Parlament Europejski 2014-2019 Dokument z posiedzenia B8-0139/2018 12.3.2018 PROJEKT REZOLUCJI złożony w następstwie oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu w sprawie sytuacji w Syrii (2018/2626(RSP)) Victor Boştinaru, Elena Valenciano w imieniu grupy S&D RE\1148275.docx PE616.084v01-00 Zjednoczona w różnorodności
B8-0139/2018 Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Syrii (2018/2626(RSP)) Parlament Europejski, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Syrii, a w szczególności ostatnią rezolucję z dnia 18 maja 2017 r. w sprawie strategii UE na rzecz Syrii 1, uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2401 (2018) z dnia 24 lutego 2018 r. w sprawie zaprzestania działań wojennych w Syrii oraz poprzednie odnośne rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie konfliktu w Syryjskiej Republice Arabskiej, w szczególności rezolucje nr 2118 (2013), 2139 (2014), 2165 (2014), 2191 (2014), 2199 (2015), 2254 (2015), 2258 (2015), 2268 (2016), 2328 (2016), 2332 (2016) i 2336 (2016), uwzględniając oświadczenie w sprawie sytuacji humanitarnej we wschodniej Ghucie i Idlib w Syrii, wydane dnia 20 lutego 2018 r. przez wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federikę Mogherini i komisarza ds. pomocy humanitarnej i zarządzania kryzysowego Christosa Stylianidesa, uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2393 (2017) z dnia 19 grudnia 2017 r. w sprawie zezwolenia na dostarczanie pomocy transgranicznej i po obu stronach linii demarkacyjnej w Syrii, uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej/ wysokiej przedstawiciel z dnia 25 listopada 2017 r. w sprawie konferencji syryjskiej opozycji w Rijadzie, uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej/ wysokiej przedstawiciel z dnia 9 lipca 2017 r. w sprawie zawieszenia broni w Syrii, uwzględniając oświadczenie współprzewodniczących złożone na konferencji na temat wspierania przyszłości Syrii i regionu w dniu 5 kwietnia 2017 r., uwzględniając wspólny komunikat dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2017 r. zatytułowany Elementy strategii UE na rzecz Syrii (JOIN(2017)0011) oraz konkluzje Rady w sprawie Syrii z dnia 3 kwietnia 2017 r., które razem stanowią nową strategię UE na rzecz Syrii, uwzględniając decyzje Rady w sprawie unijnych środków ograniczających wobec osób i podmiotów odpowiedzialnych za brutalne represje w Syrii, w tym ostatnią decyzję z dnia 26 lutego 2018 r. 2, uwzględniając sprawozdania Niezależnej Międzynarodowej Komisji Dochodzeniowej w sprawie Syryjskiej Republiki Arabskiej powołanej przez Radę Praw Człowieka ONZ 1 Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0227. 2 Dz.U. L 54I z 26.2.2018, s. 8. PE616.084v01-00 2/7 RE\1148275.docx
oraz rezolucje Rady Praw Człowieka ONZ w sprawie Syryjskiej Republiki Arabskiej, uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych oraz wszystkie konwencje ONZ, których stroną jest Syria, uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i inne traktaty i instrumenty ONZ w dziedzinie praw człowieka, w tym Konwencję ONZ o prawach dziecka, uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że trwająca od siedmiu lat wojna domowa w Syrii nie ustaje, pomimo podejmowanych na szczeblu międzynarodowym wysiłków, aby osiągnąć zawieszenie broni i stworzyć podstawę dla osiągnięcia rozwiązania w drodze negocjacji; mając na uwadze, że w związku z tym sytuacja humanitarna w kraju jest nadal dramatyczna; mając na uwadze, że 5,6 mln osób w 1 244 wspólnotach znajduje się w ciężkim położeniu, a 2,9 mln z nich przebywa na trudno dostępnych i oblężonych obszarach; B. mając na uwadze, że według informacji ONZ niemal 100 tys. cywilów zostało zmuszonych do ucieczki z licznych społeczności, które zamieszkują południowe i południowo-wschodnie części prowincji Idlib, z powodu poważnego ataku ze strony sił rządowych przy wsparciu sił rosyjskich i bojówek popieranych przez Iran; mając na uwadze, że ta strefa deeskalacji znajduje się na skraju upadku i że istnieje zagrożenie bezpośrednim atakiem ze strony reżimu, co może zaowocować kolejną katastrofą humanitarną; C. mając na uwadze, że obszary i miasta takie jak wschodnia Ghuta, Jarmuk, Fua i Kafraja były przez długi czas blokowane, co przyniosło ze sobą poważne skutki dla ludności cywilnej i nie pozwoliło na dostarczenie pomocy humanitarnej w zrównoważony sposób; mając na uwadze, że pomimo iż wschodnią Ghutę uważa się za strefę deeskalacji, w ostatnich tygodniach obszar ten, wraz z ludnością, której liczebność szacuje się na 400 tys. osób, został poddany ciężkim i masowym bombardowaniom przez reżim syryjski i jego sojuszników, w wyniku których zniszczone zostały szkoły i placówki medyczne; podejrzewa się również, że doszło do użycia broni chemicznej; mając na uwadze, że sytuacja we wschodniej Ghucie jest na tyle krytyczna, że sekretarz generalny ONZ António Guterres określił ją jako piekło na ziemi ; D. mając na uwadze, że pozbawienie ludności cywilnej podstawowych produktów żywnościowych i leków jest niedopuszczalną metodą walki, której zakazuje międzynarodowe prawo humanitarne; mając na uwadze, że utrudnianie ewakuacji oraz dostarczania pomocy humanitarnej i opieki medycznej stanowią rażące naruszenie międzynarodowego prawa humanitarnego i kilku rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ; E. mając na uwadze, że zgodnie z szacunkami tylko w pierwszych dwóch miesiącach 2018 r. w całej Syrii zostało już zabitych lub rannych tysiąc dzieci; mając na uwadze, że na obszarach kontrolowanych przez IS cywile są wykorzystywani jako żywe tarcze, a dzieci rekrutowane i wykorzystywane w działalności terrorystycznej; F. mając na uwadze, że w sprawozdaniu opublikowanym przez Fundusz Ludnościowy ONZ w 2017 r. pt. Voices from Syria 2018 Assessment Findings of the Humanitarian Needs Overview (Głosy z Syrii 2018 r. Wyniki oceny potrzeb RE\1148275.docx 3/7 PE616.084v01-00
humanitarnych) stwierdzono, że znaczną liczbę kobiet i dziewcząt w Syrii regularnie zmusza się do zaakceptowania wykorzystywania seksualnego, przymusowego małżeństwa i innych niedopuszczalnych nadużyć w zamian za pomoc; mając na uwadze, że o takich aktach przemocy wiadomo w kręgach ONZ od co najmniej 2015 r.; mając na uwadze, że takie praktyki są szczególnie rozpowszechnione w obszarach, do których dostępu organizacjom pomocowym broni reżim syryjski i w których aby nieść pomoc organizacje te są zmuszone do korzystania z usług osób trzecich i podmiotów lokalnych; G. mając na uwadze, że turecka operacja Gałązka oliwna w kontrolowanej przez Kurdów prowincji Afrin dodała nowy wymiar do konfliktu w Syrii i stworzyła dodatkowe problemy humanitarne, wyraża zaniepokojenie negatywnym wpływem operacji na delikatną równowagę wewnętrzną w Syrii i wysiłki na rzecz osiągnięcia rozwiązania w drodze negocjacji; podkreśla, że mówi się już o dużej liczbie ofiar wśród ludności cywilnej i że zagrożone jest życie setek kolejnych cywilów; mając na uwadze, że UE jasno wyraziła te obawy i wezwała Ankarę do zaprzestania ofensywy oraz podkreśliła potrzebę skoncentrowania się na walce z organizacjami terrorystycznymi ujętymi w wykazie ONZ; H. mając na uwadze, że UE nadal zależy na pozytywnym wyniku negocjacji prowadzonych pod auspicjami specjalnego wysłannika ONZ ds. Syrii (tzw. proces genewski); mając na uwadze, że UE nadal wspiera ten proces, w tym przez zorganizowanie drugiej brukselskiej konferencji w sprawie wspierania przyszłości Syrii i regionu, która ma się odbyć w dniach 24 25 kwietnia 2018 r.; I. mając na uwadze, że porozumienia UE-Jordania i UE-Liban stanowią potencjalnie przełomowy model potraktowania kwestii wysiedleń uchodźców jako szansy na rozwój i wspieranie reform politycznych w celu zwiększenia przestrzeni ochronnej dla uchodźców w państwach przyjmujących; mając jednak na uwadze, że wdrażanie tych porozumień jest opóźnione; J. mając na uwadze, że wojna w Syrii powoduje zniszczenia infrastruktury materialnej i społecznej, w tym domów, szkół, szpitali i systemów zaopatrzenia w wodę; mając na uwadze, że na większości powierzchni kraju zalegają materiały wybuchowe, takie jak miny lub niewybuchy, oraz mając na uwadze, że przemoc ze względu na płeć jest nadal obecna w życiu kobiet i dziewcząt; mając na uwadze, że obecnie brak jest w związku z tym warunków, aby syryjscy uchodźcy mogli bezpiecznie i z godnością powrócić do kraju; K. mając na uwadze, że sytuacja w Syrii oraz brak kompleksowego, prawdziwego i pluralistycznego procesu przemian politycznych w dalszym ciągu utrudniają pełne wdrożenie strategii UE na rzecz Syrii, a w szczególności udzielenie znacznego wsparcia, jakiego Unia może udzielić na rzecz odbudowy kraju; 1. głęboko ubolewa nad tym, że w Syrii po siedmiu latach wojny domowej nadal mają miejsce niewyobrażalne potworności; wzywa do pełnego wdrożenia komunikatu z Genewy oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2254 z dnia 18 grudnia 2015 r., w których określono podstawy przyszłego pokojowego rozwiązania konfliktu; zdecydowanie popiera proces genewski jako uzgodnione na poziomie międzynarodowym i integracyjne forum, służące omówieniu głównych aspektów PE616.084v01-00 4/7 RE\1148275.docx
politycznych kryzysu syryjskiego i osiągnięciu trwałego pokoju w oparciu o nową konstytucję i przeprowadzenie demokratycznych wyborów pod nadzorem ONZ; 2. zdecydowanie potępia poważną i masową ofensywę na wschodnią Ghutę oraz domniemane użycie chloru w tym ataku; wzywa do natychmiastowego zaprzestania wszelkich działań wojennych i wzywa do pełnego poszanowania jednomyślnie przyjętej rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2401 (2018) oraz domaga się, by wszystkie strony, w szczególności reżim syryjski i jego sojusznicy, bezzwłocznie zaprzestali wszelkich wrogich działań przez co najmniej 30 kolejnych dni, w celu zapewnienia trwałego wstrzymania walk ze względów humanitarnych i umożliwienia dostarczenia ratującej życie pomocy humanitarnej i ewakuacji chorych i rannych; 3. wzywa Rosję, Iran i Turcję jako gwarantów porozumień dotyczących deeskalacji (proces z Astany) do wpłynięcia na reżim syryjski, aby załagodzić sytuację we wschodniej Ghucie; wzywa je także, by dopilnowały przestrzegania zawieszenia broni we wszystkich strefach deeskalacji konfliktu, w tym w Idlib, do czego już wzywała wiceprzewodnicząca Komisji/ wysoka przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federica Mogherini w piśmie wysłanym do ministerstw spraw zagranicznych tych trzech państw po posiedzeniu Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 26 lutego 2018 r.; odnotowuje decyzję podjętą przez Rosję, Iran i Turcję dotyczącą zwołania szczytu w kwietniu, aby omówić sytuację w Syrii oraz ewentualne działania w tym regionie; podkreśla, że działania te nie powinny w żaden sposób być sprzeczne z rozmowami pod egidą ONZ/procesem genewskim ani osłabiać ich efektu; 4. w dalszym ciągu jest poważnie zaniepokojony sytuacją w Afrin, w tym ryzykiem konfrontacji między tureckimi siłami zbrojnymi a Assadem lub siłami rosyjskimi, a także eskalacją napięć ze Stanami Zjednoczonymi; podziela stanowisko wiceprzewodniczącej/ wysokiej przedstawiciel, że otwarcie nowych frontów walk w Syrii nie leży w interesie bezpieczeństwa Turcji i ostrzega przed dalszym pogarszaniem się kryzysu humanitarnego w Syrii; 5. wzywa do natychmiastowego przerwania operacji Gałązka oliwna, okazującej się działaniem o nieproporcjonalnych rozmiarach, które było początkowo uzasadnione obawami związanymi z bezpieczeństwem i miało mieć ograniczony zasięg i zakres; domaga się pełnego poszanowania prawa humanitarnego, w tym ochrony ludności cywilnej; podkreśla, że operacje wojskowe powinny koncentrować się na walce z organizacjami terrorystycznymi umieszczonymi w wykazie ONZ i przypomina, że w ostatniej rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2401 (2018) apeluje się o zawieszenie broni na całym terytorium Syrii, a zatem również w Afrin; podkreśla ponadto, że w tej rezolucji wśród organizacji terrorystycznych stanowiących uzasadniony cel nie uwzględniono kurdyjskich Powszechnych Jednostek Ochrony (YPG) i że siły YPG w Afrin wyraziły już gotowość do przyjęcia zawieszenia broni; 6. ponownie wzywa, aby zapewnić organizacjom niosącym pomoc humanitarną bezpieczny, terminowy i nieograniczony dostęp do całego terytorium Syrii i z zadowoleniem przyjmuje rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2393 (2017), w której przedłużono zezwolenie na transgraniczny dostęp pomocy humanitarnej do Syrii i po obu stronach linii demarkacyjnej o kolejne 12 miesięcy (do dnia 10 stycznia 2019 r.); RE\1148275.docx 5/7 PE616.084v01-00
7. podkreśla, że w rezolucji wezwano władze Syrii i wszystkie strony do przestrzegania zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa humanitarnego oraz ostrzeżono, że odmowa dostępu dla organizacji niosących pomoc może stanowić zbrodnię wojenną lub zbrodnię przeciwko ludzkości; wyraża ubolewanie z powodu faktu, że Rosja i Chiny wstrzymały się od głosu zamiast głosować za przyjęciem rezolucji oraz że reżim syryjski i rząd Rosji zgłosiły zastrzeżenia w odniesieniu do kolejnych przedłużeń; zachęca ONZ i jej partnerów wykonawczych do podejmowania dalszych kroków w celu zwiększenia pomocy humanitarnej w ciężko dostępnych i oblężonych obszarach, w tym dzięki jak najskuteczniejszemu przekraczaniu granic na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2165; 8. wyraża głębokie ubolewanie z powodu powtarzającego się rosyjskiego weta w Radzie Bezpieczeństwa oraz faktu, że nie osiągnięto porozumienia w sprawie odnowienia mandatu wspólnego mechanizmu śledczego OPCW-ONZ przed upływem okresu jego obowiązywania, tj. dniem 17 listopada 2017 r.; uważa, że taka postawa stałego członka Rady Bezpieczeństwa, który ponosi szczególną odpowiedzialność za utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, jest karygodna; podkreśla, że w oczach całego świata utrudnianie dochodzeń w sprawach międzynarodowych jest przede wszystkim oznaką winy; 9. podkreśla, że nie można w żaden sposób tolerować okrutnych zbrodni popełnionych w Syrii i że winni muszą zostać ukarani; ponawia swój apel, aby przeprowadzić niezależne, bezstronne, dogłębne i wiarygodne dochodzenia i ścigać osoby odpowiedzialne za popełnienie tych zbrodni, a także popiera prace międzynarodowego, bezstronnego i niezależnego mechanizmu (IIIM) w sprawie zbrodni międzynarodowych popełnionych w Syryjskiej Republice Arabskiej od marca 2012 r.; z zadowoleniem przyjmuje decyzję UE o udzieleniu IIIM wsparcia finansowego w wysokości 1,5 mln EUR za pośrednictwem unijnego Instrumentu na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju; podkreśla jednak, że również po upływie 18-miesięcznego okresu trwania programu konieczne będzie wsparcie; podkreśla, ze ważne jest, aby państwa członkowskie wywiązywały się z podjętych zobowiązań i oczekuje, że kwestia finansowania IIIM zostanie poruszona i rozwiązana na drugiej brukselskiej konferencji w sprawie wspierania przyszłości Syrii i regionu; wzywa ponadto do wspierania organizacji społeczeństwa obywatelskiego i organizacji pozarządowych, które gromadzą i pomagają zachować dowody łamania praw człowieka i naruszania prawa humanitarnego; 10. ponownie wyraża poparcie dla stosowania zasady jurysdykcji uniwersalnej w zwalczaniu bezkarności i z zadowoleniem przyjmuje kroki podjęte przez szereg państw członkowskich UE w tym zakresie; ponawia apel do UE i jej państw członkowskich, by rozważyć w ścisłej koordynacji z państwami o podobnych poglądach możliwość powołania trybunału do spraw zbrodni popełnionych w Syrii, do czasu pomyślnego odwołania się do MTK; 11. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że dnia 26 lutego 2018 r. dwóch ministrów syryjskich, którzy zostali powołani w styczniu 2018 r. i ponoszą odpowiedzialność za represje przeciwko ludności syryjskiej, zostało włączonych do wykazu osób objętych unijnymi sankcjami wobec reżimu syryjskiego; podkreśla, jak ważne jest, by wszystkie państwa członkowskie w pełni przestrzegały decyzji Rady 2011/273/WPZiB i egzekwowały PE616.084v01-00 6/7 RE\1148275.docx
kary; 12. jest zbulwersowany doniesieniami o kobietach i dziewczętach, które są szantażowane i wykorzystywane seksualnie przez osoby odpowiedzialne za rozdzielanie pomocy, podmioty trzecie i urzędników lokalnych, którzy przekazują pomoc w imieniu organizacji i agencji humanitarnych; stanowczo oświadcza, że tego rodzaju czyny nie mogą być tolerowane; apeluje o przeprowadzenie szczegółowego dochodzenia i podkreśla, że wszyscy sprawcy tych czynów muszą zostać ukarani; 13. uważa, że solidarność, jaką okazuje Jordania, Liban i Turcja wobec uchodźców, jest godna podziwu i popiera wsparcie finansowe UE mające na celu zaspokojenie pilnych potrzeb uchodźców i przyjmujących ich społeczności; podkreśla, że należy dopilnować, aby państwa członkowskie zwiększyły wsparcie finansowe dla krajów przyjmujących uchodźców i z zadowoleniem przyjmuje fakt, że druga brukselska konferencja w sprawie wspierania przyszłości Syrii i regionu będzie miała na celu przekazanie większego wsparcia ze strony społeczności międzynarodowej dla krajów przyjmujących uchodźców; 14. wyraża zaniepokojenie informacją o tym, ze w 2017 r. 66 tys. uchodźców wróciło do Syrii i podkreśla konieczność pełnego poszanowania zasady non-refoulement; podkreśla, że powrót do Syrii nie jest bezpieczny dla uchodźców i że UE nie może wspierać takich powrotów; ponawia apel do państw członkowskich o wywiązywanie się z powziętych przez nie zobowiązań, w tym zobowiązań określonych w Deklaracji nowojorskiej w sprawie uchodźców i migrantów, a także o zadbanie o podział odpowiedzialności, co pozwoli uchodźcom uciekającym z obszarów w Syrii ogarniętych wojną znaleźć ochronę w państwach, które nie leżą w bezpośrednim sąsiedztwie, w tym za pomocą przesiedlenia i programów humanitarnego przyjmowania uchodźców; 15. apeluje o jak największe wsparcie dla osób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji w Syrii i w krajach z nią sąsiadujących, zwłaszcza dla kobiet, dzieci, osób niepełnosprawnych, osób starszych, mniejszości i osób LGBTI; podkreśla, że UE powinna dopilnować, by syryjskie dzieci i młodzież otrzymywały kształcenie i szkolenie zawodowe na odpowiednim poziomie, tak aby z łatwością mogły zostać z powrotem włączone do społeczeństwa; 16. zdecydowanie potępia wykorzystywanie dzieci w walce lub w atakach terrorystycznych; podkreśla, że nie ma usprawiedliwienia dla ataków na szkoły, place zabaw, szpitale lub inne placówki medyczne i gęsto zaludnione obszary; 17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich UE, Organizacji Narodów Zjednoczonych, członkom Międzynarodowej Grupy Wsparcia Syrii oraz wszystkim stronom zaangażowanym w ten konflikt, oraz do dopilnowania, by niniejszy tekst został przetłumaczony na język arabski. RE\1148275.docx 7/7 PE616.084v01-00