Informacje dotyczące ubezpieczenia zdrowotnego osób uprawiających prostytucję w Niemczech

Transkrypt

1 Informacje dotyczące ubezpieczenia zdrowotnego osób uprawiających prostytucję w Niemczech Wszystkie osoby żyjące w Niemczech muszą być ubezpieczone na wypadek choroby oraz powinny być objęte ochroną w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. W Niemczech funkcjonują dwa systemy ubezpieczenia zdrowotnego: ustawowe ubezpieczenie zdrowotne (GKV) oraz prywatne ubezpieczenie zdrowotne (PKV). Wybór ubezpieczenia zdrowotnego jest uzależniony od różnych czynników. Ważną kwestią jest na przykład to, czy pracuje się na własny rachunek, czy jest się zatrudnionym przez pracodawcę. Spis treści Ubezpieczenie w ramach ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego... 2 Osoby uprawiające prostytucję zatrudnione przez pracodawcę... 2 Osoby uprawiające prostytucję pracujące na własny rachunek... 2 Ubezpieczenie w ramach prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego... 4 Osoby uprawiające prostytucję zatrudnione przez pracodawcę... 4 Osoby uprawiające prostytucję pracujące na własny rachunek... 5 Podstawowa taryfa prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego... 6

2 Strona 2/7 Ubezpieczenie w ramach ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego Osoby uprawiające prostytucję zatrudnione przez pracodawcę W Niemczech systemem ubezpieczenia ustawowego zasadniczo są objęte wszystkie osoby, które są zatrudnione przez pracodawcę. Dotyczy to na przykład osób, które zawarły umowę o pracę z firmą świadczącą usługi seksualne. Takie osoby wykonują pracę na polecenie przełożonego. Formalnie są zatem pracownikami najemnymi. W takim przypadku pracodawca zgłasza pracownika do powszechnej kasy chorych wybranej przez pracownika. Obecnie funkcjonuje około 100 powszechnych kas chorych. W tym kontekście obowiązuje tak zwane prawo wyboru kasy chorych. Składki na ubezpieczenie zdrowotne są potrącane procentowo z wynagrodzenia pracownika maksymalnie do obowiązującej granicy wymiaru składki (2017 rok: 4350 euro miesięcznie). Składki te zasadniczo są opłacane przez pracownika i pracodawcę po połowie. Jeśli jednak kasa chorych będzie żądała zapłaty dodatkowej składki, pracownik musi opłacić ją we własnym zakresie. Pracodawca potrąca część składki należnej ze strony pracownika z jego wynagrodzenia i opłaca całą składkę na rzecz właściwej kasy chorych. Takie same zasady obowiązują w odniesieniu do składek na ubezpieczenie pielęgnacyjne. Kasa chorych wystawia osobom ubezpieczonym elektroniczną kartę zdrowia. Posiadacze takiej karty mogą korzystać nieodpłatnie z prawie wszystkich świadczeń, na przykład z usług oferowanych przez lekarzy, w tym stomatologów, prowadzących własną praktykę lekarską. Tylko w przypadku niektórych świadczeń konieczna jest obowiązkowa dopłata na przykład za leki lub w razie pobytu w szpitalu. Osoby uprawiające prostytucję pracujące na własny rachunek Drugą grupą pracowników są osoby pracujące na własny rachunek. Praca na własny rachunek oznacza pracę bez umowy o pracę, gdy pracownik sam ustala czas i miejsce pracy oraz nie pracuje w strukturach firmowych. Takie osoby same muszą zadbać o ubezpieczenie zdrowotne. Mogą na przykład zawrzeć dobrowolną umowę ubezpieczenia w ramach ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. Tak samo jak w przypadku osób zatrudnionych przez pracodawcę składki na ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne są potrącane procentowo z dochodów. W przypadku osób pracujących na własny rachunek pod uwagę bierze się nie tylko dochody z pracy,

3 Strona 3/7 lecz całość dochodów. Ponieważ osoby pracujące na własny rachunek nie mają pracodawcy, same muszą opłacać swoje składki. Osoby pracujące na własny rachunek również otrzymują elektroniczną kartę zdrowia, która uprawnia do nieodpłatnego korzystania z prawie wszystkich świadczeń z wyjątkiem tych, które wymagają dopłaty. Ważne: Aby zapewnić ciągłość ochrony ubezpieczeniowej, należy niezwłocznie skontaktować się ze swoją dotychczasową kasą chorych. Pracownik kasy chorych wyjaśni możliwości dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego oraz zweryfikuje spełnienie koniecznych warunków. Może się zdarzyć, że osoby żyjące w Niemczech nie są objęte żadną ochroną w ramach ubezpieczenia zdrowotnego na przykład wtedy, gdy przed 1 sierpnia 2013 r. zrezygnowały z ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. Takie osoby powinny niezwłocznie zgłosić się do kasy chorych, w której były ubezpieczone po raz ostatni. Pracownik kasy chorych sprawdzi, czy dana osoba spełnia wymagania uprawniające ją do korzystania z ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. W odniesieniu do osób uprawiających prostytucję, które pracują na własny rachunek i do tej pory nie były ubezpieczone w Niemczech w ramach ubezpieczenia zdrowotnego ponieważ na przykład przyjechały z zagranicy, mogą obowiązywać odrębne regulacje. Obywatele państw członkowskich UE, Islandii, Liechtensteinu, Norwegii i Szwajcarii w określonych okolicznościach mogą zgłosić się do systemu ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. Muszą jednak wykazać, że w swoim dotychczasowym państwie pochodzenia były ostatnio objęte ustawowym ubezpieczeniem zdrowotnym. Oprócz tego muszą niezwłocznie zadbać o swoje ubezpieczenie zdrowotne. Również w tym przypadku mogą wybierać spośród około 100 powszechnych kas chorych. Pracownik wybranej kasy chorych objaśni możliwości ubezpieczeniowe i dalsze procedury. W przypadku ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego nie jest wymagana kontrola stanu zdrowia.

4 Strona 4/7 Ubezpieczenie w ramach prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego Umowę prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego może zawrzeć każda osoba, która nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia w ramach systemu ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. Dotyczy to w szczególności następujących grup: pracownicy mający dochody przekraczające granicę obowiązku ubezpieczenia (w 2017 roku: euro), osoby pracujące na własny rachunek lub osoby uprawiające wolne zawody, osoby, które ostatnio były ubezpieczone prywatnie i które pomimo obowiązku ubezpieczenia obecnie nie są objęte żadną ochroną ubezpieczeniową, osoby, które do tej pory nie były objęte w Niemczech ani ubezpieczeniem ustawowym, ani prywatnym, o ile ich praca zawodowa nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia. Dotyczy to w szczególności osób pracujących na własny rachunek. Obecnie w Niemczech działa ponad 40 prywatnych firm ubezpieczeniowych, które oferują ubezpieczenie zdrowotne. Osoby chcące zawrzeć umowę prywatnego ubezpieczenia mogą wybrać dowolną firmę. Ponieważ każda firma ubezpieczeniowa oferuje własne stawki i sama decyduje o swojej ofercie, warto porównać oferty różnych firm. Osoby uprawiające prostytucję zatrudnione przez pracodawcę Osoby, które zawarły umowę o pracę, na przykład z firmą świadczącą usługi seksualne, i wykonują pracę na polecenie osoby przełożonej, mogą zawrzeć prywatną umowę ubezpieczenia zdrowotnego, jeśli ich roczne dochody przekraczają granicę obowiązku ubezpieczenia. Chodzi o granicę dochodów, do której osoby zatrudnione przez pracodawcę mają obowiązek ubezpieczenia w ramach ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. W 2017 roku granica obowiązku ubezpieczenia to roczne dochody w wysokości euro. Osoby regularnie osiągające wyższe dochody mogą zawrzeć prywatną umowę ubezpieczenia zdrowotnego. W przeciwieństwie do ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego składki na prywatne ubezpieczenie zdrowotne nie są potrącane procentowo z dochodów z pracy. Takie składki są ustalane indywidualnie i ich wysokość jest uzależniona od zakresu świadczeń dostępnych w ramach wybranej oferty, wieku ubezpieczonego oraz jego stanu zdrowia w momencie zawarcia umowy. Dlatego o wysokości składki może poinformować wyłącznie wybrana firma

5 Strona 5/7 ubezpieczeniowa. Można jednak w dużej mierze samemu określić warunki ubezpieczenia, na przykład ustalając udział własny. W ten sposób można obniżyć składkę ubezpieczeniową. To samo obowiązuje w przypadku kontynuacji ubezpieczenia. Również w przypadku prywatnie ubezpieczonych pracowników pracodawca pokrywa część kosztów ubezpieczenia zdrowotnego. Opłaca on połowę faktycznej składki, jednak nie więcej, niż gdyby pracownik był objęty ubezpieczeniem ustawowym. Firmy należące do PKV-Verband (stowarzyszenia firm oferujących prywatne ubezpieczenie zdrowotne) spełniają wszystkie wymagania określone w art. 257 ust. 2a SGB V (kodeksu prawa socjalnego, tom V), w związku z czym pracownicy, o których mowa powyżej, mają prawo do dopłaty ze strony pracodawcy, jeśli zawarły umowę ubezpieczeniową z firmą, która jest członkiem PKV-Verband. To samo dotyczy prywatnego ubezpieczenia pielęgnacyjnego: również w tym przypadku można liczyć na dopłatę ze strony pracodawcy. Osoby, które zawarły prywatną umowę ubezpieczenia zdrowotnego, mają zagwarantowane świadczenia w ramach zawartej ochrony ubezpieczeniowej przez całe życie; tych świadczeń nie można później obniżyć. Większość firm oferujących prywatne ubezpieczenie zdrowotne wydaje osobom, dla których zawarta umowa ubezpieczeniowa stanowi zarówno podstawową, jak i dodatkową ochronę, specjalną kartę przeznaczoną dla osób ubezpieczonych prywatnie. Zarówno osoby ubezpieczone, jak i lekarze oraz farmaceuci mogą dobrowolnie korzystać z tej karty. Nie trzeba mieć przy sobie karty, aby móc skorzystać ze świadczeń. Osoby uprawiające prostytucję pracujące na własny rachunek Osoby pracujące na własny rachunek zawsze mogą zawrzeć prywatną umowę ubezpieczenia zdrowotnego niezależnie od dochodów. Poniższe zasady obowiązują również w odniesieniu do osób samozatrudnionych. Firma ubezpieczeniowa ustala wysokość składki na podstawie różnych parametrów, takich jak zakres świadczeń, wiek ubezpieczonego oraz jego stan zdrowia, niezależnie od dochodów. Osoby pracujące na własny rachunek same muszą opłacić pełną składkę zarówno w przypadku prywatnego, jak i ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. Osoby samozatrudnione nie mogą liczyć na dopłaty. Warunki prywatnej ochrony ubezpieczeniowej można dostosować do swoich potrzeb, a więc samemu ustalić wysokość składki.

6 Strona 6/7 Nie ma przy tym znaczenia, czy prywatną umowę ubezpieczenia zdrowotnego zawiera osoba pracująca na własny rachunek czy osoba zatrudniona przez pracodawcę. Osoby chcące zawrzeć prywatną umowę ubezpieczeniową mają bogaty wybór ofert ubezpieczeniowych i mogą w dużej mierze same zaplanować swoją ochronę ubezpieczeniową. W zależności od sytuacji życiowej możliwe jest też odpowiednie dostosowanie warunków ubezpieczenia. Podstawowa taryfa prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego Zawarcie prywatnej umowy ubezpieczenia zdrowotnego jest dobrowolne dla obu stron. Jeśli po złożeniu wniosku o objęcie ochroną ubezpieczeniową otrzyma się niesatysfakcjonującą ofertę ubezpieczenia, oczywiście nie ma obowiązku przyjęcia takiej oferty. Również firma ubezpieczeniowa może odrzucić wniosek. Niezależnie od tej zasadniczej dobrowolności, w określonych warunkach można mieć również prawo do objęcia prywatnym ubezpieczeniem zdrowotnym. W ramach prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązuje taryfa socjalna, w przypadku której firmy oferujące prywatne ubezpieczenie zdrowotne są zobowiązane do zawarcia umowy w określonych okolicznościach; jest ona nazywana taryfą podstawową. Ubezpieczyciel musi przyjąć wniosek o objęcie taryfą podstawową, jeśli dana osoba: nie jest objęta żadnym ubezpieczeniem zdrowotnym i nie podlega systemowi ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego, złożyła wniosek w terminie sześciu miesięcy po rozpoczęciu dobrowolnego ubezpieczenia w ramach ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego, jest ubezpieczona prywatnie i jej obecna umowa ubezpieczeniowa została zawarta po 31 grudnia 2008 r. Taryfa podstawowa oferuje świadczenia odpowiadające świadczeniom w ramach ustawowego ubezpieczenia zdrowotnego. Firma ubezpieczeniowa co prawda nie może odrzucić żadnego wniosku ani nie może pobierać dopłat z tytułu ryzyka, ale musi przeprowadzić kontrolę stanu zdrowia. Wyniki kontroli będą brane pod uwagę przy ewentualnej późniejszej zmianie taryfy. Jeśli dana osoba odmówi odpowiedzi na pytania dotyczące stanu zdrowia, firma ubezpieczeniowa może nie zgodzić się na objęcie jej ochroną ubezpieczeniową.

7 Strona 7/7 Wydawca: GKV Spitzenverband Reinhardtstraße Berlin Telefon: Telefaks: