(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2011/20 EP B1 (13) (51) T3 Int.Cl. A23G 3/00 ( ) A23G 4/00 ( ) A61K 9/00 ( ) (54) Tytuł wynalazku: Produkty żywnościowe (30) Pierwszeństwo: GB (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2010/36 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2012/03 (73) Uprawniony z patentu: Cadbury Holdings Limited, London, GB (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 KERRY LOUISE PHILLIPS, Swindon, GB ANDRE BUSOLIN, Thenezay, FR STEPHANIE MENANTEAU, St. Pierre de Maille, FR YANNICK BENOIT, Prunay-En-Yvelines, FR OUSMANE MOUSTAFA, Hem, FR JEAN-MICHEL LIEVEN, Hauplin Ancoisne, FR PATRICE DEMEULEMEESTER, Linselles, FR NATHALIE MONTAIGNE, Linselles, FR SYLVIE LAGACHE, Marcq En Baroeul, FR (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Ewa Malewska EWA MALEWSKA & PARTNERS skr. poczt Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 Opis [0001] Niniejszy wynalazek dotyczy produktów żywnościowych zawierających galaktozę, sposobów wytwarzania tych produktów oraz ich zastosowania. W szczególności, wynalazek dotyczy produktów żywnościowych, które indukują wydzielanie śliny (efekt zwilżania ust) oraz ich zastosowania w leczeniu suchości błony śluzowej jamy ustnej. [0002] Wiele osób cierpi od czasu do czasu na suchość błony śluzowej jamy ustnej, czasami określanej terminem "kserostomia", spowodowaną przez rozmaite czynniki fizjologiczne oraz środowiskowe. Suchość błony śluzowej jamy ustnej może być spowodowana przez obniżone poziomy śliny oraz może wywoływać odczucie lepkości i niewygodę. Suchość błony śluzowej jamy ustnej może prowadzić do trudności w odczuwaniu smaku, żuciu, połykaniu i mówieniu, jak również rozlicznych, poważniejszych stanów chorobowych. Leki na recepty oraz sztuczna ślina są dostępne w przypadku ciężkich stanów suchości błony śluzowej jamy ustnej. Jednakże, osoby doświadczające umiarkowanych poziomów suchości w ustach, często są zainteresowane produktami żywnościowymi, które dają odczucie nawodnienia lub nawilżenia jamy ustnej. Chociaż często sięga się po wodę by uwolnić się od suchości w ustach, to jednak nie zawsze jest to wygodne lub nie zawsze ma się wodę przy sobie, a także nie przynosi to długotrwałej ulgi. [0003] Kompozycje przynoszące ulgę w suchości błony śluzowej jamy ustnej są znane, przykładowo WO 2007/ (Cadbury Adams USA LLC) opisuje kompozycję wyrobu cukierniczego zawierającą środek słodzący, środek redukujący słodkość, kwas do użytku spożywczego, środek smakowo-zapachowy oraz ewentualnie środek oziębiający i/lub nośnik. Wrażenie nawilżenia jamy ustnej pochodzi z połączenia zredukowanej słodkości, stymulacji wydzielania śliny w wyniku kwaśnego smaku pochodzącego od wspomnianego kwasu oraz wrażenie ochłody. [0004] EP (Warner-Lambert Company) opisuje kompozycję wyrobu cukierniczego zawierającą ksylitol do stymulowania wydzielania śliny, a zatem odnosi się do problemów suchości w ustach. US 4,983,378 (Parnell Pharmaceuticals, Inc.) także opisuje kompozycję, która może przynosić ulgę w suchości błony śluzowej jamy ustnej, która to kompozycja zawiera płynny ekstrakt z Yerba Santa oraz związek będący stymulatorem (taki jak kwas) w celu pobudzania wydzielania śliny. 2

3 [0005] Istnieje zatem zapotrzebowanie na produkty żywnościowe, zwłaszcza słodycze, które zapewniają wrażenie nawilżenia jamy ustnej przy konsumpcji, które można nosić przy sobie tak, że mogą być spożywane kiedy tylko jednostka doświadcza uczucia suchości w ustach, bądź tylko po to by zaspokoić preferencje smakowe jednostki, która ma ochotę spożyć produkt z wrażeniem "wilgoci" w ustach. Ponadto, jest zapotrzebowanie na sposoby wytwarzania takich środków żywnościowych oraz sposoby leczenia kserostomii lub innych chorób suchości błony śluzowej jamy ustnej poprzez podawanie takich środków. [0006] A zatem, zgodnie z pierwszym aspektem wynalazku zapewniony jest produkt żywnościowy według zastrzeżeń [0007] Podobnie jak glukoza, galaktoza jest odżywczą substancją słodzącą dostarczającą około 4 Kcal/g. Chociaż jest izomerem optycznym glukozy, galaktoza ma tylko 60% słodkości tego związku i jest klasyfikowana jako cukier o niskim indeksie glikemicznym (IG). [0008] Wykorzystanie galaktozy w produktach spożywczych jest znane, przykładowo, GB (Walton John Smith) opisuje landrynkę zawierającą galaktozę. Ponadto, GB oraz GB (oba na rzecz Tate & Lyle Limited) opisują zastosowanie galaktozy, odpowiednio jako substancji słodzącej oraz jako modyfikatora słodkości. Jednakże, zastosowania galaktozy jako stymulatora wydzielania śliny dotychczas nie odnotowano. [0009] Zatem, według drugiego aspektu wynalazku, zapewniony jest sposób poprawy wpływu produktu żywnościowego na wydzielania śliny (nawilżenia jamy ustnej), obejmujący wprowadzenie galaktozy do tego produktu żywnościowego. Wspomniany produkt żywnościowy może - w niektórych przykładach realizacji, dodatkowo zawierać kwas do celów spożywczych. [0010] W trzecim aspekcie wynalazku, zapewniony jest sposób wytwarzania produktu żywnościowego według pierwszego aspektu, obejmujący wprowadzenie galaktozy do tego produktu żywnościowego. Często, wprowadzenie to będzie wybrane spośród powlekania produktu żywnościowego galaktozą, domieszania galaktozy do produktu żywnościowego oraz włączenia do produktu żywnościowego jednej lub więcej niż jednej strefy zawierającej galaktozę. 3

4 [0011] Czwarty aspekt wynalazku zapewnia zastosowanie produktu żywnościowego według pierwszego aspektu wynalazku, do wytwarzania środka leczniczego do leczenia kserostomii. [0012] Obecny wynalazek oferuje produkt żywnościowy oraz zastosowanie produktu żywnościowego, który posiada właściwości pobudzania wydzielania śliny, lecz nie wywołuje silnego wrażenia oziębienia w ustach i nie wymaga obecności kwasu do celów spożywczych ani nadania mu kwaskowatego smaku. Zostało to osiągnięte poprzez użycie galaktozy jako głównej substancji słodzącej w produkcie żywnościowym. Produkty osłodzone galaktozą wywołują wrażenie lekkiego orzeźwienia i może być im nadany smak przy użyciu składników smakowo-zapachowych nieprzydatnych gdy substancja słodząca wywołuje silne wrażenie oziębienia. Może to być skutkiem maskowania pewnych bardziej subtelnych smaków albo utraty akceptowalnego smaku, gdy środek smakowo-zapachowy występuje w kombinacji z silnym wrażeniem oziębienia. Podobnie, ponieważ galaktoza nie wywołuje żadnego istotnego wrażenia oziębienia w ustach, to może być ona stosowana do słodzenia produktów, w przypadku których oziębienie byłoby niewłaściwe lub niepożądane. [0013] Dalszą korzyścią wynikająca z wykorzystania galaktozy jako substancji słodzącej jest to, że jest możliwe uzyskanie efektu wydzielania śliny (nawilżenia jamy ustnej) bez konieczności wprowadzania wysokich poziomów kwasu do celów spożywczych lub kwasowych środków smakowo-zapachowych (o których wiadomo, że pobudzają wydzielanie śliny) i w związku z tym umożliwia wytarzanie produktów, które przynoszą ulgę w kserostomii, lecz nie są ograniczone do produktów o smaku kwaśnym. Smaki owoców jagodowych (przykładowo truskawek) oraz smak waniliowy są szczególnie atrakcyjne (interesujące). [0014] Ponadto stwierdzono, że produkt żywnościowy zawierający galaktozę bardziej pobudza wydzielanie śliny niż porównywalny produkt żywnościowy z sacharozą o wysokich zawartościach kwasu oraz niż produkt żywnościowy z galaktozą, który również zawiera kwas. [0015] Jednakże, choć stosowanie kwasu nie jest wymagane dla osiągnięcia pożądanego efektu pobudzenia wydzielania śliny przez obecny produkt żywnościowy, z uwagi na stabilność galaktozy w obecności kwasu, możliwy jest jego dodatek, 4

5 przykładowo, w przykładach wykonania, w których mają być stosowane cytrusowe (zwłaszcza cytrynowy i/lub limonowy) lub miętowe środki smakowo-zapachowe. Stwierdzono, że wrażenie smakowe pochodzące od kombinacji galaktozy i kwasu jest szczególnie orzeźwiające. [0016] Ponieważ galaktoza jest metabolizowana wolniej niż sacharoza, to również korzystne jest włączenie galaktozy do produktów żywnościowych, aby zapewnić wystarczające na dłużej źródło energii niż uprzednio dostępne. Badania wykonane przez Zgłaszającego wykazały, że wprowadzenie galaktozy do napojów dla sportowców jest korzystniejsze niż wprowadzenie glukozy, ponieważ częstotliwość występowania hipoglikemii jest niższa, a ogólna sprawność sportowa jest podwyższona. [0017] Ponadto, użycie galaktozy w produktach żywnościowych często pozwala na obniżenie zawartości tłuszczu. Wynika to stąd, że galaktoza jest mniej słodka niż sacharoza i konieczne jest jej użycie kompozycjach w dużo wyższych ilościach, aby zapewnić taki sam poziom słodyczy. To pozwala, aby pewna ilość tłuszczu, który typowo występował by w produkcie żywnościowym, była zastąpiona galaktozą. Dodatkowo, niski indeks glikemiczny galaktozy (20) sprawia, że cukier ten jest odpowiedni do stosowania w tak zwanej żywności dla diabetyków. I chociaż znana jest żywność dla diabetyków, to zawiera ona zwykle fruktozę lub sztuczne substancje słodzące w miejsce glukozy, a ich przykłady można znaleźć w patencie nr US 6,248,375 (Abbott Laboratories). [0018] Dalsze zastosowanie galaktozowych środków słodzących polega na jej użyciu jako zastępnika dla sztucznych substancji słodzących w produktach "bezcukrowych". Galaktozowe środki słodzące posiadają zalety polegające na tym, że brak jest związanego z galaktozą działania przeczyszczającego oraz że galaktoza może być zaklasyfikowana jako substancja naturalna", co stwarza możliwości handlowe na rynkach, gdzie konsument zmotywowany jest do kupowania produktów akceptowalnych ze względu na środowisko naturalne. [0019] Ponadto stwierdzono, że generalnie im wyższy jest poziom galaktozy w produkcie tym wyraźniejsze jest wrażenia pobudzenia wydzielania śliny. W znaczeniu tu stosowanym, określenia "nawilżanie jamy ustnej", "wydzielanie śliny" oraz tym podobne wyrażenia używane są zamiennie i powinny być rozumiane jako odnoszące się do tego samego skutku. 5

6 Produkty żywnościowe [0020] Produkt żywnościowy według wynalazku może być zasadniczo dowolnym jadalnym produktem, jednakże korzystne jest w tym przypadku, żeby produkt żywnościowy był artykułem spożywczym, jako kategorią odmienną od napoju. Jest generalnie korzystne, aby produkt żywnościowy według wynalazku posiadał jedną lub więcej niż jedną cechę wybraną z: zawartości tłuszczu niższej niż w odpowiedniku zawierającym sacharozę oraz wolniejszego uwalniania energii niż w wypadku odpowiednika zawierającego sacharozę. [0021] Jest często korzystne, aby artykuł spożywczy był wyrobem cukierniczym, a często cukierkiem. Cukierki są produktami, które generalnie są wytworzone głównie na bazie cukru, przykładowo, ciągliwe cukierki trudne do przeżucia, twarde landrynki, galaretki oraz inne specyficzne przykłady cukierków, które obejmują karmelki, toffi, krówki, praliny, tabletki, dropsy żelowe, drażetki galaretkowe, cukierki bez nadzienia, lizaki, sugusy, wata cukrowa, laski cukrowe, pałeczki miętowe, orzeszki w polewie, cukierki do ssania, pastylki oraz batoniki cukierkowe. Ponadto, cukierki mogą być powleczone twardą lub miękką powłoką i/lub z nadzieniem w środku. Dalej, cukierki mogą występować w kombinacji z innym produktem żywnościowym, takim jak guma do żucia. [0022] Produktem żywnościowym może także być guma do żucia, która może być niepowleczona lub powleczona twardą lub miękką powłoką. Dalej, podobnie jak przy cukierkowych produktach żywnościowych, guma do żucia może mieć nadzienie w środku. [0023] W przykładach wykonania, w których produktem żywnościowym jest cukierek lub guma do żucia, produkt żywnościowy jest korzystnie produktem ciągliwym, trudnym do przeżucia. Ciągliwe produkty żywnościowe obejmują produkty należące do kategorii gumy do żucia, ciągliwe cukierki trudne do przeżucia oraz cukierki-galaretki. W wielu przykładach wykonania ciągliwy produkt żywnościowy będzie ciągliwym cukierkiem trudnym do przeżucia i/lub gumą do żucia. Galaktoza [0024] Galaktoza jest podstawową substancją słodzącą stosowaną w produktach żywnościowych według wynalazku. Użyte określenie "podstawowa" ma być rozumiane jako oznaczające główną substancję słodzącą, to jest substancję słodzącą występującą 6

7 samodzielnie w największej ilości. Stwierdzono, że jest konieczne, by galaktoza występowała jako podstawowa substancja słodząca, jeśli mają być zaobserwowane efekty wydzielania śliny według wynalazku. [0025] Pewne, odpowiednie poziomy galaktozy przedstawiono poniżej, jednakże osoba biegła w sztuce powinna zauważyć, że można stosować inne poziomy do indukowania efektu wydzielania śliny według wynalazku oraz że wymagana ilość galaktozy w którejkolwiek strefie lub w produkcie żywnościowym jako całości, będzie zmieniała się w zależności od kompozycji oraz formy dowolnego określonego produktu żywnościowego. [0026] Poziomy galaktozy mogą być wyrażane jako procentowy udział w całkowitej ilości substancji słodzącej w kompozycji. Galaktoza będzie podstawową substancją słodzącą w co najmniej jednej strefie produktu żywnościowego. Korzystnie, galaktoza będzie występować w tej co najmniej jednej strefie produktu żywnościowego w ilości większej niż całkowita ilość innych substancji słodzących występujących w tej strefie. W niektórych przykładach realizacji, galaktoza będzie występować w produkcie żywnościowym w ilości większej niż całkowita ilość innych substancji słodzących w tym produkcie żywnościowym. W pewnych przykładach realizacji, poziom galaktozy wynosi korzystnie 30 lub 40 do 100 % wag. w przeliczeniu na całkowitą ilość substancji słodzącej w co najmniej jednej strefie produktu żywnościowego, w niektórych przykładach % wag., często % wag., częściej % wag., a w niektórych przykładach realizacji % wag. Alternatywnie, poziom galaktozy może wynosić 30 lub 40 do 100 % wag. w przeliczeniu na całkowitą ilość substancji słodzącej w tym produkcie żywnościowym, w niektórych przykładach % wag., często % wag., częściej % wag., a w niektórych przykładach realizacji % wag. [0027] Poziomy galaktozy mogą być również wyrażane jako procentowy udział w całej kompozycji. W niektórych przykładach realizacji galaktoza będzie stanowić % wag. dowolnej strefy produktu żywnościowego zawierającej galaktozę, zwłaszcza % wag., w niektórych przykładach % wag., często % wag. dowolnej strefy, do której wprowadzono galaktozę. Te korzystne poziomy uważa się obecnie za zapewniające optymalną równowagę między słodkością produktu oraz zapewnieniem efektu wydzielania śliny. 7

8 [0028] Tam, gdzie stosuje się galaktozę w składzie wyrobów cukierniczych, obejmujących cukierki oraz gumy do żucia, typowo galaktoza będzie występować w ilości % wag. w przeliczeniu na całkowitą masę dowolnej strefy, którą zawiera cukierek lub guma; często % wag.; w wielu przykładach wykonania % wag. tej strefy. [0029] Jeśli kompozycja wyrobu cukierniczego jest kompozycją z nadzieniem w środku lub ma zewnętrzną powłokę, typowo galaktoza będzie występować w kompozycji nadzienia lub w zewnętrznej powłoce na poziomie % wag. strefy nadzienia lub strefy powłoki tej kompozycji, w niektórych przykładach % wag., często % wag., częściej % wag., a w niektórych przykładach realizacji % wag. składu tej strefy nadzienia lub strefy powłoki. [0030] Określenie "zasadniczo wolny od" ma oznaczać, że nie dodano galaktozy (lub innego komponenta, o którym mowa) do kompozycji lub strefy. Jednakże, jeżeli strefa lub produkt żywnościowy jest zasadniczo wolny od szczególnego składnika, to nie jest intencją, aby wskazane określenie wykluczało obecność śladowych ilości tego materiału takich, jakie mogą wyniknąć ze stosowania nowoczesnych techniki linii produkcyjnych lub w wyniku obecności zanieczyszczeń w składnikach, dostępnych w handlu. [0031] Chociaż w kompozycjach według wynalazku można stosować dowolną galaktozę spośród z dostępnych na rynku, za korzystną uważa się galaktozę krystaliczną. W przypadku krystalicznej galaktozy rozmiary cząstek zwykle będą zawierać się mieścił w zakresie μm. W pewnych przykładach realizacji, galaktoza będzie subtelnie rozdrobniona, często do rozmiarów mniejszych niż 70 μm, korzystnie mniejszych niż 50 μm, w wielu przykładach wykonania mniejszych niż 30 μm, ponieważ cząstki galaktozy o tej wielkości nie są wyczuwalne na języku, co eliminuje wrażenie granulek w ustach, które może być w niektórych produktach niepożądane. Zatem, drobno zmielona galaktoza może mieć ziarna w zakresie od 0 do jednej z wartości 70, 50 lub 30 μm. Dalej, stosowanie drobno zmielonej galaktozy przy powlekaniu bębnowym jest szczególnie pożądane, ponieważ takie powłoki mają gładką jedwabistą teksturę w ustach. W znaczeniu tu stosowanym, określenie "wielkość cząstki" oraz pokrewne określenia, opisuje średni rozmiar cząstki komponenta, co będzie łatwo zrozumiałe dla biegłych w sztuce, ponieważ każda substancja ziarnista będzie miała pewien rozkład wielkości cząstek. To, jednakże, 8

9 może być charakteryzowane poprzez średnią rozkładu wielkości cząstek, jak to ma miejsce w obecnym przypadku. Kwasy [0032] Choć obecność kwasów do celów spożywczych nie jest istotna z punktu widzenia obecnego wynalazku, a produkt żywnościowy może w niektórych przykładach realizacji być wolny lub zasadniczo wolny od kwasu w jednej lub więcej niż jednej strefie produktu żywnościowego, to mamy do czynienia z przykładami wykonania, w których może być pożądana obecność kwasu do celów spożywczych lub jego soli w obecnym produkcie żywnościowym. Gdy nie ma kwasu, w produkcie żywnościowym mogą być zawarte środki smakowo-zapachowe, które byłyby maskowane lub degradowane w obecności kwasu (co przykładowo, może mieć czasami miejsce w przypadku użycia jagodowych lub waniliowych substancji smakowo-zapachowych). Jednakże, gdy nie ma to znaczenia, przykładowo, gdy w produkcie żywnościowym występuje cytrusowy lub miętowy środek smakowo-zapachowy, to korzystnie w składzie produktu żywnościowego można uwzględnić kwas, ponieważ stwierdzono, że wzmacnia to odczucie orzeźwienia, zapewnionego przez obecny wynalazek. [0033] Intencja jest aby określenie "kwas do celów spożywczych" obejmowało dowolny kwas, który jest dopuszczalny do stosowania w kompozycjach jadalnych. Takie użycie implikuje poziom czystości oraz moc kwasu, poza zakresem których kwas nie będzie już się nadawać do stosowania w jadalnych kompozycjach, a ustalenie czy kwas jest kwasem do celów spożywczych powinno być znane biegłym w sztuce. Typowo, kwas będzie wybrany z grupy kwasów o wartości pka w zakresie 1 5, takich jak kwas jabłkowy, kwas octowy, kwas adypinowy, kwas askorbinowy, kwas masłowy, kwas cytrynowy, kwas mrówkowy, kwas fumarowy, kwas glikonowy, kwas mlekowy, kwas fosforowy, kwas ortofosforowy, kwas szczawiowy, kwas bursztynowy, kwas winowy oraz ich kombinacje. Zazwyczaj, kwas będzie wybrany spośród kwasu cytrynowego, kwasu jabłkowego, kwasu winowego, kwasu ortofosforowego oraz ich kombinacje. W pewnych korzystnych przykładach wykonania spośród kwasu cytrynowego i/lub kwasu jabłkowego. [0034] Kwasem może być dodatkowo lub alternatywnie sól kwasu. Jeżeli produkt żywnościowy zawiera sól kwasu, to korzystnie jest to sól jednego z wyżej wymienionych kwasów. Typowo, sól będzie solą metalu Grupy I lub Grupy II, choć przewiduje się także 9

10 sole amonowe lub inne sole organiczne. W wielu przykładach wykonania, wspomniana sól kwasu będzie solą sodową lub potasową, przy czym najkorzystniej solą stosowaną zgodnie z wynalazkiem jest cytrynian sodu. Stwierdzono, że gdy produkt żywnościowy obejmuje strefę, która ma twardą powłokę, szczególnie orzeźwiająca powłoka może być otrzymana poprzez wprowadzenie do takiej powłoki soli kwasów. Mogą one również w niektórych przypadkach mieć działanie opóźniające krystalizację, jak opisano poniżej. [0035] W przykładach wykonania, gdzie korzystne jest, że kwas do celów spożywczych lub jego sól nie występuje, ich zawartość jest korzystne na poziomie 0,1 % wag. lub niższym w co najmniej jednej strefie produktu żywnościowego. Alternatywnie, zawartość kwasu lub soli kwasu w całym produkcie żywnościowym może być na poziomie 0,1 % wag. lub niższym. W takich przykładach wykonania, korzystnie co najmniej jedna strefa produktu żywnościowego jest zasadniczo wolna od kwasu lub soli kwasu lub alternatywnie ten produkt żywnościowy jest zasadniczo wolny od tego komponentu. [0036] Gdy kwas występuje jako składnik ewentualny, to może on występować w zakresie 0,1 85 % wag. dowolnej strefy zawierającej kwas, korzystnie od 0,25 20 % wag., często w zakresie 0,5 10 % wag. dowolnej strefy zawierającej kwas. Substancje smakowo-zapachowe [0037] Produkty żywnościowe również korzystnie zawierają substancje smakowozapachowe (to znaczy, środki smakowo-zapachowe lub środki smakowe). Środki smakowo-zapachowe, które mogą być stosowane, obejmują środki smakowo-zapachowe znane biegłym w sztuce, takie jak naturalne lub sztuczne środki smakowo-zapachowe. Takie środki smakowo-zapachowe mogą być wybrane spośród syntetycznych olejków smakowo-zapachowych oraz aromatycznych środków smakowo-zapachowych i/lub olejków, oleożywic oraz wyciągów roślinnych, z liści, kwiatów, owoców i tak dalej oraz ich kombinacji. Nie ograniczające, reprezentatywne olejki smakowo-zapachowe obejmują olejek miętowy, olejek cynamonowy, olejek wintergrinowy (salicylan metylu), olejek z mięty pieprzowej, olejek z japońskiej mięty polnej, olejek goździkowy, olejek laurowy, olejek anyżowy, olejek eukaliptusowy, olejek tymiankowy, olejek z liści cedru, olejek z gałki muszkatołowej, ziela angielskiego, olejek z szałwii, kwiatu gałki muszkatołowej, olejek z gorzkich migdałów oraz olejek z cynamonowca chińskiego. Również przydatne są owocowe środki smakowo-zapachowe sztuczne, naturalne oraz syntetyczne, takie jak wanilia oraz olejki cytrusowe, w tym cytrynowy, pomarańczowy, limetkowy, 10

11 grejpfrutowy, z yuzu (Citrus ichangensis C. reticulata) i z sudachi (Citrus sudachi), a także esencje owocowe, w tym z następujących z owoców: jabłka, gruszki, brzoskwinie, winogrona, truskawki, maliny, wiśnie, śliwki, ananasy, arbuzy, morele, banany, melony, morele japońskie (ume), czereśnie, maliny, jeżyny, owoce tropikalne, mango, mangostan, granaty, papaja (owoce melonowca) i tak dalej. Inne potencjalne substancje smakowozapachowe obejmują smak mleczny, maślany, smak sera, śmietanki oraz jogurtu; smak waniliowy; smak herbaty lub kawy, taki jak smak zielonej herbaty, herbaty ulung, smak herbaciany, smak kakao, czekolady oraz kawowy; miętowe środki smakowo-zapachowe, przykładowo z mięty pieprzowej, z mięty zielonej oraz z mięty japońskiej; korzenne środki smakowo-zapachowe, przykładowo z zapaliczki (asafetyda), z ajowanu, anyżowe, z dzięglu, z kopru włoskiego, z ziela angielskiego, z cynamonu, z rumianku, z musztardy, z kardamonu, z kminku, z kminku rzymskiego, z goździka, z pieprzu, z kolendry, z sasafrasu, pikantne środki smakowo-zapachowe, substancje smakowo-zapachowe z owoców roślin z gatunku Zanthoxylum, z pachnotki perilla, z owoców jałowca, z imbiru, z anyżu, z chrzanu pospolitego, z tymianku, z estragonu, z kopru ogrodowego, z papryki, z gałki muszkatołowej, z bazylii, z majeranku, z rozmarynu oraz z japońskiego chrzanu; substancje smakowo-zapachowe pochodzące od alkoholi, przykładowo z wina, z whisky, z brandy, z rumu, z dżinu oraz z likieru; kwiatowe substancje smakowo-zapachowe; oraz substancje smakowo-zapachowe z jarzyn, przykładowo z cebuli, z czosnku, z kapusty, z marchewki, z selera, z grzybów oraz z pomidorów. Te środki smakowo-zapachowe mogą być stosowane w ciekłej lub w stałej postaci, i mogą być stosowane indywidualnie lub w kombinacji. [0038] Inne przydatne środki smakowo-zapachowe obejmują aldehydy oraz estry, przykładowo octan cynamonylu, aldehyd cynamonowy, dietyloacetal cytrylu, octan dihydrokarwylu, mrówczan eugenylu, p-metyloamizol i tak dalej, które także mogą być stosowane. Generalnie, mogą być stosowane dowolne substancje smakowo-zapachowe lub dodatki do żywności takie jak te, które opisano w Chemicals Used in Food Processing, publikacja 1274, strony , National Academy of Sciences. [0039] Dalsze przykłady aldehydowych środków smakowo-zapachowych obejmują lecz nie wyłącznie - acetaldehyd (jabłka), benzaldehyd (wiśnie, migdały), aldehyd anyżowy (korzeń lukrecji, anyż), aldehyd cynamonowy (cynamon), cytral to znaczy alfacytral (cytryny, limetki), neral to znaczy beta-cytral (cytryny, limetki), dekanal 11

12 (pomarańcze, cytryny), etylowanilina (wanilia płasko listna, śmietanka), heliotrop to znaczy piperonal (wanilia płasko listna, śmietanka), wanilina (wanilia płasko listna, śmietanka), aldehyd alfa-amylocynamonowy (korzenne owocowe substancje smakowozapachowe), aldehyd masłowy (masło, ser), aldehyd walerianowy (masło, ser), cytronelal (zmodyfikowany, wiele rodzajów), dekanal (owoce cytrusowe), aldehyd C-8 (owoce cytrusowe), aldehyd C-9 (owoce cytrusowe), aldehyd C-12 (owoce cytrusowe), aldehyd 2- etylomasłowy (owoce jagodowe), heksenal to znaczy trans-2 (owoce jagodowe), aldehyd tolilowy (wiśnie, migdały), aldehyd weratrowy (wanilia płaskolistna), 2,6-dimetylo-5- heptenal to znaczy melonal (melon), 2,6-dimetylooktanal (zielony owoc) oraz 2- dodecenal (cytryny, mandarynki), wiśnie, winogrona, kruche ciasto z truskawkami oraz ich mieszaniny. [0040] Korzystne środki smakowo-zapachowe obejmują cytrusowe środki smakowozapachowe, zwłaszcza środki smakowo-zapachowe cytrynowe oraz limetkowe; jagodowe środki smakowo-zapachowe, takie jak truskawkowe; miętowe środki smakowo-zapachowe oraz waniliowy środek smakowo-zapachowy. Stwierdzono, że cytrusowe środki smakowozapachowe są korzystne, gdy produkt żywnościowy, bądź strefa lub strefy produktu żywnościowego, w których środek smakowo-zapachowy będzie występował, zawierają kwas do celów spożywczych, ponieważ stwierdzono, że połączenie kwasu do celów spożywczych oraz cytrusowego lub miętowego środka smakowo-zapachowego jest szczególnie orzeźwiające. Ponadto, włączenie galaktozy do tej strefy lub do innej strefy produktu żywnościowego - z jej wpływem na pobudzenie wydzielania śliny dodatkowo wzmacnia wrażenie odświeżenia pochodzące z kombinacji cytrusowego środka smakowozapachowego oraz kwasu do celów spożywczych. [0041] W pewnych przykładach realizacji, środek smakowo-zapachowy może być stosowany albo w postaci ciekłej i/lub w postaci wysuszonej. Jeśli stosuje się w tej ostatniej postaci, można stosować odpowiednie metody suszenia oleju, takie jak suszenie rozpyłowe. Alternatywnie, środek smakowo-zapachowy może być adsorbowany na materiałach rozpuszczalnych w wodzie, takich jak celuloza, skrobia, cukier, maltodekstryna, guma arabska i tak dalej, bądź może być zakapsułkowany. Odpowiednie techniki wytwarzania takich suchych postaci są doskonale znane. [0042] W pewnych przykładach realizacji, środki smakowo-zapachowe mogą być stosowane w wielu różnych postaciach fizycznych dobrze znanych w stanie techniki, by 12

13 zapewnić początkowe silne wrażenie smakowe (wybuch smaku) i/lub przedłużyć odczuwanie smaku. Nie ograniczając się do poniższych, takie postacie fizyczne obejmują wolne formy, takie jak suszone rozpyłowo, formy sproszkowane, w postaci granulek, w postaci kapsułek oraz ich mieszaniny. [0043] Środki smakowo-zapachowe według wynalazku mogą byś stosowane pojedynczo lub w kombinacji. Ponadto, jeśli są stosowane w kombinacji, to mogą być łączone w obrębie jednej strefy lub w kombinacji jako pojedyncze środki smakowozapachowe w różnych strefach wielostrefowego produktu żywnościowego. [0044] Ilość wykorzystywanego środka smakowo-zapachowego może być kwestią preferencji, z uwzględnieniem takich czynników jak indywidualny środek smakowozapachowy oraz pożądana moc środka smakowo-zapachowego. Zatem, ilość środka smakowo-zapachowego może zmieniać się by otrzymać pożądane wyniki w końcowym produkcie, a takie modyfikacje są w granicach umiejętności biegłych w sztuce, bez potrzeby nadmiernego eksperymentowania. Generalnie, środek smakowo-zapachowy występuje w ilościach od 0,001 5,0 % wag., a zwłaszcza od 0,05 4,0 % wag. W przeliczeniu na masę strefy zawierającej środek smakowo-zapachowy, a jeszcze ściślej 0,1 3,0 % wag. Produkty wielostrefowe [0045] Produkt żywnościowy według wynalazku obejmuje co najmniej jedną strefę. Określenie strefa w znaczeniu tu podanym ma oznaczać obszar lub rejon, który odróżnia się od sąsiednich części wyraźną cechą lub charakterystyką. Dlatego też, w obrębie dowolnej strefy, właściwości oraz skład produktu żywnościowego często będą zasadniczo jednolite. [0046] Jak wyżej zauważono, galaktoza będzie występować w jednej lub więcej niż jednej strefie produktów żywnościowych według wynalazku. Niektóre produkty żywnościowe mogą obejmować tylko jedną strefę, przykładowo pastylki takie jak podjęzykowe lub wata cukrowa; inne produkty żywnościowe mogą obejmować więcej niż jedną strefę. Może być dowolna ilością stref, jednakże, korzystnie, ilość stref będzie w zakresie Częściej, ilość stref będzie zawierać się w granicach 1 10, typowo będzie to 1 5 stref, a w niektórych przykładach realizacji 1 3. Przykładowo, niektóre wyroby cukiernicze mogą mieć 1, 2 lub 3 strefy, wybrane z rejonu centralnego nadzienia, 13

14 rdzenia cukierka lub gumy do żucia oraz zewnętrznej powłoki. Wyroby cukiernicze mogą obejmować, przykładowo, jedynie rdzeń cukierka/gumy (1 strefa), rdzeń oraz środkowe nadzienie (2 strefy), rdzeń oraz zewnętrzną powłokę (2 strefy), albo środkowe nadzienie, rdzeń oraz zewnętrzną powłokę (3 strefy). [0047] Gdy produktem żywnościowym jest cukierek lub guma do żucia obejmujący 2 lub 3 strefy, gdzie strefami są rdzeń, druga strefa wybrana z centralnego nadzienia oraz zewnętrznej powłoki, i ewentualnie trzecia strefa stanowiąca dugi element ze wskazanego centralnego nadzienia oraz zewnętrznej powłoki, to czasami zdarzy się, że galaktoza jest podstawowym środkiem słodzącym we wskazanej drugiej strefie. Ewentualnie, galaktoza może również być podstawowym środkiem słodzącym w trzeciej strefie. W innych przykładach realizacji, galaktoza może również lub alternatywnie być podstawowym środkiem słodzącym w pierwszej strefie, w rdzeniu. [0048] Często będziemy mieli do czynienia z przypadkiem, że galaktoza jest podstawową substancją słodzącą w więcej niż jednej strefie produktu żywnościowego. Jednakże, w niektórych przykładach realizacji może być pożądane, dla elastyczności odczuwania smaku, że jest co najmniej jedna strefa, która nie zawiera galaktozy jako podstawowej substancji słodzącej. Ponadto, może być co najmniej jedna strefa, która zawiera galaktozę w zakresie 0 0,5 % wag. lub mniej niż 0,5 % wag. (w przeliczeniu na masę strefy) lub która jest zasadniczo wolna od galaktozy. Produkty z nadzieniem [0049] Jeśli produkt żywnościowy według obecnego wynalazku obejmuje strefę nadzienia, to ta centralna strefa nadzienia może być kompozycją stałą, kompozycją ciekłą lub gazową. Stałe kompozycje obejmują te, które musują po kontakcie z wodą. Musująca kompozycja będzie zwykle obejmować galaktozę oraz ewentualnie kwas do celów spożywczych, taki jak wyżej opisano. W pewnych przykładach realizacji, drugorzędna substancja słodząca może być również użyta i może nią być objętościowy środek słodzący i/lub sztuczna substancja słodząca. Mogą również występować środki smakowozapachowe oraz barwiące. [0050] W pewnych przykładach realizacji, centralna strefa nadzienia może być zasadniczo lub całkowicie wypełniona ciekłą, stałą, półstałą lub gazową kompozycją 14

15 nadzienia. W pewnych przykładach realizacji, centralny rejon nadzienia może być jedynie częściowo wypełniony ciekłą, stałą, półstałą lub gazową kompozycją nadzienia. [0051] Centralna strefa nadzienia może obejmować dwie lub więcej niż dwie kompozycje nadzienia, które mogą występować w takiej samej lub w różnych postaciach. Przykładowo, kompozycja nadzienia może obejmować dwie lub więcej niż dwie ciecze nie mieszające się ze sobą; dwie lub więcej niż dwie rozróżnialne substancje stałe, półstałe lub gazowe; kombinacje ciekłych i stałych substancji, a także kombinacje dwóch lub więcej niż dwóch cieczy, substancji stałych, półstałych i/lub gazów. Mogą one występować w takiej samej lub w różnych ilościach oraz mogą posiadać podobne lub różne charakterystyki w zakresie, przykładowo, lepkości, barwy, smaku, posmaku, odczucia, komponentów składnikowych, komponentów funkcyjnych lub tym podobnych. Stałymi komponentami kompozycji nadzienia mogą być granulki smakowe, cząstki owoców, cząstki orzechów, cząstki środków smakowo-zapachowych, porcje żelatyny oraz tym podobne. [0052] Ponadto, w pewnych przykładach realizacji, zmieniać się może fizyczna postać strefy centralnego nadzienia. Przykładowo, centralna strefa może mieć stałą konsystencję w czasie produkcji, a stawać się następnie cieczą z biegiem czasu. Mogłoby to następować w wyniku działania enzymu na kompozycję nadzienia lub na skutek wytwarzania w temperaturze niższej niż temperatura topnienia kompozycji nadzienia i przechowywania w temperaturze powyżej wskazanej temperatury topnienia. [0053] Nadzienie może ponadto mieć całkowitą zawartość wilgoci obejmującą wilgoć wolną oraz związaną w zakresie od 0 35 % wag. w przeliczeniu na masę wspomnianego nadzienia. W znaczeniu tu stosowanym, określenie "wilgoć" ma oznaczać wszystkie ciekłe rozpuszczalniki, jednakże, w większości przykładów wykonania jedyną wilgocią obecną będzie wilgoć wynikająca z obecności wody. Ciekłe nadzienie [0054] Ciekłe centrum będzie zwykle wodne, aczkolwiek uwzględniane są także niewodne przykłady wykonania. Mogą być stosowane roztwory, zawiesiny oraz emulsje częściej roztwory. Często lepkość ciekłego centrum będzie zawierać się w zakresie 300 do 10,000 cp w 25 C, korzystnie w zakresie 4,000 do 6,500 cp, ze względu na łatwość przetwarzania. Aby poprawić mikrobiologiczną stabilność oraz zapewnić teksturę 15

16 sprawiającą przyjemność, generalnie korzystne jest, by aktywność wody w tej cieczy była w zakresie 0,1 do 0,7, a często w zakresie 0,25 do 0,35. [0055] Ciekłe centrum może zawierać, przykładowo: sok owocowy; sok warzywny; puree z owoców; pulpę owocową; pulpę warzywną; puree z warzyw; sos owocowy; sos warzywny; miód; syrop klonowy; melasę; syrop kukurydziany; syrop z cukru; syrop z polioli; syrop z hydrolizatów uwodornionej skrobi; emulsje; olej roślinny; glicerynę; glikol propylenowy; etanol; likiery; syrop czekoladowy, płyny na bazie produktów mleczarskich takie jak mleko, śmietanka i tak dalej oraz ich kombinacje. Jednakże, tam gdzie nadzienie zawiera słodki składnik, to będzie on występowała dodatkowo obok galaktozy i korzystnie w niższej procentowo ilości w przeliczeniu na całą ciekłą kompozycję. [0056] Kompozycja może również zawierać naturalną lub syntetyczną gumę taką jak karboksymetyloceluloza, pektyna, alginian glikolu propylenowego, agar oraz guma tragakantowa. Gumy służą do zwiększenia lepkości poprzez obniżenie ilości wolnej wody w kompozycji. Jeżeli guma jest obecna, lepkość centralnego nadzienia może zawierać się w zakresie 3,000 cp do około 6,000 cp w 25 C. Guma ksantanowa może także być stosowana w celu podwyższenia lepkości kompozycji centralnego nadzienia. Podwyższenie lepkości tej cieczy może pomóc w zapobieganiu wyciekowi kompozycji nadzienia przez produkt żywnościowy. Stałe nadzienie [0057] Nadzienie stałe może zawierać cząstki stałe obejmujące lecz nie wyłącznie: orzechy; nasiona; ziarno kakaowe, ziarna kawy; mleko w proszku; cząstki zawierające owoce; owoce liofilizowane; liofilizowane warzywa; cząstki tłuszczu; kakao w proszku; sacharozę; skrobię; poliole takie jak sorbitol, mannitol, maltitol, izomalt, uwodornione hydrolizaty skrobi; woski oraz ich kombinacje. Omawiane cząstki stałe mogą być substancjami, na których adsorbowane zostały inne materiały. [0058] Centralne nadzienie stale może także być zasadniczo jednolite pod względem składu i może zawierać czekoladę, masę czekolado podobną, powłokę z chleba świętojańskiego, masło kakaowe, tłuszcz z masła, uwodorniony tłuszcz roślinny, masło orzechów Shorea stenoptera, lukier łącznie z kremami opartymi na lukrze, krówkiciągutki, frytura frappe, karmelek, nugat, sprasowana tabletka, wata cukrowa, marcepan, landrynki, żelowate cukierki, galaretowe galanterie, toffi, żelki łącznie z żelkami na 16

17 bazie pektyny, dżemy, konserwy, pasty, przekąski orzechowe lub chrupki, kandyzowany owoc, żelatynowa pianka cukrowa, pastylki, praliny lub nugaty, wyroby cukiernicze z mąki lub skrobi, trufle, okrągłe czekoladki posypane cukrem, bon-bons, poobiednie miętówki, fourres, pasty orzechowe, masło z orzeszków ziemnych, guma do żucia, całuski, całuski z pianką cukrową, nugaty Montelimart (lawendowo-migdałowy) i nougatine (twardy brazowy), owocowe ciągliwe masy trudne do przeżucia, rachatłukum, twarde gumy, miękkie gumy, galaretki skrobiowe (kisiele), galaretki żelatynowe, galaretki agarowe, persipan, pasta kokosowa, pianki kokosowe, akacjowe cukierki cachous odświeżające oddech, kremowe pasty, drażetki, orzechy, migdały, suszone owoce lub orzechy w cukrowej otoczce, kulki anyżowe, likworki, pasta likworowa, pasta czekoladowa do smarowania i musy czekoladowe oraz ich kombinacje. W pewnym możliwym przykładzie wykonania, kompozycja z nadzieniem musuje i obejmuje, przykładowo, kwas oraz zasadę, które zwilżone w ustach reagują razem ze sobą wytwarzając bąbelki. W takim przykładzie wykonania kwas oraz zasada mogą każde niezależnie stanowić do 20 % wag. kompozycji nadzienia, szczególnie do 15 % wag., korzystnie w zakresie 5 15 % wag., a często około 10 % wag. Korzystnym jest, żeby kwas i zasada występowały zasadniczo w równych ilościach. W wielu musujących przykładach wykonania, jedynym dodatkowym składnikiem jest galaktoza. Środek wypełniony gazem [0059] Centra gazowe mogą tworzyć puste przestrzenie w kompozycji produktu spożywczego, które zmieniają profil tekstury kompozycji tego produktu żywnościowego poprzez zapadanie się podczas żucia. Środek wypełniony gazem może zawierać pojedynczy uwięziony gaz, taki jak azot, tlen lub dwutlenek węgla, podczas gdy w innych przykładach realizacji, środek produktu wypełniony gazowe może zawierać kompozycję różnych gazów, przykładowo powietrze. W pewnych przykładach realizacji, gaz może występować w centrum jako część matrycy, przykładowo piany lub szklistej matrycy. W przykładach wykonania, w których gaz może być uwięziony w szklistej matrycy cukierka, szklistą matrycą będzie zwykle galaktoza, zaś gazem dwutlenek węgla. W przypadkach środka w postaci piany, piana będzie często zawierać białka z mleka, zaś gazem będzie mieszanina gazów, taka jak powietrze. [0060] Dowolne spośród rozważanych wyżej kompozycji nadzienia mogą obejmować dowolne komponenty, o których wiadomo ze stanu techniki, że wchodzą w skała 17

18 kompozycji nadzienia, przykładowo, takie jakie opisano w innych miejscach w obecnym zgłoszeniu. Większość wyrobów cukierniczych z nadzieniem zawiera 5 20 % wag. nadzienia w przeliczeniu na masę produktu, w niektórych przykładach realizacji 5 15 % wag., częściej 7 12 % wag. Produkty powlekane [0061] Zewnętrzna powłoka może być twarda, chrupiąca lub miękka. Kompozycja powlekająca może stanowić 2 80 % wag., często % wag., w niektórych przykładach realizacji % wag. produktu żywnościowego. Powłoka według wynalazku będzie typowo zawierać galaktozę jako główną substancję słodzącą, często jako główny składnik, jednakże może być pożądane, żeby powłoka miała inne właściwości niż rdzeń, a w związku z tym powłoka może zawierać cukier lub poliol, jak to jest znane w stanie techniki. Ponadto, powłoka może zawierać środki smakowo-zapachowe, substancje barwiące, itd., i może mieć postać krystaliczną lub amorficzną. [0062] Zewnętrzna powłoka może zawierać poza galaktozą: sorbitol, maltitol, izomalt, inne mogące krystalizować poliole i/lub sacharozę jako składnik mniejszościowy. Alternatywnie, jeśli powłoka ma dawać słodką zewnętrzną warstwę, która przykładowo, uwalnia nadzienie pobudzające wydzielanie śliny, zewnętrzna powłoka może zawierać galaktozę jako składnik mniejszościowy lub jej wcale nie zwierać. [0063] Pokrycie powłoką może być pełne lub częściowe w tym znaczeniu, że może całkowicie otaczać produkt żywnościowy lub może pokrywać tylko określony obszar. Przykładowo, produkt o dwoistej teksturze oraz sprawiający estetyczną przyjemność mógłby być zapewniony poprzez powleczenie jedynie połowy produktu żywnościowego. Ponadto, powłoka może obejmować wiele lub kilka warstw, co powinno być oczywiste dla osoby biegłej w sztuce. Przykładowo, można byłoby zaproponować cienką powłokę oferującą początkową chrupkość, lecz szybkie rozpuszczenie w jamie ustnej. Alternatywnie, można byłoby zapewnić grubą powłokę, przykładowo, w przypadkach kiedy produkt żywnościowy może szczególnie łatwo ulec zdeformowaniu i wymaga ochrony podczas transportu i przechowywania. [0064] Powłoka może obejmować kilka nieprzeźroczystych warstw tak, że powlekana kompozycja nie jest widoczna przez samą powłokę, która ewentualnie może być powleczona dalszą jedną lub więcej niż jedną przeźroczystą powłoką w celach 18

19 estetycznych, teksturalnych oraz ochronnych. Zewnętrzna powłoka może również zawierać niewielkie ilości wody oraz gumy arabskiej. Taka powłoka może być dalej pokryta woskiem w celu poprawy wyglądu produktu żywnościowego, jednakże, obecność woskowej powłoki opóźnia początek odczucia wzmożonego wydzielania śliny oferowanego przez kompozycje według wynalazku. Powłokę można nakładać w konwencjonalny sposób poprzez kolejne nanoszenie roztworu powlekającego, z suszeniem pomiędzy każdą warstwą. W trakcie suszenia powłoka zwykle staje się nieprzezroczyste i zwykle białe, chociaż można dodać inne substancje barwiące. [0065] Powłoki, które składają się przede wszystkim z galaktozy, wymagają nowych technik powlekania, na skutek różnicy we właściwościach fizycznych między powłokami z galaktozy, a znanymi powłokami z sacharozy, z glukozy i/lub powłokami bezcukrowymi. W szczególności, użycie znanych technik twardego lub miękkiego powlekania, jest niepożądane, gdyż galaktoza krystalizuje powoli, co skutkuje długim czasem suszenia. [0066] Jednakże, tak wytworzona powłoka jest dobrej jakości, ma miłą, kruchą teksturę oraz daje efekt pobudzenia wydzielania śliny. Ponadto, powierzchnia jest gładka oraz daje jedwabiste wrażenie w ustach. Dodatkowo, możliwe okazało opracowanie powłok o wyglądzie przypominającym skórkę z cytryny, gdzie zewnętrzna powierzchnia powłoki wydaje się popękana, lecz w dotyku pozostaje gładka. Nie życząc sobie związania teorią, uważa się, że jest to skutkiem migracji wilgoci przez powłokę z syropu powlekającego do rdzenia produktu żywnościowego. [0067] Powłoka z galaktozy może być stosowana na dowolny rdzeń wyrobu cukierniczego, jednakże stwierdzono, że działa ona szczególnie dobrze w kombinacji z rdzeniami gumy do żucia, gdzie taki środek stanowiący naturalną barierę dla wilgoci skutkuje szczególnie gładką powierzchnią powłoki. [0068] Tam gdzie ma być nakładana powłoka z galaktozy, typowo rdzeń produktu żywnościowego będzie wstępnie powlekany aby zapewnić powierzchnię, do której zewnętrzna powłoka może przywrzeć oraz by wygładzić powierzchnię cukierka. Choć wstępne powlekanie jest opcjonalne, generalnie jest korzystne, bowiem jakość końcowej powłoki jest lepsza, jeśli występuje powłoka wstępna. W pewnych przykładach realizacji, będą dwie lub więcej niż dwie warstwy powłoki wstępnej przedzielone warstwami powlekającymi przed nakładaniem powłoki zewnętrznej. Stwierdzono, że zapewnia to 19

20 bardziej skuteczne pokrycie niż zastosowanie wielu warstw powłoki wstępnej, a następnie nakładanie na nie powłoki zewnętrznej. [0069] Wstępne powlekanie może obejmować nakładanie octanu poliwinylu (PVA). Może być on nanoszony w postaci roztworu PVA w rozpuszczalniku, takim jak alkohol etylowy. Jeżeli pożądana jest twarda, zewnętrzna powłoka, użyty PVA może stanowić około 3 4 % wag. całej powłoki lub około 1 % wag. całkowitej masy tego produktu żywnościowego. Alternatywnie, wstępne powlekanie może być rozcieńczonym roztworem kompozycji zewnętrznej powłoki. Przykładowo, wstępne powlekanie może zawierać 1 99 % wag. kompozycji zewnętrznej powłoki, a pozostałe 99 1 % wag. kompozycji stanowi rozpuszczalnik. Korzystnie, w kompozycji zewnętrznej powłoki będzie 1 50 % wag., często 1 25 % wag., w niektórych przypadkach 1 15 % wag. wstępnej powłoki; rozpuszczalnik stanowi drugi komponent tej wstępnej powłoki. Typowo, rozpuszczalnikiem będzie woda, chociaż inne rozpuszczalniki, w szczególności etanol, są także przewidziane. [0070] Podczas gdy ze względów ekonomicznych pożądane są krótkie okresy suszenia, to stwierdzono, że jeśli krystalizacja galaktozy zachodzi zbyt szybko, to powierzchnia powłoki jest nierówna i pozbawiona estetycznego wyglądu. W pewnych przykładach realizacji, krystalizacja może być spowolniona przy użyciu komponentu opóźniającego krystalizację, wybranego spośród gumy, polidekstrozy, cytrynianu sodu, żelatyny, mannitolu i/lub ich kombinacji. Przez określenie komponent opóźniający krystalizację" rozumiemy jakikolwiek związek zdolny do zmniejszenia szybkości krystalizacji galaktozy w kompozycji powłoki. [0071] Jeżeli stosuje się gumę do spowolniania krystalizacji, to może być ona wybrana, przykładowo, spośród gumy arabskiej, gumy talla, gumy ksantanowej, karagenu i/lub ich mieszanin. Spośród tych gum, korzystna jest guma arabska. Jeśli stosuje się gumy, to występują one zwykle w ilości w zakresie 0,5 15 % wag., często 1 10 % wag., najczęściej 2 6 % wag. powłoki. Stwierdzono, że wysokie poziomy gumy w kompozycji powłoki wzmagają chrupkość takiej powłoki. [0072] Alternatywnie lub w uzupełnieniu do wykorzystania gum, można wykorzystać polidekstrozę i/lub mannitol do spowolnienia krystalizacji, przy czym polidekstroza i/lub mannitol o ile są stosowane, korzystnie występują w powłoce na poziomie w zakresie 5 20

21 30 % wag., w niektórych przykładach realizacji % wag. Spośród wspomnianych możliwych komponentów opóźniających krystalizację, polidekstroza jest szczególnie korzystnie stosowana, z uwagi na łatwość przetwarzania kompozycji powlekającej oraz znakomitą chrupkość uzyskiwanej powłoki. Często, polidekstroza będzie stosowana na poziomie około 15 % wag. kompozycji powlekającej. Cytrynian sodu, typowo będzie stosowany w ilości w zakresie 0,5 15 % wag., często 1 10 % wag., najczęściej 2 6 % wag. tej powłoki. Jednakże, przy wykorzystaniu żelatyny będzie ona typowo występować w kompozycji w ilości w zakresie 0,1 10 % wag., w niektórych przykładach realizacji 0,5 5 % wag., a ściślej 1 4 % wag. wspomnianej powłoki. [0073] Ponadto stwierdzono, że poprzez kontrolowanie wartości ph wody stosowanej jako część powłoki, kontrolować można barwę tej powłoki i przykładowo, stosowanie wody destylowanej zapewnia przejrzysty roztwór, podczas gdy woda o innych wartościach ph może prowadzić zżółknięcia powłoki po nałożeniu. Ponadto stwierdzono, że można zahamować powierzchniową krystalizację roztworu galaktozy poprzez prowadzenie powlekania produktu żywnościowego w zasadniczo zamkniętym układzie. [0074] Powłoka może ponadto zawierać kolorowe płatki lub wiórki-cętki. Można również zdyspergować w całej powłoce celulozy takie jak karboksymetyloceluloza, pullulan (α-1,4-glukan, α-1,6-glukan), algininian, skrobię, octan poliwinylu lub ich kombinacje. [0075] Zgodnie z ogólnym ujawnieniem obecnego wynalazku, korzystnie w omawianych powłoka stosowana jest galaktoza krystaliczna, często subtelnie zmielona do mniej niż 70 μm, w niektórych przykładach mniej niż 50 μm, a w wielu przykładach wykonania mniej 30 μm, gdyż przy takich rozmiarach cząstek można uzyskać szczególnie gładką skorupkę. Opcjonalne komponenty [0076] Produkt żywnościowy według wynalazku może zawierać różnorodne komponenty opcjonalne, znane biegłym w sztuce. Poniżej podano przykłady takich ewentualnych składników. W przypadku wielostrefowych produktów komponenty opcjonalne mogą występować w jednej lub w więcej niż w jednej strefie, stosownie do roi jaka mają spełniać. Ponadto, opcjonalne komponenty mogą być stosowane pojedynczo lub 21

22 w kombinacji niezależnie czy taka kombinacja występuje w obrębie jednej strefy produktu wielostrefowego, czy też w różnych strefach w produkcie żywnościowym. Substancje słodzące [0077] Produkt żywnościowy według wynalazku może dodatkowo zawierać co najmniej jedną substancję słodzącą inną niż galaktoza. W znaczeniu tu stosowanym, określenie "substancja słodząca" powinna być rozumiana jako obejmująca dowolny składnik kompozycji produktu żywnościowego, który nadaje słodkość, a w szczególności substancje słodzące wymienione poniżej. Jeżeli galaktoza występuje w jakiejś strefie jako podstawowa substancja słodząca, każda dodatkowa substancja słodząca będzie występować w ilości mniejszej niż galaktoza. W wielu przykładach wykonania całkowita ilość dodatkowej substancji słodzącej będzie mniejsza niż ilość galaktozy występującej w danej strefie. Dodatkowymi substancjami słodzącymi mogą być dowolne znane objętościowe lub intensywne środki słodzące. Objętościowa substancja słodząca [0078] Przykłady odpowiednich objętościowych substancji słodzących obejmują sacharydy, bezcukrowe objętościowe środki słodzące lub tym podobne, bądź ich mieszaniny. Sacharydy lub cukry, znane są w stanie techniki jako zapewniające konsumentowi wrażenie słodkiego smaku, a przez to nadają odczucie słodyczy żywności lub kompozycji, do których zostały dodane. Sacharydy oparte są na stosunkowo prostych węglowodanach zawierających jedną lub więcej niż jedną jednostkę monosacharydową. Do sacharydów przydatnych w obecnym wynalazku zaliczane są przykładowo, sacharydy wybrane z grup, do których należą monosacharydy, disacharydy oraz polisacharydy. [0079] Odpowiednie monosacharydy mogą być wybrane spośród trioz przykładowo spośród: gliceraldehydów lub dihydroksyacetonu; tetroz przykładowo spośród: erytrozy, treozy lub erytrulozy; pentoz przykładowo spośród: arabinozy, lyksozy, rybozy, ksylozy, rybulozy lub ksylulozy; heksoz przykładowo spośród: allozy, altrozy, glukozy, idozy, mannozy, talozy, fruktozy, psikozy, sorbozy lub tagatozy; heptoz przykładowo spośród: mannoheptulozy lub sedoheptulozy; oktoz przykładowo spośród: oktolozy lub 2-keto-3- deoksy-manno-oktonianu; a także nonoz, takich jak przykładowo sialoza. Odpowiednie disacharydy mogą być wybrane spośród przykładowo: sacharozy, laktozy, maltozy, trehalozy lub celobiozy. Odpowiednie oligosacharydy obejmują skrobię oraz glikogen. Korzystnymi sacharydami są wybrane spośród monosacharydów, a zwłaszcza wybrane 22

23 spośród grupy heksoz. Szczególnie korzystnymi monosacharydami są glukoza oraz fruktoza. [0080] Alkohole cukrowe (znane również jako poliole) mogą również występować w produkcie żywnościowym według wynalazku. Alkohole cukrowe są uwodornioną lub częściowo uwodornioną formą węglowodanu, w którym grupa karbonylowa (aldehyd lub keton) została zredukowana do pierwszorzędowej lub drugorzędowej grupy hydroksylowej. Odpowiednie alkohole cukrowe mogą obejmować alkohole pochodzące od disacharydów lub monosacharydów i mogą obejmować erytritol, izomalt, laktitol, galaktitol, uwodornione hydrolizaty skrobi, syropy poliglicytolowe, maltitol, polidekstrozę, mannitol, sorbitol, ksylitol lub ich dowolne kombinacje. Szczególnie korzystne alkohole cukrowe obejmują maltitol, sorbitol oraz polidekstrozę. [0081] Szczególne przykłady odpowiednich alkoholi cukrowych obejmują, dla przykładu: C* Eridex (dostępny handlowo z firmy Cargill z Mechelen, Belgia), Neosorb P60, Maltisorb P90, Xylisorb 90, Mannitol 60 (wszystkie dostępne handlowo z firmy Roquette z Lestrem, Francja), Isomalt PF (dostępny handlowo z firmy Palatinit, Niemcy) oraz Lactitol (dostępny handlowo z firmy Danisco z Kopenhagi, Dania). [0082] Objętościowa substancja słodząca może występować pojedynczo lub w dowolnej kombinacji w zakresie 0,01 49 % wag. w przeliczeniu na całkowitą masę substancji słodzących. Korzystniej, objętościowa substancja słodząca występuje w zakresie 5 45 % wag. Najkorzystniej, w zakresie 5 20 % wag. Jeżeli jedyną dodatkową (drugorzędną) substancją słodzącą jest objętościowa substancja słodząca, taka substancja słodząca będzie występować często w zakresie % wag., a w niektórych przykładach realizacji % wag. w przeliczeniu na całkowitą masę substancji słodzących. Substancja intensywnie słodząca [0083] Nie ograniczając się do szczególnych substancji słodzących, reprezentatywne kategorie oraz przykłady intensywnych substancji słodzących obejmują: a) rozpuszczalne w wodzie substancje słodzące, takie jak dihydrochalkony, monellina, stewia, stewiozydy, rebaudiozyd A, glicyryzyna, dihydroflawenol oraz amidy estrów kwasów L- aminodikarboksylowych kwasu aminoalkenowego, takie jak ujawnione w patencie nr US 4,619,834 oraz ich mieszaniny; b) rozpuszczalne w wodzie sztuczne substancje słodzące, 23

24 takie jak przykładowo rozpuszczalne sole sacharyny, to jest sól sodowa lub wapniowa sacharyny, cyklaminiany, sodowa, amonowa lub wapniowa sól 3,4-dihydro-6-metylo- 1,2,3-oksatiazyno-4-on-2,2-dioksydu, sól potasowa 3,4-dihydro-6-metylo-1,2,3-oksatiazyno-4-on-2,2-dioksydu (Acesulfam-K), wolna forma kwasowa sacharyny oraz ich mieszaniny; c) substancje słodzące oparte na dipeptydach, takie jak substancje słodzące będące pochodnymi kwasu L-asparaginowego, jak ester metylowy L-aspartylo-Lfenyloalaniny (Aspartam) oraz materiały opisane w patencie nr US 3,492,131, wodzian amidu L-alfa-aspartylo-N-(2,2,4,4-tetrametylo-3-tietanylo)-D-alanino (Ali-tame), ester 1- metylowy N-[N-(3,3-dimetylobutylo)-L-aspartylo]-L-fenyolalaniny (Neotame), estry metylowe L-aspartylo-L-fenylogliceryny oraz L-aspartylo-L-2,5-dihydrofenylo-glicyny, L- aspartylo-2,5-dihydro-l-fenyolalanina; L-aspartylo-L-(1-cyklohekseno)-alanina oraz ich mieszaniny; d) rozpuszczalne w wodzie substancje słodzące, pochodne występujących w naturze rozpuszczalnych w wodzie substancji słodzących, takie jak chlorowane pochodne zwykłego cukru (sacharozy), przykładowo, pochodne chlorodeoksycukru takie jak pochodne chlorodeoksysacharozy lub chlorodeoksygalaktosacharozy, znane, przykładowo, pod oznaczeniem produktu Sucralose; przykłady pochodnych chlorodeoksysacharozy oraz chlorodeoksygalaktosacharozy obejmują lecz nie wyłącznie: 1-chloro-1 -deoksysacharoza; 4-chloro-4-deoksy-alfa-D-galaktopirano-zylo-alfa-D-fruktofuranozyd lub 4- chloro-4-deoksygalaktosacharoza; 4-chloro-4-deoksy-alfa-D-galaktopiranozylo-1-chloro- 1-deoksy-beta-D-frukto-furanozyd lub 4,1 -dichloro-4,1 -dideoksygalaktosacharoza; r,6 - dichloro-1,6 -dideoksysacharoza; 4-chloro-4-deoksy-alfa-D-galaktopiranozylo-1-dichloroo-dideoksy-beta-D-frukto-furanozyd lub 4,1,6 -trichloro-4,1,6 -trideoksygalaktosacharoza; 4,6-dichloro-4,6-dideoksy-alfa-D-galaktopiranozylo-6-chloro-6-deoksy-beta-Dfruktofuranozyd lub 4,6,6 -trichloro-4,6,6 -trideoksy-galaktosacharoza; 6,1,6 -trichloro- 6,r,6 -trideoksy-sacharoza; 4,6-dichloro-4,6-dideoksy-alfa-D-galaktopiranozylo-1,6-dichloro-1,6-di-deoksy-beta-D-fruktofuranozyd lub 4,6,1,6 -tetrachloro-4,6,r,6 -tetradeoksy-galaktosacharoza i 4,6,1,6 -tetradeoksysacharoza oraz ich mieszaniny; e) substancje słodzące oparte na proteinach, takie jak z thaumatococcus danielli (Taumatyna I oraz II) oraz talin; f) substancja słodząca monatyna (monatin - kwas 2-hydroksy-2-(indol-3-ilometylo)-4-aminoglutarowy) oraz jej pochodne; a także g) substancja słodząca Lo han guo (czasami określana także jako "Lo han kuo"). 24

25 [0084] Substancje intensywnie słodzące mogą być stosowane w wielu różnorodnych fizycznych postaciach, dobrze znanych w tej dziedzinie, aby zapewnić początkowy wybuch słodkości i/lub przedłużone wrażenie słodkości. Nie ograniczając się do wskazanych, takie fizyczne postacie obejmują wolne formy, takie jak suszone rozpyłowo, sproszkowane, formy perełkowe, formy zakapsułkowane oraz ich mieszaniny. [0085] Generalnie, można stosować skuteczną ilość substancji intensywnie słodzącej celem do zapewnienia pożądanego poziomu słodkości, a ilość ta może się zmieniać w zależności od wybranej substancji słodzącej. W niektórych przykładach realizacji ta ilość substancji słodzącej może zawierać się w zakresie 0,001 5 % wag. dowolnej strefy, do której została wprowadzona, w pewnych przykładach w zakresie 0,001 3 % wag., w zależności od zastosowanej substancji słodzącej lub kombinacji zastosowanych substancji słodzących. Alternatywnie, substancje intensywnie słodzące mogą stanowić od 0,001 5 % wag. w przeliczeniu na całkowitą masę substancji słodzącej, w niektórych przykładach mieści się w zakresie 0,001 3 % wag. Dokładny przedział ilości dla każdego rodzaju substancji intensywnie słodzącej może być dobrany przez biegłych w sztuce. [0086] W pewnych przykładach realizacji, jedna lub więcej niż jedna strefa produktu żywnościowego według wynalazku nie będzie zawierać lub będzie zawierać tylko na niskich poziomach, tak zwane sztucznych substancje słodzące (substancje słodzące takie jak sacharyna, aspartam, sukraloza, neotam oraz acesulfam-k). Mogą one występować w zakresie 0 0,005 % wag. lub alternatywnie mniej niż 0,005 % wag. W niektórych przykładach jedna lub więcej niż jedna strefa produktu żywnościowego, bądź cały produkt żywnościowy będzie zasadniczo wolny od sztucznej substancji słodzącej. Może to być pożądane, przykładowo, jeśli ma być wytworzony "naturalny" produkt. Alternatywnie, jedna lub więcej niż jedna strefa produktu żywnościowego według wynalazku będzie zawierać substancję intensywnie słodzącą w zakresie 0 0,005 % wag. lub alternatywnie mniej niż 0,005 % wag. substancji intensywnie słodzącej. W niektórych przykładach jedna lub więcej niż jedna strefa produktu żywnościowego, bądź cały produkt żywnościowy będzie zasadniczo wolny od substancji intensywnie słodzącej. Środek oziębiający [0087] Aczkolwiek zasadniczo nie uważany za korzystny, środek oziębiający może wchodzić w skład obecnego produktu żywnościowego w niektórych przykładach realizacji. Jeśli tak, to korzystnie będzie występował na poziomie w zakresie 0,01 10 % wag. 25

26 dowolnej strefy, do której jest dodany. Jednakże, w większości przykładów wykonania ilość środka oziębiającego, jeśli w ogóle wystąpi, będzie zawierać się w zakresie 0 0,05 % wag. produktu żywnościowego. Jednakże, korzystnie obecny produkt żywnościowy jest zasadniczo wolny od środka oziębiającego. [0088] Jeżeli wchodzą w skład produktu, to mogą być stosowane rozmaite dobrze znane środki oziębiające. Przykładowo, wśród użytecznych środków oziębiających występują mentol, ksylitol, erytritol, dekstroza, sorbitol, mentan, menton, ketale, ketale mentonowe, ketale mentono-glicerolowe, podstawione p-mentany, acykliczne karboksamidy, glutaran monomentylu, podstawione cykloheksanoamidy, podstawione cykloheksanokarboksamidy, podstawione moczniki oraz sulfonamidy, podstawione mentanole, hydroksymetylo oraz hydroksymetylo-pochodne p-mentanu, 2-merkapto-cyklo-dekanon, 2-izopropanylo-5- metylocykloheksanol, kwasy hydroksykarboksylowe o 2-6 atomach węgla, cykloheksanoamidy, octan mentylu, mleczan mentylu, salicylan metylu, N,2,3-trimetylo-2- izopropylobutanomid (WS-23), N-etylo-p-mentano-3-karboksamid (WS-3), bursztynian mentylu, isopulegol, 3,1-mentoksypropano-1,2-diol, estry kwasu glutarowego, 3-(1- mentoksy)-2-metylopropano-1,2-diol, p-mentano-2,3-diol, p-mentoano-3,8-diol, 6- izopropylo-9-metylo-1,4-dioksaspiro[4,5]dekano-2-metanol, bursztynian mentylu oraz jego sole metali ziem alkalicznych, trimetylocykloheksanol, N-etylo-2-izopropylo-5- metylocykloheksano-karboksamid, olejek z japońskiej mięty polnej, olejek z mięty pieprzowej, 3-(1-mentoksy)-etan-1-ol, 3-(1-mentoksy)propan-1-ol, 3-(1-mentoksy)butan- 1-ol, N-etyloamid kwasu 1-mentylooctowego, 1-mentylo-4-hydroksypentanian, 1-mentylo- 3-hydroksymaślan, N,2,3-trimetylo-2-(1-metyloetylo)-butanoamid, n-etylo-t-2-c-6- nonadienoamid, N,N-dimetylo-mentylo-bursztynoamid, podstawione p-mentany, podstawione p-mentano-karboksamidy, 2-izopropanylo-5-metylocykloheksanol (z firmy Hisamitsu Pharmaceuticals, określany dalej jako "izopregol"); ketale mentono-glicerolowe (FEMA 3807, nazwa handlowa FRESCOLAT typu MGA); 3 1-mentoksypropano-1,2- diol (z firmy Takasago, FEMA 3784) oraz mleczan mentylu; (z firmy Haarman & Reimer, FEMA 3748, nazwa handlowa FRESCOLAT typu ML), WS-30, WS-14, ekstrakt z eukaliptusa (p-menta-3,8-diol), Mentol (jego naturalne lub syntetyczne pochodne), węglan Mentolu PG, węglan Mentolu EG, eter mentolowo-glicerylowy, N-tertbutylo-p-mentano-3- karboksamid, ester glicerolowy kwasu p-mentano-3-karboksylowego, metylo-2-izoprylobicyklo(2.2.1), heptano-2-karboksamid; eter mentolowo-metylowy i między innymi 26

27 pirolidonokar-boksylan mentylu oraz ich kombinacje. Te oraz inne odpowiednie środki oziębiające opisano dodatkowo w następujących patentach nr US 4,230,688 oraz US 4,032,661 wydane na rzecz Rowsell i wsp.; US 4,459,425 wydany na rzecz Amano i wsp.; US 4,136,163 wydany na rzecz Watson i wsp.; US 5,266,592 wydany na rzecz Grub i wsp.; oraz w patencie nr US 6,627,233 wydany na rzecz Wolf i wsp. Środki oziębiające najpowszechniej stosowane w obecnym wynalazku wybrane są spośród mentolu, ksylitolu, erytritolu, dekstrozy, sorbitolu, mentanu, mentonu lub ich kombinacji. Sole kwasów karboksylowych [0089] Jadalne organiczne sole kwasów monosacharydowych oraz disacharydowych mogą również występować w produkcie żywnościowym według wynalazku. Odpowiednie sole obejmują dla przykładu, sole kationów metali alkalicznych oraz metali ziem alkalicznych, przykładowo sole wapnia, sodu, magnezu, cynku oraz potasu. Korzystne sole kwasów organicznych obejmują sole monokarboksylowych kwasów organicznych. Korzystne są sole kwasów monokarboksylowych o łańcuchu węglowym o długości C 1 -C 10. Najkorzystniejsze są sole kwasów monokarboksylowych o liniowym, ewentualnie rozgałęzionym, szkieletowym łańcuchu węglowym o długości C 1 -C 10, a idealnie o długości C 1 -C 6 (1 6 atomach węgla). [0090] Szczególnie korzystne sole obejmują co najmniej jeden glukonian i/lub mleczan. Odpowiednie sole obejmują, dla przykładu, mleczan wapnia, mleczan magnezu, mleczan sodu, glukonian wapnia, glukonian magnezu oraz glukonian sodu. Glukonian magnezu jest stosowany w korzystnym przykładzie realizacji obecnego wynalazku. [0091] Szczegółowe przykłady odpowiednich soli organicznych do stosowania w obecnym wynalazku obejmują, dla przykładu, Gluconal KG, Puramex MG, Purasal-P, Purasal Hi-Pure P oraz Purasal (wszystkie dostępne w handlu z firmy Purac z Gorinchem, Holandia). [0092] Sole kwasów monokarboksylowych oraz kwasów dikarboksylowych, jeśli wchodzą w skład, mogą występować w zakresie 0,001 1,0 % wag. dowolnej strefy, do której zostały wprowadzone. Korzystniej, sole te występują w zakresie 0,005 0,1 % wag. Najkorzystniej, sole te występują w zakresie 0,01 0,05 % wag. [0093] Sole kwasów monokarboksylowych i/lub kwasów dikarboksylowych mogą być stosowane pojedynczo lub w dowolnej odpowiedniej kombinacji. 27

28 Środki barwiące [0094] Środki barwiące mogą być stosowane w ilościach skutecznych dla osiągnięcia pożądanej barwy. Środki barwiące mogą obejmować pigmenty, które mogą być wprowadzone w ilościach w zakresie 0 6 % wag. dowolnej strefy produktu żywnościowego, do której zostały wprowadzone. Przykładowo, dwutlenek tytanu może być wprowadzony w ilościach w zakresie 0,001 2 % wag., a korzystnie w zakresie 0,001 1 % wag. danej strefy. Środki barwiące mogą również obejmować naturalne substancje koloryzujące do żywności oraz barwniki odpowiednie do stosowania do żywności, leków i kosmetyków. Pełen wykaz wszystkich środków barwiących do żywności, leków i kosmetyków (F.D. & C.) oraz ich struktury chemiczne można znaleźć w encyklopedii Kirk-Othmer Encyklopaedia of Chemical Technology, 3. wydanie, tom 5, str [0095] Zgodnie z klasyfikacją zawartą w ustawie amerykańskiej Food, Drug, and Cosmetic Act (21 C.F.R. 73), środki barwiące mogą obejmować, barwniki wyłączone spod certyfikacji (określanych czasami jako naturalne, chociaż mogą być wytwarzane syntetycznie) oraz barwniki certyfikowane (określane czasami jako sztuczne) lub kombinacje obejmujące co najmniej jeden z uprzednio wymienionych. W pewnych przykładach realizacji, przykładowe barwniki wyłączone spod certyfikacji lub naturalne barwniki mogą obejmować: ekstrakt arnoty właściwej - annato (E160b), biksynę, norbiksynę, astaksantynę, odwodnione buraki (proszek z buraków), czerwień z buraka ćwikłowego /betaninę (E162), błękit ultramarynowy, kantaksantynę (E161g), kryptoksantynę (E161c), rubiksantynę (E161d), wiolanksantynę (E161e), rodoksantynę (E161f), karmel (E150(a-d)), β-apo-8 -karotenal (E160e), β-karoten (E160a), alfa-karoten, gamma-karoten, ester etylowy beta-apo-8 karotenalu (E160f), flawoksantynę (E161a), luteinę (E161b), ekstrakt z Dactylopius coccus - koszenila (E120); karmin (E132), krmazyn/azorubinę (E122), sodowo-miedziową chlorofilinę (E141), chlorofil (E140), prażoną, częściowo odtłuszczoną gotowaną mączkę z nasion bawełny, glukonian żelaza II, mleczan żelaza II, barwnikowy ekstrakt z winogron, ekstrakt ze skórek z winogron (enocyjaninę), antocyjaninę (E163), mączkę z alg haematococcus, syntetyczny tlenek żelaza, tlenki i wodorotlenki żelaza (E172), sok z owoców, sok z warzyw, suszoną mączkę z alg, mączkę i ekstrakt z aksamitki azteckiej, olejek z marchwi, olejek z bielma kukurydzy, paprykę, oleożywicę z papryki, drożdże Phaffia, ryboflawinę (E101), szafran, ditlenek tytanu, kurkumę (E100), oleożywicę z kurkumy, amarant (E123), 28

29 kapsantynę/kapsorbinę (E160c), likopen (E160d) lub kombinację obejmującą co najmniej jeden w wyżej wymienionych. [0096] W pewnych przykładach realizacji, przykładowe barwniki certyfikowane mogą obejmować: błękit FD&C #1, błękit FD&C #2, zieleń FD&C #3, czerwień FD&C #3, czerwień FD&C #40, żółcień FD&C #5 oraz żółcień FD&C #6, tartrazynę (E102), żółcień chinolinową (E104), żółcień zachodzącego słońca (zmierzchowa) (E110), żywą czerwień (E124), erytrozynę (E127), błękit patentowy V (E131), ditlenek tytanu (E171), aluminium (E173), srebro (E174), złoto (E175), pigment rubin/czerwień litolową BK (E180), węglan wapnia (E170), czerń węglową (E153), czerń PN/czerń lśniącą BN (E151), zieleń S/kwaśną zieleń lśniącą BS (E142) lub kombinację obejmującą co najmniej jeden z wyżej wymienionych. W pewnych przykładach realizacji, barwniki certyfikowane mogą obejmować laki aluminiowe FD&C. Składają się one z soli glinu barwników FD&C naniesionych na nierozpuszczalne podłoże z uwodnionego tlenku glinu. Ponadto, w pewnych przykładach realizacji, barwniki certyfikowane można włączyć w postaci soli wapnia. Środki ogrzewające [0097] Środki ogrzewające mogą występować okazjonalne w jednej lub więcej niż jednej strefie produktów żywnościowych według obecnego wynalazku. Mogą być one wybrane ze szerokiego wachlarza związków, o których wiadomo, że dostarczają użytkownikowi zmysłowy sygnał ogrzania. Związki te dają zauważalne wrażenia ciepła, zwłaszcza w jamie ustnej i często wzmagają odbiór działania środków smakowozapachowych, środków słodzących oraz innych składników organoleptycznych. Przydatne środki ogrzewające obejmują środki posiadające co najmniej jeden komponent allilowinylowy, który może wiązać się z receptorami w jamie ustnej. Przykłady odpowiednich środków ogrzewających obejmują lecz nie wyłącznie: n-butyloeter alkoholu wanililowego (TK-1000, dostarczany przez Takasago Perfumery Company Ltd., Tokio, Japonia); n-propyloeter alkoholu wanililowego; izopropyloeter alkoholu wanililowego; izobutyloeter alkoholu wanililowego; n-aminoeter alkoholu wanililowego; izoamyloeter alkoholu wanililowego; n-heksyloeter alkoholu wanililowego; metyloeter alkoholu wanililowego; etyloeter alkoholu wanililowego; gingerol; shogaol; paradol; zingeron; kapsaicynę; dihydrokapsaicynę; nordihydrokapsaicynę; homokapsaicynę; homodihydrokapsaicynę; etanol; alkohol izopropylowy; alkohol izoamylowy; alkohol 29

30 benzylowy; glicerynę; chloroform; eugenol; olejek cynamonowy; aldehyd cynamonowy; ich fosforanowe pochodne oraz ich kombinacje. Środki wywołujące mrowienie [0098] Środki wywołujące mrowienie mogą, od czasu do czasu, występować w jednej lub więcej niż jednej strefie produktów żywnościowych według wynalazku. Dostarczają one wrażenie mrowienia, kłucia lub drętwienia u stosującego. Środki wywołujące mrowienie obejmują lecz nie wyłącznie: oleożywicę Jambu lub para-cress (Spilanthes sp.), w których aktywnym składnikiem jest spilantol; wyciąg z japońskiego pieprzu (Zanthoxylum peperitum), obejmujący składniki znane jako Saanshool-I, Saanshool-II oraz Sanshoamid; wyciąg z czarnego pieprzu (piper nigrum), zawierający aktywne składniki - chawicynę oraz piperynę; wyciąg z jeżówki (Echinacea); wyciąg z Zanthoxylum americanum; oraz oleożywicę z czerwonego pieprzu. W pewnych przykładach realizacji, alkiloamidy ekstrahowane z materiałów takich jak goździki (Syzygium aromaticum) lub pieprz syczuański (Zanthoxylum piperitum) mogą być włączone. Ponadto, w pewnych przykładach realizacji, wrażenie wywołuje musowanie. Takie musowanie wynika ze zmieszania materiału alkalicznego z materiałem kwaśnym, z których dowolny lub oba mogą być zakapsułkowane. W pewnych przykładach realizacji, alkaliczny materiał może obejmować węglany metali alkalicznych, wodorowęglany metali alkalicznych, węglany metali ziem alkalicznych, wodorowęglany metali ziem alkalicznych oraz ich mieszaniny. W pewnych przykładach realizacji, materiał kwaśny może obejmować kwas octowy, kwas adypinowy, kwas askorbinowy, kwas masłowy, kwas cytrynowy, kwas mrówkowy, kwas fumarowy, kwas glikonowy, kwas mlekowy, kwas fosforowy, kwas jabłkowy, kwas szczawiowy, kwas bursztynowy, kwas winowy oraz ich kombinacje. Przykłady środków wywołujących wrażenia typu mrowienie można znaleźć w patencie nr US 6,780,443. Środki wywołujące mrowienie opisano w patencie nr US 6,780,443 wydanym na rzecz Nakatsu i wsp., w patencie nr US 5,407,665 wydanym na rzecz McLaughlin i wsp., w patencie nr US 6,159,509 wydanym na rzecz Johnson i wsp. oraz w patencie nr US 5,545,424 wydanym na rzecz Nakatsu i wsp. Środki wzmacniające smak [0099] Dowolne spośród różnych substancji, które funkcjonują jako środki wzmacniające smak, mogą być zastosowane w produktach żywnościowych tu opisanych, w jednej strefie lub w wielu strefach. Przykładowo, odpowiednie środki wzmacniające 30

31 smak obejmują rozpuszczalne w wodzie środki wzmacniające smak takie jak lecz nie wyłącznie: dihydrochalkon neohesperydyny, kwas chlorogenowy, alapirydaina, cynaryna, mirakulina, glupirydaina, związki pirydyna-betaina, glutaminiany, takie jak glutaminian jednosodowy oraz glutaminian jednopotasowy, neotam, taumatyna, tagatoza, trehaloza, sole takie jak chlorek sodu, monoaminowa sól kwasu lukrecjowego (glikoryzynian amonu), ekstrakt wanilii (w alkoholu etylowym), rozpuszczalne w wodzie kwasy cukrowe, chlorek potasu, kwaśny siarczan sodu, rozpuszczalne w wodzie zhydrolizowane proteiny roślinne, rozpuszczalne w wodzie zhydrolizowane proteiny zwierzęce, rozpuszczalne w wodzie ekstrakty drożdży, monofosforan adenozyny (AMP), glutation, rozpuszczalne w wodzie nukleotydy, takie jak monofosforan inozyny, inozynian disodowy, monofosforan ksantozyny, monofosforan guanylanu, sól wewnętrzna (N-(1-karboksyetylo)-6- (hydroksymetylo)pirydyn-3-olu alapirydainy, ekstrakt z buraków cukrowych (alkoholowy ekstrakt), esencja z liści trzciny cukrowej (alkoholowy ekstrakt), kurkulina, strogin, mabinlina (ekstrakt z Capparis masaikai), kwas gimnemowy, kwas 2- hydroksybenzoesowy (2-HB), kwas 3-hydroksybenzoesowy (3-HB), kwas 4- hydroksybenzoesowy (4-HB), kwas 2,3-dihydroksybenzoesowy (2,3-DHB), kwas 2,4- dihydroksybenzoesowy (2,4-DHB), kwas 2,5-dihydroksybenzoesowy (2,5-DHB), kwas 2,6-dihydroksybenzoesowy (2,6-DHB), kwas 3,4-dihydroksybenzoesowy (3,4-DHB), kwas 3,5-dihydroksybenzoesowy (3,5-DHB), kwas 2,3,4-trihydroksybenzoesowy (2,3,4- THB), kwas 2,4,6-trihydroksybenzoesowy (2,4,6-THB), kwas 3,4,5-trihydroksybenzoesowy (3,4,5-THB), kwas 4-hydroksyfenylooctowy, kwas 2-hydroksyizokapronowy, kwas 3-hydroksycynamonowy, kwas 3-aminobenzoesowy, kwas 4- aminobenzoesowy, kwas 4-metoksysalicylowy oraz ich kombinacje. [0100] Środek wzmacniający smak działa na aktywną substancję, w pewien sposób wzmacniając jej odbiór. W pewnych przykładach realizacji, kapsułkowana jest raczej mieszanina co najmniej jednej aktywnej substancji oraz co najmniej jednego środka wzmacniającego smak, niż wykorzystanie kapsułkowania środka wzmacniającego smak lub aktywnej substancji pojedynczo. Środek kapsułkujący może być tak dobrany by opóźniać lub zwiększać szybkość uwalniania mieszaniny komponentów. [0101] W przykładach wykonania obejmujących zakapsułkowaną mieszaninę aktywnej/aktywnych substancji oraz substancji wzmacniającej/wzmacniających smak, aktywna substancja może występować w ilościach 1 95 % wag. którejkolwiek ze stref 31

32 produktu żywnościowego, do której została dodane, a zwłaszcza 5 30 % wag. Środek wzmacniający smak (niezależnie czy w kapsułkach czy nie) może występować w ilości 0,01 12 % wag. danej strefy, a zwłaszcza 0,1 5 % wag. Środek kapsułkujący może występować w ilości 1 95 % wag., a zwłaszcza % wag. odpowiedniej strefy lub stref. [0102] Niektóre przykłady wykonania mogą obejmować mieszaninę co najmniej jednego zakapsułkowanego środka wzmacniającego smak oraz co najmniej jednego środka wzmacniającego smak w postaci wolnej. Zakapsułkowane oraz niezakapsułkowane środki wzmacniające smak mogą być takie same lub różne. Mieszanina zakapsułkowanych oraz niezakapsułkowanych środków wzmacniających smak może być łączona z jedną lub z więcej niż jedną substancją aktywną by zapewnić kompozycję środka wzmacniającego. [0103] Niektóre inne przykłady wykonania dostarczają kompozycje, które modulują aktywność komórek receptorów smaku u ssaków. Takie kompozycje mogą obejmować co najmniej jedną aktywną substancję oraz co najmniej jeden środek wzmacniający smak, jak wyżej opisane. Komponenty te mogą być zakapsułkowane lub niezakapsułkowane, również jak to wyżej opisano. Środek/środki wzmacniające smak mogą modulować aktywność komórek receptorów smaku podczas spożywania kompozycji. Ściślej, smak jest postrzegany przez komórki czuciowe umiejscowione w kubkach smakowych. Różne mechanizmy sygnałowe rozróżniają podstawowe smaki: słony, kwaśny, słodki, gorzki oraz umami. Faktycznie, w mózgu wyzwalany jest impuls nerwowy, który jest odczuwany jako jeden z tych smaków podstawowych. [0104] Środki wzmacniające smak działają poprzez modulowanie aktywności komórek receptorów smaku w pewnym punkcie na tej ścieżce sygnałowej smaku. Przykładowo, w niektórych przypadkach, środki wzmacniające smak mogą wiązać się z receptorami smaku takich, jak przykładowo, receptory smaku słodkiego, a tym samym zwiększają percepcję słodkiego smaku. W innych przykładach realizacji, przykładowo środki wzmacniające smak mogą blokować receptory smaku takie, jak przykładowo, receptory smaku gorzkiego, co tłumi percepcję gorzkiego smaku i przez to zwiększa percepcję smaku słodkiego. Środek/środki wzmacniające smak modulują zatem aktywność komórek receptorów smaku u ssaków, a przez to zwiększają percepcję danego smaku. Aktywność ta może zwiększać percepcję aktywnej substancji zawartej w kompozycji, podczas jej spożywania łącznie ze wzmacniaczem smaku. 32

33 Umami [0105] Związki, które zapewniają smak umami lub smak pikantny mogą obejmować glutaminian monosodowy (MSG), kwas glutaminowy, glutaminiany, asparaginian, wolne aminokwasy, IMP (disodowy monofosforan 5 -inozyny) oraz GMP (disodowy monofosforan 5 -guanozyny), związki stymulujące receptory T1R1 oraz T1R3, grzybowy środek smakowo-zapachowy, środek o smaku i zapachu sfermentowanej ryby oraz środki o smaku i zapachu mięsa, przykładowo wołowiny, kurczaka, wieprzowiny, strusia, dziczyzny oraz bizona. Poziom umami występującego w jakimkolwiek produkcie żywnościowym lub w strefie produktu żywnościowego może być zmodyfikowany bez potrzeby nadmiernego eksperymentowania przez osobę biegłą w sztuce. Jednakże, korzystnie środek ten występuje w zakresie 0,001 3 % wag. danej strefy, często 0,001 1 % wag. Kokumi [0106] Substancje, które nadają smak kokumi mogą obejmować mieszaninę wybraną spośród: (1) żelatyny oraz tropomiozyny i/lub peptydów tropomiozynowych; (2) żelatyny oraz paramiozyny; oraz (3) troponiny oraz tropomiozyny i/lub peptydów tropomiozynowych, ujawnionych w patencie nr US 5,679,397 wydanym na rzecz Kuroda i wsp., wspomnianym wyżej. Poziom kokumi występującego w jakimkolwiek produkcie żywnościowym lub w strefie produktu żywnościowego może być zmodyfikowany bez potrzeby nadmiernego eksperymentowania przez osobę biegłą w sztuce. Jednakże, korzystnie środek ten występuje w zakresie 0,001 3 % wag. danej strefy, często 0,001 1 % wag. Słoność [0107] Związki, które zapewniają smak słony mogą obejmować konwencjonalne sole, takie jak chlorek sodu, chlorek wapnia, chlorek potasu, 1-lizyna oraz ich kombinacje. Poziom związku soli występującego w jakimkolwiek produkcie żywnościowym lub w strefie produktu żywnościowego może być zmodyfikowany bez potrzeby nadmiernego eksperymentowania przez osobę biegłą w sztuce. Jednakże, korzystnie środek ten występuje w zakresie 0,001 3 % wag. danej strefy, często 0,001 1 % wag. Środki smarne (poślizgowe) [0108] Środki smarne (poślizgowe) również można dodawać w niektórych przykładach realizacji w celu poprawy gładkości produktu żywnościowego takiego, jak przykładowo, w przykładach wykonania twardych cukierków. Gładkość jest także cechą, która prowadzi do zwiększenia percepcji wydzielania śliny podczas konsumpcji. Odpowiednie środki 33

34 smarne obejmują lecz nie wyłącznie: tłuszcze, oleje, sok z aloesu, pektynę oraz ich kombinacje. Jeśli są obecne, środki smarne mogą być zawarte na poziomie w zakresie 0,5 15 % wag., ewentualnie 1 10 % wag. jakiejkolwiek strefy, do której są dodane. Środki odświeżające oddech [0109] Środki odświeżające oddech, w uzupełnieniu środków smakowo-zapachowych oraz środków oziębiających opisanych powyżej, mogą obejmować różne kompozycje o właściwościach zapewniających kontrolę nieprzyjemnego zapachu. Takie środki odświeżające oddech mogą obejmować, bez ograniczeń: cyklodekstrynę oraz wyciąg z kory magnolii. Środki odświeżające oddech mogą ponadto być zakapsułkowane, aby zapewnić przedłużony efekt odświeżenia oddechu. Przykłady kompozycji kontrolujących nieprzyjemny zapach zawarto w patencie nr US 5,300,305 wydanym na rzecz Stapler i wsp. oraz w publikacji zgłoszenia patentowego nr US 2003/ oraz nr US 2004/ W pewnych przykładach realizacji, środek odświeżający oddech będzie występować w zakresie 0,01 20 % wag., korzystniej 0,02 8 % wag. dowolnej strefy, do której został dodany. Produkty do pielęgnacji jamy ustnej [0110] W niektórych wykonaniach, różnorodne produkty do pielęgnacji jamy ustnej mogą także występować w jednej lub więcej niż jednej strefie obecnych produktów żywnościowych. Takie produkty do pielęgnacji ust mogą obejmować wybielacze zębów, środki usuwające przebarwienia, środki przeciwdziałające osadzaniu kamienia, środki remineralizujące oraz środki płytce nazębnej. Środki do pielęgnacji ust, które mogą być stosowane obejmują środki znane biegłym w sztuce, takie jak lecz nie wyłącznie: środki powierzchniowo czynne, środki odświeżające oddech, środki mikrobobójcze, środki antybakteryjne, środki kontrolujące nieprzyjemny zapach z ust, związki fluoru, czwartorzędowe związki amoniowe, środki remineralizujące oraz ich kombinacje. Przykłady tych środków obejmują lecz nie wyłącznie: środki hydrolityczne obejmujące enzymy proteolityczne, środki ścierające takie, jak uwodniona krzemionka, węglan wapnia, wodorowęglan sodu oraz tlenek glinu, inne aktywne komponenty usuwające plamy i przebarwienia takie, jak środki powierzchniowo czynne, jak przykładowo anionowe środki powierzchniowo czynne takie, jak stearynian sodu, palmitynian sodu, sulfonowany oleinian butylu, oleinian sodu, sole kwasu fumarowego, gliceryna, hydroksylowana lecytyna, siarczan sodowo-laurylowy oraz środki chelatujące takie jak 34

35 polifosforany, które są zwykle wykorzystywane w kompozycjach do pielęgnacji zębów jako składniki zapobiegające osadzaniu kamienia nazębnego. Włączane są także: pirofosforan czterosodowy oraz tri-polifosforan sodu, tri-polifosforan sodu, ksylitol, heksametafosforan oraz krzemionka jako środek ścierny. Dalsze przykłady zamieszczono w następujących patentach nr US 5,227,154 wydanym na rzecz Reynolds, US 5,378,131 wydanym na rzecz Greenberg oraz US 6,685,916 wydanym na rzecz Holme i wsp. Odpowiednie aktywne substancje do pielęgnacji jamy ustnej takie, jak środki remineralizujące, mikrobobójcze oraz środki wybielające zęby oraz ich mieszaniny opisano w równolegle rozpatrywanym zgłoszeniu patentowym nr US 10/901,511, zatytułowanym "Tooth-Whitening Compositions oraz Delivery Systems Therefore i dokonanym 29 lipca 2004 r. na rzecz tego samego cesjobiorcy, co obecne rozwiązanie. [0111] Produkt do pielęgnacji ust zwykle będzie występować w zakresie 0,01 40 % wag. dowolnej strefy, w której występuje, często 0,01 20 % wag., w niektórych przykładach 0,03 15 % wag., a w korzystnych przykładach 0,05 10 % wag. danej strefy lub stref. [0112] Odpowiednie środki powierzchniowo czynne obejmują lecz nie wyłącznie: sole kwasów tłuszczowych C 8 -C 24, kwasu oleopalmitynowego, kwas oleinowego, kwasu oleinowego, kwasu eleostearynowego, kwasu masłowego, kwasu kapronowego, kwasu kaprylowego, kwasu kaprynowego, kwasu laurynowego, kwasu mirystynowego, kwasu palmitynowego, kwasu stearynowego, kwasu oleju rycynowego, kwasu arachidowego, kwasu behemowego, kwasu lignocerynowego, kwasu cerotynowego, siarczanowany oleinian butylu oraz estry kwasów tłuszczowych o długim łańcuchu, oleinian sodu, sole kwasu fumarowego, glomian potasu, estry kwasów organicznych mono- oraz diglicerydów, stearylowy cytrynian monoglicerydylu, sukcystearynian, dioktylowy sulfobursztynian sodu, tristearynian glicerolu, lecytynę, hydroksylowaną lecytynę, siarczan sodowo-laurylowy, acetylowane monoglicerydy, sukcynylowane monoglicerydy, monogliceryd kwasu cytrynowego, etoksylowane mono- oraz diglicerydy, monostearynian sorbitolu, stearol-2-laktylan wapnia, sterol-2-laktylan sodu, laktylowane estry kwasów tłuszczowych gliceryny oraz propylenogliceryny, gliceryno-laktoestry kwasów tłuszczowych C 8 -C 24, estry poliglicerynowe kwasów tłuszczowych C 8 -C 24, alginian glikolu propylenowego, estry sacharozy i kwasów tłuszczowych C 8 -C 24, estry diacetylowinowe oraz cytrynowe mono- oraz diglicerydowów, triacetyna, sarkozynianowe środki 35

36 powierzchniowo czynne, izotionianowe środki powierzchniowo czynne, winianowe środki powierzchniowo czynne, preparaty Pluronic, kondensaty tlenku polietylenu alkilofenoli, produkty pochodzące z kondensacji tlenku etylenu z produktem reakcji tlenku propylenu oraz etylenodiaminy, kondensaty tlenku etylenu alkoholi alifatycznych, tlenki trzeciorzędowych amin o długim łańcuchu, tlenki trzeciorzędowych fosfin o długim łańcuchu, sulfotlenki di alkilu o długim łańcuchu oraz ich kombinacje. [0113] Odpowiednie środki przeciwdziałające powstawaniu kamienia nazębnego obejmują lecz nie wyłącznie: pirofosforany, trifosforany, polifosforany, polifosfoniany, dizasadowa sól pirofosforanowa metalu alkalicznego, tetra zasadowa sól pirofosforanowa metalu alkalicznego, pirofosforan tetrasodowy, pirofosforan tetrapotasowy tripolifosforan sodu oraz ich kombinacje. [0114] Odpowiednie środki remineralizujące obejmują lecz nie wyłącznie: fosfopeptyd kazeiny-amorficzny fosforan wapnia, kompleks fosfoproteina kazeinyfosforan wapnia, fosfopeptyd kazeiny- stabilizowany fosforan wapnia oraz ich kombinacje. Farmaceutyki [0115] Rozmaite środki lecznicze, łącznie z lekami, ziołami oraz suplementami diety mogą również występować w jednej lub więcej niż jednej strefie produktu żywnościowego według wynalazku. Przykłady użytecznych leków obejmują: inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI), leki przeciw dusznicy bolesnej (przeciwzawałowe), przeciw-arytmii, przeciwastmatyczne, przeciwcholesterolemiczne, środki przeciwbólowe, środki znieczulające, przeciwkonwulsyjne, przeciwdepresyjne, środki przeciwcukrzycowe, preparaty przeciwbiegunkowe, odtrutkowe, przeciwhistaminowe, leki przeciwnadciśnieniowe, środki przeciwzapalne, środki przeciwlipidowe, przeciwmaniakalne, przeciwnudnościowe, środki przeciwudarowe, preparaty przeciwtarczycowe, leki przeciwnowotworowe, środki przeciwwirusowe, leki na trądzik, alkaloidy, preparaty aminokwasowe, przeciwkaszlowe, leki przeciwmocznicowe, leki przeciwwirusowe, preparaty anaboliczne, układowe oraz miejscowe środki przeciwinfekcyjne, przeciwnowotworowe, środki przeciw chorobie Parkinsona, środki antyreumatyczne, środki pobudzające apetyt, modyfikatory odpowiedzi biologicznej, modyfikatory krwi, regulatory metabolizmu kości, środki sercowo-naczyniowe, stymulatory centralnego układu nerwowego, inhibitory cholinesterazy, środki antykoncepcyjne, przeciwobrzękowe, suplementy diety, agoniści receptora dopaminy, środki kontroli gruczolistości, enzymy, 36

37 środki terapeutyczne w dysfunkcji erekcyjnej takie, jak cytrynian sildenafilu, dostępny obecnie w obrocie jako Viagra, środki na pobudzenie płodności, środki żołądkowojelitowe, leki homeopatyczne, hormony, środki kontroli hiperkalcemii oraz hypokalcemii, immunomodulatory, środki immunosupresyjne, środki przeciwmigrenowe, środki przeciw chorobie lokomocyjnej, środki zwiotczające mięśnie, środki kontroli otyłości, preparaty przeciw osteoporozie, preparaty oksytocynowe, parasympatykolityki, parasympatykomimetyki, prostaglandyny, środki psychoterapeutyczne, środki oddechowe, neuroleptyki, środki wspomagające rzucenie palenia takie, jak bromokryptyna lub nikotyna, sympatykolityki, preparaty na drgawki, środki na układ moczowy, środki na rozszerzenie naczyń, środki przeczyszczające, środki neutralizujące kwas żołądkowy, żywice jonowymienne, środki przeciwgorączkowe, środki obniżające apetyt, środki wykrztuśne, środki uspokajające, środki przeciwwrzodowe, substancje przeciwzapalne, środki rozszerzające naczynia wieńcowe, środki rozszerzające naczynia mózgowe, środki rozszerzające naczynia obwodowe, środki psychotropowe, środki pobudzające, leki przeciwnadciśnieniowe, środki zwężające naczynia, środki zwalczające migrenę, antybiotyki, leki uspokajające, środki przeciwpsychotyczne, leki przeciwnowotworowe, środki przeciwzakrzepowe, leki przeciwzakrzepowe, środki hipnotyczne, środki przeciwwymiotne, środki przeciwnudnościowe, środki przeciwkonwulsyjne, leki zwiotczające mięśnie, środki hiperglikemiczne i hipoglikemiczne, preparaty tarczycowe i przeciwtarczycowe, środki moczopędne (diuretyki), środki przeciwskurczowe, środek na obkurczenie błon śluzowych nosa - Terine, leki przeciw otyłości, leki erytropoetyczne, przeciwastmatyczne, środki tłumiące kaszel, środki mukolityczne, leki modyfikujące DNA i materiał genetyczny oraz ich kombinacje. [0116] Rozważane przykłady aktywnych składników do stosowania w produktach żywnościowym według wynalazku obejmują środki zobojętniające kwasy, środki z grupy antagonistów receptora H2 oraz środki przeciwbólowe. Przykładowo, dawki środków zobojętniających kwasy można wytwarzać stosując następujące składniki węglanu wapnia samodzielnie lub w kombinacji z wodorotlenkiem magnezu, i/lub wodorotlenkiem glinu. Ponadto, środki zobojętniające kwasy można stosować w kombinacji z antagonistami H2. [0117] Środki przeciwbólowe obejmują opiaty oraz pochodne opiatów takie, jak oksykodon o przedłużonym działaniu - OxyContin, ibuprofen, aspiryna, acetaminofen oraz ich kombinacje, które mogą opcjonalnie obejmować kofeinę. 37

38 [0118] Inne składniki leków do stosowania w przykładach wykonania obejmują środki przeciwbiegunkowe takie, jak Immodium AD, przeciwhistaminowe, przeciwkaszlowe, przeciwobrzękowe nosa i gardła, witaminy oraz środki odświeżajace oddech. Rozważano także do stosowania tutaj środki przeciwlękowe, przykładowo Xanax; przeciwpsychotyczne takie, jak clozaril oraz Haldol; niesterydowe leki przeciwzapalne (NSAID s) takie, jak ibuprofen, naproksen sodu, Voltaren oraz Lodine, przeciwhistaminowe takie, jak Claritin, Hismanal, Relafen oraz Tavist; przeciwwymiotne takie, jak Kytril oraz Cesamet; bronchodylatory takie, jak Bentolin, Proventil; przeciwdepresyjne takie, jak Prozac, Zoloft oraz Paxil; przeciwmigrenowe takie jak Imigra, inhibitory ACE takie, jak Vasotec, Capoten oraz Zestril; środki przeciw chorobie Alzheimer a takie, jak Nicergoline oraz środki z grupy antagonistów CaH takie, jak Procardia, Adalat oraz Calan. [0119] Ponadto, pewne przykłady wykonania wynalazku mogą obejmować środki z grupy antagonistów H2. Przykłady odpowiednich antagonistów H2 obejmują: cymetydynę, chlorowodorek ranitydyny, famotydynę, nizatydynę, ebrotydynę, mifentydynę, roksatydynę, pisatydynę oraz aceroksatydynę. [0120] Aktywne środki zobojętniające kwas obejmują lecz nie wyłącznie: wodorotlenek glinu, aminooctan dihydroksyglinu, kwas aminooctowy, fosforan glinu, węglan dihydroksyglinowosodowy, wodorowęglan, glinian bizmutu, węglan bizmutu, zasadowy węglan bizmutu, dermatol - zasadowy galusan bizmutu III, zasadowy azotan bizmutu, zasadowy salicylan bizmutu III, węglan wapnia, fosforan wapnia, jon cytrynianowy (kwas lub sól), kwas aminooctowy, uwodniony tlenosiarczan glinowomagnezowy, magaldrat, glinokrzemian magnezu, węglan magnezu, glicynian magnezu, wodorotlenek magnezu, tlenek magnezu, trikrzemian magnezu, mleko w proszku, monooraz dizasadowy fosforan glinowo-wapniowy, fosforan triwapniowy, wodorowęglan potasu, winian sodu, wodorowęglan sodu, glinokrzemiany magnezu, kwasy winowe oraz winiany. [0121] Korzystnie, farmaceutyki występują na poziomie od około 50 μg do 500 mg. Konkretne poziomy będą zależały od aktywnego składnika. Przykładowo, aspiryna powinna występować na poziomie 325 miligramów na 2,8 g porcję. 38

39 Suplementy diety [0122] Różne inne suplementy diety (składniki odżywcze) mogą być również objęte jedną lub więcej niż jedną strefą produktu żywnościowego. W rzeczywistości może wchodzić w grę dowolna witamina lub minerał. Przykładowo, mogą być stosowane: witamina A, witamina C, witamina D, witamina E, witamina K, witamina B6, witamina B12, tiamina, ryboflawina, biotyna, kwas foliowy, niacyna, kwas pantotenowy, sód, potas, wapń, magnez, fosfor, siarka, chlor, żelazo, miedź, jod, cynk, selen, mangan, cholina, chrom, molibden, fluor, kobalt oraz ich kombinacje. Przykłady suplementów diety podano w publikacji zgłoszenia patentowego nr US 2003/ A1, US 2003/ oraz US 2003/ A1. [0123] Różne zioła również mogą być włączone takie, jak zioła o różnych suplementujących właściwościach leczniczych lub dietetycznych. Zioła są generalnie aromatycznymi roślinami lub częściami roślin, które można stosować w medycynie lub jako środki smakowo-zapachowe. Odpowiednie zioła można stosować pojedynczo lub w różnych mieszankach. Do powszechnie stosowanych ziół należą: jeżówka, gorzknik kanadyjski, nagietek, aloes, sangwinaria kanadyjska, wyciąg z ziaren grejpfruta, pluskwica groniasta, żurawina błotna, miłorząb japoński, dziurawiec zwyczajny, olejek z wiesiołka, kora johimby lekarskiej, zielona herbata, gałka muszkatołowa, borówka amerykańska, luteina oraz ich kombinacje. [0124] Ilość witamin, minerałów lub ziół występujących w produkcie żywnościowym będzie zależała od natury suplementu oraz jego siły działania (potencji). Określenie odpowiedniego poziomu powinno być możliwe do określenia przez biegłych w sztuce, bez potrzeby nadmiernego eksperymentowania. Jednakże, suplementy diety zwykle będą występować w zakresie 0 5 % wag., często w zakresie 0,001 3 % wag. dowolnej strefy, do której zostały dodane. Środki przeciwbakteryjne [0125] Odpowiednie środki przeciwbakteryjne obejmują lecz nie wyłącznie: chlorheksydynę, aleksydynę, czwartorzędowe sole amoniowe, chlorek benzetoniowy, chlorek cetylopirydyny, eter 2,4,4 -trichloro-2 -hydroksy-difenylowy (triklosan) oraz ich kombinacje. 39

40 [0126] Odpowiednie środki przeciwbakteryjne obejmują lecz nie wyłącznie: chlorek cetylopirydyniowy, związki cynku, związki miedzi oraz ich kombinacje. Jeśli występuje, środek przeciwbakteryjny zwykle będzie występować w zakresie 0,001 5 % wag. dowolnej strefy, do której jest dodany. Środki konserwujące [0127] Środki konserwujące, łącznie ze środkami przeciwdrobnoustrojowymi, można dodawać do jednej lub więcej niż jednej strefy kompozycji, zapewniając świeżość oraz zapobiegając niechcianemu rozwojowi się bakterii, pleśni, grzybów lub drożdży. Korzystnie, dowolny środek konserwujący dodawany będzie co najmniej do stref, które są częściowo w kontakcie z najbardziej zewnętrzną powierzchnią wielostrefowego produktu. Dodawanie środka konserwującego, w tym przeciwutleniaczy, może także być stosowane by zachować kolor kompozycji, smak lub teksturę. Dowolne odpowiednie środki konserwujące do stosowania w produktach żywnościowych można wprowadzić do kompozycji. Przykłady odpowiednich środków konserwujących obejmują sole metali alkalicznych kwasu benzoesowego (przykładowo benzoesan sodu), sole metali alkalicznych kwasu sorbowego (przykładowo sorbinian potasu), kwas askorbinowy (witamina C), kwas cytrynowy, propionian wapnia, izoaskorbinian sodu, azotyn sodu, sorbinian wapnia, butylowany hydroksyanizol (BHA), butylowany hydroksytoluen (BHT), kwas etylenodiaminoczterooctowy (EDTA), tokoferole (Witamina E), polifosforany o prostym łańcuchu lub kombinacja obejmująca co najmniej jeden z wymienionych wyżej środków konserwujących. [0128] Kompozycja może obejmować środek konserwujący lub kombinację środków konserwujących w ilości 0,0001 0,10 % wag., zwłaszcza 0,001 0,08 % wag., ściślej 0,005 0,05 % wag., a jeszcze precyzyjniej 0,01 0,04 % wag. dowolnej strefy, do której został dodany. Przeciwutleniacze [0129] Przeciwutleniacze mogą obejmować materiały, które wymiatają wolne rodniki. W pewnych przykładach realizacji, przeciwutleniacze mogą obejmować lecz nie wyłącznie: kwas askorbinowy, kwas cytrynowy, olejek rozmarynowy, witaminę A, witaminę E, fosforan witaminy E, tokoferole, fosforan di-alfa-tokoferolu, tokotrienole, kwas alfa-liponowy, kwas dihydroliponowy, ksantofile, beta kryptoksantynę, likopen, 40

41 luteinę, zeaksantynę, astaksantynę, beta-karoten, karoteny, zmieszane karotenoidy, polifenole, flawonoidy oraz ich kombinacje. [0130] Kompozycja może obejmować przeciwutleniacz w ilości 0,0001 0,10 % wag., zwłaszcza 0,001 0,08 % wag., korzystniej 0,005 0,05 % wag., a najkorzystniej 0,01 0,04 % wag. dowolnej strefy, do której jest dodany. Zastosowanie w cukierkach [0131] Jak wyżej omówiono, produktem żywnościowym według wynalazku może być cukierek, często ciągliwy cukierek trudny do przeżucia, chociaż intencją jest objęcie szerokiego wachlarza różnorodnych cukierków zakresem obecnego wynalazku. Cukierki są słodkimi wyrobami cukierniczymi, które wytwarza się z cukru oraz roztworów rozpuszczalnika, w większości przypadków z cukru i wody. Do tych składników można dodawać szereg składników opcjonalnych, które wymieniono powyżej. Szczególnie powszechna jest obecność substancji smakowo-zapachowych oraz środków barwiących we wszystkich typach cukierków. Zastosowanie w gumie do żucia [0132] Jak to uprzednio omówiono, wynalazek ma zastosowanie w technologii gumy do żucia. W znaczeniu tu stosowanym, określenie "guma do żucia" odnosi się do dowolnej kompozycji gumy, łącznie z "gumą balonową". Guma do żucia obejmuje zwykle nierozpuszczalną w wodzie bazę gumy oraz fazę rozpuszczalną w wodzie zawierającą głównie substancje słodzące oraz środki smakowo-zapachowe. [0133] Elastomery (gumy) użyte w bazie gumy w gumie do żucia będą różnić się w znacznym stopniu w zależności od rozmaitych czynników, takich jak pożądany rodzaj bazy gumy, pożądana konsystencja kompozycji gumy, a także inne komponenty wykorzystane w kompozycji w celu uzyskania finalnego produktu gumy do żucia. Elastomer może być dowolnym rozpuszczalnym w wodzie polimerem znanym w sztuce i obejmuje te polimerowe gumy, które są stosowane w gumach do żucia oraz w gumach balonowych. Przykłady ilustrujące odpowiednie polimery do baz gumy obejmują zarówno naturalne jak i syntetyczne elastomery. Przykładowo polimery, które są odpowiednie do kompozycji bazy gumy obejmują lecz nie wyłącznie: naturalne substancje (pochodzenia roślinnego) takie jak chicle (mleczko otrzymywane przez nacięcie pnia sączyńca), naturalna guma, żywice naturalne: guma crown, nispero (Eriobotrya japonica), 41

42 rosidinha, jelutong, perillo, czarna łezka, tunu, balata, gutaperka, lechi capsi, sorva, łezka kay oraz tym podobne i ich mieszaniny. Przykłady syntetycznych elastomerów obejmują lecz nie wyłącznie: kopolimery styren-butadien (SBR), poliizobutylen, kopolimery izobutylen-izopren, polietylen, octan poliwinylu i tym podobne oraz ich kombinacje. Szczegółowe przykłady elastomerów obejmują poliizobutylen, gumę butadienowostyrenową, gumę butylową oraz ich kombinacje. [0134] Dodatkowe, przydatne polimery obejmują: kopolimery polibutylometakrylan/kwas akrylowy, kopolimery poliwinylooctan/alkohol winylowy, mikrokrystaliczną celulozę, karboksymetylocelulozę sodu, hydroksylopropylometylocelulozę, sieciowany ftalan acetylocelulozy, usieciowane polimery hydroksylo-metylocelulozy, żywice i bioplastyczne polimery z prolaminowego białka z kukurydzy (zein), usieciowany poliwinylopirolidon, kopolimery polimetylometakrylan/kwas akrylowy, kopolimery kwasu mlekowego, polihydroksyalkanoany, plastyfikowaną etylocelulozę, octanoftalan poliwinylu oraz ich kombinacje. [0135] Generalnie, elastomer stosowany w bazie gumy może mieć średnią masę cząsteczkową wynoszącą co najmniej około Korzystnie, elastomer wykorzystywany w bazie gumy posiada przeciętnie masę cząsteczkową wynoszącą od około do około [0136] W pewnych przykładach realizacji, jest szczególnie przydatne, wykorzystanie kompozycji elastomeru, która zawiera dominującą ilość materiału wybranego z grupy, do której należą: poliizobutylen, guma butylowa, guma butadienowo-styrenowa oraz ich kombinacje, która to kompozycja elastomeru ma średnią masę cząsteczkową wynoszącą co najmniej około , a także środek ułatwiający proces uplastycznienia, gdzie dodanie komponentu indukującego nieprzyleganie i/lub degradowalność utrzymuje temperaturę przejścia szklistego elastomeru w zakresie trzech stopni (3 ), to znaczy +/- trzy stopnie. Przez termin dominująca" rozumie się to, że kompozycja zawiera więcej niż % wag. materiału wybranego z poliizobutylenu, gumy butylowej, gumy butadienowostyrenowej oraz ich kombinacji. [0137] Ilość elastomeru zawartego w bazie gumy może zmieniać się w zależności od rozmaitych czynników takich jak rodzaj stosowanej bazy gumy, pożądana konsystencja kompozycji gumy oraz inne komponenty użyte w kompozycji, w celu uzyskania 42

43 końcowego produktu gumy do żucia. Generalnie, elastomer może występować w bazie gumy w ilości w zakresie 1 30 % wag. bazy gumy. Korzystnie, elastomer występuje w ilości 2 15 % wag. bazy gumy. Korzystniej elastomer występuje w bazie gumy w ilości w zakresie 3 10 % wag. bazy gumy. [0138] W pewnych przykładach realizacji elastomer będzie występować w bazie gumy w ilości w zakresie % wag., korzystnie w zakresie % wag. [0139] W pewnych przykładach realizacji, baza gumy do żucia może zawierać modyfikator tekstury. Generalnie, modyfikator tekstury ma masę cząsteczkową co najmniej około Modyfikator tekstury może zawierać polimer winylowy, przykładowo, octan poliwinylu, octan poliwinylo-laurynianu, alkohol poliwinylowy lub ich mieszaniny. Korzystnie, modyfikator tekstury występuje w ilości w zakresie % wag. bazy gumy. Korzystniej, modyfikator tekstury występuje w ilości w zakresie % wag. bazy gumy. Najkorzystniej, modyfikator tekstury występuje w ilości w zakresie % wag. bazy gumy. [0140] W uzupełnieniu do komponentów przedstawionych powyżej, baza gumy może zawierać rozmaite inne składniki, takie jak komponenty wybrane z grupy obejmującej rozpuszczalniki elastomeru, emulgatory, plastyfikatory, wypełniacze oraz ich mieszaniny. Jak wspomniano powyżej, zastosowanie rozpuszczalników elastomeru nie jest konieczne do uplastycznienia gumy podczas procesu wytwarzania. Mogą one występować w ograniczonych ilościach, które mogą ulec zmniejszeniu pod wypływem właściwości nieprzylegania według wynalazku, jeżeli stosuje się je w ilościach powyżej 5 % wag. bazy gumy. W pewnych przykładach wykonania wynalazku, rozpuszczalniki elastomeru mogą być stosowane w ilościach 4-5 % wag. bazy gumy, aby zapewnić właściwości nieprzylegania wystarczające by zapewnić nieprzyleganie do zębów, sztucznych szczęk, implantów oraz innych protez w jamie ustnej. [0141] W pewnych przykładach realizacji, baza gumy może również zawierać mniejsze niż konwencjonalne ilości rozpuszczalników elastomeru, by wspomóc zmiękczanie komponentu elastomerowego. W szczególności, w niektórych przykładach realizacji, rozpuszczalniki takie nie są wymagane, lecz mogą być użyte w ograniczonych ilościach wraz z komponentami indukującymi nieprzyleganie i/lub degradowalność. Przez określenie mniej niż konwencjonalne ilości rozumie się, że rozpuszczalnik elastomeru 43

44 jest włączony do bazy gumy, przykładowo, w ilości w zakresie 0 5,0 % wag. a korzystnie w ilości w zakresie 0,1 3,0 % wag. bazy gumy. W pewnych przykładach realizacji, baza gumy obejmuje co najwyżej około 5,0 % wag. rozpuszczalnika elastomeru. W innych przykładach realizacji, baza gumy jest wolna od dodawanych rozpuszczalników elastomeru. W niektórych przykładach realizacji baza gumy jest również wolna od dodawanych wosków. [0142] W innych przykładach realizacji, konwencjonalne ilości rozpuszczalników elastomeru są wprowadzone do bazy gumy w celu ułatwienia zmiękczania komponentu elastomerowego. [0143] Takie rozpuszczalniki elastomeru mogą obejmować rozpuszczalniki elastomeru znane w sztuce, przykładowo, żywice terpenowe takie jak polimery alfa-pinenu lub betapinenu, metylowe, glicerynowe oraz pentaerytritolowe estry kalafonii oraz zmodyfikowanych kalafonii oraz gumy, takie jak uwodornione, zdimeryzowane oraz zpolimeryzowane kalafonie oraz ich mieszaniny. Przykłady rozpuszczalników elastomeru odpowiednie do stosowania tutaj mogą obejmować: ester pentaerytritolowy częściowo uwodornionej kalafonii ekstrakcyjnej oraz destylacyjnej, ester pentaerytritolowy kalafonii ekstrakcyjnej oraz destylacyjnej, ester glicerolowy kalafonii ekstrakcyjnej, ester glicerolowy częściowo zdimeryzowanej kalafonii ekstrakcyjnej oraz destylacyjnej, ester glicerolowy polimeryzowanej kalafonii ekstrakcyjnej oraz destylacyjnej, ester glicerolowy oleju talowego kalafonii, ester glicerolowy kalafonii ekstrakcyjnej oraz destylacyjnej oraz częściowo uwodornionej kalafonii ekstrakcyjnej oraz destylacyjnej oraz częściowo uwodorniony ester metylowy kalafonii ekstrakcyjnej oraz [destylacyjnej] kalafonii i tym podobne oraz ich mieszaniny. [0144] Korzystnie, wprowadzenie rozpuszczalnika elastomeru do bazy gumy nie koliduje z komponentami bazy gumy indukującymi nieprzyleganie i/lub ze zdolnością bazy gumy do degradacji. W szczególności, w niektórych przykładach realizacji, gdzie pożądane jest nieprzyleganie lub obniżona kleistość, rozpuszczalnik elastomeru w sposób pożądany zmiękcza bazę gumy bez wpływu na jej kleistość. Ponadto, wartość Tg bazy gumy korzystnie nie zmienia się bardziej niż o +/- trzy stopnie (3 ) po wprowadzeniu rozpuszczalnika elastomeru bazy gumy w niektórych przykładach realizacji, których pożądany jest brak kleistości, to jest nieprzyleganie lub obniżona kleistość. 44

45 [0145] W pewnych przykładach realizacji, kiedy komponent będący hydrofilowym prekursorem jest wprowadzony do bazy gumy według wynalazku, rozpuszczalnik elastomeru może występować lub nie. W szczególności, w niektórych przykładach realizacji, kiedy stosuje się komponent będący hydrofilowym prekursorem, rozpuszczalnik elastomeru występuje w ilości mniejszej niż ilość konwencjonalna, to znaczy w ilości w zakresie 0 5 % wag. a korzystnie w zakresie 0,1 3 % wag. bazy gumy. W innych przykładach realizacji, kiedy stosuje się komponent będący hydrofilowym prekursorem, rozpuszczalnik elastomeru występuje w konwencjonalnych ilościach, to znaczy w ilości większej niż 5 % wag. względem bazy gumy. Przykładowo, rozpuszczalnik elastomeru może występować w ilości w zakresie 2,0 15 % wag., zwłaszcza 5 15 % wag. bazy gumy, a najkorzystniej w ilości 7 11 % wag. bazy gumy. [0146] W pewnych przykładach realizacji, zastosowany rozpuszczalnik elastomeru może mieć co najmniej jedną hydrofilową część oraz co najmniej jedną hydrofobową część, w taki sposób, że hydrofilowa część orientuje się do wewnątrz w obrębie bazy gumy, a hydrofilowa część orientuje się na zewnątrz w obrębie bazy gumy wytworzonej z elastomerów. Odpowiednie rozpuszczalniki elastomeru posiadające co najmniej jedną hydrofilową część oraz co najmniej jedną hydrofobową część obejmują, przykładowo, ester metylowy ciekłej kalafonii. W pewnych przykładach realizacji, szczególnie użyteczne jest wprowadzenie estru metylowego ciekłej kalafonii w relatywnie małych ilościach. Ester metylowy ciekłej kalafonii interferuje mniej z komponentem indukującym nieprzyleganie i/lub degradowalność, w porównaniu z innym żywicami, ale jednak oddziałuje na zwiększenie zmiękczenia bazy gumy bez przyczyniania się do podwyższania kleistości, kiedy stosowany jest łącznie z komponentem indukującym nieprzyleganie. [0147] Korzystnie, w pewnych przykładach realizacji, ester metylowy ciekłej kalafonii jest wprowadzony do bazy gumy w ilości w zakresie 0,5 5,0 % wag. w przeliczeniu na masę bazy gumy. Korzystniej, ester metylowy ciekłej kalafonii jest wprowadzony do bazy gumy w ilości w zakresie 1,0 3,0 % wag. bazy gumy. [0148] Baza gumy może również obejmować emulgatory, które pomagają w zdyspergowaniu niemieszalnych komponentów bazy gumy w pojedynczy, stabilny system. Emulgatory przydatne w obecnym wynalazku obejmują: monostearynian glicerylu, lecytynę, monoglicerydy kwasów tłuszczowych, diglicerydy, monostearynian glikolu propylenowego i tym podobne oraz ich mieszaniny. W pewnych przykładach realizacji, 45

46 emulgator może występować w ilościach w zakresie 0 50 % wag., a zwłaszcza w zakresie 2-7 % wag. bazy gumy. W innych przykładach realizacji, emulgator może występować w ilościach w zakresie 2 15 % wag., a zwłaszcza w zakresie 7 11 % wag. bazy gumy. [0149] Baza gumy może również obejmować plastyfikatory lub zmiękczacze zapewniające różne pożądane cechy tekstury i konsystencji. Z uwagi na ich małą masę cząsteczkową składniki te, plastyfikatory oraz zmiękczacze, są zdolne do penetrowania podstawowej struktury bazy gumy, czyniąc ją plastyczną oraz mniej lepką. Przydatne plastyfikatory oraz zmiękczacze obejmują: triacetyna (trioctan glicerylu), lanolina, kwas palmitynowy, kwas oleinowy, kwas stearynowy, stearynian sodu, stearynian potasu, trioctan glicerylu, glicerylolecytynę, monostearynian glicerylu, monostearynian glikolu propylenowego, acetylowany monogliceryd, glicerynę, woski i tym podobne oraz ich mieszaniny. Inne zmiękczacze obejmują następujące: odnośne produkty z drzewa Ceratonia siliqua, tragakant, mączkę z chleba świętojańskiego oraz karboksymetylocelulozę. W pewnych przykładach realizacji, wyżej wymienione plastyfikatory oraz zmiękczacze występują w bazie gumy generalnie w ilościach do około 20 % wag. bazy gumy, a zwłaszcza w ilościach w zakresie 2 12 % wag. bazy gumy. W innych przykładach realizacji, plastyfikatory oraz zmiękczacze występują w bazie gumy generalnie w ilościach do około 20 % wag. bazy gumy, a zwłaszcza w ilościach w zakresie 9 17 % wag. bazy gumy. [0150] Plastyfikatory obejmują również uwodornione oleje roślinne, takie jak olej sojowy oraz olej z ziaren bawełny, które mogą występować pojedynczo lub w kombinacji. Plastyfikatory te zapewniają bazę gumy o dobrej charakterystyce tekstury i miękkiej konsystencji do żucia. Plastyfikatory te oraz zmiękczacze generalnie występują w ilości w zakresie 5 14 % wag., a zwłaszcza w ilości w zakresie 5 13,5 % wag. bazy gumy. [0151] Odpowiednie woski obejmują, przykładowo, naturalne oraz syntetyczne woski; uwodornione oleje roślinne, woski z ropy naftowej, takie jak woski poliuretanowe, woski polietylenowe, woski parafinowe, woski mikrokrystaliczne, woski tłuszczowe, monostearynian sorbitolu, wosk łojowy, glikol propylenowy, ich mieszaniny i tym podobne. Wosk może występować w bazie gumy w ilości w zakresie 1 15 % wag. bazy gumy. W pewnym przykładzie wykonania o ile jest stosowany, wosk korzystnie występuje w ilości w zakresie 2 10 % wag. bazy gumy, a korzystniej, występuje w ilości 46

47 w zakresie 3 8 % wag. bazy gumy. W innych przykładach realizacji o ile jest stosowany, wosk może występować w bazie gumy w ilości w zakresie 6 10%, a korzystniej, w zakresie 7 9,5 % wag. bazy gumy. W pewnych przykładach realizacji, baza gumy obejmuje maksymalnie około 8 % wag. wosku. W innych przykładach realizacji, baza gumy jest wolna od dodawanego wosku. [0152] W niektórych przykładach realizacji o ile wosk występuje, stosowane woski mogą mieć temperaturę topnienia poniżej około 60 C, a korzystniej, między około 45 C i około 55 C. Woskiem o niskiej temperaturze topnienia może być, przykładowo, wosk parafinowy. Poza woskami o niskiej temperaturze topnienia, w pewnych przykładach realizacji, woski o wyższej temperaturze topnienia mogą być stosowane w bazie gumy w ilościach do około 5 % wag. bazy gumy. Takie woski o wysokiej temperaturze topnienia obejmują, przykładowo wosk pszczeli, wosk roślinny, meksykanski wosk kandelila, brazylijski wosk karnuba z palmy Copernicia prunifera, większość wosków z ropy naftowej i tym podobne oraz ich mieszaniny. [0153] Bezwodna gliceryna również może być stosowana jako środek zmiękczający, tak jak dostępny w handlu wosk o jakości zgodnej z wymogami farmakopei Stanów Zjednoczonych (USP). Gliceryna jest cieczą o konsystencji syropu, o ciepłym słodkim smaku i charakteryzuje się słodkością wynoszącą około 60% słodkości cukru trzcinowego. Z uwagi na to, że gliceryna jest higroskopijna, bezwodna gliceryna może być utrzymywana w bezwodnych warunkach przez cały czas wytwarzania kompozycji gumy do żucia. [0154] W pewnych przykładach realizacji, baza gumy według obecnego wynalazku może obejmować środki zwiększające objętość, które są nierozpuszczalne w wodzie i/lub pochodzenia mineralnego. W szczególności, baza gumy według obecnego wynalazku może również obejmować efektywne ilości środków zwiększających objętość, takich jak mineralne dodatki, które to dodatki mogą służyć jako wypełniacze oraz środki nadające teksturę. Przydatne mineralne dodatki obejmują węglan wapnia, węglan magnezu, tlenek glinu, wodorotlenek glinu, krzemian glinu, talk, skrobię, fosforan triwapniowy, fosforan diwapniowy, siarczan wapnia, atomit (węglan wapnia) i tym podobne oraz ich mieszaniny. Wypełniacze takie lub dodatki mogą być stosowane w kompozycji bazy gumy w różnych ilościach. Wypełniacz może występować w ilości w zakresie 0 60 % wag. bazy gumy i/lub kompozycji, zwłaszcza w zakresie 0 50 % wag., a szczególnie w zakresie 0 40 % 47

48 wag. bazy gumy i/lub w kompozycji gumy do żucia. W pewnych przykładach realizacji, wypełniacz może występować w ilości w zakresie 0 30 % wag. bazy gumy i/lub w kompozycji gumy do żucia. Ponadto, w pewnych przykładach realizacji, ilość wypełniacza będzie zawierać się w zakresie 0 15 % wag. bazy gumy i/lub w kompozycji gumy do żucia, a zwłaszcza w zakresie 3 11 % wag. bazy gumy i/lub w kompozycji gumy do żucia. W innych przykładach realizacji, ilość wypełniacza o ile jest stosowany, może występować w ilości w zakresie % wag., a korzystnie w zakresie % wag. bazy gumy. [0155] W pewnych przykładach realizacji, baza gumy może również obejmować co najmniej jeden hydrofilowy, absorbujący wodę polimer pomocny w zmniejszeniu kleistości bazy gumy oraz dowolnego otrzymanego produktu będącego gumą, wytworzonego z tej bazy gumy. Odpowiednie hydrofilowe, absorbujące wodę polimery obejmują: naturalne oraz zmodyfikowane skrobie; chemicznie zmodyfikowaną celulozę, w tym metylocelulozę, etylocelulozę, karboksymetylocelulozę, hydroksypropylocelulozę; gumy w tym gumę ksantanową, gumę karageninową, gumę guarową, gumę arabską, gumę z mączki chleba świętojańskiego, β-1,3-glukan, arabinoksylan, agar i alginiany, a także pektynę i żelatynę. [0156] Generalnie, co najmniej jeden hydrofilowy, absorbujący wodę polimer występuje w ilości w zakresie 0,1 10 % wag. bazy gumy. Korzystnie, co najmniej jeden hydrofilowy, absorbujący wodę polimer występuje w ilości w zakresie 2 8 % wag. bazy gumy. Korzystniej, co najmniej jeden hydrofilowy, absorbujący wodę polimer występuje w ilości w zakresie 3 6 % wag. bazy gumy. [0157] W pewnych przykładach realizacji, co najmniej jeden przeciwutleniacz może występować w obecnych bazach gumy do żucia. Korzystnie, przeciwutleniacz jest rozpuszczalny w wodzie. Odpowiednie przeciwutleniacze przykładowo obejmują: butylowany hydroksytoluen (BHT), butylowany hydroksyanizol (BHA), propylogalusan, witaminę C, witaminę E oraz ich mieszaniny. O ile przeciwutleniacz występuje w bazie gumy, przeciwutleniacz generalnie występuje w ilości w zakresie 0,01 0,3 % wag. bazy gumy. Korzystnie, przeciwutleniacz występuje w bazie gumy w ilości w zakresie 0,05 0,1 % wag. bazy gumy. Jeżeli przeciwutleniacz jest wprowadzony, w przykładach wykonania, razem ze środkiem zdolnym do degradacji elastomeru, to jest pożądane, by utrzymać poziom dodawanego przeciwutleniacza na obniżonych poziomach, by zapobiec 48

49 jakiejkolwiek interferencji z wolnymi rodnikami, które mogą być generowane przez fotouczulacze. [0158] W pewnych przykładach realizacji, kompozycje gumy do żucia obejmują co najmniej jeden elastomer oraz co najmniej jeden środek zdolny do zmiany masy cząsteczkowej elastomeru w miarę upływu czasu, przykładowo poprzez gradację elastomeru lub zwiększenie masy cząsteczkowej elastomeru. [0159] W pewnych przykładach realizacji, baza gumy do żucia jak omówiona powyżej - może być wprowadzona do kompozycji gumy do żucia w ilości w zakresie 5 95 % wag. Korzystniej, baza gumy do żucia może występować w ilości w zakresie % wag. całej kompozycji gumy do żucia, a zwłaszcza przedział ten może wynosić % wag. całej kompozycji gumy do żucia. W przypadku kompozycji gumy do żucia z nadzieniem w centrum, ta zawartość procentowa wyrażona wagowo może być oparta raczej na rejonie gumy, niż na obszarze nadzienia z centrum. [0160] Dowolny spośród opcjonalnych komponentów wyżej opisanych może być wprowadzony do obecnego produktu żywnościowego będącego gumą do żucia, jak również inne konwencjonalne dodatki, znane biegłym w sztuce, mogą być wprowadzone do obecnej bazy gumy do żucia, obecnych kompozycji gumy do żucia lub do dowolnej powłoki, którą produkt w postaci gumy do żucia może obejmować. Wytwarzanie [0161] Produkt żywnościowy według wynalazku może być wytwarzany poprzez wprowadzenie galaktozy do tego produktu żywnościowego, przykładowo, jako substytutu glukozy, przy użyciu konwencjonalnych technik. Często, wprowadzenie będzie wybrane spośród powlekania produktu żywnościowego galaktozą, wmieszania galaktozy do produktu żywnościowego oraz wprowadzenia jednej lub więcej niż jednej strefy zawierającej galaktozę do produktu żywnościowego. W korzystnych przykładach wykonania produktem żywnościowym będzie guma do żucia lub cukierek, które mogą mieć nadzienie w środku albo twardą powłokę, bądź oba te elementy jednocześnie. [0162] Jeżeli produkt żywnościowy ma konsystencję stałą lub wystarczająco stałą by utrzymać określony kształt, to produkt żywnościowy może mieć dowolny kształt; a korzystne są kształty geometryczne oraz nieregularne. W niektórych przykładach realizacji produkt żywnościowy może mieć gładkie lub zaokrąglone krawędzie i/lub naroża. W 49

50 takich przykładach wykonania, produkt żywnościowy może być przykładowo kwadratowy, kolisty lub w kształcie karo, jednakże, w tym przykładzie wykonania, krawędzie są zaokrąglone by zapewnić gładki produkt żywnościowy. Inny sposób nadawania gładkości obecnym produktom żywnościowym polega na wprowadzeniu kompozycji produktu żywnościowego do form podczas procesu produkcji. Cukierek [0163] Cukierek według wynalazku wytwarza się przy zastosowaniu konwencjonalnych technik dobrze znanych biegłym w sztuce. W przypadku ciągliwych cukierków trudnych do przeżucia, w korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, składniki cukierka łączy się zwykle w podwyższonej temperaturze z jednoczesnym mieszaniem, aż mieszanina osiągnie zasadniczo jednolity wygląd. Następnie mieszaninę gotuje się aż zawartość wilgoci spadnie do wartości w zakresie 0 10 % wag., a częściej w zakresie 1 8 % wag. kompozycji cukierka. Jak wyżej wskazano, obecny produkt żywnościowy będący cukierkiem może obejmować więcej niż jedną strefę, a o ile ma to miejsce, to niniejszy opis odnosi się do wytwarzania rdzenia cukierka. Przykłady innych stref, które mogą występować w kombinacji z obecnym rdzeniem cukierka, opisano poniżej. [0164] Typowe temperatury gotowania mogą zmieniać się w trakcie przebiegu procesu gotowania, przykładowo, temperatura może być podwyższana od chwili rozpuszczenia stałych komponentów cukierka aby pobudzić odparowywanie ciekłych komponentów, tym samym obniżając zawartość wilgoci. Często temperatura gotowania będzie zawierać się w zakresie C, często w zakresie C. W niektórych przykładach realizacji temperatura gotowania rozpoczyna się przy temperaturze w zakresie C i będzie zwiększana po rozpuszczeniu składników, do temperatury w zakresie C. Stosowanie ciepła jest korzystne, gdyż obniża lepkość mieszaniny, ułatwiając łączenie składników oraz ułatwiając operowanie. Kiedy pożądany jest szczególnie ciągliwy cukierek trudny do przeżucia, temperatury gotowania powinny być obniżone, by umożliwić retencję większej ilości wody w kompozycji. [0165] Po uzyskaniu pożądanego poziomu wilgotności, mieszaninie cukierkowej nadawany będzie kształt. Można to wykonać, przykładowo, poprzez wylanie kompozycji cukierka do formy i pozwolenie kompozycji na ochłodzenie przed pocięciem, bądź w procesie wytwarzania poprzez wytłaczanie, znane biegłym w sztuce. Często cukierek będzie umieszczony w urządzeniu nadającym pożądane wymiary w wyniku walcowania 50

51 przed pocięciem na kawałki stanowiące jednostki cukierkowe. Poszczególne jednostki można następnie zawijać i/lub powlekać, wedle życzenia. Guma do żucia [0166] Kompozycje gumy do żucia mogą być uformowane w rozmaite kształty oraz rozmiary i mogą przyjąć różne postacie produktu, w tym lecz nie wyłącznie: paski, listki, nieregularne kawałki, kulki, poduszeczki, tabletki, pigułki, z nadzieniem w środku, sprasowane tabletki, złożone, sprasowane formy gumy do żucia lub dowolny inny odpowiedni format, a także formy z powłoką lub bez powłoki. [0167] Bazę gumy można wytwarzać wykorzystując sposoby przerobu elastomeru do stosowania w bazie gumy, bez zasadniczej zmiany wartości Tg bazy gumy, mierzonej metodą skaningowej kalorymetrii różnicowej (DSC). Sposoby takie obejmują etap mieszania co najmniej jednego elastomeru z co najmniej jednym tłuszczem. [0168] Skaningowa kalorymetria różnicowa (DSC) jest techniką termoanalityczną, w której różnicę w ilości ciepła wymaganego do zwiększenia temperatury próbki oraz próbki referencyjnej mierzy się w funkcji temperatury. Podstawową zasadą leżącą u podstaw tej techniki jest to, że kiedy próbka podlega fizycznej transformacji, przykładowo przejściom fazowym, konieczny będzie większy (lub mniejszy) dopływ ciepła do próbki niż do próbki referencyjnej, by utrzymać obie (próbki) w tej samej temperaturze. To czy więcej czy mniej ciepła musi dopłynąć do próbki, zależy od tego, czy proces jest egzotermiczny czy endotermiczny. Przykładowo, kiedy stała próbka topi się przechodząc w substancję płynną, będzie wymagany większy dopływ ciepła do próbki, celem zwiększania jej temperatury z tą samą szybkością jak próbki referencyjnej. Następuje to z powodu absorpcji ciepła przez próbkę, która podlega endotermicznemu przejściu fazowemu z postaci stałej do ciekłej. Podobnie, kiedy próbka podlega procesom egzotermicznym (przykładowo krystalizacji) to mniej ciepła jest wymagane do podniesienia temperatury próbki. Obserwując różnicę między próbką a próbką referencyjną w przepływie ciepła, skaningowa kalorymetria różnicowa może mierzyć ilość energii absorbowanej lub uwalnianej podczas takich przejść. Skaningowa kalorymetria różnicowa (DSC) jest stosowana do obserwowania bardziej subtelnych przemian fazowych, takich jak przejście szkliste. [0169] Alternatywnie, bazę gumy można wytwarzać poddając stały elastomer obróbce w etapach obejmujących: dostarczenie kompozycji stałego elastomeru odpowiedniej do 51

52 stosowania w bazie gumy do żucia oraz połączenie z kompozycją stałego elastomeru komponentu indukującego nieprzyleganie i/lub degradowalność, obejmujący co najmniej jeden tłuszcz o HLB w zakresie od około 3,5 do około 13. W takich sposobach, komponent indukujący nieprzyleganie i/lub degradowalność występuje w ilościach pozwalających na uplastycznienie kompozycji stałego elastomeru i jej przekształcenie w homogeniczną masę. [0170] Niektóre przykłady wykonania rozciągają się na sposoby wykonania bazy gumy do żucia. W pewnych przykładach realizacji, sposoby wykonania bazy gumy do żucia obejmują zapewnienie co najmniej jednego elastomeru oraz zmieszanie co najmniej jednego komponentu indukującego nieprzyleganie i/lub degradowalność z elastomerem, w celu uzyskania bazy gumy do żucia, gdzie co najmniej jeden komponent indukujący nieprzyleganie i/lub degradowalność zmiękcza elastomer nie powodując, że baza gumy do żucia staje się lepka. W takich przykładach wykonania, baza gumy do żucia ma zredukowaną lepkość w obecności komponenta indukującego nieprzyleganie i/lub degradowalność, w porównaniu z sytuacją, gdy komponent indukujący nieprzyleganie i/lub degradowalność nie występuje. [0171] W dodatkowych przykładach wykonania, sposoby wytwarzania bazy gumy do żucia obejmują przetwarzanie elastomeru pod kątem zastosowania w bazie gumy zasadniczo bez zmiany Tg bazy gumy, przy pomiarze metodą DSC, poprzez zmieszanie co najmniej jednego elastomeru oraz co najmniej jednego tłuszczu lub oleju. [0172] Ponadto, w dalszych przykładach realizacji, sposoby wytwarzania bazy gumy do żucia obejmują zapewnienie kompozycji stałego elastomeru odpowiedniej do stosowania w bazie gumy do żucia oraz połączenie z tą kompozycją stałego elastomeru komponenta indukującego nieprzyleganie i/lub degradowalność, obejmującego co najmniej jeden tłuszcz lub olej o HLB w zakresie od około 3,5 do około 13. W takich sposobach, komponent indukujący nieprzyleganie i/lub degradowalność występuje w ilościach wystarczających do przetworzenia kompozycji stałego elastomeru w zmiękczoną, masę nadającą się do dalszej obróbki. [0173] W niektórych przykładach realizacji, opisane wyżej sposoby wytwarzania bazy gumy do żucia mogą być prowadzone w obecności mniejszych niż konwencjonalne, ilości rozpuszczalnika elastomeru. W takich przykładach wykonania, rozpuszczalnik 52

53 elastomeru stanowi co najwyżej około 5,0% bazy gumy. Korzystnie, rozpuszczalnik elastomeru może być zmieszany z elastomerem oraz z komponentem indukującym nieprzyleganie i/lub degradowalność, aby zmiękczyć elastomer nie powodując, że otrzymana baza gumy do żucia staje się lepka. [0174] W innych przykładach realizacji, opisane wyżej sposoby wytwarzania bazy gumy do żucia są prowadzone pod nieobecność dodawanego rozpuszczalnika elastomeru. [0175] Sposób, w jakim komponenty bazy gumy są mieszane, nie jest krytyczny i mieszanie to przeprowadza się przy użyciu standardowych aparatur znanych biegłym w sztuce. Według typowego sposobu, co najmniej jeden elastomer jest podawany zmieszaniu z co najmniej jednym środkiem pomocnym w procesie uplastycznienia, który dla celów obecnego wynalazku obejmuje jeden lub więcej niż jeden komponent indukujący nieprzyleganie i/lub degradowalność oraz mieszaniu przez okres od 1 do 30 minut. Pozostałe składniki, takie jak modyfikator tekstury i/lub zmiękczacz, są następnie domieszane albo w jednej porcji, albo stopniowo, po czym mieszanina bazy gumy mieszana jest ponownie przez 1 do 30 minut. [0176] Produkty mogą być wytwarzane przy użyciu standardowych technik oraz wyposażenia, znanych biegłym w sztuce, które to procesy zazwyczaj obejmują topienie bazy gumy, wprowadzenie pożądanych składników podczas mieszania oraz formowanie z tej partii poszczególnych kawałków gumy do żucia. Aparatura przydatna w myśl przykładów realizacji tu opisanych, obejmuje aparaturę do mieszania i ogrzewania dobrze znane w branży wytwarzania gumy do żucia i dlatego wybór określonego urządzenia będzie oczywisty dla biegłych w sztuce. Aby zapoznać się z ogólnymi procesami wytwarzania gumy do żucia, które są przydatne w niektórych przykładach realizacji, patrz patent nr US 4,271,197 wydany dla Hopkins i wsp., US 4,352,822 wydany dla Cherukuri i wsp. oraz US 4,497,832 wydany także dla Cherukuri i wsp. Techniki nadziewania [0177] Niektóre przykłady realizacji rozciągają się na sposoby wytwarzania kompozycji wypełnionych w centrum. Obecne udoskonalone kompozycje można wytwarzać stosując standardowe techniki oraz wyposażenie znane biegłym w sztuce. Urządzenie przydatne zgodnie z opisanymi tu przykładami realizacji, obejmuje aparaturę do mieszania oraz 53

54 ogrzewania, dobrze znane w branży wytwarzania gumy do żucia, a zatem wybór określonego urządzenia będzie oczywisty dla biegłych w sztuce. [0178] Przykładowo, cukierek lub guma mogą być nadziewane zgodnie z techniką ujawnioną w GB [0179] W dokumencie tym opisano aparaturę do formowania wypełnionej w centrum kompozycji do żucia, obejmującą środki stanowiące otwór do wytłaczania liny cukierka lub gumy. Lina ta jest wytłaczana przez otwór wokół kanału wentylowego, przez który nadzienie jest wprowadzane do pustej przestrzeni wewnątrz tej liny. Dowolne substancje gazowe, przykładowo powietrze, są przepuszczane przez przestrzeń między kanałem wentylowym a kanałem nadzienia. Wyklucza to możliwość rozprężenia się pęcherzyków gazu w pustym wnętrzu liny po wytłoczeniu wierzchniej warstwy przez wskazany otwór. Takie rozprężenie gazu w obrębie pustego wnętrza mogłoby zniekształcić zewnętrzny obwód wierzchniej warstwy, jak również niekorzystnie wpływać na równomierność (stałość wymiarów) wprowadzonego do niej nadzienia. [0180] Zwykle wypełniona w środku linka jest kierowana do kalibratora, obejmującego co najmniej jedną, a korzystnie wiele par rolek do stopniowego zmniejszania wymiarów przekroju poprzecznego tej liny. Ta lub każda para rolek może obejmować co najmniej jedną pionową parę rolek mających pionowo ustawione osie obrotu oraz nachodzące na siebie kołnierze w dolnych częściach. Zapewnione są środki rampowe prowadzenia tej liny powyżej części stanowiących te kołnierze po wejściu wspomnianej liny między pionowe pary rolek. To wyklucza przylgnięcie lub przylepienie liny do jednej z dolnych części z kołnierzami i uszkodzenie przed wprowadzeniem liny pomiędzy te rolki. Techniki powlekania [0181] W pewnych przykładach realizacji, zwłaszcza gdy produktem żywnościowym jest wyrób cukierniczy, produkt żywnościowy może być powlekany. Kiedy kompozycje wyrobu cukierniczego są formowane w powlekane produkty, to powłokę można nakładać w dowolny sposób znany w stanie techniki. Zewnętrzna powłoka może być twarda, miękkie lub kruche. Mogą być zastosowane dowolne, odpowiednie materiały do powlekania znane biegłym w sztuce. Istnieje wiele rodzajów powłok, z których kilka opisano poniżej. 54

55 [0182] Gumowanie (lub glazurowanie): Technika, w której stosuje się syropy niezdolnych do krystalizacji oraz generalnie, niehigroskopijnych substancji takich jak guma arabska, modyfikowane skrobie oraz celulozy i maltodekstryny. Po jednym lub dwukrotnym naniesieniu syropu na produkt przewidziany do powlekania, technika ta umożliwia uzyskanie szklistego filmu stanowiącego barierę dla migracji tlenu, wody lub tłuszczy. Proszki różnego rodzaju mogą być również wykorzystane w tym procesie, razem z tymi niekrystalizującymi syropami, tak aby związać wodę wprowadzoną przez syropy. W jeszcze innych przypadkach cukry lub poliole, które są roztapiane lub upłynniane przez zastosowane rozpuszczalniki. Uzyskuje się następnie twarde oraz kruche szkliste powłoki przez oziębienie lub przez odparowanie rozpuszczalników. [0183] Miękka powłoka: polega na wytworzeniu raczej elastycznej oraz miękkiej powłoki na powierzchni produktów. Powłokę taką otrzymuje się przez powtarzające się nakładanie, z jednej strony, niekrystalizującego syropu, takiego jak generalnie, hydrolizaty skrobi, a z drugiej strony proszku, generalnie krystalicznej sacharozy. Powłoka ta jest zwykle gruba. Należy zauważyć, że substancja, z której składa się syrop, zwykle jest inna niż proszek oraz że ponadto nie przeprowadza się suszenia. [0184] Twarda powłoka: wymaga zastosowania syropu zawierającego zdolne do krystalizacji substancje. Twardą i krystaliczną powłokę otrzymuje się wówczas przez nakładanie tego syropu i odparowanie wody wprowadzonej wraz z nim, poprzez suszenie przy użyciu gorącego, suchego powietrza. Cykl ten musi być powtórzony bardzo wiele razy. [0185] Wygładzanie: polega na jednym lub dwukrotnym naniesieniu lub osadzeniem syropu zdolnego do krystalizacji, który jest rozcieńczony w porównaniu z syropem stosowanym w przypadku nakładania twardej powłoki. Celem jest często nałożenie wykończenia i nadanie końcowego wyglądu powierzchni powleczonych produktów. [0186] Lukrowanie: ma również na celu poprawę wyglądu produktu, lecz także jego odizolowanie od wilgoci atmosferycznej. Technika ta przypomina wywarzanie twardej powłoki, w tym znaczeniu, że stosuje się krystalizujący syrop. Zasadnicza różnica leży w tym, że ilość przeprowadzonych cykli wynosi tylko jeden, dwa lub trzy. 55

56 [0187] Piaskowanie: polega na przyklejaniu drobnych kryształków cukru na powierzchni produktów, przez zwilżenie ich przedtem raczej suchą parą lub gorącym roztworem gumy arabskiej albo maltodekstryny. Produkty są następnie zawsze suszone. [0188] Krystalizacja na mokro: jest to technika wytwarzania krystalicznej powłokę na powierzchni produktów poprzez ich zanurzenie na kilka godzin w przesyconym syropie substancji zdolnej do krystalizacji. Powierzchnia produktów jest zatem upiększona przez obecność powłoki z mikrokryształków. [0189] W niektórych przykładach realizacji wynalazku, powłoka jako taka lub najbardziej zewnętrzny rejon powłoki, może być wytworzona w wyniku laminowania, podwójnego lub wielokrotnego wytłaczania lub w inny dowolny sposób powodujący powstanie najbardziej zewnętrznego rejonu. [0190] W procesach powlekania, powłoka występuje początkowo w postaci ciekłego syropu zawierającego składniki powłoki (przykładowo takie jak uprzednio tu opisane) oraz rozpuszczalnik, przykładowo wodę. Generalnie, proces powlekania przebiega w obracającym się bębnie. Rdzeń produktu żywnościowego, który ma być powleczony (przykładowo, ciągliwy cukierek trudny do przeżucia lub guma do żucia) umieszcza się w obracającym się bębnie, uzyskując poruszającą się masę. Materiał lub syrop, z którego ostatecznie będzie wytworzona powłoka, nakłada się lub rozprowadza na te rdzenie. Środki smakowo-zapachowe można dodawać przed, w trakcie lub po nałożeniu syropu na te rdzenie. Kiedy tylko powłoka zostanie wysuszona tworząc twardą powierzchnię, można nanosić dodatkowe porcje syropu, celem wytworzenia wielu powłok lub wielu warstw twardej powłoki. [0191] W procesie nanoszenia twardej powłoki, syrop dodaje się zwykle do rdzeni w temperaturze w zakresie C. Temperatura syropu generalnie wynosi C przez cały czas procesu, by zapobiec krystalizacji. Syrop może być zmieszany z rdzeniem, rozpylony na rdzeń, wylany na rdzeń lub dodany do rdzenia w dowolny sposób znany biegłym w sztuce. [0192] Generalnie, wiele warstw uzyskuje się przez nanoszenie pojedynczych powłok, poddawanie warstw suszeniu, a następnie powtarzanie procesu. Ilość stałych substancji dodanych w każdym etapie powlekania zależy głównie od stężenia syropu powlekającego. Można wykonać dowolną ilość powleczeń rdzeni, lecz zwykle stosuje się nie więcej niż 75 56

57 100 powleczeń. Biegli w sztuce rozpoznaj, że w celu otrzymania wielu warstw powlekających, można nanieść na rdzenie wiele uprzednio odmierzonych porcji powlekającego syropu. Uwzględnia się jednak to, że objętość porcji syropu nakładanego na rdzenie może się zmieniać podczas procesu powlekania. Typowy czas powlekania powinien mieścić się w zakresie 1 3 godzin, w niektórych przykładach realizacji 1 2,5 godzin, a korzystnie 2-2,5 godzin. [0193] Po naniesieniu warstwy syropu na rdzenie, rdzenie te można wysuszyć w inertnym środowisku. Jedno suszące medium zawiera powietrze, inne obejmują czyste gazy, takie jak azot. Suszące powietrze w wymuszonym obiegu kontaktuje się z wilgotną warstwą powlekającego syropu w temperaturze w zakresie C. Alternatywnie, suszące powietrze ma temperaturę w zakresie C, w niektórych przykładach C. Względna wilgotność suszącego powietrza może być niższa niż około 8%, korzystnie w zakresie 1 6%. Suszące powietrze może być przepuszczane nad zmieszanymi z syropem powlekającym rdzeniami w dowolny sposób powszechnie znany w stanie techniki. Korzystnie, suszące powietrze przedmuchuje się nad, wokół lub przez złoże rdzeni pokrytych syropem z szybkością przepływu w przypadku operacji na skalę przemysłową, około 2800 stóp sześciennych na minutę. Jeżeli obróbce poddaje się mniejsze ilości materiału lub gdy stosuje się mniejsze urządzenia, to powinny być stosowane mniejsze szybkości przepływu. Typowe czasy suszenia powinny mieścić się w zakresie 1 3 godzin, korzystnie 2 3 godzin dla rdzeni cukierków oraz korzystnie 2,5 3 godzin dla rdzeni gumy do żucia. [0194] Jeśli nie zaznaczono inaczej, każda liczba całkowita opisana w obecnym wynalazku może być użyta w kombinacji z dowolną inną liczbą całkowitą, co powinno być zrozumiałe dla biegłych w sztuce. Dotyczy to zarówno kombinacji, przykładowo, roztworów nadzienia do centralnego wypełnienia, rdzeni cukierków oraz zewnętrznych powłok opisanych w określonych przykładach poniżej. Ponadto, chociaż wszystkie aspekty wynalazku korzystnie "obejmują" cechy opisane w związku z danym aspektem, to wyraźnie się przewiduje się, że mogą one składać się lub składać się zasadniczo z tych cech, które są wymienione w zastrzeżeniach. [0195] O ile nie zaznaczono inaczej, wszystkie procenty pojawiające się w niniejszym opisie są procentami wagowymi w przeliczeniu na masę opisywanej kompozycji. Ponadto, o ile nie zaznaczono inaczej nie ustalono jeszcze, czy wszystkie wartości liczbowe 57

58 pojawiające się w obecnym zgłoszeniu mają być rozumiane jako zmodyfikowane przez określenie około. Metody badania Oznaczenie efektu wydzielania śliny [0196] Zastosowano opisową analizę ilościową (Quantitative Descriptive Analysis) do oznaczanie efektu wydzielania śliny zgodnie z wynalazkiem. Badano siedem próbek wyrobu cukierniczego przez grupę liczącą wykwalifikowanych rzeczoznawców, stosując technikę pomiarów czas-intensywność (Time-Intensity). Próbki różniły się jedynie komponentem środka słodzącego zawartego w produkcie. [0197] Technika ta obejmuje badanie próbki wyrobów cukierniczych na stanowisku do testów sensorycznych. Stanowisko to posiadało komputer wyposażony w oprogramowanie, które pozwalało paneliście odnotowywać postrzegany poziom wrażenia zwilżenia jamy ustnej w czasie. Każdy rzeczoznawca mierzył swą postrzeganą intensywność wrażenia napływu śliny do ust w 1 sekundowych przedziałach czasowych przez okres 90 sekund dla każdej próbki. Osiągano to uruchamiając zegar dostępny w oprogramowaniu w momencie włożenia próbki do ust. Przez następne 90 sekund położenia markera na liniowej suwanej skali było dostosowywane stosownie do odczuwanego poziomu napływu śliny. Tak otrzymane dane następnie przetworzono, otrzymując krzywą analityczną (intensywność efektu względem czasu). Szacowanie powtórzono wielokrotnie (zaangażowano wielu rzeczoznawców i każdy z nich wykonał co najmniej trzy powtórzenia), a wynik wyprowadzono ze średnich dla otrzymanych wartości. Oznaczono następujące parametry: Czas do osiągnięcia maksymalnego efektu wydzielania śliny, czas ten wyrażano dla danej próbki w sekundach do osiągnięcia maksymalnej intensywności, przy czym krótki czas wskazywał na pożądane szybkie rozpoczęcie wydzielania śliny; Intensywność wydzielania śliny w maksymalnym, najwyższym punkcie krzywej, zarejestrowanej przez każdego rzeczoznawcę, przy czym wysoka intensywność była generalnie korzystna; Powierzchnię pod krzywą analityczną, przy czym im większa ta powierzchnia, tym większe całkowite wydzielanie śliny w ciągu okresu 90 sekund badania; oraz Kąt zwiększania, przy czym kąt wyrażony w stopniach odnosi się do wznoszenia krzywej od pierwszej zarejestrowanej wartości do maksymalnej intensywności, 58

59 większy kąt zwiększania na krzywej ilustruje, które próbki mają największe zwiększanie wydzielania śliny w jednostce czasu. Oznaczenie efektu oziębienia [0198] 150 g sproszkowanej substancji słodzącej rozpuszczono w 50 ml wody destylowanej w temperaturze 37 C z mieszaniem. Spadek temperatury zmierzono po 20 sekundach, po czym dodano dalsze 50 ml wody destylowanej i temperaturę zmierzono po dalszych 20 sekundach. Etap ten powtórzono trzykrotnie do całkowitej objętości wody równej 200 ml. Wszystkie próbki przebadano podwójnie, a wynik wyprowadzono ze średniej z otrzymanych wartości. Powtarzane dodawanie wody miało za zadanie imitować warunki w ustach, w których coraz więcej śliny powinno napływać do ust w miarę trwania żucia produktu żywnościowego. W rezultacie, efekt oziębiania jest wskaźnikiem efektu oziębiania, który powinien być obserwowany w ustach w wyniku rozpuszczeniu substancji słodzącej podczas konsumpcji. [0199] Ponadto, opisową analizę ilościową (QDA), jak opisana powyżej w odniesieniu do oceny poziomu wydzielania śliny, zastosowano do oznaczenia czasu upływającego do osiągnięcia maksymalnego efektu oziębiania, intensywności oziębienia w maksimum, powierzchni pod krzywą analityczną oraz kąta zwiększanie. Oziębienie oszacowano w wartościach obniżenia temperatury w nosie oraz w ustach, w czasie wciągania powietrza do ust. Podobnie jak przy ocenie wydzielania śliny przy zastosowaniu tej techniki, dla skutecznego oziębienia, większa wartość jest pożądana dla wszystkich parametrów za wyjątkiem czasu do osiągnięcia maksymalnego oziębienia. Przykłady [0200] W celu ułatwienia zrozumienia obecnego wynalazku, poniżej zostanie on dalej opisany z odniesieniem do rysunków oraz szczególnych przykładów. Fig. 1 ilustruje graficznie wyniki serii badań mających na celu oznaczenie efektu wydzielania śliny pod wpływem konsumpcji każdej z szeregu substancji słodzących; zaś Fig. 2a oraz 2b przedstawiają fotografie efektu skórki cytryny, uzyskiwanego dla niektórych powłok galaktozowych. 59

60 Przykład 1: Efekt wydzielania śliny pod wpływem substancji słodzących [0201] Przeprowadzono szereg badań oznaczając efekt wydzielania śliny oraz efekt oziębiania uzyskiwany pod wpływem każdego z galerii środków słodzących. Badanymi substancjami słodzącymi były: cukier (sacharoza), erytritol, izomaltuloza, trehaloza, galaktoza, jednowodzian dekstrozy oraz ksylitol. Każda substancja słodząca wchodziła w skład kompozycji ciągliwego wyrobu cukierniczego trudnego do przeżucia o składzie przedstawionym poniżej w Tablicy 1. Zastosowano konwencjonalne sposoby do wytworzenia tego cukierka do żucia. Komponent Tablica 1: Kompozycji do żucia, użyta do badań Procentowy (wagowy) udział w kompozycji Badana substancja słodząca 46,0 Glukoza 41,0 Tłuszcz 3,0 Żelatyna 1,5 Kwas, środek barwiący, truskawkowy środek smakowo-zapachowy Woda [0202] Testy wydzielania śliny zidentyfikowały intensywność wydzielania śliny w funkcji czasu, a rysunek Fig. 1 ilustruje uzyskane wyniki. Rysunek ten jasno przedstawia, że galaktoza oferuje korzystny efekt wydzielania śliny w porównaniu z innymi substancjami słodzącymi, a zwłaszcza z cukrem. W przedziale czasowym 90 sekund, efekt wydzielania śliny otrzymany dla galaktozy stanowi około 2,5 krotność efektu obserwowanego w przypadku zastosowania cukru. Jako takie, zastosowanie galaktozy w produktach żywnościowych powinno być korzystne w leczeniu kserostomii. [0203] Dalsze testy wykazały, że nie tylko efekt wydzielania śliny w przypadku galaktozy jest większy, niż w przypadku większości innych substancji słodzących badanych przez okres 90 sekund, lecz także że galaktoza inicjalizuje odczuwanie wydzielania śliny po krótszym czasie żucia, odczuwanie wydzielania śliny osiąga maksimum szybciej, ma wyższe maksimum intensywności wydzielania śliny, większy całkowity poziom postrzeganego wydzielania śliny w czasie badania, niż w przypadku 1,5 QS 60

61 wielu innych badanych substancji słodzących. Wyniki ilustrujące powyższe, zebrano poniżej w Tablicy 2. Substancja słodząca Tablica 2: Parametry intensywności efektu wydzielania śliny w czasie Czas do maksimum efektu wydzielania śliny (sekundy) Intensywność w maksimum* Powierzchnia pod krzywą * Kąt zwiększania ( ) Galaktoza 62 64, ,5 Jednowodzian dekstrozy 76,7 52, Ksylitol 70,3 53, ,3 Trehaloza 66, ,3 Izomaltuloza 65,7 34, ,1 Erytritol 64, ,8 Cukier 58,9 28, ,1 Średnia z co najmniej 13 powtórzeń * Wartości względne [0204] Jak można dostrzec na podstawie powyższych wyników, żaden z innych badanych cukrów nie daje tak spójnych korzyści w zakresie efektu wydzielania śliny z uwzględnieniem wszystkich parametrów doniosłości. Przykład 2: Efekt oziębiania ust przez substancje słodzące [0205] Przebadano efekt oziębiania dla każdego z galerii środków słodzących stosując kompozycję do żucia z Przykładu 1, a wyniki przedstawiono poniżej, w Tablicy 3. Tablica 3: Efekt oziębiania wywoływany przez substancje słodzące Substancja słodząca Jednowodzian dekstrozy Wielkość redukcji temperatury po czasie T= 90 sekund ( C) 14,5 Galaktoza 11,0 Maltitol 16,5 Mannitol 13,0 Sacharoza 13,5 Ksylitol 26,0 61

62 [0206] Stało się jasne, że choć galaktoza oferuje niewielki efekt oziębiania, w rezultacie towarzyszącego endotermicznego ciepła hydratacji, obecność galaktozy w kompozycji nie prowadzi do produktu, który wykazuje znaczący efekt oziębiania w ustach. Jest to szczególnie widoczne w porównaniu ze znanymi środkami oziębiającymi usta, takimi jak ksylitol oraz erytritol. [0207] Dalsze badania jasno pokazują, że w porównaniu z ksylitolem, erytritolem oraz jednowodzianem dekstrozy, intensywność oraz całkowity skutek (określany poprzez powierzchnię pod krzywą oziębiania oraz kąt zwiększania) są w przypadku galaktozy niższe aniżeli w przypadku innych próbek poddawanych ocenie. Substancja słodząca Tablica 4: Parametry intensywności efektu oziębiania w czasie Czas do maksimum efektu wydzielania śliny (sekundy) Intensywność w maksimum* Powierzchnia pod krzywą * Kąt zwiększania ( ) Galaktoza 57,1 14, ,3 Jednowodzian dekstrozy 81, ,5 Ksylitol 64,5 44, Erytritol 63,5 59, ,5 Średnia z co najmniej 10 powtórzeń * Wartości względne [0208] Jak można zauważyć na podstawie powyższych wyników, efekt oziębiania galaktozy nie jest szczególnie wyraźny. [0209] Ta kombinacja skutecznej indukcji wydzielania śliny bez oziębiania zapewnia ofertę nowej oraz interesującej kombinacji smakowo-zapachowej, uprzednio niedostępnej w leczeniu kserostomii. Ponadto, chociaż erytritol zapewnia większy efekt wydzielania śliny w tych testach, jest to połączone z silnym wrażeniem oziębiania. Takie wrażenia chłodu mogą maskować odczucia smakowo-zapachowe, ograniczając wybór środka smakowo-zapachowego, który można wykorzystywać w produkcie żywnościowym. Jednakże zastosowanie galaktozy, z jej niemal porównywalnymi właściwościami pobudzania wydzielania śliny, jest możliwe z szerokim wachlarzem środków smakowozapachowych, z których pewne ulegałyby maskowaniu lub po prostu traciłyby smak, przez substancję słodzącą, która wykazuje również silne działanie oziębiające. 62

63 Przykład 3: Wpływ poziomów galaktozy na efekt wydzielania śliny [0210] Testy przeprowadzono w celu określenia wpływu zwiększania poziomu galaktozy w kompozycji do żucia. Badana kompozycja miała następującą recepturę: Komponent Tablica 5: Miękki produkt do żucia Stosunek: polidekstroza/galaktoza (% wag. kompozycji) 50:50 40:60 Polidekstroza 44,02 39,02 Ester sacharozy SE 5S 0,20 0,20 Kopra 3,09 3,09 Żelatyna 2,04 2,04 Galaktoza 50,22 55,22 Środek barwiący 0,01 0,01 Truskawkowy środek smakowo-zapachowy Ocena pod względem wpływu na wydzielanie śliny 0,42 0,42 Wydzielanie śliny następuje później, w miarę żucia. Silne wydzielanie śliny [0211] Powyższe wyniki ilustrują, że generalnie im wyższy poziom galaktozy w produkcie, tym wyraźnieje jest wrażenie wydzielania śliny. Przykład 4: Kompozycja miękkiego wyrobu cukierniczego do żucia o smaku waniliowym [0212] Przygotowano miękki wyrób cukierniczy do żucia z nadzieniem w środku oraz z twardą powłoką, o następującej kompozycji: Tablica 6: Miękki wyrób cukierniczy do żucia Komponent wyrobu do żucia Nadzienie: Subtelnie rozdrobniona galaktoza (rozmiar cząstek mniejszy niż 30 μm) % wag. danej strefy 98,5 Kwas jabłkowy, w kapsułkach 0,5 Suchy środek smakowo-zapachowy 2 g/kg Woda 1,0 Kompozycja do żucia: 63

64 Galaktoza 46,0 Glukoza 41,0 Tłuszcz 3,0 Żelatyna 1,5 Środek barwiący, waniliowy środek smakowo-zapachowy Woda Powłoka: (Brix 72) 1,5 QS Galaktoza 85,0 Polidekstroza 15,0 [0213] Stwierdzono, że powyższa kompozycja do żucia ma przyjemną, miękką teksturę, a powłoka była krucha oraz gładka. [0214] Sposób: Kompozycję nadzienia oraz kompozycję do żucia wytworzono stosując konwencjonalne techniki. Powłokę wytworzono łącząc galaktozę oraz polidekstrozę, z podgrzewaniem, a następnie przenosząc mieszaninę do małego bębna (D&F pojemność 5 6 kg). Roztwór rozprowadzono ręcznie, a powlekany produkt żywnościowy, suszono w temperaturze 80 C. Czas obtaczania wynosił 2 godziny i 25 minut, a czas suszenia 2 godziny i 30 minut. Przykład 5: Kompozycja miękkiego wyrobu cukierniczego do żucia o smaku cytrynowym (z nadzieniem) [0215] Kolejny wyrób cukierniczy do żucia wytworzono zgodnie z Przykładem 4 z tą różnicą, że zmodyfikowana kompozycja nadzienia obejmowała, w przeliczeniu na masę kompozycji nadzienia do wypełnienia centrum: 97 % wag. galaktozy (rozmiar cząstek poniżej 30 μm), 3 % wag. kwasu cytrynowego w kapsułkach oraz 2g/kg środka smakowozapachowego soku z cytryny. Zmieniony został również smak kompozycji do żucia na cytrynowy, by korespondował ze środkiem smakowo-zapachowym kompozycji nadzienia. Stwierdzono, że to połączenie cytryny i galaktozy daje szczególnie przyjemne odczucia smakowo-zapachowe. 64

65 Przykład 6: Kompozycja miękkiego, musującego wyrobu cukierniczego do żucia (z nadzieniem) [0216] Kompozycję do żucia wytworzono zgodnie z Przykładem 4 z tą różnicą, że zmodyfikowana kompozycja nadzienia obejmowała, w przeliczeniu na masę kompozycji nadzienia do wypełnienia centrum: 10 % wag. kwasu cytrynowego, 10 % wag. wodorowęglanu sodu oraz 80 % wag. galaktozy. Przykład 7: Kompozycja miękkiego wyrobu cukierniczego do żucia o smaku cytrynowym (powłoka) [0217] Kompozycję do żucia wytworzono w zgodnie z Przykładem 4 ale z alternatywną twardą powłoką obejmującą miękką wewnętrzną powłokę oraz twardą zewnętrzną powłokę. Kompozycja twardej powłoki zawierała, w przeliczeniu na masę kompozycji powlekającej: 56,5 % wag. galaktozy, 11,0 % wag. mannitolu, 2,5 % wag. żelatyny, 1,3 % wag. kwasu cytrynowego, 0,7 % wag. substancji barwiącej oraz smakowo-zapachowej i 28,0 % wag. wody. Kompozycja miękkiej powłoki była 10 % wag. roztworem powyższego roztworu do wytworzenia twardej powłoki. Środek smakowo-zapachowy w kompozycji do żucia również zmieniono na cytrynowy, który korespondował z kompozycją twardej powłoki. Przykład 8: Kompozycja miękkiego wyrobu cukierniczego do żucia o smaku waniliowym [0218] Stosując poniższy sposób wytworzono miękki produkt do żucia o smaku waniliowym o składzie przedstawionym poniżej w Tablicy 7. Tablica 7: Miękki produkt do żucia Komponent % wag. kompozycji Polidekstroza 44,09 Ester sacharozy SE 5S 0,20 Kopra 3,06 Żelatyna 1,52 Galaktoza 49,51 Kwas jabłkowy w kapsułkach 0,64 Waniliowy środek smakowozapachowy 0,98 65

66 [0219] Sposób: Polidekstrozę dodano z jednoczesnym mieszaniem do wody, która uprzednio została podgrzana do 90 C. Temperaturę podniesiono do 110 C i utrzymywano aż do całkowitego rozpuszczenia polidekstrozy. Następnie dodano tłuszcz i emulgator, mieszając w warunkach homogenizacji i temperaturę podniesiono do 125,5 C celem obniżenia poziomu wilgoci w mieszaninie do 9,9 % wag. Mieszaninę tę przeniesiono następnie do miksera z mieszadłem w kształcie litery Z typu Rayneri i dodano żelatynę i galaktozę z mieszaniem w temperaturze 125,5 C. Kiedy tylko poziom wilgoci otrzymanej mieszaniny został obniżony do 6,7 % wag., dodano kwas jabłkowy oraz substancje smakowo-zapachowe i mieszano aż do wymieszania. Końcowy produkt zawierał 7,0 % wag. wody. [0220] W ten sposób wytworzono dobre ciasto zwarte po oziębieniu, o dobrej spójności oraz teksturze (nie nazbyt lepkie). Stwierdzono, że ta receptura jest szczególnie odpowiednia do stosowania w przypadku produktów do żucia o mniejszych rozmiarach. Przykład 9: Kompozycja miękkiego wyrobu cukierniczego do żucia o smaku limetkowym [0221] Wytworzono miękki produkt do żucia o smaku limetkowym o następującej recepturze. Tablica 8: Miękki produkt do żucia Komponent % wag. kompozycji Polidekstroza 43,76 Ester sacharozy SE 5S 0,20 Kopra 3,04 Żelatyna 1,50 Galaktoza 50,14 Kwas jabłkowy w kapsułkach 1,15 Barwnik 0,01 Limetkowy środek smakowozapachowy 0,21 [0222] Sposób wykorzystany do wytworzenia produktu do żucia był taki sam jak w Przykładzie 8 i wytworzono produkt do żucia o dobrych właściwościach przetwórczych oraz przyjemnym smaku, dobrze dobranym do powłoki. 66

67 Przykład 10: Kompozycja miękkiego wyrobu cukierniczego do żucia o smaku miętowym [0223] Kompozycja według niniejszego przykładu była identyczna jak kompozycja z Przykładu 9 z tą jedynie różnicą, że miała smak miętowy. Stwierdzono, że otrzymany produkt do żucia posiadał dobre własności przetwórcze oraz miał teksturę odpowiednią do stosowania bez konieczności nakładania zewnętrznej powłoki. Przykład 11: Kompozycja gumy do żucia z nadzieniem [0224] Stosując konwencjonalne techniki wytworzono pastylkę gumy do żucia z nadzieniem wypełniającym środek, o następującej kompozycji: Tablica 9: Kompozycja gumy do żucia Komponent gumy do żucia Nadzienie:15 % wag. kompozycji Subtelnie rozdrobniona galaktoza (rozmiary cząstek poniżej 30 μm) % wag. danej strefy 97,0 Kwas cytrynowy w kapsułkach 3,0 Suchy środek smakowo-zapachowy Guma: 85 % wag. kompozycji 2 g/kg Galaktoza 46,0 Polidekstroza 17,0 Baza gumy 33,0 Inne 4,0 [0225] Stwierdzono, że guma posiadała przyjemną, miękką teksturę oraz oferowała efekt wydzielania śliny. Przykład 12: Powłoka typu skórka cytryny, zawierająca galaktozę [0226] Powłokę z galaktozą wytworzono zgodnie z poniższą recepturą, do stosowania przy powlekaniu produktów do żucia o smaku cytrynowym lub innym cytrusowym. Tablica 10: Powłoka typu skórka cytryny Komponent powłoki % wag. kompozycji Galaktoza 86,37 Cytrynian sodu 2,67 67

68 Kwas cytrynowy 2,78 Polidekstroza 5,11 Żelatyna 3,08 [0227] Sposób: Komponenty kompozycji powlekającej mieszano na szalce z podgrzewaniem. Kiedy tylko całość uległa homogenizacji, powłokę przeniesiono do małego bębna do powlekania (D&F 5 6 kg objętości) i roztwór rozprowadzono ręcznie. Powlekany produkt żywnościowy, w tym szczególnym przykładzie galaktozowy produkt do żucia o cytrynowym smaku według wynalazku, suszono na powietrzu w termostatyzowanym środowisku, w temperaturze 76 C. Czas suszenia wynosił około 2,5 3 godzin. [0228] Powłoka była krucha i gładka o charakterystycznym wyglądzie "skórki z cytryny", jak to przedstawiono na rysunku Fig. 2a oraz 2b. [0229] Powinno być zrozumiałe, że kompozycje oraz sposoby według wynalazku są możliwe do włączenia do różnych przykładów wykonania, z których tylko kilka zilustrowano oraz opisano powyżej. 68

69 Zastrzeżenia 1. Produkt żywnościowy wybrany spośród cukierka oraz gumy do żucia zawierający więcej niż jedną strefę, które to strefy wybrane są spośród rejonu z centralnym nadzieniem, rdzenia cukierka lub gumy do żucia oraz powłoki zewnętrznej, w którym galaktoza jest głównym środkiem słodzącym w co najmniej jednej strefie tego produktu żywnościowego, która to strefa zawiera galaktozę w ilości % wag. w przeliczeniu na całkowitą ilości substancji słodzącej w tej strefie i w którym galaktoza stanowi % wag. produktu żywnościowego oraz gdzie galaktoza ma cząstki o wymiarach mniejszych niż około 30 μm. 2. Produkt żywnościowy według zastrz. 1, w którym galaktoza występuje w tej co najmniej jednej strefie produktu żywnościowego w ilości większej niż łączna ilość innych środków słodzących obecnych w tej strefie. 3. Produkt żywnościowy według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń, w którym galaktoza występuje w produkcie żywnościowym w ilości większej niż łączna ilość innych środków słodzących obecnych w tym produkcie żywnościowym. 4. Produkt żywnościowy według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń, który to produkt żywnościowy zawiera kwas do celów spożywczych lub jego sól. 5. Produkt żywnościowy według zastrz. 1, w którym galaktoza jest głównym środkiem słodzącym w więcej niż jednej strefie tego produktu żywnościowego. 6. Produkt żywnościowy według zastrz. 1, w którym co najmniej jedna strefa nie zawiera galaktozy jako głównego środka słodzącego. 7. Produkt żywnościowy według zastrz. 6, w którym co najmniej jedna strefa jest wolna od galaktozy. 8. Produkt żywnościowy według zastrz. 1, który zawiera co najmniej rdzeń cukierka oraz drugą strefę wybraną spośród rejonu z centralnym nadzieniem oraz powłoki zewnętrznej. 9. Produkt żywnościowy według zastrz. 8, w którym galaktoza jest głównym środkiem słodzącym we wspomnianej drugiej strefie. 10. Produkt żywnościowy według zastrz. 8 albo 9, w którym wspomniana druga strefa zawiera % wag. galaktozy. 69

70 11. Produkt żywnościowy według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń, w którym co najmniej jedna strefa jest wolna od kwasu do celów spożywczych lub jego soli. 12. Produkt żywnościowy według któregokolwiek z zastrz. 8 do 11, w którym wspomnianą drugą strefę stanowi twarda powłoka oraz w którym rdzeń tego produktu żywnościowego jest wstępnie powleczony przed nałożeniem powłoki zewnętrznej. 13. Produkt żywnościowy według któregokolwiek z zastrz. 8 do 12, w którym wspomnianą drugą strefę stanowi twarda powłoka, która zawiera składnik opóźniający krystalizację, wybrany spośród gumy, polidekstrozy, cytrynianu sodu, żelatyny, mannitolu i/lub ich kombinacji. 14. Produkt żywnościowy według zastrz. 13, w którym ten składnik opóźniający krystalizację wybrany jest spośród gumy w ilości w zakresie 1 10 % wag. kompozycji powłoki oraz polidekstrozy i/lub mannitolu w ilości w zakresie % wag. kompozycji powłoki. 15. Produkt żywnościowy według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń wolny od środka oziębiającego. 16. Sposób ulepszania działania pobudzającego wydzielanie śliny produktu żywnościowego obejmujący włączenie galaktozy do tego produktu żywnościowego. 17. Sposób według zastrz. 16, w którym ten produkt żywnościowy zawiera dodatkowo kwas do użytku spożywczego. 18. Sposób wytwarzania produktu żywnościowego według któregokolwiek z zastrz. 1 do 15,obejmujący włączenie galaktozy do tego produktu żywnościowego. 19. Zastosowanie produktu żywnościowego według któregokolwiek z zastrz. 1 15, do wytwarzania środka leczniczego do leczenia kserostomii. 70

71 Fig.1 Fig.2a i 2b 71