Wstęp. Fields marked with * are mandatory.

Transkrypt

1 Konsultacje społeczne w sprawie sposobu funkcjonowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 ( rozporządzenie Bruksela IIa ) Fields marked with * are mandatory. Wstęp

2 Liczba sporów w sprawach rodzinnych w UE wzrosła ze względu na większą mobilność obywateli oraz rosnącą liczbę rodzin międzynarodowych, zwłaszcza rodzin, których członkowie są obywatelami różnych krajów, mieszkają w różnych krajach UE lub w kraju UE, którego jedno z nich lub oboje nie są obywatelami. Rozporządzenie Bruksela IIa (zwane dalej rozporządzeniem ) jest podstawą unijnej współpracy sądowej w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej. Rozporządzenie stosuje się od dnia 1 marca 2005 r. we wszystkich państwach członkowskich UE z wyjątkiem Danii. Rozporządzenie określa w sytuacjach o charakterze transgranicznym sąd właściwy dla małżonków, którzy chcą się rozwieść, pozostać w separacji lub unieważnić małżeństwo. Jeżeli chodzi o stosunki między dziećmi i ich rodzicami, bez względu na to, czy rodzice pozostają w związku małżeńskim, rozporządzenie określa właściwość sądu do rozstrzygania sporów dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, w tym pieczy nad dzieckiem i prawa do odwiedzin, przede wszystkim w celu ochrony dobra dziecka. W przypadku uprowadzenia dziecka za granicę przez jednego z rodziców rozporządzenie określa procedurę powrotu dziecka do miejsca zwykłego pobytu. Ponadto rozporządzenie zapobiega prowadzeniu różnych postępowań równolegle przed sądami różnych państw UE i ma na celu zapewnienie swobodnego przepływu orzeczeń, dokumentów urzędowych lub porozumień w oparciu o wzajemne zaufanie między państwami UE. Ostatnio Komisja rozpoczęła przegląd funkcjonowania tego rozporządzenia. W tym celu opublikowała sprawozdanie dotyczące sposobu jego wykorzystane w ogólnej ocenie funkcjonowania rozporządzenia. stosowania. Wyniki tych konsultacji zostaną Kwestionariusz jest skierowany do jak najszerszych kręgów społeczeństwa, ponieważ ważne jest, by Komisja Europejska uzyskała opinie wszystkich zainteresowanych osób prywatnych, prawników, pracowników akademickich, organizacji, sądów, organów krajowych i państw członkowskich. Nawet jeżeli nie są Państwo ekspertami w tej dziedzinie, zachęcamy do udzielenia odpowiedzi przynajmniej na wybrane pytania. Aby umożliwić nam jak najdokładniejsze przeanalizowanie otrzymanych odpowiedzi, prosimy o podanie kilku podstawowych informacji o sobie. Kwestionariusz można wypełnić online. W ostatniej części kwestionariusza można również załączyć oddzielny dokument z dodatkowymi uwagami. Odpowiedzialny dział: Komisja Europejska, DG ds. Sprawiedliwości, Dział A 1 Polityka wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych JUST-CIVIL-COOP@ec.europa.eu Wszystkie odpowiedzi zostaną opublikowane na stronie internetowej Komisji Europejskiej, pod warunkiem że respondenci podadzą swoje imię i nazwisko lub nazwę. Prosimy zapoznać się z podanym niżej oświadczeniem w sprawie polityki prywatności, zawierającym ważne informacje na temat przetwarzania danych osobowych i treści odpowiedzi.

3 Szczegółowe oświadczenie o ochronie prywatności consultations_model_ps_en.pdf CS.pdf EL.pdf HU.pdf PS_bg.pdf PS_da.pdf PS_de.pdf PS_es.pdf PS_ET.pdf PS_fi.pdf PS_fr.pdf PS_ga.pdf PS_hr.pdf PS_it.pdf PS_lt.pdf PS_lv.pdf PS_mt.pdf PS_nl.pdf PS_pt.pdf PS_RO.pdf PS_sl.pdf PS_sv.pdf SK.pdf PS_pl.pdf Dane dotyczące respondenta 1. Proszę wskazać, w jakim charakterze biorą Państwo udział w konsultacjach* Osoba prywatna Sędzia Pracownik sądu Prokurator Prawnik Komornik Notariusz Osoba wykonująca inny zawód prawniczy Pracownik administracji centralnej Nauczyciel akademicki Przedstawiciel administracji krajowej Inne * Proszę wyjaśnić

4 2. Proszę wskazać kraj, w którym mają Państwo miejsce zamieszkania lub siedzibę* Austria Belgia Bułgaria Chorwacja Cypr Czechy Dania Estonia Finlandia Francja mcy Grecja Węgry Irlandia Włochy Łotwa Litwa Luksemburg Malta Holandia Polska Portugalia Rumunia Słowacja Słowenia Hiszpania Szwecja Wielka Brytania Inne * Proszę wskazać swój kraj 3. Czy mają Państwo praktyczne doświadczenie związane ze stosowaniem rozporządzenia? *

5 Jeśli tak, w jakim charakterze? Sędzia Prawnik Notariusz Osoba wykonująca inny zawód prawniczy Prokurator Komornik Pracownik sądu Pracownik administracji centralnej Małżonek/małżonka Rodzic Inne W jakim charakterze? 4. Prosimy podać informacje potrzebne do kontaktu: imię i nazwisko, nazwę instytucji, adres i * adres * Ogólny sposób funkcjonowania rozporządzenia 5. Czy uważają Państwo, że rozporządzenie jest użytecznym narzędziem dla małżonków będących stronami międzynarodowych rozwodów, separacji sądowej lub spraw o unieważnienie małżeństwa?

6 Proszę wyjaśnić 6. Czy uważają Państwo, że rozporządzenie jest użytecznym narzędziem w sprawach transgranicznych dotyczących pieczy nad dzieckiem? Proszę wyjaśnić 7. Czy uważają Państwo, że rozporządzenie jest użytecznym narzędziem w sprawach transgranicznych dotyczących prawa do osobistej styczności z dzieckiem? Proszę wyjaśnić 8. Czy uważają Państwo, że rozporządzenie jest pomocnym i skutecznym narzędziem w przypadkach uprowadzenia dziecka za granicę przez jednego z rodziców?

7 Proszę wyjaśnić Jurysdykcja (określenie sądu właściwego do rozpoznania sprawy) a) sprawy małżeńskie (rozwody, separacje, unieważnienie małżeństwa) Rozporządzenie zawiera siedem alternatywnych sposobów określania właściwości sądu, albo na podstawie tego, w jakim państwie znajduje się miejsce zamieszkania, albo tego, jakiego kraju obywatelstwo posiadają małżonkowie. Umożliwia to stronom wybór pomiędzy różnymi sądami, w których mogą wszcząć postępowanie. W niektórych przypadkach jedna ze stron może być szczególnie zainteresowana przeprowadzeniem sprawy przez określony sąd i w związku z tym może starać się prześcignąć współmałżonka z wniesieniem sprawy, aby mieć pewność, że przepisy zastosowane w postępowaniu rozwodowym zabezpieczą jej własne interesy. W rozporządzeniu Rzym III udało się ograniczyć możliwość wzajemnego ubiegania się małżonków we wnoszeniu sprawy do sądu, ponieważ ustanowiono zharmonizowane zasady określające prawo mające zastosowanie w sprawach małżeńskich w uczestniczących krajach UE. Jednak zjawiska wzajemnego ubiegania się małżonków przy wnoszeniu spraw do sądu nie wyeliminowano zupełnie, ponieważ rozporządzenia Rzym III nie stosuje się jeszcze we wszystkich państwach członkowskich UE (rozporządzenie stosuje się obecnie w 14 krajach UE, a wkrótce obowiązywać będzie w dwóch kolejnych krajach UE). 9. Czy uważają Państwo, że sposoby określania jurysdykcji sądu w sprawach małżeńskich należy zmienić tak, aby zmniejszyć ryzyko wzajemnego ubiegania się małżonków przy wnoszeniu sprawy do sądu? W jaki sposób? Poprzez ustanowienie kolejności sposobów określania jurysdykcji sądu, który powinien rozpatrywać sprawę Poprzez wprowadzenie wymogu zgody współmałżonka po dokonaniu wyboru właściwego sądu w oparciu o stałe miejsce zamieszkania powoda Inne

8 Proszę określić Rozporządzenie nie przewiduje możliwości uzgodnienia przez małżonków jurysdykcji sądu, który powinien rozpatrzyć ich sprawę o rozwód lub separację (umowa dotycząca właściwości sądu). Umożliwienie małżonkom ustalenia jurysdykcji sądu mogłoby okazać się szczególnie użyteczne w przypadku rozwodów przeprowadzanych za porozumieniem stron, zwłaszcza że na mocy rozporządzenia Rzym III małżonkowie mają możliwość porozumienia się w kwestii prawa mającego zastosowanie do ich sporu małżeńskiego. 10. Czy małżonkowie powinni mieć możliwość wyboru właściwego sądu za obopólną zgodą? Jeżeli tak, to czy wybór małżonków powinien być ograniczony do sądów państwa UE, z którym jeden małżonek lub oboje mają ścisły związek? Proszę określić, czy powinno mieć zastosowanie jedno lub więcej z poniższych kryteriów: W momencie gdy zawierane jest porozumienie, krajem UE, którego sądy zostały wybrane przez małżonków jest kraj, w którym małżonkowie mieli miejsce stałego pobytu co najmniej przez pewien okres, pod warunkiem, że nie zakończył się on na określony czas przed wszczęciem postępowania przez sąd W momencie zawarcia porozumienia jedno z małżonków jest obywatelem tego kraju UE W momencie wszczęcia postępowania sądy tego kraju UE są odpowiedzialne za rozpatrzenie sprawy na mocy głównych postanowień dotyczących jurysdykcji tego rozporządzenia Inne Proszę określić

9 11. Czy formalne wymogi takiego porozumienia powinny zostać opracowane na podstawie innych instrumentów unijnych, takich jak: Rozporządzenie o zobowiązaniach alimentacyjnych, art. 4(2) Inne Proszę określić b) kwestie dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej (prawo do pieczy nad dzieckiem i do osobistej styczności z dzieckiem) Zasada ogólna wynikająca z rozporządzenia polega na tym, że jurysdykcję do orzekania w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej mają sądy kraju UE, w którym dziecko to ma miejsce stałego pobytu. Jednakże w przypadku gdy postępowanie rozwodowe wciąż toczy się przed sądem w kraju UE innym niż kraj stałego pobytu dziecka lub gdy toczą się w tym kraju inne postępowania, a dziecko łączy szczególny związek z tym państwem, rozporządzenie umożliwia rodzicom rozszerzenie właściwości sądów tego kraju, jeżeli leży to w interesie dziecka. 12. Czy Państwa zdaniem należy zmienić warunki stosowania tych przepisów? W jaki sposób? Rozporządzenie umożliwia sądowi, który jest zobowiązany do rozpatrzenia sprawy, aby uznał, że sąd w innym kraju UE jest lepiej umiejscowiony dla osądzenia sprawy. Rozporządzenie stanowi, że sądy powinny współpracować w celu przekazania sprawy bezpośrednio lub za pośrednictwem organów centralnych wyznaczonych przez każde państwo UE. 13. Czy uważają Państwo, że należy poprawić mechanizm współpracy mający na celu sprawne przeprowadzenie takiego przekazania?

10 W jaki sposób? c) jurysdykcja kwestie dotyczące spraw małżeńskich oraz spraw dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej Rozporządzenie umożliwia uniknięcie prowadzenia równoległych postępowań między tymi samymi stronami w tej samej sprawie ( lis pendens) i w konsekwencji zapobiega wydawaniu sprzecznych orzeczeń przez sądy w różnych państwach członkowskich UE. 14. Czy uważają Państwo, że istniejące przepisy skutecznie zapobiegają prowadzeniu równoległych postępowań? W jaki sposób można je ulepszyć? Proszę wyjaśnić W niektórych przypadkach postępowanie między tymi samymi stronami i w tej samej sprawie toczy się równolegle przed sądem kraju UE oraz przed sądem kraju nienależącego do UE. Rozporządzenie nie zawiera obecnie przepisów zapobiegających prowadzeniu postępowań równoległych i wydawaniu sprzecznych orzeczeń w takiej sytuacji. 15. Czy uważają Państwo, że rozporządzenie powinno odnosić się do spraw wnoszonych do sądów w kraju UE oraz do sądów w kraju nienależącym do UE? Proszę wyjaśnić W przypadkach nie cierpiących zwłoki może zaistnieć potrzeba przyjęcia tymczasowych, w tym zabezpieczających, środków (takich jak umieszczenie dziecka pod nadzorem instytucji opiekuńczej) przez sądy w kraju UE w odniesieniu do osoby lub mienia znajdujących się w tym państwie, nawet jeśli sądy te nie posiadają właściwości co do istoty sprawy.

11 16. Czy uważają Państwo, że istniejące przepisy funkcjonują skutecznie? W jaki sposób można je ulepszyć? W niektórych przypadkach rozporządzenie umożliwia określenie jurysdykcji sądu na podstawie prawa krajowego. Na przykład w sprawach małżeńskich, dostęp małżonków do sądu w kraju UE, w przypadku gdy posiadają oni obywatelstwo różnych krajów UE i mieszkają w państwie nienależącym do UE, zależy od przepisów prawa każdego z tych krajów UE. Prawo krajowe każdego z krajów UE ma również zastosowanie do określenia, który sąd ma jurysdykcję do orzekania w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej za wspólne dziecko, jeżeli dziecko to ma miejsce stałego pobytu w państwie nienależącym do UE, a rodzice nie godzą się wyraźnie na rozszerzenie właściwości sądów kraju UE, przed którymi toczy się inne postępowanie. W rozporządzeniu brakuje zasady określającej, którego państwa UE sądy są odpowiedzialne w poszczególnych sytuacjach. Powoduje to, że obywatele UE mają do czynienia z brakiem przewidywalności i z nierównym dostępem do wymiaru sprawiedliwości z uwagi na różnice w przepisach państw członkowskich UE. Zasadę określającą właściwość sądu do rozpatrzenia sprawy we wszystkich sytuacjach wprowadzono w najnowszych instrumentach UE. ( Rozporządzenie w sprawie zobowiązań alimentacyjnych, rozporządzenie spadkowe) 17. Czy byłoby przydatne rozwiązanie problemu braku jednolitej reguły, tak by umożliwić określenie odpowiedzialnego sądu we wszystkich sytuacjach? Proszę wyjaśnić W wyjątkowych przypadkach, gdy postępowanie nie może toczyć się w państwie nienależącym do UE (na przykład z powodu wojny domowej), korzystne może być umożliwienie sądowi w kraju UE przyjęcia właściwości w danej sprawie, aby zaradzić sytuacjom pozbawienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Tego rodzaju podejście zastosowano w najnowszych instrumentach UE, aby rozwiązać problem ewentualnego braku dostępu do wymiaru sprawiedliwości. (Rozporządzenie w sprawie zobowiązań alimentacyjnych, rozporządzenie spadkowe) 18. Czy uważają Państwo, że rozporządzenie powinno zapewniać dostęp do wymiaru sprawiedliwości w przypadku, gdy właściwe sądy spoza UE nie mogą wykonywać swojej jurysdykcji?

12 Proszę wyjaśnić Powrót dziecka w przypadku uprowadzenia za granicę przez jednego z rodziców na terenie UE Rozporządzenie zaostrza wymogi określone w Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, w celu zapewnienia natychmiastowego powrotu dziecka, na przykład poprzez wprowadzenie ścisłego terminu (sześć tygodni na wydanie orzeczenia w sprawie powrotu dziecka) oraz ograniczenie sądowi możliwości odmówienia zarządzenia powrotu dziecka. W niektórych przypadkach możliwe jest skorzystanie z procedury przyspieszonej w celu wyeliminowania możliwości odmowy zarządzenia powrotu dziecka przez dany kraj UE. 19. Czy uważają Państwo, że rozporządzenie skutecznie zapewnia natychmiastowy powrót dziecka na terenie UE? W jaki sposób można je ulepszyć? Zniesienie stwierdzenia wykonalności (exequatur) W chwili obecnej w niektórych dziedzinach rozporządzenie nadal wymaga dopełnienia formalności w celu uznania i stwierdzenia wykonalności orzeczeń, dokumentów urzędowych i porozumień z innego kraju UE (exequatur). Stwierdzenie wykonalności zniesiono wyłącznie w odniesieniu do orzeczeń dotyczących prawa osobistej styczności z dzieckiem i orzeczeń w sprawach powrotu dziecka, co do których wydano stosowne zaświadczenia. Fakt, że nie zniesiono stwierdzenia wykonalności w przypadku pozostałych orzeczeń, dotyczących np. umieszczenia dziecka w innym kraju UE lub pieczy nad dzieckiem, może prowadzić do wszczynania złożonych, długotrwałych i kosztownych postępowań. 20. Czy uważają Państwo, że wszystkie orzeczenia, dokumenty urzędowe oraz porozumienia dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej powinny móc przepływać swobodnie między krajami UE bez obowiązku stwierdzania wykonalności?

13 W przypadku odpowiedzi nie, czy uważają Państwo, że w szczególności orzeczenia dotyczące umieszczenie dziecka w placówce opiekuńczej lub w rodzinie zastępczej w innym kraju UE powinny móc przepływać swobodnie między krajami UE bez obowiązku stwierdzania wykonalności? 21. Jeżeli zniesienie stwierdzenia wykonalności należy rozszerzyć, czy uważają Państwo, że konieczne jest utrzymanie środków ochronnych w odniesieniu do: kwestii związanych z polityką publiczną właściwego doręczania dokumentów prawa stron do bycia wysłuchanym prawa dziecka do bycia wysłuchanym sprzecznych orzeczeń Zgodność z procedurą dotyczącą umieszczania dziecka w innym kraju UE Inne Proszę określić Wysłuchanie dziecka Aby umożliwić swobodny obieg decyzji między krajami UE, zgodnie z przepisami rozporządzenia dziecko powinno mieć możliwość zostania wysłuchanym. W wyniku rozbieżności między krajami UE, związanych z zastosowaniem tego środka ochronnego, na przykład w odniesieniu do dojrzałości dziecka lub przebiegu wysłuchania, mogą pojawić się trudności, które doprowadzą do nieuznania, niewykonalności lub niewykonania orzeczenia wydanego w innym kraju UE. 22. Czy uważają Państwo, że wspólne minimalne standardy dotyczące wysłuchanie dziecka mogłyby pomóc w uniknięciu odmowy uznania, stwierdzenia wykonalności lub wykonania orzeczenia wydanego w innym kraju UE? Jeśli tak, jakie są główne rozbieżności powodujące problemy, które można by rozwiązać poprzez ustanowienie wspólnych minimalnych standardów? Wykonywanie

14 W praktyce wciąż istnieją przeszkody dotyczące faktycznego wykonania orzeczeń w zakresie odpowiedzialności rodzicielskiej. W przypadkach uprowadzenia dziecka za granicę istotną rolę w wykonywaniu orzeczeń zarządzających powrót odgrywa czas. Ponieważ procedury wykonywania takich orzeczeń podlegają prawu kraju, w którym mają być wykonane, środki wykonania różnią się w poszczególnych krajach. Ponadto w niektórych systemach krajowych brak specjalnych przepisów wykonania orzeczeń z zakresu prawa rodzinnego, dlatego też nie uwzględnia się w nich tego, że w dziedzinie prawa rodzinnego upływ czasu może powodować nieodwracalne skutki. 23. Czy uważają Państwo, że ważne jest, by poprawić faktyczną skuteczność wykonywania orzeczeń dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej wydanych w innym kraju UE? Jeżeli tak, to w jaki sposób można ulepszyć sposób wykonywania orzeczeń wydanych w innym kraju UE? 24. Czy uważają Państwo, że należy usprawnić wykonywanie orzeczeń zarządzających powrót? Jeżeli tak, w jaki sposób można usprawnić wykonywanie orzeczeń zarządzających powrót? Współpraca między organami centralnymi W rozporządzeniu przyjęto przepisy dotyczące współpracy między organami centralnymi w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej. Współpraca ta ma kluczowe znaczenie dla skutecznego stosowania rozporządzenia. Na mocy rozporządzenia organy centralne muszą na przykład gromadzić i wymieniać informacje na temat sytuacji dziecka (na przykład w związku z opieką lub postępowaniem o powrót dziecka) i pomagać podmiotom posiadającym odpowiedzialność rodzicielską w uznawaniu i wykonywaniu wydanych wobec nich orzeczeń (w szczególności dotyczących prawa do osobistej styczności z dzieckiem oraz powrotu dziecka). 25. Ogólnie rzecz biorąc, czy uważają Państwo, że współpraca między organami centralnymi działa prawidłowo? Jeśli nie, jakie najpoważniejsze trudności w tej dziedzinie Państwo napotykają?

15 W chwili obecnej rozporządzenie nie przewiduje obowiązkowego stosowania formularzy do celów współpracy między organami centralnymi. Może to utrudnić współpracę organów centralnych. 26. Czy taką współpracę między organami centralnymi można by ulepszyć poprzez obowiązkowe stosowanie formularzy przetłumaczonych na wszystkie języki urzędowe UE, aby ułatwić wymianę informacji między tymi organami? Rozporządzenie stanowi, że organy centralne powinny ułatwiać zawieranie porozumień między podmiotami odpowiedzialności rodzicielskiej poprzez mediację. 27. Czy uważają Państwo, że byłoby wskazane, aby w rozporządzeniu znalazły się dodatkowe przepisy mające na celu szersze wykorzystywanie mediacji? Jeśli tak, proszę określić, w jakiej formie? Na mocy rozporządzenia, organy centralne muszą dostarczyć sądom niezbędnych informacji i udzielić pomocy w związku z umieszczeniem dziecka w innym kraju UE. 28. Czy uważają Państwo, że przepis ten należy poprawić? Jeśli tak, proszę określić, w jakiej formie? Instytucje opieki nad dzieckiem odgrywają ważną rolę w sytuacjach międzynarodowych, w których należy rozważyć najlepiej pojęte dobro dziecka oraz w budowaniu wzajemnego zaufania między krajami UE. 29. Czy uważają Państwo, że współpraca pomiędzy organami centralnymi i lokalnymi systemami opieki nad dziećmi w sytuacjach międzynarodowych jest wystarczająco skuteczna, aby zapewnić skuteczne stosowanie przepisów rozporządzenia?

16 Proszę wyjaśnić 30. Czy istnieje potrzeba dostosowania współpracy między organami centralnymi i lokalnymi instytucjami zajmującymi się opieką nad dziećmi, by w ich zakresie obowiązków lepiej uwzględnić sprawy międzynarodowe? Jeśli tak, proszę określić, w jakiej formie? Umieszczenie dziecka poza rodziną w innym państwie członkowskim Jeżeli sąd danego kraju UE rozważa umieszczenie dziecka w innym kraju UE w placówce opiekuńczej lub w rodzinie zastępczej i o ile wymagana jest w tym kraju interwencja organu publicznego w sprawach krajowych dotyczących umieszczenia dziecka poza rodziną, sąd musi skonsultować się z organem centralnym lub z innym właściwym organem w tym innym państwie członkowskim i uzyskać zgodę właściwego organu tego państwa, zanim wyda orzeczenie o umieszczeniu dziecka poza rodziną. Obecnie procedury konsultacji i zgody podlegają przepisom prawa krajowego kraju przyjmującego. W przypadku gdy sąd rozważa umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej w innym kraju UE i nie jest wymagana interwencja organu publicznego w kraju przyjmującym, sąd musi poinformować organ centralny lub inny organ odpowiedzialny w kraju przyjmującym. 31. Czy uważają Państwo, że przepisy rozporządzenia określające zasady umieszczenie dziecka w innym kraju UE funkcjonują w sposób zadowalający? Jeśli nie, jakie proponowaliby Państwo rozwiązanie? Zaświadczenia Rozporządzenie obejmuje cztery różne zaświadczenia, które mają ułatwić przesyłanie na terenie UE orzeczeń, dokumentów urzędowych i porozumień.

17 32. Czy uważają Państwo, że zaświadczenia znajdujące się w załączniku do rozporządzenia pełnią swoją funkcję w sposób zadowalający? Jeśli nie, jakie proponowaliby Państwo rozwiązanie? Stosunek do innych instrumentów Rozporządzenie stanowi uzupełnienie Konwencji haskiej z dnia 25 października 1980 r. o cywilnych aspektach uprowadzenia dziecka za granicę. 33. Czy uważają Państwo, że przepisy regulujące stosunki między rozporządzeniem a konwencją haską z 1980 r. działają w sposób zadowalający? Jeśli nie, jakie proponowaliby Państwo rozwiązanie? Rozporządzenie zawiera przepisy zapewniające zgodność z Konwencją haską z dnia 19 października 1996 r. w sprawie jurysdykcji, właściwego prawa, uznawania, wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie odpowiedzialności rodzicielskiej oraz środków ochrony dziecka. 34. Czy uważają Państwo, że przepisy regulujące stosunki między rozporządzeniem a konwencją haską z 1996 r. działają w sposób zadowalający? Jeśli nie, jakie proponowaliby Państwo rozwiązanie? Inne kwestie

18 35. Czy istnieją inne przepisy rozporządzenia, które, Państwa zdaniem, należałoby udoskonalić? 36. Czy chcieliby Państwo przedstawić jakieś inne uwagi? Mogą Państwo załączyć oddzielny dokument z dodatkowymi uwagami. Dziękujemy za wypełnienie formularza!