Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu Kierunek studiów Sylabus ES1A200007 Matematyka 2 Punkty ECTS 6 Semestr studiów 2 Liczba godzin w semestrze Ć: 45 W: 30 Opis przedmiotu Rodzaj przedmiotu: Matematyka 2 Wymagania wstępne: Matematyka 1 Forma i warunki zaliczenia: Wykład - egzamin Ćwiczenia - 4 kolokwia i minimum 5 kartkówek Założenia i cele przedmiotu: Opanowanie umiejętności stosowanie aparatu matematycznego do analizy i opisu obiektów i procesów technicznych. Metody dydaktyczne: Wykład, ćwiczenia rachunkowe, zadania problematyczne, zadanie dodatkowe wykraczające poza przerabiany materiał (dla chętnych) Treści programowe: Szeregi trygonometryczne. Szeregi Fouriera. Równania różniczkowe zwyczajne. Metody Rozwiązywania równań różniczkowych I i II-go rzędu. Równania cząstkowe. Funkcje zmiennej zespolonej. Transformata Laplace'a. Zastosowanie transformacji Laplace'a do rozwiązywania równań różniczkowych zwyczajnych. Funkcja wielu zmiennych. Rachunek różniczkowy. Całki wielokrotne. Elementy teorii pola, całki krzywoliniowe i powierzchniowe. 1
Efekty kształcenia: Umiejętność stosowanie aparatu matematycznego do analizy i opisu obiektów i procesów technicznych. Literatura a) podstawowa: 1. J.Jóźwiak, J.Podgórski; Statystyka od podstaw; PWE, Warszawa, 1992 2. Długosz J., Skoczylas Z.: Funkcje zespolone. Oficyna Wydawnicza GIS, Wrocław 2001. 3. Gewert M., Skoczylas Z.: Analiza matematyczna II. Oficyna Wydawnicza GIS, Wrocław 2005. 4. W.Żakowski, M.Kołodziej; Matematyka cz II; WNT, Warszawa, 1984 5. W.Żakowski, W.Leksiński; Matematyka cz IV; WNT, Warszawa, 1984 6. Mozyrska D., Pawłuszewicz E.,Stasiewicz R.: Równania różniczkowe zwyczajne. b) uzupełniająca: 1) W.Leksiński, I.Nabiałek, W.Żakowski; Matematyka dla studiów esperymentalnych; WNT, Warszawa, 1981 2) W.Stankiewicz; Zadanie z matematyki dla wyższych uczelni technicznych cz I; PWN, Warszawa, 1980 3) W.Stankiewicz, J.Wojtowicz; Zadanie z matematyki dla wyższych uczelni technicznych cz II; PWN, Warszawa, 1983 4) W.Krysicki, J.Bartos, W.Dyczka, K.Królikowski, M.Wasilewski; Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach cz I; PWN, Warszawa, 1986 Jednostka realizująca Osoby prowadzące Program opracował(a) Data opracowania programu Katedra Matematyki Rajmund Stasiewicz Rajmund Stasiewicz 2
Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu Kierunek studiów Sylabus ES1A200008 Fizyka 2 Punkty ECTS 3 Semestr studiów 2 Liczba godzin w semestrze Ć: 15 W: 15 Opis przedmiotu Rodzaj przedmiotu:obowiązkowy Wymagania wstępne:wymagany poziom obowiązkowy szkoły średniej Forma i warunki zaliczenia:egzamin Założenia i cele przedmiotu:studia podstaw fizyki, niezbędnych dla inżynierii elektrycznej. Metody dydaktyczne:wykłady Treści programowe:dyfrakcja Fresnela. Strefy Fresnela. Dyfrakcja Fraunhofera. Siatka dyfrakcyjna. Polaryzacja światła. Prawo Brewstera. Model budowy atomu wg Bohra. Promieniowanie Roentgena. Dyfrakcja promieni X. Zasady Mechaniki kwantowej. Dualizm korpuskularno-falowy. Liczby kwantowe. Zasada Pauliego. Teoria układu okresowego. Efekty kształcenia-umiejętności i kompetencje: rozumienie zjawisk i procesów fizycznych w przyrodzie, Określanie podstawowych wielkości fizycznych dla fal świetlnych, promieniowania X oraz mechaniki kwantowej. Literatura a) podstawowa:stanisław Kulaszewicz, Irena Lasocka: Fizyka dla studentów Wydziału Elektrycznego. część 2. wydawnictwa Politechniki Białostockiej Białystok 1991 b) uzupełniająca: 1 Dawid Hollyday,Robert Resnick Jearl Walker: Postawy Fizyki. Część 4.5 John Wiley & Sons, Inc. 2 Dawid Hollyday,Robert Resnick Jearl Walker: Postawy Fizyki.Część II.John Wiley & Sons, Inc New York. 1
Osoby prowadzące Program opracował(a) Data opracowania programu Wydział Elektryczny Alicja Niewińska-Wais Sławomir Kwiećkowski, Alicja Niewińska-Wais Jednostka realizująca 2
Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu Kierunek studiów Sylabus ES1A200009 Informatyka 1 Punkty ECTS 4 Semestr studiów 2 Liczba godzin w semestrze P: 30 W: 15 Opis przedmiotu Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Wymagania wstępne: brak Forma i warunki zaliczenia: Wykład: pisemne zaliczenie końcowe. Pracownia: kartkówki w trakcie semestru (60%), ocena programów komputerowych (40%) Założenia i cele przedmiotu: Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z arytmetyką, budową i zasadą działania systemów komputerowych oraz z podstawami programowania komputerów w języku C lub C++. Metody dydaktyczne: wykład, prezentacja multimedialna, ćwiczenia praktyczne przy komputerach Treści programowe: Informacja analogowa i cyfrowa. Jednostki informacji cyfrowej. Arytmetyka systemów komputerowych. Systemy liczbowe. Kodowanie liczb i znaków. Reprezentacja liczb w systemach komputerowych. Standard IEEE 754. Algebra Boole'a. Klasyfikacja systemów komputerowych. Architektura von Neumanna i harwardzka. Budowa i zasada działania komputera. Algorytmy: definicja, klasyfikacje i sposoby przedstawiania. Złożoność obliczeniowa. Języki programowania. Klasyfikacja języków programowania. Język C/C++: ogólna struktura programu, kompilacja, zmienne, typy, stałe, operatory, wyrażenia, instrukcje warunkowe, pętle, tablice, łańcuchy znaków, struktury, funkcje, przekazywanie parametrów do funkcji, operacje na plikach tekstowych i binarnych. Efekty kształcenia: Rozumienie podstaw budowy i zasady działania komputera. Umiejętność programowania strukturalnego w podstawowym zakresie w języku C lub C++. Literatura 1
a) podstawowa: 1. Pochopień B.: Arytmetyka systemów cyfrowych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2003. 2. Wojtuszkiewicz W.: Urządzenia techniki komputerowej. Część 1 i 2. PWN, Warszawa, 2007. 3. Stallings W.: Organizacja i architektura systemu komputerowego. WNT, Warszawa, 2004. 4. Malina W., Szwoch M.: Metodologia i techniki programowania. PWN, Warszawa, 2008. 5. Kernighan B.W., Ritchie D.M.: Język ANSI C. WNT, Warszawa, 2007. b) uzupełniająca: 1. Tanenbaum A.S.: Strukturalna organizacja systemów komputerowych. Helion, Gliwice, 2006. 2. Cormen T.H. i in.: Wprowadzenie do algorytmów. WNT, Warszawa, 2007. 3. Wróblewski P.: Algorytmy, struktury danych i techniki programowania. Wydanie IV. Helion, Gliwice, 2009. 4. Grębosz J.: Symfonia C++ standard. Tom 1 i 2. Wydawnictwo Edition 2000, Kraków, 2006. 5. Patterson D.A., Hennessy J.L.: Computer organization and design: the hardware/software interface. Elsevier, Amsterdam, 2009. Jednostka realizująca Osoby prowadzące Program opracował(a) Data opracowania programu Wydział Elektryczny Agnieszka Choroszucho, Jarosław Forenc Jarosław Forenc 2
Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu Kierunek studiów Sylabus ES1A200010 Teoria obwodów 2 Punkty ECTS 6 Semestr studiów 2 Liczba godzin w semestrze Ć: 45 W: 30 Opis przedmiotu Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Wymagania wstępne: - Forma i warunki zaliczenia: wykład - egzamin, ćwiczenia - zaliczenie na ocenę Założenia i cele przedmiotu: Rozumienie zagadnień z zakresu układów elektrycznych; umiejętność opisu matematycznego modeli obwodów elektrycznych; analiza obwodów w stanach ustalonych z zastosowaniem programów komputerowych. Metody dydaktyczne: wykład, ćwiczenia tablicowe, ćwiczenia przy komputerach. Treści programowe: Zjawisko indukcji własnej i wzajemnej. Metody rozwiązywania obwodów ze sprzężeniami magnetycznymi. Układy trójfazowe symetryczne i niesymetryczne. Obliczanie mocy w układach trójfazowych. Metoda składowych symetrycznych. Analiza obwodów w stanie nieustalonym. Prawa komutacji. Metoda klasyczna, metoda operatorowa, metoda zmiennych stanu. Metoda superpozycji stanów. Teoria czwórników. Czwórniki symetryczne i niesymetryczne. Równania czwórników. Obliczanie parametrów łańcuchowych. Parametry falowe czwórników. Połączenia czwórników. Przebiegi odkształcone. Rodzaje symetrii krzywych odkształconych. Szeregi Fouriera. Obliczanie obwodów przy przebiegach niesinusoidalnych. Obliczanie mocy przy przebiegach niesinusoidalnych. Efekty kształcenia: Umiejętność opisu i analizy obwodów elektrycznych przy przebiegach niesinusoidalnych. 1
Umiejętność opisu i analizy układów trójfazowych symetrycznych i niesymetrycznych. Literatura a) podstawowa: 1. Bolkowski S.: Teoria obwodów elektrycznych. WNT, Warszawa 2008. 2. Osiowski J. Szabatin J.: Podstawy teorii obwodów. WNT, Warszawa 2003. 3. Bolkowski St., Brociek W., Rawa H.: Teoria obwodów elektrycznych-zadania. WNT, Warszawa 2006. 4. Praca zbiorowa pod redakcją J. Makala: Zadania z podstaw elektrotechniki. Wyd. P.B. Białystok 2006. b) uzupełniająca: 1. Alexander Ch., Sadiku M.: Fundamental of electric circuits. Prentice Hall 2004. 2. Balmer L.: Signals and Systems. An Introduction. Prentice Hall 1995. Jednostka realizująca Osoby prowadzące Program opracował(a) Data opracowania programu Wydział Elektryczny Anna Białostocka, Stanisław Bolkowski, Sławomir Kwiećkowski Stanisław Bolkowski 2
Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu Kierunek studiów Sylabus ES1A200011 Geometria i grafika inżynierska Punkty ECTS 3 Semestr studiów 2 Liczba godzin w semestrze P: 15 W: 15 Opis przedmiotu Rodzaj przedmiotu:obowiązkowy Wymagania wstępne:brak Forma i warunki zaliczenia:zaliczenie wykładu i pracowni specjalistycznej Założenia i cele przedmiotu: -poznanie zasad odwzorowywania obiektów teoretycznych i rzeczywistych na płaszczyźnie,-poznanie zasad rzutowania i wymiarowania w rysunku technicznym maszynowym (elektrycznym). Metody dydaktyczne:wykład, pracownia specjalistyczna Treści programowe: Wykład:Obrazy elementów podstawowych przestrzeni, elementy przynależne i wspólne. Podstawowe elementy i zasady zapisu konstrukcji w rzutowaniu aksonometrycznym i prostokątnym. Przekroje i widoki. Ogólne i szczegółowe zasady wymiarowania. Tolerancje wymiarów, kształtu i położenia. Połączenia nierozłączne i rozłączne części maszynowych. Uproszczenia w zapisie konstrukcji. Elementy zapisu konstrukcji elektrycznych i budowlanych. Ćwiczenia projektowe:obrazy punktu, prostej i płaszczyzny. Elementy wspólne i przynależne. Rzutowanie prostokątne. Widoki i przekroje części maszynowych z układem wymiarowym i tolerancjami. Połączenia części maszynowych. Rysunek złożeniowy. Uproszczenia i schematy. Efekty kształcenia: -wdrożenie do korzystania z norm technicznych,-opanowanie umiejętności czytania rysunków technicznych, -opanowanie umiejętności wykorzystania zasad zapisu konstrukcji przy sporządzania rysunków rzeczywistych elementów maszynowych. Literatura 1
a) podstawowa: 1.Lewandowski Z.: Geometria wykreślna. PWN, W-wa 1984. 2.Kaczyński R., Sajewicz E., Nowakowski J.: Grafika inżynierska. Wyd. Politechniki Białostockiej, B-stok 2001. 3.Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, W-wa 2007. 4.Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, W-wa 2009. 5.Zbiór Norm(PN,PN-EN,PN-ENISO,PN-ISO)- Rysunek techniczny. 6.Burcan J.: Podstawy rysunku technicznego. WN-T, Warszawa 2010 b) uzupełniająca: 1.Pikoń A.: AutoCAD 2000 PL. Helion, Gliwice 2000. 2.Mazur J., Koniński K., Polakowski K.: Grafika inżynierska z wykorzystaniem metod CAD. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, W-wa 2004. 3.Bajkowski J.: Podstawy zapisu konstrukcji. Oficyna Wydawnicza PW, W-wa 2005. Jednostka realizująca Osoby prowadzące Program opracował(a) Data opracowania programu Wydział Mechaniczny Jerzy Ickiewicz Jerzy Ickiewicz 2
Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu Kierunek studiów Sylabus ES1A200012 Metrologia Punkty ECTS 5 Semestr studiów 2 Liczba godzin w semestrze L: 45 W: 30 Opis przedmiotu Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Wymagania wstępne: Forma i warunki zaliczenia:wykład - egzamin pisemny, laboratorium - akceptacja sprawozdań oraz sprawdziany wiadomości Założenia i cele przedmiotu: zapoznanie studentów z podstawowymi metodami pomiaru wielkości elektrycznych, obliczaniem niepewności pomiaru, zasadami działania przyrządów analogowych i cyfrowych Metody dydaktyczne: wykład interaktywny w formie prezentacji multimedialnej, ćwiczenia laboratoryjne w zespołach kilkuosobowych Treści programowe: Podstawowe pojęcia metrologii. Wzorce i jednostki miar. Błąd i niepewność pomiaru.wybrane metody pomiarowe. Pomiary podstawowych wielkości elektrycznych i nieelektrycznych. Oscyloskop elektroniczny. Przetworniki A/C i C/A. Multimetr cyfrowy. Zarys cyfrowych systemów pomiarowych. Podstawy obróbki danych pomiarowych Efekty kształcenia: Student potrafi wykonać pomiary wielkości elektrycznych i oszacować główne źródła błędów. Poprawnie opracowuje wyniki pomiarów oraz oblicza błędy graniczne i niepewności. Umie posługiwać się standardowymi przyrządami pomiarowymi i objaśnia schematy torów pomiarowych. Literatura 1
a) podstawowa: 1.Chwaleba A., Poniński M., Siedlecki A.: Metrologia elektryczna, WNT, Warszawa 2007. 2.Tumański S.: Technika pomiarowa, WNT, Warszawa 2007. 3. Barzykowski i in.: Współczesna metrologia. Zagadnienia wybrane. WNT W-wa 2004. 4. Wheeler A.J., Ganji A.R.: Introduction to engineering Experimentation. Pearson Prentice Hall 2004. b) uzupełniająca: 1. Rząsa M., Kiczma B.: Elektryczne i elektroniczne czujniki temperatury. WKŁ W-wa 2005. 2. Webster J.G.:The measurement, instrumentation, and sensors handbook. CRC Press LLC 1999. 3. Potter R.W.: The art of measurement. Theory and Practice. Prentice Hall PTR 2000. 4. Miłek M.: Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2006 5. Nawrocki W.: Sensory i systemy pomiarowe, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 2006 Jednostka realizująca Osoby prowadzące Program opracował(a) Data opracowania programu Wydział Elektryczny Anna Białostocka, Robert Bycul, Adam Idźkowski, Jarosław Makal, Paweł Myszkowski, Łukasz Zaniewski Jarosław Makal 2