja - parowanie, odbywa się z powierzchni skóry i dróg oddechowych. U koni odprowadzenie potu zachodzi między innymi przez gruczoły potowe, bogato rozłoŝone na powierzchni ciała. Promieniowanie - radiacja jest to proces przenoszenia energii poprzez fale elektromagnetyczne. Utrata ciepła na drodze promieniowania ma miejsce wtedy gdy istnieje róŝnica temperatur między temperaturą skóry konia a otoczeniem. To właśnie promieniowanie jest wykorzystywane w technice termowizji.
Podstawy fizyczne: Według Prawa Planka kaŝde ciało, które ma temperaturę powyŝej zera bezwzględnego ma zdolność do emisji promieniowania podczerwonego, inaczej promieniowania elektromagnetycznego. Promieniowanie to powstaje w wyniku ruchu elektronów i rozchodzi się z danej powierzchni ciała jako fala elektromagnetyczna, które niesie ze sobą określoną energię. Miarą tej energii jest temperatura, dlatego teŝ promieniowanie jest nośnikiem informacji o badanej temperaturze ciała. Kamera termowizyjna: Tworzenie obrazu termowizyjnego przez kamerę termowizyjną obejmuje pomiar i wizualizację promieniowania podczerwonego badanego ciała. Kamera umoŝliwia cyfrową rejestrację rozkładu temperatur, które jest następnie interpretowane graficznie. KaŜdej wartości temperatur przypisywana jest inna barwa, dzięki czemu w wizjerze kamery powstaje termalny obraz czyli termogram. Obiektyw kamery rejestruje promieniowanie na specjalnej matrycy z rozdzielczością np. 640x480 pikseli lub 320x240 pikseli. Im większa ilość pikseli tym dokładniejsza jest czułość kamery termowizyjnej na zróŝnicowanie temperatur. Badania termowizyjne: Rozkład temperatur badanej powierzchni ciała jest zaleŝne od anatomicznego umiejscowienia badanego obszaru ciała ukrwienia: rozkładu tętnic, Ŝył charakteru lokalnego przepływu krwi natęŝenia przemian metabolicznych, w tkankach, które znajdują się pod powierzchnią skóry stanu fizjologicznego: tkanek, narządów O rozkładzie temperatury na powierzchni ciała decyduje temperatura tkanek narządów wewnętrznych, przewodnictwo tkanki mięśniowej i tłuszczowej. Tkanka mięśniowa ma wpływ na przechodzenie ciepła z tkanek połoŝonych głębiej przez skórę do otoczenia. Tkanka tłuszczowa ma zdolność do absorbowania promieniowania. Na rozkład temperatur ma równieŝ wpływ emisyjność cieplna skóry wraz z sierścią. Dlatego temperatura, mierzona na powierzchni skóry, jest funkcją temperatury narządu wewnętrznego i własności cieplnych tkanek oddzielających ten narząd od powierzchni ciała (śuber i Jung, 1997). Chora tkanka w podczerwieni Zmiany temperatur tkanek wewnętrznych stanowią jeden z najwcześniejszych objawów procesów patologicznych zachodzących w organizmie. Wszelkie zmiany chorobowe powodują zmianę strumienia ciepła wytwarzanego przez uszkodzoną tkankę. Wpływa to na wysokość temperatury zarówno tkanki, jak i tkanek otaczających, oraz powierzchni skóry, której temperatura jest mierzona przez kamerę. Metoda termowizyjna, którą cechuje wysoka czułość, umoŝliwia określenie zmian temperaturowych zanim staną się klinicznie jawne. Główną zaletą termowizji jest moŝliwość wykrycia stanu zapalnego do dwóch tygodni przed ukazaniem stanu klinicznego (Turner 1991). Interpretację termogramu chorej tkanki dokonuje się porównując ze sobą symetryczne obszary ciała.
Trudności w interpretacji zdjęć: W praktyce, trudno jest zinterpretować zdjęcia bez przeprowadzenia wywiadu z opiekunem konia. Jedynie odwołanie się do symetrycznej struktury jest moŝe być mylące ze wglądu na występujący uraz w porównywanych obszarach ciała. Dodatkową trudność sprawia mała precyzyjność diagnostyki, gdyŝ róŝne schorzenia mogą mieć podobne obrazy termalne. Dodatkowo nie kaŝda asymetria rozkładu temperatur definiuje patologiczny stan (Kold i Chappell, 1998) (zdjęcie nr.7). Badania termowizyjne naleŝy powtarzać kilka razy w przeciągu dwóch tygodni. Znajomość prawidłowego wzorca ukrwienia konia pozwala na dokładniejsze wykrywanie stanów patologicznych metodą termowizyjną.. Praktyka: Termowizja w diagnostyce koni jest często wykorzystana do badań kończyn i kręgosłupa u koni sportowych, które często ulegają kontuzjom i wymagają szybkiej diagnostyki. Uwzględniając wstępny wywiad lekarski, oraz obserwacje opiekuna konia termowizja pozwala na szybkie bezdotykowe zlokalizowanie miejsc, które odbiegają od normy. MoŜe równieŝ słuŝyć jako uzupełnienie dla innych metod diagnostycznych takich jak ultrasonografia, tomografia, rezonans magnetyczny. Termowizja znalazła zastosowanie w diagnozie: stanów zapalnych / ścięgien wiązadeł w kończynach dolnych zapalenia kopyt zapalenia stawów uszkodzenia nerwów zaburzenia krąŝenia postępów leczenia i rehabilitacji natychmiastowe wyszukiwanie przeciąŝeń powstałych w trakcie treningu dopasowanie siodeł Przygotowanie konia do badania termowizyjnego Kamera moŝe rejestrować wartości badanej powierzchni temperatury ciała oraz szybkość jej zmian, z dokładnością 0,1 C. MoŜe to stanowić bardzo cenną informację diagnostyczną, pod warunkiem, Ŝe badanie zostało przeprowadzone z zachowaniem kilku podstawowych zasad. Sierść konia powinna być : czysta, sucha, bez zalepek, Badanie powinny być przeprowadzone w temperaturze dodatniej ( najlepiej około 15-22) Stanowisko badania winno być bez przeciągu i bez nasłonecznia Koń powinien być w spoczynku
Opiekun koni powinien dostarczać informacji o przeszłych kontuzjach, urazach, chorobach, aktualnym sposobie trenowania konia, informacja o stosowaniu aktualnych środkach medycznych. jak koń zachowuje się podczas treningu. 4 W Polsce Termowizja ma szansę rozwinięcia się nie tylko w weterynarii ale równieŝ i w codziennej praktyce osób pracujących i opiekujących się końmi. Zlokalizowanie patologicznych, podejrzanych miejsc moŝe w łatwy sposób ochronić konia przed kulawizną lub przez stanem zapalnym kręgosłupa. PRZYKŁADY FOTKI: Zdjęcie numer 1 Zdrowy koń w podczerwieni Zdjęcie numer 2 Zdrowe kończyny piersiowe od strony grzbietowej: Zdjęcie numer 3. Zdrowe kończyny piersiowe od strony bocznej
Zdjęcie numer 4 Ropne zapalenie kopyta w lewej kończynie miednicznej Zdjęcie numer 5 Zaburzenie w ukrwieniu lewej kończyny piersiowej Przykład 6 Nakostniaki na wysokości III kości śródręcza lewej kończyny piersiowej od strony grzbietowej. Przykład 6 Przykład nieprawidłowo podkutych kopyt - zaburzenie ukrwienia kończyn piersiowych - widok od strony bocznej. Słabe ukrwienie kończyn jest spowodowane brakiem styczności strzałki - element spodniej części kopyta z podłoŝem. Zdjęcie numer 7
Kończyny piersiowe od strony grzbietowej. Brak podkowy w lewej przedniej kończyni. Prawa kończyna podkuta wykazuje słabe ukrwienie z powodu nieprawidłowego podkucia. Zdjęcie numer 8 Przykład termowizyjnego badania dopasowania siodła Rozkład temperatur grzbietu przed jazdą konną Rozkład temperatur grzbiety po jeździe konnej- symetryczny rozkład temperatur wskazuje na prawidłowość dopasowania siodła Literatura: śuber J.,Jung A(1997).:Metody termograficzne w diagnostyce medycznej. Bamar marketing Wydawnictwo Warszawa Turner T.A. (1991) Thermography as an aid to the clinical lameness evaluation. Veterinary Clinical of North America: Equine Practice, 7(2), 311-338
Kold, S.E. i Chappell, K.A. 1998. Use of computerized thermographic image analysis (CTIA) in equine orthopedics: review and presentation of clinical cases. Equine Veterinary Education, 10(4), 198-204. Maria Soroko www.eqma.pl marysiasoroko@tlen.pl 507 495 109