FIZYKA - KLASA II I PÓŁROCZE KINEMATYKA

Transkrypt

1 FIZYKA - KLASA II I PÓŁROCZE KINEMATYKA DOPUSZCZAJĄCY DOSTATECZNY DOBRY BARDZO DOBRY CELUJĄCY Uczeń : -wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady ruchu; -odróżnia pojęcia: tor, droga i wykorzystuje je do opisu ruchu -odróżnia ruch prostoliniowy od ruchu krzywoliniowego, podaje przykłady; -wykorzystuje wielkości fizyczne: droga, prędkość, czas do opisu ruchu jednostajnego prostoliniowego, wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady tego ruchu; -posługuje się pojęciem prędkości do opisu ruchu, interpretuje wartość prędkości jako drogę przebytą przez poruszające się ciało w jednostce czasu, np. 1 s; -posługuje się jednostką prędkości w Układzie SI, przelicza jednostki prędkości (przelicza wielokrotności i podwielokrotności); Uczeń: -wyjaśnia na przykładach, kiedy ciało jest w spoczynku, a kiedy w ruchu względem ciał przyjętych za układy odniesienia; -mierzy długość drogi (dokonuje kilkakrotnego pomiaru oblicza średnią i podaje wynik do 2 3 cyfr znaczących, krytycznie ocenia wynik); -posługuje się jednostką drogi w Układzie SI, przelicza jednostki drogi; -przeprowadza przedstawione doświadczenie związane z wyznaczeniem prędkości ruchu pęcherzyka powietrza w zamkniętej rurce wypełnionej wodą: mierzy czas, zapisuje wyniki pomiaru w tabeli, opisuje przebieg i wynik doświadczenia, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik obliczenia jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 liczb znaczących) i wyciąga wnioski Uczeń: -wyjaśnia, na czym polega względność ruchów, podaje przykłady układów odniesienia i przykłady względności ruchu we Wszechświecie; -posługuje się pojęciem przemieszczenia i wyjaśnia na przykładzie różnicę między drogą a przemieszczeniem; -analizuje wykres zależności położenia ciała od czasu i odczytuje z wykresu przebytą odległość; -sporządza wykresy zależności drogi i prędkości od czasu dla ruchu jednostajnego prostoliniowego na podstawie danych z tabeli (oznacza wielkości i skale na osiach); -planuje doświadczenie związane z wyznaczeniem prędkości przemieszczania się (np. w czasie marszu, biegu, jazdy rowerem), szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku, wskazuje czynniki istotne i nieistotne, Uczeń: -projektuje doświadczenie obrazujące względność ruchu, teoretycznie uzasadnia przewidywane wyniki, analizuje je i wyciąga wnioski; -rysuje wykres zależności położenia ciała od czasu; -wyjaśnia, dlaczego w ruchu prostoliniowym kierunki i zwroty prędkości oraz przemieszczenia są zgodne; -posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących sposobów pomiaru czasu; -sporządza wykres zależności prędkości od czasu na podstawie danych w tabeli (oznacza wielkości i skale na osiach, zaznacza punkty i rysuje wykres) oraz analizuje te dane i wykres, formułuje wnioski; -sporządza wykres zależności drogi od czasu w ruchu jednostajnie przyspieszonym Uczeń: -planuje doświadczenie związane z badaniem ruchu jednostajnie zmiennego (formułuje pytania badawcze, stawia hipotezy oraz proponuje sposób ich weryfikacji, przewiduje wyniki i uzasadnia je teoretycznie, wskazując czynniki istotne i nieistotne), dokonuje pomiarów, analizuje wyniki i wyciąga wnioski, krytycznie ocenia wyniki pomiarów, posługując się pojęciem niepewności pomiarowej; -rozwiązuje zadania złożone, wykorzystując zależność drogi i prędkości od czasu dla ruchu jednostajnego prostoliniowego i ruchu prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego

2 -odczytuje dane z tabeli oraz prędkość i przebytą odległość z wykresów zależności drogi i prędkości od czasu w ruchu jednostajnym prostoliniowym; -wykorzystuje wielkości fizyczne: droga, prędkość, czas do opisu ruchu niejednostajnego prostoliniowego, wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady tego ruchu i odróżnia go od ruchu jednostajnego prostoliniowego; -wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady ruchu jednostajnie przyspieszonego prostoliniowego; -posługuje się pojęciem przyspieszenia do opisu ruchu prostoliniowego jednostajnie zmiennego; -odczytuje prędkość i przyspieszenie z wykresów zależności prędkości oraz przyspieszenia od czasu w ruchu jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym; -wyodrębnia ruch z otrzymanych wyników; -na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu rozpoznaje, że w ruchu jednostajnym prostoliniowym droga jest wprost proporcjonalna do czasu oraz posługuje się proporcjonalnością prostą; -na podstawie opisu słownego rysuje wykresy zależności drogi i prędkości od czasu w ruchu jednostajnym prostoliniowym; -rozpoznaje zależność rosnącą i malejącą na podstawie danych z tabeli lub na podstawie wykresu zależności położenia ciała od czasu w ruchu prostoliniowym oraz wskazuje wielkości maksymalną i minimalną; -wykorzystuje wielkości fizyczne: droga, prędkość, czas do rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych związanych z ruchem jednostajnym prostoliniowym, rozróżnia wielkości dane i szukane; -odróżnia prędkości średnią i chwilową w ruch niejednostajnym; -wykorzystuje pojęcie prędkości średniej do wyznacza prędkość, krytycznie ocenia wyniki doświadczenia; -rozwiązuje zadania z zastosowaniem zależności między drogą, prędkością i czasem w ruchu jednostajnym prostoliniowym; -analizuje wykres zależności prędkości od czasu, odczytuje dane z tego wykresu, wskazuje wielkości maksymalną i minimalną; -rozpoznaje zależność proporcjonalną na podstawie wyników pomiarów zapisanych w tabeli lub na podstawie sporządzonego wykresu zależności drogi od kwadratu czasu oraz posługuje się proporcjonalnością prostą; -na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu wyjaśnia, że w ruchu jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym prędkość jest wprost proporcjonalna do czasu, a droga wprost proporcjonalna do kwadratu czasu (wskazuje przykłady); -na podstawie wartości przyspieszenia określa, o ile zmienia się wartość prędkości w jednostkowym czasie, interpretuje jednostkę przyspieszenia w prostoliniowym na podstawie danych z tabeli; -wyjaśnia, dlaczego w ruchu jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym kierunki i zwroty prędkości oraz przyspieszenia są zgodne; -rozwiązuje złożone zadania z zastosowaniem wzorów s=a *t 2 /2 i a=v/t; -sporządza wykresy zależności drogi, prędkości i przyspieszenia od czasu;

3 jednostajny prostoliniowy i ruch jednostajnie przyspieszony prostoliniowy z kontekstu; rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych, rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, przelicza jednostki czasu; -przeprowadza przedstawione doświadczenie związane z badaniem ruchu kulki swobodnie staczającej się po metalowych prętach (mierzy: czas, drogę, zapisuje wyniki pomiaru w tabeli i zaokrągla je), opisuje przebieg i wynik doświadczenia, oblicza wartości średniej prędkości w kolejnych sekundach ruchu, wyciąga wnioski z otrzymanych wyników; -rozpoznaje zależność rosnącą na podstawie danych z tabeli lub wykresu; -określa wartość przyspieszenia; -rysuje wykresy zależności prędkości i przyspieszenia; -porównuje rodzaje ruchów, wskazuje podobieństwa i różnice; -wykorzystuje prędkość i przyspieszenie do rozwiązywania prostych zadań, rozróżnia dane i szukane; Układzie SI, przelicza jednostki przyspieszenia; -odczytuje przebytą odległość z wykresu zależności drogi od czasu w ruchu jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym; -wykorzystuje wzory: s=a *t 2 /2 i a=v/t do rozwiązywania prostych zdań obliczeniowych, rozróżnia wielkości dane i szukane, zapsuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony; -analizuje wykresy zależności drogi, prędkości i przyspieszenia od czasu ; -rozwiązuje typowe zadania dotyczące ruchu jednostajnego i przyspieszonego; DYNAMIKA

4 DOPUSZCZAJĄCY DOSTATECZNY DOBRY BARDZO DOBRY CELUJĄCY - że siła wypadkowa zastępuje działanie kilku sił, że siłę można rozłożyć na składowe; - wyznaczyć graficznie z pomocą nauczyciela wypadkową dwóch sił działających wzdłuż tej samej prostej; - jakie są skutki oddziaływań między ciałami; - jakie są pożyteczne i szkodliwe skutki tarcia; -że powietrze stawia opór ruchowi doświadczalnie wykazać istnienie tarcia i oporu powietrza; - na czym polega bezwładność ciała; - jaka jest treść trzech zasad dynamiki Newtona; - że ciała spadające swobodnie poruszają się z przyspieszeniem ziemskim; - jak wykonać z pomocą nauczyciela doświadczenie wykazujące bezwładność ciała; - jak wykonać z pomocą nauczyciela doświadczenie wykazujące zależność przyspieszenia od siły i masy; -że pęd zależy od masy i prędkości; - jaka jest treść zasady zachowania pędu; - zademonstrować zderzenia sprężyste i niesprężyste; -obliczyć pęd ciała; -jaka jest treść prawa powszechnego ciążenia; - kim był Mikołaj Kopernik i jaką przedstawił teorię; - że planety krążą wokół Słońca; - że Ziemia jest jedną z planet - jakie cechy ma siła wypadkowa dwóch -sił działających wzdłuż tej samej prostej; - jak wyznaczyć graficznie wypadkową sił działających wzdłuż tej samej prostej; - że zmiana prędkości może nastąpić tylko wskutek oddziaływania z innym ciałem; - jak można zwiększyć, a jak można zmniejszyć tarcie; - jak doświadczalnie wykazać, jak zależy siła tarcia od rodzaju powierzchni i siły nacisku; - że masa jest miarą bezwładności; - na czym polega swobodne spadanie ciał; jaka jest definicja 1 N - zaplanować i przeprowadzić doświadczenie wykazujące istnienie sił akcji i reakcji; - rozwiązywać zadania z zastosowaniem wzoru: a = F/m; -co to jest pęd ciała i jak określa się jego jednostkę; - że pęd jest wielkością wektorową; - rozwiązywać przy pomocy nauczyciela proste zadania z zastosowaniem zasady zachowania pędu; - jakie cechy ma siła dośrodkowa; - naszkicować model Układu Słonecznego; - zademonstrować ruch po okręgu; - że praca jest wykonana tylko wtedy, gdy na ciało działa siła (lub jej składowa) o kierunku zgodnym - jakie cechy ma wypadkowa dwóch sił prostych różnych kierunkach; - jak wyznaczyć graficznie wypadkową sił prostych różnych kierunkach; - jakie cechy ma siła tarcia; - czym różni się tarcie statyczne od kinetycznego - wyznaczyć wektor siły tarcia na danym przykładzie; - rozwiązywać zadania z zastosowaniem wzoru na wartość siły tarcia; - co to jest ciężar, a co to jest masa; - że ciała we Wszechświecie spadają z innym przyspieszeniem niż na Ziemi; odrzutu; - doświadczalnie wykazać, że czas spadania ciała nie zależy od jego masy; - rozwiązywać zadania z zastosowaniem wzoru: a = F/m i jego przekształceń; - jak wyprowadzić jednostkę pędu; - jak rozwiązywać samodzielnie zadania o średnim stopniu zasady zachowania pędu; - jakie cechy ma wektor prędkości w ruchu po okręgu; - jak rozwiązywać zadania z zastosowaniem prawa powszechnego ciążenia; - że praca jest równa zero, jeżeli chociaż jeden z czynników iloczynu: siła lub przemieszczenie jest równy zero; - podać przykłady takich - jak wyznaczyć wypadkową kilku sił o różnych kierunkach; - jak wyznaczyć graficznie wypadkową kilku sił o różnych kierunkach; - jak obliczyć wartość siły wypadkowej jako przekątnej prostokąta; - jak wyznaczyć wypadkową kilku sił o różnych kierunkach; - że wektor można przesunąć wzdłuż prostej, na której leży; - wyznaczyć graficznie wypadkową kilku sił o różnych kierunkach ; - jak rozwiązywać złożone zadania z zastosowaniem trygonometrii; - że tarcie zależy od rodzaju powierzchni trących i siły nacisku; - czym jest współczynnik tarcia; - gdzie można znaleźć wartość współczynnika tarcia; - co to są łożyska i jakie jest ich zastosowanie; - rozwiązywać złożone zadania z zastosowaniem wzoru na tarcie - jak wykorzystuje się zjawisko odrzutu w technice; - przeprowadzić samodzielnie doświadczenia potwierdzające słuszność trzech zasad dynamiki Newtona ; - rozwiązywać złożone zadania z wykorzystaniem treści zawartych w trzech zasadach dynamiki; - że zasada zachowania pędu dotyczy zderzeń sprężystych i niesprężystych ciał będących w ruchu, a także - jak wyznaczyć wypadkową kilku sił o różnych kierunkach; - że wektor można przesunąć wzdłuż prostej, na której leży; - wyznaczyć graficznie wypadkową kilku sił o różnych kierunkach; - jak rozwiązywać złożone zadania z zastosowaniem trygonometrii - jakie są rozdaje oporów ruchu i jak wyznacza się współczynnik tarcia; - jak przygotować referat na temat: Opory ruchu ich zwiększanie i zmniejszanie; - jak zbudowany jest silnik odrzutowy; - jakie przyspieszenia mogą mieć (przykładowo) ciała spadające na inne niż Ziemia obiekty astronomiczne; - jak rozwiązywać zadania o trudności; - jak przeprowadzić prawidłową analizę zadania o zasady zachowania pędu; - stosować zasadę zachowania pędu w zadaniach o trudności; - jak rozwiązywać zadania o zasady zachowania pędu; - jak przygotować referat na dowolny temat z dziedziny astronomii wykraczający poza obowiązujący program; - wygłosić referat z dziedziny astronomii uzupełniony

5 II PÓŁROCZE ANALIZA ENERGETYCZNA PROCESÓW CIEPLNYCH DOPUSZCZAJĄCY DOSTATECZNY DOBRY BARDZO DOBRY CELUJĄCY - jak definiuje się energię wewnętrzną ciała; - jak definiuje się temperaturę; - że ciepło może być przekazywane przez promieniowanie, przewodnictwo i konwekcję; - jakie substancje są dobrymi przewodnikami ciepła; - jaka jest treść I zasady termodynamiki - jak zmierzyć temperaturę i podać w 0 C i K; - jak zademonstrować z pomocą nauczyciela na prostym przykładzie zmianę energii wewnętrznej ciała wskutek wykonanej pracy; - jak definiuje się ciepło właściwe; - jak zbudowany jest kalorymetr i do czego służy; - że ilość pobranego lub oddanego ciepła zależy od masy i rodzaju substancji oraz od przyrostu temperatury (A). - odszukać w tabeli wartość ciepła właściwego danej - jak można zmienić wartość energii wewnętrznej ciała; - jaka jest różnica między ciepłem a temperaturą; - jak zamienić temperaturę podaną w skali Celsjusza na temperaturę w skali Kelvina i odwrotnie; - z jakiego wzoru można obliczyć ilość ciepła; - jaka jest jednostka ciepła i ciepła właściwego; - że po zetknięciu ciał następuje samorzutny przepływ ciepła z ciała o temperaturze wyższej do ciała o temperaturze niższej; - jak obliczyć z pomocą nauczyciela ilość pobranego lub oddanego ciepła; - jak definiuje się ciepło topnienia, krzepnięcia, parowania i skraplania oraz jakie są ich jednostki; - jakie właściwości termodynamiczne wody mają wpływ na klimat; - jak rozwiązać z pomocą nauczyciela proste zadania z - że zmiana temperatury świadczy o zmianie energii wewnętrznej ciała; - wyjaśnić zmianę energii wewnętrznej ciała, posługując się modelem cząsteczkowym budowy materii; - na czym polega bilans cieplny; - jak zapisać wzór na ilość ciepła pobranego i oddanego - rozwiązywać samodzielnie proste zadania z zastosowaniem bilansu cieplnego (obliczanie masy); - jak przeprowadzić doświadczenie polegające na wyznaczaniu temperatury końcowej mieszaniny; - jakie właściwości wody pozwalają zwierzętom przetrwać zimę; - jak wyprowadzić jednostki ciepła, topnienia i parowania; - narysować wykres przebiegu procesów: parowania, skraplania, topnienia i krzepnięcia danej substancji; - rozwiązywać zadania z - jak zachowują się cząsteczki, z których zbudowane jest ciało, podczas zmiany jego energii wskutek dostarczonego ciepła lub wykonanej pracy; - jak zaprojektować i przeprowadzić doświadczenie modelowe obrazujące zmiany energii wewnętrznej ciała; - jak prawidłowo zapisać bilans cieplny dla więcej niż dwóch ciał; - jak rozwiązywać złożone zadania z zastosowaniem bilansu cieplnego dla więcej niż dwóch ciał; - wyznaczyć doświadczalnie ciepło właściwe wybranej substancji; - jak przeprowadzić analizę złożonego zadania, w którym występuje kilka procesów cieplnych; - rozwiązywać zadania, w których występuje kilka procesów cieplnych, a rozwiązania przedstawić na wykresie; - jak przygotować doświadczenie wykazujące zależność przyrostu temperatury od przyrostu energii wewnętrznej ciała; - jak brzmi II zasada termodynamiki; - jak działają silniki cieplne; - przeprowadzić doświadczenie obrazujące zależność przyrostu temperatury od przyrostu energii wewnętrznej ciała oraz sporządzić wykres tej zależności; - kto i w jaki sposób wyznaczył ciepło właściwe wody; - jak przeprowadzić prawidłową analizę zadania o bilansu cieplnego i wykorzystaniem wiedzy z innych działów; - jak rozwiązywać zadania o bilansu cieplnego i wykorzystaniem wzorów z innych działów;

6 substancji - na czym polegają procesy topnienia, krzepnięcia i skraplania (A), - że temperatura topnienia i krzepnięcia są sobie równe (A), -że parowanie w całej objętości cieczy odbywa się w temperaturze wrzenia (A), - że ciała krystaliczne topnieją w stałej temperaturze (A), - od czego zależy szybkość parowania - skorzystać z tablic i odczytać: temperaturę topnienia, wrzenia, ciepło topnienia i ciepło parowania różnych substancji (C), - jak narysować z pomocą nauczyciela wykres zależności temperatury od dostarczonego ciepła dla procesów: parowania i skraplania oraz topnienia i krzepnięcia zastosowaniem wzoru na ciepło topnienia i parowania; zastosowaniem ciepła parowania i skraplania; DRGANIA I ROZCHODZENIE SIĘ FAL MECHANICZNYCH - jaka jest wewnętrzna struktura lodu; - jak przeprowadzić wnikliwą analizę zadania, w którym występują różne procesy cieplne, a także zagadnienia z innych działów; - jak rozwiązywać zadania o trudności, w których występują różne procesy cieplne, a także inne z różnych działów fizyki; DOPUSZCZAJĄCY DOSTATECZNY DOBRY BARDZO DOBRY CELUJĄCY - jakie ciała wykonują ruch drgający; - jakie drgania określane są jako gasnące lub niegasnące; - co oznaczają terminy: okres, amplituda i częstotliwość drgań; - na czym polega ruch drgający; - jakie są jednostki amplitudy i okresu drgań; - jak wyznaczyć amplitudę i okres drgań; - wyznaczyć amplitudę drgań wahadła; - wyznaczyć okres drgań - jak wyznaczyć częstotliwość (wzór i jednostka); - wyznaczyć częstotliwość drgań wahadła; -wykazać zależność częstotliwości od długości wahadła; - na czym polegają zjawiska: rezonansu mechanicznego; - jak obliczyć częstotliwość i okres drgań; - jak zademonstrować zjawisko rezonansu mechanicznego; - jak rozwiązywać zadania z zastosowaniem wzoru na - jak dokonać analizy zadania problemowego i rachunkowego związanego z ruchem drgającym i wielkościami go opisującymi; - kim był R. Hertz; - jak działają zegary mechaniczne;

7 rezonansu mechanicznego; - jak zademonstrować ruch drgający (wahadło, sprężyna); - jak powstaje fala; - jakie są rodzaje fal; jakie zjawiska są charakterystyczne dla fal; - zademonstrować powstawanie fali - co jest źródłem dźwięku; - w jakich jednostkach określa się poziom natężenia dźwięku; - że hałas jest szkodliwy dla zdrowia człowieka; - jak zademonstrować różne ciała drgające, które są źródłem dźwięku; wahadła; - jak powstaje fala podłużna; - jak powstaje fala poprzeczna; - jak zademonstrować falę podłużną i poprzeczną; - że fala dźwiękowa jest falą podłużną; - w jakich ośrodkach może rozchodzić się dźwięk; rezonansu akustycznego; -zademonstrować zjawisko rezonansu akustycznego; odbicia, załamania, dyfrakcji i interferencji; - co to jest długość fali - zademonstrować zjawiska: odbicia, załamania, dyfrakcji i interferencji; - jakie zjawiska są charakterystyczne dla fal dźwiękowych; echa i pogłosu; - jak zademonstrować zjawisko odbicia fali dźwiękowej; - jak wywołać zjawisko echa i pogłosu lub opisać, w jakich warunkach mogą wystąpić; częstotliwość; - jaki jest związek między długością fali, szybkością rozchodzenia się a częstotliwością lub okresem; - jak rozwiązywać zadania z zastosowaniem wzoru na długość fali - czym są ultradźwięki; - w jaki sposób należy zwalczać hałas; - od czego zależą wysokość dźwięku i jego barwa; - jak zademonstrować doświadczenie wykazujące zależność wysokości dźwięku od częstotliwości drgań; - jak przygotować referat na temat: Przykłady powstania rezonansu mechanicznego ; - rozwiązywać zadania o trudności z ruchu drgającego; - jak zaprojektować i przeprowadzić doświadczenia wykazujące: ruch drgający, rezonans mechaniczny oraz zależność częstotliwości od długości wahadła; - przedstawić referat na temat: Przykłady powstania rezonansu mechanicznego wraz z demonstracją, ilustracjami lub filmem; - jak dokonać analizy zadania problemowego i rachunkowego z wykorzystaniem wiedzy o ruchu drgającym i falach; - rozwiązywać zadania o trudności z działu Ruch drgający i fale; - kim był G. Bell; - jak przygotować ciekawy referat o falach dźwiękowych (przedstawić referat o falach dźwiękowych wraz z demonstracją różnych dźwięków (źródła dźwięku, wysokość, barwa, natężenie) i instrumentów muzycznych;

8 ELEKTROSTATYKA DOPUSZCZAJĄCY DOSTATECZNY DOBRY BARDZO DOBRY CELUJĄCY - że podczas elektryzowania ciała gromadzą się ładunki jednego rodzaju ; - że ciała naelektryzowane ładunkami jednoimiennymi odpychają się, a różnoimiennymi przyciągają; - że wokół ciał naelektryzowanych istnieje pole elektrostatyczne ; do czego służy elektroskop; - jak zademonstrować z pomocą nauczyciela właściwości ciał naelektryzowanych - jak zbudowany jest atom; - jak nazywa się jednostka ładunku elektrycznego; - jakie substancje są przewodnikami elektryczności a jakie izolatorami; - jaki ładunek ma elektron, a jaki proton; - jak przedstawić model budowy atomu; - jaka jest treść prawa Coulomba; - jak zobrazować z pomocą nauczyciela treść prawa Coulomba na schemacie; - że ciało można - co to jest ładunek próbny; - jakie naelektryzowane ciała wytwarzają pole centralne; - kiedy powstaje pole jednorodne; - czym są linie pola; - potrafi nakreślić linie pola centralnego i jednorodnego; - co to jest ładunek elementarny; - jak powstają jony; - potrafi wskazać wśród wielu materiałów przewodniki i izolatory elektryczności; - jak zapisać prawo Coulomba w postaci wzoru - rozwiązywać proste zadania rachunkowe z uwzględnieniem prawa Coulomba; - na czym polega elektryzowanie ciał przez pocieranie i dotyk; - jakie są ujemne skutki zjawiska elektryzowania ciał; - zabezpieczyć pomieszczenie, w którym się pracuje, przed ujemnymi skutkami elektryzowania ciał; - jakie urządzenie nazywa się kondensatorem; - jakie materiały elektryzują się dodatnio, a jakie ujemnie; - jak zbudowany jest elektroskop; - przeprowadzić doświadczenie potwierdzające istnienie pola elektrostatycznego wokół naelektryzowanych ciał; - jak nakreślić linie pola elektrycznego wokół dwóch ładunków jednoimiennych oraz wokół dwóch różnoimiennych; - jakie zastosowanie w technice mają przewodniki i izolatory; - przygotować i przeprowadzić doświadczenie wykazujące, że niektóre materiały są dobrymi przewodnikami, a inne izolatorami; - jakie cechy mają siły wzajemnego oddziaływania między ciałami naelektryzowanymi; - jak narysować wykresy sił działających między ciałami naelektryzowanymi położonymi na jednej prostej; indukcji elektrostatycznej; - co to jest pole elektrostatyczne; - jaka jest zasada działania elektroskopu; - zademonstrować pole pochodzące od dwóch ładunków jednoimiennych i różnoimiennych; - czym różni się budowa wewnętrzna przewodników od budowy izolatorów; - jak przygotować i przeprowadzić doświadczenie wykazujące, że przewodnik można naelektryzować; - jakie cechy ma siła działająca na ładunek umieszczony w polu pochodzącym od dwóch naelektryzowanych ciał; - jak narysować wektor siły działającej na ładunek umieszczony w polu pochodzącym od dwóch ciał naelektryzowanych; - na czym polega zobojętnianie ładunku, a na czym uziemianie; - jak zademonstrować zasadę zachowania ładunku elektrycznego; wykorzystując zjawisko indukcji - jakie zjawiska można badać za pomocą elektroskopu; - co to jest natężenie pola elektrostatycznego; - jak przebiegały badania, których celem było poznanie natury elektryczności; - zbudować prosty elektroskop; - jak rozwiązywać zadania problemowe dotyczące elektryzowania ciał; jakie materiały są półprzewodnikami i jakie jest ich zastosowanie - czym są kwarki; - potrafi przygotować referat (wraz z demonstracją) na temat półprzewodników i ich zastosowania; - kim był C. A. Coulomb; - jak dokonać analizy zadania o prawa Coulomba; - jak zastosować prawo Coulomba do rozwiązywania zadań o trudności; - kim był B. Franklin (A), - jak przygotować referat na tematy: Powstawanie

9 naelektryzować przez pocieranie, dotyk i indukcję; - jaka jest treść zasady zachowania ładunku elektrycznego; - jak zademonstrować elektryzowanie przez dotyk i indukcję; - jak zademonstrować zjawisko indukcji elektrostatycznej; elektrostatycznej; wyładowań atmosferycznych, Zjawisko polaryzacji wody w polu elektrycznym, Szkodliwość działania zjawiska elektryzowania ciał na zdrowie człowieka; sposoby zapobiegania skutkom zjawiska lub Wykorzystanie elektrostatyki w różnych dziedzinach życia ; - wygłosić referat na temat związany z elektrostatyką; - rozwiązywać zadania o trudności z działu: Elektrostatyka;