Gmina jako podmiot prawa podatkowego czyli nieudana próba wyjaśnienia problemu NIP gminy

Transkrypt

1 Odpowiedź na pytanie czy gmina jest, czy też nie jest podmiotem prawa podatkowego wydaje się, że jest dość prosta. Jednakże wskutek wyjątkowo nietrafionych i wzajemnie sprzecznych interpretacji organów podatkowych, czy też orzecznictwa odpowiedź na to pytanie nieco się komplikuje. Problem ten dotyczy podmiotowości podatkowej gmin i ich urzędów gmin w zakresie ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT), a w konsekwencji również prawidłowości posługiwania się w gminach numerami identyfikacji podatkowej oraz prawidłowości posługiwania się pieczęciami urzędowymi na umowach, szczególnie umowach finansowanych, czy też refinansowanych z budżetu Unii Europejskiej. Problem ten zaistniał od niezbyt trafnego, zdaniem autora interpelacji poselskiej nr wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z 23 stycznia 2003 roku, sygn. akt I SA/Wr 183/01, w którym kategorycznie wyrażono stanowisko, że tylko gmina (jako osoba prawna) jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a nie może nim być urząd gminy, będący tylko aparatem pomocniczym jednostki i jej organów. Sprawa ta zaistniała wskutek zakwestionowania przez organ kontroli skarbowej dotychczasowej praktyki, która polegała na tym, że urząd miasta jako podmiot ewidencjonował rozrachunki z tytułu podatku VAT i był zgłoszonym podatnikiem podatku VAT. Zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku VAT we właściwym urzędzie skarbowym dokonał urząd miasta jako jednostka budżetowa, a nie gmina jako osoba prawna. To jak by się wydawało słuszne rozwiązanie zanegował inspektor Urzędu Kontroli Skarbowej (UKS), którego zdaniem, to nie urząd miasta, ale gmina jest podatnikiem podatku VAT. Stwierdził on, że gmina nie wywiązała się z obowiązków, jakie nałożyła na nią ustawa z 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym 2 gdyż nie dokonała stosownego zgłoszenia na potrzeby podatku VAT, nie prowadziła stosownych rejestrów, nie składała deklaracji podatkowych i nie odprowadzała podatku należnego. W efekcie organ kontroli skarbowej wydał gminie decyzje określające zaległości podatkowe za poszczególne miesiące wraz z sankcjami podatkowymi. Odwołująca się od decyzji gmina przegrała, choć z innych obowiązujących w owym okresie interpretacji i stanowisk wynikało coś innego. Chodzi tu o pismo Ministra Finansów z 19 grudnia 1994 roku (Nr PP /94/SK), w którym Minister Finansów uznał, że podatnikiem 1 / 11

2 zawsze jest odpowiedni urząd działający za osobę prawną (Skarb Państwa, gminę). Pismo to związane było z istniejącymi od początku obowiązywania podatku VAT wątpliwościami dotyczącymi opodatkowania czynności wykonywanych w ramach umów cywilnoprawnych przez reprezentantów Skarbu Państwa (ministra, wojewodę) oraz gminy (wójta, burmistrza, prezydenta miasta). Z ówczesnych, mających niewątpliwie głębokie uzasadnienie wyjaśnień wynikało, że: Skarb Państwa - w świetle artykułu 33 Kodeksu cywilnego - jest osobą prawną i podobnie jak w przypadku innych osób prawnych działa przez swoje organy (reprezentantów), którym przepisy szczególne dały takie uprawnienia. Podmioty, którym przyznano prawo do reprezentowania Skarbu Państwa, z racji swojej działalności, mogą być odrębnymi podatnikami VAT i posiadać własne numery identyfikacji podatkowej (...). W związku z powyższym należy stwierdzić, że aczkolwiek podatnikiem VAT jest osoba prawna - Skarb Państwa lub gmina, to obowiązek uiszczenia należności podatkowej ciąży na podmiocie reprezentującym Skarb Państwa lub gminę w zakresie danej czynności dotyczącej mienia państwowego lub komunalnego. Tak więc w przypadku, jak wynika z pisma Ministra Finansów, gdy Skarb Państwa reprezentowany jest (przy dokonywaniu czynności cywilnoprawnych) przez Ministra - podatek zapłaci jednostka organizacyjna Skarbu Państwa - ministerstwo, gdy przez wojewodę - urząd wojewódzki. Natomiast w przypadku czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez gminy, podatnikiem jest reprezentant gminy, a więc burmistrz lub jego odpowiednik", a podatek zapłaci urząd gminy. Interpretacja ta i wynikająca z niej podmiotowość podatkowa urzędu gminy, a nie gminy stosowana była z powodzeniem od początku obowiązywania ustawy z 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, aż do momentu jej zakwestionowania przez podległego przecież Ministrowi Finansów inspektora kontroli skarbowej i związanego z tym wyroku NSA. Minister Finansów z sobie tylko wiadomych przyczyn nie zareagował i nie zwrócił uwagi podległemu sobie organowi kontroli skarbowej, że gmina zastosowała się przecież do oficjalnej jak by nie było interpretacji Ministra Finansów. Co więcej, po wejściu w życie nowej ustawy tj. ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług 3 mając formalnie możliwości zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego wynikającą z artykułów 14-14e ustawy z 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa 4, Minister Finansów oraz podległe mu organy podatkowe jeszcze bardziej sprawę 2 / 11

3 skomplikowały wydając szereg wzajemnie sprzecznych interpretacji. Będąc najprawdopodobniej pod wrażeniem wyroku NSA Ministerstwo Finansów w piśmie z 29 czerwca 2004 roku nr OS5-065/140/2004 stwierdziło, że (...) gmina jako osoba prawna obowiązana jest do uzyskania numeru NIP. (...) Gmina, która posiada status podatnika VAT oraz nadany odrębny numer NIP, obowiązana jest we własnym imieniu do wystawiania faktur VAT, dokumentujących wykonywane przez gminę czynności podlegające opodatkowaniu, do składania deklaracji VAT-7 oraz wpłacania kwot stanowiących zobowiązania podatkowe. Urząd Miejski jako urząd obsługujący organy władzy publicznej, wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, uznany jest za podatnika od towarów i usług. Przyznany Urzędowi Miejskiemu przez organ podatkowy odrębny numer NIP obowiązany jest podawać na składanych we własnym imieniu deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7. Kierując się pismem Ministerstwa, Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku w piśmie z r. (PI/ /04/CIP/03) zajął podobne stanowisko. Nadto organ ten napisał, że (...) Urząd Miejski jako urząd obsługujący organy władzy publicznej, wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, uznany jest za podatnika podatku od towarów i usług, którego obowiązkiem jest dokumentowanie tych czynności fakturami VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 (...) ustawy o podatku od towarów i usług. Przyznany Urzędowi Miejskiemu przez organ podatkowy odrębny numer NIP obowiązany jest podawać na składanych we własnym imieniu deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7". Identyczne stanowisko zawarte było również w interpretacji Urzędu Skarbowego w Oleśnie nr PP-443/49/JK/04 z 28 grudnia 2004 roku oraz w innych interpretacjach 5. Pojawiło się nawet przedstawione w interpelacji nr 9029 stanowisko, że urząd gminy, starostwo czy urząd marszałkowski mają numer NIP tylko po to, by rozliczać zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie społeczne swoich pracowników, a inne jednostki organizacyjne o 3 / 11

4 takim samym statusie (jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego) są odrębnymi podatnikami VAT. VAT ma być natomiast rozliczany przez gminę jako osobę prawną z zastosowaniem numeru NIP gminy. Na tym tle oraz w efekcie zapisów rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług 6, które w paragrafie 8 ustęp 1 pkt 14 zwalniają od podatku VAT usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz i załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej - zdaniem autora Interpelacji - treść powyższego przepisu potwierdza (zgodnie z treścią ustawy), że podatnikiem podatku VAT mogą być jednostki budżetowe i zakłady budżetowe, choć wiadomo, że działają one jako stationes fisci lub stationes communis Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego (gmin, powiatów, województw). Na tle tego przepisu trzeba zwrócić uwagę, że odmówienie urzędowi statusu podatnika może spowodować niemożność skorzystania z powyższego zwolnienia. Skoro podatnikiem jest sama gmina (powiat), a nie jej urząd (starostwo) - zdaniem autora interpelacji - to usługi pomiędzy gminą a jej zakładem budżetowym nie będą korzystały ze zwolnienia, bo gmina jako osoba prawna nie jest jednostką budżetową. Celem tego przepisu było zwolnienie od podatku wszystkich usług, które wykonywane są w ramach jednostek sektora finansów publicznych, dopiero ich wyjście na zewnątrz" jest opodatkowane. Zaprezentowane (...) stanowisko Ministra Finansów burzy ten cel, przez tego samego Ministra założony w rozporządzeniu. Dochodzi do kolejnego absurdu - jeżeli gmina zakupuje od własnego zakładu budżetowego usługi komunalne, np. malowanie pasów na jezdni, to czynność ta będzie opodatkowana VAT, jeżeli natomiast usługi te zakupi utworzona przez tę samą gminę jednostka budżetowa (zarząd dróg gminnych), to będzie to czynność zwolniona z VAT. Jak widać, autor interpelacji nr 9029 używając dość mocnych argumentów skrytykował stanowisko Ministra Finansów dotyczące podmiotowości podatkowej urzędów gmin, starostw powiatowych i urzędów marszałkowskich. Kolejnym problemem występującym w gminach o statusie miasta na prawach powiatu, w związku z wykonywaniem przez te miasta zadań 4 / 11

5 powiatu będzie sprawa reprezentacji Skarbu Państwa. Skoro prezydent miasta zgodnie z przepisami ustawy z 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami 9 na mocy artykułu 11 ustęp 1 ustawy reprezentuje Skarb Państwa, to jakim numerem NIP miałby się posługiwać. Zdaniem autora interpelacji, nie ma żadnych podstaw, aby w tym wypadku podatnikiem był powiat, bowiem to nie powiat jako osoba prawna reprezentuje Skarb Państwa, lecz starosta jako organ administracji publicznej. Trzymając się konsekwentnie zaprezentowanego przez Ministra Finansów sposobu rozumowania, trzeba uznać, że starosta wystawia faktury w imieniu Skarbu Państwa i powinien posługiwać się NIP-em Skarbu Państwa. Jest to oczywiście nieracjonalne i pozbawione oparcia w przepisach, w tym wypadku również jako podatnik winna występować właściwa jednostka organizacyjna - starostwo powiatowe (lub inna jednostka, jeśli starosta jej powierzył te czynności). W odpowiedzi z 2 marca 2005 roku sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów z upoważnienia ministra na interpelację nr 9029 w sprawie podmiotowości podatkowej urzędów gmin, starostw powiatowych i urzędów marszałkowskich 10 zasadniczo podzielono pogląd autora interpelacji, iż gmina i urząd gminy powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer) NIP, a w związku z ich działaniami (czynnościami) powinno być wystawiane jedno rozliczenie deklaracyjne. Zauważono, że samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) nie mają własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu. Zauważono również, że urząd ten nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych (gminy, powiatu, województwa) oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne. Stwierdzono również, że inne niż urzędy gmin (powiatów) i urzędy marszałkowskie gminne jednostki organizacyjne, działające w formie np. zakładów budżetowych, jednostek budżetowych i gospodarstw pomocniczych, powinny, dla celów rozliczeń z tytułu podatku VAT, rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku i posiadać odrębne oznaczenia (numery) NIP. W piśmie Ministerstwa Finansów z 18 maja 2005 roku nr OS MG/2633/05 do dyrektorów izb skarbowych i naczelników urzędów skarbowych sekretarz stanu potwierdził swe wcześniejsze wyrażone w odpowiedzi na interpelację 9029 stanowisko, że gmina i urząd gminy 5 / 11

6 powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer) NIP. Co jednak miała zrobić jednostka samorządu terytorialnego, która pomimo pisma ministra do urzędów i izb skarbowych, o którym mowa wyżej, otrzymała wiążące odmienne stanowisko, takie jak przykładowo stanowisko Izby Skarbowej w Poznaniu Ośrodek Zamiejscowy w Kaliszu, sygnatura A1-N-417/5/2005, w której napisano: (...) wnioskiem z dnia r. wnioskodawca zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pleszewie o dokonanie interpretacji prawa podatkowego w przedmiocie posiadania przez gminę i urząd gminy jednego numeru identyfikacji podatkowej NIP. Zdaniem wnioskodawcy obydwa wyżej opisane podmioty powinny posiadać jeden numer identyfikacji podatkowej NIP. W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pleszewie postanowieniem z dnia r. nr PP-443/30/30/2005/IPP uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. (...) Reasumując, wymienione podmioty pomimo wykazanej powyżej pewnej zbieżności w zakresie realizacji niektórych zadań, powinny posiadać i posługiwać się odrębnymi numerami identyfikacji podatkowej NIP. Ciekawe jest jednak to, że niemalże w tym samym czasie, już nie ośrodek zamiejscowy Izby Skarbowej w Poznaniu, a sama Izba Skarbowa w Poznaniu, sygnatura PP-A/406-44/05/JC z 23 sierpnia 2005 roku, przyjęła odmienne stanowisko i stwierdziła, że gmina i urząd gminy powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer) NIP. I tu pojawił się kolejny problem. Jeżeli gmina i urząd gminy powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer) NIP - to który: gminy jako osoby prawnej czy urzędu jako jednostki niemającej osobowości prawnej? W wyjaśnieniu przykładowo Urzędu Skarbowego w Kartuzach, sygnatura NIP/ /05/EZ z 24 sierpnia 2005 roku czytamy: (...) o ile zatem zgłoszenia rejestracyjnego dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie którego został nadany numer identyfikacji podatkowej NIP, dokonał w imieniu gminy - urząd gminy, to w takiej sytuacji należy dokonać aktualizacji zgłoszenia rejestracyjnego VAT oraz aktualizacyjnego NIP-2 poprzez zmianę nazwy z urzędu gminy" na gminę". 6 / 11

7 Jak zatem widać odpowiedź sekretarza stanu na interpelację poselską nie rozwiązała problemu, gdyż część urzędów i izb skarbowych stanowisko swojego szefa zignorowały. Co więcej zignorowano nawet wówczas stanowisko Ministra Finansów wyrażone w piśmie OS MG/2633/05 z 18 maja 2005 roku, które było skierowane do wszystkich Dyrektorów Izb Skarbowych i Naczelników Urzędów Skarbowych, z którego jasno wynikało, że nadanie NIP podmiotowi jest sprawą wtórna, gdyż poprzedzić je musi ustalenie, czy podmiot jest podatnikiem lub płatnikiem oraz, że samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) nie mają własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu. Minister Finansów podkreślił wówczas, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towaru i usług, a drugi podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się do identyfikacji NIP nadanym innemu podmiotowi. NIP nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu w systemie Poltax poprzez jego NIP i nazwę. Ponadto w piśmie BC3/033/455/JŁ/05/994 z 3 sierpnia 2005 r. do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Minister Finansów zauważył, iż praktyka ubiegania się przez jst o nadanie numeru NIP w celu uzyskania statusu beneficjenta SPO rolniczego nie zasługuje na aprobatę. Wprowadza ona do systemu podatkowego zbędną komplikację, polegającą na sztucznym występowaniu w obrocie prawnym dwóch podatników: jest oraz jednostki organizacyjnej jst. Jednostki samorządu terytorialnego nie posiadają własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem swoich jednostek organizacyjnych (np. urzędów). Dziwić zatem może zaistniała po tych wyjaśnieniach z roku 2005 praktyka organów 7 / 11

8 podatkowych, które pomimo jasnego stanowiska swojego przełożonego już z roku 2005 nadal ignorują zasady posługiwania się numerem NIP i dopuszczają, aby urząd gminy posługiwał się dwoma numerami NIP. Dziwić może obecne stanowisko głównego specjalisty w Ministerstwie Finansów powołujące się na indywidualną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 marca 2009 r., sygnatura ITPP2/ a/08/AD. Jego zdaniem podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu gminy) jest bowiem wyłącznie sama gmina. Stąd dla celów i dla potrzeb rozliczenia podatku VAT gmina i urząd gminy powinny stosować NIP nadany gminie. W konsekwencji w sytuacji nabycia i sprzedaży towarów i usług urząd gminy powinien używać" NIP gminy. Ponadto - w ocenie Ministra Finansów - urząd gminy, z uwagi na to, iż jest zakładem pracy dla pracowników samorządowych i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek ZUS, na potrzeby tych rozliczeń winien posiadać swój odrębny NIP i stosować go wyłącznie dla tych celów. I żadnych innych. Z tego stanowiska wynika przecież, że urząd gminy powinien posługiwać się dwoma NIP-ami: jednym NIP-em gminy dla celów podatku VAT, a drugim NIP-em urzędu gminy dla obowiązków płatnika. A przecież nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towaru i usług, a drugi podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się do identyfikacji NIP nadanym innemu podmiotowi. NIP nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Pozornie, choć sprawa NIP gminy nadal jest otwarta i na nic zdała się interpelacja nr 9029 oraz wyjaśnienia Ministra Steca, rozstrzygnąć problem NIP gminy można bardzo łatwo z pominięciem wywodów różnych specjalistów. 8 / 11

9 Te gminy, które tak jak Warszawa posługują się dwoma numerami NIP (NIP nadany Urzędowi m.st. Warszawy służy tylko do rozliczeń płacowych z pracownikami zatrudnionymi w Urzędzie m.st. Warszawy. NIP Miasta Stołecznego Warszawy: NIP Urzędu m.st. Warszawy ) powinny wyciągnąć z akt decyzje organów podatkowych w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej dla gminy i decyzję nadającą numer identyfikacji podatkowej dla urzędu gminy i porównać adresy na tych decyzjach. Jasne jest, że pod tym samym adresem mogą się mieścić różne podmioty, ale aby zamknąć temat konieczna jest mała wycieczka pod adres wskazany na decyzji nadającej numer NIP gminie. Wycieczka ta pozwoli i podatnikom i organom podatkowym stwierdzić stan faktyczny, gdyż niewątpliwie zauważone zostanie wówczas, że pod owymi adresami gmin nie ma... są tam bowiem jedynie urzędy gmin. O co zatem chodzi z tym zamieszaniem dotyczącym numerów NIP? Czy jak zwykle chodzi o pieniądze? A może o to czy VAT jest kosztem kwalifikowanym? (...). A na koniec warto chyba przypomnieć artykuł 5 ustęp 1 i 6 ustawy z 13 października 1995 roku o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników: Art Podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Art Przepisy ust. 1-4 oraz ust. 4a stosuje się odpowiednio do płatników podatków 9 / 11

10 oraz płatników składek ubezpieczeniowych, oraz paragraf 1 artykułu 81 ustawy z 10 września 1999 roku Kodeks karny skarbowy: Art Podatnik lub płatnik, który wbrew obowiązkowi: 1. nie dokonuje w terminie zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacji objętych nim danych albo też podaje w nim dane niezgodne ze stanem rzeczywistym lub niepełne, 2. dokonuje zgłoszenia więcej niż jeden raz, 3. nie podaje numeru identyfikacji podatkowej lub podaje numer nieprawdziwy, 4. podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. 1. Interpelacja nr 9029 do Ministra Finansów w sprawie podmiotowości podatkowej urzędów gmin, starostw powiatowych i urzędów marszałkowskich. Poseł Jerzy Feliks Budnik. Wejherowo, 27 grudnia 2004 roku. Sejm RP IV kadencji. 2. Ustawa z 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Dz.U z późniejszymi zmianami. 3. Ustawa z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Dz.U z późniejszymi zmianami. 4. Ustawa z 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa. Dz.U z późniejszymi zmianami. 5. A. Pożarowska. VAT w sferze budżetowej. Grupa Wydawnicza Infor SA. Warszawa 2005, s Rozporządzenie Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dz.U z późniejszymi zmianami. 7. Przyp.: usługi w zakresie rozprowadzania wody. 8. Przyp.: usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne. 9. Ustawa z 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami. Dz.U z późniejszymi zmianami. 10. Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 9029 w sprawie podmiotowości podatkowej urzędów gmin, starostw powiatowych 10 / 11

11 i urzędów marszałkowskich. Sekretarz stanu Stanisław Stec. Warszawa, 2 marca 2005 roku. 11 / 11