PARLAMENT EUROPEJSKI

Transkrypt

1 PARLAMENT EUROPEJSKI 2004 Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi /2192(INI) PROJEKT SPRAWOZDANIA w sprawie przyszłości sektora hodowli owiec i kóz w Europie (2007/2192(INI)) Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi Sprawozdawca: Liam Aylward PR\ doc PE v01-00

2 PR_INI SPIS TREŚCI Strona PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO...3 UZASADNIENIE...7 PE v /11 PR\ doc

3 PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO w sprawie przyszłości sektora hodowli owiec i kóz w Europie (2007/2192(INI)) Parlament Europejski, uwzględniając analizę Przyszłość sektora mięsa baraniego i koziego w Europie zleconą przez Parlament Europejski, uwzględniając art. 45 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A6-0000/2008), A. mając na uwadze, że hodowla owiec i kóz w Unii Europejskiej stanowi ważną tradycyjną działalność rolniczą zapewniającą utrzymanie tysiącom producentów, przyczyniając się tym samym do podkreślenia znaczenia swojego wkładu społeczno-ekonomicznego na obszarach wiejskich Unii Europejskiej, B. mając na uwadze, że hodowla owiec i kóz odgrywa istotną rolę w ochronie środowiska naturalnego, między innymi poprzez utrzymywanie naturalnymi metodami mniej żyznych obszarów oraz ochronę wrażliwych ekosystemów, C. mając na uwadze, że w sektorach hodowli owiec i kóz w Unii Europejskiej, które skoncentrowane są na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, obserwuje się znaczny spadek produkcji i porzucanie tej działalności gospodarczej przez dużą liczbę producentów, D. mając na uwadze, że sektory hodowli owiec i kóz w Unii Europejskiej charakteryzuje niski poziom dochodów producentów, spadek produkcji krajowej i zmniejszenie spożycia oraz że sektory te narażone są na coraz większą konkurencję na rynku międzynarodowym, E. mając na uwadze, że systemy hodowli owiec i kóz w Europie Północnej i Południowej znaczenie się różnią, F. mając na uwadze, że produkowane w Unii Europejskiej mięso jagnięce nie posiada znaczącego dostępu do budżetu unijnego na promowanie produktów rolnych i wymaga stałej kampanii promocyjnej mającej na celu rozwijanie preferencji konsumenckich, G. mając na uwadze, że zbliżająca się ocena funkcjonowania wspólnej polityki rolnej (WPR) stwarza okazję, by rozważyć możliwość wprowadzenia odpowiednich instrumentów politycznych oraz zapewnienia sektorom hodowli owiec i kóz wsparcia w ramach WPR, 1. dostrzega pilną potrzebę podjęcia przez Komisję i Radę Ministrów Rolnictwa UE działań mających na celu zahamowanie spadku produkcji owiec i kóz w Europie, a także zaleca utrzymanie tej tradycyjnej, przyjaznej dla środowiska działalności rolniczej oraz wspólnotowych struktur produkcji mięsa jagnięcego w Unii Europejskiej; 2. odnotowuje zamiar Komisji dokonania przeglądu instrumentów politycznych, PR\ doc 3/11 PE v01-00

4 w przypadku których wykazano, że rozdzielenie płatności od produkcji wywarło negatywny wpływ; z zadowoleniem przyjmuje uwzględnienie po raz kolejny odniesienia do tej szczególnej kwestii, tym razem w treści opublikowanego ostatnio komunikatu Komisji Europejskiej: Przygotowania do oceny funkcjonowania reformy WPR 1 ; 3. zwraca się do Komisji i Rady Ministrów Rolnictwa UE o udzielenie europejskim producentom owiec i kóz w trybie pilnym dodatkowego bezpośredniego wsparcia finansowego w celu utrzymania masy krytycznej hodowli owiec i kóz w Unii Europejskiej; wzywa Komisję i Radę Ministrów Rolnictwa UE do zmiany zasad przyszłego finansowania tych sektorów w ramach oceny funkcjonowania WPR poprzez wdrożenie szeregu środków, pozostawiając państwom członkowskim swobodę wyboru dostępnych możliwości finansowania, do których należą między innymi: wprowadzenie nowego środowiskowego systemu wsparcia utrzymywania chowu w formie premii za owcę w celu zahamowania spadku produkcji, powiązanego zarówno z pozytywnymi zmianami w zakresie ochrony środowiska naturalnego związanymi z zachowaniem chowu owiec, jak i osiągnięciem poprawy w zakresie technik produkcji i jakości produktów, który byłby a) finansowany bezpośrednio przez rządy krajowe albo b) współfinansowany przez Unię Europejską i rządy krajowe, przeprowadzenie analizy dostępności i wykorzystania środków niewydatkowanych w ramach drugiego filaru wspólnej polityki rolnej w celu przesunięcia tych środków do budżetu dla sektorów hodowli owiec i kóz, stosowanie zmienionego art. 69 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 2, zgodnie z propozycją zawartą w komunikacie Komisji Europejskiej w sprawie oceny funkcjonowania reformy WPR, w celu pozostawienia państwom członkowskim określonej swobody, stosowanie modulacji wsparcia, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1782/2003 w odniesieniu do producentów owiec i kóz; 4. wzywa Komisję do wprowadzenia systemu dodatkowych płatności dla tradycyjnych ras górskich w celu utrzymania hodowli owiec na wrażliwych obszarach, który byłby a) finansowany bezpośrednio przez rządy krajowe albo b) współfinansowany przez Unię Europejską i rządy krajowe; 5. jako element procesu upraszczania w ramach przeglądu oceny funkcjonowania WPR, 1 COM (2007)722 2 Dz.U. L 270 z , str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1276/2007 (Dz.U. L 284 z , str. 11). PE v /11 PR\ doc

5 zwraca się do Komisji, by dopuściła zawiadamianie producentów z czternastodniowym wyprzedzeniem o kontroli gospodarstwa rolnego na miejscu, dotyczącej przestrzegania zasady współzależności; 6. zwraca uwagę, że dochody producentów mięsa baraniego wyrażone udziałem w cenie detalicznej są niedostateczne; 7. wzywa Komisję i Radę Ministrów Rolnictwa UE do ponownego rozważenia zasadności wprowadzenia elektronicznego systemu identyfikacji owiec, planowanego na 31 grudnia 2009 r. ze względu na trudności związane z wdrożeniem, wysokie koszty i brak dowodów na korzyści; apeluje o to, aby każde państwo członkowskie miało swobodę podjęcia decyzji w sprawie dobrowolnego wprowadzenia tego środka; 8. wzywa zespół negocjacyjny Unii Europejskiej uczestniczący w rozmowach prowadzonych w ramach Światowej Organizacji Handlu do ograniczenia skali proponowanej obniżki stawek celnych na mięso baranie oraz zagwarantowania Unii Europejskiej możliwości nadawania określonym elementom mięsa baraniego statusu produktu wrażliwego; 9. wzywa Komisję do dokonania przeglądu stosowanych obecnie systemów zarządzania kontyngentami przywozowymi w celu zagwarantowania braku nieuczciwej konkurencji dla mięsa jagnięcego produkowanego w Unii Europejskiej; 10. wzywa Komisję do wprowadzenia obowiązkowego unijnego systemu regulacji etykietowania mięsa baraniego jednolitym dla całej Unii Europejskiej logo w celu zapewnienia konsumentom możliwości odróżniania produktów z państw członkowskich od produktów z państw trzecich, stosowanego na podstawie szeregu kryteriów, w tym w oparciu o system kontroli wiarygodności gospodarstw rolnych oraz system oznaczania kraju pochodzenia, zapewniając w ten sposób, że konsumenci będą mieli pełną świadomość miejsca pochodzenia danego produktu; 11. wzywa Komisję do zwiększenia obecnego rocznego budżetu UE na promowanie żywności, ustalonego na 2008 r. na kwotę 45 milionów euro, wyodrębnienia środków finansowych na wsparcie mięsa jagnięcego z Unii Europejskiej oraz do zmiany, uproszczenia i usprawnienia praktycznych zasad wykonywania budżetu, tak aby mięso jagnięce uzyskało znaczący dostęp do budżetu; 12. wzywa Komisję do koordynacji kampanii promocyjnych na rzecz mięsa baraniego i koziego posiadającego chronione oznaczenie geograficzne oraz chronioną nazwę pochodzenia oraz do objęcia takimi działaniami odpowiednich państw członkowskich w celu maksymalnego zwiększenia spożycia; 13. wzywa Komisję do udzielenia wsparcia w otwieraniu rynków wywozowych dla mięsa baraniego i podrobów baranich z Unii Europejskiej w państwach, w których obowiązują obecnie zbędne ograniczenia; 14. wzywa Komisję do uwzględnienia mięsa jagnięcego w drugim wspólnotowym programie PR\ doc 5/11 PE v01-00

6 działań w dziedzinie zdrowia na lata w celu promowania korzyści dla zdrowia konsumentów ze spożywania bogatego w białko mięsa jagnięcego, szczególnie w przypadku młodzieży, która rzadko spożywa to mięso; 15. wzywa Komisję do wsparcia wprowadzania innowacyjnych rozwiązań w sektorze małych przeżuwaczy, koncentrując się zarówno na innowacjach technicznych dla gospodarstw rolnych, jak i innowacjach produktowych w przypadku mięsa jagnięcego, serów i produktów ubocznych, takich jak wełna i skóry, których produkcja znana jest jako piąty segment, w przypadku którego dochody są obecnie tak niskie, że niemal nie mają żadnego znaczenia; 16. podkreśla konieczność zwiększenia dostępności produktów leczniczych i weterynaryjnych dla sektorów hodowli owiec i kóz na szczeblu europejskim poprzez uproszczenie procedur dopuszczania do obrotu; 17. wzywa Komisję do publikowania w Internecie co trzy miesiące wykazów cen detalicznych i hurtowych, cen producenta i przetwórcy dla każdego państwa członkowskiego w celu zapewnienia większej przejrzystości cen w europejskim sektorze hodowli owiec; 18. wzywa Komisję i prezydencję Rady do utworzenia zespołu zadaniowego ds. wdrażania w celu nadzorowania wdrażania w praktyce reformy sektorów hodowli owiec i kóz w Unii Europejskiej oraz do zagwarantowania, że przez najbliższe dwa lata zespół ten będzie co sześć miesięcy składał Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego i Radzie Ministrów Rolnictwa UE sprawozdanie w sprawie wprowadzonych zmian polityki; zwraca uwagę, że w skład tego zespołu zadaniowego ds. wdrażania powinni wchodzić zajmujący kluczowe stanowiska urzędnicy Komisji Europejskiej i z państw czterech najbliższych prezydencji UE; 19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazana niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich. 1 Dz.U. L 301 z , str. 3. PE v /11 PR\ doc

7 UZASADNIENIE Wprowadzenie Obecnie waży się przyszłość europejskich sektorów hodowli owiec i kóz. Niezbędne jest podjęcie na szczeblu unijnym pilnych środków mających na celu utrzymanie hodowli owiec i kóz w sposób wykonalny z ekonomicznego punktu widzenia. Od 2003 r., tzn. od wdrożenia reformy WPR produkcja owiec i kóz znacznie spadła ze względów strukturalnych. Hodowla owiec i kóz stanowi działalność pracochłonną, wymagającą szczególnych umiejętności. Niestety w przypadku tych sektorów brak jest usług technicznych i programów szkoleń. Dochody są bardzo niskie w porównaniu z dochodami z działalności rolniczej innego rodzaju i uzależnione są w dużej mierze od wsparcia publicznego. Sektory te borykają się z problemem wzrostu kosztów, szczególnie w przypadku paliw, energii elektrycznej i pasz, a koszty te wzrosną jeszcze bardziej w wyniku proponowanego wprowadzenia w 2010 r. systemu identyfikacji elektronicznej. Producenci owiec i kóz są dużo starsi niż producenci w innych sektorach rolnictwa i coraz trudniej jest pozyskać młodych rolników chcących prowadzić tego rodzaju działalność. Istnieje duża konkurencja o grunty, szczególnie w kontekście wysokich cen zbóż. Przed poważnymi wyzwaniami stoją szczególnie przedsiębiorstwa przetwórcze ze względu na trudności wynikające z braku środków na inwestycje i braku wykwalifikowanej siły roboczej. Wzrasta również presja konkurencyjna na skutek przywozu z państw trzecich. Szacuje się, że jeżeli nie zostaną podjęte odpowiednie działania, do 2015 r. produkcja mięsa baraniego i mięsa koziego spadnie o 8-10%. Mając w perspektywie wzrost cen żywności, nie możemy dopuścić do takiego spadku i powinniśmy zapewnić bezpieczeństwo dostaw w Unii Europejskiej. Zbliżająca się ocena funkcjonowania WPR stwarza we właściwym czasie okazję do dokonania przeglądu w sektorach hodowli owiec i kóz oraz wdrożenia odpowiednich wniosków, zanim będzie za późno. Podstawowe kwestie podniesione przez sprawozdawcę Środowisko naturalne Hodowla owiec i kóz odgrywa istotną rolę w ochronie środowiska naturalnego, w tym w utrzymywaniu naturalnymi metodami mniej żyznych obszarów, zachowaniu różnorodności biologicznej, wrażliwych ekosystemów i jakości wody oraz w zapobieganiu erozji, powodziom, lawinom i pożarom. Zazwyczaj hodowla owiec i kóz ma miejsce na obszarach mniej uprzywilejowanych, na których taka działalność stanowi często jedyną dostępną formę działalności rolniczej, wnosząc zatem znaczny wkład w gospodarkę na obszarach wiejskich Unii Europejskiej. Wsparcie dochodów producentów Dochody z działalności rolniczej w sektorach hodowli owiec i kóz należą do jednych PR\ doc 7/11 PE v01-00

8 z najniższych w sektorze rolnym ogółem, a wsparcie finansowe jest w przypadku tej działalności niższe niż wsparcie udzielane w przypadku innych, bardziej dochodowych rodzajów działalności rolniczej. Wspólna polityka rolna nie sprawdziła się w przypadku sektorów hodowli owiec i kóz, co doprowadziło do znacznego spadku produkcji. Ten spadek spowodowany został także wprowadzeniem w 2003 r. w ramach reformy WPR zestawu środków odzwierciedlających zerwanie powiązań pomiędzy pomocą a rodzajem i wielkością produkcji. Jednym z wyników zbliżającej się oceny funkcjonowania WPR powinno być wprowadzenie systemu bezpośredniego wsparcia produkcji mięsa baraniego i koziego, odzwierciedlającego różne modele stosowane obecnie w poszczególnych państwach członkowskich. Należy zwrócić uwagę, że wdrożenie w sektorach hodowli owiec i kóz jednego uniwersalnego systemu wsparcia finansowego, stosowanego na takich samych zasadach we wszystkich państwach członkowskich UE jest niemożliwe. Elektroniczne znakowanie W dniu 31 grudnia 2009 r. Komisja Europejska zamierza wprowadzić obowiązkowy system elektronicznej identyfikacji owiec. Stanowi to duży problem dla całego sektora hodowli owiec. W okresie, w którym sektora tego dotyka kryzys gospodarczy, wspomniana propozycja spowoduje nałożenie na producentów dodatkowych kosztów. Ponadto nadal nie dowiedziono korzyści stosowania systemu elektronicznego znakowania. Sprawozdawca proponuje zatem pozostawienie państwom członkowskim swobody dobrowolnego wprowadzenia tego systemu identyfikacji ze względu na fakt, że w większości państw członkowskich UE stosowane są już systemy identyfikacji, które są odpowiednie do celów przestrzegania wymogów w zakresie identyfikowalności i zdrowia zwierząt. Przywóz mięsa baraniego Istotny wpływ na sytuację na rynku Unii Europejskiej ma fakt, że ponad 20% mięsa jagnięcego spożywanego w Unii Europejskiej pochodzi z przywozu. Powszechnie wiadomo, że przywóz mięsa jagnięcego ma także wpływ na obecny poziom deficytu Unii Europejskiej. Jednakże biorąc pod uwagę, że przywóz mięsa jagnięcego będzie miał nadal znaczny udział w zaspokajaniu potrzeb konsumentów w Unii Europejskiej ogółem, należy podjąć wysiłki mające na celu zagwarantowanie, że przywóz mięsa jagnięcego stanowić będzie uzupełnienie produkcji wewnętrznej, bez ograniczania możliwości jej rozwoju. Oczywiście wyższe koszty produkcji uwzględnione w cenach mięsa jagnięcego produkowanego w Unii Europejskiej powodują, że takie produkty mają gorsze warunki konkurencji niż produkty z przywozu. Ten brak równowagi jest szczególnie widoczny ze względu na fakt, że przywóz koncentruje się przede wszystkim w dwóch wrażliwych okresach kalendarza europejskiego, tzn. w okresach świąt wielkanocnych i Bożego Narodzenia. Spadek spożycia mięsa baraniego Spożycie mięsa baraniego spadło w następstwie mniejszej dostępności i relatywnie wysokich cen. Osoby spożywające to mięso to z zasady osoby starsze o dochodach powyżej średniej. Z drugiej strony znacznie mniejsza jest skala penetracji przedmiotowego produktu i liczba PE v /11 PR\ doc

9 konsumentów, którzy nie ukończyli 35 lat. Czynniki takie jak wiek konsumentów, ich upodobania i ceny w porównaniu z cenami innych produktów białkowych mają znaczny wpływ na potencjalny poziom spożycia mięsa jagnięcego. Kluczem do zapewnienia sektorowi mięsa baraniego trwałej przyszłości będzie wdrożenie strategii mających na celu przywrócenie spożycia do dawnego poziomu w całej Wspólnocie. Marketing mięsa jagnięcego Zwiększenie spożycia mięsa jagnięcego wymaga przyjęcia kilku środków. Powszechnie wiadomo, że niezbędne jest wprowadzenie innowacyjnych rozwiązań w zakresie informowania konsumentów. Niezbędne jest skierowanie kampanii informacyjnych i promocyjnych do młodszych konsumentów, którzy spożywają niewielkie ilości mięsa jagnięcego, a w ramach takich kampanii należy zwracać uwagę na dogodność, jakość i walory zdrowotne przedmiotowego produktu, aby osiągnąć podstawowy cel, którym jest nie tylko zwiększenie spożycia, ale także zwiększenie wartości mięsa jagnięcego produkowanego w UE. Francuskie, irlandzkie i brytyjskie agencje promocyjne prowadzą obecnie wspólną ogólną kampanię promocyjną mającą na celu zwiększenie spożycia mięsa jagnięcego we Francji. Kampania ta może stanowić podstawę dla kampanii marketingowych w innych pastwach członkowskich. Produkcja mięsa jagnięcego w Unii Europejskiej powinna być wspierana z budżetu na promocję produktów rolnych, który ustalony został na 2008 r. na kwotę 45 milionów euro, ale w przypadku sektorów hodowli owiec i kóz w większości państw członkowskich Unii Europejskiej nie są realizowane żadne programy promocji produktów europejskich przewidziane w rozporządzeniach (WE) nr 1257/1999 (produkty najwyższej jakości znakowane na szczeblu krajowym) i (WE) nr 1171/2005 (produkty opatrzone oficjalnym europejskim znakiem jakości). Powodem takiej sytuacji jest fakt, że zasady stosowania tych rozporządzeń są zbyt restrykcyjne i powinny zostać rozszerzone o przepisy dotyczące krajowego oznakowania jakości lub europejskiego znaku jakości, takiego jak ch.n.p. (chroniona nazwa pochodzenia), ch.o.g. (chronione oznaczenie geograficzne) czy gwarantowana tradycyjna specjalność. Sprawozdawca zwraca się do Komisji Europejskiej o uproszczenie tych zasad w celu zapewnienia sektorom hodowli owiec i kóz odpowiedniego wsparcia z tego budżetu. Obecny budżet UE na promowanie produktów rolniczych należy zwiększyć, a część środków z tego budżetu przeznaczyć na wspieranie sektora mięsa baraniego. Sprawozdawca zaleca także koordynację kampanii na rzecz ch.n.p/ch.o.g. produktów sektora owiec i kóz w wybranych państwach członkowskich Unii Europejskiej w celu zwiększenia spożycia. Znakowanie Obecnie na szczeblu Unii Europejskiej nie ma żadnych przepisów w zakresie znakowania pochodzenia produktów sektora mięsa baraniego. Skutkiem tego w Unii Europejskiej stosowanych jest wiele metod znakowania produktów sektora owiec. Rozwijanie preferencji konsumentów do produktów Unii Europejskiej oraz uzasadnienie wspierania promocji/marketingu mięsa baraniego wymaga przekonania konsumentów poprzez przywoływanie kwestii takich, jak bezpieczeństwo żywności i zasadność wyboru rodzimych produktów, w tym produktów wytwarzanych tradycyjnymi metodami. PR\ doc 9/11 PE v01-00

10 Sprawozdawca uważa, że konsumenci powinni otrzymywać jak najpełniejsze informacje dotyczące pochodzenia nabywanego przez siebie produktu, co zapewniałoby im możliwość dokonania świadomego zakupu. W tym zakresie sprawozdawca proponuje opracowanie wspólnotowego logo dla mięsa baraniego, które byłoby stosowane w oparciu o kilka kryteriów, w tym o system kontroli wiarygodności gospodarstw rolnych i system oznaczania kraju pochodzenia, zapewniając w ten sposób, że konsumenci będą w pełni świadomi miejsca pochodzenia danego produktu. Wspieranie innowacji Innowacje produktowe mogłyby być kluczem do zwiększenia atrakcyjności mięsa baraniego wśród młodszych konsumentów. Opracowując takie nowe produkty, należałoby wziąć pod uwagę w szczególności brak równowagi pomiędzy elementami pożądanymi obecnie przez konsumenta oraz elementami wytwarzanymi podczas normalnego podziału tuszy. Odniesiono już pewien postęp w pozyskiwaniu młodszych konsumentów dzięki poszerzeniu asortymentu elementów, rodzajów porcji i opakowań oraz konsekwencji w przestrzeganiu norm jakości produktu, co wskazuje, że jeśli chodzi o rynek, nie należy zapominać o kwestii mięsa jagnięcego, uznając je za przegraną sprawę, ale raczej pamiętać, że spożycie tego mięsa mogłoby wzrastać przy zapewnieniu odpowiedniego wsparcia w opracowywaniu innowacyjnych rozwiązań w zakresie produktów, opakowań i procesów. Obecnie dochody z produkcji skór i wełny (tzn. z tzw. piątego segmentu) są nieznaczne. Dochody te mogłyby zostać zwiększone poprzez opracowanie nowych zastosowań, takich jak np. wysoce wydajny i ekologiczny materiał do celów izolacji termicznej. Dostęp do rynku Obecne istnieją ograniczenia w wywozie mięsa baraniego do państw takich jak Republika Południowej Afryki, Algieria, Arabia Saudyjska, Chiny czy Meksyk. Udzielenie przez Komisję Europejską wsparcia w otwarciu ryków wywozowych Unii Europejskiej dla mięsa baraniego w państwach, w których obowiązują obecnie zbędne ograniczenia, miałoby pozytywne znaczenie dla tego sektora. Konsultacje Działając na zalecenie Parlamentu Europejskiego, specjaliści spółki Ernst and Young zajmujący się zarządzaniem przeprowadzili wraz z Francuskim Instytutem Zwierząt Gospodarskich badanie, którego wynikiem jest analiza Przyszłość sektora mięsa baraniego i koziego w Europie. Analiza ta zawiera opis charakterystycznych cech tego sektora i szereg zaleceń. Ustalenia z tego badania przedstawione zostały przez spółkę Ernst and Young na posiedzeniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego, które miało miejsce dnia 26 lutego 2008 r. W ramach przygotowań do sporządzenia niniejszego sprawozdania sprawozdawca przeprowadził szerokie konsultacje, w tym z komisarzem UE ds. rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich, słoweńskim ministrem rolnictwa, francuskim ministrem rolnictwa PE v /11 PR\ doc

11 i ministrami rolnictwa z Polski, Litwy i Irlandii oraz przedstawicielami Rady z Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Włoch, Francji, Łotwy, Rumunii, Bułgarii i Niemiec. Sprawozdawca przeprowadził wiele rozmów z grupami rolników, przedsiębiorców i konsumentów z Unii Europejskiej oraz z przedstawicielami europejskiego sektora przetwórstwa mięsa jagnięcego i sektora mięsa baraniego Australii i Nowej Zelandii. Sprawozdawca zasięgnął także opinii urzędników dyrekcji Komisji Europejskiej właściwych do spraw rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich oraz zdrowia publicznego. W dniu 4 grudnia 2007 r. sprawozdawca zorganizował wieczór promujący mięso jagnięce w Parlamencie Europejskim, sponsorowany przez Eblex (Angielską Izbę Producentów Mięsa Wołowego i Jagnięcego), Bord Bia (Irlandzką Agencję Żywności) i Interbev (Francuskie Stowarzyszenie Producentów Zwierząt Gospodarskich), w którym udział wzięło 200 przedstawicieli europejskich grup rolników, europejskich przetwórców mięsa jagnięcego i organizacji konsumenckich z 27 państw członkowskich UE, a także komisarz UE ds. rolnictwa, przewodniczący Parlamentu Europejskiego, przewodniczący Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego, posłowie do Parlamentu Europejskiego, przedstawiciele jednostek Komisji Europejskiej odpowiedzialnych za politykę rolną oraz przedstawiciele stałych przedstawicielstw europejskich. Wnioski Utrzymanie w Unii Europejskiej w dłuższym okresie produkcji owiec i kóz na skalę przemysłową zagrożone jest obecnie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Pomimo deficytu produkcji mięsa baraniego w Unii Europejskiej pogłowie owiec stale spada, a popyt jest niski. Przeprowadzenie w 2003 r. ostatniej reformy WPR, w ramach której nastąpiło rozdzielenie płatności bezpośrednich od produkcji, przyspieszyło zmniejszanie się sektorów hodowli owiec i kóz. Hodowla ta koncentruje się przede wszystkim na obszarach mniej uprzywilejowanych i odgrywa kluczową rolę w ochronie środowiska, w tym w utrzymywaniu naturalnymi metodami takich obszarów oraz wnosi znaczny wkład społeczno-ekonomiczny w obszary o niekorzystnym położeniu. Wielu producentów rezygnuje z hodowli owiec i kóz ze względu na problemy finansowe, pracochłonność i podeszły wiek. Wzrasta presja konkurencyjna na skutek przywozu z państw trzecich. Trudnościom tym towarzyszą zbędne ograniczenia w wywozie mięsa baraniego z Unii Europejskiej do niektórych państw trzecich. Sprawozdawca wzywa do podjęcia na szczeblu Unii Europejskiej pilnych działań mających na celu ochronę sektorów hodowli owiec i kóz, w tym w formie programu wsparcia dochodów producentów, dobrowolnego wprowadzenia systemu elektronicznej identyfikacji, środków marketingowych mających na celu zwiększenie spożycia, wspólnotowego systemu oznaczania w celu zapewnienia konsumentom europejskim jak najpełniejszych informacji dotyczących pochodzenia nabywanych produktów, a także poprzez wspieranie innowacji. Sprawozdawca wezwał do utworzenia zespołu zadaniowego UE ds. wdrażania w celu zagwarantowania, że w okresie najbliższych dwóch lat przyjęte zostaną środki szczególne zalecone w niniejszym sprawozdaniu, co zabezpieczy przyszłość sektorów hodowli owiec i kóz w Europie. PR\ doc 11/11 PE v01-00