Adwentowy Dzień Wspólnoty Budowanie jedności. Rejon Bukowe 6 grudnia 2014 r.

Transkrypt

1 Adwentowy Dzień Wspólnoty Budowanie jedności Rejon Bukowe 6 grudnia 2014 r.

2 W sobotę 6 grudnia 2014 r. punktualnie o w parafii pw. Świętego Ducha w Zdrojach rozpoczął się Adwentowy Dzień Wspólnoty DK rejonu Bukowe. Budowanie jedności to temat przewodni tegorocznych adwentowych rozważań i refleksji. W ramach zawiązania wspólnoty każdy z przybyłych w trakcie krótkiej autoprezentacji próbował zmierzyć się z pytaniem dlaczego tutaj jestem. Odpowiedziom nie było końca, bo wspólnota nasza z minuty na minutę coraz bardziej się powiększała. Następnie ks. Marcin Nockowski - moderator rejonu, wygłosił konferencję wprowadzającą w tematykę dnia. Zdynamizował tę część kierując co rusz do zebranych zaskakujące niekiedy pytania. Niektóre odpowiedzi zostały nagrodzone (!). Po konferencji, podzieleni na cztery grupy, udaliśmy się do salek popracować w grupach. Po odczytanym fragmencie Pisma Świętego /Ef 4,1-32/ dzieliliśmy się tym, co do nas mówił Bóg. Następnie zajęliśmy się tematem. W grupie do której trafiliśmy, przy pytaniu na czym polega jedność ze sobą, w małżeństwie i rodzinie, we Wspólnocie (DK i Ruch), w Kościele skupiliśmy się głównie na małżeństwie. Staraliśmy się wskazać, co sprzyja budowaniu jedności. Najczęściej wymieniano miłość, wierność, zaufanie, natomiast burzę wywołało posłuszeństwo. Sprawę rozwiązał obecny wśród nas ks. Łukasz Wacław, wskazując na nadrzędność posłuszeństwa Chrystusowi. Następne pytanie: jakie powinienem podjąć wyzwania dla osiągnięcia jedności - zostało rozpracowane w tempie ekspresowym. W ostateczności wyszło nam, że jedynie przy zawierzeniu Chrystusowi i poddaniu się Jego woli można osiągnąć jakąkolwiek jedność.

3 Po pracy w grupach przyszedł czas na przerwę kawowo-ciasteczkową. Bezpośrednio po niej reprezentanci poszczególnych grup podzielili się swoją pracą. Następnie przyszedł czas na prezentacje diakonii. Diakonia słowa: Joasia i Marek Proniewiczowie czuwają, aby słowo drukowane mogło trafić we wszystkie zakątki diecezji. Dzięki nim mamy w swych domach m.in. Listy do wspólnot rodzinnych DK; dzięki nim także istnieje stały dostęp do literatury religijnej, formacyjnej. Diakonię muzyczną opisała Mariola Nawracaj. Apelowała, by młodzi włączali się jak najliczniej aby ożywić jeszcze bardziej muzycznie DK. Jej mąż, Marek, opisał swą historię posługiwania w diakonii liturgicznej. Podkreślił rangę służby liturgicznej ołtarza wskazując jej cele oraz głębię wynikającą z misji eucharystycznej. konie dobrze funkcjonowały, gdyż każda wspólnota - w tym DK zasługuje na profesjonalną obsługę. Diakonię komunikowania społecznego przedstawił Adam Szewczyk kładąc nacisk na profesjonalizm będący wypadkową pojmowania istoty diakonii oraz formacji specjalistycznej. Jest to potrzebne, by dia-

4 Jurek Konowalczyk, omawiając diakonię modlitwy, wskazał jej ciągłą obecność w przestrzeni życia DK naszej diecezji. Formalizowana w różny sposób i w różnych okresach diecezjalnej historii DK, nieprzerwanie towarzyszy jego życiu i rozwojowi, zanosząc Bogu w modlitwie wstawienniczej troski całej wspólnoty, jak i jej członków. tawy z brania na dawanie. To ważny etap w życiu każdego człowieka, a w znaczeniu diakonijnym może być realnie przekładany chociażby na rekolekcyjną posługę: kiedyś rekolekcje przeżywaliśmy, teraz sami możemy się włączyć w ich prowadzenie, by służyć innym. Beata przypomniała również, że są pośród nas osoby aktywnie włączające się w rekolekcyjną diakonię. tia, po której wszyscy udali się na agape. Marcin Szlendak Małżonka Jurka, Beata, przybliżyła profil diakonii rekolekcyjnej. Troska o rekolekcyjne dzieło we wspólnocie DK jest przejawem pewnej dojrzałości wynikającej z osobistego przekierowania pos- Po prezentacjach przed Najświętszym Sakramentem każdy z nas miał swój namiot spotkania z Jezusem. Potem odprawiona została Eucharys-

5 Podsłuchane, podpatrzone Mariola i Marek strażnicy małżeńskiego laboratorium [ ] Nasz sakramentalny związek staraliśmy się od samego początku traktować jako laboratorium duchowości małżeńskiej. Wiemy, że ciągła troska o współmałżonka zbliża, właśnie jednoczy. Poprzez tę nieustannie doskonaloną jedność małżeńską łatwiej nam zbliżać się do Boga podążając za Jezusem. Jesteśmy świadomi, jak wielkie zagrożenie stanowią dla jedności małżeńskiej wszelkie próby ingerencji tzw. osób trzecich, pragnących pouczać, poprawiać, po swojemu małżeństwo wychowywać. Sami tego doświadczyliśmy i wiemy, z jaką szkodą dla naszej jedności małżeńskiej się to obywało. Pielęgnując naszą jedność doskonaloną wzrastaniem w miłości łatwiej nam wychodzić na zewnątrz do kręgu, do diakonii, do wspólnoty [ ]

6 Podsłuchane, podpatrzone Irek Pan Bóg mnie umacnia [ ] Pan Bóg umacnia mnie w przekonaniu o słuszności angażowania się w budowanie jedności, najpierw w moim małżeństwie i rodzinie, a następnie we wspólnocie Domowego Kościoła - do której mnie powołał, i w Kościele. Takie płynące z serca zaangażowanie najpierw brałem, czyli formowałem się, a teraz daję formując i służąc innym (krąg pilotowany, rejonowa diakonia muzyczna) - pomaga w budowaniu jedności w Ruchu. Oczywiście potrzebna jest modlitwa i nieustanna praca nad sobą w jedności ze współmałżonkiem, aby ten trud służenia innym nie poszedł na marne, ale wspaniała jest świadomość tego, że to Bóg posługuje się nami, by pomóc w zbawieniu innych ludzi [ ]

7 Podsłuchane, podpatrzone Ewa i Marcin Jedność tylko w Chrystusie [ ] Podczas pracy w grupach i próby odpowiedzi na pytanie na czym polega jedność ze sobą, w małżeństwie i rodzinie, we Wspólnocie (DK i Ruch), w Kościele skupiliśmy się głównie na małżeństwie. Odpowiedzi pojawiło się wiele, jednak burzę wywołało hasło posłuszeństwo. Ks. Łukasz, przybywając w sukurs, salomonowo podsumował wskazując na nadrzędność posłuszeństwa Chrystusowi. [ ] Jedynie przy zawierzeniu Chrystusowi i poddaniu się Jego woli można osiągnąć jakąkolwiek jedność [ ]

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25 Tekst: M.Szlendak, A.Szewczyk; Fot. i opr. AS /XII-2014/