Język polski listopad Klasa I Słowa na czasie 1, rozdział III Wymogi podstawy programowej: rozumienie pojęć: humanizm, renesansowy stoicyzm i epikureizm, reformacja, erudycja, człowiek renesansu; rozpoznanie cech fraszki i trenu; wyszukiwanie środków stylistycznych: apostrofy, epitetów i przenośni; redagowanie opisu dzieła sztuki (rzeźby); znajomość najważniejszych zjawisk kulturowych, społecznych i historycznych epoki odrodzenia. Zadania do zrobienia: 1. Jak inaczej nazywa się epokę renesansu? Czego dotyczy ta nazwa? (1 p.) I. Wyjaśnij pojęcie humanizm. Czym się charakteryzował ten nurt kulturalnoumysłowy? (2 p.) _ 3. Wymień trzy cechy sztuki odrodzenia. (2 p.) _ 4. Wymień trzy odkrycia (naukowe, geograficzne) oraz ich twórców, zapowiadające epokę renesansu. (2 p.) _
5. Wymień trzech przedstawicieli renesansu włoskiego oraz przynajmniej po jednym tytule dzieła (malarskiego lub rzeźbiarskiego), z którego zasłynęli. (3 p.) 6. Podaj trzy cechy gatunkowe fraszki. (2 p.) 7. Kto był autorem cyklu trenów napisanych na cześć zmarłej córeczki, Urszuli? (1 p.) 8. Przeczytaj fragment Trenu X, następnie wypisz z tekstu utworu takie środki stylistyczne jak: (3 p.) I. apostrofę: II. metaforę: III. dwa epitety: I. TREN X Orszulo moja wdzięczna, gdzieś mi się podziała? W którą stronę, w którąś się krainę udała? Czyś ty nad wszytki nieba wysoko wniesiona I tam w liczbę aniołków małych policzona? Czyliś do raju wzięta? Czyliś na szczęśliwe Wyspy zaprowadzona?
II. Przeczytaj tekst pieśni, następnie wykonaj zadania Jan Kochanowski Pieśń IX/II ( Nie porzucaj nadzieje... ) Nie porzucaj nadzieje, Jakoć się kolwiek dzieje: Bo nie już słońce ostatnie zachodzi, A po złej chwili piękny dzień przychodzi. ( ) Nic wiecznego na świecie: Radość się z troską plecie, A kiedy jedna weźmie moc nawiętszą, Wtenczas masz ujźrzeć odmianę naprędszą. Ale człowiek zhardzieje, Gdy mu się dobrze dzieje; Więc też, kiedy go Fortuna omyli, Wnet głowę zwiesi i powagę zmyli. Lecz na szczęście wszelakie Serce ma być jednakie; Bo z nas Fortuna w żywe oczy szydzi, To da, to weźmie, jako się jej widzi. Ty nie miej za stracone, Co może być wrócone: Siła Bóg może wywrócić w godzinie; A kto mu kolwiek ufa, nie zaginie. Zadanie 1. Podmiot liryczny wiersza to człowiek A. ambitny. B. egoistyczny. C. impulsywny. D. zrównoważony. Zadanie 2. Synonimem wyrazu aforyzm NIE JEST A. definicja. B. sentencja. C. maksyma. D. złota myśl. Zadanie 3. Fragment: Lecz na szczęście wszelakie Serce ma być jednakie nawiązuje do filozofii A. stoików. B. cyników. C. hedonistów. D. epikurejczyków.
Zadanie 4. Z fragmentu: Bo nie już słońce ostatnie zachodzi, A po złej chwili piękny dzień przychodzi wynika, że obserwacja natury przynosi człowiekowi A. smutek. B. nadzieję. C. niepokój. D. rozczarowanie. Zadanie 5. Z wiersza wynika, że los człowieka zależy od A. pogody. B. jego charakteru. C. zmiennych humorów Fortuny. D. jego poglądów filozoficznych. Zadanie 6. Ze względu na ciągłe odmiany losu człowiek NIE POWINIEN A. ufać Bogu. B. być optymistą. C. być pesymistą. D. zbytnio się cieszyć i smucić. Zadanie 7. Wskaż poprawne przyporządkowanie. Z Pieśni J. Kochanowskiego wynika, że gdy przeżywamy trudne chwile, musimy wierzyć, że los się odmieni, ponieważ: 1. Fortuna w żywe oczy szydzi. 2. Bóg jest silniejszy od Fortuny i może odwrócić zły los. Zadanie 8. Wskaż przysłowie, które NIE JEST zgodne z wymową wersów: Bo z nas Fortuna w żywe oczy szydzi, To da, to weźmie, jako się jej widzi. A. Fortuna kołem się toczy. B. Raz na wozie, raz pod wozem. C. Każdy jest kowalem swego losu. D. Łaska pańska na pstrym koniu jeździ. Zadanie 9: Zredaguj opis Piety watykańskiej (10 p.).
Wiem, co trzeba