TRZY SĄSIADUJĄCE ZE SOBĄ KRAJE W RAMACH

Transkrypt

1 TRZY SĄSIADUJĄCE ZE SOBĄ KRAJE W RAMACH PARTNERSTWA WSCHODNIEGO NA ZAKAUKAZIU Polityka Partnerstwa Wschodniego UE, zainaugurowana w 2009 r., obejmuje sześć państw byłego Związku Radzieckiego: Armenię, Azerbejdżan, Białoruś, Gruzję, Mołdawię i Ukrainę. Partnerstwo powstało, aby wspierać w tych krajach reformy polityczne, społeczne i gospodarcze dążące do zwiększenia demokratyzacji i dobrych rządów, bezpieczeństwa energetycznego, ochrony środowiska i rozwoju społeczno-gospodarczego. Wszyscy uczestnicy (z wyjątkiem Białorusi, której członkostwo zostało zawieszone) są członkami Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest. W Parlamencie Europejskim istnieje Delegacja ds. stosunków z Zakaukaziem, która nadzoruje prace Komisji Współpracy Parlamentarnej UE-Armenia i UE-Azerbejdżan oraz Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia UE-Gruzja, a także śledzi prace specjalnego przedstawiciela UE w regionie Kaukazu Południowego i ds. kryzysu w Gruzji (SPUE). GRUZJA W gruzińskich wyborach prezydenckich w 2013 r. i w wyborach parlamentarnych w 2016 r. zwycięstwo odniosła koalicja Gruzińskie Marzenie; wybory te potwierdziły euroatlantycką orientację tego kraju. Pogłębiona i kompleksowa umowa o wolnym handlu (DCFTA), oparta na układzie o stowarzyszeniu z 2014 r., zaczęła obowiązywać w lipcu 2016 r. Gruzja dokonała znacznych wysiłków na rzecz dostosowania swojego ustawodawstwa do standardów UE, co doprowadziło m.in. do zniesienia od marca 2017 r. wiz krótkoterminowych do strefy Schengen. Przystąpienie Gruzji do Traktatu o Wspólnocie Energetycznej jako pełnoprawnej umawiającej się strony w lipcu 2017 r. stanowi kolejny kamień milowy na drodze tego państwa do integracji europejskiej. Gospodarka zmaga się jednak z poważnymi problemami i wymagane są reformy wewnętrzne. Demokracja w Gruzji wciąż doświadcza znacznej polaryzacji polityki (co znajduje odzwierciedlenie również w mediach krajowych) i ciągle dochodzi w niej do napięć między koalicją Gruzińskie Marzenie a opozycją, wśród stale powracających oskarżeń o wybiórczy wymiar sprawiedliwości i umotywowane politycznie kampanie antykorupcyjne. Wybory parlamentarne, które odbyły się w październiku 2016 r., zostały ocenione jako zasadniczo demokratyczne i uczciwe pomimo pewnych nieprawidłowości proceduralnych oraz zarzutów dotyczących zastraszania. Wygrała koalicja Gruzińskie Marzenie, zapewniając sobie większość konstytucyjną (75 % posłów) wymaganą do przeprowadzenia zmiany konstytucji. Gruzja nieprzerwanie realizuje reformy wiodące do daleko idących zmian w konstytucji. Niestety proces reformy konstytucyjnej doprowadził do poważnych starć między partią rządzącą, opozycją i najważniejszymi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego. Przyjęcie reform przez samych tylko parlamentarzystów z koalicji Gruzińskie Marzenie mogłoby zaszkodzić pozytywnemu wizerunkowi Gruzji i zniszczyć zaufanie społeczeństwa do Dokumenty informacyjne o Unii Europejskiej

2 klasy politycznej, a także podważyć legitymację nowej konstytucji. UE popiera reformy instytucjonalne służące poprawie sprawowania rządów i demokracji zgodnie z zaleceniami Rady Europy, ale ich powodzenie zależy od stopnia wdrożenia. W związku z tym, że Rosja dokonuje powolnej, lecz ustawicznej aneksji Osetii Południowej i Abchazji, Gruzini pokładają nadzieję w zbliżaniu się do UE i NATO. Jednakże porwanie azerskiego dziennikarza Afgana Mukhtarliego jest niepokojącym przykładem podatności Gruzji na nadużycia ze strony jej sąsiadów. A. Stanowisko i współpraca międzyparlamentarna Parlamentu Europejskiego UE podkreśliła znaczenie, jakie ma pokojowe przezwyciężenie impasu w regionach Osetii Południowej i Abchazji przy jednoczesnym poszanowaniu integralności terytorialnej Gruzji. UE popiera starania na rzecz rozwiązania konfliktu podejmowane w ramach działań specjalnego przedstawiciela UE w regionie Kaukazu Południowego i ds. kryzysu w Gruzji, misji obserwacyjnej Unii Europejskiej i unijnego instrumentu na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju i w ten sposób uzupełnia międzynarodowe rozmowy genewskie. Strategiczny dialog między UE i Gruzją poświęcony kwestiom związanym z konfliktem jest oznaką zaufania w stosunkach między obiema stronami pomimo pojawiających się czasami różnic przy formułowaniu wniosków operacyjnych. Piąte posiedzenie Komisji Parlamentarnej Stowarzyszenia UE-Gruzja odbyło się we wrześniu 2017 r. w Tbilisi. Na posiedzeniu tym jednomyślnie przyjęto tekst oświadczenia końcowego wraz z zaleceniami. Podkreślono w nim pozytywne zmiany, takie jak zmiany do ustawy o ustroju sądów powszechnych, ustawy o służbie cywilnej i kodeksu kary pozbawienia wolności, ale również potrzebę zwiększenia niezależności i skuteczności wymiaru sprawiedliwości oraz systemu zarządzania finansami publicznymi, a także polityki w zakresie równości kobiet i mężczyzn, wysiłków zmierzających do zagwarantowania różnorodności i pluralizmu w mediach, przejrzystego i uczciwego procesu wyboru kolejnego Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz skutecznego i gruntownego śledztwa w sprawie uprowadzenia Afgana Mukhtarliego. W tekście przypomniano także o poparciu Parlamentu Europejskiego dla niepodległości, suwerenności i integralności terytorialnej Gruzji w jej granicach uznanych przez społeczność międzynarodową. B. Obserwacja wyborów Gruzja gościła obserwatorów z Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE-ODIHR), do którego należą posłowie do Parlamentu Europejskiego i które monitoruje wybory parlamentarne, prezydenckie i lokalne w tym kraju. Ostatnie wybory parlamentarne i prezydenckie w Gruzji uznano za zasadniczo zadowalające i poinformowano o staraniach rządu. We wstępnych wnioskach Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE dotyczących wyborów samorządowych w 2017 r., które wygrała koalicja Gruzińskie Marzenie, wydano pozytywną ocenę pomimo możliwych przypadków zastraszania i wywierania presji na wyborców i braku informacji w mediach publicznych. ARMENIA Związki Armenii z UE mają niejednoznaczny charakter, jednak być może naszedł czas na rozpoczęcie nowego etapu. Z jednej strony we wrześniu 2013 r. prezydent Armenii oświadczył, że jego kraj chciałby przystąpić do Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG) z Białorusią, Kazachstanem i Rosją. Armenia podpisała traktat o przystąpieniu do EUG w dniu 10 października 2014 r., na krótko przed wejściem w życie unii z dniem 1 stycznia 2015 r. Dokumenty informacyjne o Unii Europejskiej

3 Z drugiej strony rozpoczęcie w grudniu 2015 r. negocjacji w sprawie nowej umowy między UE a Armenią było punktem zwrotnym po promoskiewskiej wolcie z 2013 r. Pragmatyzm wykazywany dotychczas przez obie strony doprowadził do szybkiego zawarcia i podpisania w listopadzie 2017 r. kompleksowej i pogłębionej umowy partnerstwa (CEPA) opartej na wartościach unijnych, lecz spójnej z nowymi zobowiązaniami Erywania wobec Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej, w szczególności w dziedzinie handlu. Spolaryzowana sytuacja polityczna stała się jeszcze bardziej napięta w 2015 r. i 2016 r. w kontekście zapoczątkowanej przez rząd reformy konstytucyjnej. Pomimo znacznej, od dawna oczekiwanej, poprawy w zakresie praw człowieka i praworządności debatę zdominowała propozycja przekształcenia systemu prezydenckiego w parlamentarny, który został ostatecznie przyjęty. Wiosną 2018 r. po trwających kilka tygodni protestach przeciwko jego nominacji oraz mianowaniu go premierem w nowym systemie parlamentarnym były prezydent Serż Sarkisjan złożył rezygnację. Nikol Paszinian, lider partii Umowa Społeczna i współprzywódca sojuszu politycznego Wyjście (Yelk w języku armeńskim), który przewodził pokojowym protestom ulicznym, został przez parlament wybrany na premiera w dniu 8 maja 2018 r. (59 głosami ze 105 oddanych głosów, włącznie z głosami Partii Republikańskiej). Po odebraniu gratulacji od światowych przywódców nowy premier wraz ze swoim rządem stanął przed szeregiem wyzwań, w tym wdrożeniem kompleksowej i wzmocnionej umowy o partnerstwie (CEPA), przeprowadzeniem przedterminowych wyborów (i utrzymaniem poparcia wyborców) oraz spełnieniem obietnic dotyczących zwalczania korupcji i sprawiedliwości społecznej. Od ponad 30 lat Azerbejdżan i Armenia są uwikłane w długotrwały konflikt dotyczący statusu regionu Górskiego Karabachu, przy czym napięcia osiągnęły najwyższy poziom od 1994 r. podczas wojny czterodniowej w kwietniu 2016 r. Stosunki tego kraju z Turcją są chłodne, ponieważ ta ostatnia uzależniła ponowne otwarcie granicy z Armenią od postępów w rozwiązywaniu konfliktu o Górski Karabach. A. Stanowisko i współpraca międzyparlamentarna Parlamentu Europejskiego W grudniu 2012 r. zawarto protokół do umowy o partnerstwie i współpracy między UE a Armenią dotyczący umowy ramowej ustanawiającej ogólne zasady udziału instytucji armeńskich w programach UE. W związku ze zmianą formuły stosunków UE z Armenią w nowej umowie Komisja Spraw Zagranicznych (AFET) pracuje nad sprawozdaniem w ramach procedury zgody, które ma być gotowe na początku 2018 r. Dla Parlamentu Europejskiego wzmocnienie demokracji w Armenii stanowi priorytet. W kwietniu 2015 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie setnej rocznicy ludobójstwa Ormian. 17. posiedzenie międzyparlamentarne Komisji Współpracy Parlamentarnej UE-Armenia odbyło się w grudniu 2017 r. w Erywaniu i zakończyło się wydaniem wspólnego oświadczenia i zaleceń. Dyskusje i powstały w rezultacie dokument skupiały się zwłaszcza na ratyfikacji i wdrażaniu kompleksowej i pogłębionej umowy partnerstwa (CEPA), wsparciu UE na rzecz reform, a w szczególności na kwestiach dotyczących praworządności, problematyki płci w związku z niedawną ustawą o przemocy domowej oraz wyzwań w obszarze bezpieczeństwa regionalnego. B. Obserwacja wyborów Armenia gościła posłów do Parlamentu Europejskiego w ramach misji obserwacji wyborów OBWE-ODIHR sześciokrotnie, w tym podczas krajowych wyborów parlamentarnych w 2017 r. Organizacja wyborów w Armenii stopniowo się poprawia. Większość zaleceń wydanych przez OBWE-ODIHR w 2013 r. zostało już wdrożonych, co wskazano w najnowszym sprawozdaniu okresowym OBWE-ODIHR przed głosowaniem w 2017 r. Jednakże choć te wybory były zasadniczo dobrze zarządzane, stwierdzono również Dokumenty informacyjne o Unii Europejskiej

4 powtarzające się uchybienia, takie jak wywieranie presji i kupowanie głosów oraz ingerencje ze strony przedstawicieli partii lub funkcjonariuszy policji w lokalach wyborczych. AZERBEJDŻAN Negocjacje dotyczące układu o stowarzyszeniu rozpoczęto w 2010 r., a w 2013 r. Azerbejdżan podpisał z UE umowę o ułatwieniach wizowych. Azerbejdżan i UE wzmocniły ostatnio współpracę w sektorze energii, chociaż dalsza współpraca gospodarcza będzie zależała od postępów Azerbejdżanu w budowaniu instytucji demokratycznych oraz od jego przystąpienia do WTO. W 2015 r. i 2016 r. doszło do nieporozumień w kwestii udoskonalonego układu, tłumienia działalności społeczeństwa obywatelskiego i krytyki ze strony UE. Wizyty wysokich rangą urzędników UE w Baku w 2016 r. oraz zwolnienie z aresztu niektórych azerbejdżańskich działaczy na rzecz praw człowieka stworzyły jednak klimat dla stopniowego wznowienia stosunków. Negocjacje w sprawie kompleksowej umowy między UE a Azerbejdżanem rozpoczęły się w dniu 7 lutego 2017 r. W nowej umowie zostaną uwzględnione kwestie polityczne, kwestie związane z handlem, energią i inne szczegółowe kwestie, w tym warunki ewentualnego przyszłego ustanowienia systemu bezwizowego. Umowa ma zawierać postanowienia dotyczące wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) i spoza WPZiB, w tym mocne postanowienia dotyczące demokracji, praworządności i praw podstawowych. Posiedzenie Komisji Współpracy odbyło się pod koniec maja 2017 r. w Baku, zaś posiedzenie Rady Współpracy ma się odbyć 9 lutego 2018 r. W dniach 26 i 27 stycznia 2017 r. zorganizowano posiedzenie Podkomisji Energii, Transportu i Środowiska UE-Azerbejdżan (pierwsze takie posiedzenie od trzech lat). Od ponad 30 lat Azerbejdżan i Armenia są uwikłane w długotrwały konflikt o status regionu Górskiego Karabachu, przy czym napięcia osiągnęły najwyższy poziom od 1994 r. podczas wojny czterodniowej w kwietniu 2016 r. UE zdecydowanie popiera wysiłki współprzewodniczących Grupy Mińskiej OBWE i ich podstawowe zasady z 2009 r. w celu pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu. A. Stanowisko i współpraca międzyparlamentarna Parlamentu Europejskiego Dnia 10 września 2015 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję, w której wyraził poważne zaniepokojenie stałym pogarszaniem się sytuacji w zakresie praw człowieka w tym kraju oraz zaapelował do władz Azerbejdżanu, by bezzwłocznie zaprzestały tłumienia działalności społeczeństwa obywatelskiego i organizacji praw człowieka. W związku z tym parlament Azerbejdżanu (Milli Mailis) przyjął rezolucję z wykazem środków odwetowych, przewidujących między innymi wycofanie się ze Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest. Decyzja ta została jednak cofnięta w następstwie posiedzenia komisji współpracy parlamentarnej, które odbyło się we wrześniu 2016 r. w Baku. Leyla Yunus działaczka na rzecz praw człowieka z Azerbejdżanu więziona wraz z mężem Arifem od lipca 2014 r. do kwietnia 2016 r. i zwolniona w wyniku intensywnego lobbingu Parlamentu Europejskiego i dzięki wsparciu humanitarnemu / medycznemu znalazła się w 2014 r. wśród finalistów przyznawanej przez Parlament Nagrody im. Sacharowa za wolność myśli. W dniu 15 czerwca 2017 r. PE wydał rezolucję w sprawie azerskiego dziennikarza Afgana Mukhtarliego, uprowadzonego z Gruzji i uwięzionego w Baku, oraz w sprawie sytuacji mediów w Azerbejdżanie. W dniu 15 stycznia 2018 r. przewodniczący delegacji PE Sajjad Karim wydał oświadczenie w sprawie skazania Afgana Mukhtarliego na 6 lat pozbawienia wolności. Dokumenty informacyjne o Unii Europejskiej

5 W wyniku kontaktów na wysokim szczeblu komisja współpracy parlamentarnej mogła zorganizować swoje pierwsze od 2012 r. posiedzenie, które odbyło się w dniach września 2016 r. Posiedzenie Komisji Współpracy Parlamentarnej UE-Azerbejdżan odbyło się w dniach 2-3 maja 2017 r. w Brukseli i zakończyło się wydaniem wspólnego oświadczenia, w którym podkreślono w szczególności możliwość zacieśniania stosunków gospodarczych przy okazji negocjacji nad nową umową, znaczenie południowego korytarza gazowego, znaczenie postępów w dziedzinie praw i wolności człowieka, a także zasad demokracji i państwa prawa oraz konieczność znalezienia pokojowego i trwałego rozwiązania konfliktu w regionie Górskiego Karabachu w możliwie najkrótszym terminie. W związku ze zmianą formuły stosunków UE z Azerbejdżanem w nowej umowie komisja AFET przygotowuje wstępne sprawozdanie z zaleceniami dotyczącymi negocjacji, które ma zostać przedstawione na początku 2018 r. B. Obserwacja wyborów Azerbejdżan gościł posłów do Parlamentu Europejskiego w ramach misji obserwacji wyborów OBWE-ODIHR. Wszystkie wybory w tym kraju w okresie, w którym przeprowadzono te misje, zostały uznane za nie w pełni zgodne z wymogami międzynarodowymi, a odnośne zalecenia wciąż nie zostały wdrożone. Wobec braku porozumienia z władzami Azerbejdżanu wybory parlamentarne w dniu 1 listopada 2015 r. nie były obserwowane przez OBWE, lecz przez Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy (PACE), przy czym zakres i czas trwania misji obserwacyjnej były bardziej ograniczone. Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy stwierdziło, że znaczny wzrost frekwencji wyborczej oraz przejrzystość procedur oddawania i liczenia głosów świadczą o tym, iż Republika Azerbejdżanu dokonała kroku naprzód ku wolnym, uczciwym i demokratycznym wyborom i że pomimo zaobserwowanych nielicznych przypadków wielokrotnego oddawania głosu wybory były wyrazem woli obywateli Azerbejdżanu [1]. W lipcu 2016 r. prezydent Alijew zarządził na wrzesień 2016 r. referendum w sprawie 29 zmian w konstytucji. Według misji oceniającej Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy referendum to odbyło się w pokojowej atmosferze i na przejrzystych zasadach udziału. Jest ono jednak przez wielu obserwatorów postrzegane jako próba wzmocnienia przez obecnego prezydenta jego uprawnień poprzez wydłużenie kadencji prezydenta z pięciu do siedmiu lat, przeniesienie pewnych obecnych uprawnień premiera w zakres kompetencji nowo stworzonego stanowiska wiceprezydenta, umożliwienie prezydentowi rozwiązania parlamentu i zniesienie wymogu ukończenia 35 lat przez kandydata na fotel prezydenta. Choć Baku nie zasięgnęło porady ekspertów, Prezydium Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy zwróciło się do Komisji Weneckiej o opinię na temat planowanych poprawek. Wydana we wrześniu 2016 r. wstępna opinia zawierała pewną liczbę zastrzeżeń dotyczących procesu prowadzącego do referendum, wzmocnienia uprawnień prezydenckich i osłabienia roli parlamentu. UE wydała oświadczenie, w którym zwróciła się do Baku o uwzględnienie ustaleń Komisji Weneckiej przy wprowadzaniu poprawek konstytucyjnych. W dniu 5 lutego 2018 r. prezydent Alijew wydał dekret, na mocy którego następne wybory prezydenckie zaplanowane na 17 października zostały przesunięte na 11 kwietnia. Kodeks wyborczy Azerbejdżanu został zmieniony w grudniu 2017 r., aby umożliwić takie przyspieszone wybory, jeżeli zostały one ogłoszone z 60-dniowym wyprzedzeniem. [1]Sprawozdanie z misji obserwacji wyborów parlamentarnych w Azerbejdżanie z dnia 20 listopada 2015 r., dok , s. 7 (sprawozdawca: Jorde XUCLÀ, Hiszpania, ALDE). Dokumenty informacyjne o Unii Europejskiej

6 Jérôme Legrand 10/2018 Dokumenty informacyjne o Unii Europejskiej