S Y L A B U S P R Z E D M I O T U

Transkrypt

1 "Z A T W I E R D Z A M" Dziekan Wydziału Mechatroniki i Lotnictwa prof. dr hab. inż. Radosław TRĘBIŃSKI Warszawa, dnia... NAZWA PRZEDMIOTU: S Y L A B U S P R Z E D M I O T U KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE WYTWARZANIA I COMPUTER AIDED MANUFACTURING I Kod przedmiotu: WMLAKCSI-Kww1, WMLAKCNI-Kww1 Podstawowa jednostka organizacyjna (PJO): Wydział Mechatroniki i Lotnictwa (prowadząca kierunek studiów) Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Forma studiów: Język prowadzenia: Mechatronika Techniki komputerowe w mechatronice studia pierwszego stopnia studia stacjonarne i niestacjonarne polski Sylabus ważny dla naborów od roku akademickiego 2012/ REALIZACJA PRZEDMIOTU Osoba(-y) prowadząca(-e) zajęcia (koordynatorzy): dr inż. Tomasz Majewski, mjr dr inż. Robert Paszkowski PJO/instytut/katedra/zakład Wydział Mechatroniki i Lotnictwa/ Instytut Techniki Uzbrojenia/Zakład Wspomagania Projektowania, Wytwarzania i Eksploatacji 2. ROZLICZENIE GODZINOWE studia stacjonarne semestr forma zajęć, liczba godzin/rygor (x egzamin, + zaliczenie na ocenę, z zaliczenie) punkty ECTS razem wykłady ćwiczenia laboratoria projekt seminarium VI 90 30/x 18/z 38/+ /z 7 razem studia niestacjonarne semestr forma zajęć, liczba godzin/rygor (x egzamin, + zaliczenie na ocenę, z zaliczenie) punkty ECTS razem wykłady ćwiczenia laboratoria projekt seminarium VI 56 10/x 10/z 32/+ /z 7 razem PRZEDMIOTY WPROWADZAJĄCE WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTĘPNYMI Inżynieria wytwarzania: posiada podstawowe wiadomości o metodach obróbki skrawaniem, narzędziach i uchwytach obróbkowych oraz o projektowaniu prostych procesów technologicznych.

2 Podstawy konstrukcji maszyn: posiada podstawowe wiadomości o wymiarowaniu części maszyn, oznaczaniu dokładności wykonania i chropowatości powierzchni.. ZAKŁADANE EFEKTY KSZTAŁCENIA Symbol W1 W2 W3 U1 U2 U3 U Efekty kształcenia Ma podstawową wiedzę dotyczącą inżynierii wytwarzania elementów mechanicznych z zastosowaniem obrabiarek sterowanych numerycznie oraz wiedzę dotyczącą obszaru zastosowania zaawansowanych narzędzi wspomagających proces wytwarzania obiektów mechanicznych. Ma uporządkowaną wiedzę dotyczącą obszarów zastosowania zaawansowanych narzędzi wspomagających proces wytwarzania części maszyn. Ma podstawową wiedzę dotyczącą zapisu przebiegów procesów technologicznych oraz symulacji ich działania z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania. Umie dobrać materiały stanowiące półfabrykaty oraz dobrać sposób wykonania urządzeń mechatronicznych z wykorzystaniem obrabiarek sterowanych numerycznie. Potrafi zaprojektować elementarne procesy technologiczne wytwarzania elementów urządzeń mechatronicznych z zastosowaniem obrabiarek Potrafi określić specyfikację procesu wytwarzania, dla wymaganych funkcji z wykorzystaniem języka programowania obrabiarek Potrafi stosować właściwe środowiska programistyczne, symulatory i narzędzia komputerowego wspomagania wytwarzania urządzeń mechatronicznych. odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku K_W08 K_W09 K_W13 K_U15 K_U16 K_U18 K_U20 K1 Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy. K_K06 5. METODY DYDAKTYCZNE Wykłady ilustrowane prezentacjami komputerowymi Power Point w celu dostarczenia wiedzy określonej efektami W1 - W3.. Samodzielna praca z wykorzystaniem oprogramowania CAM. Ćwiczenia audytoryjne i laboratoryjne z wykorzystaniem obrabiarek 6. TREŚCI PROGRAMOWE lp temat/tematyka zajęć 1. Sterowanie numeryczne maszyn technologicznych. Rodzaje sterowań obrabiarek. Cechy sterowania numerycznego. Sposoby programowania obrabiarek NC. liczba godzin wykł. ćwicz. lab. proj. semin. (3*)

3 2. Wybrane elementy sterowania obrabiarek Układy współrzędnych - maszynowy, bazowy i przedmiotu. Punkty charakterystyczne obrabiarki. Pomiary położenia w osiach sterowanych numerycznie. 3. Struktura programu sterującego. Ogólna struktura bloku. Podstawowe adresy. Funkcje przygotowawcze i pomocnicze układów. Projektowanie programu technologicznego obróbki frezarskiej płaskiej płytki. 5. Programowanie ruchów narzędzi. Współrzędne absolutne i przyrostowe. Interpolacja punktowa, liniowa i kołowa. 6. Projektowanie programu technologicznego obróbki tokarskiej wałka 7. Narzędzia obróbkowe w programach sterujących. Określanie wymiarów, parametry pracy, kompensacja promienia ostrza narzędzia. 8. Podstawy użytkowania wybranych układów obrabiarek Charakterystyka układów sterowania Pronum i Fanuc. Specyficzne cechy układów sterowania Pronum i Fanuc : funkcje przygotowawcze i pomocnicze, budowa panelu sterowania, definicje ruchów po okręgu, cykle stałe. 9. Projektowanie procesu obróbki prostego wałka na tokarce 10. Projektowanie procesu obróbki złożonego wałka na tokarce 11. Projektowanie procesu obróbki wałka na tokarce CNCprzy użyciu cykli stałych. 12. Projektowanie procesu obróbki grawerskiej na frezarce 13. Projektowanie procesu obróbki płytki na frezarce CNC przy użyciu cykli stałych. 1. Podstawy użytkowania oprogramowania do wspomagania wytwarzania ZERO-OSN. Wiadomości wstępne. Korzystanie z katalogów narzędzi i obrabiarek. Projektowanie obróbki tokarskiej. Symulacja obróbki. 15. Zastosowanie podstawowych modułów programu ZERO-OSN w projektowaniu procesów ob- 2 (1*) 2 (1*) (3*) 6 (*) (2*) (2*) 2 (2*) (*) 2 (2*)

4 róbki skrawaniem. 16. Projektowanie procesu obróbki prostego wałka na tokarce CNC z zastosowaniem programu ZERO-OSN 17. Projektowanie procesu obróbki złożonego wałka na tokarce CNC z zastosowaniem programu ZERO-OSN z użyciem cykli stałych. (2*) 18. Podstawy użytkowania oprogramowania do wspomagania wytwarzania EdgeCam. Struktura oprogramowania CAM moduły funkcjonalne. Tworzenie obiektów rysunkowych, importowanie obiektów z programów CAD. Korzystanie z konstrukcyjnych i technologicznych baz danych oraz katalogów narzędzi. 19. Modelowanie detalu i projektowanie obróbki wałka o małym stopniu złożoności w module do obróbki toczeniem. 20. Projektowanie obróbki złożonego wałka w module do obróbki toczeniem. 21. Zaawansowane funkcje oprogramowania CAM na przykładzie programu EdgeCam. Dobór parametrów technologicznych i narzędzi dla procesów obróbki tokarskiej i frezarskiej. Projektowanie procesów obróbki tokarskiej. Projektowanie przebiegu operacji obróbki frezarskiej (2D i 3D). Symulacja obróbki. Generowanie programów maszynowych projektowanie i korzystanie z postprocesorów. 22. Projektowanie obróbki wałka o znacznym stopniu złożoności: profile wewnętrzne, gwinty, rowki. 23. Projektowanie obróbki detalu o małym stopniu złożoności w module do obróbki frezarskiej. 2. Projektowanie obróbki złożonego elementu w module do obróbki frezarskiej. 25. Projektowanie obróbki frezarskiej detalu o znacznym stopniu złożoności: kieszenie i wyspy, gwinty oraz obróbka profilowa Samodzielne rozwiązywanie postawionego zadania. Razem studia stacjonarne Razem studia niestacjonarne * zagadnienia realizowane indywidualnie przez studenta studiów niestacjonarnych

5 7. LITERATURA podstawowa: J. Kosmol, Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem, M. Drzycimski, J. Plichta, Podstawy programowania obrabiarek sterowanych numerycznie, E. Chlebus, Techniki komputerowe CAX w inżynierii produkcji, M. Bednarek, Obrabiarki sterowane numerycznie podstawy eksploatacji, K. Augustyn, EdgeCam komputerowe wspomaganie wytwarzania, uzupełniająca: M. Miecielica, Komputerowe wspomaganie wytwarzania CAM, T. Poziemski Podstawy technologii na obrabiarki sterowane numerycznie,1988. B. Stach, Podstawy programowania obrabiarek sterowanych numerycznie, SPOSOBY WERYFIKACJI ZAKŁADANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA Przedmiot zaliczany jest na podstawie: egzaminu. Egzamin jest przeprowadzany w formie pisemnej. Warunki konieczne do uzyskania zaliczenia pozostałych form zajęć: 1. uczestnictwo w zajęciach audytoryjnych i zaliczenie wykonywanych zadań, 2. zaliczenie wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, 3. zaliczenie projektu. efekt W1 jest sprawdzany na egzaminie i na ćwiczeniach laboratoryjnych, efekt W2 jest sprawdzany na ćwiczeniach audytoryjnych i laboratoryjnych, efekt W3 jest sprawdzany na egzaminie oraz na ćwiczeniach laboratoryjnych. Efekt U1 sprawdzany jest w trakcie egzaminu, wykonywania ćwiczeń audytoryjnych i przygotowania sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych,0 Student posiada umiejętność kompleksowej analizy i doboru właściwej technologii z wykorzystaniem obrabiarek CNC dla dowolnego rodzaju elementu obrabianego. Potrafi w sposób optymalny dobrać rodzaj półfabrykatu w zależności od wielkości produkcji i złożoności wykonywanego elementu oraz prawidłowo dobrać jego wymiary. Student posiada umiejętność doboru metody wytwarzania z wykorzystaniem obrabiarek CNC w odniesieniu do rodzaju elementu i wielkości produkcji oraz doboru środków produkcji. Potrafi dobrać właściwy rodzaj półfabrykatu w zależności od wielkości produkcji i złożoności wykonywanego elementu. Student posiada umiejętność doboru metody obróbki części maszyn z wykorzystaniem obrabiarek Potrafi wymienić i opisać podstawowe rodzaje półfabrykatów stosowanych w obróbce skrawaniem. Efekt U2 sprawdzany jest w trakcie egzaminu, wykonywania ćwiczeń audytoryjnych i przygotowania sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych,0 Student posiada umiejętność projektowania procesów technologicznych skomplikowanych konstrukcyjnie części maszyn na obrabiarki CNC z zastosowaniem cykli stałych oraz prawidłowego doboru parametrów skrawania, a także narzędzi i uchwytów. Student posiada umiejętność projektowania procesów technologicznych skomplikowanych konstrukcyjnie części maszyn na obrabiarki CNC oraz prawidłowego doboru parametrów skrawania. Student posiada umiejętność projektowania prostych procesów technologicznych na obrabiarki

6 Efekt U3 sprawdzany jest w trakcie egzaminu, wykonywania ćwiczeń audytoryjnych i przygotowania sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych,0 Student potrafi samodzielnie dokonać podziału operacji obróbkowej na poszczególne zabiegi i przejścia z zachowaniem wysokiej wydajności obróbki, w optymalny sposób dobrać narzędzia do wykonania założonych zadań, a następnie zdefiniować ścieżki przejść narzędzi za pomocą języka programowania obrabiarek Umie prawidłowo zapisać informacje technologiczne w programie maszynowym. Student potrafi samodzielnie dokonać podziału operacji obróbkowej na poszczególne zabiegi i przejścia, we właściwy sposób dobrać narzędzia do wykonania założonych zadań, a następnie zdefiniować ścieżki przejść narzędzi za pomocą języka programowania obrabiarek Umie prawidłowo zapisać informacje technologiczne w programie maszynowym. Student potrafi samodzielnie dokonać podziału operacji obróbkowej na poszczególne zabiegi i przejścia, a następnie zdefiniować ścieżki przejść narzędzi za pomocą języka programowania obrabiarek Efekt U sprawdzany jest w trakcie odpowiedzi, realizacji ćwiczeń laboratoryjnych i wykonania sprawozdań z tych ćwiczeń,0 Student potrafi biegle posługiwać się edytorami (preprocesorami), zna i stosuje w praktyce więcej niż jeden z popularnych formatów. Posiada umiejętność wstawienia efektów swojej pracy (detalu, półfabrykatu lub uchwytu) do edytora. Posługuje się biegle edytorem grafiki, potrafi przenosić geometrię pomiędzy warstwami, modyfikować widoczność warstw. Biegle potrafi zaplanować obróbkę w wybranych systemach komputerowego wspomagania wytwarzania z zastosowaniem zaawansowanych cykli i operacji. Student posiada wiedzę niezbędną do posługiwania się wybranymi edytorami geometrii, potrafi modyfikować bryły, importować modele z innych popularnych formatów grafiki inżynierskiej. Potrafi zaplanować obróbkę w wybranych systemach do komputerowego wspomagania wytwarzania z zastosowaniem zaawansowanych cykli i operacji. Student nabył umiejętność edycji prostych detali złożonych z brył podstawowych. Potrafi przenosić, skalować, obracać i kopiować proste bryły. Nabył umiejętność samodzielnego projektowania prostych procesów obróbki skrawaniem na tokarce Zna podstawowe operacje technologiczne w wybranych systemach do komputerowego wspomagania wytwarzania. Potrafi optymalizować obróbkę i poprawiać wykryte błędy i kolizje. efekt K1 jest sprawdzany w czasie ćwiczeń audytoryjnych i laboratoryjnych. autor(rzy) sylabusa kierownik jednostki organizacyjnej odpowiedzialnej za przedmiot dr inż. Tomasz Majewski mjr dr inż. Robert Paszkowski... prof. dr hab. inż. Józef GACEK