(13) B1 PL B1. Fig. 1 B23P 6/00 B23P 11/00 B65H 21/00

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia (22) Data zgłoszenia (51) IntCl6 B23P 6/00 B23P 11/00 B65H 21/00 (54) Sposób łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych, zwłaszcza z polichlorku winylu oraz urządzenie do łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 12/94 (73) Uprawniony z patentu: Katowicki Holding Węglowy S. A Kopalnia Węgla Kamiennego "STASZIC", Katowice, PL (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 06/96 (72) Twórcy wynalazku: Stanisław Żądło, Katowice, PL Józef Gabiga, Katowice, PL Marian Tengler, Katowice, PL Czesław Muszyński, Katowice, PL Ryszard Stępień, Katowice, PL Adam Rojek, Katowice, PL Andrzej Zadruzny, Katowice, PL PL B1 (57) 2. Urządzenie do łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych, zwłaszcza z polichlorku winylu stanowiące kleszcze samozaciskowe składające się z dwu dźw igni w p o sta c i łuków o zróżnicowanych promieniach tworzących krótkie i długie ramiona usytuowane naprzemianlegle i symetrycznie względem osi obrotu, które stanowi połączenie nitowe, znamienne tym, ze kleszcze samozaciskowe wyposażone są w dwie dźwignie zaciskowe (1) połączone z sobą obrotowo sworzniem (2) tak, że tworzą dwa krótkie i dwa dłuższe ramiona, przy czym krótsze ramiona dźwigni zaciskowej (1) są wyprofilowane w formie szczęki (3), a końce dłuższych ramion dźwigni (1) są połączone obrotowo z dwoma ramionami (5) zaciągającymi, których drugie końce podłączone są na sworzniu (6) do ucha (7) służącego do podłączania kleszczy do urządzenia ciągnącego. Fig. 1

2 SPOSÓB ŁĄCZENIA I/LUB NAPRAWY TAŚM PRZENOŚNIKOWYCH, ZWŁASZCZA Z POLICHLORKU WINYLU ORAZ URZĄDZENIE DO ŁĄCZENIA I/LUB NAPRAWY TAŚM PRZENOŚNIKOWYCH Z a s t r z e ż e n i a p a t e n t o w e 1. Sposób łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych zwłaszcza z polichlorku winylu zawierający operacje obcinania końcówek taśmy wzdłuż linii prostej prostopadłej do krawędzi taśmy przenośnikowej, nawiercania nakładanych na siebie łączonych odcinków taśmy i łączenia ich poprzez śruby wkładane do nawiercanych otworów skręcane nakrętkami, przy czym pomiędzy łbem każdej śruby a powierzchnią taśmy oraz nakrętką i powierzchnią taśmy znajduje się wklęśle wyprofilowana nakładka, z n a m i e n n y t y m, że w pierwszym z łączonych odcinków taśmy przenośnikowej rozdziela się na narożu taśmę na dwie warstwy na krótkim odcinku, a powstałe dwa rozdzielone płaty taśmy przenośnikowej rozdziera się mechanicznie na odcinku, którego długość mierzona wzdłuż krawędzi bocznej taśmy w stosunku do szerokości taśmy przenośnikowej wynosi co najmniej 0,35, natomiast drugą końcówkę taśmy przenośnikowej obcina się na narożach ściera na obu stronach cienką warstwę powierzchni końcówki taśmy i wsuwa między rozdzielone płaty pierwszej końcówki łączonej taśmy, a otrzymaną w ten sposób scaloną taśmę kładzie się na równej powierzchni, zabezpiecza przed przesunięciem i nawierca otwory dla śrub łączących końcówki taśmy, przy czym otwory te usytuowane są w rzędach prostopadłych do krawędzi taśmy przenośnikowej, przy czym co najmniej dwa rzędy otworów usytuowane są w pobliżu końcówek płatów pierwszej części taśmy, natomiast trzeci rząd otworów usytuowany jest w pobliżu końcówki drugiej części taśmy, która jest wsunięta między rozdzielone płaty pierwszejwszej końcówki łączonej taśmy przenośnikowej. 2. Urządzenie do łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych, zwłaszcza z polichlorku winylu stanowiące kleszcze samozaciskowe składające się z dwu dźwigni w postaci łuków o zróżnicowanych promieniach tworzących krótkie i długie ramiona usytuowane naprzemianlegle i symetrycznie względem osi obrotu, które stanowi połączenie nitowe, z n a m i e n n e t y m, że kleszcze samozaciskowe wyposażone są w dwie dźwignie zaciskowe /1 / połączone z sobą obrotowo sworzniem /2/ tak, że tworzą dwa krótkie i dwa dłuższe ramiona, przy czym krótsze ramiona dźwigni zaciskowej /1/ są wyprofilowane w formie szczęki /3/, a końce dłuższych ramion dźwigni /1/ są połączone obrotowo z dwoma ramionami /5/ zaciągającymi, których drugie końce podłączone są na sworzniu /6/ do ucha /7/ służącego do podłączania kleszczy do urządzenia ciągnącego. * * * Przedmiotem wynalazku jest sposób łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych, zwłaszcza z polichlorku winylu oraz urządzenie do łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych. Rozwiązania techniczne według wynalazku przeznaczone są do łączenia i naprawy taśm przenośnikowych z polichlorku winylu z tkaninowymi przekładkami sposobem mechanicznym. Znany jest sposób łączenia taśm przenośnikowych polegający na tym, że łączone końcówki taśmy obcina się wzdłuż linii prostopadłej do krawędzi taśmy i oczyszcza się powierzchnie łączonych odcinków taśmy z zanieczyszczeń mechanicznych, nakłada na siebie łączone odcinki taśmy i zabezpiecza przed przesuwaniem. W nałożonych na siebie końcówkach taśm nawierca się otwory. W nawiercony otwór wkłada się śrubę, którą zakręca się nakrętką, przy czym pomiędzy łbem każdej śruby i powierzchnią taśmy oraz nakrętką i powierzchnią taśmy znajduje się wyprofilowana wklęsło nakładka, w której umieszczone są wystające po skręceniu końcówki śruby to jest łeb śruby i nakrętka. W zależności od szerokości taśmy połączenia śrubowe umieszcza się w sześciu lub więcej rzędach znajdujących się w równej odległości od siebie. Sposób ten nie

3 wymaga specjalistycznych urządzeń i może być realizowany przy użyciu typowej wiertarki posiadającej wymienną nasadkę do skręcania śrub łączących końcówki taśm. Znane jest z polskiego opisu patentowego nr urządzenie do mechanicznego rwania przekładek taśm przenośnikowych tkaninowo-gumowych stanowiące uchwyt zakleszczający składający się z dwu dźwigni ukształtowanych w postaci łuków o zróżnicowanych promieniach tworzących krótkie i długie ramiona usytuowane naprzemianlegle i symetrycznie względem osi obrotu, które stanowi połączenie nitowe, przy czym krótkie ramiona dźwigni na końcu mają ukształtowane szczęki. Znany jest również sposób łączenia i/albo naprawy taśm przenośnikowych z polichlorku winylu na gorąco, z polskiego opisu patentowego nr polegający na tym, że taśmę przeznaczoną do naprawy i łączenia układa się na płytach drewnianych. Końce odcinków taśm obcina się schodkowo. Powierzchnie przekładek tkaninowych oraz bieżnika czyści się za pomocą szlifierki, a następnie z oczyszczonej powierzchni usuwa się pył przy pomocy pędzla. Na przygotowaną powierzchnię nakłada się pastę polichlorku winylu za pomocą szpachli. Tak przygotowane końce taśm układa się na dolnej płycie grzewczej. Po obu stronach taśmy wzdłuż obrzeży na odcinku, w którym ma nastąpić połączenie nakłada się dość grubo warstwę pasty polichlorku winylu oraz ściska je dośrodkowo płaskownikami. Z kolei na złożone na siebie końce taśm nakłada się górną płytę grzejną. Płyty te następnie skręca się przy pomocy śrub zewnętrznych. Przed całkowitym skręceniem nakłada się między płyty kawałki taśmy do wypełnienia luk, po czym przystępuje się do ostatecznego skręcania płyt śrubami wywołując w ten sposób nacisk na połączenie. Przy temperaturze około 70 C dokręca się płyty do momentu aż wycieknie pierwsza warstwa pasty PCV. Płyty następnie podgrzewa się do temperatury 120 C i tę temperaturę utrzymuje się w ciągu 20 minut. Utrzymując nacisk płyt grzewczych na połączenie odcinków taśmy chłodzi się płyty grzewcze nadmuchem wentylatora zaopatrzonego w głowicę chłodniczą. Po obniżeniu temperatury do 70 C wyłącza się chłodzenie i luzuje wszystkie śruby na belkach dociskowych oraz zdejmuje się płyty, a w międzyczasie temperatura łączonych odcinków taśmy spada do temperatury otoczenia. Niedogodnością opisanych sposobów łączenia jest w pierwszym przypadku, w którym końcówki taśm łączy się połączeniami śrubowymi na nakładkę jest to, że taśma w miejscu łączenia pod z.' z nierówną powierzchnię na skutek ułożenia jednej łączonej końcówki taśmy z drugą końcówką taśmy, Powoduje to często kolizję połączeń wystających części połączenia śrubowego z innymi elementami przenośnika jak na przykład zgarniaczami powierzchni taśmy. Powoduje to szybkie zużycie połączeń śrubowych i ich zniszczenie, co wymaga częstej naprawy. W zależności od szerokości taśmy połączenia śrubowe umieszczone są w sześciu lub więcej rzędach równo od siebie oddalonych. Takie usytuowanie połączeń śrubowych powoduje, że łączony odcinek taśmy jest zbytnio usztywniony i przy współpracy z bębnem napędowym bądź z bębnem przewijającym w wyniku małej elastyczności odcinka łączącego końcówki taśmy połączenia śrubowe ulegają zerwaniu, co wymaga częstej naprawy połączenia. Sposób łączenia końcówek taśm polegający na ich zwulkanizowaniu jest bardzo pracochłonny. Wykonanie operacji łączenia wymaga znacznych umiejętności i sprawności od obsługi. Chłodzenie nadmuchem wentylatora jest jednostronne i zróżnicowane na powierzchni, co powoduje wewnętrzne naprężenie w połączeniu sprawiając, że połączenie to jest mało wytrzymałe mechanicznie. Znane z polskiego opisu patentowego nr urządzenie do łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych z polichlorku winylu stanowi prasę hydrauliczną składającą się z górnej płyty oraz z dolnej płyty połączonych ze sobą rozłącznie za pomocą sześciu pionowych prowadników zaopatrzonych na końcach w nakrętki. Pomiędzy górną płytą a dolną płytą osadzona jest suwliwie w prowadnicach płyta dociskowa, która w swej dolnej płaszczyźnie zaopatrzona jest w dwie symetrycznie usytuowane belki usztywniające, do których w czterech narożach zamocowane są przegubowo połączeniami sworzniowymi tłoczyska czterech siłowników hydraulicznych. Cylindry siłowników hydraulicznych umocowane są natomiast przegubowo połączeniami sworzniowymi do belek usztywniająco-mocujących dolnej płyty. Płyta dociskowa na czterech narożach zaopatrzona jest w pionowo usytuowane tuleje prowadzące obejmujące prowadniki. Układ hydrauliczny zasilany jest z centralnego układu zasilania emulsją bądź awaryjnie z ręcznej pompy wysokociśnieniowej.

4 Znana prasa hydrauliczna do łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych z polichlorku winylu posiada zasadniczą wadę, że bardzo utrudnionym jest jej stosowanie przy awaryjnym łączeniu zerwanych odcinków taśmy przenośnikowej bezpośrednio na stanowisku pracy. Prasa hydrauliczna jest urządzeniem dużym, a jej obsługa jest skomplikowana i pracochłonna. Celem wynalazku jest usunięcie lub co najmniej zmniejszenie niedogodności znanego sposobu łączenia lub naprawy taśm przenośnikowych zwłaszcza z polichlorku winylu. Aby osiągnąć ten cel wytyczono zadanie opracowania prostego i pewnego sposobu łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych, zwłaszcza z polichlorku winylu oraz opracowania konstrukcji urządzenia, któ rym można realizować sposób według wynalazku. Zadanie wytyczone w celu usunięcia podanych niedogodności zostało rozwiązane zgodnie z wynalazkiem tak, że końcówki taśmy przygotowuje się do łączenia w ten sposób, że na końcówce pierwszego z łączonych odcinków rozdziela się na narożu poprzez nacięcie taśmy na dwie warstwy na krótkim odcinku, a następnie warstwy te rozdziera się mechanicznie na odcinku którego długość w stosunku do szerokości taśmy przenośnikowej wynosi co najmniej 0,35. Drugą końcówkę łączonej taśmy przenośnikowej obcina się na narożach uzyskując jej zwężenie, ściera cienką warstwę na obu powierzchniach i wsuwa tak przygotowaną końcówkę taśmy pomiędzy rozdzielone płyty pierwszej końcówki taśmy przenośnikowej. Tak wstępnie scaloną taśmę przenośnikową układa się na równej powierzchni, zabezpiecza przed przesunięciem i nawierca otwory, w które wkłada się śruby z podkładkami i dokręca je nakrętkami. Otwory, w których umieszczone są śruby łączące dwa odcinki taśmy wykonane są w co najmniej trzech rzędach prostopadłych do krawędzi bocznej taśmy przenośnikowej, przy czym co najmniej dwa rzędy śrub łączących są usytuowane w pobliżu końcówek rozwarstwionych płatów taśmy przenośnikowej, natomiast trzeci rząd śrub łączących znajduje się w pobliżu końcówki drugiej części taśmy przenośnikowej, która to końcówka wsunięta jest w rozwarstwioną część końcówki taśmy. Wytyczone zadanie rozwiązuje również urządzenie do łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych w ten sposób, że składa się z co najmniej dwu par kleszczy samozaciskowych. Kleszcze samozaciskowe wyposażone są w dwie dźwignie zaciskowe połączone z sobą obrotowo sworzniem tak, że tworzą dwa krótkie i dwa dłuższe ramiona. Krótkie ramiona dźwigni zaciskowych są wyprofilowane na swym końcu w formie szczęk. Dłuższe ramiona dźwigni połączone są obrotowo poprzez sworznie z dwoma ramionami zaciągającymi, które osadzone są drugimi końcami na sworzniu i połączone z uchem służącym do podłączenia kleszczy do urządzenia ciągnącego. Rozwiązanie według wynalazku w całości spełnia oczekiwane cele jakie zostały założone. Sposób łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych według wynalazku jest prosty w wykonaniu. Tym sposobem można łączyć końcówki taśmy w każdym miejscu gdzie jest użytkowana, bez konieczności jej wybudowania z ciągu transporterów taśmowych i przenoszenia jej na miejsca napraw. Zastosowanie sposobu łączenia końcówek taśmy przenośnikowej poprzez wsunięcie jednego końca taśmy w rozwarstwione płyty drugiego końca daje tę korzyść, że łączony odcinek jest w miarę równy z pozostałą powierzchnią taśmy i nie powoduje zrywania mechanicznego połączeń śrubowych. Rozmieszczenie połączeń śrubowych w co najmniej trzech rzędach prostopadłych do krawędzi taśmy przenośnikowej w taki sposób, że dwa rzędy są usytuowane na końcu rozdzielonych płatów taśmy a trzeci rząd jest usytuowany w dalszej odległości od pozostałych rzędów w pobliżu końcówki wsuniętej w rozdzielone płaty taśmy powoduje, że taśma przenośnikowa na łączonym odcinku jest elastyczna i dobrze współpracuje z bębnem napędowym i przewijającym transportera taśmowego, w wyniku czego nie następuje zrywanie połączeń śrubowych. Zaletą urządzenia według wynalazku jest to, że kleszcze samozaciskowe wyposażone są w połączone z sobą obrotowo na sworzniach ramiona zaciskowe i ramiona zaciągające. Zastosowanie dodatkowo ramion zaciągających stwarza, że uchwyt jest pewny nawet wtedy, gdy ulegnie zmniejszeniu siła zaciągania. Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia kleszcze samozaciskowe w widoku z boku, fig. 2 - kleszcze samozaciskowe w widoku z przodu, fig. 3 - końcówkę odcinka taśmy z rozdzielonymi warstwami na narożu, fig. 4 - połączenie dwu końcówek taśmy przenośnikowej w widoku z góry, fig. 5 - połączenie dwu końcówek taśmy przenośnikowej w przekroju poprzecznym.

5 Urządzenie do łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych składa się z dwu par kleszczy samozaciskowych. Kleszcze samozaciskowe składają się z dwu dźwigni 1 zaciskowych połączonych z sobą obrotowo sworzniem 2 tak, że tworzą dwa krótkie i dwa dłuższe ramiona. Krótsze ramiona dźwigni 1 zaciskowych są na końcu wyprofilowane w formie szczęk 3. Dłuższe ramiona dźwigni 1 połączone są na swym drugim końcu obrotowo poprzez sworznie z dwoma ramionami 5 zaciągającymi. Ramiona 5 zaciągające są drugimi końcami połączone z sobą obrotowo na sworzniu 6, do którego podłączone jest również ucho 7 służące do podłączenia kleszczy samozaciskowych do urządzenia ciągnącego nieuwidocznionego na rysunku. Sposób łączenia i/lub naprawy taśm przenośnikowych wykonanych z polichlorku winylu polega na tym, że w jednym z łączonych odcinków taśmy przenośnikowej na narożu rozdziela się poprzez niewielkie nacięcie nożem taśmy na dwie warstwy na małym odcinku. Rozdzielone dwie krótkie naprzeciwległe warstwy 8 i 9 ujmuje się w szczęki 3 kleszczy samozaciskowych i podłącza się kleszcze do urządzeń ciągnących. Po zaciągnięciu kleszczy samozaciskowych szczęki 3 chwytają każdy z dwu płatów 8 i 9 i poprzez ich dalszy naciąg następuje rozwarstwienie taśmy na odcinku niezbędnym do dokonania naprawy. Stwierdzono, że wielkość odcinka rozerwanych warstw taśmy mierzona wzdłuż krawędzi taśmy przenośnikowej jest uzależniona od szerokości taśmy przenośnikowej. Przykładowo dla taśmy przenośnikowej o szerokości 1000 mm długość rozwarstwienia powstałego w wyniku rozerwanej taśmy wynosi 350 mm, natomiast przy łączeniu taśmy przenośnikowej o szerokości 1200 mm wielkość ta odpowiednio wynosi 420 mm. Proces rozwarstwienia taśmy może być wspomagany poprzez lekkie nacinanie nożem taśmy w miejscu jej rozrywanie. Po rozwarstwieniu taśmy przenośnikowej na pożądanym odcinku odłącza się kleszcze samozaciskowe. Drugi koniec 10 łączonej taśmy przenośnikowej oczyszcza się z zanieczyszczeń mechanicznych, a następnie obcina naroża końcówki i przy pomocy szlifierki lub innego narzędzia tego typu ściera się obustronnie cienką warstwę na końcówce 10. Tak przygotowaną końcówkę 10 taśmy przenośnikowej wsuwa się pomiędzy płaty 8 i 9 drugiej końcówki łączonej taśmy, całość układa się na równym podłożu lub desce, zabezpiecza się przed przesunięciem i następnie nawierca się otwory na które z obu stron taśmy przenośnikowej nakłada się wyprofilowane wklęsłe nakładki i wkłada śruby 11, które skręca się nakrętkami. Wystające części śrub 11 i nakrętki mieszczą się w wyprofilowanej wklęsłej części nakładki, śruby 11 łączące końcówki taśmy przenośnikowej usytuowane są w rzędach 12, 13 i 14, które są prostopadłe do krawędzi bocznej taśmy przenośnikowej. Najkorzystniejsze warunki połączenia występują wówczas, gdy rzędy śrub 12 i 13 są usytuowane w pobliżu końcówki płatów 8 i 9, natomiast rząd śrub 14 usytuowany jest w większej odległości od rzędu 13 niż wynosi odległość między rzędami 12 i 13 i znajduje się w pobliżu końcówki 10 drugiej części taśmy przenośnikowej.

6

7 Fig. 3 Fig. 4 Fig. 5

8 Fig. 1 Fig. 2 Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł