ZMIANY POWIERZCHNI JEZIOR NA POJEZIERZU WIELKOPOLSKO-KUJAWSKIM W XX W.

Transkrypt

1 BADANIA FIZJOGRAFICZNE NAD POLSK ZACHODNI Seria A Geografia Fizyczna, Tom 58: AGNIESZKA NOWACKA, MARIUSZ PTAK ZMIANY POWIERZCHNI JEZIOR NA POJEZIERZU WIELKOPOLSKO-KUJAWSKIM W XX W. ZARYS TREŒCI W opracowaniu przedstawiono zmiany powierzchni jezior na obszarze Pojezierza Wielkopolsko- -Kujawskiego. Analiza œrodowiska przyrodniczego, w trzech przedzia³ach czasowych, pozwoli³a na wychwycenie zmian tego parametru i okreœlenie jego tendencji. W ci¹gu 100 lat liczba jezior zmniejszy³a siê o 23,0%, tj. z 1572 do 1212 obecnie. Powierzchnia jezior w tym okresie uleg³a zmniejszeniu o 19,2% i aktualnie wynosi 40037,7 ha (49542,9 ha na pocz¹tku XX w). W opracowaniu przedstawiono zmiany powierzchni jezior na obszarze Pojezierza Wielkopolsko- -Kujawskiego. Analiza œrodowiska przyrodniczego, w trzech przedzia³ach czasowych, pozwoli³a na wychwycenie zmian tego parametru i okreœlenie jego tendencji. W ci¹gu 100 lat liczba jezior zmniejszy³a siê o 23,0%, tj. z 1572 do 1212 obecnie. Powierzchnia jezior w tym okresie uleg³a zmniejszeniu o 19,2% i aktualnie wynosi 40037,7 ha (49542,9 ha na pocz¹tku XX w). WSTÊP Najdalej na po³udnie wysuniêtym obszarem m³odoglacjalnym jest Pojezierze Wielkopolsko-Kujawskie. Region ten, jak sama nazwa wskazuje, zosta³ wyznaczony na podstawie du ej liczby jezior znajduj¹cych siê w jego obrêbie. W niedalekiej przysz³oœci (analizuj¹c funkcjê czasu poprzez pryzmat geologiczny) na skutek zmian wp³ywaj¹cych na powierzchniê akwenów omawiany obszar, z jeziorami mo e ³¹czyæ tylko nazwa. Zmiany te uwidaczniaj¹ siê najwyraÿniej w³aœnie w tym regionie, gdy omawiany obszar jako najszybciej uwolniony od l¹dolodu skandynawskiego, jest najd³u ej poddawany czynnikom maj¹cych wp³yw na zanik mis jeziornych. Celem pracy jest przedstawienie zmian powierzchni jezior oraz okreœlenie tendencji tych zmian, które mia³y miejsce w XX w. Uwzglêdniaj¹c fakt, i ostatnie dane okreœlaj¹ce powierzchniê jezior pochodz¹ z po³owy lat 70. (CHOIÑ- SKI 1995) poprzedniego stulecia, zasadne wydaje siê podjêcie tego tematu w œwietle najnowszych danych. Okreœlenie powierzchni jezior oraz tendencji ich zmian stanowi jedno z g³ównych zadañ limnologii. Tematyka ta by³a podejmowana przez ró nych autorów i na ³amach ró nych opracowañ. Zmiany powierzchni jezior Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego s¹ tematem zainteresowañ g³ównie oœrodków uniwersyteckich w Poznaniu i Toruniu. Problematyka jezior Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego by³a poruszana w syntetycznych pracach dotycz¹cych obszaru ca³ego kraju, a wœród nich wymieniæ mo na Katalog jezior Polski (1954), sonda e jezior Instytutu Rybactwa Œródl¹dowego w Olsztynie (prze³om lat 50. i 60.), artyku³y SAKOWICZ (1953) i KALINOWSKIEJ (1961), Katalog jezior Polski (CHOIÑSKI 1991a, b, 1995). Dane zawarte w obu katalogach bêd¹ stanowi³y podstawê dalszej proce-

2 150 AGNIESZKA NOWACKA, MARIUSZ PTAK Rys. 1. Lokalizacja obszaru badañ Fig. 1. Location of the area of investigations dury badawczej. Wœród prac ograniczaj¹cych siê wy³¹cznie do analizowanego obszaru mo na podaæ opracowanie JAÑ- CZAKA (1991), w którym autor omawia zmiany powierzchni jezior w odniesieniu do ich typów morfometrycznych. Wœród wielu opracowañ o charakterze przyczynkowym (lecz równie istotnych, stanowi¹cych niekiedy sygna³ do dalszych badañ), które dotyczy³y powierzchni jezior opisywanego regionu, nale y wymieniæ m.in. artyku³ GALONA (1954), gdzie spoœród czterech analizowanych arkuszy map dwa stanowi³y czêœæ Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego, publikacjê PAS AWSKIEGO (1962) oraz artyku³ TOMASZEWSKIEGO (1974). CEL PRACY I OBSZAR BADAÑ Celem pracy jest okreœlenie tendencji i tempa zmian powierzchni jezior. Teren poddany analizie obejmowa³ 15,7 tys km 2, co stanowi ok. 5% powierzchni kraju. Jego granice stanowi¹: od pó³nocy Warta, Noteæ i Kana³ Bydgoski, od wschodu Wis³a, od po³udnia linia wyznaczona przez maksymalny zasiêg zlodowacenia ba³tyckiego, a od zachodu Odra. Przyjmuj¹c podzia³ regionalny za KONDRACKIM (2002), mo na wyró niæ nastêpuj¹ce pojezierza: agowskie (315.42), Poznañskie (315.51), Chodzieskie (315.53), GnieŸnieñskie (315.54), Kujawskie (315.57), S³awskie (315.81) oraz Krzywiñskie (315.82).

3 Zmiany powierzchni jezior na Pojezierzu Wielkopolsko-Kujawskim METODY BADAÑ Dysponuj¹c danymi (powierzchniami jezior) z trzech ró nych okresów, mo na dokonaæ analizy zmian tego parametru na tym obszarze. Dane dotycz¹ce powierzchni jezior odzwierciedlaj¹ stan: z lat (Katalog jezior Polski, 1954), z po³owy lat 70. (CHOIÑSKI 1995) oraz z lat obliczenia na mapach w skali 1:50000 (118 arkuszy wydanych w latach , w uk³adzie 92 w stosunku do poziomu odniesienia Kronsztad). Pracoch³onna okaza³a siê analiza dokonana w obrêbie arkuszy map topograficznych (1975) i póÿniejszych (2000). G³ówny problem polega³ na tym, i nie pokrywaj¹ siê one ramkami, co wynika z faktu, e mapy edytowane jako pierwsze s¹ wiêksze. Powierzchnia jezior by³a obliczana za pomoc¹ programu komputerowego Mapinfo Professional wersja 6.0. W tym celu odrysowano na kalkê zasiêgi linii brzegowych wyznaczonych jezior. Stanowi³y one podstawê wektoryzacji w tym e programie, która zosta³a wykonana wed³ug zasady po œladzie (mo liwie dok³adnej linii ³amanej). Przyjêto tak e uk³ad kartezjañski lokalny, niezbêdny do wyliczenia przez aplikacjê GIS powierzchni wektoryzowanych poligonów. Uzyskane wartoœci dla poszczególnych jezior stanowi¹ œredni¹ arytmetyczn¹ dwóch pomiarów. Opracowanie obejmuje jeziora o powierzchni równej i wiêkszej od 1 ha. ANALIZA USYSKANYCH WYNIKÓW 19,2% 80,8% Rys. 2. Zmiany powierzchni jezior w XX w. na terenie Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego Fig. 2. Change of surface of lakes in XX age on the terrain of Wielkopolsko-Kujawskie Lake district W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, i w granicach Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego znajduje siê obecnie (rok 2000) 1212 jezior (o powierzchni wiêkszej od 1 ha). Oznacza to, e w ci¹gu niespe³na 25 lat nast¹pi³ zanik (lub zmniejszenie powierzchni poni ej 1 ha) 135 (10,1%) jezior (1347 jezior, CHOIÑSKI 1995), i a 360 (23,0%) jezior w stosunku do stanu z pocz¹tku XX w. Pojawi³o siê tak e 21 nowych akwenów. ¹czna powierzchnia wszystkich jezior Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego (okreœlona dla 2000 r.) wynosi 40037,7 ha i jest mniejsza o 2015,4 ha (4,7%) od powierzchni zanotowanej w po³owie lat 70. (CHOIÑSKI 1995) i o 9505,2 ha (19,2%) od wartoœci z pocz¹tku XX w. (Katalog jezior Polski 1954). Zró nicowanie liczby i powierzchni jezior w ci¹gu ostatnich 25 lat XX w. w poszczególnych klasach wielkoœci przedstawiono w tab. 1 i 2. Zestawiaj¹c ze sob¹ dane z tych tabel, otrzymujemy obraz zmian, które nast¹pi³y w ostatnim æwieræwieczu w poszczególnych klasach wielkoœci. Tylko w dwóch z siedmiu wyznaczonych klas wielkoœci nie dosz³o do zmniejszenia liczby jezior: zbiorniki o powierzchni z przedzia³u 5 10 ha (przyrost o jeden akwen) oraz pow ha, która pozosta³a bez zmian w stosunku do danych z po³owy lat 70. Najwiêksze zmniejszenie liczby jezior (o 105) nast¹pi³o w przedziale pierwszym (1 5 ha), a najmniejsze w pi¹tym ( ha) o2jeziora. Mo na w tym miejscu stwierdziæ, i najwiêksza podatnoœæ przedzia³u pierwszego na zmiany

4 152 AGNIESZKA NOWACKA, MARIUSZ PTAK Tabela 1. Liczbowe i powierzchniowe zró nicowanie jezior Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego w klasach wielkoœci stan z 1975 r. T a b l e 1. The numerical and superficial differentiation of the lakes of Wielkopolsko-Kujawskie Lake district in the classes of the size state from 1975 Klasa wielkoœci [ha] Liczba jezior % ogó³u Powierzchnia [ha] % powierzchni ca³kowitej , ,6 3, , ,2 3, , ,8 6, , ,5 15, , ,0 16, , ,0 48,33 powy ej , ,0 7,66 Razem , ,1 100,00 Wed³ug CHOIÑSKIEGO (1995) Tabela 2. Liczbowe i powierzchniowe zró nicowanie jezior Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego w klasach wielkoœci stan z 2000 r. T a b l e 2. The numerical and superficial differentiation of the lakes of Wielkopolsko-Kujawskie Lake district in the classes of the size state from 2000 Klasa wielkoœci [ha] Liczba jezior % ogó³u Powierzchnia [ha] % powierzchni ca³kowitej , ,0 3, , ,5 3, , ,4 6, , ,8 14, , ,0 17, , ,7 47,78 powy ej , ,3 7,61 Razem ,7 100 Wed³ug CHOIÑSKIEGO (1995) iloœciowe jezior jest uwarunkowana morfometri¹ tych zbiorników. W pozosta- ³ych klasach wielkoœci nast¹pi³o jej zmniejszenie. Najwiêkszym ³¹cznym zmniejszeniem powierzchni cechuj¹ siê jeziora z przedzia³u wielkoœci ha ubytek 1154,0 ha. W celu zobrazowania tendencji ubytków i przyrostów powierzchni dokonano ich zbilansowania w obrêbie map topograficznych w skali 1:50000 (rys. 3). Spoœród 118 arkuszy 67 (57%) charakteryzuje siê ujemnym bilansem powierzchni jezior, 32 (27%) arkusze cechuje wzrost powierzchni jezior, a w granicach 19 (16%) arkuszy odnotowany zosta³ brak jezior. Bardzo ciekawie przedstawia siê rozk³ad poszczególnych stref. Widaæ dok³adnie, i arkusze z tendencj¹ dodatni¹ lub ujemn¹ s¹ zgrupowane, tworz¹c wyraÿnie wzglêdnie zwarte obszary. Tym samym mo na wnioskowaæ, i misy jeziorne w pewnych okreœlonych

5 Zmiany powierzchni jezior na Pojezierzu Wielkopolsko-Kujawskim strefach rozpatrywanego obszaru reaguj¹ podobnie na bodÿce zewnêtrzne. W celu poznania przyczyn przestrzennych zmian powierzchni jezior zosta³o przeœledzonych kilka czynników œrodowiska geograficznego. Analiza ta ma daæ odpowiedÿ na pytanie, czy uwarunkowania te maj¹ wp³yw na charakter powy szych zmian? Jako pierwszy zosta³ wziêty pod uwagê rozk³ad opadów atmosferycznych. Jest to region o najni szych opadach w kraju. Wp³yw na deficyty wody ma, jak podaje KONDRACKI (2002), lokacja tego obszaru. Jest on po³o ony niejako w cieniu opadowym Pojezierza Pomorskiego od pó³nocy oraz Sudetów od po³udnia, co sprawia, e roczne sumy opadów ( mm) s¹ mniejsze ni w innych czêœciach Ni u Polskiego. Wartoœci najni sze (450 mm) ci¹gn¹ siê szerokim pasem w œrodkowej czêœci omawianego obszaru. W obrêbie tego regionu znajduj¹ siê tak e strefy najwiêkszego (ponad 20%) zmniejszenia powierzchni zbiorników wodnych (Obrzycko, Brzeœæ Kujawski). Rejon znacznych ubytków powierzchni jezior (rzêdu 10 20%) wystêpuje tak e w okolicy Goliny i Kleczewa i równie wi¹ e siê z po³o eniem tego obszaru w strefie o najni szych opadach. Interesuj¹ca sytuacja wystêpuje w okolicach Swarzêdza, Inowroc³awia i Janikowa. Pomimo usytuowania tych terenów w pasie minimalnych opadów, zauwa alny jest wzrost powierzchni jezior. Tak wiêc zmiany te s¹ tam uzale nione od innych czynników ni opad atmosferyczny, a wœród nich mo na wymieniæ np. podpiêtrzania. Kolejnym elementem mog¹cym mieæ zwi¹zek ze zmianami stanów wody (a tym samym i ich powierzchni) jest odp³yw jednostkowy. Okreœla on iloœæ wody odp³ywaj¹cej z km 2 w czasie sekundy. Wspó³czynnik ten umo liwia porównanie wodnoœci ró nych zlewni, których powierzchnie mog¹ siê znacznie Rys. 3. Tendencja zmian powierzchni jezior w obrêbie analizowanych arkuszy map topograficznych (skala 1:50000 nowa edycja) schemat Fig. 3. The tendency of the changes of the surface of lakes in the grounds of the analyses sheets of maps topographical (1:50000 the new edition) patern

6 [%] 154 AGNIESZKA NOWACKA, MARIUSZ PTAK Wielkopolskie Kujawsko - Pomorskie Lubuskie Rys. 4. Udzia³ gruntów rolnych i terenów leœnych w [%] na terenie województw Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego Fig. 4. The part agricultural soils and forest terrains in [%] on the terrain of the provinces of Wielkopolsko-Kujawskie Lake district ró niæ. Obszar Pojezierza Wielkopolsko- -Kujawskiego charakteryzuje siê najni - szymi wartoœciami tego wskaÿnika w kraju. Minima wystêpuj¹ na obszarze od Mosiny po RogoŸno, w rejonie Witkowa oraz w okolicach Radziejowa i Brzeœcia Kujawskiego i wynosz¹ 2,5 l s 1 km 2 (Atlas hydrologiczny 1987). We wszystkich tych strefach w przewa aj¹cej ich czêœci (poza rejonem Swarzêdza i Buku) zosta³ odnotowany spadek powierzchni zbiorników wodnych. Na tej podstawie mo na stwierdziæ, i ma³e wartoœci odp³ywu jednostkowego (niska zasobnoœæ wodna poszczególnych zlewni) maj¹ prze- ³o enie na zmniejszanie powierzchni jezior. Tak e dane dotycz¹ce zarastania jezior w zlewniach rzecznych mog¹ wyjaœniaæ zmiany powierzchni akwenów wodnych. Analizê tak¹ przeprowadzi³a KOWALCZYK (1993). Autorka ta wykaza³a, e wspó³czynnik zarastania jezior przyjmuje najwiêksz¹ wartoœæ dla Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego i wynosi 7,3%. Dla porównania warto podaæ wartoœæ dla Pojezierza Pomorskiego i Mazurskiego, które odpowiednio wynosz¹ 2,8 i 4,0%. Zatem mo na wnioskowaæ, i procesy zarastania rozwinê³y siê najintensywniej w³aœnie w misach jezior Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego, poniewa s¹ one najstarsze. Zmiany powierzchni zbiorników œródl¹dowych wi¹zane s¹ równie ze struktur¹ u ytkowania terenu. Mo na w tym przypadku powiedzieæ o swego rodzaju dwudzielnoœci, a mianowicie czêœæ zachodnia charakteryzuje siê przewag¹ terenów leœnych, a wschodnia rolniczych. Wielkoœæ udzia³u gruntów rolnych i lasów w powierzchni województw wchodz¹cych w sk³ad Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego przedstawia rys. 4. Rozpatruj¹c zale noœæ miêdzy pokryciem terenu a tendencj¹ zmian powierzchni jezior, mo na sformu³owaæ pewn¹ prawid³owoœæ. Na obszarach, gdzie udzia³ lasów jest znaczny, ma miejsce ubytek powierzchni jezior, natomiast tam, gdzie powierzchnie leœne s¹ ma³e, nastêpuje przyrost powierzchni jeziornych, co doskonale ilustruje rys. 3. Powy sza sytuacja wskazuje na to, e warunki zbli one do naturalnych (lesistoœæ) nie zaburzaj¹ procesów naturalnych zaniku wód stoj¹cych. Natomiast œrodowisko w znacznym stopniu przekszta³cone mo e powodowaæ efekt odwrotny. Jednoczeœnie zaobserwowano sytuacjê, i na terenach o zwartej lesistoœci wystêpuj¹ zarówno przyrosty powierzchni jezior (m.in. okolice Nak³a n. Noteci¹), jak i ich znaczny zanik (np. okolice Obrzycka). Podobna sytuacja ma miejsce na obszarach rolniczych, gdzie obserwowane s¹ oba te zjawiska. WNIOSKI Z powy szych analiz powstaje konkluzja, i nie mo na jednoznacznie okreœliæ, które z analizowanych czynników s¹ odpowiedzialne za przyrosty i ubytki powierzchni jezior. Z pew-

7 Zmiany powierzchni jezior na Pojezierzu Wielkopolsko-Kujawskim noœci¹ wp³yw na ten proces ma splot bardzo wielu czynników, tak naturalnych, jak i antropogenicznych. Aby w sposób œcis³y odpowiedzieæ na to pytanie, winno siê dokonaæ skomplikowanej analizy wieloczynnikowej, okreœlaj¹c dane czynniki, np. w siatkach równopolowych o powierzchni 100 km 2. Postêpowanie takie mo e daæ pozytywny rezultat, lecz jest ono niestety bardzo pracoch³onne i przerasta ramy tego opracowania. Najbardziej dynamiczna jest jednak dzia³alnoœæ cz³owieka. W zale noœci od potrzeb ludzkich zaadaptowanie danego regionu mo e siê wi¹zaæ z okreœlonym dzia³aniem, które powoduje zwiêkszenie lub zmniejszenie interesuj¹cej nas wielkoœci. To w³aœnie tym dzia³aniem mo na t³umaczyæ najszybsze oscylacje powierzchni jezior, a doskona³ym przyk³adem jest Jezioro Bronis³awskie (rys. 5). Zwiêkszy³o ono swoj¹ powierzchniê w okresie ok. 25 lat o 121,0 ha! Tak ogromny przyrost powierzchni wi¹ e siê z lokalizacj¹ tego jeziora. Jest ono po³o one powy ej sztucznego Zalewu Pakoskiego. Utworzenie tego zbiornika spowodowa³o podniesienie poziomu wód gruntowych, co jednoczeœnie mia³o wp³yw na tak wielki przyrost powierzchni Jeziora Bronis³awskiego. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono zanik 19,2% powierzchni jezior na obszarze Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego w ci¹gu stu lat. Zak³adaj¹c, e obecny poziom zaniku jezior bêdzie niezmienny (19,2% / 100 lat), mo na wnioskowaæ, i ca³kowita absencja zbiorników œródl¹dowych na terenie Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego nast¹pi za ok. 500 lat. Przedstawiona prognoza opiera siê tylko na zmianach powierzchniowych (bez uwzglêdnienia depozycji osadów w obrêbie mis jeziornych, dziêki której tempo to mo e zostaæ przyspieszone). W powy szym opracowaniu N Rys. 5. Zmiana powierzchni Jeziora Bronis³awskiego na skutek dzia³alnoœci cz³owieka Fig. 5. The change of the surface of the Lake Bronis³awskie in the consequence of the man activity zrezygnowano (ze wzglêdu na niewystarczaj¹c¹ iloœæ danych empirycznych przedzia³ów czasowych, mog¹cych prowadziæ do mylnej oceny) ze statystycznych metod wyznaczenia tendencji. Spadek tempa zaniku powierzchni jezior uwarunkowany jest dzia³alnoœci¹ cz³owieka, a ta z kolei wi¹zana jest najbardziej z podpiêtrzeniami oraz przeprowadzonymi pracami melioracyjnymi. Melioracja bowiem, poza powszechnie znan¹ funkcj¹, tj. jako zabieg hydrotechniczny polegaj¹cy na osuszeniu danego obszaru, ma równie inne znaczenie. Jak zauwa a MIKULSKI (1963): Melioracje wodne we wspó³czesnym pojêciu polegaj¹ zarówno na odwadnianiu, jak i nawadnianiu terenu, w zale noœci od potrzeb wilgotnoœci gleby. Tote projekt melioracji terenu przewiduje jednoczeœnie

8 156 AGNIESZKA NOWACKA, MARIUSZ PTAK urz¹dzenia odwadniaj¹ce i nawadniaj¹ce ró nych systemów, w zale noœci od warunków lokalnych. Takie zabiegi (nawadniaj¹ce) s¹ jak najbardziej uzasadnione na terenie, gdzie zauwa alny jest obecnie wzrost powierzchni jezior. Na obszarze tym (m.in. na podstawie charakterystycznych gatunków flory i fauny) jest zauwa alny pocz¹tkowy etap procesu stepowienia, a dzia³ania te mog¹ to zjawisko zahamowaæ. LITERATURA Atlas hydrologiczny Polski, 1987: praca zbior. pod kier. J. Stachy, t. 1. IMGW, Wyd. Geol. Warszawa BABIÑSKI Z., 1988: Wp³yw melioracji na zmiany zwierciad³a i powierzchni wody jeziora Pniewite. [W:] Naturalne i antropogeniczne przemiany jezior i mokrade³ w Polsce. UMK, Toruñ. CHOIÑSKI A., 1988: Wybrane zagadnienia z limnologii fizycznej Polski. Wyd. Nauk. UAM, Poznañ. CHOIÑSKI A., 1991a: Katalog jezior Polski. Cz. I: Pojezierze Pomorskie. Wyd. Nauk. UAM, Poznañ. CHOIÑSKI A., 1991b: Katalog jezior Polski. Cz. II: Pojezierze Mazurskie. Wyd. Nauk. UAM, Poznañ. CHOIÑSKI A., 1995: Katalog jezior Polski. Cz. III: Pojezierze Wielkopolsko-Kujawskie. Wyd. Nauk. UAM, Poznañ. DYNOWSKA I., TLA KA A., 1982: Hydrografia. PWN, Warszawa Poznañ. GALON R., 1954: Wstêpna wiadomoœæ o opracowaniu dotycz¹cym zanikania jezior w Polsce. Przegl. Geogr., XXVI, 2. JAÑCZAK J., 1991: Fizycznogeograficzna typologia i ocena jezior na przyk³adzie Pojezierza Wielkopolskiego. IMGW, Warszawa. KALINOWSKA K., 1961: Zanikanie jezior polodowcowych w Polsce. Przegl. Geogr., XXXIII, 3. Katalog jezior Polski, PAN, Instytut Geografii, Dokumentacja Geograficzna, V. KONDRACKI J., 2002: Geografia regionalna Polski. PWN, Warszawa. KOWALCZYK V., 1993: Zró nicowanie zarastania jezior w zlewniach w obrêbie wydzielonych pojezierzy. MIKULSKI Z., 1963: Zarys hydrografii Polski. PWN, Warszawa. NOWACKA A., 2005: Zmiany powierzchni jezior w zachodniej czêœci Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego. IGF UAM, Poznañ (mskr.). PAS AWSKI Z., 1962: O zaniku jezior bezodp³ywowych na obszarze wydmowym Puszczy Noteckiej. Gaz. Obserw. PIHM, XV, 11 (176). PTAK M., 2005: Zmiany powierzchni jezior we wschodniej czêœci Pojezierza Wielkopolsko- -Kujawskiego. IGF UAM, Poznañ (mskr.). Rocznik Statystyczny Województw, GUS, Warszawa. SAKOWICZ S., 1953: Próba obliczenia powierzchni jezior w Polsce i ich charakterystyka rybacka. Przegl. Geog., XXIII, Warszawa. TOMASZEWSKI H., 1974: Roœlinnoœæ i procesy zarastania jezior gostyniñskich. Not. P³oc., 2. Recenzent: prof. zw. dr hab. Alfred Kaniecki Zak³ad Hydrologii Instytut Geografii Fizycznej i Kszta³towania Œrodowiska Przyrodniczego Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu THE CHANGE OF THE SURFACE LAKES ON LAKE DISTRICT WIELKOPOLSKO-KUJAWSKIE IN XX AGE Summary The study presents the changes of lake surfaces in Wielkopolsko-Kujawskie Lake District in the 20th century. The changes are the result of natural processes (the oscillations of climate, sedimentation) as well as artificial ones caused by man (the barring of rivers, the drainage of the terrain etc.). The above mentioned area, as one of the most economically developed in the country, was quite early subjected to hydotechnical works. It is stated, based on the cal-

9 Zmiany powierzchni jezior na Pojezierzu Wielkopolsko-Kujawskim culations, that in the discussed area there are 1212 lakes (of the surface bigger than 1 hectare) whose total surface is 40037,7 hectares and these are much smaller than the ones noted at the beginning of the 20 th century which were surface changes, this area was correlated with natural factors, such as for example the size of precipitation. This analysis, did not bring the clear answer to our question. To provide a detailed answer to this question, one has to carry out a multi-faceted analysis however, this exceeds the scope at the present study. Assuming that present disappearance, that is 19.2%, would remain constants for a hundred years (19.2%/100), we can state that the lakes of Wielkopolsko-Kujawskie Lake District will disappear in about 500 years.

10