- Autoreferat cz.i Robert Soba!ski "
cz.i Autoreferat Na pocz!tek. " Nie sposób oczywi"cie zdoby# wszystkiego, bo tego nie dokona$ ani Bach, ani Beethowen, ani %aden inny cz$owiek w dziejach muzyki. Ta pani ma swoje humory! Mo%esz na ni! popatrze#. Mo%esz nawet j! podotyka#. Niektórych wpuszcza do przedsionka, niektórych do pokoju, a niektórych nawet do $ó%ka. Nie znaczy to jednak, %e je"li zaczniesz j! posuwa#, zdradzi ci wszystkie tajemnice. Zajmuj!cy si& zawodowo muzyk! cz$owiek wpada w trans, czy te% rodzaj amoku, i przez dwadzie"cia cztery godziny na dob& ka%da jego my"l wi!%e si& z ni! w ten czy inny sposób. To m&cz!cy na$óg. Jesz i my"lisz o muzyce! Kochasz si& i my"lisz o muzyce. 'pisz i "nisz o muzyce. Wiecznie co" uk$adasz, zmieniasz, komponujesz. Ci!gle biegaj! ci palce, snuj! si& po g$owie jakie" projekty, frazy, improwizacje. Jak czytasz, to najcz&"ciej pras& fachow!, przy czym zwykle z niczym si& nie zgadzasz, bo masz w$asn! teori& muzyki. Chwilami odczuwasz przesyt, jakby" przez tydzie( nie wstawa$ od sto$u, nagle jednak us$yszysz co" fajnego i tryby zaczynaj! obraca# si& na ka%dym kroku o melodie i rytmy " * * ja,zz urbanator AWANTURY MUZYKA JAZZOWEGO Andrzej Makowiecki
Urodzi$em si& 23 maja 1970 roku w )odzi i nigdy nie zosta$em muzykiem. Ka%da moja" muzyczna " próba wywo$uje u s$uchaczy /u mnie równie%/ konsternacj&, a moja przygoda z muzyk! zacz&$a si& i sko(czy$a wraz z nieudan! prób! podj&cia nauki w Pa(stwowej Szkole Muzycznej w Zgierzu. Wiem jednak,%e w muzyce jest prawda, któr! próbuj& znale*# i nazwa#; prawda, któr! po latach odnalaz$em w architekturze wraz z jej dowolno"ci! interpretacyjn! i aran%acyjn! czy tendencj! do improwizacji / jazz?/. Melodyka, rytmika, dynamika czy cho#by frazowanie to tylko niektóre elementy dzie$a muzycznego, które mi towarzysz! w przygodzie z architektur!. Cho# wybór by$ w pe$ni "wiadomy, muzyka jest tylko pretekstem. Próbuj!c / zreszt! nieudolnie /pozna# tajniki tej dziedziny sztuki, jej konstrukcj&, zasady budowania utworu, precyzyjnego definiowania ka%dego, nawet najdrobniejszego elementu sk$adowego dzie$a muzycznego, chcia$bym, by by$a cz&"ci! mojej pracy zarówno jako architekta, jak i nauczyciela akademickiego. Rytm, harmonia, porz!dek, melodia, pocz!tek, koniec i przede wszystkim emocje uj&te w ramy permanentnej interpretacji to moja filozofia pracy. Jestem wi&c wdzi&czny Muzyce za to, %e mog& j! czu# i czasem widzie# w innych dziedzinach sztuki. Taka "wiadomo"# pojmowania architektury, mojej muzyki,by$a we mnie od zawsze, cho# wiem to dopiero od niedawna. 1989-1992 W 1989 roku rozpocz!$em studia w Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki Lódzkiej. Mia$em 19 lat i mgliste poj&cie czym naprawd& jest zawód architekta. Pierwsze do"wiadczenia przyniós$ rok 1992 kiedy to podj!$em wspó$prac& z $ódzk! pracowni! architektoniczn! " Mechowski-Baranowicz ". Ten pierwszy egzamin z wiedzy praktycznej zako(czy$ si& ca$kowitym niepowodzeniem i mocno zawa%y$ na mojej pó*niejszej pracy architekta oraz nauczyciela akademickiego Wydzia$u Architektury i Urbanistyki P.). jak i, a mo%e przede wszystkim, nauczyciela akademickiego Wydzia$u Architektury Wn&trz i Wzornictwa A.S.P. im. W$. Strzemi(skiego w )odzi, która to Uczelnia, wyprzedzaj!c nieco fakty,sta$a si& moim drugim a w zasadzie pierwszym miejscem pracy. 1992-1994 Lata 1992-1994 i wspó$praca z w.w. pracowni! przynios$y ciekawe projekty i realizacje. Projekt wykonawczy i
realizacja wielorodzinnego budynku mieszkalnego przy ul.6 Sierpnia w )odzi to mój pierwszy / bola$o / kontakt z przebudow! obiektu istniej!cego. By$o to, cho# powierzchowne, poznawanie jego struktury, jego wad i zalet oraz jak si& szybko okaza$o zagro%e(. B$&dy, które pope$ni$em nie doprowadzi$y do katastrofy tylko dzi&ki do"wiadczeniu i uwadze Witka Mechowskiego. Sko(czy$o si& na strachu i pierwszej lekcji pokory. Samej realizacji prawie nie pami&tam, ale z perspektywy 20 lat wiem,%e to do"wiadczenie wywar$o ogromny wp$yw na moj! pó*niejsz! prac&. Pokora /nie zawsze to si& udaje/, szacunek do obiektu i jego odbiorcy / u%ytkownika / to warto"ci, które do dzi" mi towarzysz!. Wspó$praca z pracowni! Witka Mechowskiego to jeszcze projekt i realizacja pawilonu handlowego przy ul.wojska Polskiego w Aleksandrowie )ódzkim, a tak%e dwa projekty budynków mieszkalnych jednorodzinnych przy ul.gombrowicza i ul. Zelwerowicza w )odzi. Rok 1994 przynós$ kolejne nowe wyzwania. Otrzyma$em stypendium rektorskie wraz z propozycj! podj&cia pracy w pracowni Projektowania Architektury Wn&trz w Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki )ódzkiej. Jeszcze jako student V roku do$!czam do zespo$u w sk$adzie: W$odzimierz Adamiak - architekt wn&trz oraz Szymon Hofman - in%. architekt. Prowadzili"my wówczas trzy przedmioty: elementy kompozycji plastycznej sem I i II, plastyk& w architekturze - semestr VII oraz projektowanie architektury wn&trz - semestr VIII. Praca ze studentami to wielka odpowiedzialno"#. Podj!$em si& wówczas zadania, nie zdaj!c sobie sprawy, jak bardzo dydaktyka po$!czy si& z wykonywanym zawodem architekta. To wspania$e uczucie dzieli# si& ze studentami zdobywan! wiedz!, obserwowa# ich przemian& i rozwój, podpowiada#, nieustannie prowokowa# do warto"ciowania, definiowania podejmowanych dzia$a( projektowych. To dla mnie ci!g$a nauka, do"wiadczenie pozwalaj!ce mi czerpa# z tych spotka( "wie%o"# i energi&. Definicje, teorie uznawane powszechnie za w$a"ciwe, stanowi! tylko pretekst, a nieustanne ich sprawdzanie, weryfikowanie i poddawanie w w!tpliwo"# maj! wp$yw na ich "wiadomo"# projektow!. Prowadz!c #wiczenia, wci!% powtarzam studentom, %eby s$uchali i wyci!gali wnioski, nieustannie warto"ciowali poszukuj!c siebie w rozwijaniu w$asnej wra%liwo"ci. Mo%e to oni maj! racj& a my nauczyciele jeste"my w b$&dzie?. +wiczenia projektowe podejmowane przez nasz zespó$ w ramach przedmiotów: plastyka w architekturze oraz projektowanie architektury wn&trz, to mo%liwo"# a wr&cz obowi!zek przekazywania studentom w$asnych do"wiadcze( projektowych, których zdobywanie wydaje si& by# absolutnie konieczne i równocze"nie "ci"le zwi!zane z prac! dydaktyczn!
nauczyciela akademickiego. Szcz&"ciem by$o / dla studentów /, %e w pocz!tkowym okresie tylko asystowa$em W$odkowi Adamiakowi. W tym samym 1994 roku otrzyma$em od ówczesnego dyrektora Instytutu Architektury i Urbanistyki profesora Henryka Jaworowskiego propozycj& wyjazdu do Nowgorodu w Rosji. Pobyt na Uniwersytecie w Nowgorodzie owocuje prac! dyplomow! pt. " Odbudowa dawnego Ko"cio$a w Nowgorodzie - Rosja ", któr! obroni$em w pa*dzierniku 1995 roku w Zak$adzie Historii Architektury i Konserwacji Zabytków pod opiek! prof. Henryka Jaworowskiego. Dyplom wys$any do Rosji nigdy nie wróci$ a jedyny "lad po nim pozosta$ w publikacji po"wi&conej Historii Instytutu Architektury i Urbanistyki w latach 1976-1996 1994-1998 Lata 1994-1998 to wspó$praca z $ódzk! pracowni! architektoniczn! " Marciniak. Witasiak ". Ca$y czas próbowa$em swoich si$ jako samodzielny architekt. Ju% wtedy wiedzia$em, %e praca dydaktyczna nie pozwoli mi na podj&cie sta$ej wspó$pracy z pracowni! architektoniczn! / etat /, co skutecznie uniemo%liwi mi uzyskanie uprawnie( budowlanych. Dopiero zmiana przepisów ok. roku 2008 pozwoli$a mi przyst!pi# do egzaminu. W 2009 roku uzyska$em uprawnienia budowlane w specjalno"ci architektonicznej do projektowania bez ogranicze(. Egzamin zdawa$em wraz ze swoimi wychowankami. Ciekawe do"wiadczenie... Wspó$praca z pracowni! " Marciniak.Witasiak " by$ to okres zdobywania fantastycznych do"wiadcze(. Nabiera$em coraz wi&kszego prze"wiadczenia, %e warto"ci i wiedza przekazywana studentom maj! sens. Utwierdza$o mnie to w przekonaniu, %e te dwa bieguny mojej dzia$alno"ci zawodowej s! coraz bardziej ze sob! powi!zane. Pod opiek! Paw$a Marciniaka i Darka Witasiaka przygotowa$em " samodzielnie " projekt konkursowy ko"cio$a pod wezwaniem b$. siostry Faustyny przy Placu Niepodleg$o"ci w )odzi. I nagroda i skierowanie projektu do realizacji by$a spe$nieniem marze(. Pojawi$y si& pierwsze projekty z zakresu architektury wn&trz u%yteczno"ci publicznej, takie jak niezrealizowany projekt wn&trza salonu kosmetycznego " Pollena Ewa " S.A. zlokalizowanego w Hotelu Grand przy ul. Piotrkowsxkiej w )odzi, czy zrealizowany projekt wn&trza P.P.U.P. Poczta Polska w Konstantynowie )ódzkim. Kontakt z firm! " Pollena Ewa " powróci$ po kilku latach jako mo%liwo"# stworzenia ju% samodzielnego projektu i realizacji salonu firmowego przy ul. Zielonej w )odzi. Inne wspólnie zrealizowane projekty to m.in. projekt kasy zewn&trznej odzia$u Banku PKO BP w szpitalu - Centrum Zdrowia Matki Polki w )odzi czy realizacja wn&trza odzia$u Banku PKO BP w Koluszkach przy ul. 11 Listopada.
W ramach wspó$pracy z Paw$em Mariciniakiem i Darkiem Witasiakiem przyst!pi$em do konkursu na przebudow& kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 258/260 na Centrum Dydaktyczno - Konferencyjne Fundacji Studiów Europejskich, uzyskuj!c I nagrod&. Kilka miesi&cy sp&dzonych nad poszczególnymi fazami projektu centrum to dla mnie okres wyt&%onej pracy projektowej. Kilka tysi&cy metrów kwadratowych powierzchni, kilka kondygnacji, centrum miasta, z$o%ony program funkcjonalny, w tym obok cz&"ci konferencyjnej równie% funkcja hotelowa i gastronomiczna, nauczy$y mnie wi&cej o z$o%ono"ci struktury obiektu ni% lata studiów. Dzisiaj jest mi wstyd za t& realizacj&. Mam tylko nadziej&, %e ta pi&kna XIX wieczna kamienica kiedy" mi wybaczy. 1998-2003 Wyodr&bnienie okresu 1998-2003 nie jest przypadkowe. Te kilka lat samodzielnej pracy mia$o ogromny wp$yw na moj! coraz wi&ksz! "wiadomo"#, a w$a"ciwie pewno"#, %e przekazywanie w$asnych do"wiadcze( zawodowych jest celem i warto"ci! definiuj!c! prac& nauczyciela akademickiego. Moj! prac! " naukow! " by$a praca nad projektami, " publikacjami ", praca ze studentami i realizacje projektów. W roku 2001 podj!$em prób& zainteresowania moj! prac! ówczesnego Dziekana Wydzia$u Architektury Wn&trz Akademii Sztuk Pi&knych w Poznaniu. Pod opiek! merytoryczn! profesora W$odzimierza Dreszera, na pocz!tku 2003 roku obroni$em prac& i uzyska$em kwalifikacj& I stopnia w dziedzinie architektury wn&trz. Dekada 2003-2013 " Improwizuj!cy komponuj!cy jazzman nigdy nie uwolni si& na dobre od muzyki, któr! oddycha nawet, gdy cierpi, choruje i "pi. Wi&c nawet w ciszy, kiedy nie mia$em w r&ku instrumentu, frazy muzyczne snu$y mi si& po g$owie. Nieraz by$y "wietne, a nieraz by# mo%e genialne, by$em jednak zbyt rozczarowany, aby je zapisywa# rejestrowa# na ta"mie " * * ja,zz urbanator AWANTURY MUZYKA JAZZOWEGO Andrzej Makowiecki
Mój stosunek do pracy naukowej nie zmieni$ si&, a kolejne lata samodzielnej pracy zawodowej to wci!% nowe i bardzo ró%norodne do"wiadczenia zawodowe. Ka%dy projekt, ka%da realizacja opowiada$a inn! histori&. Nie wszystkie chc& pami&ta#, cho# ze wszystkimi jestem emocjonalnie zwi!zany. Te historie opowiadaj! o miejscach, ludziach, tych, dla których by$y pisane i tych, którzy pomagali im je napisa#. W ka%dej z nich jest cz&"# mnie, ale tylko Ci pierwsi s! i b&d! ich cz&"ci!. Cz$owiek, miejsce, czas, emocje to warto"ci, o których chc& zawsze pami&ta#, ale tak%e przekazywa# moim studentom. Projekty i realizacje, o których im opowiadam s! tylko pretekstem, narz&dziem pozwalaj!cym dzieli# si& do"wiadczeniem. Te rozmowy s! dla mnie chwil! refleksji, mo%liwo"ci! obiektywnego spojrzenia. Wszystkie aspekty mojego " podwójnego %ycia" s! dla mnie jednakowo wa%ne, a $!czy je to, %e s! od siebie tak bardzo ró%ne. Nigdy nie rejestrowa$em moich projektów i realizacji / te prezentowane to próba ich odtworzenia - portfolio / oddaj!c je tym, którym by$y dedykowane, ufaj!c, %e cho# w cz&"ci spe$ni$y ich oczekiwania. wrzesie( 2011 We wrze"niu 2011 roku otrzyma$em propozycj& podj&cia pracy na Wydziale Architektury Wn&trz i Wzornictwa Akademii Sztuk Pi&knych im. W$. Strzemi(skiego w )odzi na stanowisku adiunkta. Kilka dni na podj&cie decyzji... konkurs. Otrzyma$em pracowni& projektowania wn&trz mieszkalnych. To dla mnie ogromne wyró%nienie. Studenci P.). s! dla mnie wci!% bardzo wa%ni. Dziel!c obowi!zki nauczyciela akademickiego pomi&dzy tak ró%ne uczelnie, wiem %e musz& spróbowa# da# studentom równe szanse. Oto moje plany na przysz$o"#. Plany zawodowe Moje plany zawodowe s! "ci"le powi!zane z procesem kszta$cenia studentów /ci!g$y rozwój zawodowy jest oczywisty, wi&c go pomijam /. Od kilku lat Politechnika )ódzka kszta$ci studentów w zakresie architektury wn&trz / I stopie( /. Pod kierunkiem W$odka Adamiaka i Marka Janiaka uczestniczy$em w procesie tworzenia tego kierunku i wci!% jestem z nim zwi!zany formalnie i emocjonalnie. Zebrane do"wiadczenia pozwalaj! mi wierzy#, %e potrafi& wnie"# co" warto"ciowego w proces kszta$cenia studentów Architektury Wn&trz Akademii Sztuk Pi&knych w )odzi. Proces, "wiadomo"# z$o%ono"ci problematyki, umiej&tno"# rozpoznania i zdefiniowania zagro%e(, to w moim odczuciu obok kreatywno"ci podstawowe sk$adowe "wiadomego
projektowania architektury. Pojmowanie architektury wn&trz nie tylko poprzez pryzmat formy, barwy, struktury czy "wiat$a ale tak%e poprzez konstrukcj& czy infrastruktur& techniczn! obiektu - dzie$a da absolwentom Akademii Sztuk Pi&knych umiej&tno"# swobodnego kszta$towania przestrzeni wn&trza, pozwoli panowa# nad wszystkimi jego elementami. Podejmuj!c studia, m$odzi ludzie obdarzaj! nas, nauczycieli zaufaniem. Chc& da# im równe szanse w konfrontacji z architektami, absolwentami uczelni technicznych. Studia dwustopniowe, daj! paradoksalnie tak! mo%liwo"#. Porównuj!c programy studiów I stopnia architektury wn&trz Akademii Sztuk Pi&knych i Politechniki, mog& z pe$n! odpowiedzialno"ci! zaryzykowa# stwierdzenie, %e umiej&tno"ci i kompetencje absolwentów obu uczelni s! bardzo podobne. Ró%nice, $atwe do uzupe$nienia / II stopie(? / nie stanowi! bariery nie do pokonania. Barier! nie s! tak%e ustawy, które mo%na pewnie zmieni#. Przeszkod& stanowi! ludzie i instytucje, skutecznie blokuj!c dost&p do zawodu architekta / procedury nadawania uprawnie( budowlanych / absolwentom Akademii. Nie jestem naiwny i nie chodzi tu o uprawnienia budowlane w budownictwie w specjalno"ci architektonicznej obejmuj!cej projektowanie bez ogranicze(. Te powinny by# zarezerwowane dla in%ynierów ko(cz!cych studia magisterskie II stopnia, lecz uprawnienia tzw. ograniczone na uzyskanie których maj! szans& absolwenci I stopnia kierunku architektury uczelni technicznych. Ufam, % tak! szans&, szans& na równy start, otrzymaj! absolwenci architektury wn&trz uczelni artystycznych. Kilka s$ów komentarza / do wskazanego dzie$a / Cz!sto pracuj! na podstawie koncepcji, ogólnej wizji, traktuj"c utwór jak #ywy organizm, materi! z$o#on" z wielu elementów. To ona * mi podpowiada, pokazuje swoj" przemian!. Czasem jest szcz!%liwa, cz!sto smutna, cierpi"ca, pokazuj"ca swoje rany, gestem prosz"cym o pomoc. Pojawiaj" si! w"tpliwo%ci. /.../ razem budujemy, od %rodka. Usuwamy stare, martwe lub ju# niepotrzebne tkanki pochylaj"c si! nad ka#dym, nawet najdrobniejszym elementem, warto%ciuj"c ich jako%&, podejmuj"c decyzja o ratowaniu, naprawie czy wyci!ciu./.../ Przychodz" Oni, tn", burz", s" nieczuli, anonimowi. Ona znowu umiera./../ W miejscu oczyszczonych ran zaczynaj" powstawa& nowe formy, struktury. Organizm o#ywa, czasem znowu milknie, mo#e si! obra#a, mo#e jest zm!czona. Zaczynamy rozmawia&, na nowo si! poznawa&, oswaja&....