STATUT WSPÓLNOTY MIRIAM BRAMA NIEBIOS. I Kim jesteśmy?

Transkrypt

1 STATUT WSPÓLNOTY MIRIAM BRAMA NIEBIOS I Kim jesteśmy? 1. Jesteśmy Charyzmatyczną Wspólnotą Maryjną w łonie Odnowy w Duchu Świętym, powstałą przy parafii św. Anny w Lubartowie. Wspólnota jest podporządkowana strukturom Archidiecezji Lubelskiej oraz ściśle współpracuje z Koordynacją Wspólnot Odnowy w Duchu Świętym Diecezji Lubelskiej. 2. Dnia 4 grudnia 2012 r. podczas Mszy Świętej kończącej Seminarium Odnowy Wiary, zgodnie z wolą Boga i w imieniu Kościoła bp Mieczysław Cisło pobłogosławił i uroczyście wypowiedział wybrane przez Wspólnotę imię: "Miriam Brama Niebios. 3. Jesteśmy przekonani, Ŝe imię to, jest dla nas wezwaniem do tego, by szczególnie czcić Maryję, Matkę BoŜą i naśladować Ją w swoim Ŝyciu. Charyzmatem naszej Wspólnoty jest duchowość Maryjna. Duchowość ta opiera się na medytacji cnót Maryi zawartych w Piśmie Świętym, róŝańcu, nauce Kościoła oraz w dziele św. Ludwika M. Grignion de Montfort TRAKTAT o prawdziwym naboŝeństwie do Najświętszej Maryi Panny. Tam odczytujemy wolę samego Boga: Wreszcie Bóg pragnie, by Jego Najświętsza Matka była obecnie więcej znana, więcej miłowana, więcej czczona niŝ kiedykolwiek: co niewątpliwie nastąpi, jeśli wybrani, za łaską i światłem Ducha Świętego podejmą tę praktykę wewnętrzną i doskonałą, ( ). Poznają oni wspaniałość tej władczyni i poświęcą się całkowicie Jej słuŝbie jako poddani i niewolnicy z miłości. ( ) Poznają miłosierdzie, którego Ona jest pełna, oraz potrzebę Jej pomocy, w jakiej się sami znajdują, i uciekać się do Niej będą we wszystkim, jako do swej ukochanej orędowniczki i pośredniczki u Jezusa Chrystusa. Zrozumieją, iŝ jest Ona najłatwiejszą, najkrótszą i najdoskonalszą drogą, by dojść do Jezusa Chrystusa, i poświęcą się Jej ciałem i duszą bez zastrzeŝeń, aŝeby jednak całkowicie naleŝeć do Jezusa. 1 Przez Najświętszą Maryję Pannę przyszedł na świat Jezus Chrystus i przez Nią teŝ chce On w świecie panować. 2 Dlatego za przykładem pasterzy Kościoła (kard. Augusta Hlonda, kard. Stefana Wyszyńskiego, św. Jana Pawła II) wyraŝamy całkowitą przynaleŝność do Jezusa za pośrednictwem Maryi Totus Tuus ego sum, et omnia mea tua sunt Oto cały jestem Twój i wszystko, co moje - Twoim jest. 3 Oddając się w Świętą Niewolę Miłości Maryi pragniemy, aby Ona i uczniami Jezusa Chrystusa (Ad Iesum per Mariam). ukształtowała nas sługami Lecz kimŝe będą owi słudzy, niewolnicy i dzieci Maryi? Będą oni ogniem gorejącym, wysłannikami Pana, którzy wszędzie wzniecać będą ogień BoŜej miłości (Ps 104[103],3). 4 Wiemy wreszcie, iŝ będą to prawdziwi uczniowie Jezusa Chrystusa, kroczący śladami Jego ubóstwa, pokory, wzgardy świata i miłości uczący w czystej prawdzie wąskiej drogi BoŜej, wedle Ewangelii świętej, a nie wedle zasad świata, ( ). 5 1 św. L. M. Grignion de Montfort, TRAKTAT o prawdziwym naboŝeństwie do Najświętszej Maryi Panny, Wydanie VIII, Wydawnictwo KsięŜy Marianów MIC, Warszawa 2006, nr 55, str TamŜe, nr 1, str TamŜe, nr 266, str TamŜe, nr 56, str TamŜe, nr 59, str

2 Mając świadomość swej ludzkiej słabości i ułomności, pragniemy poprzez naszą drogę nieustannego nawracania, modlitwę, świadectwo Ŝycia i słuŝbę na wzór Maryi, aby Królestwo BoŜe rozszerzało się wśród nas, w naszych rodzinach II Cel Wspólnoty 1. Troską Wspólnoty jest głoszenie kerygmatu i poszukiwanie skutecznych form ewangelizacji. 2. Przez Maryję staramy się odkrywać Miłość Boga, objawioną w Jezusie Chrystusie i w mocy Ducha Świętego. 3. Celem Wspólnoty jest oŝywianie i umacnianie wiary jej członków. Podstawą wiary jest Ŝywa, osobista relacja z Bogiem, najwaŝniejszą rolę w tej relacji odgrywa Miłość Boga, która jest większa od naszych grzechów. To Miłość ma być motywacją do Ŝycia w świętości a nie lęk, czy powinność. 4. Pragnieniem członków Wspólnoty jest naśladowanie cnót Maryi i oddanie się całkowicie do Jej dyspozycji, uwielbianie Boga w codzienności oraz angaŝowanie się w Ŝycie parafii, miasta. III Realizacja celów Wspólnoty Źródło i cel naszych działań odnajdujemy w Kościele Chrystusowym. Chcemy budować Go przez zgłębianie nauki Kościoła Katolickiego, odczytywanie i rozwijanie złoŝonych w nas mocą Ducha Świętego darów BoŜych, zawierzanie Bogu przez Maryję własnej drogi Ŝycia oraz pracę w słuŝbie Bogu, Kościołowi i drugiemu człowiekowi. 1. Spotykamy się regularnie, we wtorki o godz w Bazylice św. Anny w Lubartowie. KaŜde spotkanie rozpoczynamy modlitwą róŝańcową, która wprowadza nas w uwielbienie Boga w Eucharystii, Adoracji i w Słowie BoŜym. 2. Spotykamy się takŝe w małych Grupach Dzielenia, w naszych domach. 3. Uroczyście obchodzimy święta Maryjne. 4. śycie wspólnotowe rozwijamy przez róŝne formy, m.in.: rekolekcje; warsztaty; seminaria; agape; konferencje; włączanie się w Ŝycie parafii; spotkania integracyjne (np. ognisko, wyjazdy do kina). IV Zadania Wspólnoty Naszym głównym zadaniem jest odpowiedzieć swoim Ŝyciem na dar zbawienia. Chcemy to robić poprzez naśladowanie cnót Maryi, w mocy Ducha Świętego w Ŝyciu osobistym i wspólnotowym. 1. Osobista relacja z Bogiem budowana jest poprzez: korzystanie z sakramentów świętych; regularną, osobistą Adorację Najświętszego Sakramentu; codzienną medytację Pisma Świętego; codzienną modlitwę osobistą; pełnienie dzieł miłosierdzia; 2

3 modlitwę w intencji Wspólnoty - pierwszą tajemnicą radosną Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie, w miarę moŝliwości codziennie o godz. 21-szej. 2. Wspólnotowe Ŝycie z Bogiem ubogacamy poprzez: regularne uczestnictwo w Eucharystii; regularne uczestnictwo w Adoracji Najświętszego Sakramentu; regularne uczestnictwo w spotkaniach modlitewnych wspólnoty i w Grupach Dzielenia; ewangelizację słowem, czynem i przykładem (świadectwo Ŝycia); czynny udział w podejmowanych przez Wspólnotę dziełach; troskę o dobro innych osób we Wspólnocie; szczerość i przejrzystość w relacjach wewnątrz Wspólnoty; troskę o Kościół Święty zwłaszcza poprzez czynne zaangaŝowanie w Ŝycie parafii. V Struktura Wspólnoty 1. Wspólnota funkcjonuje w następującej strukturze: Pasterz; Lider/ Liderzy; Rada Wspólnoty; Animatorzy; Członek Wspólnoty; Sympatyk Wspólnoty; Diakonie. 2. Pasterz jako asystent Kościoła troszczy się o wierność Wspólnoty nauce Kościoła. Spełnia w niej rolę słuŝebną. Pasterz pełni rolę opiekuna duchowego i doradczego Wspólnoty. Jest odpowiedzialny za właściwą formację osób odpowiedzialnych we Wspólnocie tj. Lidera/Liderów, członków Rady i Animatorów. Powoływany jest przez proboszcza parafii św. Anny w Lubartowie. 3. Liderem moŝe zostać Animator, który: trwa w intymnej relacji przyjaźni z Panem, która wyraŝa się codzienną, osobistą modlitwą serca, w tym modlitwą słuchania i postawą nawracania; daje dobre świadectwo Ŝycia chrześcijańskiego, Ŝyje zgodnie z nauką Kościoła; rozwija się w ramach formacji prowadzonej we Wspólnocie; jest oddany w Świętą Niewolę Miłości Matce BoŜej; w Ŝyciu codziennym kieruje się rozeznawaniem duchowym; został namaszczony do posługi przez Pasterza. 3. Zadania Lidera: reprezentuje Wspólnotę na zewnątrz i działa w jej imieniu; regularnie uczestniczy w spotkaniach Rady Wspólnoty; realizuje zalecenia Koordynatorów Diecezjalnych dotyczące form działania Wspólnoty i dzieł Odnowy w Duchu Świętym w jedności z Radą Wspólnoty; spaja i koordynuje Ŝycie Wspólnoty; przygotowuje coroczne sprawozdanie z działalności Wspólnoty, składane Koordynatorom Diecezjalnym, co roku do 30 czerwca za poprzedni rok. 3

4 4. Rada Wspólnoty W trosce o bieŝące funkcjonowanie Wspólnoty na jej czele stoi Rada Wspólnoty. Radę Wspólnoty tworzą: Lider/Liderzy, trzech Animatorów i Pasterz, który przewodniczy tej Radzie. W gestii Rady pozostają następujące zagadnienia: troska o zachowanie wierności nauce Kościoła we Wspólnocie; czuwanie nad duchową, emocjonalną i społeczną integracją wszystkich członków Wspólnoty, przez zaangaŝowanie w Ŝycie Wspólnoty, w ramach stałych diakonii i zlecanych posług; koordynowanie działań Wspólnoty; troska o bieŝące i sprawne funkcjonowanie Wspólnoty oraz o warunki dla urządzania i godnego przebiegu regularnych spotkań Wspólnoty; dbanie o właściwe przygotowanie stałych i nadzwyczajnych działań formacyjnych i ewangelizacyjnych Wspólnoty; dbałość o rozeznawanie spotkań modlitewnych i zorganizowanie nauczania i rekolekcji; powoływanie animatorów na dany okres posługi; decydowanie o współpracy z innymi wspólnotami; odwoływanie Lidera/Liderów i Animatorów w razie konieczności. Wspólnotę na zewnątrz reprezentuje Lider lub wyznaczony członek Rady. Decyzje o sprawach finansowych Wspólnoty podejmuje Rada Wspólnoty. We Wspólnocie obowiązuje posłuszeństwo Kościołowi. 5. Animatorem moŝe zostać członek Wspólnoty, który: trwa w intymnej relacji przyjaźni z Panem, która wyraŝa się Ŝyciem sakramentalnym, codzienną, osobistą modlitwą serca, w tym modlitwą słuchania i postawą nawracania; daje dobre świadectwo Ŝycia chrześcijańskiego, Ŝyje zgodnie z nauką Kościoła; formuje się w ramach formacji prowadzonej dla animatorów we Wspólnocie; jest oddany w Świętą Niewolę Miłości Matce BoŜej; w Ŝyciu codziennym kieruje się rozeznawaniem duchowym; przez okres co najmniej jednego roku regularnie uczęszcza na spotkania Wspólnoty i przeszedł podstawową formację; został wybrany i namaszczony przez Pasterza do posługi Animatora. 6. W czasie pełnienia funkcji Animatora, osoba powołana ma za zadanie: pomagać Liderowi w wypełnianiu jego zadań dotyczących prowadzenia Wspólnoty; moŝe prowadzić Grupę Dzielenia; zgodnie z rozpoznanymi charyzmatami czynnie uczestniczyć w spotkaniach Rady Wspólnoty; wskazywać kandydatów na przyszłych Animatorów; troszczyć się o powierzone mu osoby; brać udział w stałej formacji; wykazywać posłuszeństwo Liderowi/Liderom i Pasterzowi. 7. Członek Wspólnoty to osoba, która przebyła formację wstępną, wyraziła chęć wstąpienia do Wspólnoty i uczestnictwa w Grupie Dzielenia oraz została oficjalnie przyjęta do Wspólnoty decyzją Rady Wspólnoty. 8. Sympatyk Wspólnoty to osoba, która wyraŝa pragnienie uczestnictwa we Wspólnocie i wchodzi na drogę nawrócenia. 4

5 9. Diakonie We Wspólnocie tworzy się diakonie zgodnie z darami Chrystusowymi (Ef 4,11) celem budowania Ciała Chrystusowego, czyli Kościoła. Organizację posługiwania w diakoniach zawiera załącznik nr 1 do Statutu Wspólnoty Miriam Brama Niebios. VI Zasady w Grupie Dzielenia Zasadniczym celem spotkania w Grupie Dzielenia jest dzielenie się z innymi przede wszystkim tym, co poruszyło mnie w rozwaŝanym Słowie BoŜym, w katechezie, w codziennej modlitwie osobistej lub w wydarzeniach Ŝycia codziennego w ostatnim czasie. Ponadto spotkania w Grupie Dzielenia dają przestrzeń, by móc podzielić się swoimi przeŝyciami, doświadczeniami dotyczącymi wiary. Zasady w Grupie Dzielenia zawiera załącznik nr 2 do Statutu Wspólnoty Miriam Brama Niebios. VII Zasady funkcjonowania Wspólnoty 1. Organy władzy tworzące strukturę Wspólnoty wybiera się, po uprzedniej modlitwie i rozeznawaniu, na dwuletnią kadencję. Jeśli Rada Wspólnoty kończy kadencję przed jej zwyczajnym upływem lub gdy zaistnieje potrzeba zmiany Lidera lub Animatorów, wyboru dokonuje się w zwykłym trybie. 2. Podejmowanie decyzji. Decyzje dotyczące rozeznawania drogi Wspólnoty, rozeznawania charyzmatów, problemów występujących we Wspólnocie, rozeznania i przyjęcia planu pracy w ciągu roku duszpasterskiego, kierunków formacji i działalności Wspólnoty podejmuje Rada Wspólnoty, po modlitwie rozeznania większością głosów. Decyzje organizacyjne dotyczące celów Wspólnoty i ich realizacji, zadań członków Wspólnoty, jej struktury, przebiegu spotkań, posług i pracy diakonii podejmuje Rada Wspólnoty, po modlitwie rozeznania większością głosów. Animatorzy wybrani do Rady reprezentują grono Animatorów we Wspólnocie. Ponadto Animatorzy wyznaczeni na spotkania ogólne Animatorów mają obowiązek w nich uczestniczyć. Decyzje we Wspólnocie podejmowane są w posłuszeństwie Kościołowi, który we Wspólnocie reprezentowany jest przez Radę Wspólnoty, Lidera i Animatorów oraz inne przez nich wyznaczone osoby, dlatego kaŝdy zobowiązany jest do posłuszeństwa względem nich w sprawach dotyczących Wspólnoty z wyjątkiem tego, co dotyczy spraw sumienia. VIII Zapisy końcowe Wszelkie zmiany w Statucie, mogą być dokonywane na wniosek członków Wspólnoty, Animatorów, Liderów, Pasterza opiekuna lub proboszcza parafii. Za przyjmowanie wniosków i wprowadzenie zmian w Statucie odpowiedzialna jest Diakonia Nauczycielska. Lubartów, 8 grudnia 2014 roku, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny 5

6 Załącznik nr 1 do Statutu Wspólnoty Miriam Brama Niebios Diakonia jest to zespół osób posługujących we Wspólnocie. Charyzmat posługiwania w diakonii określa jej charakter i nazwę. Za diakonię odpowiada animator diakonii, który troszczy się o rozwijanie, i pogłębianie otrzymanego charyzmatu. We Wspólnocie Miriam Brama Niebios posługują diakonie powstałe zgodnie z darami Chrystusowymi. On teŝ ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami. 6 (Ef 4,11) 1. Diakonia Apostolska widząca szeroko czuwa nad sprawnym przygotowaniem technicznym i logistycznym spotkań modlitewnych i integracyjnych Wspólnoty. 2. Diakonia Prorocka - rozstrzygająca wskazująca na dar prorokowania. W ramach jej działania tworzy się Diakonię Orędowniczką, Diakonię Modlitwy Wstawienniczej i Diakonię Uwielbienia. 3. Diakonia Ewangelizacyjna odkrywcza angaŝuje się w istniejące juŝ formy ewangelizacyjne oraz poszukuje nowych, twórczych i skutecznych form dotarcia z Dobrą Nowiną do tych, do których posyła Jezus Chrystus. W ramach tej diakonii tworzy się Diakonię Medialną, która słuŝy Wspólnocie wykorzystując róŝne narzędzia komunikacji multimedialnej. 4. Diakonia Pasterska serdeczna w swoim charyzmacie na plan pierwszy wysuwa dary organizacyjne i miłosierdzia (Diakonia Miłosierdzia) - pełniąca dzieła miłosierdzia we Wspólnocie. 5. Diakonia Nauczycielska - poznająca z uporem Jezusa troszczy się o zgłębianie formacji we Wspólnocie, czuwa nad zgodnością działań z nauką Kościoła. W jej ramach tworzy się Diakonię Liturgiczną, odpowiedzialną za właściwy przebieg liturgii i Diakonię Biblioteki, która troszczy się o pogłębianie formacji duchowej przez literaturę religijną. Diakonia Orędownicza - powstała, aby modlić się w intencjach Wspólnoty i poszczególnych jej członków. Modli się codziennie w powierzonych intencjach wybraną modlitwą maryjną. Diakonia Modlitwy Wstawienniczej - słuŝy tym, którzy potrzebują uzdrowienia, umocnienia czy wsparcia w trudnych sytuacjach Ŝyciowych, bądź chorobach. Diakonia Uwielbienia - wielbi Pana śpiewem, muzyką i modlitwą. Prowadzi uwielbienie na spotkaniach modlitewnych Wspólnoty, posługuje muzycznie podczas Eucharystii wspólnotowej. Diakonia Medialna - słuŝy Wspólnocie wykorzystując róŝne narzędzia komunikacji multimedialnej. Jest odpowiedzialna za prowadzenie strony internetowej i profilu na Facebook'u, za nagłośnienie, zbieranie zdjęć z wydarzeń wspólnotowych i aktualizację galerii, rejestrowanie wydarzeń Wspólnoty za pomocą nośników audio i wideo (katechezy, konferencje), prezentację treści multimedialnych, prowadzenie gablot informacyjnych Wspólnoty. Opiekuje się sprzętem audiowizualnym. Diakonia Miłosierdzia słuŝy pełniąc dzieła miłosierdzia we Wspólnocie i na trenie parafii. Diakonia Liturgiczna - dba o właściwy przebieg liturgii w czasie wszelkich uroczystości organizowanych przez Wspólnotę bądź odbywających się z jej udziałem. Diakonia Biblioteki słuŝy Wspólnocie poprzez udostępnianie dobrej literatury o tematyce chrześcijańskiej. 6 Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Wydawnictwo Pallottinum, Poznań 2000, wydanie piąte. 6

7 Załącznik nr 2 do Statutu Wspólnoty Miriam Brama Niebios Wspólne bycie w Grupie Dzielenia jest wzajemnym darem i prowadzi do otwarcia serca. Autor Listu do Hebrajczyków mówi Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków. 7 (Hbr 10, 24) Poprzez otwartość na Ducha Świętego moŝna zobaczyć i usłyszeć, co Bóg chce powiedzieć ustami siostry czy brata. MoŜna zobaczyć oczami Jezusa drugiego człowieka. Dlatego celem uczestnictwa w Grupie Dzielenia jest dzielenie się Słowem BoŜym, słuchanie Słowa, modlitwa, poznanie się i budowanie więzi. W Grupie moŝna dostrzec ogrom BoŜej Miłości, nauczyć się akceptacji innych poprzez mówienie o swoich doświadczeniach w relacji z Jezusem. Dla owocnych spotkań Grupy Dzielenia, ustala się zasady obowiązujące uczestników Grup Dzielenia. Zasady spotkań w Grupie Dzielenia: 1. Dziel się tym jak Słowo osobiście Ciebie dotyka, uzdrawia, pociesza, oskarŝa, pokazuje drogę nie tłumacz tekstu innym pamiętaj, Ŝe dzieląc się, głosisz Słowo wobec Wspólnoty. 2. W czasie spotkań dziel się osobistym przeŝyciem, a nie ogólnymi stwierdzeniami. 3. Wypowiadaj się w pierwszej osobie liczby pojedynczej ja, mnie. Nie uŝywaj formy powinno się, człowiek. Wypowiadanie się w pierwszej osobie jest podjęciem odpowiedzialności za wypowiedziane treści i jest zajęciem konkretnej postawy wobec danego tematu dzielenia się. UŜywanie słowa my, powinno się jest ucieczką od odpowiedzialności i staje się bardziej pouczaniem, a nie dzieleniem się. 4. Nie oceniaj, nie komentuj, nie pouczaj, nie dopytuj, nie udzielaj rad. 5. Nie napominaj siebie ani innych. 6. Nie zachęcaj do dyskusji, ani jej nie rozpoczynaj. 7. Nie musisz mówić wszystkiego, ale to, co mówisz musi być prawdziwe i waŝne. MoŜesz w ogóle nie podzielić się na spotkaniu, ale pamiętaj, Ŝe wypowiedziane przez Ciebie Słowa mogą być tymi, na które czeka twój brat i siostra ze Wspólnoty. 8. Nie musisz ani przyjąć ani odrzucić wypowiedzi innych. 9. Nie przerywaj milczenia, gdyŝ kaŝdy potrzebuje czasu, aby się wypowiedzieć, nie spiesz się. 10. Nie obawiaj się tego, Ŝe stopień szczerości początkowo jest ograniczony. 11. Jesteś zobowiązany do dyskrecji. Nie wychodzi poza Grupę to, co było powiedziane w trakcie spotkania, pod rygorem tajemnicy spowiedzi. 7 Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Wydawnictwo Pallottinum, Poznań 2000, wydanie piąte. 7