Główne ludy Arabowie Beduinów

HTML
DOWNLOAD

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Główne ludy Arabowie Beduinów"

Karol Kwiecień
8 lat temu
Przeglądów:

1 Afryka Północna (1) Obszar:strefa śródziemnomorska państw afrykańskich od Egiptu po Maroko, dolina Nilu do Asuanu, Cyrenajka i Trypolitania, góry Atlas Języki: a) rodzina semito-chamicka -gałąź semicka (arabski) -gałąź berbero-libijska (m.in. szauja, rifeni) -gałąź egipska (koptyjski jęz. liturgiczny)

2 Afryka Północna (2) Główne ludy: Arabowie nazwa obejmująca wszystkich potomków przybyszów z Płw. Arabskiego oraz miejscową ludność, która zarabizowała się już w średniowieczu; ok. 120 mln; Wyróżnia się 3 najważniejsze grupy ludności arabskiej: - mieszkańców miast, gł. kupców i rzemieślników, luźne związki z dawną org. plemienną; -osiadłych rolników; - koczowniczych pasterzy Beduinów, trad. struktura plemienna Arabowie są wyznawcami islamu sunnickiego.

3 Afryka Północna (3) Berberzy - autochtoniczna, biała ludność Afryki Pn., obecnie w większości zarabizowana. Do dziś swoją odrębność zachowują m.in. Kabylowie z pn. Algierii (2,5 mln). Budują oni char., niegdyś obronne budowle na szczytach wzgórz, słyną z pięknej ceramiki i biżuterii. W Maroku najbardziej znanymi Berberami są Szulukowie, Rifeni i Silha, znani m.in. z budowy obronnych wiosek - ksary, oraz ufortyfikowanych spichlerzy obronnych agadir. Zdecydowana większość Berberów wyznaje islam sunnicki.

4 Afryka Północna (4) Koptowie - potomkowie dawnych Egipcjan, ok. 5 mln, są chrześcijanami, mieszkają gł. W miastach pn. Egiptu. Język koptyjski, będący kontynuatorem egipskiego, był jęz. potocznym od ok. I w p.n.e. do podboju arabskiego, potem zakazany, wymarł w XV-XVI w. Do dziś używany jako język liturgiczny Kościoła koptyjskiego, pismo koptyjskie jest alfabetyczne i wywodzi się z greckiego z dodaniem 7 liter.

5 Afryka Północna (5) Charakterystyka regionu: postępujący stopień asymilacji kultury arabskiej, język arabski językiem urzędowym, dominacja islamu, liczne konflikty arabskoberberyjskie, np. w marcu 1980 roku na uniwersytecie w Tizi-Ouzou, władze odwołały wykład poświęcony poezji starokabylskiej. W reakcji ponad 1,5 tys. studentów zaprotestowało domagając się równego statusu dla ich języka. Wybuchły strajki, a później zamieszki w całej Kabylii i Algierze (wiosna berberyjska). Rząd krwawo stłumił protest. Na uczelnie i do zakładów pracy wtargnęły oddziały policji. Strajkujących bito, szczuto psami i aresztowano. Liczby śmiertelnych ofiar nigdy nie udało się do końca ustalić. Nieoficjalne szacunki mówią o kilkudziesięciu zabitych. Setki Kabylów znalazło się w więzieniach.

6 Sahara (1) Obszar: Sahara największy obszar pustynny świata (7-9 mln km 2 ) obejmujący znaczna część terytorium Egiptu, Sudanu, Libii, Czadu, Nigru, Mali, Mauretanii, Maroka, Algierii, Tunezji. Języki: a) rodzina semito-chamicka -gałąź semicka (arabski) -gałąź berbero-libijska (m.in. tamaszek) b) rodzina nilo-saharyjska -języki saharyjskie (m.in. kanuri, tebu) -języki chari-nilowe (m.in. nubijski)

7 Sahara (2) Główne ludy: Arabowie dzielą się, tak jak w Afryce Pn., na ludność osiadłą i koczowniczą. Najbardziej znani są Maurowie, czyli biali mieszkańcy dzisiejszej Mauretanii (niegdyś odrębni, społ. klasowe, dziś silnie zarabizowani), oprócz nich liczne plemiona koczownicze (m.in. Halalijczycy, Szaambowie, Regibat) i półkoczownicze.

8 Sahara (3) Berberowie liczne grupy zamieszkujące od Mauretanii po Libię, m.in.: Mzabici ok. 60 tys., bardzo konserwatywna (religia i obyczaje) grupa zamieszkująca 7 miast warownych w ouedzie M Zab. Sa to Ibadyci (odłam muzułmańskiej sekty charydżytów) ednogamia, kupcy, rzemiosło (tkactwo); Zenetowie rolnicy z oaz zachodniej Sahary, sprowadzili tam palmę daktylową.

9 Sahara (4) Tuaregowie ok. 900 tys., jęz. tamaszek (forma pisana tifinagh), niegdyś hodowla wielbłądów, handel transsaharyjski i rozboje, obecnie życie osiadłe lub półosiadłe, choć nadal silne są tradycje koczownicze. Większość wyznaje islam, ale nadal trwałe są liczne przedislamskie cechy kultu., np. matrylineaż. Hierarchiczna struktura społeczna pokrywająca się z wewnętrznym zróżnicowaniem rasowym: 1) biała arystokracja (imharen), 2) ich wasale wolni Tuaregowie (imraden), 3) wolni, lecz pogardzania rzemieślnicy z silną domieszką negroidalną (inaden), dawni niewolnicy (iklanen) oraz wyzwoleńcy (iderfanen).

10 Sahara (5) Haratyni- prawdopodobnie pierwotni, czarni mieszkańcy Sahary, oazy pd. Maroka i pd. Sahary, rolnicy i kopacze studni; Teda (Tubu, Tibu) śr. Sahara, pn. Czad i Niger, ok tys., gorliwi muzułmanie, koczownicy i rolnicy, uważają się za białych Nubijczycy wsch. Sahara, pogr. Egiptu i Sudanu, ok. 1,2 mln, rolnicy, niegdyś poddani egipscy, z licznymi domieszkami negryckimi i semickimi, dawniej chrześcijanie, dziś wyłącznie muzułmanie ludy kordofańskie - trudne do sklasyfikowania, wynik mieszania się Nubijczyków z Arabami

11 Sahara (6) Charakterystyka regionu: peryferia współczesnych państw afrykańskich, liczne konflikty z grupami etnicznymi mieszkającymi na obrzeżu pustyni, konflikt o Saharę Zachodnią (Regibat- Polisario), Mauretania Maurowie vs. Wolofowie, rebelia tuareska, konflikty w Czadzie i Sudanie (Darfur) rząd chartumski utożsamiany z muzułmańskimi ludami pustyni usiłuje narzucić dominację mieszkańcom południa, w większości animistom i chrześcijanom Postępujący stopień asymilacji kultury arabskiej, język arabski językiem państwowym, bezwzględna dominacja islamu, konflikty arabsko-berberyjskie.

Podobne dokumenty

Mapa etniczna Afryki. Informacje ogólne Warunki naturalne Ludność Języki Religie Obszary społecznokulturowe

Mapa etniczna Afryki. Informacje ogólne Warunki naturalne Ludność Języki Religie Obszary społecznokulturowe Mapa etniczna Afryki Informacje ogólne Warunki naturalne Ludność Języki Religie Obszary społecznokulturowe Informacje ogólne Położenie: kontynent położony w większości na półkuli wschodniej, po obu stronach