Ministerstwo Gospodarki Departament Energii Odnawialnej Konsultacje Społeczne projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii ZGŁOSZENIE Zainteresowania pracami nad projektem ustawy o odnawialnych źródłach energii - Zmiany danych* A. Oznaczenie podmiotu zainteresowanego pracami nad projektem 1. Nazwa / imię i nazwisko** 2. Siedziba / miejsce zamieszkania** 3. Adres do korespondencji 4. Adres e-mail B. Wskazanie osób uprawnionych do reprezentowania podmiotu wymienionego w części A w pracach nad projektem Lp. Imię i nazwisko Adres 1 2 3 4 5 C. Opis postulowanego rozwiązania prawnego, ze wskazaniem interesu będącego przedmiotem ochrony
D. Załączone dokumenty 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. E. Niniejsze zgłoszenie dotyczy Uzupełnienia braków formalnych / Zmiany danych ** zgłoszenia dokonanego dnia (proszę podać z części F poprzedniego zgłoszenia) F. Osoba składająca zgłoszenie Imię i nazwisko: Data Podpis G. Klauzula odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia (podpis) * Jeżeli zgłoszenie nie jest składane w trybie art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa, treść: Zgłoszenie zmiany danych skreśla się. ** Niepotrzebne skreślić. Pouczenie: 1. Jeżeli zgłoszenie ma na celu uwzględnienie zmian zaistniałych po dacie wniesienia urzędowego formularza zgłoszenia (art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa) lub uzupełnienie braków formalnych poprzedniego zgłoszenia ( 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 sierpnia 2011 r. w sprawie zgłaszania zainteresowania pracami nad projektami aktów normatywnych oraz projektami założeń projektów ustaw (Dz. U. Nr 181, poz. 1080)),
w nowym urzędowym formularzu zgłoszenia należy wypełnić wszystkie rubryki, powtarzając również dane, które zachowały swoją aktualność. 2. Część B formularza wypełnia się w przypadku zgłoszenia dotyczącego jednostki organizacyjnej oraz w sytuacji, gdy osoba fizyczna, która zgłasza zainteresowanie pracami nad projektem założeń projektu ustawy lub projektem aktu normatywnego, nie będzie uczestniczyła osobiście w tych pracach. 3. W części D formularza, stosownie do okoliczności, uwzględnia się dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa, a także pełnomocnictwa do wniesienia zgłoszenia lub do reprezentowania podmiotu w pracach nad projektem aktu normatywnego lub projektu założeń projektu ustawy. 4. Część E formularza wypełnia się w przypadku uzupełnienia braków formalnych lub zmiany danych dotyczących wniesionego zgłoszenia. Uwagi szczegółowe do projektu ustawy o odnawialnych źródłach energii Rozdział 1 Art. 1-2 Art. 2 punkt 12) Należy zmienić definicję hydroenergii w sposób następujący: 12) hydroenergia - energia mechaniczna wód z wyłączeniem energii potencjalnej uzyskanej w wyniku pompowania wody w elektrowniach pompowych; Zaproponowana powyżej definicja hydroenergii jest bardziej adekwatna niż definicja w projekcie ustawy i nie niesie ryzyka wyłączenia jakichkolwiek instalacji wykorzystujących do produkcji energii siłę wody (z wyjątkiem elektrowni pompowych wykorzystujących energię potencjalną uzyskaną w wyniku pompowania wody). Taki zapis jest zgodny z Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. W dyrektywie wymienia się hydroenergię jako jedno z odnawialnych źródeł bez szczegółowej definicji pojęcia hydroenergia. Można zatem przyjąć, że twórcy dyrektywy uznali, iż hydroenergia (inaczej mówiąc energia wody) jest pojęciem powszechnie znanym i rozumianym i jako pojęcie pierwotne, podobnie jak np. energia wiatru czy energia promieniowania słonecznego nie wymaga definiowania. Jeśli jednak polski ustawodawca decyduje się na objaśnianie oczywistych pojęć i wprowadza definicję hydroenergii, powinna być ona taka, by odpowiadała rzeczywistemu zakresowi pojęcia i aby, zgodnie z ww. dyrektywą, obejmowała siłę wody wykorzystywaną do produkcji energii elektrycznej we wszelkich typach instalacji, z wyjątkiem, podobnie jak w zapisach dyrektywy, siły uprzednio wpompowanej wody w elektrowniach szczytowo-pompowych. Zaproponowana w projekcie ustawy definicja może prowadzić do wykluczenia z systemu wsparcia OZE instalacji pracujących w ramach tzw. projektów wielofunkcyjnych (ang. multipurpose schemes), w których do produkcji energii wykorzystuje się wodę z istniejących sieci i istniejącej infrastruktury służącej w pierwszej kolejności innym celom, np. dostarczaniu wody pitnej, oczyszczaniu wody, nawadnianiu, chłodzeniu wodą itp. Powstają wątpliwości czy np. woda płynąca rurociągiem z oczyszczalni ścieków do rzeki lub woda pitna płynąca wodociągiem będzie mogła być zaliczona do kategorii śródlądowe wody powierzchniowe? Więcej informacji o tego typu instalacjach zawiera publikacja Europejskiego Stowarzyszenia Małej Energetyki Wodnej (ESHA) pt. Energy recovery in existing infrastructures with small hydropower plants. Multipurpose schemes Overview and examples
Rozdział 2 Art. 3-20 (http://dev02.semaforce.eu/fileadmin/esha_files/documents/shapes/multipurpo se%20schemes%20brochure%20shapes.pdf) Ponadto definicja może wykluczać elektrownie wodne wykorzystujące do produkcji energii nurt wody, czyli jedynie energię kinetyczną, bez konieczności jej spiętrzenia. Choć wymienione wyżej typy instalacji nie są obecnie powszechnie stosowane, to jednak stanowią potencjał rozwojowy. Definicja zawarta w akcie prawnym, którego celem jest doprowadzenie do wzrostu energii produkowanej w OZE nie powinna w żaden sposób ograniczać rozwoju nowych technologii ani możliwości zastosowania znanych technologii w nowatorski sposób. Pokreślić należy, że oprócz faktu, iż wymienione wyżej technologie wykorzystują siłę wody do produkcji energii, a zatem powinny być zaliczane do OZE, to jeszcze należą one do grupy elektrowni wodnych, które w najmniejszym stopniu oddziałują na środowisko, gdyż nie mają żadnego wpływu na ciągłość morfologiczną naturalnych cieków wodnych. Tym bardziej zatem technologie tego typu powinny być wspierane i promowane. Podsumowując można zatem powiedzieć, że zapisana w projekcie ustawy definicja stanowi nie tylko bezzasadne ograniczenie w stosunku do definicji z dyrektywy 2009/28/WE, ale także tworzy dyskryminującą nową przeszkodę w dostępie do rynku dla opisanych wyżej technologii poprzez wykluczenie ich z mechanizmów systemu wsparcia. Art. 9 ust. 1 punkt 6 Proponuje się zmienić częstotliwość przekazywania sprawozdań na roczne. Zgodnie z artykułem 13 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, państwa członkowskie powinny prowadzić działania polegające na usprawnieniu procedur administracyjnych oraz usuwaniu barier regulacyjnych i innych w rozwoju wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych. Rozdział 2 Art. 3-18 Rozdział 3 Art. 19-39 Obowiązek przekazywania Prezesowi URE sprawozdań półrocznych przez wytwórcę wykonującego działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji jest niepotrzebnym utrudnieniem procedur administracyjnych i dodatkowym obciążeniem w stosunku do aktualnie istniejących obowiązków. Art. 14 w powiązaniu z art. 15 ust. 2 Decyzja o zakazie wykonywania działalności w zakresie małych instalacji oraz wykreślenie z rejestru wytwórców oraz trzyletni okres zakazu ponownego wpisu do rejestru jest zbyt restrykcyjny, szczególnie jeśli zostałby wydany w przypadku naruszenia polegającego na braku przekazania Prezesowi URE sprawozdania dotyczącego wytworzonej i sprzedanej ilości energii elektrycznej. Ponowny wpis do rejestru powinien być możliwy niezwłocznie po usunięciu przez wytwórcę uchybienia.
Art. 41 ust. 2 Pomiędzy ustępem 6 i 7 dodać ustęp o następującej treści: 7. W przypadku modernizacji mikroinstalacji wykorzystującej do wytworzenia energii elektrycznej hydroenergię energia elektryczna wytworzona w zmodernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii może zostać zakupiona po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 6 pkt. 2 i 3. Zmodernizowanie mikroinstalacji wykorzystującej do wytworzenia energii elektrycznej hydroenergię z uwzględnieniem konieczności przyrostu mocy jest w przypadku małych elektrowni wodnych warunkiem niemożliwym do spełnienia ze względu na brak możliwości zwiększenia spadu roboczego i przepływu wody, które wynikają z warunków naturalnych. Ponadto z uwagi na fakt, iż Ustawa Prawo wodne w art. 31 ust. 2 zakazuje m.in. marnotrawstwa energii wody oraz w art. 126 ust. 2 nakazuje wykorzystanie potencjału hydroenergetycznego w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony nie jest możliwe uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego zezwalającego na budowę i eksploatację obiektu elektrowni wodnej, która nie spełnia tych warunków. Oznacza to jednocześnie, że istniejące instalacje hydroenergetyczne, spełniające wymogi Ustawy Prawo wodne wykorzystują już maksymalny potencjał, a tym samym nie mają możliwości zwiększenia mocy instalowanej. W dalszej części projektu ustawy, w stosunku do instalacji odnawialnych źródeł nie będących mikroinstalacjami wprowadzono zapisy uwzględniające specyfikę elektrowni wodnych. W przypadku mikroinstalacji zapis powinien być podobny, aby nie dyskryminować tych wytwórców w dostępie do instrumentów wsparcia. Art. 42 ust. 2 W przypadku hydroenergetyki usunąć fragment: nie więcej jednak niż 50 % wartości początkowej modernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii innej niż mikroinstalacja. Wprowadzenie limitu poniesionych nakładów na modernizację, w proporcji do których ustanowiony zostaje obowiązek zakupu po cenie Prezesa URE jest dyskryminujący dla hydroenergetyki. W przypadku modernizacji innych instalacji, gdzie obowiązuje zasada proporcjonalności do przyrostu mocy, nie wprowadzono żadnych ograniczeń jeśli chodzi o przyrost mocy i obowiązek zakupu. Dlatego w przypadku hydroenergetyki, poprzez analogię należy usunąć zapis mówiący o ograniczeniu wsparcia do poziomu 50% wartości początkowej po modernizacji. Pozostawienie w/w zapisu narusza równość podmiotów względem prawa. W przypadku zakupu tylko części energii elektrycznej ze wsparciem należy rozważyć metodę sprzedaży pozostałej jej części na rynku całkowicie konkurencyjnym.
Art. 42 ust. 6, art. 44 ust. 9 i art. 72 ust. 2 punkt 2 Całkowite wyłączenie elektrowni wodnych o mocy zainstalowanej powyżej 1 MW z obecnego systemu wsparcia dla istniejących instalacji odnawialnych źródeł energii jest nieuzasadnione. Zarówno w przedstawionym przez Ministerstwo Gospodarki w dniu 17 września 2013 roku Schemacie zoptymalizowanych mechanizmów wsparcia dla wytwórców energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub biogazu rolniczego, jak i w przekazanym wraz z projektem ustawy uzasadnieniu podkreśla się przyświecającą ustawodawcy zasadę utrzymania obecnego systemu wsparcia dla istniejących instalacji odnawialnych źródeł energii, co zagwarantuje poszanowanie praw nabytych dla wszystkich, którzy byli wytwórcami energii elektrycznej z OZE przed wejściem w życie nowej regulacji ustawowej. Zupełnie niezrozumiałe jest również wyłączenie elektrowni wodnych powyżej 1 MW z możliwości otrzymywania wsparcia w zmodernizowanych instalacjach. Nagła likwidacja wszelkiego rodzaju wsparcia dla elektrowni wodnych o mocy powyżej 1 MW jest niezgodna z wytycznymi opublikowanymi w dokumencie Komisji Europejskiej z dnia 5 listopada 2013 roku (ang. Guidance for state intervention in electricity, European Commission - IP/13/1021 05/11/2013).W myśl wytycznych rządy powinny unikać niezapowiedzianych i nagłych zmian i uszanować uzasadnione prawo inwestorów do zysku z istniejących inwestycji. Art. 43 ust 3, art. 45 ust 6, art. 93 ust 6 Powinien pozostać jeden zapis jak w art. 45 ust. 6, czyli: Licznik zdalnego odczytu operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego albo operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego instaluje na koszt własny. Istnieje niespójność pomiędzy wymienionymi artykułami, która dotyczy tego kto ponosi koszty instalacji licznika zdalnego odczytu. Artykuł 43 ust. 3 i artykuł 93 ust. 6 mówią, że koszt ten ponosi wytwórca, a art. 45 ust. 6 mówi, że licznik zdalnego odczytu instaluje na własny koszt operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego albo operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego. Art. 44 ust 2 Zmienić zapis na następujący: Świadectwo pochodzenia dla energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii i energii elektrycznej z biogazu rolniczego wytworzonej w mikroinstalacji albo w instalacji odnawialnego źródła energii innej niż mikroinstalacja, przysługuje maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego w instalacji odnawialnego źródła energii, dla której przysługuje świadectwo pochodzenia. Zarówno w przedstawionym przez Ministerstwo Gospodarki w dniu 17 września 2013 roku Schemacie zoptymalizowanych mechanizmów wsparcia dla wytwórców energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub biogazu rolniczego, jak i w przekazanym wraz z Projektem Ustawy Uzasadnieniu
podkreśla się wprowadzenie zasady utrzymania obecnego systemu wsparcia dla istniejących instalacji odnawialnych źródeł energii, co zagwarantuje poszanowanie praw nabytych dla wszystkich, którzy byli wytwórcami energii elektrycznej z OZE przed wejściem w życie nowej regulacji ustawowej. W szczególności w Schemacie z dnia 17 września mowa jest o tym, iż łączny okres wsparcia dla wytwórców energii elektrycznej z OZE będzie wynosił maksymalnie 15 lat od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia, nie dłużej niż do dnia 31.12.2021 r., a w uzasadnieniu Projektu Ustawy na stronie 26 wyjaśnia się: W przypadku istniejących instalacji maksymalny zagwarantowany okres systemu wsparcia wyniesie 15 lat i będzie liczony od momentu wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej, za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia. Zasadę poszanowania praw nabytych dla wszystkich, którzy byli wytwórcami energii elektrycznej z OZE przed wejściem w życie ustawy i utrzymania obecnego systemu wsparcia dla istniejących instalacji przez okres 15 lat od momentu wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej, za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia potwierdzają również inne zapisy uzasadnienia do projektu ustawy: (str. 39) Co do zasady, obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii i energii elektrycznej z biogazu rolniczego, powstaje od pierwszego dnia wprowadzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej i trwa przez kolejnych 15 lat, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2035 roku, przy czym okres ten jest liczony od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego. Instalacje istniejące przed dniem wejścia w życie ustawy definiuje się jako instalacje, które wytworzyły po raz pierwszy energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii lub energię elektryczną z biogazu rolniczego, dla której przysługiwało świadectwo pochodzenia. (str. 42) Wraz z obowiązkiem zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, z wyłączeniem wytwórcy energii w mikroinstalacji nieprowadzącego działalności gospodarczej, przysługuje świadectwo pochodzenia energii (świadectwo pochodzenia). Świadectwo pochodzenia przysługuje maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, a w przypadku zmodernizowanej mikroinstalacji albo zmodernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2015 roku. W projekcie ustawy zasada poszanowania praw nabytych dla wszystkich, którzy byli wytwórcami energii elektrycznej z OZE przed wejściem w życie ustawy i utrzymania obecnego systemu wsparcia dla istniejących instalacji przez okres 15 lat od momentu wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej, za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia jest wdrożona w zakresie obowiązku zakupu energii po cenie wyznaczonej przez Prezesa URE (art. 42 ust. 3) oraz w zakresie obowiązku zakupu energii po cenie ustalonej w aukcji (art. 93 ust. 1 i ust. 4), natomiast w zakresie przysługiwania świadectw została pominięta.
Nagła likwidacja wsparcia w postaci świadectw oznacza zagrożenie dla istniejących obiektów małej energetyki wodnej, które rozpoczęły funkcjonowanie przed 1 października 2005 roku, czyli przed wprowadzeniem wsparcia w postaci świadectw pochodzenia. Według raportu sporządzonego przez firmę AVANTA Audit (w załączeniu) w wyniku wprowadzenia regulacji w zaproponowanym kształcie około 450-480 z 645 małych elektrowni wodnych o mocy zainstalowanej do 500 kw zagrożonych jest ryzykiem bankructwa. Ze względu na długie i wymagające procedury wydawania zezwoleń, nowe inwestycje nie wypełnią powstałej w ten sposób luki. W konsekwencji, przygotowywane przepisy o promocji odnawialnych źródeł energii zamiast do wzrostu doprowadzą do spadku produkcji energii w elektrowniach wodnych. Wprowadzenie zapisu o zagwarantowaniu świadectw pochodzenia przez okres 15 lat od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia umożliwi zachowanie odpowiedniego okresu przejściowego oraz będzie stanowić gwarancję równego dla wszystkich wytwórców energii z OZE 15-letniego okresu wsparcia (w przypadku wprowadzenia zapisu w proponowanym w projekcie ustawy kształcie podmioty, które zostały uruchomione przed 2005 rokiem korzystałyby bowiem ze wsparcia w postaci świadectw krócej niż 15 lat). Należy również podkreślić fakt nierównego traktowania wytwórców energii elektrycznej w instalacjach OZE i biogazu w instalacjach OZE. W przypadku wytwórców energii elektrycznej z OZE w projekcie ustawy zaproponowano zapis mówiący o przysługiwaniu świadectwa pochodzenia maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy tej energii (art. 44 ust 2), a w przypadku wytwórców biogazu świadectwo pochodzenia przysługuje przez okres 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy biogazu rolniczego dla którego przysługuje świadectwo pochodzenia biogazu rolniczego (art. 48 ust. 3). Nagła likwidacja wsparcia w postaci świadectw dotykająca część wytwórców energii, głównie w małych elektrowniach wodnych, jest niezgodna z wytycznymi opublikowanymi w dokumencie Komisji Europejskiej z dnia 5 listopada 2013 roku (Guidance for state intervention in electricity, European Commission - IP/13/1021 05/11/2013).W myśl wytycznych rządy powinny unikać niezapowiedzianych i nagłych zmian i uszanować uzasadnione prawo inwestorów do zysku z istniejących inwestycji. Art. 44 ust. 4 uwaga jak dla art. 42 ust. 2 W przypadku hydroenergetyki usunąć fragment: nie więcej jednak niż 50 % wartości początkowej modernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii innej niż mikroinstalacja. Wprowadzenie limitu poniesionych nakładów na modernizację, w proporcji do których przysługuje świadectwo pochodzenia jest dyskryminujący dla hydroenergetyki. W przypadku modernizacji innych instalacji, gdzie obowiązuje zasada proporcjonalności do przyrostu mocy, nie wprowadzono żadnych ograniczeń jeśli chodzi o przyrost mocy i obowiązek zakupu. Dlatego w przypadku hydroenergetyki, poprzez analogię należy usunąć zapis mówiący o ograniczeniu wsparcia do poziomu 50% wartości początkowej po modernizacji.
Art. 44 ust. 5 Wg założeń Ministerstwa Gospodarki OZE powinny stać się rynkowe w możliwie szybkim terminie. Wprowadzenie takiego ograniczenia spowoduje, że wytwórcy zamiast poszukiwać nowych rozwiązań, wykorzystywać charakter produkcji (np. stabilność, możliwą pracę szczytową, itp.) będą zbywać energię do sprzedawcy zobowiązanego. To z kolei spowoduje ograniczenie rozwoju źródeł rozproszonych, które ze względu na swój lokalny charakter powinny w miarę możliwości zbywać energię również lokalnie. Wytwórca energii sprzedając energię po cenie wyższej niż gwarantowana w systemie wsparcia jest elastyczny i reaguje na sygnały rynkowe. Takie zachowania wytwórców są promowane przez Komisję Europejską (Guidance for state intervention in electricity, European Commission - IP/13/1021 05/11/2013), a polski ustawodawca przeciwdziała konkurencyjności OZE. Art.44 ust.6 Nie jest jasne, czy ust. 6 dotyczy wszystkich odnawialnych źródeł energii, czy tylko wytwórców wykorzystujących do wytwarzania energii elektrycznej biomasę, biopłyny, biogaz lub biogaz rolniczy w instalacji spalania wielopaliwowego, w tym w dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego. Art. 57 1. Należy wprowadzić roczną indeksację ceny opłaty zastępczej. Brak indeksacji spowoduje realny spadek wartości systemu wsparcia. Art. 75 ust. 5 uwaga jak dla art. 42 ust. 2 oraz art. 44 ust. 4 W przypadku hydroenergetyki usunąć fragment: nie więcej jednak niż 50 % wartości początkowej modernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii innej niż mikroinstalacja. Wprowadzenie limitu poniesionych nakładów na modernizację, w proporcji do których ustanowiony zostaje obowiązek zakupu po cenie ustalonej w aukcji jest dyskryminujący dla hydroenergetyki. W przypadku modernizacji innych instalacji, gdzie obowiązuje zasada proporcjonalności do przyrostu mocy, nie wprowadzono żadnych ograniczeń jeśli chodzi o przyrost mocy i obowiązek zakupu. Dlatego w przypadku hydroenergetyki, poprzez analogię należy usunąć zapis mówiący o ograniczeniu wsparcia do poziomu 50% wartości początkowej po modernizacji. Art. 85 ust. 3 Ustawa powinna precyzować szczegółowe wytyczne dot. wyboru jednostek doradczych i naukowo-badawczych. Art. 85 ust. 4 Postuluje się wprowadzenie podziału mocy instalowanej zgodnie z propozycją przedstawioną w opracowaniu Instytutu Energetyki Odnawialnej, tj. do 75kW, 75kW do 1MW, 1MW do 5MW, powyżej 5MW. Koszt budowy i eksploatacji obiektów małej energetyki wodnej różnią się znacząco w zależności od mocy instalowanej. Cena referencyjna powinna to
uwzględniać. Art. 86 ust. 4 oraz art. 91 ust. 1 pkt 3 Aukcja powinna zostać przeprowadzona niezależnie od liczby ofert. Brak przeprowadzenia aukcji w przypadku liczby ofert mniejszej niż 3 może powodować wstrzymanie możliwości realizacji inwestycji. Nie jest poza tym jasne czy minimum 3 oferty muszą być złożone w ramach jednej kategorii instalacji (np. minimum 3 oferty dla instalacji OZE powyżej 1 MW wykorzystujących do wytwarzania energii elektrycznej hydroenergię) czy dla wszystkich instalacji OZE łącznie. W tym pierwszym przypadku może wystąpić sytuacja, w której w krótkim okresie nie przygotowywano do realizacji minimum 3 inwestycji tego samego typu jednocześnie. Konsekwencją tego będzie przypadek, w którym po kilku latach przygotowań inwestycji do realizacji, poniesieniu wysokich kosztów związanych z uzyskaniem niezbędnych pozwoleń wytwórca nie będzie mógł przystąpić do aukcji i inwestycja zostanie wstrzymana lub nawet nigdy nie dojdzie do skutku, ze względu na brak realizowania przez inne podmioty inwestycji z tej samej kategorii. Jest to bardzo realne zagrożenie np. w przypadku realizacji obiektów hydroenergetycznych, których powstaje stosunkowo niewiele. Art. 92 ust. 3 3-letni zakaz udziału w aukcji w przypadku niespełnienia wymogów określonych w art. 87 ust. 2 pkt 6 jest zbyt rygorystyczny. Znane są przypadki zatrzymania inwestycji w trakcie jej realizacji z przyczyn niezależnych od inwestora. Proponuje się zatem możliwość wydłużenia terminu określonego w art. 87 ust. 2 pkt 6 po przedłożeniu stosownego uzasadnienia Prezesowi URE. Art. 93 ust. 4 Zakup energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego w instalacji odnawialnego źródła energii powinien następować po stałej cenie ustalonej w aukcji oraz w ilości wprowadzonej do sieci elektroenergetycznej. Nie jest możliwy dokładny szacunek planowanej produkcji energii elektrycznej w obiektach małej energetyki wodnej. Ilość realnie wytworzonej energii jest zależna wprost od warunków naturalnych takich jak m.in. przepływ dyspozycyjny, opady atmosferyczne, susze, powodzie, aktualny spad roboczy oraz przyczyn niezależnych od wytwórcy jak np. awarie sieci elektroenergetycznej, awarii jednostek wytwórczych itp.
Rozdziały 5,6,7,8 Art. 118 Zmienić zapis na następujący: 1. Mechanizmów i instrumentów wspierających wytwarzanie energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii oraz energii elektrycznej z biogazu rolniczego, w instalacjach odnawialnego źródła energii, nie stosuje się do energii elektrycznej wytworzonej przez wytwórców, którzy po dniu 30 czerwca 2014 r. podpisali umowę o udzielenie pomocy inwestycyjnej ze środków publicznych w postaci dotacji bezzwrotnej na realizację tej instalacji odnawialnego źródła energii z podmiotem udzielającym tej pomocy. 2. Wyłączenie o którym mowa w ust. 1 stosuje się proporcjonalnie do wysokości udzielonej dotacji Wyłączenie instalacji z mechanizmów wspierających w przypadku podpisania umowy o udzielenie pomocy inwestycyjnej ze środków publicznych w postaci dotacji bezzwrotnej powinno być stosowane proporcjonalnie do wysokości udzielonej dotacji. Np. w przypadku dotacji w wysokości 60% kosztów, wsparcie powinno być wyłączone w takiej samej proporcji. Ponadto należy doprecyzować zapis, wskazując, że wyłącznie dotacja na realizację konkretnej instalacji OZE udzielona wytwórcy ogranicza wsparcie. Rozdział 9 Art. 161-169 Art. 161 ust. 1 pkt 15) w powiązaniu z art. 163 ust. 6 Ze względu na specyfikę odnawialnych źródeł energii wytworzenie mniejszej ilości energii niż zadeklarowana w aukcji nie może podlegać karze. Proponowany system kar powodować będzie niechęć wytwórców do przechodzenia z systemu świadectw pochodzenia do systemu aukcyjnego. Uzasadnie nie Nie jest możliwy dokładny szacunek planowanej produkcji energii elektrycznej w obiektach małej energetyki wodnej. Ilość realnie wytworzonej energii jest zależna wprost od warunków naturalnych takich jak m.in. przepływ dyspozycyjny, opady atmosferyczne, susze, powodzie, aktualny spad roboczy oraz przyczyn niezależnych od wytwórcy jak np. awarie sieci elektroenergetycznej, awarii jednostek wytwórczych itp. W rozdziale 3.1.3. zatytułowanym Ocena zakresu gwarancji zachowania praw nabytych wg mechanizmów wparcia projektu ustawy (str. 27) ustawodawca pisze: Dodatkowo w projekcie ustawy wyraźnie wskazano krąg podmiotów, które uznaje się za uprawnione do pozostania w dotychczasowym systemie wsparcia oraz określono warunki brzegowe jak i horyzont czasowy (zakres) obowiązywania dotychczasowych regulacji wraz z uregulowaniem zasad ich ujawnienia i rejestracji. W naszej opinii powyższe zdanie jest nieprawdziwe, gdyż w projekcie ustawy bardzo niejasne są zapisy dotyczące kręgu podmiotów, które uznaje się za
uprawnione do pozostania w dotychczasowym systemie wsparcia oraz zapisy dotyczące warunków brzegowych, jak i horyzontu czasowego obowiązywania dotychczasowych regulacji. Szczególnej trudności przysparza interpretacja zapisów dotyczących instalacji OZE, które rozpoczęły produkcję energii ponad 15 lat temu. Są to przede wszystkim małe elektrownie wodne, przy czym wątpliwości dotyczą obiektów o mocy zainstalowanej poniżej 1 MW. Czy takie instalacje tracą wsparcie w postaci obowiązku zakupu, świadectw lub aukcji zaraz po wejściu w życie ustawy i jedyną opcją odzyskania wsparcia jest modernizacja, czy mają zagwarantowane wsparcie prze okres 15 lat licząc od daty otrzymania pierwszego świadectwa, czyli okres ich wsparcia liczony jest od października 2006 roku do września 2020 roku. Art 42.3 mówi, że istniejącym instalacjom OZE przysługuje obowiązek zakupu energii po cenie prezesa URE przez 15 lat od wydania pierwszych świadectw: 3. Obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii i energii elektrycznej z biogazu rolniczego, o której mowa w ust. 1 pkt 1, powstaje od pierwszego dnia wprowadzenia tej energii elektrycznej do sieci dystrybucyjnej lub sieci przesyłowej i trwa maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, przy czym okres ten jest liczony od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego w instalacji odnawialnego źródła energii, dla której przysługuje świadectwo pochodzenia. Gdy mowa o wsparciu w postaci świadectw nie wspomina się już o tym, że okres jest liczony od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii dla której przysługuje świadectwo pochodzenia, tylko od dnia wytworzenia energii: art 44. 2. Świadectwo pochodzenia dla energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii i energii elektrycznej z biogazu rolniczego wytworzonej w mikroinstalacji albo w instalacji odnawialnego źródła energii innej niż mikroinstalacja, przysługuje maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy tej energii. Czyli można wnioskować, że w przypadku instalacji ponadpiętnastoletnich przewidziany jest tylko obowiązek zakupu do 2020 roku, a świadectwa nie przysługują od momentu wejścia w życie ustawy. Jednak w artykule 93, który mówi o obowiązku zakupu energii po cenie ustalonej w aukcji mowa jest o tym, że: Art. 93. 1. Obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii, o której mowa w art. 74 ust. 3 pkt 1 (czyli istniejącej przed dniem wejścia w życie ustawy albo zmodernizowanej po tym dniu), powstaje od pierwszego dnia wprowadzenia tej energii elektrycznej do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej i trwa przez okres 15 lat od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej w instalacji odnawialnego
źródła energii albo zmodernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii po dniu wejścia w życie ustawy, nie dłużej niż do 31 grudnia 2035 r., przy czym okres ten jest liczony od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej, za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia.... 4. Zakup energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego w instalacji odnawialnego źródła energii następuje po stałej cenie ustalonej w aukcji oraz wyłącznie w ilości określonej przez danego wytwórcę w złożonej przez niego ofercie, o której mowa w art. 87, z zastrzeżeniem art. 89. Czy to oznacza, że elektrownie pondpiętnastoletnie mają prawo udziału w aukcjach i sprzedaży energii po cenie ustalonej w aukcji 15 lat od dnia wytworzenia energii za którą przysługiwało świadectwo, czyli do 2020 roku? Ponadto w uzasadnieniu napisano: (str. 26) Należy przede wszystkim podkreślić, iż wprowadzony nowy system aukcyjny będzie obejmował oferty wytwarzania energii elektrycznej w nowych i zmodernizowanych instalacjach odnawialnego źródła energii. W przypadku istniejących instalacji maksymalny zagwarantowany okres systemu wsparcia wyniesie 15 lat i będzie liczony od momentu wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej, za którą przysługiwało świadectwo pochodzenia. Ponadto przedstawione uregulowane mechanizmy wsparcia przewidują możliwość przejścia na system aukcyjny dla istniejących instalacji odnawialnego źródła energii objętych dotychczas systemem świadectw pochodzenia, czyli, które wytworzyły po raz pierwszy energię elektryczna przed dniem wejścia w życie projektowanej ustawy. W tym przypadku instalacja może przejść do sytemu aukcyjnego po złożeniu deklaracji oraz zamknięciu wygranej aukcji, a łączny okres wsparcia wyniesie 15 lat. Czy to znaczy, że przysługują jednak również świadectwa przez 15 lat od momentu wytworzenia energii za którą przysługiwało świadectwo? I czy to oznacza, że można dokonać wyboru między świadectwami a aukcją? wskazują na to również inne zapisy uzasadnienia, np. : (str. 39) Co do zasady, obowiązek zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii i energii elektrycznej z biogazu rolniczego, powstaje od pierwszego dnia wprowadzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej i trwa przez kolejnych 15 lat, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2035 roku, przy czym okres ten jest liczony od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego.
Instalacje istniejące przed dniem wejścia w życie ustawy definiuje się jako instalacje, które wytworzyły po raz pierwszy energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii lub energię elektryczną z biogazu rolniczego, dla której przysługiwało świadectwo pochodzenia. Ocena Skutków Regulacji (str. 42) Wraz z obowiązkiem zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, z wyłączeniem wytwórcy energii w mikroinstalacji nieprowadzącego działalności gospodarczej, przysługuje świadectwo pochodzenia energii (świadectwo pochodzenia). Świadectwo pochodzenia przysługuje maksymalnie przez okres kolejnych 15 lat, licząc od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, a w przypadku zmodernizowanej mikroinstalacji albo zmodernizowanej instalacji odnawialnego źródła energii, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2015 roku. Pkt 3 ust b energetyka wodna ( str14 ) oraz dane w tabeli nr 8 W założeniach przyjęto całkowicie nieprawdziwe dane dotyczące zatrudnienia. Prognozowany wzrost zainstalowanej mocy o 3,5MW realizowany w małych elektrowniach wodnych oznacza konieczność wybudowania przeszło 50 instalacji. Każda z nich generuje nowe miejsca pracy, stad przyjęcie wskaźnika 1.1 osoby na MW jest całkowicie błędne. Powyższy wskaźnik może być stosowany tylko w przypadku elektrowni wodnych o mocy zainstalowanej powyżej 5MW, które zgodnie z danymi z OSR nie będą się rozwijać. Pkt 4 koszty zoptymalizowanego systemu wsparcia tab. 54 prognoza przyrostu mocy zainstalowanej z OZE wiersz przedostatni w tym MEW Prognozowane w OSR wartości (3,5 MW/rocznie) są niezgodne z obowiązującym Krajowym Panie Działania w zakresie energii z źródeł odnawialnych w którym ( tab. 10b) zakłada się roczny przyrost mocy o 4 MW w segmencie do 1 MW oraz 6 MW w segmencie 1-10 MW. W OSR jest brak wytłumaczenia powyższych rozbieżności.