Stopnie niepełnosprawności

Transkrypt

1 Stopnie Od ponad dziesięciu lat nie ma juŝ I, II i III grupy inwalidzkiej. Zamiast tego funkcjonują dwa rodzaje orzecznictwa: rentowe, które omówiliśmy w kwietniowych numerach Gazety Podatnika, oraz pozarentowe. W przypadku tego drugiego ustala się trzy stopnie. Osoby, które przed wejściem w Ŝycie Ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych zaliczono do jednej z grup inwalidzkich, zachowały nabyte uprawnienia. Obecnie nie stosuje się juŝ podziału na grupy inwalidzkie, ale orzeka się o stopniu. Orzecznictwo takie prowadzą powiatowe zespoły ds. orzekania o (w miastach na prawach powiatu miejskie zespoły ds. orzekania). O tym, jak wygląda procedura, piszemy tutaj. Zgodnie z ww. ustawą istnieją trzy stopnie : znaczny, umiarkowany, lekki. Znaczny stopień Do znacznego stopnia zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. (Art. 4 ust. 1. ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r.) Niezdolność do samodzielnej egzystencji to naruszenie sprawności organizmu, które uniemoŝliwia danej osobie samodzielne zaspokajanie podstawowych potrzeb Ŝyciowych, tj. samoobsługę, poruszanie się i komunikację. Standardy dotyczące kwalifikowania do znacznego stopnia zawierają kryteria określające skutki naruszenia sprawności organizmu powodujące:

2 pracy całkowitą wykonywania pracy zarobkowej z powodu fizycznego, psychicznego lub umysłowego naruszenia sprawności organizmu; konieczność sprawowania opieki całkowitą zaleŝność osoby od otoczenia, polegającą na pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia lub w wykonywaniu czynności samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego oraz w ułatwianiu kontaktów z otoczeniem; konieczność udzielania pomocy, w tym równieŝ w pełnieniu ról społecznych zaleŝność osoby od otoczenia, polegającą na udzieleniu wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego, z zakresu współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji oraz w pełnieniu określonych ról społecznych. Przez długotrwałą opiekę i pomoc w pełnieniu ról społecznych rozumie się konieczność jej sprawowania przez okres powyŝej 12 miesięcy. Umiarkowany stopień Do umiarkowanego stopnia zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. (Art. 4. ust. 2. ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r.) Standardy dotyczące kwalifikowania do umiarkowanego stopnia zawierają kryteria określające naruszenie sprawności organizmu powodujące: czasową pomoc w pełnieniu ról społecznych konieczność udzielenia pomocy polegającej na udzieleniu wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego, z zakresu współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji oraz w pełnieniu określonych ról społecznych, w okresach wynikających ze stanu zdrowia; częściową pomoc w pełnieniu ról społecznych wystąpienie co najmniej jednej z okoliczności, o których mowa powyŝej.

3 Lekki stopień Do lekkiego stopnia zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniŝenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mającą ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposaŝenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne. (Art. 4. ust. 3. ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r.) Standardy dotyczące kwalifikowania do lekkiego stopnia określają kryteria naruszonej sprawności organizmu powodujące: istotne obniŝenie zdolności do wykonywania pracy naruszona sprawność organizmu powodująca ograniczenia w wykonywaniu pracy zarobkowej znacznie obniŝające wydajność pracy na danym stanowisku w porównaniu do wydajności, jaką wykazują osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną; ograniczenia w pełnieniu ról społecznych trudności doświadczane przez osobę zainteresowaną relacjami z otoczeniem według przyjętych norm społecznych, jako skutek naruszonej sprawności organizmu; moŝliwość kompensacji ograniczeń wyrównywanie dysfunkcji organizmu spowodowanej utratą lub chorobą narządu, dzięki przedmiotom ortopedycznym, środkom pomocniczym i środkom technicznym. Co warto wiedzieć Stopień orzeka się: na czas określony jeŝeli według wiedzy medycznej moŝe nastąpić poprawa stanu zdrowia lub na stałe jeśli według wiedzy medycznej stan zdrowia nie rokuje poprawy. Osoba niepełnosprawna posiadająca orzeczenie o lub o stopniu w przypadku zmiany stanu zdrowia moŝe wystąpić

4 z wnioskiem o ponowne wydanie orzeczenia uwzględniającego ową zmianę. Orzeczenie o znacznym albo umiarkowanym stopniu nie stanowi przeciwwskazania do podjęcia zatrudnienia przez osobę niepełnosprawną na otwartym rynku pracy. Pracodawca musi jednak zapewnić odpowiednie warunki pracy uwzględniające potrzeby wynikające z. Warunki takie powinny być potwierdzone pozytywną opinią Państwowej Inspekcji Pracy. O orzekaniu dzieci do lat 16 piszemy tutaj. Odpowiadające sobie orzeczenia stopnia Dawny system orzecznictwa orzeczenie komisji lekarskiej ds. inwalidztwa i zatrudnienia I grupa II grupa III grupa OBECNY SYSTEM ORZECZNICTWA (od dnia 1 września 1997 r.) orzeczenie lekarza orzecznika ZUS całkowita pracy oraz samodzielnej egzystencji całkowita pracy częściowa pracy lub celowość przekwalifikowania zawodowego orzeczenie powiatowego zespołu do spraw orzekania o znaczny stopień umiarkowany stopień lekki stopień Istotne jest to, Ŝe nie w kaŝdym przypadku orzeczenia lekarza orzecznika ZUS oraz zespołu do spraw orzekania o są wobec siebie równorzędne. Znak równości między orzeczeniami stawiają m.in. ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 228, poz. 2255) oraz o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593). O ulgi bądź świadczenia (tj.

5 zasiłek stały, zasiłek pielęgnacyjny itp.), o których mówią te ustawy, mogą ubiegać się na równi posiadacze orzeczeń ZUS i orzeczeń zespołów. Sytuacja wygląda nieco inaczej w odniesieniu do świadczeń rentowych. I tak na podstawie orzeczenia wydanego przez zespół nie moŝna ubiegać się o rentę w instytucji ubezpieczenia społecznego. Podstawa prawna 1) Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.); 2) Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o i stopniu (Dz. U. z 2003 r. Nr 139, poz. 1328).