Wczytywanie plików tekstowych

Transkrypt

1 Wczytywanie plików tekstowych Jednym z głównych zastosowań arkusza kalkulacyjnego w pracy inżyniera jest opracowywanie danych pomiarowych lub obliczeniowych. Aby to jednak uczynić, trzeba wcześniej wczytać plik z danymi, najczęściej zapisany w formacie tekstowym. Rozróżnia się (nie tylko w programie MS Excel) dwa rodzaje plików tekstowych, zawierające dane: pliki, w których poszczególne dane rozdzielone są od siebie określonym znakiem, zwanym separatorem lub ogranicznikiem. Oto przykład pliku tego rodzaju: W plikach, będących efektem działania programów obliczeniowych bądź też aparatury pomiarowej najczęściej separatorem jest przecinek (natomiast znakiem dziesiętnym kropka!). W przypadku plików, tworzonych w inny sposób, zgodnych z polskimi normami, separatorem jest zwykle średnik (a znakiem dziesiętnym przecinek). pliki, w których dane znajdują się w oddzielnych kolumnach o określonej, stałej szerokości. Oto przykład takiego pliku:

2 Poniżej przedstawiono kolejne kroki, które należy wykonać, aby poprawnie wczytać plik tekstowy do arkusza programu MS Excel: I. Dla pliku o danych rozdzielanych separatorem 1. Najpierw należy uruchomić program MS Excel, a dopiero z jego poziomu otworzyć plik, a nie odwrotnie! Jest to związane z koniecznością kontrolowanego, a nie domyślnego, wczytywania plików tekstowych. Oczywiście robimy to przy pomocy opcji menu Plik/Otwórz (ewentualnie odpowiedniego narzędzia z paska narzędzi), pamiętając o tym, aby w opcji Pliki typu wybrać Wszystkie pliki UWAGA! Pliki tekstowe wczytywane do arkusza nie mogą być współdzielone między wielu użytkowników co oznacza, że należy je skopiować do swoich folderów i na nich pracować! 2. W pierwszym kroku kreatora importu tekstu decydujemy, czy dane we wczytywanym pliku są rozdzielone separatorami (ogranicznikami), czy też znajdują się w kolumnach o stałej szerokości. Zwykle program prawidłowo rozpoznaje rodzaj pliku, jednak zdarzają się wyjątki. W dolnej części okna widzimy podgląd pliku, gdzie na bieżąco możemy sprawdzić poprawność identyfikacji.

3 Jeżeli we wczytywanym pliku tekstowym znajdują się na początku wiersze opisowe (np. kto wykonał pomiar, kiedy, jaką aparaturą itd.) możemy je pominąć, zaczynając import dopiero od tego wiersza, w którym zaczynają się dane. Warto także spojrzeć na opcję Pochodzenie pliku, określające jego stronę kodową w naszych warunkach spotykane są Windows (ANSI), 852: Central European (DOS) i 1250: Central European (Windows). Wszelkie inne strony kodowe są raczej egzotyczne, a niekiedy system gubi się twierdząc, że np. nasz dokument jest w stronie kodowej Japanese, co prowadzi do pojawiania się we wczytywanym tekście dziwnych symboli. 3. W kolejnym kroku decydujemy, co jest separatorem (ogranicznikiem), dzielącym dane we wczytywanym tekście. Od tego, jaki separator wybierzemy, zależy rozlokowanie danych w komórkach. Domyślnym separatorem jest Tabulator, jednak najczęściej (jak w naszym przykładzie) jest to przecinek. Należy w związku z tym odznaczyć opcję Tabulator i zaznaczyć opcję Przecinek. W chwili zaznaczenia separatora w podglądzie danych zobaczymy, jak będą one w takim przypadku rozmieszczone w kolumnach należy skonfrontować to, co widzimy z naszymi oczekiwaniami! Podgląd danych musi pokazywać podział danych na logiczne kolumny!!! Opcję Kolejne ograniczniki traktuj jako jeden stosujemy w przypadku, gdy np. ogranicznikiem (separatorem) jest spacja, a między niektórymi danymi zamiast jednej występują dwie lub więcej spacji. Przy pomocy opcji Kwalifikator tekstu określamy, w jaki sposób we wczytywanym pliku zaznaczane są dane tekstowe (np. w cudzyłowach) niestety, najczęściej w rzeczywistych plikach żadne kwalifikatory nie są stosowane i opcję te można pozostawić bez zmian.

4 4. W kolejnym kroku decydujemy o typach danych w poszczególnych kolumnach. Dokonujemy tego poprzez kliknięcie myszką w daną kolumnę na podglądzie i wybraniu odpowiedniego dla niej formatu w opcji Format danych w kolumnie. Domyślnym formatem wczytywanych kolumn danych jest format Ogólny co oznacza, że jeżeli tylko będzie to możliwe, to wszystkie dane będą traktowane jako dane liczbowe (w szczególności kod MAR12 w naszym przykładzie zostanie potraktowany jako zapis daty 12 marca). Pomimo tego, że w zestawie formatów jest zawarty format Data, w rzeczywistości bardzo rzadko się zdarza, aby data była zapisana w pliku w jednym z sześciu przedstawianych formatów. W efekcie jedyne kolumny, których formaty tu ustawiamy, są to kolumny zawierające tekst (np. kod obserwatora) zapobiega to wspomnianej powyżej zamianie tekstu w datę. Drugą niezwykle ważną opcję, dostępną w opisywanym oknie, uzyskamy naciskając przycisk Zaawansowane. Jak już niejednokrotnie wspominałem, domyślnym znakiem dziesiętnym w polskiej wersji systemu operacyjnego MS Windows (a więc również w arkuszu kalkulacyjnym MS Office) jest przecinek, natomiast w analizowanych plikach z danymi jest to często kropka (jak w opisywanym przykładzie). Jeżeli stwierdzimy, że w naszym pliku znakiem dziesiętnym jest kropka, w oknie Zaawansowane ustawienia importu tekstu w opcji Separator dziesiętny ustawiamy właśnie kropkę. Jeżeli tego nie zrobimy, dane zostaną wczytane błędnie (liczby widoczne będą jako tekst) i nie będzie można na nich wykonać żadnych działań ani stworzyć wykresów! UWAGA! W wersji arkusza MS Excel, używanej w ramach ćwiczeń laboratorium komputerowego, możliwe jest naprawienie w ten sposób źle wczytanego pliku poprzez masową zamianę wszystkich kropek na przecinki (poprzez opcję menu Edycja/Zamień lub kombinację klawiszy Ctrl H).

5 5. W kolejnym kroku zobaczymy już nasze dane wczytane do arkusza kalkulacyjnego. Oczywiście należałoby jeszcze zająć się kolumną Data są w niej w tej chwili po prostu liczby (np w komórce B2). Sposób postępowania zależy od sposobu użytkowania tej kolumny w przyszłości jeśli ma ona tylko prezentować datę wykonania pomiaru (wizualnie), wystarczy ją tylko sformatować na podobieństwo daty (w tym przykładzie :12), co opisałem w Lekcji 2. Jeżeli natomiast mam zamiar wykonywać obliczenia na zawartych w tej kolumnie datach, lub też ma być ona argumentem wykresu, muszę przetworzyć ją na rzeczywistą datę, co opisałem w Lekcji 3. [Dygresja: pisałem już wcześniej, że w systemie operacyjnym MS Windows, a więc również w arkuszu MS Excel, każda data jest w rzeczywistości liczbą dni, która upłynęła od północy 1 stycznia 1900 r. Data ta została wybrana tak, aby dla wydarzeń współczesnych liczba ta była zawsze dodatnia. We wczytanym pliku w kolumnie A widoczny jest jeszcze inny format daty JD (skrót od ang. Julian Date, czyli Data Juliańska). JD jest to liczba dni, która upłynęła od południa 1 stycznia 4713 r. p.n.e., co zapewnia, że jest ona dodatnia dla wszystkich dat historycznych] II. Dla pliku o danych znajdujących się w kolumnach o stałej szerokości. 1. Analogicznie, jak w p. I.1, tym razem przykładowym plikiem jest Stachniewicz.txt 2. Analogicznie, jak w p. I.2, jednak tym razem wybieramy opcję Stała szerokość

6 3. W kolejnym kroku dzielimy dane (widoczne w Podglądzie danych) na kolumny. Proponowane pzrze program podziały zwykle są poprawne, jednak nie zawsze. Jeżeli chcemy dodać nowy podział, klikamy myszką w to miejsce na podglądzie, gdzie ma on wystąpić, jeżeli chcemy usunąć istniejący podział, klikamy w niego podwójnie Podgląd danych musi pokazywać podział danych na logiczne kolumny!!! W powyższym przykładzie program błędnie wstawił podział kolumn w pozycji 64 i 70 (podzielone są zdania) podziały te należy usunąć. 4. Analogicznie, jak w p. I.4

7 5. W kolejnym kroku zobaczymy już nasze dane wczytane do arkusza kalkulacyjnego. Tym razem zarówno data jak i czas są wstawione w formacie rozpoznawalnym przez program i nie wymagają korekty. Niekiedy zachodzi konieczność pobrania do arkusza kalkulacyjnego danych tabelarycznych, zapisanych w dokumencie MS Word. Najprostszą metodą jest zaznaczenie takiej tabeli w Wordzie, schowanie do schowka (kombinacja klawiszy Ctrl C), a następnie wklejenie do arkusza programu MS Excel (kombinacja klawiszy Ctrl V).