INFORMATOR - DUS Dolnośląski Urząd Skarbowy we Wrocławiu

WROCŁAW 2014 INFORMATOR - DUS Dolnośląski Urząd Skarbowy we Wrocławiu WRZESIEŃ 2014 Nr 3/2014

SPIS TREŚCI 2 LIMIT PRZYJMOWANIA GOTÓWKI NA POZIOMIE 15 000 EURO...3 SKARGA NA CZYNNOŚCI KOMORNIKA...6 ULGA NA ZAKUP KASY REJESTRUJĄCEJ...11

LIMIT PRZYJMOWANIA GOTÓWKI NA POZIOMIE 15 000 EURO 3 Ustawodawca wprowadził obowiązek posługiwania się rachunkiem bankowym w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej. Na powyższe wskazuje art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 roku, poz. 672 z późn. zm.), który stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy: 1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz 2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji. W orzecznictwie wskazuje się, iż celem normy z art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy było stworzenie warunków umożliwiających większą przejrzystość finansów prowadzonych przez przedsiębiorców. Ma to zwłaszcza istotne znaczenie w prawie podatkowym, gdzie ogranicza możliwość uchylania się od płacenia podatków przez ukrywanie obrotów, oraz w prawie karnym, gdzie przeciwdziała zjawisku prania brudnych pieniędzy" (wyrok SA w Katowicach z dnia 21 maja 2009 r., sygn. I ACa 259/09). W omawianym przepisie nie przewidziano sankcji, które groziłyby za przyjęcie w gotówce kwoty przekraczającej omawiany limit. Należy jednak zauważyć, że w art. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2000 roku o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2014 roku, poz. 455 z późn. zm.) wprowadzono pojęcie instytucji obowiązanej, tj. m.in. przedsiębiorców w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.), przyjmujących płatności za towary w gotówce o wartości równej lub przekraczającej równowartość 15.000 euro, również gdy należność za określony towar jest dokonywana w drodze więcej niż jednej operacji.

LIMIT PRZYJMOWANIA GOTÓWKI NA POZIOMIE 15 000 EURO 4 Podmioty, które stały się instytucjami obowiązanymi mają szereg dodatkowych obowiązków. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu instytucja obowiązana przeprowadzająca transakcję, której równowartość przekracza 15.000 euro, ma obowiązek zarejestrować taką transakcję również w przypadku, gdy jest ona przeprowadzana za pomocą więcej niż jednej operacji, których okoliczności wskazują, że są one ze sobą powiązane i zostały podzielone na operacje o mniejszej wartości z zamiarem uniknięcia obowiązku rejestracji. W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu instytucje obowiązane przekazują Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej informacje o transakcjach zarejestrowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 i 3 wskazanej ustawy. Przekazanie to polega na przesłaniu lub dostarczeniu danych z rejestru transakcji, o którym mowa w art. 8 ust. 4, także z wykorzystaniem informatycznych nośników danych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy informacje o transakcjach zarejestrowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 i 3 powinny zawierać w szczególności następujące dane: 1) datę przeprowadzenia transakcji; 2) dane identyfikacyjne stron transakcji, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2; 3) kwotę, walutę i rodzaj transakcji; 4) numery rachunków, które zostały wykorzystane do przeprowadzenia transakcji, w przypadku transakcji z udziałem takich rachunków; 5) uzasadnienie oraz miejsce, datę i sposób złożenia dyspozycji w przypadku przekazywania informacji o transakcji, o których mowa w art. 8 ust. 3.

LIMIT PRZYJMOWANIA GOTÓWKI NA POZIOMIE 15 000 EURO 5 Natomiast ust. 2 art. 12 wskazuje, że informacje o transakcjach zarejestrowanych zgodnie z art. 8 ust. 1 i 3, zawierające dane określone w ust. 1, przekazuje się do Generalnego Inspektora Informacji Finansowej: 1) w terminie 14 dni po upływie każdego miesiąca kalendarzowego - w przypadku transakcji, o których mowa w art. 8 ust. 1; 2) niezwłocznie - w przypadku transakcji, o których mowa w art. 8 ust. 3. Za nie wywiązanie się z obowiązków spoczywających na instytucji obowiązanej grożą kary pieniężne, które nakłada Generalny Inspektor Informajci Finansowej w drodze decyzji, w wysokości nie większej niż 750.000 zł, a w razie naruszenia, o którym mowa w art. 34a pkt 5 - w wysokości nie większej niż 100.000 zł. Limit 15 000 euro znajdziemy jeszcze w jednej ustawie Prawo dewizowe. Zgodnie z art. 25. ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku Prawo dewizowe (Dz. U. z 2012 roku, poz. 826 z późn. zm.) rezydenci i nierezydenci są obowiązani dokonywać przekazów pieniężnych za granicę oraz rozliczeń w kraju związanych z obrotem dewizowym za pośrednictwem: 1) uprawnionych banków lub 2) instytucji płatniczych oraz instytucji pieniądza elektronicznego uprawnionych do świadczenia usług płatniczych, a w przypadku dokonywania rozliczeń w kraju również biur usług płatniczych - jeżeli kwota przekazu lub rozliczenia przekracza równowartość 15.000 euro. Za nieprzestrzeganie obowiązków z prawa dewizowego grozi grzywna z ustawy Kodeks karny skarbowy. W myśl art. 106j ustawy z dnia 10 września 1999 roku Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2013 roku, poz. 186 z późn. zm.) kto wbrew obowiązkowi dokonuje przekazu pieniężnego za granicę lub rozliczenia w kraju, związanego z obrotem dewizowym, bez pośrednictwa uprawnionego banku, instytucji płatniczej, instytucji pieniądza elektronicznego lub - w przypadku dokonywania rozliczeń w kraju - biura usług płatniczych, podlega karze grzywny do 480 stawek dziennych, w wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

SKARGA NA CZYNNOŚCI KOMORNIKA 6 Naczelnik urzędu skarbowego może działać jako organ egzekucyjny. Prowadzi wtedy postępowanie egzekucyjne na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 z późn. zm.). Jednakże w szczególnych przypadkach, egzekucję przeciwko nierzetelnemu podatnikowi może również prowadzić komornik sądowy, który będzie podejmował działania zmierzające do zaspokojenia należności podatkowych, np. z tytułu podatku od towarów i usług, mimo to wierzycielem w dalszym ciągu będzie naczelnik urzędu skarbowego. Dzieje się tak w przypadku skierowania do tej samej rzeczy lub prawa egzekucji sądowej i administracyjnej. Dochodzi wtedy do tzw. zbiegu egzekucji. Zgodnie z art. 62 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i egzekucji sądowej do tej samej nieruchomości, rzeczy albo prawa majątkowego lub niemajątkowego, organ egzekucyjny wstrzymuje czynności egzekucyjne na wniosek wierzyciela, zobowiązanego lub z urzędu i przekazuje akta egzekucji administracyjnej sądowi rejonowemu zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego. Sąd, w terminie 14 dni, może zadecydować, że łącznie egzekucję, w tym należności podatkowych, będzie prowadził komornik sądowy. Status prawny komornika Podstawowe akty prawne regulujące obowiązki oraz uprawnienia komorników to ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2011 r., Nr 231, poz. 1376 z późn. zm.), która określa status prawny komorników, zasady ich odpowiedzialności, sprawowanie nadzoru nad czynnościami komornika, a także ustrój samorządu komorniczego oraz ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 101 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji komornik sądowy, zwany dalej komornikiem, jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Jako podstawowe zadania komornika należy wskazać:

SKARGA NA CZYNNOŚCI KOMORNIKA 7 wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne i niepieniężne oraz o zabezpieczenie roszczeń; wykonywanie innych tytułów wykonawczych wydanych na podstawie odrębnych przepisów oraz tytułów egzekucyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez zaopatrywania ich w klauzulę wykonalności; sporządzanie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora. Czynności te, komornik wykonuje na własny rachunek. Komornik prowadzi kancelarię komorniczą, w rewirze sądu rejonowego, przy którym został powołany. Komornik powierzone mu czynności może wykonywać w dni robocze i soboty w godzinach od 7.00 do 21.00. Na wykonanie czynności w dni ustawowo wolne od pracy lub w godzinach nocnych wymagana jest zgoda prezesa sądu rejonowego. Czynności komornika rozpoczęte przed godziną 21.00 mogą być prowadzone w dalszym ciągu bez zgody, o której mowa powyżej, jeżeli ich przerwanie może znacznie utrudnić egzekucję. Czynności komornika mogą przybierać formę orzeczenia, np. wydawanie postanowień, mogą to być również czynności faktyczne takie jak: dokonanie zajęcia, odebranie rzeczy dłużnikowi lub osobie trzeciej. W myśl art. 45a ustawy o komornikach i egzekucji komornik podejmuje niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku wierzyciela, czynności niezbędne do skutecznego przeprowadzenia egzekucji lub zabezpieczenia roszczenia. Natomiast zgodnie z art. 22 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji komornik ma obowiązek w terminie 4 dni przekazać uprawnionemu wyegzekwowane należności, a jeżeli dopuści do opóźnienia, jest obowiązany zapłacić uprawnionemu odsetki od kwot otrzymanych i nierozliczonych w terminie.

SKARGA NA CZYNNOŚCI KOMORNIKA 8 W związku ze szczególnym charakterem pracy komornika wymaga się od niego wysokiego stopnia profesjonalizmu zawodowego, wyrazem tego jest m. in. przepis art. 16 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, zgodnie z którym komornik jest obowiązany postępować zgodnie z przepisami prawa, złożonym ślubowaniem i zasadami etyki zawodowej oraz podnosić kwalifikacje zawodowe. Skarga na czynności komornika Pamiętać jednak trzeba, że nawet w sytuacji gdy to komornik sądowy prowadzi egzekucję należności podatkowych naczelnik urzędu skarbowego cały czas zachowuje status wierzyciela dochodzonych należności publicznoprawnych. Dzięki temu może korzystać z szeregu uprawnień procesowych również na gruncie postępowania cywilnego. W szczególności naczelnikowi urzędu skarbowego przysługuje skarga na czynności komornika, która jest uważana za podstawowy środek zaskarżenia w postępowaniu egzekucyjnym. Służy ona na wszelkie czynności komornika, zarówno rozstrzygające jak i faktyczne. Skarga na czynności komornika stanowi zarazem środek nadzoru sądu nad komornikiem. Zgodnie z art. 767 1 ustawy Kodeks postępowania cywilnego na czynności komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Dotyczy to także zaniechania przez komornika dokonania czynności. Do rozpoznania skargi na czynności komornika właściwy jest sąd, przy którym działa komornik. Jeżeli do prowadzenia egzekucji został wybrany komornik poza właściwością ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy według ogólnych zasad.

SKARGA NA CZYNNOŚCI KOMORNIKA 9 Skarga na czynności komornika powinna zwierać m. in.: oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; oznaczenie rodzaju pisma; osnowę lub oświadczenia oraz dowody na poparcie przytoczonych okoliczności; podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika; wymienienie załączników. Skarga powinna określać także zaskarżoną czynność np. umorzenie postępowania egzekucyjnego czy bezzasadne obciążenie wierzyciela kosztami, jak również wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem. Skargę wnosi się do sądu w terminie tygodniowym od dnia czynności, gdy strona lub osoba, której prawo zostało przez czynność komornika naruszone bądź zagrożone, była przy czynności obecna lub była o jej terminie zawiadomiona, w innych wypadkach od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności strony lub osoby, której prawo zostało przez czynności komornika naruszone bądź zagrożone, a w braku zawiadomienia od dnia dowiedzenia się przez skarżącego o dokonanej czynności. Skargę na zaniechanie przez komornika czynności wnosi się w terminie tygodniowym od dnia, w którym czynność powinna być dokonana. Odpis skargi sąd przesyła komornikowi, który w terminie trzech dni na piśmie sporządza uzasadnienie dokonania zaskarżonej czynności lub przyczyn jej zaniechania oraz przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu, do którego skargę wniesiono, chyba że skargę w całości uwzględnia, o czym zawiadamia sąd i skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy. Należy pamiętać, że wniesienie skargi na czynności komornika nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności, chyba, że sąd zawiesi postępowanie lub wstrzyma dokonanie czynności.

SKARGA NA CZYNNOŚCI KOMORNIKA 10 Skutki złożenia skargi Złożoną przeze naczelnika urzędu skarbowego, działającego jako wierzyciel, skargę sąd rozpoznaje w terminie tygodniowym od dnia jej wpływu. Sąd rozpoznaje skargę na posiedzeniu niejawnym chyba że zachodzi potrzeba wyznaczenia rozprawy albo wysłuchania innych osób. Sąd nie jest związany granicami skargi, a działania lub zaniechania komornika ocenia pod względem zgodności z przepisami regulującymi przebieg postępowania egzekucyjnego. Sąd po rozpoznaniu skargi wydaje postanowienie uwzględniające skargę w przypadku jej zasadności lub oddalające skargę, jeżeli jest bezzasadna. Sąd, uwzględniając skargę, może zmienić lub uchylić zaskarżoną czynność albo nakazać komornikowi dokonanie zaniechanej czynności, jak też dokonanie innej czynności w miejsce czynności uchylonej. Sąd może również wydać postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.

ULGA NA ZAKUP KASY REJESTRUJĄCEJ 11 Obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących dotyczy wszystkich podatników, którzy rozpoczną działalność określoną w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 roku, Nr 177, poz. 1054 z późn.zm.), czyli będą dokonywać sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Ponieważ zakup kas rejestrujących wiąże się z poniesieniem wydatków, ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje dla podatników, którzy rozpoczynają ewidencjonowanie za pomocą kas w obowiązujących terminach, odzyskanie części kwot wydatkowanych na ich zakup. Na mocy art. 111 ust. 4 tej ustawy mogą oni odliczyć od podatku należnego kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% ceny zakupu kasy (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł. Warunki, jakie należy spełnić, aby otrzymać zwrot ulgi na zakup kasy Aby skorzystać z ulgi na zakup kasy, podatnik musi spełnić wszystkie warunki określone w rozporządzeniu w sprawie odliczeń, czyli: złożyć w urzędzie skarbowym przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania pisemne zgłoszenie o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania do ewidencjonowania; w przypadku podatników, którzy zamierzają stosować do ewidencjonowania tylko jedną kasę rejestrującą, zawiadomienie może być dokonane na formularzu zgłoszenia o miejscu instalacji kasy rejestrującej, rozpocząć ewidencjonowanie nie później niż w obowiązującym terminie, przy użyciu kas rejestrujących nabytych w okresie, kiedy kasy te były objęte ważnym potwierdzeniem, że spełniają one funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy o podatku od towarów i usług oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać, posiadać dowód zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.

ULGA NA ZAKUP KASY REJESTRUJĄCEJ 12 Zawiadomienie o liczbie kas rejestrujących i miejscu ich używania W myśl 13 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z dnia 15 marca 2013r., poz. 363), rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest: złożeniem zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, o liczbie kas i miejscu (adresie) ich używania, według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, dokonaniem fiskalizacji kasy. Złożenie ww. zawiadomienia jest jednym z warunków, których spełnienie pozwala podatnikowi na odliczenie 90% kwoty wydatkowanej na zakup kasy, nie więcej jednak niż 700 zł. Zgłoszenie danych dotyczących kasy rejestrującej "Zgłoszenie/aktualizacja przez podatnika danych dotyczących kasy", stanowi drugi dokument, który musi złożyć podatnik instalujący kasę fiskalną. Jego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia w sprawie kas. Obowiązek zgłoszenia kasy rejestrującej do naczelnika urzędu skarbowego określony został w art. 111 ust. 3a pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu podatnicy rozpoczynający ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących mają obowiązek dokonać zgłoszenia kasy rejestrującej do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy. Z zapisu 13 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wynika, że zgłoszenie to powinno być dokonane w terminie 7 dni od dnia fiskalizacji kasy. Fiskalizacja kasy rejestrującej dokonywana jest przez serwisanta kas poprzez jednokrotne i niepowtarzalne uaktywnienie trybu fiskalnego pracy kasy z równoczesnym wpisaniem numeru identyfikacji podatkowej podatnika (NIP) do pamięci fiskalnej. Fiskalizacja kasy potwierdzona jest wykonaniem raportu fiskalnego dobowego, którego wydruk dołączany jest do książki kasy.

ULGA NA ZAKUP KASY REJESTRUJĄCEJ 13 Na podstawie zgłoszenia danych dotyczących kasy, urząd skarbowy nadaje kasie numer ewidencyjny, który podatnik powinien w sposób trwały nanieść na obudowę kasy. Numer ewidencyjny kasy oraz książki kasy są identyczne i nie mogą być przypisane innym urządzeniom. W tym samym terminie zgłoszenia, na dokumencie określonym w załączniku nr 5 do ww. rozporządzenia, dokonuje podmiot prowadzący serwis główny lub podmiot prowadzący serwis kas ( 21 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących). Zatem zgłoszenie danych dotyczących kasy do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji, nie zostało wymienione jako warunek niezbędny do skorzystania z ulgi na zakup kasy fiskalnej. Kiedy odliczyć ulgę na zakup kasy? Odliczenie przysługującej ulgi z tytułu zakupu kasy może być dokonane w deklaracji podatkowej dla podatku VAT za okres rozliczeniowy (miesiąc lub kwartał), w którym rozpoczęto ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego lub za okresy następujące po tym okresie rozliczeniowym. Uprawnienie to wynika z 3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów y dnia 27 grudnia 2010r. w sprawie odliczenia i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących (Dz.U. z dnia 4 lutego 2013r., poz.163). Jednakże sposób dokonywania odliczenia ulgi uzależniony jest od tego, czy w danym okresie rozliczeniowym u podatnika wykazany podatek należny jest wyższy od podatku naliczonego (występuje kwota podatku do zapłaty), czy też podatek należny jest równy lub niższy od podatku naliczonego. Zatem w sytuacji, gdy podatnik, w danym okresie rozliczeniowym wykaże podatek należny większy od podatku naliczonego, może dokonać odliczenia z tytułu nabycia kas rejestrujących, w kwocie niższej lub równej wartości różnicy między podatkiem należnym a naliczonym. Odliczenie może być więc dokonane maksymalnie do wysokości podatku należnego, czyli może zdarzyć się sytuacja, że będzie mógł już w pierwszym okresie rozliczeniowym (miesiącu lub kwartale) skorzystać z odliczenia w pełnej przysługującej mu wysokości. W sytuacji gdy zobowiązanie podatkowe (różnica pomiędzy podatkiem należnym i naliczonym) będzie niższe od kwoty ulgi, prawo do odliczenia przenoszone będzie na następne okresy rozliczeniowe (miesiące lub kwartały), co znacznie wydłuży czas odzyskania ulgi na zakup kasy.

ULGA NA ZAKUP KASY REJESTRUJĄCEJ 14 Przykład Podatnik w maju 2014 r. za kwotę 2.000 zł zakupił kasę rejestrującą, przy pomocy której rozpoczął ewidencjonowanie od 1 czerwca 2014r. Przysługująca mu z tego tytułu kwota odliczenia wynosi 700 zł. Podatnik spełnił wszystkie warunki uprawniające do odliczenia, w związku z czym będzie mógł z niego skorzystać już w rozliczeniu za czerwiec. W deklaracji VAT-7 za ten miesiąc podatnik wykazał w poz. 36 podatek należny w wysokości 1.800 zł, a w poz. 45 podatek naliczony do odliczenia w wysokości 900 zł. Nadwyżka podatku należnego wyniosła 900 zł, w związku z czym w rozliczeniu za czerwiec podatnik mógł odliczyć całą przysługującą mu ulgę, czyli 700 zł. Zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku VAT za czerwiec wyniosło 200 zł. W przypadku natomiast, gdy podatnik w danym okresie rozliczeniowym wykaże podatek należny niższy lub równy podatkowi naliczonemu, może otrzymać zwrot nierozliczonej wcześniej kwoty odliczenia na rachunek bankowy. Kwota zwrotu nie może jednak przekroczyć w danym okresie rozliczeniowym równowartości: a) 25% kwoty odpowiadającej 90% jej ceny zakupu netto, nie więcej jednak niż 175 zł jeżeli podatnik składa deklaracje za okresy miesięczne, lub b) 50% kwoty odpowiadającej 90% jej ceny zakupu netto, nie więcej jednak niż 350 zł jeżeli podatnik składa deklaracje za okresy kwartalne.

ULGA NA ZAKUP KASY REJESTRUJĄCEJ 15 Przykład W czerwcu br. podatnik zakupił 1 kasę fiskalną za kwotę 3.000 zł, przy pomocy której rozpoczął ewidencjonowanie od dnia 5 lipca 2014 r. Przysługująca mu z tego tytułu ulga wynosi 700 zł. Podatnik spełnił wszystkie warunki uprawniające do odliczenia, w związku z czym będzie mógł z niego skorzystać w rozliczeniu za lipiec2014 r. W deklaracji VAT-7 za ten miesiąc podatnik wykazał nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w wysokości 900 zł. Wystąpienie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym daje podatnikowi prawo do zwrotu 25% kwoty przysługującej ulgi, czyli 175 zł. Kwotę tę należy wykazać w poz. 49 deklaracji VAT-7. Pozostałą część w wysokości: 700 zł 175 zł = 525 zł, podatnik odliczy w rozliczeniu za następne miesiące. Jednakże sposób tego rozliczenia uzależniony będzie od wystąpienia nadwyżki podatku należnego bądź naliczonego.

16 - Redakcja - Informator DUS ul. Żmigrodzka 141 51-130 Wrocław tel. +48 (71) 32 36 800 e-mail: agnieszka.rzeznicka@ds.mofnet.gov.pl Redaktor Naczelny - Agnieszka Rzeźnicka-Gniadek Informator DUS ma charakter informacyjny i nie stanowi wykladni prawa.