Alternatywna Akademia Tańca

Transkrypt

1 Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk zaprasza Alternatywna Akademia Tańca Edycja 2014 Alternatywna Akademia Tańca to prowadzony w Starym Browarze od 2009 roku choreograficzny projekt badawczo-edukacyjny oferujący młodym polskim profesjonalistom (tancerzom i choreografom) szansę na doskonalenie warsztatu choreografa oraz rozwijanie własnej kreatywności w warunkach laboratoryjnych pod okiem wybitnych międzynarodowych artystów i pedagogów. Alternatywnej Akademii Tańca towarzyszy przekonanie, że proces stawania się choreografem rozpisany jest na wiele lat i trudno go ująć w skodyfikowane ramy, i że dzięki rozwojowi współczesnego tańca istnieje dziś bardzo wiele dróg dojścia do choreograficznego zawodu (niekoniecznie prowadzących, jak w tradycyjnym ujęciu, tylko przez edukację stricte taneczną) oraz wiele sposobów podejścia do zagadnienia samej choreografii. Charakterystyczne dla ostatnich dekad notoryczne poszerzanie definicji choreograficznej praktyki wymaga od twórców świadomości istnienia wielu artystycznych dróg i metod kreacji, czy wręcz gotowości i odwagi do tworzenia własnych oryginalnych metod twórczej pracy, co program szkolenia choreografów powinien odzwierciedlać rozbudzając w studentach gotowość i zdolność do choreograficznej (i nie tylko) refleksji i autorefleksji motorów wszelkiego rozwoju w sztuce. Wartością projektu jest nie tylko stworzenie możliwości pracy warsztatowej utalentowanym artystom tańca/choreografii, ale także wykreowanie platformy wymiany informacji i doświadczeń w ramach rozproszonego na co dzień środowiska tanecznego. Motywem przewodnim edycji projektu 2014 będzie zagadnienie (regularnej) choreograficznej praktyki podkreślona zostanie jej waga i rola, jaką spełnia w rozwoju indywidualnego języka choreografa. W ramach całorocznego szkolenia zaproszeni artyści reprezentujący różnorodne obszary sztuki tanecznej będą dzielić się z adeptami Akademii często bardzo indywidualnymi i oryginalnymi metodami twórczymi oraz autorskimi metodami pracy z ciałem. Program zakłada cykliczne całoroczne zajęcia w systemie sesyjnym (w roku 2014: 5 sesji po 30h każda). Każdą sesję w ramach programu kończy otwarty pokaz powarsztatowy przyjmujący różnorodne, często innowacyjne, formy (od performance/wykładów przez prezentacje elementów procesu twórczego będącego przedmiotem warsztatu, aż do instalacji i happeningów stworzonych w ramach warsztatu). Stypendia Jak co roku Art Stations Foundation zaoferuje młodym polskim profesjonalistom stypendia na udział we wszystkich sesjach Alternatywnej Akademii Tańca. W 2014 roku zostaną przyznane 2 rodzaje stypendiów: stypendium pełne pokrywające opłatę za coaching oraz zakwaterowanie w czasie trwania projektu; dojazd na sesję pozostaje w gestii stypendysty; stypendium częściowe zwalniające tylko z opłaty za zajęcia (zakwaterowanie i dojazd we własnym zakresie stypendysty).

2 O stypendium ubiegać się mogą TYLKO zaawansowani i funkcjonujący na polskiej scenie oraz profesjonalni (legitymujący się dyplomem wyższej tanecznej uczelni) tancerze/choreografowie. UWAGA dopuszcza także aplikacje artystów, którzy korzystali już wcześniej z pomocy Art Stations Foundation / byli stypendystami AAT w poprzednich latach. Warunkiem otrzymania stypendium jest zobowiązanie się do wzięcia udziału we wszystkich 5 sesjach AAT 2014! Aplikacje Aplikacje zawierające profesjonalne CV i list motywacyjny powinny napłynąć na adres info@starybrowarnowytaniec.pl z dopiskiem w tytule AAT stypendium 2013 do dnia Lista stypendystów zostanie ogłoszona do Plan spotkań Alternatywnej Akademii Tańca Tony Orrico / USA Praktyka fizycznej symetrii Lucy Suggate / UK Trening i praktyka codziennego tańca Mala Kline / SLO Praca nad obecnością i praca ze snami Isabelle Schad / GER Praktyka Collective Jumps Anna Godowska & Sławek Krawczyński / PL Taniec śniącego ciała Terminy pojedynczych zgłoszeń na coachingi ogłaszane będą sukcesywnie na oraz w newsletterach Stary Browar Nowy Taniec. Przypominamy deadline aplikacji o stypendium mija 31/12/2013 Gorąco zapraszamy! PS Jednocześnie informujemy, że w związku z jubileuszem dziesięciolecia w roku 2014 nie odbędzie się kolejna edycja programu rezydencyjnego Solo Projekt. Ewaluując dekadę działań programu Stary Browar Nowy Taniec skupimy się m.in. na promocji wcześniejszych beneficjentów programu artystów pokolenia solo. Młodych twórców zapraszamy ponownie do aplikowania w 2015 roku. W jubileuszowej odsłonie Art Stations Foundation wyprodukuje także 3 grupowe spektakle w choreografii Sjoerda Vreugdenhila (czerwiec), Rosalind Crisp (październik) oraz Isabelle Schad (listopad). Audycje do przedstawienia w choreografii Sjoerda Vreugdenhila odbyły się w październiku 2013 roku. Audycje do dwu pozostałych projektów przyjmą formę pięciodniowego intensywnego warsztatu, po którym choreografki dokonają ostatecznych wyborów Rosalind w lipcu (warsztat , praca nad spektaklem od początku września do premiery 4/6.10), Isabelle w październiku (warsztat w ramach AAT w ostatnim tygodniu października, praca nad spektaklem od drugiego tygodnia listopada z premierą na koniec miesiąca). Wyglądajcie szczegółowych informacji i deadline ów zgłoszeń na naszej stronie internetowej oraz w newsletterach.

3 Tony Orrico / USA Praktyka fizycznej symetrii Punktem wyjścia dla pracy twórczej Tony ego Orrico jest wypracowana przez artystę praktyka fizycznej symetrii (physical symmetry practice). W stanie, który sam określa jako stan gotowości, aplikuje swoje działające ciało na różnorakie powierzchnie, zderza je z przedmiotami i wyprawia w podróż w wiele różnych kierunków jednocześnie. Interesuje go, jak impulsy fizyczne manifestują się w formach widzialnych. W praktyce warsztat opiera się na badaniu możliwości używania proprioceptycznych i wisceralnych (pochodzących z wewnątrz ciała) informacji dla zgłębiania i nawigowania po ciała wewnętrznych i mentalnych przestrzeniach. Doskonaląc sztukę pozostawania w stanie gotowości gotowości do natychmiastowego rejestrowania wisceralnych impulsów i podążania za nimi eksplorujemy jednocześnie przestrzeń wolną od emocji, myśli, projekcji, wspomnień, zahamowań i ocen. Izolując ciało od informacji z zewnątrz, próbujemy przekierować uwagę jego receptorów na sferę czysto fizyczną, a zwłaszcza na działanie grawitacji. Pozwala to na łączenie się z tym, co zdawałoby się dla nas niewidoczne, bez użycia zaawansowanych technologii. Praktyka jest wyrazem wiary, że poprzez punkt, linię, kształt i ich widoma intensywność (gęstość), jesteśmy w stanie nadać wewnętrznym fizycznym impulsom widzialną formę. Metoda Orrico wkracza w bezkresne obszary lustrzanej i rotacyjnej symetrii. Skupiając się na cyklicznym medytacyjnym ruchu oraz generowaniu i ciągłym regenerowaniu materiału, pozwala czerpać z napięcia między tym, co ulotne a tym, co do uchwycenia możliwe. W Poznaniu, oprócz treningu swojej praktyki, Tony Orrico weźmie na warsztat choreografię Hand Movie Yvonne Rainer proponując adeptom AAT jej grupową rekonstrukcję i adaptację. Tony Orrico (ur. 1979) w 2003 r. uzyskał tytuł magistra sztuk pięknych z choreografii na Uniwersytecie Iowa; solista Trisha Brown Dance Company i Shen Wei Dance Arts. Był również członkiem elitarnej grupy artystów, którzy wzięli udział w rekonstrukcji dzieł Mariny Abramović podczas jej retrospektywy w MoMA. Prace i perfromansy Orrico prezentowane były w USA, Francji, Hiszpanii, Holandii, Meksyku i Niemczech. Jego tworzone metodą fizycznej symetrii rysunki znajdują się w kolekcjach The National Academy of Sciences w Waszyngtonie i Museo Universitario de Arte Contemporáneo (MUAC) w Meksyku oraz w znaczących kolekcjach prywatnych. Ostatnio wystawiane były w New Museum w Nowym Jorku oraz podczas konferencji PopTech 2011: The World Rebalancing Lucy Suggate / UK Trening i praktyka codziennego tańca (Give us our daily Dance) Praktyka kultywuje przestrzeń choreografii jako ekscytujące pole nieskończonych możliwości gry i działań; zaprasza tym samym do pozostawania w stanie maksymalnej koncentracji na chwili obecnej i doskonalenia umiejętności artykulacji zarówno cielesnej, jak i skutecznego wyrażania

4 myśli poprzez ciało. Praca eksploruje współczesne podejścia do zagadnienia wirtuozerii ze szczyptą teatralności i ukłonem w stronę (manifestujących się także fizycznie) subkultur. Celem warsztatu jest podkreślenie wagi konstruowania własnej codziennej praktyki tanecznej (i choreograficznej). Składają się na niego konkretne ćwiczenia, ale i improwizacje, których jedynie punkt wyjścia zostaje określony, a celem jest po prostu TANIEC mnóstwo pełnokrwistego, ekstatycznego, energetycznego tańca! Misją jest eksplorowanie tanecznego studio jako nieograniczonej przestrzeni dla gry, odkrywanie jej nowych form i konsekwentne przesuwanie granic własnych możliwości. Warsztat oferuje możliwość wspólnego zgłębiania i definiowania indywidualnych praktyk ruchowych i choreograficznych. 5 lat temu rozpoczęłam poszukiwania swojej Praktyki Tanecznej by zrozumieć lepiej własny język ruchu to, jak tańczę i jak tworzę taniec, jak każdorazowo negocjuję sama ze sobą ruchu zewnętrzne kształty i formy oraz jak wyrażam poprzez nie swoje myśli. Nałożyłam na samą siebie zadanie-obowiązek codziennego tańca i mam tu na myśli TANIEC w najbardziej dosłownym (tradycyjnym) tego słowa znaczeniu! Cel: uwolnić wewnętrzną siłę, odnaleźć na nowo emocje i motywacje, które popchnęły mnie do tańca, (codziennie) pisać swój taneczny manifest! Lucy Suggate choreografuje od 2003 roku; jej praca przyniosła jej międzynarodowe uznanie głównie ze względu na autorski oryginalny i inteligentnie zabawny styl. W 2005 roku była rezydentka programu Yorkshire Dance, w 2006 jej spektakl postcard znalazł się w gronie finalistów prestiżowej londyńskiej The Place Prize. Od 2007 roku w ramach programu Artist in Residence w Daghdha Dance w dawnym kościele w Limerick (Irlandia) Lucy prowadziła własny trzyletni program badawczy, który stał się dla jej kariery choreograficznej doświadczeniem zwrotnym. W 2009 roku powołała do życia Lucy Suggate & The Bodyfarm jako bazę dla swej praktyki solowej, która stała się jej główną formą twórczości i głosem w dyskusji o autonomii artysty. Wszystkie jej prace powstają niemal bez budżetu, poza oficjalnymi systemami finansowania sztuki, jako element badania możliwości niezależnego funkcjonowania we współczesnej rzeczywistości i zgłębiania artystycznych możliwości kreacji bez środków finansowych. W ostatnich latach Lucy interesuje się zagadnieniami poszerzonej praktyki choreograficznej (extended choreography practice) oraz zgłębia sposoby artystycznego mentoringu i możliwości tanecznego fair trade. W 2010 i 2012 roku sola Lucy prezentowane były na festiwalu w Edynburgu, a pięciogwiazdkowe recenzje otworzyły jej drzwi na europejskie sceny. Jej prace prezentowane były we Włoszech, Irlandii, Francji, Szwecji, Finlandii i Danii Mala Kline / SLO Praca nad obecnością i praca ze snami (Presencing + Dreamwork) Praktyka ruchowa Mali Kline proponuje trening zdolności do tzw. kompozycji w czasie realnym do bycia i tworzenia w teraźniejszości, chwili obecnej, oraz do świadomej i celowej pracy z obecnością poprzez pracę z wyobraźnią w relacji do przestrzeni. Praktyka ta składa się z uświadomienia sobie i uwolnienia napięć w ciele, aby stało się ono bardziej otwarte na pracę z wyobraźnią; z pracy nad ucieleśnieniem (embodiment) wyobrażeń w celu wypracowania

5 konkretnych rodzajów obecności scenicznych i wyobrażonych ciał; z rozwijania słownictwa ruchowego specyficznego dla konkretnych wyobrażonych ciał. W ramach zajęć artystka proponuje zgłębianie relacji pomiędzy ciałem a przestrzenią, oraz różnicy pomiędzy przestrzenią rzeczywistą-architekturą, a wyobrażonym miejscem, zajmującym fikcyjną przestrzeń w przestrzeni rzeczywistej. Ćwiczenia opierają się na treningu przenoszenia uwagi pomiędzy światem zewnętrznym a przestrzenią wewnątrz ciała oraz pomiędzy sobą a innymi w przestrzeni. Praktyka improwizacji i kompozycji w czasie rzeczywistym odbywa się tu w ramach określonej partytury, której podstawą są nasze sny. Mala Kline (SLO) performerka, choreograf, badacz i pisarka. Posiada licencjat z filozofii i literatury porównawczej (UL, Ljubljana) i ukończyła studia magisterskie w zakresie teatru (DasArts, Amsterdam). Jej autorska praca jest zakorzeniona w technologii śnienia to twórcza i performatywna praktyka w oparciu o afektywne i transformatywne przedstawienia obrazu. Mala jest zaangażowana w różnorodne działania badawcze, edukacyjne, wydawnicze i działalność publikacyjną. Założyła EMANAT Instytut afirmacji tańca współczesnego w Słowenii. Misją instytucji jest rozpowszechnianie pracy nad snami i wyobrażeniami w całej Unii Europejskiej. Najnowsza inicjatywa Mali jest DreamLab mobilne laboratorium badawcze rozwijające pracę z wyobraźnią i snami w kontekście praktyki sztuk performatywnych. Obecnie artystka studiuje w School of Images (NYC) i pisze doktorat na temat etyki w sztukach performatywnych na Wydziale Filozofii (UL, Ljubljana) oraz w ramach A-PASS (podyplomowego programu dla sztuk performatywnych w Brukseli). Otrzymała główne nagrody w dziedzinie tańca współczesnego w Słowenii: Nagrodę Złotego Ptaka (Zlata ptica), Nagrodę Triton (Povodni Moz) oraz Nagrodę imienia Ksenji Hribar za swoją praktykę choreograficzną Isabelle Schad / GER Praktyka Collective Jumps Warszat Collective Jumps proponuje budującą wspólnotę pracę nad tańcem. Formy i praktyki kulturowe tańca ludowego zostają tu (krytycznie) wzięte pod lupę i zbadane w kontekście współczesnej polityki pracy i ciała w tańcu. Projekt dotyczy ciała jako miejsca oporu. Ciało jest tu rozumiane jako performatywne źródło interaktywnych działań, jako ciało zbiorcze, które jednocześnie staje się sceną. Analogie ze współczesnym ruchem occupy czy tańcamiprotestami jak Halay (taniec z Turcji/ Kurdystanu), który jest wykonywany podczas demonstracji w wielkim okręgu jako wyraz protestu, narzucają się same: ciało polityczne w ruchu w tańcu. W praktyce warsztat jest wprowadzeniem w badania relacji pomiędzy formą i treścią, które Isabelle Schad prowadzi od wielu lat stawiając pytania skąd jaka forma pochodzi szukając ich korzeni i początków. Praktyka ta czerpie z doświadczania ciała w ramach Body-Mind-Centering oraz z embriologii (w przypadku tej ostatniej chodzi o podstawowe biologiczne założenia w kontekście stawania się formy). Założenia te choreografka łączy z różnymi tanecznymi formami wykorzystania przestrzeni, takimi jak łańcuchy czy kręgi; także ze schematami kroków, zadając przy tym pytania m.in. o to jaką energię uwalnia krok naprzemienny? w jaki sposób płynnie przechodzi z jednej formy tanecznej w drugą? Kiedy i jak dochodzi do wzajemnego zetknięcia się ludzi w tańcu ludowym? Co oznacza zmiana partnera w tańcach grupowych i w tańcach parami, co oznacza w budowaniu wspólnoty? Praktyka ciała w ramach warsztatu będzie odnosić się do

6 wczesnego stadium embrionalnego rozwoju jeszcze przed podziałem komórek i zostanie w tańcu przeciwstawiona równowartościowości ludzi wewnątrz jednej grupy. W efekcie powstanie model społeczeństwa przeciwstawiony dzisiejszej potrzebie rywalizacji: subiektywność (indywidualność) wewnątrz kolektywu i wspólnoty. Isabelle Schad jest berlińską choreografką, której prezentowane na całym świecie spektakle są wynikiem głębokich poszukiwań cielesnych (głównie w oparciu o praktykę Body-Mind Centering) i badań nad procesami cielesnej re-prezentacji. Z jej inicjatywy w 2005 r. powstał berliński kolektyw Practicable stworzony razem z Alice Chauchat, Frédérikiem Gies, Frédérikiem de Carlo i Odile Seitz, wprowadzający nowe metody artystycznej kolaboracji. Ta horyzontalna struktura została oparta na pragnieniu współdzielenia szeroko rozumianej tanecznej praktyki i stała się bazą dla spektakli sygnowanych przez więcej niż jednego artystę. Bardzo ważne dla pracy Isabelle Schad okazało się spotkanie z Laurentem Goldringiem, artystą wizualnym i fotografikiem. Wspólnie od 2009 roku kreują cykl przedstawień Unturtled(s), którego jedną z odsłon mogliśmy oglądać w Starym Browarze w 2010 roku. Jako pedagog i choreografka współpracuje z berlińską uczelnią HZT, a jej warsztaty rozsiane są po całym świecie (w marcu 2010 roku była już także wykładowcą w ramach Alternatywnej Akademii Tańca) Anna Godowska & Sławek Krawczyński / PL Taniec śniącego ciała Metoda posiada dwa główne źródła inspiracji: psychologię zorientowaną na proces Arnolda Mindella oraz psychologię analityczną Carla Gustawa Junga. Istota tego podejścia zasadza się na dwóch elementach. Pierwszym jest uznanie relacji pomiędzy tym, co świadome w twórcy, a tym co w nim nieświadome, za fundament procesu twórczego. Drugim jest założenie integralności człowieka, kładące nacisk na rozwojowy charakter sztuki oraz podkreślające podmiotowy charakter ciała w procesie twórczym. Wielką zaletą tej metody jest tzw. praca wielokanałowa, opierająca się na wyodrębnieniu różnych kanałów percepcji dostępnych człowiekowi, m.in. wizualnego, słuchowego, proprioceptywnego, kinestetycznego (ekspresja przez ruch). Praca wielokanałowa pozwala przekroczyć czysto fizyczne i cielesne nastawienie do sztuki tańca oraz stwarza bardzo szeroki kontekst doświadczeń dla procesu kreacji w tańcu. Z kolei założenie integralności, łączące psychiczność i fizyczność w jedną całość, otwiera tancerza na wielość możliwych pól doświadczenia jako potencjalnych źródeł ruchu. Opierając pracę na wielu zróżnicowanych technikach, możemy w spójny i świadomy sposób sięgnąć do całego rezerwuaru doświadczeń danych człowiekowi, w tym m.in. snów, wyobrażeń, fantazji, wspomnień, odczuć fizycznych, symptomów, dolegliwości, jak również doświadczeń z pozoru odległych, czy nawet całkiem nie przynależących do świata przeżyć tancerza. Esencją tej metody jest wyjątkowy stopień indywidualizacji doświadczenia w ramach tańca, swego rodzaju poczucie głębokiego związku z własnym ciałem i świadomość tego, co się poprzez tanieć wydarza. Anna Godowska / Sławomir Krawczyński warszawski duet: tancerka-choreograf i reżyserdramaturg; twórcy i założyciele The_Rite_of_Dreams_Project interdyscyplinarnego projektu poświęconego rozwojowi nowych metod twórczych w dziedzinie tańca i teatru ( Niżyński.

7 Święto snów jest pierwszą realizacją tego formatu). W swojej pracy rozwijają oryginalną praktykę choreograficzną długofalowy projekt Taniec śniącego ciała realizowany jest we współpracy z Akademią Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie. Krawczyński jest autorem wielu wielokrotnie nagradzanych sztuk teatralnych, trzykrotnym stypendystą Ministra Kultury. Współzałożyciel Teatru Bretoncaffe i jego dyrektor artystyczny. Ania Godowska jest współzałożycielką i autorką 12 choreografii Teatru Bretoncaffe. Obok kontynuowanej od 2005 roku współpracy z Krawczyńskim, Godowska jest wybitnym pedagogiem współczesnego tańca oraz autorem ruchu do spektakli Marty Górnickiej: Partytura I Chóru Kobiet, Magnificat Chóru Kobiet oraz Requiemaszyna. W jej dorobku jest także współpraca z artystami z innych dziedzin sztuki, w ramach której wyróżnić należy rozwijającą się od kilku lat współpracę z Katarzyną Kozyrą. Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk ul. Półwiejska 42, Poznań /