POOBOZOWY DREWNIANY BARAK O NUMERZE INWENTARYZACYJNYM B-154 na działce nr 2053/16, obręb 3 Brzezinka

Transkrypt

1 Zleceniodawca: Państwowe Muzeum Auchwitz - Birkenau w Oświęcimiu ul. Więźniów Oświęcimia OŚWIĘCIM OBIEKT: POOBOZOWY DREWNIANY BARAK O NUMERZE INWENTARYZACYJNYM B-154 na działce nr 2053/16, obręb 3 Brzezinka TEMAT: EKSPERTYZA KONSTRUKCYJNO - BUDOWLANA STANU TECHNICZNEGO BUDYNKU FAZA: PRACE PRZEDPROJEKTOWE AUTOR: mgr inŝ. Lech Sobieszek rzecz.budowlany AB.III /01 Zaśw. PSOZ 177/95 WSPÓŁPRACA: mgr inŝ. Tomasz Wróbel MAP/0271/POOK/07 inŝ. Maksymilian Jędrusik MAJ 2012

2 SPIS ZAWARTOŚCI PROJEKTU BUDOWLANEGO BRANśY KONSTRUKCJA: I. UPRAWNIENIA RZECZOZNAWCY, PSOZ, PRZYNALEŻNOŚĆ DO IZB ZAWODOWYCH... 3 II. OPIS TECHNICZNY... 7 III. DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNA (22 FOTOGRAFIE) IV.CZĘŚĆ GRAFICZNA V. EKSPERTYZA GEOTECHNICZNA (MGR INŻ. ZDZISŁAW JAROCKI) VI. SPRAWOZDANIE Z NADZORU ARCHEOLOGICZNGO WYKOPÓW (MGR MARIAN MYSZKA) Strona 2

3 I. UPRAWNIENIA RZECZOZNAWCY, UPRAWNIENIA PSOZ, PRZYNALEśNOŚĆ DO IZB ZAWODOWYCH Strona 3

4 Strona 4

5 FIRMA KONSTRUKCYJNA mgr in. LECH SOBIESZEK Strona 5

6 FIRMA KONSTRUKCYJNA mgr in. LECH SOBIESZEK Strona 6

7 II. OPIS TECHNICZNY 1. Podstawa opracowania. - Zlecenie Inwestora, - Oględziny budynku, połączone z wykonaniem odkrywek kontrolnych fundamentów i dokumentacji fotograficznej wykonane przez autora opracowania w kwietniu i maju 2012, - Aktualna (maj 2012) inwentaryzacja architektoniczna budynku, wykonana przez: Cempla i Partnerzy Konserwacja Zabytków, 2. Cel i zakres opracowania. Opracowanie ma na celu rozpoznanie stanu technicznego elementów konstrukcyjnych budynku baraku, w tym: - warunków geotechnicznych posadowienia, - sposobu posadowienia i jakości fundamentów, - stanu drewnianych elementów nośnych i wypełniających: podwalin, oczepów, paneli ściennych i dachowych, wiązarów dachowych itp., - stanu zachowanych posadzek oraz pieców ceglanych 3. Opis historii obiektu. Barak znajduje się w północno wschodniej części odcinka B-IIa obozu (rejestracja i kwarantanna więźniów). Zbudowany został w sierpniu 1943 roku, jako barak więźniarski. Barak był konstrukcją drewnianą, prefabrykowaną, pierwotnie przeznaczoną jako przenośna stajnia dla koni. Po wojnie baraki zostały rozebrane i częściowo przekazane w głąb kraju lub okolicznej ludności, w późniejszym okresie z modułów pozostałych na miejscu zrekonstruowano część budynków (19 baraków na odcinku B-IIa). Tak więc elementy drewniane w większości pochodzą z okresu funkcjonowania obozu, ale ich lokalizacja w konkretnym miejscu wbudowania jest przypadkowa. Barak odtworzono w latach Strona 7

8 na nowej podmurówce ceglanej. Po wojnie wykonywano w budynku prace naprawcze o róŝnym nasileniu. PowaŜne prace związane z naprawą fundamentów oraz zniszczonych elementów drewnianych przeprowadzono w roku 1984 (równieŝ wykonanie opaski betonowej wokół ścian). W międzyczasie przeprowadzano drobne remonty, zainstalowano rynny i instalację odgromową. 4. Stan techniczny elementów budynku. 4.1.Warunki geotechniczne posadowienia. W dokumentacji geotechnicznej wykazano występowanie pod warstwą nasypów (do 50cm miąŝszości) gruntów spoistych w postaci mad gliniastych i gliniasto piaszczystych, o miąŝszości warstwy ok. 1,5m (ok.1 m poniŝej posadowienia ścian). Mady w stanie plastycznym (słabonośne) i twardoplastycznym. PoniŜej zalegają piaski drobne i średnie, w stanie średniozageszczonym. Poziom wody gruntowej 2,2-2,5 m poniŝej terenu, w warstwie piasków drobnych. Fundamenty budynku posadowione w warstwie mad gliniastych. Grunty spoiste nieprzepuszczalne, co w chwili zaistnienia opadów deszczowych skutkuje zastoiskami wody opadowej w poziomie poniŝej wierzchniej warstwy nasypów, przesączającej się i zalegającej na wysokości posadowienia ław. 4.2.Rodzaj i stan techniczny fundamentów. Dla rozpoznania warunków posadowienia i stanu fundamentów ścian i słupów nośnych wykonano trzy odkrywki kontrolne: dwa w naroŝnikach ścian zewnętrznych, jedna przy filarku nośnym słupa środkowego. Odkrywki wykonano do poziomu posadowienia. Dodatkowo wykonano odkrywkę kontrolną przy przewodzie kominowym, dla rozpoznania posadowienia przewodów i kominów w miejscu, gdzie moŝliwy był demontaŝ fragmentu posadzki bez jej uszkodzenia. Strona 8

9 Fundament ceglany pod podwalinę niosącą słupy skrajnego wiązara posadowiony jest bezpośrednio w poziomie terenu, bez podbudowy betonowej i izolacji poziomej. Cegła jest zawilgocona i zdeformowana. Podwalina ceglana pod ściany z paneli drewnianych baraku posadowiona jest na ławach, wykonanych z gruzobetonu bezpośrednio w gruncie (bez deskowania ścian). Wysokość ław wynosi 40-50cm poniŝej posadowienia, w dnie dodatkowo 15-20cm gruzu ceglanego. Między podwaliną ceglaną i ławą brak izolacji poziomej przeciwwilgociowej. Pod słupy drewniane wiązarów dachowych wykonano powyŝej posadzki filarek betonowy, który pod posadzką przechodzi w filarek ceglany wysokości ok. 35cm. Brak poziomej izolacji przeciwwilgociowej. Filar betonowy nad posadzką wykonany starannie, brak zawilgocenia, pęknięć i deformacji. Posadowienie przewodu kominowego biegnącego w osi budynku rozpoznano do głębokości, do której moŝliwe było wykonanie odkrywki w miejscu fragmentu rozebranej posadzki (ograniczony obszar wykopu). W odkrywce rozpoznano mur ceglany wysokości ok. 65cm poniŝej posadzki - nie dokopano podstawy muru. W dnie wykopu cegły bardziej zawilgocona (wilgotność ok. 3%), co wiąŝe się z przesączaniem wody opadowej od strony zewnętrznej. Mur ceglany pod posadzką wykonany starannie. Pierwotnie budynek baraku był posadowiony zgodnie z archiwalnym projektem niemieckim (stajni dla koni) na wbijanych w grunt palach drewnianych. Przy remoncie baraków sąsiednich w czasie prac fundamentowych napotykano w gruncie na relikty oryginalnych pali. Posadowienie obecnie istniejące wykonano w latach 50-tych XX wieku. Strona 9

10 4.3.Konstrukcja ścian budynku. Ściany budynku zostały wykonane z prefabrykowanych, drewnianych, warstwowych paneli ściennych. Panele mocowane są do belki podwalinowej drewnianej dołem i oczepu drewnianego górą. Podwalina drewniana połoŝona jest na cokole ceglanym z cegły pełnej, oddzielona od muru dwoma warstwami papy. Oczep górą mocowany (połączeniem ciesielskim) do słupów drewnianych przyściennych, stanowiących jednocześnie skrajne podpory wiązarów dachowych. Pojedynczy panel ścienny na ścianach bocznych składa się z zewnętrznego i wewnętrznego deskowania (deski pionowe grubości ok. 17mm), mocowanego do ramy z łat o przekroju 37x57mm. Wewnątrz panela zachowała się wiatroizolacja w postaci papy. Ściany szczytowe z bramami wejściowymi złoŝone równieŝ z paneli ściennych. Panele oraz konstrukcja bramy oparte na podwalinie drewnianej, ta z kolei na podmurówce. Od wewnątrz dodatkowa podmurówka z cegły, na której oparta podwalina pod słupki drewniane skrajnego wiązara dachowego. Panele ścienne w ścianie szczytowej mocowane do słupów i oczepów wiązara skrajnego za pomocą śrub stalowych. W wyniku oględzin stwierdzono następujące uszkodzenia w zakresie ścian: 1) rozeschnięcie deskowania zewnętrznego miejscowo w panelach ściennych oraz na całej długości belek nadproŝowych bram wejściowych, 2) brakujące lub wyłamane pojedyncze deski na krawędzi paneli ściennych, w warstwie zewnętrznej, 3) destrukcja w wyniku działania wilgoci (korozja biologiczna) podwalin drewnianych oraz końcówek belek tramowych, wyprowadzonych poza lico paneli ściennych. Występuje miejscowo pełna korozja, gdzie drewno zamieniło Strona 10

11 się w próchno, powodując deformację na wysokości i długości przekroju lub teŝ widoczne jest powierzchniowe zabarwienie drewna oraz przerośnięcie mchem, 4) destrukcja w wyniku Ŝerowania drewno jadów stwierdzone kanały Ŝerowania na pojedynczych podwalinach ścian zewnętrznych, występujące łącznie z korozją od zawilgocenia, 5) uszkodzenia mechaniczne desek w bramie na ścianie szczytowej tylnej; brama została wyrwana z zawiasów w wyniku (wg relacji świadków) huraganowego wiatru sprzed kilku lat. W chwili obecnej brama została prowizorycznie odtworzona z desek o róŝnej długości i osadzona na sztywno. Wykonane pomiary wilgotności podwaliny wilgotnościomierzem typu Testo wykazały wilgotność w zakresie 12-18%, co odpowiada wilgotności drewna budowlanego. Miejscowo podwaliny skorodowane biologicznie wykazywały wilgotność ok. 20% (wilgotność podwyŝszona). 4.4.Konstrukcja dachu budynku. Konstrukcja nośna dachu składa się z traktu środkowego i dwóch traktów bocznych. Główny wiązar nośny środkowego traktu składa się z dwóch słupów, do których mocowana jest kratownica drewniana. Kratownica składa się ze słupa środkowego, zawieszonego na dwóch zastrzałach mocowanych do słupów. Całość zesztywniona kleszczami dolnymi i górnymi z podwójnych desek, mocowanych do słupów na kołki drewniane (pierwotnie) oraz gwoździe (późniejsze wzmocnienia). Na słupach oparte podłuŝne płatwie drewniane: kalenicowa na słupie zawieszonym oraz dolna i górna na słupie bocznym traktu. PodłuŜne płatwie zesztywniane mieczami, wychodzącymi ze słupów. Płatew kalenicowa posiada w górnej części gniazda, w które wsunięte są panele przekrycia dachowego, składające się z krokwi i pełnego deskowania. Trakt Strona 11

12 boczny przekryty równieŝ panelami dachowymi, które opierają się na osobno montowanych krokwiach. W trakcie oględzin stwierdzono następujące uszkodzenia w zakresie drewnianych elementów nośnych: 1) pęknięcie wzdłuŝ włókien w słupach, w miejscu mimośrodowego oparcia podłuŝnych mieczów w gniazdach słupów, 2) brak deski oporowej w miejscu oparcia miecza w gnieździe slupów co powoduje dodatkowo deformacje miecza w gniazdach źle wyprofilowanych, 3) pęknięcie wzdłuŝ włókien krokwi w traktach bocznych, biegnące od miejsca podcięcia krokwi pod oparcie na płatwi przy słupie środkowym, 4) rozeschnięcie w środku przekroju płatwi bocznych i kalenicowych oraz oczepów najczęściej na całej długości elementu. Rozeschnięcie płatwi kalenicowej połączenie z jej zwichrzeniem, co prowadzi do deformacji poszycia z desek, 5) pęknięcie desek przykładek węzłowych, w miejscach połączenia płatwi kalenicowych nad słupem zawieszonym, 6) pęknięcie mechaniczne lub rozeschnięcie wzdłuŝ włókien elementów kratownicy wiązara głównego: kleszczy dolnych i górnych, słupa zawieszonego, zastrzałów, 7) uŝycie pojedynczych elementów nieokorowanych, głownie mieczy podłuŝnych pod płatwiami pośrednimi, 8) uszkodzenia w wyniku rozeschnięcia lub korozji biologicznej miejsc połączeń elementów w kratownicy: połączenie słupek zastrzał, kleszcze słupek. Miejscowo brak czopów łączących lub czopy wysunięte z części połączenia, Strona 12

13 9) uszkodzenia belek usztywniających słupy na wysokości ścian zewnętrznych: miejscowa korozja belki, rozluźnione połączenie w gnieździe słupa, zwichrzenie belki, sztukowane połączenie belki po długości (połączenie na gwoździe lub podparte dodatkowym słupkiem), 10) brak wymianu krokwi w miejscu wycięcia w połaci dachowej otworu na przeprowadzenie komina. Skutkuje to deformacją krokwi i poszycia z desek w rejonie komina oraz nieszczelnością poszycia przy kominie. 11) liczne przecieki dachu na styku między deskami pojedynczego panela lub na styku krokiew panel, związane z nieszczelnością poszycia z papy. 12) miejscowe braki desek mocujących panele dachowe do krokwi lub płatwi. Wykonane pomiary wilgotności drewna wilgotnościomierzem typu Testo wykazały wilgotność w zakresie 11-14%, co odpowiada wilgotności drewna budowlanego. Część elementów konstrukcji nośnej jest prawdopodobnie wtórna, na pojedynczych elementach zachowały się ślady oryginalnej, historycznej pobiały oraz numeracja drewnianych elementów prefabrykowanych. 4.5.Posadzki. W zakresie traktu środkowego wykonana jest wylewka betonowa, grubości około 5cm oraz centralnie w osi podłuŝnej zachowały się w zakresie między piecami resztki poziomych przewodów grzewczych, na wysokość 2 cegieł (15cm) powyŝej posadzki. Zarówno wylewka betonowa jak i górna warstwa cegieł nie są zawilgocone (wilgotność < 2%). Wylewka spękana, bez przemieszczenia poszczególnych fragmentów. KrawęŜniki betonowe w dobrym sanie, oprócz miejscowych ubytków w kilku miejscach na długości. W zakresie traktów bocznych wykonany słabo zagęszczony zasyp z nasypów niebudowlanych, niejednorodny, gliniasto piaszczysty. Strona 13

14 Wokół baraku została wykonana wtórnie w latach 80-tych XX wieku opaska betonowa, mająca za zadanie odprowadzenie poza obręb fundamentów wody opadowej, spływającej z dachu. W chwili obecnej opaska betonowa jest niemal w całości zdegradowana i nie spełnia swojego zadania. Woda opadowa z dachu przesącza intensywnie w szczeliny betonu, a zdegradowana wylewka utrudnia naturalne wysychanie. 4.6.Piece i przewody kominowe ceglane. W baraku znajdują się dwa piece ceglane (w osi podłuŝnej budynku, w pobliŝu bram wejściowych), wraz z wysokimi kominami wyprowadzonymi ponad dach. Piece połączone były pierwotnie kanałem spalinowym (grzewczym) w ten sposób, Ŝe ogrzane powietrze z jednego pieca transportowane było przewodem przez całą długość baraku do komina po przeciwnej stronie. W chwili obecnej zachowały się obie komory pieców (miejscowo rozebrane fragmenty, z rozrzuconą na posadzce cegłą), kominy oraz przewód spalinowy w gruncie do poziomu 2 warstw cegieł powyŝej posadzki. Piece wykonane z cegły pełnej, z wyłoŝeniem komory spalania cegłą szamotową, w górnej części spięte dwoma ściągami stalowymi z blachą oporową. Cegła dobrej jakości, mur przemurowany prawidłowo. Wilgotnościomierzem stwierdzono wilgotność cegły w granicach 1-2% (stan suchy), a miejscowe zawilgocenie w dolnych partiach wynika z nieszczelności dachu przy otworze kominowym, co powoduje zaleganie wody opadowej na posadzce. Posadowienie pieców najprawdopodobniej analogiczne jak przewodu, głębokości min 70cm poniŝej posadzki; w dolnej części cegła bardziej zawilgocona w wyniku przesączania wody opadowej. Brak spękań i deformacji konstrukcji ceglanej, mogących świadczyć o niestabilnym posadowieniu. Strona 14

15 4.7.Pozostałe elementy. - istniejące rynny na dachu są niemal w całości zdegradowane korozja spowodowała zanik przekroju stalowego. Rynny nie były elementami oryginalnymi zostały wykonane po wojnie. - wewnątrz baraku zaobserwowano liczne zacieki i nieszczelności w trakcie opadów deszczu, co świadczy o złym stanie przekrycia z papy. - obróbki blacharskie na dachu oraz instalacja odgromowa mają ok. 30 lat, przez ten czas nie były wymieniane i malowane. Blacha znacznie skorodowana na całej powierzchni. 5. Wnioski z przeprowadzonego rozpoznania Fundamenty i warunki posadowienia. - Ściany zewnętrzne w zakresie ścian bocznych posadowione na głębokości 50-70cm poniŝej terenu, na ławach z betonu o słabej jakości, bez izolacji przeciwwilgociowej. Słupy skrajnych wiązarów obok ścian szczytowych posadowione na podwalinie, opartej na cegłach w poziomie posadzki. Głębokość posadowienia znacznie powyŝej normowej głębokości posadowienia ze względu na przemarzanie gruntu (1m dla opisywanego terenu). W poziomie posadowienia grunty gliniaste, częściowo uplastycznione w wyniku podsiąkania wody opadowej z dachu. W trakcie oględzin w dniu intensywnych opadów deszczu stwierdzono stagnowanie wody opadowej pod fundamentami (słaba przepuszczalność gruntu spoistego) i przesączanie wody do wnętrza.. W wyniku zbyt płytkiego posadowienia oraz bezpośredniego działania wód wsiąkowych podwalina ceglana ścian zewnętrznych znacznie zdeformowana i zawilgocona. Ławy z betonu, wymieszanego z gruzem ceglanym i kamieniami w podstawie nie chronią podwaliny ceglanej przed podsiąkaniem wilgoci z gruntu. Strona 15

16 Słupki środkowe drewniane dachu oparte na filarkach betonowym, które posadowione są płytko na nasypach (35 cm pod posadzką) na wymurowanym filarku z cegły pełnej. Wewnątrz baraku podsiąkanie wody w gruncie i jego uplastycznienie jest ograniczone, dlatego nie stwierdzono deformacji filarków. O niewielkim zawilgoceniu wewnątrz baraku świadczy równieŝ ograniczone zawilgocenie i brak deformacji ceglanego fundamentu pod piece i przewod spalinowy poziomy. OGÓLNIE STAN TECHNICZNY FUNDAMENTÓW ŚCIAN NALEśY ZAKWALIFIKOWAĆ JAKO ZŁY NIEUSTABILIZOWANY, A PIECA I FILARÓW POD SŁUPKI ŚRODKOWE WIĘŹBY JAKO DOBRY Konstrukcja ścian budynku. - Elementy drewniane posiadają typowe uszkodzenia dla drewna, poddanego zmiennym warunkom atmosferycznym, które od wielu lat nie było poddawane zabiegom impregnacyjnym i wzmacniającym. - Największe uszkodzenia dotyczą podwalin na murach ceglanych, naraŝonych na bezpośrednie działanie opadów deszczu, w wyniku braku odprowadzenia wody opadowej z dachu. Około połowy podwalin zostało zdegradowanych biologicznie w sposób uniemoŝliwiający ich zastosowanie ponownie. Pozostałe podwaliny wymagają bardzo zaawansowanych działań odgrzybieniowych i impregnacyjnych. - Panele ścienne w stanie średnim: w dolnych partiach na ścianie północnej zielony nalot (przez cały rok brak nasłonecznienia ściany), na całej długości pojedyncze deski rozeschnięte lub brak desek na krawędziach panelu do odtworzenia. - NadproŜa bram rozeschnięte w sposób uniemoŝliwiający ponowne wykorzystanie. Strona 16

17 - Brama tylna została zniszczona w stopniu uniemoŝliwiającym jej wbudowanie jako sprawnego mechanizmu. Brama przednia (wschodnia) w stanie dobrym. OGÓLNIE STAN TECHNICZNY KONSTRUKCJI ŚCIAN NALEśY ZAKWALIFIKOWAĆ JAKO ZŁY NIEUSTABILIZOWANY Konstrukcja dachu budynku. - Elementy drewniane posiadają uszkodzenia, związane z kilkoma czynnikami: 1) niewłaściwe wykonanie połączeń ciesielskich, co skutkuje pęknięciami wzdłuŝnymi drewna w miejscu osłabienia przekroju: mimośrodowe oparcie mieczy na słupkach środkowych, brak desek oporowych w gniazdach słupków, podcięcie krokwi w miejscu oparcia na płatwi. 2) korozja biologiczna miejscowo w pojedynczych elementach, co skutkuje deformacją elementów lub uszkodzeniem połączeń. 3) rozeschnięcie wzdłuŝne elementów i/lub zwichrzenie, wynikające z wieloletniego uŝytkowania w warunkach o duŝej zmienności wilgotności i temperatury (płatwie kalenicowe i boczne, przykładki drewniane węzłowe). 4) niestaranne wtórne wbudowanie elementów (belki usztywniające między słupami przyściennymi) 5)znaczne nieszczelności przekrycia z papy - Od wielu lat elementy drewniane nie były poddawane impregnacji lub impregnacje wykonano niestarannie, np. w belkach usztywniających między słupami impregnowano tylko powierzchnie boczne i górną belki; dolna część belki pozostała niezabezpieczona i jest w wielu miejscach powierzchniowo skorodowana. OGÓLNIE STAN TECHNICZNY KONSTRUKCJI DACHU NALEśY ZAKWALIFIKOWAĆ JAKO ZŁY NIEUSTABILIZOWANY Posadzki. Strona 17

18 Pomimo spękania posadzek betonowych zachowały one stabilność dzięki temu, Ŝe w środkowej części baraku grunt pod posadzką jest mało zawilgocony i ustabilizowaniu (nie ulega uplastycznieniu) Piece i przewody kominowe. Mur ceglany w zakresie elementów zachowanych (wyłączając części pieców uszkodzone w wyniku niefachowej rozbiórki przewodów) jest wykonany prawidłowo, nie nosi śladów uszkodzeń spowodowanych zawilgoceniem lub niewłaściwym posadowieniem. 6. Końcowe zalecenia naprawcze. - Konieczne jest wykonanie nowego posadowienia konstrukcji baraku. Po demontaŝu elementów drewnianych naleŝy wykonać ławy fundamentowe Ŝelbetowe, posadowione na gruntach nośnych, na głębokości poniŝej poziomu przemarzania gruntu. Na ławach wykonać izolację przeciwwilgociową lub uszczelnić beton strukturalnie dla zabezpieczenia wnętrze baraku przed płytkimi wodami wsiąkowymi. Wykonanie prawidłowego posadowienia dodatkowo ograniczy stagnację wody opadowej tylko do części na zewnątrz baraku zminimalizuje podsiąkanie wody w gruncie pod posadzką i poprawi stan posadowienia i zawilgocenia posadzki, murów ceglanych pieców i przewodu spalinowego. - Wszystkie elementy ścienne naleŝy poddać po demontaŝu dokładnym oględzinom, a następnie zabiegom konserwatorskim wg programu konserwatorskiego. Podwaliny z uwagi na bardzo daleko posunięty rozkład drewna zaleca się wymienić na nowe elementy. - Wszystkie elementy więźby dachowej naleŝy po demontaŝu poddać zabiegom konserwatorskim. Pęknięcia wzdłuŝ włókien wzmocnić gwoźdźmi lub drewno wkrętami, uzupełnić elementy brakujące lub skorodowane. Strona 18

19 - Posadzkę betonową naleŝy ustabilizować przez wzmocnienie (uzupełnienie) pęknięć oraz poddać zabiegom impregnacji powierzchniowej, bez demontaŝu posadzki zgodnie z programem konserwatorskim. - Piece i kominy naleŝy odczyścić i zaimpregnować. Uzupełnić konstrukcję pieca zachodniego z dostępnych na miejscu cegieł. Wykonanie prawidłowego posadowienia ścian zewnętrznych ograniczy istniejąca przyczynę zawilgocenia cegły. 7. Uwagi końcowe. - prace prowadzić na podstawie pozwolenia konserwatorskiego i pozwolenia na budowę, ze stałym nadzorem archeologicznym, - naprawa i impregnacja elementów wg odrębnego programu konserwatorskiego, - w czasie demontaŝu kaŝdy element naleŝy w sposób trwały (tabliczki z blachy) oznaczyć i zinwentaryzować, dla potrzeb ponownego wbudowania w tym samym miejscu, - w stopniu maksymalnym zastosować elementy istniejące lub zastąpić je w razie konieczności materiałem pochodzącym z rozbiórki. Strona 19

20 FIRMA KONSTRUKCYJNA mgr in. LECH SOBIESZEK III. DOKUMENTACJA FOTOGRAFICZNA Fot.1) Elewacja frontowa baraku. Fot.2) Elewacja tylna baraku. Strona 20

21 Fot.3) Elewacja boczna południowa. Fot.4) Podwalina od strony północnej. Przerosty mchu, znaczne uszkodzenie przez Ŝerowanie drewno jadów, korozja biologiczna. Strona 21

22 Fot.5) NaroŜnik płn-zach. baraku podwalina skorodowana. Fot.6) NaroŜnik płd wsch. baraku rozeschnięty po długości oczep. Strona 22

23 Fot.7) Brak deski oporowej w miejscu połączenia na gnieździe słupka środkowego z mieczami. Fot.8) Sztukowana belka usztywniająca przy ścianie zewnętrznej (połączenie na gwoździe). Strona 23

24 Fot.9) Brak wymianu pomiędzy pełnymi krokwiami krokiew przy kominie zawieszona bez oparcia, poszycie zdeformowane. Płatew kalenicowa podcięta na długości komina. Fot.10) Typowe rozeschnięcie krokwi w trakcie bocznym (wzdłuŝ zaciosu), w miejscu oparcia na płatwi Strona 24

25 Fot.11) Rozeschnięty węzeł z przykładkami drewnianymi na głowicy słupa środkowego połączenie płatew kalenicowa słup. Rozeschnięta płatew. Fot.12) Rozeschnięty podłuŝnie miecz przy słupku wiązaru głównego. Strona 25

26 Fot.13) Brak deski oporowej pod mieczami, typowe rozeschnięcie słupa wzdłuŝ włókien, od gniazda mocującego miecze. Fot.14) Rozeschnięta płatew kalenicowa na całej długości, wzmocnienie oparcia płatwi na mieczu (deska oporowa przy gnieździe). Strona 26

27 Fot.15) Zwichrzenie płatwi kalenicowej, wzmocnienie oparcia miecza na płatwi (deska oporowa). Fot.16) Rozeschnięty wzdłuŝ włókien słup przyścienny. Strona 27

28 FIRMA KONSTRUKCYJNA mgr in. LECH SOBIESZEK Fot.17) Posadzka w trakcie środkowym; widoczne resztki przewodów spalinowych z pieca. W traktach bocznych wydzielonych krawęŝnikiem zasyp piaszczysty. Fot.18) Piec i komin w części tylnej. Strona 28