a. STOP (Zatrzymaj się) Opis: ręka wysunięta poza obrys ciała, zgięta lekko w łokciu. Dłoń otwarta, palce złączone.

Transkrypt

1 ROZDZIAŁ III. SYGNAŁY DOWODZENIA Sygnały dowodzenia używane są w celu przekazania komendy lub informacji żołnierzom w przypadku, gdy nie istnieje możliwość ich przekazania głosem lub jest ona utrudniona. Sygnały dowodzenia możemy przekazywać: - ręką i dłonią ( ang. hand and arm signals), - światłem (latarka, lusterko,chemilight), - dźwiękiem (np. gwizdkiem), - dymem 3 1. Sygnały ręką i dłonią (zakres podstawowy) 1. UWAGA: Przekazywanie komend prowadzimy w sposób zapewniający pewne ich wykonanie. Pokazując znak dowodzenia popatrz na żołnierza i upewnij się czy znak został zrozumiany. Dopiero gdy zacznie go przekazywać kolejnemu, możesz zająć się sobą. a. STOP (Zatrzymaj się) Opis: ręka wysunięta poza obrys ciała, zgięta lekko w łokciu. Dłoń otwarta, palce złączone. Wykonanie: żołnierz zatrzymuje się, przyklęka na jedno kolano zabezpieczając swój sektor obserwacji. Istnieje możliwość skorzystania z zasłony którą daje drzewo itp., tak aby mieć dogodne stanowisko. Celowniczy km zajmuje stanowisko leżąc. b. ZAMARZNIJ Opis: : ręka wysunięta poza obrys ciała, zgięta w łokciu pod kątem prostym. Dłoń w pięść. 1Sygnały wg norm US Army, za wyjątkiem określenia odległości, który to sposób zaczerpnięto z USMC. FMFM 6-5 w/ch. 1, Marine, s. 3-37; FM 21-60, Visual signals, US Army 1987, s. 2-1 i nast.: Zakres podstawowy obejmuje podstawowe sygnały dowodzenia, wersja rozszerzona w materiałach szkoleniowych GSR.

2 Wykonanie: żołnierz zastyga w bezruchu. Niedozwolona jest jakakolwiek zmiana pozycji. c. KRYJ SIĘ Opis: ręka wysunięta poza obrys ciała, wyprostowana w łokciu, dłoń poziomo. Podnieść do góry (kąt ok. 45 o ) i wykonywać energiczne ruchy w górę i w dół. Wykonanie: żołnierze zalegają wykorzystując możliwe ukrycia. d. ROZPROSZYĆ SIĘ Opis: ręka wysunięta poza obrys ciała. Wykonuje energiczne ruchy podobne do odganiania owadów na kierunkach rozproszenia. Wykonanie: żołnierze rozpraszają się w terenie, zwiększając odległości między sobą. Można łączyć z komendą KRYJ SIĘ.

3 e. NIEPRZYJACIEL Opis: 1. Gdy nieprzyjaciel jest w polu widzenia, kierujemy na niego broń, celując. 2. Gdy nieprzyjaciel nie jest bezpośrednio widoczny, dajemy znak wyciągniętą ręką, dłoń w pięść, kciuk do dołu. Palec wskazujący wyprostowany pokazuje kierunek. f. KIERUNEK Opis: ręka wyciągnięta w bok w pożądanym kierunku przemieszczania się pododdziału. Dłoń otwarta, poziomo. g. ODLEGŁOŚĆ Opis: dłoń w pięść, kierujemy ją w stronę adresata przekazu. Liczba wysuniętych po kolei palców odpowiada setce metrów.

4 h. KLIN Opis: ręce na zewnątrz, opuszczone w dół pod kątem ok. 45 o. Kształtem przypominają figurę szyku. Wykonanie: żołnierze wykonują SOP do utworzenia szyku KLIN. i. LINIA Opis: ręce wyciągnięte na zewnątrz, równolegle do poziomu gruntu. Wykonanie: żołnierze wykonują SOP do utworzenia szyku LINIA. j. SZYK PROSTY Opis: wyprostowaną ręką wykonujemy okrężne ruchy (kilka), po czym wskazujemy

5 kierunek marszu. Wykonanie: żołnierze wykonują SOP do utworzenia szyku PROSTY. k. ZWIĘKSZ SZYBKOŚĆ Opis: dłoń w pięść, ręka wykonuje ruchy wypychania w dół i w górę. Wykonanie: żołnierze zwiększają szybkość przemieszczania. l. ZMIEJSZ ODLEGŁOŚĆ Opis: obie dłonie kilkakrotnie zbliżyć do siebie (ruchy do środka).

6 Wykonanie: żołnierze skracają odległości w szyku m. ZWIĘKSZ ODLEGŁOŚCI Opis: ułożenie rąk analogiczne jak poprzednio. Dłonie na zewnątrz, wykonywać ruchy na zewnątrz (ruchy od środka). Wykonanie: żołnierze zwiększają odległości w szyku między sobą. n. ZBIÓRKA Opis: ręka wyprostowana zatacza nad głową okręgi. Wykonanie: żołnierze niezwłocznie zbierają się przy dowódcy. UWAGA: W celu lepszej widoczności sygnałów proponuje się nie maskować dłoni farbą kamuflażową lub wyraźnie maskowanie ograniczyć. Odbieranie sygnałów w nocy przekazywanych przy użyciu zamaskowanych rąk sprawia duże trudności, z racji minimalnego kontrastu Sygnały światłem. Sygnały świetlne przekazywać można zarówno w dzień jak i w nocy. Jedynymi ograniczeniami są teren i widoczność przekazywanych sygnałów, a także możliwość obserwacji przez przeciwnika. Sposób przekazu, forma sygnału jest uzależniona od inwencji i inicjatywy żołnierzy. 3 2a. Latarka. Główną porą doby, gdy używamy sygnałów świetnych jest noc. Środkiem najczęściej używanym do ich wysyłania jest latarka z czerwonym filtrem. Jako sygnałów używamy kombinacji krótkich bądź długich sygnałów (kropek i kresek), przemieszczania źródła światła w określonej płaszczyźnie (pionowo lub poziomo) lub figur geometrycznych rysowanych źródłem światła

7 (okrąg, krzyż itp.). Dodatkowym elementem może być nałożenie na filtr nieprzezroczystej nakładki z określonym kształtem figury geometrycznej przypisanej poszczególnym pododdziałom ( Alphakwadrat, Bravo-trójkąt itp.). Pozwala rozpoznać to łatwo wysyłającego sygnały. 3 2b. Pistolet sygnałowy 2. Podstawowym modelem pistoletu sygnałowego używanym w WP jest PS wz Przy jego pomocy możemy strzelać różnego rodzaju nabojami sygnalizacyjnymi. W nocy używać będziemy gwiazdek pojedynczych i podwójnych (kolory biały, czerwony, zielony, żółty), w dzień używać nabojów dziennych (czerwony i niebieski dym). Naboi sygnałowych możemy używać do wskazywania celów (na równi z amunicją smugową) lub powiadamiania (przesłania określonej wiadomości, której przypisany jest określony kolor gwiazdki sygnałowej, np. zielona: OPANOWAŁEM POZYCJĘ ). Wszystko zależy od inwencji żołnierzy i uwarunkowań taktycznych, zastosowanie regulują jednak zawsze SOP pododdziału Sygnały dymem. Sygnały dymne używane są do komunikacji między pododdziałami oraz do komunikacji z samolotami i śmigłowcami. Sygnały dymne, proste i wygodne w użyciu, są kontrastowe na tle roślinności i widoczne z dużych odległości. Dymy używane są do różnorodnych celów, wystrzeliwane z PS mogą służyć do kierowania ogniem i oznaczania celu. Kolorowy dym określi pozycję dowódcy, oznaczy krańce pozycji zajmowanej przez pododdział. Określi strefę zrzutu czy lądowisko. Zastosowanie sygnałów zależy od wcześniejszych ustaleń SOP Sygnały dźwiękowe. Sygnały dźwiękiem przekazujemy zazwyczaj przy pomocy gwizdka. Spełnia on bowiem podstawowy warunek sygnału dźwiękowego, jest kontrastowy wobec środowiska, tym razem dźwiękowego. Trudno ustalić jako sygnał w czasie walki trzy krótkie serie, bowiem nikt go nie rozpozna. Połowa pododdziału będzie zresztą nie walczyć, lecz nasłuchiwać, czy sygnał już był. Podobnie jak w poprzednich przypadkach zastosowanie sygnałów zależy od wcześniejszych ustaleń SOP. 2Amerykanie proponują inny podział, przypisując sygnały strzelane z PS do grupy sygnałów pirotechnicznych (razem z dymami). FM 21-60, Visual, s Technika Wojska Polskiego, Warszawa 1998, s.13.