Informacje dla pracowników zagranicznych: Odliczenia dla osób dojeżdżających 2013
2 Informacje dla pracowników zagranicznych przebywających w Norwegii w związku z pracą i dojeżdżających do domu położonego poza granicami Norwegii. Dojazdy (Pendling) Jeżeli z powodu pracy mieszkasz poza domem, który regularnie odwiedzasz, to mówimy, że jesteś osobą dojeżdżającą. Możesz mieć wówczas prawo do odliczeń od dochodu z tytułu poniesionych przez Ciebie dodatkowych wydatków, tzn. zwiększonych kosztów wyżywienia, zakwaterowania i kosztów podróży do domu położonego poza granicami Norwegii. Nazywamy to kosztami dojazdów. Zasadniczo koszty dojazdów do domu położonego poza Norwegią nie podlegają odliczeniom. Jednakże umowa o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) daje obywatelom UE/EOG pracującym w Norwegii takie same prawa, jakie przysługują osobom dojeżdżającym do pracy na terenie Norwegii. Jeżeli przyjechałeś z kraju UE/EOG (patrz poniżej), możesz mieć prawo do odliczeń z tytułu dojazdów. Obszar UE/EOG obejmuje następujące kraje: Austrię, Belgię, Bułgarię, Cypr, Czechy, Danię, Estonię, Finlandię, Francję, Grecję, Hiszpanię, Holandię, Irlandię, Islandię, Liechtenstein, Litwę, Luxemburg, Łotwę, Maltę, Niemcy, Norwegię, Polskę, Portugalię, Rumunię, Słowację, Słowenię, Szwecję, Węgry, Wielką Brytanię i Włochy. Pracownik dojeżdżający z kraju spoza UE/EOG Pracownicy dojeżdżający z kraju spoza UE/EOG nie mają prawa do odliczeń z tytułu dodatkowych kosztów wyżywienia, zakwaterowania lub podróży do domu położonego poza granicami Norwegii. Jeżeli pracodawca pokrywa w/w wydatki, to musisz od tych kwot zapłacić podatek. Jeżeli przebywasz w Norwegii nie więcej niż 183 dni w ciągu 12 miesięcy (lub 270 dni w ciągu 36 miesięcy), to Twój pracodawca może pokryć takie koszty, a Ty nie musisz płacić podatku z tego tytułu, pod warunkiem, że: nie korzystasz z odpisu standardowego dla pracownika zagranicznego Twój dom rodzinny znajduje się poza granicami Norwegii odwiedzasz dom dostatecznie często Pracownik dojeżdżający z kraju należącego do UE/EOG Musisz mieć dom rodzinny w kraju UE/EOG, aby móc odliczyć koszty dojazdów. Dojeżdżający posiadający rodzinę Jeżeli posiadasz wspólny dom z dziećmi i/lub małżonką zamieszkałymi/-ą w twoim kraju ojczystym należącym do UE/EOG, to jesteś uważany za osobę dojeżdżającą. Musisz przedłożyć odpis skrócony aktu małżeństwa lub odpis skrócony aktu urodzenia potwierdzający związki rodzinne. Dodatkowo musisz przedłożyć dokumenty potwierdzające wspólne miejsce zamieszkania w kraju ojczystym. Dodatkowo wymagane jest udokumentowanie od trzech do czterech podróży z noclegami do domu rodzinnego w ciągu roku.
Dojeżdżający stanu wolnego Jeśli nie posiadasz rodziny, to jesteś uważany za osobę stanu wolnego. Jeżeli żyjesz w konkubinacie, to w tym kontekście również jesteś uważany jesteś za osobę stanu wolnego. Jeżeli jednak mieszkasz razem z własnymi dziećmi, to jesteś uważany za dojeżdżającego z rodziną. Osoby stanu wolnego muszą spełnić inne warunki, aby uzyskać status osoby dojeżdżającej. Osoby stanu wolnego mają miejsce stałego zamieszkania tam, gdzie posiadają samodzielne mieszkanie. Jeśli posiadasz takie mieszkanie w Norwegii, to uznajemy, że jesteś rezydentem w Norwegii i nie przysługują Ci odliczenia z tytułu odwiedzin w kraju ojczystym. Mieszkanie w Norwegii jest uważane za samodzielne, jeżeli: dysponujesz nim przez co najmniej 12 miesięcy i masz do niego dostęp przez wszystkie dni tygodnia powierzchnia użytkowa mieszkania (primærrom) wynosi co najmniej 30m2. Jeżeli w mieszkaniu mieszka więcej osób, to wymagane jest dodatkowo 20m2 na każdego mieszkańca w wieku powyżej 15 lat mieszkanie ma bieżącą wodę i kanalizację. Jeżeli jesteś osobą samotną, możesz odliczyć koszty dojazdów, jeśli dojeżdżasz do domu w kraju UE/EOG i spełniasz następujące warunki: nie posiadasz samodzielnego mieszkania w Norwegii posiadasz samodzielne mieszkanie w kraju ojczystym, lub jeśli nie ukończyłeś 22 lat w roku dochodowym i dojeżdżasz do swoich rodziców jeździsz do domu co trzeci tydzień. Rzadsze podróże mogą być uznane, jeśli przemawiają za tym szczególne względy, np. choroba lub ograniczone środki finansowe. Dodatkowo musisz udokumentować swój adres zamieszkania poza granicami Norwegii. 3
4 Jeżeli nie ukończyłeś 22 lat w roku dochodowym i dojeżdżasz do domu rodziców, musisz udokumentować związki rodzinne przedstawiając odpis skrócony aktu urodzenia. Dodatkowo musisz przedłożyć dokument potwierdzający wspólny adres zamieszkania poza granicami Norwegii i być w stanie uprawdopodobnić liczbę podróży między miejscem zamieszkania w kraju ojczystym a miejscem zamieszkania w Norwegii. Oczekiwana częstotliwość podróży to co najmniej raz na sześć tygodni. Możesz zostać uznany za dojeżdżającego również wtedy, gdy Twoje mieszkanie w Norwegii jest uważane za samodzielne. Musisz wtedy spełnić następujące warunki: jesteś zameldowany na stałe w tej samej gminie w kraju ojczystym od trzech lat nie wynajmujesz mieszkania w kraju ojczystym mieszkanie w Norwegii nie jest większe niż połowa Twojego mieszkania w kraju ojczystym Jakie odliczenia przysługują mi jako osobie dojeżdżającej? Jeśli korzystasz z odpisu standardowego, to nie przysługują Ci inne odliczenia. Jeżeli sam pokryłeś koszty dojazdów i nie korzystasz z odpisu standardowego, to przysługują Ci następujące odliczenia: Koszty podróży do domu rodzinnego, obliczone wg stawek za kilometr. Liczbę kilometrów ustala się w oparciu o najkrótszy odcinek drogowy między mieszkaniem w Norwegii a domem w kraju ojczystym. Musisz udokumentować/ uprawdopodobnić liczbę odbytych podróży. W roku 2013 stawka wynosi 1,50 NOK za kilometr do 50 000 km rocznie. Za kilometry powyżej 50 000 km stawka wynosi 0,70 NOK za km. Możesz odliczyć koszty faktyczne biletów promowych lub samolotowych, ale w takim przypadku nie możesz odliczyć kilometrów za ten sam odcinek drogi. Opłacone przez Ciebie koszty zakwaterowania (czynsz). Musisz posiadać pokwitowania wpłat. Dodatkowe koszty wyżywienia, zgodnie ze standardowymi stawkami ustalanymi co roku przez norweski Główny Urząd Skarbowy (Skattedirektoratet). W roku 2013 stawka ta wynosi 192 NOK za dobę. Jeśli w miejscu, gdzie mieszkasz, nie ma możliwości gotowania posiłku, to stawka wynosi 295 NOK za dobę. Jeżeli pracodawca pokrywa część wydatków, to możesz odliczyć tylko te koszty, które sam pokryłeś. Jeśli pracodawca pokrył np. koszty zakwaterowania, to możesz odliczyć jedynie koszty wyżywienia i podróży do kraju rodzinnego (patrz opis powyżej). Od czego muszę odprowadzić podatek, jeśli pracodawca pokrył wszystkie koszty, także podróży do kraju ojczystego? Jeżeli Twój pracodawca pokrył koszty związane z pobytem poza domem rodzinnym, to nie podlegają one opodatkowaniu pod warunkiem, że byłbyś uprawniony do odliczenia tych kosztów, gdybyś sam je pokrywał. To samo dotyczy otrzymanego zwrotu kosztów, jeżeli nie przekracza on
obowiązujących stawek odliczeń. Tylko ewentualne nadwyżki świadczeń będą opodatkowane jako dochód ze stosunku pracy. Na rocznym zestawieniu płac i zaliczek na podatek dochodowy (lønns- og trekkoppgave) pracodawca podaje je jako świadczenia niepodlegające opodatkowaniu. Nazywa się to metodą netto. Jeżeli Twój pracodawca pokrył wszystkie koszty wyżywienia, na podstawie rachunków lub w postaci darmowego wyżywienia, i otrzymujesz to jako świadczenie wolne od podatku, to zostaniesz opodatkowany z tytułu oszczędności kosztów wyżywienia w domu. W roku 2013 stawka wynosi 80 NOK za dobę. W stawkach odliczeń uwzględniono oszczędność kosztów wyżywienia w domu. Jeżeli masz kartę podatkową, w której uwzględniony jest odpis standardowy dla pracownika zagranicznego, to pracodawca musi odciągnąć zaliczkę na podatek od korzyści uzyskanej przez Ciebie z tytułu pokrycia przez pracodawcę Twoich kosztów dojazdów. Również w innych przypadkach pracodawca może potraktować to świadczenie jako podlegające opodatkowaniu. Pracodawca powinien wówczas wpisać te kwoty jako świadczenie podlegające opodatkowaniu na rocznym zestawieniu płac i zaliczek na podatek dochodowy (lønns- og trekkoppgaven). Nazywa się to metodą brutto. Jeżeli pracodawca zgłosił świadczenie jako podlegające opodatkowaniu, to mimo tego możesz wybrać metodę netto przy składaniu zeznania podatkowego. Oznacza to, że musisz zmienić kwotę podaną w zeznaniu podatkowym tak, że tylko ewentualna nadwyżka otrzymanego świadczenia będzie podana jako dochód podlegający opodatkowaniu. Jeżeli świadczenie od pracodawcy nie pokryło Twoich kosztów, możesz odpisać stratę od Twojego dochodu. Jeżeli wybierasz metodę netto, to nie możesz korzystać z odpisu standardowego dla pracownika zagranicznego. Jeżeli skorzystanie z odpisu standardowego dla pracownika zagranicznego będzie dla Ciebie bardziej korzystne, to możesz wybrać rozwiązanie, w którym korzyść z tytułu pokrycia kosztów przez pracodawcę i/lub świadczenia otrzymane od pracodawcy będą opodatkowane (metoda brutto). W takim przypadku musisz podwyższyć Twój dochód podany w zeznaniu podatkowym o tę nadwyżkę. Jeżeli ta pozycja jest wypełniona z góry w zeznaniu podatkowym, to musisz skorygować podany dochód. Wtedy musisz również wpisać odpis standardowy dla pracownika zagranicznego do zeznania podatkowego. Wypełniając zeznanie podatkowe musisz wybrać, czy chcesz zostać opodatkowany wg metody netto czy metody brutto. Możesz wybrać metodę opodatkowania niezależnie od tego, jaką metodę wybrał pracodawca. 5
Na czym polega różnica między metodą netto a brutto? Metoda netto oznacza, że świadczenia i/lub korzyść uzyskana dzięki temu, że pracodawca pokrywa koszty bezpośrednio, nie są wliczane do dochodu brutto (personinntekt) ani do dochodu netto (alminnelig inntekt). Ewentualna nadwyżka świadczeń podlega opodatkowaniu. To samo dotyczy oszczędności kosztów wyżywienia w domu. Ewentualną stratę na otrzymanym świadczeniu możesz odliczyć od dochodu. Metoda brutto oznacza, że całe świadczenie i/ lub korzyść uzyskana dzięki temu, że pracodawca pokrywa koszty bezpośrednio, są wliczane do dochodu brutto (personinntekt). Możesz wówczas skorzystać z odpisu standardowego dla pracownika zagranicznego. Obliczanie odpisów od dochodu w przypadku, gdy pracodawca pokrył koszty wyżywienia, zakwaterowania i podróży do domu rodzinnego Jeżeli Twój pracodawca wypłacił świadczenie wyższe, niż kwota, którą możesz odliczyć od dochodu, musisz zapłacić podatek od nadwyżki. Jeżeli Twój pracodawca wypłacił świadczenie niższe niż kwota, którą możesz odliczyć od dochodu, to możesz żądać odliczenia z tytułu straty. 6
Przykładowe obliczenie straty/nadwyżki w stosunku do otrzymanej kwoty na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania. Aktualne kwoty znajdziesz w rocznym zestawieniu płac i zaliczek na podatek dochodowy. Są one oznakowane kodem 628. Otrzymana kwota na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania NOK 43 000 Udokumentowane koszty zakwaterowania (na podstawie pokwitowań) NOK 24 000 Odliczenie kosztów wyżywienia: 203 doby poza domem x 192 NOK NOK 38 976 NOK 62 976 Strata - wpisz w pozycję 3.2.7 w zeznaniu podatkowym: NOK -19 976 Ewentualną nadwyżkę netto należy podać jako dochód w pozycji 2.1.4 w zeznaniu podatkowym. Przykładowe obliczenie straty/nadwyżki w stosunku do otrzymanej kwoty na pokrycie kosztów podróży do domu rodzinnego. Aktualne kwoty znajdziesz w rocznym zestawieniu płac i zaliczek na podatek dochodowy. Są one oznakowane kodem 724 i/lub 725. Otrzymane świadczenia na pokrycie kosztów podróży do domu rodzinnego NOK 10 000 Odległość między mieszkaniem dojeżdżającego a miejscem pracy 180 podróży x 40 km = 7 200 km Odległość między mieszkaniem dojeżdżającego a domem rodzinnym 35 podróży x 400 km = 14 000 km Łączna odległość = 21 200 km Kilometraż 21 200 km x NOK 1.50 = - NOK 31 800 Strata przed odliczeniem wkładu własnego = NOK 21 800 Wkład własny - NOK 13 950 Strata - wpisz w pozycję 3.2.9 w zeznaniu podatkowym = NOK -7 850 Ewentualną nadwyżkę netto należy podać jako dochód w pozycji 2.1.4 w zeznaniu podatkowym. 7
Wydane przez: Skatteetaten luty 2014 Design i ilustracja: TRY Asap Druk: HBO RF-2054 skatteetaten.no