ANALIZA WIDMOWA (dla szkoły średniej) 1. Dane osobowe Data wykonania ćwiczenia: Nazwa szkoły, klasa: Dane uczniów: 1 4 2 5 3 6 2. Podstawowe informacje BHP Możliwość porażenia prądem lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej lampy. Możliwość poparzenia lampy są gorące. 3. Opis stanowiska pomiarowego Zasadniczą częścią spektroskopu jest pryzmat, który rozszczepia światło na składowe, zwane liniami widmowymi. Każda z tych linii ma swoją długość fali, wynikającą z budowy atomu. Zatem każda ze świecących substancji może być zidentyfikowana przy pomocy analizy widmowej emitowanego światła. Kolimator A ze szczeliną i soczewką służy do otrzymania wiązki promieni równoległych, lunetka B do bezpośredniej obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu, następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu. 4. Procedura pomiarowa 1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane. 2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora. 3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali. SUBSTANCJA: He SUBSTANCJA: Kr SUBSTANCJA: Ar
5. Opracowanie wyników Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą dyspersji analizatora. 4.5 4 3.5 działki 3 2.5 2 1.5 420 440 460 480 500 520 540 560 580 600 620 640 λ, nm Gliwice, dnia: Podpis prowadzącego:
ANALIZA WIDMOWA (dla szkoły średniej) 1. Dane osobowe Data wykonania ćwiczenia: Nazwa szkoły, klasa: Dane uczniów: 1 4 2 5 3 6 2. Podstawowe informacje BHP Możliwość porażenia prądem lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej lampy. Możliwość poparzenia lampy są gorące. 3. Opis stanowiska pomiarowego Zasadniczą częścią spektroskopu jest pryzmat, który rozszczepia światło na składowe, zwane liniami widmowymi. Każda z tych linii ma swoją długość fali, wynikającą z budowy atomu. Zatem każda ze świecących substancji może być zidentyfikowana przy pomocy analizy widmowej emitowanego światła. Kolimator A ze szczeliną i soczewką służy do otrzymania wiązki promieni równoległych, lunetka B do bezpośredniej obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu, następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu. 4. Procedura pomiarowa 1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane. 2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora. 3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali. SUBSTANCJA: He SUBSTANCJA: Kr SUBSTANCJA: Ar
5. Opracowanie wyników Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą dyspersji analizatora. 4.5 4 3.5 działki 3 2.5 2 1.5 420 440 460 480 500 520 540 560 580 600 620 640 λ, nm Gliwice, dnia: Podpis prowadzącego:
ANALIZA WIDMOWA (dla szkoły średniej) 1. Dane osobowe Data wykonania ćwiczenia: Nazwa szkoły, klasa: Dane uczniów: 1 4 2 5 3 6 2. Podstawowe informacje BHP Możliwość porażenia prądem lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej lampy. Możliwość poparzenia lampy są gorące. 3. Opis stanowiska pomiarowego Zasadniczą częścią spektroskopu jest pryzmat, który rozszczepia światło na składowe, zwane liniami widmowymi. Każda z tych linii ma swoją długość fali, wynikającą z budowy atomu. Zatem każda ze świecących substancji może być zidentyfikowana przy pomocy analizy widmowej emitowanego światła. Kolimator A ze szczeliną i soczewką służy do otrzymania wiązki promieni równoległych, lunetka B do bezpośredniej obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu, następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu. 4. Procedura pomiarowa 1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane. 2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora. 3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali. SUBSTANCJA: He SUBSTANCJA: Kr SUBSTANCJA: Ar
5. Opracowanie wyników Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą dyspersji analizatora. 4.5 4 3.5 działki 3 2.5 2 1.5 420 440 460 480 500 520 540 560 580 600 620 640 λ, nm Gliwice, dnia: Podpis prowadzącego:
ANALIZA WIDMOWA (dla szkoły średniej) 1. Dane osobowe Data wykonania ćwiczenia: Nazwa szkoły, klasa: Dane uczniów: 1 4 2 5 3 6 2. Podstawowe informacje BHP Możliwość porażenia prądem lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej lampy. Możliwość poparzenia lampy są gorące. 3. Opis stanowiska pomiarowego Zasadniczą częścią spektroskopu jest pryzmat, który rozszczepia światło na składowe, zwane liniami widmowymi. Każda z tych linii ma swoją długość fali, wynikającą z budowy atomu. Zatem każda ze świecących substancji może być zidentyfikowana przy pomocy analizy widmowej emitowanego światła. Kolimator A ze szczeliną i soczewką służy do otrzymania wiązki promieni równoległych, lunetka B do bezpośredniej obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu, następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu. 4. Procedura pomiarowa 1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane. 2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora. 3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali. SUBSTANCJA: He SUBSTANCJA: Kr SUBSTANCJA: Ar
5. Opracowanie wyników Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą dyspersji analizatora. 4.5 4 3.5 działki 3 2.5 2 1.5 420 440 460 480 500 520 540 560 580 600 620 640 λ, nm Gliwice, dnia: Podpis prowadzącego:
ANALIZA WIDMOWA (dla szkoły średniej) 1. Dane osobowe Data wykonania ćwiczenia: Nazwa szkoły, klasa: Dane uczniów: 1 4 2 5 3 6 2. Podstawowe informacje BHP Możliwość porażenia prądem lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej lampy. Możliwość poparzenia lampy są gorące. 3. Opis stanowiska pomiarowego Zasadniczą częścią spektroskopu jest pryzmat, który rozszczepia światło na składowe, zwane liniami widmowymi. Każda z tych linii ma swoją długość fali, wynikającą z budowy atomu. Zatem każda ze świecących substancji może być zidentyfikowana przy pomocy analizy widmowej emitowanego światła. Kolimator A ze szczeliną i soczewką służy do otrzymania wiązki promieni równoległych, lunetka B do bezpośredniej obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu, następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu. 4. Procedura pomiarowa 1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane. 2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora. 3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali. SUBSTANCJA: He SUBSTANCJA: Kr SUBSTANCJA: Ar
5. Opracowanie wyników Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą dyspersji analizatora. 4.5 4 3.5 działki 3 2.5 2 1.5 420 440 460 480 500 520 540 560 580 600 620 640 λ, nm Gliwice, dnia: Podpis prowadzącego:
ANALIZA WIDMOWA (dla szkoły średniej) 1. Dane osobowe Data wykonania ćwiczenia: Nazwa szkoły, klasa: Dane uczniów: 1 4 2 5 3 6 2. Podstawowe informacje BHP Możliwość porażenia prądem lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej lampy. Możliwość poparzenia lampy są gorące. 3. Opis stanowiska pomiarowego Zasadniczą częścią spektroskopu jest pryzmat, który rozszczepia światło na składowe, zwane liniami widmowymi. Każda z tych linii ma swoją długość fali, wynikającą z budowy atomu. Zatem każda ze świecących substancji może być zidentyfikowana przy pomocy analizy widmowej emitowanego światła. Kolimator A ze szczeliną i soczewką służy do otrzymania wiązki promieni równoległych, lunetka B do bezpośredniej obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu, następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu. 4. Procedura pomiarowa 1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane. 2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora. 3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali. SUBSTANCJA: He SUBSTANCJA: Kr SUBSTANCJA: Ar
5. Opracowanie wyników Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą dyspersji analizatora. 4.5 4 3.5 działki 3 2.5 2 1.5 420 440 460 480 500 520 540 560 580 600 620 640 λ, nm Gliwice, dnia: Podpis prowadzącego: