Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z. Chemii Analitycznej
|
|
- Jacek Komorowski
- 6 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 WYDZIAŁ BIOLOGII I BIOTECHNOLOGII KIERUNEK: MIKROBIOLOGIA STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA ROK I Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z Chemii Analitycznej Semestr II (letni) Rok akademicki 2015/16 Ćwiczenia laboratoryjne: Katedra Chemii Imię i nazwisko studenta Opracowała: dr Beata Załęska-Chróst
2 WYDZIAŁ BIOLOGII I BIOTECHNOLOGII KIERUNEK MIKROBIOLOGIA HARMONOGRAM ĆWICZEŃ Z CHEMII ANALITYCZNEJ 2015/2016 SEMESTR II ĆWICZENIE I (3 godz) I grupa, II grupa Sprawy organizacyjne, przepisy BHP obowiązujące na pracowni. Metody analizy wagowej. Rodzaje osadów. Reakcje strąceniowe. ĆWICZENIE II (3 godz) Sprawdzian 1 Wagowe oznaczanie wody krystalizacyjnej w uwodnionym siarczanie(vi) miedzi(ii). ĆWICZENIE III (3 godz) Sprawdzian 2 Oznaczanie siarczanów(vi) metodą analizy wagowej w postaci BaSO 4. ĆWICZENIE IV (3 godz) Poprawa sprawdzianu 1 lub 2 Analiza miareczkowa. Acydymetria. Oznaczanie zawartości NaOH w badanej próbie. ĆWICZENIE V (3 godz) Sprawdzian 3 Manganometria. Oznaczanie jonów Fe 2+ w roztworze. ĆWICZENIE VI (3 godz) Oznaczanie zawartości jonów Ca 2+ metodą manganometryczną. ĆWICZENIE VII (3 godz) Poprawa sprawdzianu 2 lub 3 Konduktometryczne oznaczanie stężenia kwasu octowego w roztworze. ĆWICZENIE VIII (3 godz) Sprawdzian 4 Kompleksonometria. Oznaczanie jonów Ca 2+ i Mg 2+ w próbie. Oznaczanie twardości wody. ĆWICZENIE IX (3 godz) Poprawa sprawdzianów 3 lub 4 Jodometryczne oznaczanie jonów Cu 2+ ĆWICZENIE X (3 godz) Odrabianie zaległych ćwiczeń i analiz kontrolnych. Zaliczanie pozostałych sprawdzianów. 2
3 MIKROBIOLOGIA Zagadnienia obowiązujące przy zaliczaniu ćwiczeń: Sprawdzian 1 Analiza wagowa - rodzaje osadów, właściwości, podstawowe pojęcia. Obliczenia stosowane w analizie wagowej. Obliczenia stechiometryczne, skład procentowy. Wydajność reakcji chemicznej. Błąd względny i bezwzględny oznaczenia. Wyznaczanie wzorów związków empirycznych i rzeczywistych na podstawie ich składu procentowego. Sole bezwodne i hydraty, zapis w postaci tlenkowej. Zapisywanie (cząsteczkowo i jonowo) przebiegu reakcji strąceniowych. Sprawdzian 2 Iloczyn rozpuszczalności związków. Wytrącanie osadów. Efekt wspólnego jonu. Obliczanie rozpuszczalności substancji w mol/dm 3 i w g/dm 3 na podstawie iloczynu rozpuszczalności. Rozpuszczalność związków w wodzie, przeliczanie na stężenie procentowe i odwrotnie. Sprawdzian 3 Przygotowywanie roztworów o określonym stężeniu molowym i procentowym. Przeliczanie stężeń. Obliczanie ph roztworów. Zasady oznaczeń alkacymetrycznych. Krzywe miareczkowania. Obliczenia wynikające z analizy miareczkowej alkacymetria i acydymetria. Zasady oznaczeń manganometrycznych. Obliczenia wykorzystywane w ilościowej analizie manganometrycznej. Sprawdzian 4 Kompleksonometria. Obliczenia związane z oznaczaniem jonów wapnia i magnezu oraz innymi oznaczeniami prowadzonymi za pomocą EDTA. Zasady oznaczeń jodometrycznych. Obliczenia wykorzystywane w ilościowej analizie jodometrycznej. Konduktometria. Twardość wody, rodzaje oraz sposoby jej usuwania. Obliczenia związane z twardością wody. LITERATURA J. Minczewski, Marczenko Z Chemia analityczna 1 i 2, PWN W-wa L. Smoczyński, Wardzyńska R., Zarys chemii ogólnej i analitycznej, UWM Olsztyn 2013 W. Wiśniewski, Majkowska H., Chemia ogólna nieorganiczna, UWM Olsztyn Z. Szmal, Lipiec T., Chemia analityczna z elementami analizy instrumentalnej, PZWL [red.] M. Jarosz, Nowoczesne techniki analityczne, PWN, Warszawa 2006 A. Hulanicki, Współczesna chemia analityczna, Wybrane zagadnienia, PWN W-wa A. Śliwa, Obliczenia chemiczne, PWN W-wa
4 Warunki zaliczenia przedmiotu: 1. Wszystkie ćwiczenia muszą być wykonane przez każdego studenta (nieobecności odrabiamy, ćwiczenie trzeba odrobić). 2. Jeśli dane ćwiczenie ma analizę kontrolną to musimy ją zaliczyć lub powtórzyć w wyznaczonym terminie. 3. Każdy sprawdzian musi być zaliczony na ocenę co najmniej dostateczną. Oceny ndst poprawiamy w wyznaczonych terminach, przy czym na poprawach obowiązuje już obniżona skala ocen od ndst do db. 4. Wszelkie obliczenia potrzebne na ćwiczeniach wykonujemy w wydrukowanym wcześniej materiale udostępnionym przez prowadzącego ćwiczenia. 5. Jeśli student ze wszystkich sprawdzianów otrzymuje oceny pozytywne w I terminie ostateczna ocena wystawiona na podstawie średniej ocen i zaliczenia ćwiczeń zostaje podwyższona o 0,5 pkt. 6. Obowiązująca skala ocen ndst-bdb 4
5 ĆWICZENIE I Strącanie, rozpuszczanie i roztwarzanie osadów, technika sączenia 1. Typy osadów Przygotuj w statywie 5 czystych probówek i wlej do nich: I ok. 2 cm 3 rozcieńczonych roztworu Ba(NO 3 ) 2 oraz H 2 SO 4 II ok. 2 cm 3 rozcieńczonego roztworu MgCl 2, dodaj kilka kropli buforu amonowego, a następnie wkraplaj Na 2 HPO 4 III ok. 2 cm 3 rozcieńczonych roztworów AgNO 3 i HCl IV ok. 2 cm 3 rozcieńczonych roztworów FeCl 3 i NaOH V ok.2 cm 3 rozcieńczonych roztworów CuSO 4 i NaOH Zapisz cząsteczkowo i jonowo równania zachodzących reakcji. Jakiego typu osady uzyskałeś? Uzupełnij odpowiednimi opisami: krystaliczny (drobno-, grubokrystaliczny), koloidalny (serowaty, galaretowaty). Nr probówki Kolor osadu Wzór związku Typ osadu 5
6 2. Strącanie i roztwarzanie osadu zasadowego węglanu miedzi (II) Do probówki wlać kilka cm 3 Cu(NO 3 ) 2. Następnie dodawać kroplami węglan sodu. Obserwować pojawianie się zasadowego węglanu miedzi(ii) Cu 2 (OH) 2 CO 3 zgodnie z równaniem: 2 Cu(NO 3 ) Na 2 CO 3 + H 2 O Cu 2 (OH) 2 CO NaNO 3 + CO 2 Wytrącony osad oddziel poprzez sączenie przez lejek z sączkiem z bibuły umieszczonym w statywie. Przesącz zbieraj do zlewki. Jaki kolor ma osad?...jakiego typu jest to osad. Wytrącony osad przemyj dwukrotnie wodą destylowaną. Osad przenieś do czystej probówki lub zlewki. Roztwórz wytrącony osad w kwasie solnym zgodnie z równaniem: Cu 2 (OH) 2 CO HCl 2 CuCl 2 + CO H 2 O Obserwuj zachodzące zmiany. Jaki kolor ma uzyskany roztwór? Roztwarzanie osadu reguła przekory Do probówki wlać ok.1 cm 3 roztworu AgNO 3, a następnie dodać kilka kropli roztworu HCl. Obserwuj wytrącanie osadu. Zapisz reakcję jonowo i cząsteczkowo: Następnie dodawać kroplami roztwór wodorotlenku amonu. Amoniak wiąże jony Ag + w kompleks naruszając w ten sposób równowagę dysocjacji powstającego osadu. Układ zachowuje się wówczas wg reguły przekory La Chateriera-Brauna i uzupełnia ubytek związanego w formę kompleksu jonu srebra(i) poprzez roztworzenie kolejnej porcji osadu. Napisać równanie zachodzącej reakcji. 4. Roztwarzanie osadów o właściwościach amfoterycznych Do dwóch probówek wprowadzić niewielką ilość 0,5M Cu(NO 3 ) 2 i dodawać stopniowo 2M roztwór NaOH(KOH), aż do wytrącenia osadu. Otrzymany osad rozdzielić na dwie probówki i dodać do jednej 2M roztwór NH 3 *H 2 O, a do drugiej 2M HCl. Zaobserwować zachodzące zmiany i zapisać zachodzące reakcje. 6
7 5. Efekt solny oraz wpływ wspólnego jonu na rozpuszczalność osadów Do dwóch probówek dodać po 2 ml 0,5M roztworu CaCl 2 i 0,5 ml 2M roztworu H 2 SO 4. Probówki wstrząsać 20 sekund, obserwując powstawanie pierwszych kryształków osadu. Następnie do probówki pierwszej dodać 2 ml 1% roztworu Na 2 SO 4, a do drugiej 1% NaCl. Wstrząsać 1 minutę, Porównać ilości powstałych osadów. Zapisać obserwacje i reakcje powstawania osadów. 6. Wpływ jonów wodorowych na rozpuszczalność osadów W dwóch probówkach wytrącić jednakowe ilości szczawianu wapnia(cac 2 O 4 ) wprowadzając do każdej po: 1 cm 3 CaCl 2, 1 cm 3 wody i 1 cm 3 0,25M (NH 4 ) 2 C 2 O 4. Osady pozostawić do opadnięcia. Następnie płyn znad osadu oddzielić przez dekantację. Do pierwszej probówki dodać 2 cm 3 2M roztworu HCl, do drugiej 2 cm 3 2M roztworu CH 3 COOH. Porównać ilości powstałych osadów. Zapisać równania powstawania osadu. 7. Wpływ wspólnego jonu na rozpuszczalność NaCl Do probówki zawierającej 3 cm 3 nasyconego roztworu NaCl dodać 5 kropel stężonego roztworu HCl (pracować tylko pod wyciągiem). Obserwować zmiany. Obserwacje i wnioski: 7
8 ĆWICZENIE II Wagowe oznaczanie wody krystalizacyjnej w uwodnionym siarczanie(vi) miedzi(ii) UWAGA! Tygle porcelanowe przenosimy podczas oznaczenia za pomocą metalowych szczypiec Wyprażony do stałej masy tygiel postawić na środkowej części szalki wagi i zważyć. Następnie wsypać do niego i odważyć uwodniony siarczan (VI) miedzi(ii) w ilości 1-2 g. Odczyty z wagi podawać z dokładnością możliwą dla danej wagi. Następnie postawić tygiel z solą na siatce nad palnikiem i ogrzewać ok. 20 minut do zmiany zabarwienia z niebieskiej na seledynową. Po skończeniu prażenia przenieść (ostrożnie!) gorący tygiel za pomocą szczypiec i wstawić do eksykatora. Poczekać, aż ostygnie. Po wystudzeniu ponownie zważyć tygiel z zawartością na wadze analitycznej. Ubytek masy przyjmuje się za zawartość wody w uwodnionej soli. Obliczyć ubytek wody krystalizacyjnej w badanej próbce oraz zawartość procentową wody w związku, a także ilość moli wody krystalizacyjnej związanej chemicznie z solą CuSO 4 nh 2 O. Podać względny i bezwzględny błąd oznaczenia. Obliczenia: Zawartość wody podaje się w procentach na podstawie różnicy masy substancji przed i po prażeniu: masa pustego tygla masa tygla z CuSO 4 nh 2 O przed prażeniem.. masa CuSO 4 nh 2 O. masa tygla z siarczanem po wyprażeniu. masa soli bezwodnej. masa wody. Zawartość wody krystalizacyjnej w procentach obliczamy według wzoru: m o - m s % H 2 O = * 100% m o gdzie: m o masa soli przed suszeniem m s masa soli po wysuszeniu Ustalić wzór hydratu siarczanu miedzi:.. Podać błąd względny analizy Podać błąd bezwzględny analizy.. 8
9 ĆWICZENIE III Wagowe oznaczanie jonów siarczanowych (VI) w postaci BaSO 4 Do oznaczania jonów siarczanowych(vi) stosowana jest metoda wagowa. Oznaczenie polega na strącaniu siarczanów(vi) na gorąco, w roztworze kwaśnym (2M HCl), za pomocą chlorku baru. Wytrąca się trudno rozpuszczalny osad siarczanu(vi) baru. Wykonanie ćwiczenia: Otrzymany w kolbie miarowej roztwór uzupełnić wodą destylowaną do kreski i dokładnie wymieszać. Z kolby przenieść 25 cm 3 roztworu (pipetą) do zlewki na 250 cm 3 i rozcieńczyć wodą destylowaną do ok.50 cm 3, dodać ok. 5 cm 3 2M HCl i ogrzewać na siatce prawie do wrzenia. Jednocześnie do innej zlewki odmierzyć cylindrem ok. 30 cm 3 1M BaCl 2 i ogrzać do wrzenia. Do gorącego roztworu zawierającego aniony siarczanowe(vi), dodawać kroplami ciągle mieszając bagietką gorący roztwór BaCl 2. Otrzymany osad dwukrotnie zdekantować, dodając za każdym razem do przemycia ok. 30 cm 3 gorącej wody destylowanej. Następnie przenieść osad na sączek, przemywając wodą destylowaną do zaniku reakcji na jon Cl -. Przemyty osad wysuszyć. Sączek umieścić we wcześniej zważonym tyglu porcelanowym. Tygiel przenosimy za pomocą metalowych szczypiec. Osad prażyć w tyglu w płomieniu palnika. Tygiel ostudzić w eksykatorze i zważyć wraz z zawartością. Napisać cząsteczkowo i jonowo równanie zachodzącej reakcji. Obliczyć zawartość jonów SO 4 2- w otrzymanym roztworze. Obliczenia: masa pustego tygla masa tygla po wyprażeniu z osadem. masa molowa BaSO 4. masa molowa jonu siarczanowego (VI). Zapisać równanie reakcji i obliczyć zawartość jonów siarczanowych w kolbie, pamiętając o współmierności kolby z pipetą. 9
10 ĆWICZENIE IV Acydymetryczne oznaczanie NaOH w analizowanym roztworze Analiza miareczkowa polega na tym, że do roztworu oznaczanego wprowadza się porcjami równoważną chemicznie ilość roztworu mianowanego (o znanym stężeniu). Stężenie oznaczanej substancji oblicza się na podstawie zmierzonej dokładnie objętości zużytego roztworu o znanym stężeniu. Do rozpoznania momentu, w którym ilość wprowadzonego mianowanego roztworu zrównoważyła ilość składnika oznaczanego służy punkt równoważnikowy lub punkt nasycenia równoważnikowego (PR). Żeby móc wzrokowo zaobserwować punkt równoważnikowy do roztworu miareczkowanego wprowadza się wskaźnik (indykator), który zmienia barwę w chwili zakończenia reakcji między roztworem mianowanym, a roztworem miareczkowanym. Moment, w którym indykator zmienia swoje zabarwienie nazywa się punktem końcowym miareczkowania (PK). Alkacymetria skupia metody miareczkowe oparte na reakcjach kwas-zasada. Metody te są również nazywane metodami zobojętniania. Alkacymetrię można podzielić na: 1. alkalimetrię metoda oznaczania kwasów 2. acydymetrię metoda oznaczania zasad CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA Oznaczanie zawartości NaOH w analizowanym roztworze 1. Przygotowanie 0,1M roztworu kwasu HCl Obliczyć, ile cm 3 stęż. HCl należy pobrać, aby otrzymać 250 cm 3 0,1M roztworu. Dla kwasu solnego 36,23%-owego gęstość wynosi 1,18 g/cm 3. Roztwór kwasu solnego przygotowujemy w kolbie na 250 cm 3. W tym celu do kolby wlewamy ok. 1/3 wody destylowanej, następnie z butelki z dozownikiem odmierzamy obliczoną objętość stężonego kwasu solnego do kolby. Po wymieszaniu uzupełniamy kolbę wodą destylowaną do kreski i bardzo dobrze mieszamy. 2. Oznaczanie stężenia roztworu kwasu HCl Mianowanie (dokładne oznaczenie stężenia) przygotowanego ok. 0,1 M roztworu HCl przeprowadzamy przy użyciu substancji podstawowej, jaką jest wodorowęglan potasu. Stężenie molowe HCl obliczamy, biorąc za podstawę reakcję: KHCO 3 + HCl KCl + H 2 O + CO 2 10
11 Podczas oznaczania stężenia roztworu HCl miareczkowanie przeprowadzamy następująco: Do 3 kolbek stożkowych pobieramy pipetą po 25cm 3 roztworu KHCO 3 o znanym stężeniu C m, dodajemy 2-3 krople oranżu metylowego i miareczkujemy roztworem HCl. Koniec reakcji wyznacza zmiana barwy wskaźnika z żółtej na pomarańczowoczerwony. Obliczamy średnią wartość liczbową z trzech miareczkowań v śr, a następnie wyliczamy stężenie molowe roztworu HCl, uwzględniając przebieg reakcji zachodzącej podczas miareczkowania: Wyniki miareczkowań: V 1 =., V 2 =..,V 3 =. V śr.= cm 3 1 M HCl cm 3 1 M KHCO 3 V śr cm 3 x M HCl cm 3 C m KHCO 3 x =.,... M HCl Stężenie molowe roztworu HCl =.. 3. Oznaczanie zawartości NaOH w otrzymanej próbie Otrzymaną próbę rozcieńcza się (w kolbce miarowej) wodą destylowaną do 100 cm 3 i dokładnie miesza. Następnie odmierza pipetą do kolbki stożkowej 25cm 3 roztworu, dodaje 2-3 krople oranżu metylowego i miareczkuje mianowanym roztworem HCl do zmiany barwy z żółtej na pomarańczowoczerwoną. Wykonuje się trzy pomiary, biorąc do obliczeń średnią (v śr ). Ilość gramów NaOH w całej próbie oblicza się w oparciu o zachodzącą reakcję: HCl + NaOH NaCl + H 2 O Wyniki miareczkowań : V 1 =.., V 2 =..V 3 =.. V śr = cm 3 1M HCl g NaOH Vśr. cm 3 C m HCl x g NaOH gdzie: V k -objetość kolby, V p -objętość pipety x=..g NaOH V k /V p 11
12 Numer analizy Zawartość NaOH w badanej próbie.. ĆWICZENIE V Manganometryczne oznaczanie jonów Fe 2+ w analizowanym roztworze. Manganometria jest działem analizy miareczkowej obejmującej oznaczenia reduktorów za pomocą miareczkowania mianowanym roztworem manganianu (VII) potasu (KMnO 4 ). Związek ten ma bardzo wysoki potencjał utleniający. Ma on również silne zabarwienie dzięki czemu odpada konieczność stosowania wskaźników. Przebieg redukcji nadmanganianu zależy od ph środowiska: W roztworze kwaśnym MnO H + + 5e Mn H 2 O W roztworze obojętnym MnO H 2 O + 3e MnO 2 + 4OH - W roztworze zasadowym MnO e 2- MnO 4 Szybkość rozkładu nadmanganianu potasu zwiększa się wraz ze zwiększeniem stężenia jonów wodorowych. Dlatego kwaśne jego roztwory łatwiej ulegają rozkładowi niż obojętne. Proces ten przebiega znacznie szybciej w podwyższonych temperaturach, a zwłaszcza w temperaturze wrzenia. 1.Oznaczanie miana roztworu KMnO 4 za pomocą roztworu kwasu szczawiowego (H 2 C 2 O 4 ) o dokładnie znanym stężeniu. Do 3 kolbek stożkowych pobierać pipetą po 25 cm 3 roztworu kwasu szczawiowego o znanym stężeniu Cm, dodać 20 cm 3 1M kwasu siarkowego (VI) i ogrzać do ok.60 o C. Gorący roztwór miareczkować manganianem(vii) potasu, pierwsze krople KMnO 4 odbarwiają się powoli, lecz dalszy przebieg reakcji jest już szybki (powstające jony manganu(ii) katalizują reakcję). Miareczkowanie prowadzić do momentu pojawienia się różowego zabarwienia powstającego od jednej kropli KMnO 4. V 1 =.., V 2 =.,. V 3 =, V śr =.. Podczas oznaczenia zachodzi reakcja: 2MnO C 2 O H + = 2Mn CO 2 + 8H 2 O z reakcji wynika, że 2mole KMnO 4 reagują z 5 molami H 2 C 2 O 4, a zatem stężenie molowe roztworu KMnO 4 oblicza się z proporcji: 1000 cm 3 2M KMnO cm 3 5M H 2 C 2 O 4 Vśr x M KMnO 4 25 cm 3 CnH 2 C 2 O 4 12
13 x = gdzie: x stężęnie molowe KMnO 4 Cn stężenie molowe kwasu szczawiowego Vśr średnia objętość roztworu KMnO 4 zużyta podczas miareczkowania 25 cm 3 roztworu kwasu szczawiowego. Obliczenia: Stężenie molowe H 2 C 2 O 4 =.. 2. Oznaczanie zawartości jonów Fe 2+ w analizowanej próbie Otrzymaną w kolbie miarowej próbę zawierającą jony Fe 2+ uzupełnić wodą destylowaną do kreski i dokładnie wymieszać. Odpipetować do kolbki stożkowej 25 cm 3 roztworu, dodać ok. 20 cm 3 1M roztworu kwasu siarkowego(vi) i miareczkować mianowanym roztworem KMnO 4 do pojawienia się różowego zabarwienia. Wykonać trzy powtórzenia. V 1 =.., V 2 =.,. V 3 =, V śr =.. Podczas miareczkowania zachodzi reakcja: MnO Fe H + Mn Fe 3+ + H 2 O MnO e Mn Fe 2+ Fe 3+ + e 5 Z równania reakcji wynika, że 1mol MnO 4 - reaguje z 5 molami Fe 2+, ilość Fe 2+ obliczymy układając proporcję: 1000cm 3 1M KMnO ,85 g Fe 2+ Vśr Cn KMnO 4 x g Fe 2+ x = V k /V p Fe 2+ 13
14 gdzie: Cn stężenie molowe KMnO 4 V śr - średnia objętość w KMnO 4 zużyta podczas miareczkowania V p - objętość pipety V k objętość kolby Obliczenia: Numer analizy Zawartość jonów Fe 3+ w analizie.. ĆWICZENIE VI Oznaczanie zawartości Ca 2+ w roztworze metodą manganometryczną. Jony wapnia można oznaczyć manganometrycznie w sposób pośredni, poprzez wytrącenie trudno rozpuszczalnego osadu szczawianu wapnia, a następnie rozpuszczenie osadu w kwasie siarkowym i oznaczenie wydzielonej równoważnej ilości kwasu szczawiowego mianowanym roztworem manganianu(vii) potasu: Ca 2+ + C 2 O 4 2- CaC 2 O 4 CaC 2 O 4 + H 2 SO 4 CaSO 4 + H 2 C 2 O 4 5 H 2 C 2 O KMnO H 2 SO 4 2 MnSO 4 + K 2 SO CO H 2 O Warunkiem dokładnego oznaczenia jest prawidłowe strącenie i bardzo dokładne przemycie osadu. Dodanie do roztworu z jonami wapnia roztworu szczawianu amonu (odczynnik strącający) prowadzi do powstania drobnokrystalicznego osadu. W celu otrzymania osadu grubokrystalicznego strącanie należy przeprowadzić na gorąco, wprowadzając szczawian amonowy do silnie kwaśnego roztworu soli wapniowej. W tych warunkach CaC 2 O 4 nie strąca się, gdyż jest on rozpuszczalny w mocnych kwasach. Następnie przez stopniowe alkalizowanie roztworu za pomocą amoniaku wobec oranżu metylowego jako wskaźnika powoduje się wytrącenie szczawianu wapnia. Odsączony osad należy przemyć w celu usunięcia jonów chlorkowych i szczawianowych, które reagując także z KMnO4 mogłyby być przyczyną zawyżenia wyniku. 14
15 Wykonanie oznaczenia: Otrzymany do analizy roztwór w kolbie uzupełnić wodą destylowaną do kreski i dobrze wymieszać. Następnie za pomocą pipety pobrać 25 cm 3 roztworu do kolbki stożkowej. Rozcieńczyć do objętości 100 cm 3 wodą destylowaną, dodać 5 cm 3 stężonego kwasu solnego, kilka kropel oranżu metylowego oraz 100 cm 3 nasyconego roztworu szczawianu amonu. Roztwór ogrzewać do temperatury ok. 80 o C (nie gotować!). Następnie stopniowo po bagietce dodawać 2M roztwór NH 3 H 2 O do zmiany zabarwienia wskaźnika na kolor żółty. Po sprawdzeniu całkowitego wytrącenia zlewkę przykryć szkiełkiem zegarkowym i ogrzewać na łaźni wodnej przez ok. 0,5 godz., aż do opadnięcia osadu. W międzyczasie przygotować zestaw do sączenia oraz biuretę z KMnO 4 do miareczkowania. Podgrzać do temp. 80 o C 100 cm 3 2M kwasu siarkowego(vi). Otrzymany osad przesączyć przez sączek z bibuły i przemyć 4-5 krotnie małymi porcjami zimnej wody destylowanej. Sączek wraz z osadem wyjmuje się ostrożnie z lejka i po rozwinięciu przykleja za pomocą bagietki do wewnętrznej ścianki zlewki (poj.400 cm 3 ), częścią z osadem do wewnątrz. Osad opłukuje się roztworem kwasu siarkowego, uprzednio ogrzanym do temp o C. W tym momencie osad ulega rozpuszczeniu. Gorący roztwór miareczkuje się manganianem (VII) potasu o znanym stężeniu (sączek cały czas znajduje się na ściankach zlewki). Jeżeli w czasie miareczkowania roztwór oziębi się należy go podgrzać do temp. 80 o C. Po pojawieniu się różowego koloru podczas miareczkowania spycha się sączek bagietką do zlewki, miesza i natychmiast roztwór domiareczkowuje się do uzyskania trwałego (co najmniej 1 min.) zabarwienia roztworu. Zabarwienie to może zniknąć po pewnym czasie (kilka minut) ze względu na redukujące właściwości sączka. Zapisać uzyskany wynik: V KMnO 4... C n KMnO 4.. Obliczanie zawartości jonów Ca 2+ w analizowanej próbie cm 3 2 M KMnO ,08 g Ca 2+ V C n KMnO 4 x g Ca 2+ x=..g Ca 2+ V k /V p 15
16 ĆWICZENIE VII Konduktometryczne oznaczanie kwasu octowego w roztworze za pomocą wodorotlenku sodu Metodami konduktometrycznymi nazywamy metody oparte na pomiarze przewodnictwa roztworów. Znajdują one zastosowanie w przypadku roztworów rozcieńczonych, zabarwionych lub mętnych, dla których przeprowadzenie analizy innymi metodami jest trudne lub niemożliwe. Badanie przewodnictwa dotyczy przede wszystkim wodnych roztworów elektrolitów, które charakteryzują się określonym przewodnictwem elektrycznym G, definiowanym jako odwrotność oporu R G = 1 / R Opór elektrolitu jest wprost proporcjonalny do jego długości l i odwrotnie proporcjonalny do jego przekroju s. Przewodnictwo właściwe elektrolitu ( ) jest odwrotnością oporu właściwego elektrolitu. Jest to przewodnictwo elektrolitu zawartego między elektrodami o powierzchni 1 cm 2 i odległymi od siebie o 1 cm. χ = 1/R x l/s [S cm -1 ], gdzie S to Siemens czyli Ω -1 Przewodnictwo właściwe zależy od rodzaju elektrolitu, jego stężenia i temperatury. W obszarze małych stężeń przewodnictwo rośnie niemal liniowo, co jest wynikiem zwiększania się ilości jonów przypadających na jednostkę objętości roztworu. W roztworach stężonych przewodnictwo początkowo rośnie a następnie maleje, związane jest to z niecałkowitą dysocjacją elektrolitów i wzrastającym oddziaływaniem międzyjonowym. Przewodnictwo rośnie ze wzrostem temperatury. Miareczkowanie konduktometryczne polega na pomiarach zmian przewodnictwa roztworu miareczkowanego. Zmiany te są widoczne wówczas, gdy do roztworu wprowadza się jony różniące się znacznie ruchliwością od jonów obecnych pierwotnie w roztworze. Punkt końcowy miareczkowania ustala się graficznie na podstawie wykresu przedstawiającego zależność przewodnictwa miareczkowanego roztworu od objętości dodanego odczynnika miareczkującego. Przykład miareczkowania słabego kwasu mocną zasadą: Reakcja kwasu octowego z wodorotlenkiem sodu. 16
17 Początkowe zmniejszenie przewodnictwa spowodowane jest wiązaniem niewielkiej ilości jonów hydroniowych pochodzących ze słabo zdysocjowanego kwasu. Następnie wzrost przewodności jest wynikiem tworzenia dobrze dysocjującej soli (CH 3 COONa). Po przekroczeniu PK następuje silny wzrost przewodnictwa w wyniku pojawienia się jonów wodorotlenkowych. Wykonanie ćwiczenia: 1. Otrzymany do analizy roztwór kwasu octowego (w kolbie miarowej na 100 cm 3 ) rozcieńczyć wodą destylowaną do kreski i wymieszać. 2. Do zlewki o pojemności 250 cm 3 odpipetować 10 cm 3 roztworu kwasu octowego z kolby i rozcieńczyć dodając 190 cm 3 wody destylowanej odmierzonej cylindrem miarowym. 3. W roztworze umieścić mieszadełko magnetyczne i roztwór wymieszać. 4. Biuretę napełnić 0,1 M roztworem NaOH. 5. Uruchomić mieszadło magnetyczne, zanurzyć sondę konduktometryczną i zmierzyć początkową wartość przewodnictwa. 6. Następne pomiary przewodnictwa wykonywać w czasie miareczkowania dodając każdorazowo po 0,5 cm 3 0,1M roztworu NaOH. Pomiary przewodnictwa wykonywać tak długo, aż otrzyma się ok. 10 punktów po przekroczeniu punktu równoważnikowego. 7. Po zakończeniu ćwiczenia wyłączyć konduktometr i przemyć sondę wodą destylowaną. Umyć używane szkło laboratoryjne zwracając uwagę, żeby nie wpadło do zlewu mieszadełko magnetyczne. 8. Wyniki pomiarów zestawić na wykresie i obliczyć stężenie molowe otrzymanego do analizy kwasu octowego. 17
18 ĆWICZENIE VIII Kompleksonometryczne oznaczenie jonów Ca 2+ i Mg 2+. Twardość wody Kompleksonometria jest to dział analizy ilościowej opartej na reakcjach tworzenia trwałych rozpuszczalnych i trudno dysocjujących związków kompleksowych. Nazwa pochodzi od grupy związków zwanych kompleksonami. Kompleksony są to kwasy aminopolikarboksylowe, w których atom azotu połączony jest z grupami zawierającymi połączenia karboksylowe. Spośród tej grupy związków największe znaczenie praktyczne ma kwas etylenodiaminotetraoctowy. Ten czteroprotonowy kwas oznaczany jest także skrótem H 4 Y i nazywany jest wersenianem. HOOC H 2 C CH 2 COOH N CH 2 CH 2 N HOOC H 2 C CH 2 COOH Kwas ten jest trudno rozpuszczalny i dlatego w analityce stosuje się disodową sól tego kwasu wersenian disodowy nazywany także EDTA. W reakcjach z kationami metali 2, 3 czy 4- wartościowymi 1mol EDTA kompleksuje zawsze 1 mol metalu bez względu na jego wartościowość. Trwałość powstających związków kompleksowych zależy od wartościowości metalu i ph roztworu. Jony H 2 Y 2- reagują z kationami metali zgodnie z równaniem: Me 2+ + H 2 Y 2- MeY H + Punkt równoważnikowy miareczkowania wyznacza się za pomocą wskaźników kompleksometrycznych. Wśród nich podstawowe znaczenie mają tak zwane metalowskaźniki, które w określonych warunkach miareczkowania tworzą z jonami metali barwne kompleksy. Najbardziej popularne wskaźniki używane w kompleksonometrii to: czerń eriochromowa T, mureksyd, kalces. CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA Otrzymaną do analizy próbę w kolbie miarowej o pojemności 250 cm 3 destylowaną do kreski i dokładnie wymieszać. uzupełnić wodą 1. Oznaczanie sumy Ca 2+ i Mg 2+ Do trzech kolbek stożkowych pobrać po 25 cm 3 analizowanego roztworu, dodać z dozownika 2cm 3 buforu amonowego oraz szczyptę czerni eriochromowej T. Każdą próbę miareczkować za pomocą 0,01M roztworu EDTA do zmiany barwy roztworu z winnoczerwonego na niebieski. Obliczyć średnią objętość EDTA zużytą podczas miareczkowania. 18
19 V , V , V , Ca, Mg 2, Ca, Mg 3, Ca, Mg V... śr 2 2, Ca, Mg 2. Oznaczanie Ca 2+ Do trzech kolbek stożkowych pobrać pipetą po 25 cm 3 analizowanego roztworu. Do każdej kolbki dodać po 5 cm 3 1M roztworu KOH (odmierzyć cylindrem). Następnie do każdej kolbki dodać szczyptę mureksydu. Miareczkować za pomocą 0,01M roztworu EDTA do zmiany barwy roztworu z różowej na fioletową. Obliczyć średnią objętość EDTA zużytą podczas miareczkowania. V 2..., V 2..., V , Ca 2, Ca 3, Ca V... śr 2, Ca OBLICZENIA Zawartość jonów Ca 2+ w analizowanej próbie cm 3 1 M EDTA mg Ca 2+ V 2+ śr Ca 0,01 M EDTA x x=..mg Ca 2+ V k /V p Zawartość jonów Mg 2+ w analizowanej próbce 1000cm 3 1 M EDTA mg Mg (V 2+ śr,ca Mg V 2+ śrca ) 0,01M EDTA x x=..mg Mg 2+ V k /V p 19
20 Numer analizy:. Zawartość jonów Ca 2+.. oraz Mg 2+.w badanej próbie 3. Oznaczanie twardości całkowitej wody. Do trzech kolbek stożkowych odpipetować po 50 cm 3 wody, dodać 2 cm 3 buforu amonowego oraz szczyptę czerni eriochromowej T. Całość dokładnie wymieszać, a następnie miareczkować roztworem EDTA do zmiany barwy z różowej na niebieską. Do obliczeń należy wziąć średnią z trzech miareczkowań. Twardość wody określa się w stopniach niemieckich ( o N), dlatego ilość użytego wersenianu przelicza się na równoważną mu ilość CaO. 1 o N = 10 mg CaO na 1 dm 3 wody V 1 =, V 2 =.., V 3 =.. V śr = 1000 cm 3 1M EDTA mg CaO V śr cm M EDTA------x mg CaO x=..mg CaO Obliczenia: Twardość wody = o N 20
21 ĆWICZENIE IX Jodometryczne oznaczanie miedzi (II) Sole Cu(II) reagują z jonami jodkowymi w środowisku obojętnym lub słabo kwaśnym utleniając jodki do wolnego jodu. Aby reakcja mogła zajść ilościowo stężenie jonów I - musi być co najmniej 40-krotnie większe od stężenia jonów Cu 2+. Oznaczenie opiera się na reakcji, której pierwszym etapem jest wydzielenie trudno rozpuszczalnego jodku miedzi (II). CuI 2 reaguje następnie z nadmiarem jonów I - z wydzieleniem jodu I 2 oraz białego osadu jodku miedzi(ii). Cu I - CuI 2 2CuI I - Cu 2 I 2 + I 2 Reakcja jest odwracalna, a jej przebieg ilościowy w prawo możliwy jest dzięki zastosowaniu znacznego nadmiaru jodku potasu oraz wytrącaniu trudno rozpuszczalnego jodku miedzi (I). Wydzielony jod odmiareczkowuje się mianowanym roztworem tiosiarczanu sodu wg reakcji: Wykonanie oznaczenia: I S 2 O I - + S 4 O 6 2- Otrzymaną próbę uzupełnia się wodą destylowaną do kreski i dokładnie miesza. Następnie pobiera się pipetą 25 cm 3 roztworu i przenosi do kolbki stożkowej dodaje ok. 5 cm 3 2M CH 3 COOH, ok. 15 cm3 10% roztworu KI. Wydzielony jod odmiareczkowuje się tiosiarczanem do barwy jasnożółtej, dodaje ok. 1 cm 3 skrobi i kilka kropel KSCN i miareczkuje dalej do zaniku barwy granatowej. Wykonuje się trzy oznaczenia. Z porównania obu zachodzących reakcji widać, że jeden mol jonów Cu 2+ odpowiada jednemu molowi jonów S 2 O 2-3, zatem zawartość jonów Cu 2+ oblicza się w próbie w następujący sposób: 1000 cm 3 * 1M Na 2 S 2 O 3-63,57 g Cu 2+ V śr cm 3 * Cn Na 2 S 2 O 3 - x g Cu 2+ x =..g Cu 2+ * Vk/Vp Cn - stężenie molowe tiosiarczanu sodu Numer analizy Zawartość Cu
Zeszyt do ćwiczeń laboratoryjnych z. Chemii Analitycznej
WYDZIAŁ BIOLOGII I BIOTECHNOLOGII KIERUNEK: MIKROBIOLOGIA STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA ROK I Zeszyt do ćwiczeń laboratoryjnych z Chemii Analitycznej Semestr II Rok akademicki 2016/17 Ćwiczenia
Bardziej szczegółowoWPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW
WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW Wstęp W przypadku trudno rozpuszczalnej soli, mimo osiągnięcia stanu nasycenia, jej stężenie w roztworze jest bardzo małe i przyjmuje się, że ta
Bardziej szczegółowoCHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 7
CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ Ćwiczenie 7 Wykorzystanie metod jodometrycznych do miedzi (II) oraz substancji biologicznie aktywnych kwas askorbinowy, woda utleniona.
Bardziej szczegółowoWPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW
WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW Wstęp Mianem rozpuszczalności określamy maksymalną ilość danej substancji (w gramach lub molach), jaką w danej temperaturze można rozpuścić w określonej
Bardziej szczegółowoObliczanie stężeń roztworów
Obliczanie stężeń roztworów 1. Ile mililitrów stężonego, ok. 2,2mol/l (M) roztworu NaOH należy pobrać, aby przygotować 800ml roztworu o stężeniu ok. 0,2 mol/l [ M ]? {ok. 72,7ml 73ml } 2. Oblicz, jaką
Bardziej szczegółowoALKACYMETRIA. Ilościowe oznaczanie HCl metodą miareczkowania alkalimetrycznego
Dwa pierwsze ćwiczenia, a mianowicie: Rozdział i identyfikacja mieszaniny wybranych kationów występujących w płynach ustrojowych oraz Rozdział i identyfikacja mieszaniny wybranych anionów ważnych w diagnostyce
Bardziej szczegółowoOBLICZANIE WYNIKÓW ANALIZ I
OBLICZANIE WYNIKÓW ANALIZ I 1. Ile gramów zasady sodowej zawiera próbka roztworu, jeżeli na jej zmiareczkowanie zużywa się średnio 53,24ml roztworu HCl o stężeniu 0,1015mol/l? M (NaOH) - 40,00 2. Ile gramów
Bardziej szczegółowoTWARDOŚĆ WODY. Ca(HCO 3 ) HCl = CaCl 2 + 2H 2 O + 2CO 2. Mg(HCO 3 ) 2 + 2HCl = MgCl 2 + 2H 2 O + 2CO 2
TWARDOŚĆ WODY Ćwiczenie 1. Oznaczanie twardości przemijającej wody wodociągowej Oznaczenie twardości przemijającej wody polega na miareczkowaniu określonej ilości badanej wody roztworem kwasu solnego o
Bardziej szczegółowoRÓWNOWAGI W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW.
RÓWNOWAGI W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW. Zagadnienia: Zjawisko dysocjacji: stała i stopień dysocjacji Elektrolity słabe i mocne Efekt wspólnego jonu Reakcje strącania osadów Iloczyn rozpuszczalności Odczynnik
Bardziej szczegółowoINŻYNIERIA PROCESÓW CHEMICZNYCH
INŻYNIERIA PROCESÓW CHEMICZNYCH PLAN ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH z CHEMII ANALITYCZNEJ 1. Alkacymetria Oznaczanie kwasowości ogólnej wody 2. Redoksymetria Redoksymetryczne oznaczania miedzi. 3. Kompleksometria
Bardziej szczegółowoPRACOWNIA ANALIZY ILOŚCIOWEJ. Analiza substancji biologicznie aktywnej w preparacie farmaceutycznym kwas acetylosalicylowy
PRACOWNIA ANALIZY ILOŚCIOWEJ Analiza substancji biologicznie aktywnej w preparacie farmaceutycznym kwas acetylosalicylowy Ćwiczenie obejmuje: 1. Oznaczenie jakościowe kwasu acetylosalicylowego 2. Przygotowanie
Bardziej szczegółowoMIANOWANE ROZTWORY KWASÓW I ZASAD, MIARECZKOWANIE JEDNA Z PODSTAWOWYCH TECHNIK W CHEMII ANALITYCZNEJ
4 MIANOWANE ROZTWORY KWASÓW I ZASAD, MIARECZKOWANIE JEDNA Z PODSTAWOWYCH TECHNIK W CHEMII ANALITYCZNEJ CEL ĆWICZENIA Poznanie podstawowego sprzętu stosowanego w miareczkowaniu, sposoby przygotowywania
Bardziej szczegółowoCHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 5
CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ Ćwiczenie 5 Kompleksometryczne oznaczanie twardości wody w próbce rzeczywistej oraz mleczanu wapnia w preparacie farmaceutycznym Ćwiczenie
Bardziej szczegółowoWYDZIAŁ BIOLOGII I BIOTECHNOLOGII KIERUNEK MIKROBIOLOGIA HARMONOGRAM ĆWICZEŃ Z CHEMII OGÓLNEJ I NIEORGANICZNEJ 2014/2015
WYDZIAŁ BIOLOGII I BIOTECHNOLOGII KIERUNEK MIKROBIOLOGIA HARMONOGRAM ĆWICZEŃ Z CHEMII OGÓLNEJ I NIEORGANICZNEJ 2014/2015 ĆWICZENIE I (3 godz) 13. 10. 2014 Regulamin pracowni chemicznej. Przepisy BHP. Reakcje
Bardziej szczegółowoObliczanie stężeń roztworów
Obliczanie stężeń roztworów 1. Ile mililitrów stężonego, ok. 2,2mol/l (M) roztworu NaOH należy pobrać, aby przygotować 800ml roztworu o stężeniu ok. 0,20 mol/l [ M ]? {ok. 72,7ml 73ml } 2. Oblicz, jaką
Bardziej szczegółowoRÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH
8 RÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH CEL ĆWICZENIA Wyznaczenie gramorównoważników chemicznych w procesach redoks na przykładzie KMnO 4 w środowisku kwaśnym, obojętnym i zasadowym z zastosowaniem
Bardziej szczegółowoIdentyfikacja wybranych kationów i anionów
Identyfikacja wybranych kationów i anionów ZACHOWAĆ SZCZEGÓLNĄ OSTRORZNOŚĆ NIE ZATYKAĆ PROBÓWKI PALCEM Zadanie 1 Celem zadania jest wykrycie jonów Ca 2+ a. Próba z jonami C 2 O 4 ZACHOWAĆ SZCZEGÓLNĄ OSTRORZNOŚĆ
Bardziej szczegółowoMetody otrzymywania kwasów, zasad i soli. Reakcje chemiczne wybranych kwasów, zasad i soli. Ćwiczenie 1. Reakcja otrzymywania wodorotlenku sodu
V. Metody otrzymywania kwasów, zasad i soli. Reakcje chemiczne wybranych kwasów, zasad i soli Zagadnienia Kwasy i metody ich otrzymywania Wodorotlenki i metody ich otrzymywania Sole i metody ich otrzymywania
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 1. Zależność szybkości reakcji chemicznych od stężenia reagujących substancji.
VIII. Kinetyka i statyka reakcji chemicznych Zagadnienia Czynniki wpływające na szybkość reakcji Rzędowość i cząsteczkowość reakcji Stała szybkości reakcji Teoria zderzeń Teoria stanu przejściowego Reakcje
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 1. Technika ważenia oraz wyznaczanie błędów pomiarowych. Ćwiczenie 2. Sprawdzanie pojemności pipety
II. Wagi i ważenie. Roztwory. Emulsje i koloidy Zagadnienia Rodzaje wag laboratoryjnych i technika ważenia Niepewność pomiarowa. Błąd względny i bezwzględny Roztwory właściwe Stężenie procentowe i molowe.
Bardziej szczegółowoINŻYNIERIA PROCESÓW CHEMICZNYCH
INŻYNIERIA PROCESÓW CHEMICZNYCH PLAN ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH z CHEMII ANALITYCZNEJ 1. Alkacymetria Mianowanie roztworu kwasu solnego Współoznaczanie NaOH i Na 2 CO 3 metodą Wardera 2. Redoksymetria Manganometryczne
Bardziej szczegółowoZakres wymagań z przedmiotu CHEMIA ANALITYCZNA dla II roku OML
Zakres wymagań z przedmiotu CHEMIA ANALITYCZNA dla II roku OML Znajomości klasycznych metod analizy ilościowej: wagowej i objętościowej (redoksymetrii, alkacymetrii, argentometrii i kompleksometrii) Zagadnienia
Bardziej szczegółowoPracownia analizy ilościowej dla studentów II roku Chemii specjalność Chemia podstawowa i stosowana. Argentometryczne oznaczanie chlorków w mydłach
Pracownia analizy ilościowej dla studentów II roku Chemii specjalność Chemia podstawowa i stosowana Argentometryczne oznaczanie chlorków w mydłach Ćwiczenie obejmuje: 1. Oznaczenie miana roztworu AgNO
Bardziej szczegółowoHYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE
Ćwiczenie 9 semestr 2 HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE Obowiązujące zagadnienia: Hydroliza soli-anionowa, kationowa, teoria jonowa Arrheniusa, moc kwasów i zasad, równania hydrolizy soli, hydroliza wieloetapowa,
Bardziej szczegółowoSynteza Cu(CH 3 COO) 2 H 2 O oraz (NH 4 ) 2 Ni(SO 4 ) 2 6H 2 O
ĆWICZENIE 2 Synteza Cu(CH 3 COO) 2 H 2 O oraz (NH 4 ) 2 Ni(SO 4 ) 2 6H 2 O 1. Zakres materiału Podstawowe czynności w laboratorium chemicznym (ogrzewanie substancji, filtracja, ważenie substancji, itp.).
Bardziej szczegółowoChemia nieorganiczna Zadanie Poziom: podstawowy
Zadanie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 (Nazwisko i imię) Punkty Razem pkt % Chemia nieorganiczna Zadanie 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 Poziom: podstawowy Punkty Zadanie 1. (1 pkt.) W podanym
Bardziej szczegółowoAnaliza miareczkowa. Alkalimetryczne oznaczenie kwasu siarkowego (VI) H 2 SO 4 mianowanym roztworem wodorotlenku sodu NaOH
ĆWICZENIE 8 Analiza miareczkowa. Alkalimetryczne oznaczenie kwasu siarkowego (VI) H 2 SO 4 mianowanym roztworem wodorotlenku sodu NaOH 1. Zakres materiału Pojęcia: miareczkowanie alkacymetryczne, krzywa
Bardziej szczegółowoCHEMIA ANALITYCZNA. 1 mol Na 2 CO mole HCl 0, mola x moli HCl x = 0,00287 mola HCl
CHEMIA ANALITYCZNA I. Reakcje kwas-zasada - Alkacymetria II. Reakcje utleniania-redukcji - Redoksymetria III. Reakcje kompleksowania - Kompleksometria IV. Reakcje strącania osadów - Argentometria - Analiza
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 2 WSPÓŁOZNACZANIE WODOROTLENKU I WĘGLANÓW METODĄ WARDERA. DZIAŁ: Alkacymetria
ĆWICZENIE 2 WSPÓŁOZNACZANIE WODOROTLENKU I WĘGLANÓW METODĄ WARDERA DZIAŁ: Alkacymetria ZAGADNIENIA Prawo zachowania masy i prawo działania mas. Stała równowagi reakcji. Stała dysocjacji, stopień dysocjacji
Bardziej szczegółowoPiotr Chojnacki 1. Cel: Celem ćwiczenia jest wykrycie jonu Cl -- za pomocą reakcji charakterystycznych.
SPRAWOZDANIE: REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE WYBRANYCH ANIONÓW. Imię Nazwisko Klasa Data Uwagi prowadzącego 1.Wykrywanie obecności jonu chlorkowego Cl - : Cel: Celem ćwiczenia jest wykrycie jonu Cl -- za pomocą
Bardziej szczegółowoKATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI
6 KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studenta z zagadnieniami katalizy homogenicznej i wykorzystanie reakcji tego typu do oznaczania śladowych ilości jonów Cu 2+. Zakres obowiązującego
Bardziej szczegółowoCHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 9
CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ Ćwiczenie 9 Zastosowanie metod miareczkowania strąceniowego do oznaczania chlorków w mydłach metodą Volharda. Ćwiczenie obejmuje:
Bardziej szczegółowoAnaliza ilościowa. Kompleksometria Opracowanie: mgr inż. Przemysław Krawczyk
Analiza ilościowa. Kompleksometria Opracowanie: mgr inż. Przemysław Krawczyk Kompleksometria to dział objętościowej analizy ilościowej, w którym wykorzystuje się reakcje tworzenia związków kompleksowych.
Bardziej szczegółowoPRACOWNIA PODSTAW CHEMII ANALITYCZNEJ -OPISY ĆWICZEŃ
PRACOWNIA PODSTAW CHEMII ANALITYCZNEJ -OPISY ĆWICZEŃ PLAN PRACY PRACOWNIA PODSTAW CHEMII ANALITYCZNEJ ILOŚCIOWEJ Liczba pkt Wyznaczanie współmierności kolby z pipetą ALKACYMETRIA Przygotowanie 0,1 M roztworu
Bardziej szczegółowoCHEMIA BUDOWLANA ĆWICZENIE NR 2
CHEMIA BUDOWLANA ĆWICZENIE NR 2 PODSTAWY CHEMICZNEJ ANALIZY ILOŚCIOWEJ OZNACZANIE STĘŻENIA WODOROTLENKU SODU METODĄ MIARECZKOWANIA ALKACYMETRYCZNEGO WSTĘP TEORETYCZNY Analiza ilościowa Analiza ilościowa
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 7 WSPÓŁOZNACZANIE WAPNIA I MAGNEZU I OBLICZANIE TWARDOŚCI WODY. DZIAŁ: Kompleksometria
ĆWICZENIE 7 WSPÓŁOZNACZANIE WAPNIA I MAGNEZU I OBLICZANIE TWARDOŚCI WODY DZIAŁ: Kompleksometria ZAGADNIENIA Stała trwałości i nietrwałości kompleksów. Rodzaje kompleksów i przykłady EDTA Wskaźniki w kompleksometrii
Bardziej szczegółowoPrzewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z. Chemii Ogólnej. Semestr I (zimowy) Rok akademicki 2016/17
WYDZIAŁ KSZTAŁTOWANIA ŚRODOWISKA I ROLNICTWA KIERUNEK: Ochrona Środowiska I ROK STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z Chemii Ogólnej Semestr I (zimowy) Rok akademicki
Bardziej szczegółowoWyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA. Tabela wyników pomiaru
Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną. Zakres wymaganych
Bardziej szczegółowoCHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ. Ćwiczenie 6. Manganometryczne oznaczenia Mn 2+ i H 2 O 2
CHEMIA ŚRODKÓW BIOAKTYWNYCH I KOSMETYKÓW PRACOWNIA CHEMII ANALITYCZNEJ Ćwiczenie 6 Manganometryczne oznaczenia Mn 2+ i H 2 O 2 Ćwiczenie obejmuje: 1. Oznaczenie miana roztworu KMnO 4 2. Manganometryczne
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 1. Reakcje charakterystyczne kadmu(ii)
X. Analiza jakościowa jonów toksycznych Zagadnienia Jony toksyczne Podatność na biokumulację Uszkadzanie budowy łańcucha kwasów nukleinowych Ćwiczenie 1 Reakcje charakterystyczne kadmu(ii) 2 mol/dm 3 CdCl
Bardziej szczegółowoPREPARATYKA NIEORGANICZNA. Przykład 1 Ile kilogramów siarczanu(vi) żelaza (II) można otrzymać z 336 kg metalicznego żelaza?
PREPARATYKA NIEORGANICZNA W laboratorium chemicznym jedną z podstawowych czynności jest synteza i analiza. Każda z nich wymaga specyficznych umiejętności, które można przyswoić w trakcie ćwiczeń laboratoryjnych.
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 1. Badanie wypierania wodoru z wody za pomocą metali
VII. Reakcje utlenienia i redukcji Zagadnienia Szereg napięciowy metali Przewidywanie przebiegu reakcji w oparciu o szereg napięciowy Stopnie utlenienie Utleniacz, reduktor, utlenianie, redukcja Reakcje
Bardziej szczegółowoPODSTAWOWE TECHNIKI PRACY LABORATORYJNEJ: WAŻENIE, SUSZENIE, STRĄCANIE OSADÓW, SĄCZENIE
PODSTAWOWE TECHNIKI PRACY LABORATORYJNEJ: WAŻENIE, SUSZENIE, STRĄCANIE OSADÓW, SĄCZENIE CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studenta z podstawowymi technikami pracy laboratoryjnej: ważeniem, strącaniem osadu, sączeniem
Bardziej szczegółowoRównowagi w roztworach elektrolitów
Do doświadczeń stosować suche szkło i sprzęt laboratoryjny. Po użyciu szkło i sprzęt laboratoryjny należy wstępnie opłukać, a po zakończonych eksperymentach dokładnie umyć (przy użyciu detergentów) i pozostawić
Bardziej szczegółowoOpisy ćwiczeń laboratoryjnych z chemii. Semestr I (zimowy) Rok akademicki 2012/13
WYDZIAŁ KSZTAŁTOWANIA ŚRODOWISKA I ROLNICTWA KIERUNEK: ROLNICTWO I ROK STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA Opisy ćwiczeń laboratoryjnych z chemii Semestr I (zimowy) Rok akademicki 2012/13 Opracowała:
Bardziej szczegółowoĆwiczenie II Roztwory Buforowe
Ćwiczenie wykonać w parach lub trójkach. Ćwiczenie II Roztwory Buforowe A. Sporządzić roztwór buforu octanowego lub amonowego o określonym ph (podaje prowadzący ćwiczenia) Bufor Octanowy 1. Do zlewki wlej
Bardziej szczegółowoPODSTAWY STECHIOMETRII
PODSTAWY STECHIOMETRII 1. Obliczyć bezwzględne masy atomów, których względne masy atomowe wynoszą: a) 7, b) 35. 2. Obliczyć masę próbki wody zawierającej 3,01 10 24 cząsteczek. 3. Która z wymienionych
Bardziej szczegółowoWOJEWÓDZKI KONKURS PRZEDMIOTOWY Z CHEMII DLA UCZNIÓW GIMNAZJÓW - rok szkolny 2016/2017 eliminacje rejonowe
kod ŁÓDZKIE CENTRUM DOSKONALENIA NAUCZYCIELI I KSZTAŁCENIA PRAKTYCZNEGO Uzyskane punkty.. WOJEWÓDZKI KONKURS PRZEDMIOTOWY Z CHEMII DLA UCZNIÓW GIMNAZJÓW - rok szkolny 2016/2017 eliminacje rejonowe Zadanie
Bardziej szczegółowoOdpowiedź:. Oblicz stężenie procentowe tlenu w wodzie deszczowej, wiedząc, że 1 dm 3 tej wody zawiera 0,055g tlenu. (d wody = 1 g/cm 3 )
PRZYKŁADOWE ZADANIA Z DZIAŁÓW 9 14 (stężenia molowe, procentowe, przeliczanie stężeń, rozcieńczanie i zatężanie roztworów, zastosowanie stężeń do obliczeń w oparciu o reakcje chemiczne, rozpuszczalność)
Bardziej szczegółowo8. MANGANOMETRIA. 8. Manganometria
8. MANGANOMETRIA 5 8. Manganometria 8.1. Oblicz ile gramów KMnO 4 zawiera 5 dm 3 roztworu o stężeniu 0,0285 mol dm 3. Odp. 22,5207 g 8.2. W jakiej objętości 0,0205 molowego roztworu KMnO 4 znajduje się
Bardziej szczegółowoWYDZIAŁ NAUKI O ŻYWNOŚCI. Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z. chemii ogólnej. Semestr I (zimowy) Rok akademicki 2016/17
WYDZIAŁ NAUKI O ŻYWNOŚCI KIERUNEK: TECHNOLOGIA ŻYWNOŚCI I ŻYWIENIE CZŁOWIEKA Studia Niestacjonarne Pierwszego Stopnia Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z chemii ogólnej Semestr I (zimowy) Rok akademicki
Bardziej szczegółowoSPRAWOZDANIE 2. Data:... Kierunek studiów i nr grupy...
SPRAWOZDANIE 2 Imię i nazwisko:... Data:.... Kierunek studiów i nr grupy..... Doświadczenie 1.1. Wskaźniki ph stosowane w laboratorium chemicznym. Zanotować obserwowane barwy roztworów w obecności badanych
Bardziej szczegółowoSTĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH. DYSOCJACJA JONOWA. REAKTYWNOŚĆ METALI
Ćwiczenie 8 Semestr 2 STĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH. DYSOCJACJA JONOWA. REAKTYWNOŚĆ METALI Obowiązujące zagadnienia: Stężenie jonów wodorowych: ph, poh, iloczyn jonowy wody, obliczenia rachunkowe, wskaźniki
Bardziej szczegółowoANALIZA MIARECZKOWA. ALKACYMERIA
Grażyna Gryglewicz ANALIZA MIARECZKOWA. ALKACYMERIA l. Wiadomości ogólne Analiza miareczkowa jest jedną z ważniejszych metod analizy ilościowej. Metody analizy miareczkowej polegają na oznaczeniu ilości
Bardziej szczegółowoXLVII Olimpiada Chemiczna
M P IA O L I D A 47 1954 2000 CH N A E M Z I C XLVII Olimpiada Chemiczna Etap III KOMITET GŁÓWNY OLIMPIADY CHEMICZNEJ Zadania laboratoryjne Zadanie 1 Analiza miareczkowa jest użyteczną metodą ilościową,
Bardziej szczegółowo5. RÓWNOWAGI JONOWE W UKŁADACH HETEROGENICZNYCH CIAŁO STAŁE - CIECZ
5. RÓWNOWAGI JONOWE W UKŁADACH HETEROGENICZNYCH CIAŁO STAŁE - CIECZ Proces rozpuszczania trudno rozpuszczalnych elektrolitów można przedstawić ogólnie w postaci równania A m B n (stały) m A n+ + n B m-
Bardziej szczegółowoMECHANIZMY REAKCJI CHEMICZNYCH. REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE GRUP FUNKCYJNYCH ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH
Ćwiczenie 2 semestr 2 MECHANIZMY REAKCJI CHEMICZNYCH. REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE GRUP FUNKCYJNYCH ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH Obowiązujące zagadnienia: Związki organiczne klasyfikacja, grupy funkcyjne, reakcje
Bardziej szczegółowoPrecypitometria przykłady zadań
Precypitometria przykłady zadań 1. Moneta srebrna o masie 05000 g i zawartości 9000% srebra jest analizowana metodą Volharda. Jakie powinno być graniczne stężenie molowe roztworu KSCN aby w miareczkowaniu
Bardziej szczegółowoHYDROLIZA SOLI. 1. Hydroliza soli mocnej zasady i słabego kwasu. Przykładem jest octan sodu, dla którego reakcja hydrolizy przebiega następująco:
HYDROLIZA SOLI Hydroliza to reakcja chemiczna zachodząca między jonami słabo zdysocjowanej wody i jonami dobrze zdysocjowanej soli słabego kwasu lub słabej zasady. Reakcji hydrolizy mogą ulegać następujące
Bardziej szczegółowoKONDUKTOMETRIA. Konduktometria. Przewodnictwo elektrolityczne. Przewodnictwo elektrolityczne zaleŝy od:
KONDUKTOMETRIA Konduktometria Metoda elektroanalityczna oparta na pomiarze przewodnictwa elektrolitycznego, którego wartość ulega zmianie wraz ze zmianą stęŝenia jonów zawartych w roztworze. Przewodnictwo
Bardziej szczegółowoX Konkurs Chemii Nieorganicznej i Ogólnej rok szkolny 2011/12
ŁÓDZKIE CENTRUM DOSKONALENIA NAUCZYCIELI I KSZTAŁCENIA PRAKTYCZNEGO X Konkurs Chemii Nieorganicznej i Ogólnej rok szkolny 2011/12 Imię i nazwisko Szkoła Klasa Nauczyciel Uzyskane punkty Zadanie 1. (10
Bardziej szczegółowoETAP III B r. Godz Analiza objętościowa alkacymetria i redoksometria
Wprowadzenie ETAP III B 06.04.2019 r. Godz. 11.00-14.00 Analiza objętościowa alkacymetria i redoksometria Miareczkowania są powszechnie stosowane w chemii analitycznej do oznaczania kwasów, zasad, utleniaczy,
Bardziej szczegółowoPrzewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z. chemii nieorganicznej. Semestr I (zimowy) Rok akademicki 2016/17
WYDZIAŁ KSZTAŁTOWANIA ŚRODOWISKA I ROLNICTWA KIERUNEK: ROLNICTWO I ROK STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z chemii nieorganicznej Semestr I (zimowy) Rok akademicki
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE I - BIAŁKA. Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z właściwościami fizykochemicznymi białek i ich reakcjami charakterystycznymi.
ĆWICZENIE I - BIAŁKA Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z właściwościami fizykochemicznymi białek i ich reakcjami charakterystycznymi. Odczynniki: - wodny 1% roztwór siarczanu(vi) miedzi(ii), - 10% wodny
Bardziej szczegółowoRÓWNOWAGA I SZYBKOŚĆ REAKCJI CHEMICZNEJ
Ćwiczenie 7 semestr RÓWNOWAGA I SZYBKOŚĆ REAKCJI CHEMICZNEJ Obowiązujące zagadnienia: Kinetyka (szybkość) reakcji, czynniki wpływające na szybkość reakcji chemicznych, reguła van t Hoffa, rzędowość reakcji,
Bardziej szczegółowoHYDROLIZA SOLI. Przykładem jest octan sodu, dla którego reakcja hydrolizy przebiega następująco:
HYDROLIZA SOLI Hydroliza to reakcja chemiczna zachodząca między jonami słabo zdysocjowanej wody i jonami dobrze zdysocjowanej soli słabego kwasu lub słabej zasady. Reakcji hydrolizy mogą ulegać następujące
Bardziej szczegółowoChemia nieorganiczna Zadanie Poziom: rozszerzony Punkty
Zadanie 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 (Nazwisko i imię) Punkty Zadanie 1. (1 pkt.) W podanym zestawie tlenków podkreśl te, które reagują z mocnymi kwasami i zasadami a nie reagują z wodą: MnO2, ZnO, CrO3, FeO,
Bardziej szczegółowoMateriały dodatkowe do zajęć z chemii dla studentów
ANALIZA ILOŚCIOWA ALKACYMETRIA Materiały dodatkowe do zajęć z chemii dla studentów Opracowała dr Anna Wisła-Świder ANALIZA MIARECZKOWA Analiza miareczkowa - metodą ilościowego oznaczania substancji. Polega
Bardziej szczegółowoOsady w analizie ilościowej
Ćwiczenie 2 Otrzymywanie osadów grubokrystalicznych. Porównanie różnych technik uzyskiwania stabilnego osadu [suszenia i prażenia] na przykładzie oznaczania zawartości wapnia w postaci tlenku wapnia i
Bardziej szczegółowoREAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE WYBRANYCH KATIONÓW
REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE WYBRANYCH KATIONÓW Chemia analityczna jest działem chemii zajmującym się ustalaniem składu jakościowego i ilościowego badanych substancji chemicznych. Analiza jakościowa bada
Bardziej szczegółowoKATALIZA I KINETYKA CHEMICZNA
9 KATALIZA I KINETYKA CHEMICZNA CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studenta z procesami katalitycznymi oraz wpływem stężenia, temperatury i obecności katalizatora na szybkość reakcji chemicznej. Zakres obowiązującego
Bardziej szczegółowoPracownia analizy ilościowej dla studentów II roku Chemii specjalność Chemia podstawowa i stosowana Wyznaczanie parametrów kolektywnych układu
Pracownia analizy ilościowej dla studentów II roku Chemii specjalność Chemia podstawowa i stosowana Wyznaczanie parametrów kolektywnych układu Oznaczanie twardości wody metodą kompleksometryczną Wstęp
Bardziej szczegółowoĆwiczenia nr 2: Stężenia
Ćwiczenia nr 2: Stężenia wersja z 5 listopada 2007 1. Ile gramów fosforanu(v) sodu należy zużyć w celu otrzymania 2,6kg 6,5% roztworu tego związku? 2. Ile należy odważyć KOH i ile zużyć wody do sporządzenia
Bardziej szczegółowoPRAWO DZIAŁANIA MAS I REGUŁA PRZEKORY
12 PRAWO DZIAŁANIA MAS I REGUŁA PRZEKORY CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studentów z wpływem zmiany parametrów stanu (temperatura, stężenie, ciśnienie) na położenie równowagi chemicznej w reakcjach odwracalnych.
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE NR 1 Analiza ilościowa miareczkowanie zasady kwasem.
ĆWICZENIE NR 1 Analiza ilościowa miareczkowanie zasady kwasem. Cel ćwiczenia: Poznanie zasad analizy miareczkowej. Materiały: 3 zlewki 250cm 3, biureta 50 cm 3, lejek, kolba miarowa 50 cm 3, roztwór NaOH,
Bardziej szczegółowoCEL ĆWICZENIA Zapoznanie studentów z chemią 14 grupy pierwiastków układu okresowego
16 SOLE KWASU WĘGLOWEGO CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studentów z chemią 14 grupy pierwiastków układu okresowego Zakres obowiązującego materiału Węgiel i pierwiastki 14 grupy układu okresowego, ich związki
Bardziej szczegółowoUKŁAD OKRESOWY PIERWIASTKÓW, WŁAŚCIWOŚCI CHEMICZNE PIERWIASTKÓW 3 OKRESU
5 UKŁAD OKRESOWY PIERWIASTKÓW, WŁAŚCIWOŚCI CHEMICZNE PIERWIASTKÓW 3 OKRESU CEL ĆWICZENIA Poznanie zależności między chemicznymi właściwościami pierwiastków, a ich położeniem w układzie okresowym oraz korelacji
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 1. Reakcje charakterystyczne miedzi(ii)
IX. Analiza jakościowa biopierwiastków Zagadnienia Biopierwiastki: mikro i makroelementy Reakcje charakterystyczne biopierwiastków Ćwiczenie 1 Reakcje charakterystyczne miedzi(ii) 2 mol/dm 3 CuSO 4 0,5
Bardziej szczegółowoChemiczne metody analizy ilościowej (laboratorium)
Chemiczne metody analizy ilościowej (laboratorium) Analiza wagowa. znaczanie siarczanów w postaci siarczanu(vi) baru znaczenie polega na strącaniu jonów rozpuszczalnego osadu BaS ( Ir BaS = 11 10-10 ):
Bardziej szczegółowoLaboratorium 3 Toksykologia żywności
Laboratorium 3 Toksykologia żywności Literatura zalecana: Orzeł D., Biernat J. (red.) 2012. Wybrane zagadnienia z toksykologii żywności. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Wrocław. Str.:
Bardziej szczegółowoWYKONANIE ANALIZ. Chemia analityczna ilościowa- metody chemiczne (klasyczne)
WYKONANIE ANALIZ Chemia analityczna ilościowa- metody chemiczne (klasyczne) Opracowała: Anna Lutka I. Analiza wagowa 1. Oznaczanie żelaza w postaci Fe2O3: Uzupełnić otrzymaną w kolbce analizę do współmierności
Bardziej szczegółowoĆwiczenia laboratoryjne 2
Ćwiczenia laboratoryjne 2 Ćwiczenie 5: Wytrącanie siarczków grupy II Uwaga: Ćwiczenie wykonać w dwóch zespołach (grupach). A. Przygotuj w oddzielnych probówkach niewielką ilość roztworów zawierających
Bardziej szczegółowoZadania laboratoryjne
M P I O L I D 47 1954 2000 Zadania laboratoryjne CH N E M Z I C ZDNIE 1 Ustalenie nudowy kompleksu szczawianowego naliza miareczkowa jest użyteczną metodę ilościową, którą wykorzystasz do ustalenia budowy
Bardziej szczegółowoOpisy ćwiczeń laboratoryjnych z chemii. Semestr I (zimowy) Rok akademicki 2012/13
WYDZIAŁ KSZTAŁTOWANIA ŚRODOWISKA I ROLNICTWA KIERUNEK: ROLNICTWO I ROK STUDIA NIESTACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA Opisy ćwiczeń laboratoryjnych z chemii Semestr I (zimowy) Rok akademicki 2012/13 Opracowała:
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA
ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA 1. Oznaczanie słabych kwasów w sokach i syropach owocowych metodą miareczkowania konduktometrycznego Celem ćwiczenia jest ilościowe oznaczenie zawartości słabych kwasów w sokach
Bardziej szczegółowo6. ph i ELEKTROLITY. 6. ph i elektrolity
6. ph i ELEKTROLITY 31 6. ph i elektrolity 6.1. Oblicz ph roztworu zawierającego 0,365 g HCl w 1,0 dm 3 roztworu. Odp 2,00 6.2. Oblicz ph 0,0050 molowego roztworu wodorotlenku baru (α = 1,00). Odp. 12,00
Bardziej szczegółowoGłówne zagadnienia: - mol, stechiometria reakcji, pisanie równań reakcji w sposób jonowy - stężenia, przygotowywanie roztworów - ph - reakcje redoks
Główne zagadnienia: - mol, stechiometria reakcji, pisanie równań reakcji w sposób jonowy - stężenia, przygotowywanie roztworów - ph - reakcje redoks 1. Która z próbek o takich samych masach zawiera najwięcej
Bardziej szczegółowoReakcje utleniania i redukcji Reakcje metali z wodorotlenkiem sodu (6 mol/dm 3 )
Imię i nazwisko.. data.. Reakcje utleniania i redukcji 7.1 Reaktywność metali 7.1.1 Reakcje metali z wodą Lp Metal Warunki oczyszczania metalu Warunki reakcji Obserwacje 7.1.2 Reakcje metali z wodorotlenkiem
Bardziej szczegółowoSEMINARIUM Z ZADAŃ ALKACYMETRIA
Zagadnienia, których znajomość umożliwi rozwiązanie zadań: Znajomość pisania reakcji w oznaczeniach alkacymetrycznych, stopień i stała dysocjacji, wzory na obliczanie ph buforów SEMINARIUM Z ZADAŃ ALKACYMETRIA
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 5. Badanie właściwości chemicznych aldehydów, ketonów i kwasów karboksylowych. Synteza kwasu sulfanilowego.
Ćwiczenie 5. Badanie właściwości chemicznych aldehydów, ketonów i kwasów karboksylowych. Synteza kwasu sulfanilowego. Wprowadzenie teoretyczne Cel ćwiczeń: Zapoznanie studentów z właściwościami chemicznymi
Bardziej szczegółowoAnaliza ilościowa ustalenie składu ilościowego badanego materiału. Można ją prowadzić: metodami chemicznymi - metody wagowe - metody miareczkowe
ANALIZA ILOŚCIOWA Analiza ilościowa ustalenie składu ilościowego badanego materiału. Można ją prowadzić: metodami chemicznymi - metody wagowe - metody miareczkowe analiza klasyczna metodami fizycznymi
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 1. Sporządzanie roztworów, rozcieńczanie i określanie stężeń
Ćwiczenie 1 Sporządzanie roztworów, rozcieńczanie i określanie stężeń Stężenie roztworu określa ilość substancji (wyrażoną w jednostkach masy lub objętości) zawartą w określonej jednostce objętości lub
Bardziej szczegółowoODNAWIALNE ŹRÓDŁA ENERGII I GOSPODARKA ODPADAMI STUDIA STACJONARNE
PROGRAM ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z CHEMII (SEMESTR ZIMOWY) ODNAWIALNE ŹRÓDŁA ENERGII I GOSPODARKA ODPADAMI STUDIA STACJONARNE Ćwiczenie 1 (Karty pracy laboratoryjnej: 1a, 1b, 1d, 1e) 1. Organizacja ćwiczeń.
Bardziej szczegółowoMIARECZKOWANIE ALKACYMETRYCZNE
WPROWADZENIE MIARECZKOWANIE ALKACYMETRYCZNE Miareczkowanie jest to kontrolowana reakcja nieznanej ilości (o nieznanym stężeniu) danej substancji w postaci stałej lub zawartej w roztworze o określonej objętości
Bardziej szczegółowoĆ W I C Z E N I E 4. Usuwanie zanieczyszczeń z roztworów wodnych metodą strąceniową
HYDROMETALURGIA METALI NIEŻELAZNYCH 1 Ć W I C Z E N I E 4 Usuwanie zanieczyszczeń z roztworów wodnych metodą strąceniową WPROWADZENIE Oczyszczanie roztworów wodnych na drodze strącania związków chemicznych
Bardziej szczegółowoPRZYKŁADOWE ROZWIĄZANIA ZADAŃ
PRZYKŁADOWE ROZWIĄZANIA ZADAŃ 1. Odważono 1.0 g mieszaniny zawierającej NaOH, Na 2 CO 3 oraz substancje obojętną i rozpuszczono w kolbie miarowej o pojemności 250 ml. Na zmiareczkowanie próbki o objętości
Bardziej szczegółowoĆ W I C Z E N I E 5. Kinetyka cementacji metali
Ć W I C Z E N I E Kinetyka cementacji metali WPROWADZENIE Proces cementacji jest jednym ze sposobów wydzielania metali z roztworów wodnych. Polega on na wytrącaniu jonów metalu bardziej szlachetnego przez
Bardziej szczegółowoOtrzymywanie siarczanu(vi) amonu i żelaza(ii) soli Mohra (NH 4 ) 2 Fe(SO 4 ) 2 6H 2 O
Otrzymywanie siarczanu(vi) amonu i żelaza(ii) soli Mohra (NH 4 ) 2 Fe(SO 4 ) 2 6H 2 O Odczynniki: stały Fe(SO) 4 7H 2 O, stały (NH 4 ) 2 SO 4, H 2 O dest. Sprzęt laboratoryjny: elektryczna płyta grzewcza,
Bardziej szczegółowoREAKCJE UTLENIAJĄCO-REDUKCYJNE
7 REAKCJE UTLENIAJĄCO-REDUKCYJNE CEL ĆWICZENIA Zapoznanie się z reakcjami redoks. Zakres obowiązującego materiału Chemia związków manganu. Ich właściwości red-ox. Pojęcie utleniania, redukcji oraz stopnia
Bardziej szczegółowo