Starość nie jest pojęciem jednoznacznym. Różnie można określać początek tego okresu zarówno w życiu jednostek, jak i całych zbiorowości. W demografii starość jednostek dzieli się na: młodszy wiek poprodukcyjny (60-69 lat), starszy wiek poprodukcyjny (70-79 lat) oraz starość sędziwą (powyżej 80 lat). Starzenie się żywego organizmu określa się jako powolne, nieodwracalne zmiany koloidalnej struktury materii.
Proces starzenia się społeczeństwa polega na wzroście liczby osób w starszym wieku i ich udziału w ogólnej liczbie ludności przy jednoczesnym spadku liczby i udziału dzieci i młodzieży w ogólnej liczbie ludności. Dla jego opisu stosuje się różne wskaźniki, m.in.: współczynnik starości demograficznej - jest to relacja liczby ludności w starszym wieku (wieku poprodukcyjnym - obecnie 60 lub 65 lat i więcej) do ogólnej liczby ludności, współczynniki obciążenia demograficznego - jest to stosunek liczby osób w wieku nieprodukcyjnym (liczba dzieci w wieku 0-14 lat i liczba osób w wieku 60 lub 65 lat i więcej) do liczby osób będących w wieku produkcyjnym (liczba osób w wieku od 15 do 59 lub do 64 lat).
Zmiany zachodzące w procesie starzenia się Zdaniem badaczy problemu, starzenie się jest procesem wpływającym na nasze ciała i umysły dokonującym się w czterech aspektach: 1. biologicznym- iako naturalne.nieodwracalne, nasilające się zmiany metabolizmu i fizykochemicznych właściwości komórek doprowadzające do: -upośledzenia samoregulacji, adaptacji i regeneracji organizmu -zmian morfologicznych i czynnościowych, czyli dotyczących kształtu i funkcji komórek, tkanek narządów organizmu;
2.psychicznym, objawiającym się zmniejszoną aktywnością psychofizyczną (rzadko nadaktywnośćnadwrażliwość) -komórki nerwowe nierozmnażające się obumierają lub ulegają uszkodzeniu, następuje utrata neuroprzekaźników i zwyrodnienia włókienkowe(choroba Alzheimera) 3.społecznym- trzeci wiek to stadium życia, w którym często następuje utrata autonomii, potrzeba opieki społecznej 4.duchowym- charakteryzuje się większą wrażliwością na sprawy Boże, nadrabianiem zaległości na polu życia duchowego (rozwój wiary, więcej czasu na modlitwę), dobroczynności czy też """redlącymi się pytaniami co będzie po śmierci.
Ludzie starsi w społeczeństwie Dla ludzi w podeszłym wieku brakuje miejsca i czasu. Przestają być potrzebni po spełnieniu zadań np. opiekunów dla dzieci. Starsi ludzie nie mieszczą się w planach życiowych najbliższej rodziny, tj. małżonka i dzieci oraz icn życia zawodowego i towarzyskiego. Częstym rozwiązaniem jest oddanie starszego członka rodziny do domu opieki i w zasadzie pozbycie się ciężaru. W społeczeństwach krajów rozwiniętych w zamożnych rodzinach usuwa się starzejących i chorych rodziców i dziadków, umieszczając ich w bogatych domach czy wręcz miastach dla starców.
Na budowanie negatywnego podejścia społeczeństwa do starości mają wpływa środki masowego przekazu. Dzieciom, młodzieży i dorosłym przekazuje się obrazy gloryfikujące siłę i przemoc. Promuje się bezmyślność i banał. Wyśmiewane są takie najważniejsze wartości jak model rodziny oparty na nierozerwalnym związku małżonków, na szacunku dzieci wobec rodziców i starszych. Choć ostatnio z obserwacji wynika że ludzie starzy coraz częściej są obecni w mediach; w reklamie, programach politycznych.
W społeczeństwie powszechna staje się opinia, że starsi ludzie powinni ustąpić miejsca młodym i usunąć się w cień. Brakuje dla nich ofert pracy, odpowiednich form wypoczynku, programów telewizyjnych, udogodnień w środkach komunikacji, na ulicach i chodnikach czy też w budynkach.
Starzenie się społeczeństw niesie z sobą także poważne problemy ogólnospołeczne, w tym również w wymiarze gospodarczym. Wzrost ilości osób starszych powoduje zwiększenie wydatków na świadczenia emerytalne. Ponieważ będzie maleć grupa osób w wieku produkcyjnyrr w stosunku do grupy osób w wieku nieprodukcyjnym, może nastąpić spadek więzi społecznych ze względu na międzypokoleniową walkę o podział dostępnych środków. Ponadto istotnie zwiększą się społeczne koszty utrzymania, trzeba będzie znacznie rozwinąć zakres opiek dla osób starszych, m.in. Domy starości, szpitalne oddziały. Dlatego też istotną kwestią jest zadbanie o lepszą jakość życia starszych ludzi oraz o godne dla nich miejsce we współczesnym społeczeństwie. Takie pozytywne działania na rzecz osób w podeszłym wieku są dejmowane na szeroką skalę w państwach rozwiniętych, ątkowane zostały także w naszym kraju.
Demograficzne starzenie sie społeczeństwa pociaaa za soba wiele problemow. Należą do nich m.in.: wzrost bezwzględnej liczby seniorów, co wiąże się ze zwiększeniem obciążenia systemu ochrony zdrowia kosztami opieki nad tą grupą ludności; potrzeba opracowania strategicznych programów dla ludzi w starszym wieku w oparciu o realne rozpoznanie ich sytuacji zdrowotnej oraz społeczno-ekonomicznej; potrzeba pomocy w organizacji życia i zaspokajaniu potrzeb nie tylko tych osób starszych, których samodzielność jest ograniczona, ale i przeważającej większości starszej generacji, zachowującej przez długi okres życia sprawność i wykazujących wysoki poziom aktywności życiowej; potrzeba wiedzy o procesach starzenia się organizmu oraz o biologicznych, medycznych i społecznych konsekwencjach tego procesu i możliwościach wspierania osob starszych z myślą o zachowaniu przez nie samodzielności; opracowanie programów profilaktycznych mających na celu zachowanie sprawności fizycznej i psychicznej do późnego wieku i ograniczenie kosztów opieki medycznej i usług opiekuńczych; zapewnienie szkolenia lekarzy pierwszego kontaktu w zakresie geriatrii w oparciu o opracowane standardy opieki geriatrycznej oraz popularyzację tej specjalizacji wśród lekarzy;
Analizując sytuację starszych osób we współczesnych społeczeństwach, widoczne jest, że płynna nowoczesność, zmiany warunków i sposobów życia wymagają od nich reinterpretacji wzorców przeżywania własnej starości. Zmuszani są do samodzielnego wypracowania własnego, uwspółcześnionego modelu starości. Ludzie w podeszłym wieku stoją przed poważnymi wyzwaniami narzuconymi przez współczesną cywilizację. Sytuacja ludzi starszych, zarówno psychiczna, zdrowotna jak i społeczna jest trudna i dopomina się o szczególną troskę ze strony pozostałej części społeczeństwa.