TĘCZA. od lat 6 szkoła podstawowa klasy 1-6. (Rainbow / Dhanak) Indie 2015, 106 min. reżyseria: Nagesh Kukunoor

Transkrypt

1

2 TĘCZA (Rainbow / Dhanak) Indie 2015, 106 min reżyseria: Nagesh Kukunoor od lat 6 szkoła podstawowa klasy 1-6

3 INFORMACJE O FILMIE TĘCZA (Rainbow / Dhanak), Indie 2015, 106 min., od lat 6 reżyseria i scenariusz: Nagesh Kukunoor zdjęcia: Ajay Kumar muzyka: Tapas Relia dźwięk: Vipin Bhati, Boby John montaż: Sanjib Datta scenografia: Devika Bahudhanam kostiumy: Aparna Shah obsada: Krrish Chhabria (Chotu), Hetal Gada (Pari), Gulfam Khan (Tante), Vipin Sharma (Onkel), Suresh Menon (Badrinath), Chet Dixon (Hippie), Fllora Saini (Arbeiterin) Festiwale i nagrody: FILM-WĘDROWIEC Główna Nagroda Dziecięcego Jury 3. Festiwalu Filmowego dla Dzieci i Młodzieży Kino w Trampkach; Berlinale Generation 2015 (Grand Prix Międzynarodowego Jury, Wyróżnienie Dziecięcego Jury), TIFF KIDS 2015, Cinekid 2015, 33. Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza Ale Kino 2015.

4 EKIPA Nagesh Kukunoor reżyser Urodził się w 1967 roku w Hajdarabadzie. W latach 80. studiował w USA, po czym wrócił do Indii, by tworzyć filmy, swoim stylem bardzo odróżniające się od typowych bollywoodzkich produkcji. Jest wielokrotnie nagradzanym reżyserem, scenarzystą, aktorem i producentem. Z zawodu jest chemikiem. Porzucił karierę inżyniera by za oszczędności nakręcić swój Hyderabad Blues (1998), który przyniósł mu wielkie uznanie w rodzinnych Indiach. Film otworzył nową epokę dla niezależnych produkcji indyjskich. Filmografia: 1998 Hyderabad Blues, 1999 Rockford, 2001 Bollywood Calling, Deewarein (3 Walls), 2004 Hyderabad Blues-2, 2005 Iqbal, 2006 Dor (Thread), 2008 Bombay to Bangkok, x10 Tasveer (8 by 10 Photo), 2010 Aashayein (Wishes), 2011 Mod (Turn), 2013 Lakshmi, 2014 Tęcza

5 Chciałem nakręcić film o Indiach, w których dorastałem. Pokazać świat pełen dobra i ludzi, którzy rozumieją znaczenie zaufania. Świat, gdzie magia jest wszechobecna. Świat widziany oczami dzieci. Z tego pragnienia właśnie powstała Tęcza. - Nagesh Kukunoor Manish Mundra producent Producent i założyciel Drishyam Films firmy produkcyjnej, której misją od początku było tworzenie pięknych, angażujących filmów, a która ma na swoim koncie takich ulubieńców festiwali jak: Masaan (Cannes 2015), Umrika (Sundance 2015) czy Tęcza (Berlinale 2015). We współpracy z Sundance Institute założył Laboratorium Scenariuszowe Drishyam-Sundance. Wspiera z pasją niezależne kino indyjskie, jest również jednym z założycieli Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Bombaju. Elahe Hiptoola producent Prawniczka z wyksztalcenia, prowadziła z sukcesem sklep designerski zanim rozpoczęła pracę z Nagesh Kukunoorem jako aktorka i asystent reżysera przy przełomowym Hyderabad Blues. Została producentką w 1998, gdy założyła SIC Production. Ma na koncie w duecie z Kukunoorem 12 filmów fabularnych i kilka reklam. Często pracuje jako asystent reżysera. Jest autorką kostiumów do kilku filmów.

6 OBSADA KRRISH CHHABRIA Chotu 8-letni Krrish zawdzięcza odkrycie swojego talentu szkole, która nie tylko skupia się na nauce, ale zachęca dzieci do aktywnego udziału w sztuce i kulturze. Tęcza to jego debiut, gdzie przekonująco gra Chotu odważnego, niewidomego chłopca. HETAL GADA Pari Hetal zaczęła swoją przygotę z aktorstwem już w wieku 3 lat. Wzięła udział w wielu popularnych serialach telewizyjnych w Indiach (Bandini czy Crime Patrol). Tęcza to jej pierwszy film fabularny i wciela się w nim w role starszej siostry Chotu. VIPIN SHARMA wuj Absolwent Indyjskiej Szkoły Dramatycznej oraz Canadian Film Center; jest doświadczonym aktorem i ma na swoim koncie wiele uznanych zarówno przez krytykę, jak i publiczność filmów (Taare Zameen Par, Gangs of Wasseypur). SURESH MENON Badrinath Popularny i wielokrotnie nagradzany aktor filmowy (Chalte Chalte, Housefull) i telewizyjny (Comedy Circus, The Great Indian Comedy Show). Dużą popularność przyniósł mu jego własny kanał komediowy na YouTube.

7 OPIS FILMU ZATRAĆ SIĘ W MARZENIACH A WTEDY NAWET W CIEMNOŚCI ZOBACZYSZ NAJPIĘKNIEJSZĄ, NAJBARDZIEJ MAGICZNĄ TĘCZĘ. Tęcza to piękna filmowa opowieść, osadzona w malowniczej scenerii Radżasthanu (północnozachodnie Indie). Bohaterami filmu jest rodzeństwo: 10-letnia Pari i 8-letni Chotu. Od śmierci rodziców w tragicznym wypadku, siostra i brat są nierozłączni. Chotu jest niewidomy, stracił wzrok zaraz po przyjeździe do domu wujka i cioci. Z wypowiedzi wujka można wywnioskować, że przyczyną utraty wzroku było niedożywienie. Pari jest dla młodszego brata jego oczami i najlepszą przyjaciółką. Pomaga mu we wszystkich czynnościach, specjalnie nie zdaje egzaminów do wyższej klasy, żeby być w tej samej klasie, co młodszy brat. Za wszelką cenę chce ochronić brata przed przykrościami. Mały Chatu jest ofiarą łobuza, który wyśmiewa się z jego kalectwa. Pari czasem zdroworozsądkowo chciałaby uniknąć nieszczęścia w drodze do domu czy szkoły. Jednak Chatu ma cięty język i pomimo swojego kalectwa nie daje sobie dmuchać w kaszę. Ulubioną rozrywką dzieci jest kino. Raz w tygodniu wujek zabiera ich na projekcje filmów z ulubionymi aktorami: Pari uwielbia Shahrukh Khana a Chatu Salman Khana. Dzieci lubią zabawę w opowiadanie sobie historii filmowych, np. przed wyjściem do szkoły rzucają monetę jeśli wypadnie reszka bohaterem opowieści jest Salman, jeśli orzeł - Shahrukh. Bardzo często też powtarzają powiedzenie: Chleb w brzuchu, głowa wysoko podniesiona, idziemy zmienić świat i dosięgnąć nieba. Pari obiecała Chatu, że zanim chłopiec skończy 9 lat, odzyska wzrok. Podczas wyprawy do pobliskiej wioski dziewczynka zauważa plakat z aktorem Shahrukh Khanem, który zachęca ludzi do zapisywania swoich oczu na liście organów do oddania. Pari jest przekonana, że wielka gwiazda Bollywoodu może pomóc jej bratu odzyskać wzrok, więc codziennie pisze do niego list, ale nie dostaje odpowiedzi. Pogłębia się też konflikt z ciocią i wujkiem. Ciocia decyduje, że Pari przestanie chodzić do szkoły i będzie wraz z nią i innymi kobietami pracować w polu. Pewnego dnia dziewczynka dowiaduje się, że Shahrukh kręci film w miejscowości oddalonej o 300 km od jej wioski i postanawia spotkać się z nim osobiście. Zabiera brata w niezwykłą i pełną przygód podróż. Pari i Chatu spotykają po drodze mnóstwo barwnych postaci, które czasem pomagają, a czasem krzyżują im plany. Korowód barwnych postaci otwiera kierowca ciężarówki, później wraz z wytwórcą słodyczy dzieci trafiają na wesele, gdzie Chatu po raz pierwszy od śmierci rodziców śpiewa, następnie dołączają do pielgrzymów wędrujących do świątyni Świętej Matki. Ratują też z opresji amerykańskiego hipisa, z kolei ich ratuje buntowniczka z pustyni, której babcia przewiduje im przyszłość. W wędrówce pomaga im rozsądek i logiczne myślenie Pari oraz inteligencja i cięty język Chatu. Czy im się uda? Czy Chotu odzyska wzrok? Czy szczęście sprzyja odważnym? Jeśli wyruszycie z Pari i jej bratem w podróż, przekonacie się sami. A może uwierzycie, że wszystko jest możliwe, gdy życzenie wypowiada się z czystym sercem.

8 FILM W SZKOLE TEMATY DO DYSKUSJI: Przed seansem Dzieciństwo w Polsce a dzieciństwo w innych krajach, głównie w Indiach. Obowiązki dzieci, marzenia, warunki życia. Co jest wspólne dla dzieci z całego świata? System gwiazd w Indiach, postać Shahrukh Khana. Czy film może być ucieczką od rzeczywistego świata? Co jest fascynującego w kinie? Czy kino może być magią? Co fascynuje w kinie dzieci a co dorosłych? Inne filmy albo książki o wielkiej podróży albo ucieczce dzieci. Czym może być podróż w filmie i książce? Reżyser Tęczy Nagesh Kukunoor powiedział o filmie, że jest to baśń. Jakie elementy powinna mieć filmowa baśń? Po seansie Dlaczego film nosi tytuł Tęcza? I czy ma on związek z tym, że Chotu jest niewidomy? Jakie relacje panowały w rodzinie Pari i Chotu? Jaki był stosunek wujostwa do dzieci? Czy Chotu i Pari to wyjątkowe rodzeństwo? Czy posiłek, dzielenie się jedzeniem lub skąpienie jedzenia ma w tym filmie metaforyczny charakter? Jakie znaczenie wspólnego posiłku istnieje w polskiej kulturze? Co w sposobie życia, zwyczajach bohaterów wywołało twoje zdziwienie? Jakie różnice pod względem kultury można zauważyć pomiędzy Polską a Indiami. Czy Polska różni się od Indii pod względem kultury? Co w filmie jest magiczne? Postaraj się znaleźć elementy magii dosłownej i metaforycznej. Kim jest babcia spotkana na pustyni i co by się stało, gdyby Pari jej nie uwierzyła i nie potrafiła odczytać jej słów? Jakie znaczenie dla dzieci i mieszkańców ich wioski ma film? Co napotkani ludzie mówią o aktorze Shahrukh Khanie? Czy w Polsce aktorów traktuje się podobnie? Opisz swoją ulubioną scenę lub jedną z przygód dzieci. Czego na podstawie tego filmu można się dowiedzieć o Indiach? Jak wygląda ten kraj? Czy mieszkańcy tego kraju wyglądają tak samo jak my? Jak się ubierają, co jedzą? Pytania, które można by zadać bohaterom Jak znaleźć drogę, jeśli nic się nie widzi? Jak rozpoznajesz ludzi?

9 Jakie cechy Chatu cenisz i lubisz? Jakie cechy Pari cenisz i lubisz? Dlaczego wyruszacie w tak daleką podróż? Trudne tematy: ucieczka z domu nierówny dostęp do edukacji dziewcząt i chłopców w niektórych rejonach świata niebezpieczeństwa czyhające na dzieci pozbawione opieki dorosłych KONTEKSTY * Warto skonfrontować film z obrazem J. E. Millaisa Niewidoma dziewczynka, na którym również pojawia się tęcza.

10 Nieszczęście niewidomej bohaterki obrazu podkreślają kolory tworzące wręcz bajkowy świat, którego nigdy nie zobaczy. Obraz przedstawia siostry jedna jest przewodniczką drugiej. * Jeśli dzieci znają Katarynkę B. Prusa albo Spotkanie nad morzem J. Korczakowskiej również mogą one stanowić punkt odniesienia do filmu. * Można spytać, jakie umiejętności mają niewidomi bohaterowie książek i filmów. Warto zwrócić też uwagę na ciekawą postać babci przewidującej przyszłość oprócz Chatu, kolejną ślepą bohaterkę filmu. Niewidzenie otwiera inne zmysły, pozwala dostrzec to, czego nie widzą ludzie widzący, znaleźć inne sposoby wyjścia z sytuacji. * Warto wykorzystać film jako narzędzie kształtujące i rozbudzające ciekawość uczniów w kontekście różnic kulturowych pomiędzy Polską a Indiami. * Motyw jedzenia: dobry w filmie jest ten, kto się dzieli. Nadmiar jedzenia prowadzi do zguby (ból brzucha po dużej ilości słodyczy czy ukryty w ciastkach środek nasenny). * Wędrówka tutaj ma określony cel, przygody uczą dzieci nowych umiejętności, wystawiają na próby, pokazują, kto jest ich prawdziwym przyjacielem. PROPOZYCJE ZAJĘĆ LEKCYJNYCH Propozycja zajęć lekcyjnych w szkole podstawowej edukacja wczesnoszkolna, klasy 1-3 Czas trwania: 2 x 45 min + 10 min na podzielenie uczniów na grupy Projekt interdyscyplinarny: Zadanie łączy umiejętności z zakresu wiedzy o kulturze, przyrody (geografii i chemii), języka polskiego oraz rozwija kompetencje kluczowe dla rozwoju, m.in. inteligencję emocjonalną i umiejętność współpracy. W optymalnej wersji w projekt zaangażowanych jest 5 opiekunów koordynujących pracę na pięciu kolejnych stacjach rolę koordynatorów mogą pełnić starsi uczniowie, wtajemniczeni w przebieg zadań.

11 Opiekun na stacji kontroluje upływ czasu i pomaga grupom. Udziela instrukcji o czekających grupę wyzwaniach. Jeśli uczniowie jeszcze nie potrafią czytać, czyta informacje zawarte na poszczególnych materiałach. W sali potrzeba 5 stanowisk, czyli stacji (np. dwie złączone ze sobą ławki) przy podziale klasy na 5 grup przechodzących z jednej do drugiej stacji. Materiały potrzebne do pracy na poszczególnych stacjach znajdują się w załącznikach poniżej. Lista rzeczy potrzebnych do pracy na poszczególnych stacjach ZAŁĄCZNIK 10 Przebieg zajęć: Uczniowie na każdej ze stacji otrzymują w nagrodę za wykonane zadania barwnik (w symbolicznej formie kolorowego kartonika, który na końcu, przed eksperymentem wymienią na prawdziwy barwnik spożywczy pomocny w eksperymencie) gdy przejdą wszystkie stacje będą mieli materiały potrzebne do wykonania eksperymentu wieńczącego zajęcia. Na każdej stacji uczniowie spędzają max 13 minut + 2 minuty na przemieszczenie się. Stacja 1 RADŻASTAN Na stoliku znajdują się: - globus - kompas - plansza formatu A2 z mapą konturową świata (mapa ZAŁĄCZNIK 1); planszę wykonuje się, przyklejając wydrukowaną mapkę na środku białego brystolu A2. - obrazki (wszystkie w ZAŁĄCZNIKU 2): flaga Indii (tiranga), godło Indii z tajemniczym napisem, ilustracja globusa z zaznaczonymi na czerwono Indiami, mapka świata z oznaczonymi kierunkami oraz zaznaczonymi za pomocą strzałek Polską i Indiami; kadry z filmu pomocne w zadaniu głównym. Koperty dla każdej grupy przybywającej na stację (ZAŁĄCZNIK 3): - koperta z ciekawostką do wklejenia (inną dla każdej grupy przygotowanych jest 5 ciekawostek). - koperta z obrazkiem do wklejenia (również innym dla każdej grupy). - koperta z tajemniczym szyfrem (dewiza z godła Indii zapisana sanskrytem). Uczniowie na początku otwierają kopertę z szyfrem dowiedzą się, co znaczą te słowa, jeśli na czas sprostają wyzwaniu. Zadania do wykonania na stacji Radżastan: 1. Zadanie główne Instrukcja dla uczniów: Co w sposobie życia, w zwyczajach bohaterów wywołało Wasze zdziwienie? Czy Polska różni się od Indii? Opiekun stacji zbiera propozycję od grupy, zapisuje ją na planszy (w formie sformułowanego przez dzieci spostrzeżenia, np. Bohaterowie śpią na podłodze, czasami pod gołym niebem w Indiach jest dużo goręcej niż w Polsce ) kolejne grupy zapoznają się z tym, co powiedzieli ich poprzednicy i dodają coś nowego.

12 - Pytania pomocnicze, m.in.: Jak wygląda ten kraj? Czy mieszkańcy wyglądają tak samo jak my? Jak się ubierają, co jedzą? Jakie jest dzieciństwo? Czy różni się od życia dzieci w Polsce? Na następnych lekcjach nauczyciel powinien wrócić do zapisanych propozycji uczniów i podsumować dyskusję, zebrać różne wątki wyjaśnić ewentualne wątpliwości. 2. Zadania specjalne inne dla każdej z grup (dodatkowe, gdy zostaje czas); każde z tych zadań pomaga wzbogacić dużą planszę o nowe informacje): Grupa A: Odnajdźcie na dużej planszy (brystol A2 z wklejoną pośrodku mapką konturową) Indie i Polskę. Obrysujcie kredką granice Indii oraz granice Polski. Narysujcie przerywaną linią trasę, którą może przebyć samolot lecący z Polski do Indii. Grupa B: Umieście na planszy (starsi piszą, młodsi mogą dostać karteczki z napisami do wklejenia) podpisy: Polska, Indie, Radżastan, pustynia Thar, Ocean Indyjski. Grupa C: Zaznaczcie na planszy literkami kierunki świata: północ, południe, wschód i zachód. Grupa D: UWAGA! Zadanie dla grupy, która pracuje najszybciej. Koperta z drewnianym małym patyczkiem, kartką papieru wyciętą w kształcie flagi, kawałeczkiem taśmy dwustronnej i taśmą bezbarwną, kredki. Zróbcie flagę Indii i przyklejcie ją na planszę. Grupa E: Indiach. Rozwiążcie rebus, żeby dowiedzieć się, jaką nazwę nosi ogromne portowe miasto w 3. Zadanie dodatkowe (dla grup, które działają szybko i zdążą wykonać zadanie główne) Spójrzcie na mapkę, na której są zaznaczone strzałkami Indie i Polska W jaki kierunku trzeba się udać podróżując z Polski do Indii?. Opiekun stacji pokazuje 4 kierunki na mapce. Uczniowie wnioskują, że w stronę wschodu i południa. Opiekun daje grupie kompas, pokazuje na nim północ (młodszym uczniom także pozostałe kierunki), następnie papierową mapkę z zaznaczonymi kierunkami uczniowie przekręcają w taki sposób, żeby północ znajdowała się po tej samej stronie, którą wskazuje kompas. I patrząc na mapkę z kompasem wspólnie wyznaczają, gdzie znajduje się południowy-wschód. Właśnie w tamtym kierunku trzeba by było się udać, żeby dotrzeć do Indii. Po wykonaniu zadań: Grupa otwiera kopertę z ciekawostką oraz kopertę z obrazkiem przykleja je w dowolne miejsce wokół mapki konturowej na dużej planszy. Ciekawostek jest 5 i obrazków 5 (liczba grup). Uczniowie w nagrodę dowiadują się od nauczyciela, co oznaczają zapisane sanskrytem słowa ukryte w kopercie otwartej na początku przygody na tej stacji to dewiza z godła Indii, która głosi: Tylko prawda zwycięża. Grupa opuszczając tę stację otrzymuje barwnik niebieski (np. w saszetce w proszku).

13 Stacja 2 KULTURA INDII Na stoliku znajdują się: - ilustracje roślin (ZAŁĄCZNIK 4) z wybranymi wynalazkami Indii: bawełną, liczbą zero i szachami (można też przynieść prawdziwe szachy). - 5 salaterek z przyprawami: szafran, kardamon, kurkuma, goździki, gałka muszkatołowa. - 5 zdjęć roślin (ZAŁĄCZNIK 5). 5 karteczek samoprzylepnych z nawami roślin. - zdjęcia z filmu (ZAŁĄCZNIK 6) wsparcie w dyskusji dot. motywu jedzenia w filmie. Zadanie 1 Jak pachną Indie? Przed Wami 5 miseczek z różnymi przyprawami, które są wykorzystywane w indyjskiej kuchni. Na stoliku są też różne zdjęcia roślin, z których pochodzą te przyprawy. Wysłuchajcie opisu i najpierw odgadnijcie, w której miseczce dana przyprawa się znajduje, a następnie odnajdzie zdjęcie roślinki i przyklejcie pod nim nazwę. Na stoliku 5 małych salaterek w każdej jest inna przyprawa: szafran, kardamon, kurkuma, goździki, gałka muszkatołowa. Na stoliku zdjęcia roślin, z których pochodzą przyprawy. Opiekun stacji ma 5 karteczek samoprzylepnych z nazwami tych roślin, wyjmuje je po kolei. Kładzie przed grupą karteczkę samoprzylepną z napisem: nazwą przyprawy. Czyta opis lub opowiada kilka słów o przyprawie uczniowie starają się odgadnąć, w której jest salaterce dana przyprawa. Następnie uczniowie przyklejają napis pod tym zdjęciem, które przedstawia roślinę. Zadanie 2 Chleb w brzuchu, głowa wysoko podniesiona, idziemy zmienić świat i dosięgnąć nieba. Przed uczniami leżą fotosy z filmu. Porozmawiajmy o filmie. Jak myślicie: - Co oznacza scena, w której ciocia skąpi chleba dzieciom? - Co się dzieje, gdy Pari i Chotu objadają się słodyczami w domu cukiernika? - W jaki sposób złoczyńcy uśpili dzieci, chcąc je porwać? Zadanie 3 dodatkowe, gdy zostaje czas Każdy członek grupy otrzymuje jedną definicję na paseczku papieru: Sari to zwiewne kobiece ubranie, często zdobione wzorami kwiatów; modne od 5 tysięcy lat. Dupatta to szal, może być jednolity lub wzorzysty i bardzo kolorowy. Kurta luźna koszula sięgająca kolan dla mężczyzn jaki i kobiet. Salwar workowate, zwężone na dole spodnie. Turban męskie nakrycie głowy. Zadanie polega na tym, by odnaleźć na fotosie filmu (ZAŁĄCZNIK 7) poszczególne części indyjskiego ubioru. Grupa opuszczając tę stację otrzymuje barwnik zielony.

14 Stacja 3 PARI I CHOTU Dyskusja żetonowa Każdy w grupie otrzymuje po dwa żetony. Żeton służy do zabrania głosu w dyskusji ten, kto chce coś powiedzieć, pozbywa się swojego żetonu, odkładając go na środek (jeśli ustalimy, że żetonem są np. cukierki, to osoba zabierająca głos może po prostu zjeść swój cukierek). Żetony dyscyplinują przebieg dyskusji (uczniowie czekają, aż mówiący zakończy wypowiedź) oraz motywują tych, którzy mają kłopot z dojściem do głosu podczas rozmowy. Temat Ustalcie wspólnie, jakim rodzeństwem są Pari i Chotu? Scharakteryzujcie relacje między nimi. Przypomnijcie sobie film i poszukajcie przykładów, które potwierdzą wasze zdanie. Pomoc w dyskusji w formie pytań: Jak jest w domu Pari i Chotu? Kto wychowuje rodzeństwo? Jak Pari i Chotu radzą sobie w szkole? Co lubią razem robić? Jakim przeciwnościom i w jaki sposób stawili razem czoła? Cytaty i zdjęcia z filmu pomocne w dyskusji w materiałach poniżej (ZAŁĄCZNIK 8). Grupa opuszczając tę stację otrzymuje barwnik żółty. Stacja 4 ZOBACZYĆ TĘCZĘ Pari uciekając z domu, powiedziała do Chotu: Chodź. Pokażę Ci tęczę. Jak rozumiecie te słowa? Jakie znaczenie miała dla rodzeństwa tęcza. Krótka rozmowa. (uczniowie mogą zapisywać sami albo przy pomocy opiekuna propozycje odpowiedzi na pytanie w formie haseł wokół słowa tęcza, wystarczy pusta kartka papieru i mazaki). Kilka ćwiczeń (do wyboru): 1. Każdy uczeń (kolejno) próbuje napić się wody z postawionego przed sobą na stoliku (napełnionego do połowy) kubka mając zarazem szczelnie zawiązane chusteczką oczy. Próbuje znaleźć przed sobą i zjeść kawałek jabłka. Po doświadczeniu uczniowie dzielą się swoimi przeżyciami, opowiadają, co sprawiło im trudność, jak się czuli. (Można też zaproponować wiązanie sznurowadła albo zapinanie guzików )

15 2. Jeden uczeń ma związane chustką oczy. Zadanie polega na tym, by za pomocą zmysłu dotyku i węchu rozpoznać różne znajome przedmioty, spotykane na co dzień: grzebień, łyżka, słoik zgnieciona natka pietruszki, plasterek cytryny (lub coś innego o intensywnym zapachu). 3. Tor przeszkód: Można też urządzić uczniom mini tor przeszkód (poducha na podłodze, krzesełko, przejście przez drzwi ) uczniowie idą w parach jeden nie widzi (ma zasłonięte oczy), a drugi pełni rolę przewodnika i musi prowadzić kompana i udzielać mu słownej instrukcji, jak się poruszać, żeby uniknąć przeszkód. Uczniowie wspólnie zastanawiają się, jak osoba niewidoma poznaje świat i to, co dzieje się wokół. Grupa opuszczając tę stację otrzymuje barwnik czerwony. Stacja 5 OBIETNICA Świat jest pełen magii. Musimy tylko patrzeć czystym sercem i ją zobaczymy Wprowadzenie: Tęcza to filmowa baśń. Jak w baśni jest tu kochające się rodzeństwo, braciszek i siostrzyczka, jest zła macocha, jest ubogi dom i częsty głód. Jak to w baśni, bohaterowie ruszają w drogę, żeby spełnić swoje marzenie. Podczas wędrówki spotykają wielu sprzymierzeńców i otrzymują różne podarunki (nie tylko rzeczy, ale też wskazówki, przepowiednie, dobre słowo ), pozwalające im iść dalej. Napotykają też na niebezpieczeństwa. Przechodzą wiele prób. Dokonują wyborów Zastanówcie się teraz chwilkę: - Co Pari obiecała bratu? Dlaczego? - Co robi Pari, żeby spełnić swoją obietnicę? Uczniowie otrzymują pustą kartkę formatu A3; ołówki, kredki ołówkowe, świecowe, pastele, mazaki. Na brystolu w jednym rogu jest napis START (zamiast napisu można przykleić zdjęcie domku Pari i Chotu: ZAŁĄCZNIK 9), w drugim META (zdjęcie Pari trzymającej tort na 9. urodziny brata). Polecenie: Za pomocą kolejnych punktów na planszy pokażcie drogę Pari i Chotu. Zróbcie to za pomocą gry planszowej Wybranym polom nadajcie znaczenie (np. Chotu zjadł za dużo słodyczy i boli go brzuch. Stoisz jedną kolejkę). Młodsi uczniowie mogą dostać polecenie namalowania drogi Pari i Chotu. Każda grupa maluje swoją pracę, na swój sposób. Na blacie leżą rozrzucone zdjęcia z filmu ukazujące sceny kluczowe w przebiegu baśniowej fabuły.

16 ZAKOŃCZENIE: Eksperyment Tęczowe mleko zwieńczenie projektu Po przejściu wszystkich stacji uczniowie dalej pozostając w tych samych grupach wykonają eksperyment. Zdobyli różne barwniki (w kolorach radżasthańskiej flagi), teraz kolorowe kartoniki wymieniają na prawdziwe barwniki spożywcze, przygotowane już w płynnej formie. Wspólnie wytworzą tęczę. Każda grupa potrzebuje: - talerz z mlekiem - 5 patyczków higienicznych - nakrętka od słoika wypełniona płynem do mycia naczyń (lub jakimś detergentem) - 5 barwników spożywczych w płynnej formie - mała strzykawka (albo zakraplacz, mała łyżeczka). Uczniowie nabierają w strzykawkę kropelkę barwnika z zakrętki i wlewają po kropli każdego barwnika do mleka w różne miejsca. Następnie maczają patyczek higieniczny w płynie do mycia naczyń i delikatnie dotykają nim jeden dowolnie wybrany punkt na powierzchni mleka. Obserwują, co dzieje się z kolorami. Wyjaśnienie: Barwniki spożywcze są mniej gęste niż mleko i gdy dodamy je do mleka, to nie mieszają się z nim, tylko tkwią między cząsteczkami tłuszczu, które są składnikiem mleka. Po dodaniu płynu do mycia naczyń, który rozpuszcza cząsteczki tłuszczu barwniki zaczynają efektownie rozprzestrzeniać się w mleku. Ćwiczenie dodatkowe dla rodziców Zabawa, w którą grali bohaterowie, idąc do szkoły: Każdy wybiera jakiegoś ulubionego bohatera. Można rzucić monetą (gdy grają dwie osoby) lub kostką (gdy więcej osób), losując w ten sposób o czyim bohaterze będzie opowieść. Każdy wymyśla jedno zdanie przygody, kończąc je słowem i.... Wtedy kolejna osoba kontynuuje. OPRACOWANIE MATERIAŁÓW: Małgorzata Niewiarowska - absolwentka filologii polskiej i logopedii na UW oraz studentka Szkoły Edukacji PAFW I UW Dorota Bąk koordynatorka edukacji filmowej, nauczycielka języka polskiego i wiedzy o kulturze w Liceum Filmowym przy Warszawskiej Szkole Filmowej Anna Stadnik dyrektorka artystyczna Festiwalu Filmowego Kino w Trampkach