mgr Michał Czapla Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu Wydział Nauk o Zdrowi, Katedra Zdrowia Publicznego, Zakład Organizacji i Zarządzania asystent Tytuł pracy doktorskiej: Powikłania w transportach medycznych u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym wykonywanych przez specjalistyczne oraz podstawowe zespoły ratownictwa medycznego Promotor: dr hab. n. med. Dorota Zyśko, prof. nadzw. UM Promotor pomocniczy: dr n. ekon. Piotr Karniej Recenzenci: Dr hab. n med. Dominika Szalewska Dr hab. n med. Łukasz Szarpak Wrocław 2018
Życiorys Michał Czapla, ur. 13.06.1986 we Wrocławiu Wykształcenie: 2008-2010 Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu, Wydział Zarządzania, kierunek: zarządzanie o specjalności: Zarządzanie instytucjami opieki zdrowotnej i społecznej. Tytuł magister, łącznie z: Universite Paris Nord-XIII, kierunek: Management des Organisations Sanitaires et Sociales tytuł: Master 2005-2008 Akademia Medyczna we Wrocławiu, Wydział Zdrowia Publicznego, kierunek Zdrowie Publiczne, specjalność: Ratownictwo Medyczne Przebieg pracy zawodowej 2017 - obecnie Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Wydział Nauk o Zdrowiu, Katedra Nauk o Zdrowiu, Zakład Organizacji i Zarządzania asystent 2016 - obecnie Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. Jana Mikulicza-Radeckiego we Wrocławiu, Kliniczny Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii dla dzieci ratownik medyczny. 2016-2017 Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Wydział Lekarski, Katedra i Klinika Medycyny Ratunkowej asystent 2010-2015 Polskie Pogotowie Ratunkowe - manager, ratownik medyczny 2008-2011 Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. J. Gromkowskiego we Wrocławiu - ratownik medyczny
Wykaz prac naukowych 1. Michał Czapla, Ada Holak, Marzena Zielińska.: Nagłe zatrzymanie krążenia u osób przebywających w gabinecie weterynaryjnym. Weter. Prakt. 2018 Vol.15 nr 1-2 2. Monika Markiewicz, Anna Stodolak, Michał Czapla, Jakub Wojciechowski, W[ojciech] Apoznański, Alicja Widerska-Kurzawa.: Dzieci moczące się uroterapia W: Ružomberské zdravotnícke dni 2017 - XII. ročník: zborník z medzinárodnej konferencie; [red.] Jaromír Tupý [et al.]; Ružomberok: Verbum, 2017; s.491-495 ISBN 978-80-561-0497-2 3. Michał Czapla, Jakub Wojciechowski, Monika Markiewicz, Anna Stodolak, Piotr Karniej.: Porównanie systemu ratownictwa medycznego w Polsce i Wielkiej Brytanii W:Ružomberské zdravotnícke dni 2017 - XII. ročník: zborník z medzinárodnej konferencie; [red.] Jaromír Tupý [et al.]; Ružomberok: Verbum, 2017; s.529-532 ISBN 978-80-561-0497-2 4. Anna Stodolak, Monika Markiewicz, Alicja Widerska-Kurzawa, Jakub Wojciechowski, Michał Czapla.: Realizacja zaleceń dawkowania witaminy D 3 u dzieci w wieku szkolnym W:Ružomberské zdravotnícke dni 2017 - XII. ročník : zborník z medzinárodnej konferencie; [red.] Jaromír Tupý [et al.]; Ružomberok : Verbum, 2017; s.519-528 ISBN 978-80-561-0497 5. Paweł Węgłowski, Iwona Mazur, Joanna A. Jończyk, Michał Czapla, Piotr Karniej.: A new application of the SERVQUAL method for the evaluation of the quality of medical services Stud.Log.Gramm.Rhetor. 2017 Vol.51 no.64; s.101-111 DOI: 10.1515/slgr-2017-0036 6. Michał Czapla, Marcin Leśkiewicz, Dorota Zyśko.: Omdlenie i nagłe zatrzymanie krążenia w gabinecie stomatologicznym. Asyst.Higienist.Stomatol. 2014 R.9 nr 2; s.66-71 (online) [s.82-87 (wersja drukowana)] Prace przyjęte do druku: 1. Ada Holak, Michał Czapla, Jakub Wojciechowski, Marzena Zielińska. Wstrząs anafilaktyczny w gabinecie stomatologicznym W: Art of dentistry 1(67)/2018 ISSN 2081-4798 2. Jakub Wojciechowski, Michał Czapla, Ada Holak, Marzena Zielińska. Wstrząs anafilkatyczny postepowanie asystentki i higienistki stomatologicznej W: Asystentka i higienistka stomatologiczna 1(49)/2018 ISSN 1895-6920 Przynależność do towarzystw naukowych Polska Rada Resuscytacji
Streszczenie pracy doktorskiej Wstęp. Do ostrych zespołów wieńcowych (OZW) zaliczamy niestabilną dusznicę bolesną, zawał mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI), zawał mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI) oraz część przypadków nagłego zatrzymania krążenia. Liczba zachorowań na OZW w Polsce wynosi około 100 000 przypadków rocznie. W latach 2009-2012 w Polsce hospitalizowano z tego powodu od 77,2 tysięcy w 2009 roku do 79,4 tysięcy pacjentów w 2012 roku, średnia liczba pacjentów z OZW wyniosła 260 osób na 100 000 mieszkańców. Opóźnienie w leczeniu może doprowadzić nawet do nagłego zatrzymania krążenia. Biorąc pod uwagę, że pacjent ma wiele opcji dotyczących sposobu kontaktu z systemem opieki zdrowotnej, nie dziwi fakt, że często kontakt ten ma miejsce poza placówką medyczną lub w placówce, która nie dysponuje pracownią kardiologii interwencyjnej. Z tego względu taki pacjent często musi być transportowany przez zespół ratownictwa medycznego do najbliższego szpitala, który posiada pracownię hemodynamiki. Cel pracy. Celem pracy jest określenie czy bezpieczeństwo transportu pacjenta z OZW ze szpitala nieposiadającego pracowni hemodynamiki do szpitala posiadającego taką pracownię, zależy od typu zespołu ratownictwa medycznego (ZRM), który realizuje zlecenie transportu medycznego. Cel ten realizowano poprzez cele szczegółowe: 1. Ocena, czy występowanie powikłań w trakcie transportu medycznego pacjenta z OZW z izby przyjęć szpitala nieposiadającego pracowni hemodynamiki do szpitala posiadającego taką pracownię i postępowanie w przypadku ich wystąpienia zależy od typu ZRM. 2. Ocena, czy przeżycie pacjenta związane jest z typem ZRM transportującego pacjenta w tym: przeżyciem do przyjęcia do szpitala posiadającego pracownię hemodynamiki, przeżyciem 30-dniowe oraz przeżyciem długoterminowym. Materiał. Materiał badawczy prowadzonego badania stanowiła dokumentacja 500 pacjentów, którzy w latach 2010-2015 transportowani byli przez specjalistyczne oraz podstawowe ZRM Polskiego Pogotowia Ratunkowego we Wrocławiu, z izb przyjęć, szpitalnych oddziałów ratunkowych oraz oddziałów 7 szpitali, które w swoich strukturach nie posiadały oddziału kardiologii interwencyjnej do placówek, które ją posiadały.
Metody. Badanie polegało na retrospektywnej analizie dokumentacji medycznej pacjentów transportowanych przez zespoły podstawowe i specjalistyczne ratownictwa medycznego ze szpitalu nieposiadających pracowni hemodynamiki do szpitala, który taką posiadał. Na podstawie dokumentacji medycznej ustalano dane dotyczące pacjentów: wiek, płeć, typ ZRM jaki transportował pacjenta, szpital, z jakiego transportowano pacjenta, parametry hemodynamiczne: ciśnienie tętnicze, częstotliwość rytmu serca odczytaną z kardiomonitora, oraz saturację mierzoną przy pomocy pulsoksymetru, zastosowane leczenie podczas transportu, wystąpienie powikłań podczas transportu, przeżycie pacjenta do przyjęcia do szpitala. Na podstawie danych uzyskanych z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji określono czas przeżycia oraz śmiertelność 30-dniową i długoterminową. Przeprowadzono analizę statystyczną w celu porównania parametrów demograficznych, klinicznych, częstości występowania powikłań oraz zastosowania procedur medycznych. Wyniki. W badanej grupie było 500 pacjentów w wieku 68,7±13,9. Mężczyźni stanowili istotnie większy odsetek pacjentów w grupie badanej niż kobiety: 58,4% vs 41,6% p<0,001. Średni wiek kobiet wynosił 72,6±12,3 lat i był istotnie wyższy niż średni wiek mężczyzn, który wynosił 66,0±14,3 lat p=0,018. Z 500 pacjentów 132 było transportowanych przez zespół podstawowy ratownictwa medycznego, a 368 osób przez zespół specjalistyczny. Istotnie większy odsetek pacjentów był transportowany przez zespół specjalistyczny niż przez zespół podstawowy: 73,6% vs 26,4% p<0,001. Podczas badanych przypadków transportów medycznych zanotowano przypadki wystąpienia powikłań u pacjentów. Powikłania w transporcie w grupie transportu specjalistycznego (TS) wystąpiły u 1% pacjentów, natomiast w grupie transportu podstawowego (TP) u 2% pacjentów (p=ns). Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w występowaniu NZK między grupą TS (0%) i TP (1,5%) (p=0,118). W badanej grupie przeżycie do chwili przyjęcia do szpitala wykazano u 499 pacjentów (99,8%). W grupie TS byli to wszyscy pacjenci a w grupie TP 132 pacjentów (99,2%). Dane dotyczące przeżycia długoterminowego uzyskano u 453 pacjentów w tym 333 osoby z grupy TS i 120 osób z grupy TP. Stwierdzono, że w okresie 30 dni od transportu w grupie TS zmarło 40 osób (12%), natomiast w grupie TP 13 osób (11%) p=0,731. Stwierdzono, że w grupie TS w okresie obserwacji zmarło 119 osób, co stanowi 36% wszystkich pacjentów z tej grupy, a w grupie TP 45 osób, co stanowi 37 % pacjentów z tej grupy. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między odsetkami zgonów w grupie TP i TS w całym okresie obserwacji.
Wnioski 1. Powikłania w trakcie transportu medycznego pacjentów z OZW ze szpitala bez pracowni hemodynamiki do szpitala posiadającego taką pracownię zdarzają się rzadko. 2. Częstość występowania powikłań w trakcie transportu medycznego pacjentów z OZW ze szpitala bez pracowni hemodynamiki do szpitala posiadającego taką pracownię nie zależy od rodzaju zespołu ratownictwa medycznego odpowiedzialnego za transport pacjenta. 3. Konieczność prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej występuje u mniej niż 0,5% pacjentów z OZW i na jej występowanie nie ma wpływu rodzaj zespołu ratownictwa medycznego transportującego pacjenta. 4. Zgony podczas transportu medycznego pacjentów z OZW ze szpitala bez pracowni hemodynamiki do szpitala posiadającego taką pracownię występują u mniej niż 0,5% pacjentów. 5. Rodzaj zespołu ratownictwa medycznego transportującego pacjentów z OZW ze szpitala bez pracowni hemodynamiki do szpitala posiadającego taką pracownię nie wpływa zarówno na jego przeżycie 30-dniowe jak i długoterminowe.