2.3 Znaczenie prezydencji i przywództwa w Unii Europejskiej

Transkrypt

1 2.3 Znaczenie prezydencji i przywództwa w Unii Europejskiej W każdej międzynarodowej organizacji funkcjonuje organ, który odpowiada za reprezentowanie i wykonywanie jej zadań na arenie międzynarodowej. Organy te mają różny charakter, odmienne zadania. Wyróżnia się trzy rodzaje sprawowania prezydencji, pierwszy w organizacji, kolejny to przewodnictwo jakichś jej organów i ostatni to przewodnictwo posiedzeń lub sesji organów 1. Tak w ujęciu Unii Europejskiej jak i innych organizacjach bardzo ważną istotą prezydencji jest ta odnosząca się do właśnie tego organu UE, która mówi o postaci realizowania jej podstawowych i głównych funkcji w ramach UE. Prezydencja w Radzie UE opiera się faktycznie na układaniu planu działań tego organu oraz przewodniczeniu na jego posiedzeniach 2. Prawo europejskie wyróżnia dwa rodzaje wyboru prezydencji oraz dwie formuły jej realizacji. Jest to formuła kadencyjna i permanentna, czyli rotacyjna. W formule kadencyjnej przy zgodzie Parlamentu Europejskiego powołuje się Przewodniczącego Komisji Europejskiej i jej członków. Państwa znajdujące się w UE w jej kontekście wybierają nowego przewodniczącego w każdej kadencji danego organu. Jeśli chodzi o kolejną formułę zgodnie z nią sprawuje swoją funkcję urząd Przewodniczącego Rady UE 3. Przewodniczenie Radzie Unii Europejskiej podkreśla i wzmacnia rolę państwa sprawującego tą funkcję w Unii Europejskiej jak i również na arenie międzynarodowej. Funkcja ta przeszła istotne zmiany traktatowe, które zmieniły postać i zakres funkcjonowania jej w XXI wieku. Instytucja prezydencji narodziła się wraz z początkiem integracji Europy. W traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Węgla i Stali podpisanym w Paryżu 18 kwietnia 1951 r., który wszedł w życie 23 lipca 1952r. do tej właśnie instytucji odnosił się zwięźle art. 27 akapit drugi. Mówi on, że,, Przewodnictwo w Radzie, czyli Prezydencję, sprawować będą państwa członkowskie rotacyjnie, według kolejności alfabetycznej przez okres 3 miesięcy 4. Następnie Traktaty rzymskie, tj. Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą i Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, podpisane 25 marca 1957r. 1 Prezydencja w Unii Europejskiej. Instytucje, prawo i organizacja, red. A. Nowak-Far, Warszawa 2010, s.19 2 Tamże,s.20 3 Tamże 4 Art.27: The office of President shall be held for a term of three months by each member of the Council in turn, in alphabetical order of the Member States, [w]: Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali, [Online] , 17:20

2 (weszły w życie 1 stycznia 1958 r.), zmieniły okres sprawowania Prezydencji do sześciu miesięcy. Art. 146 akapit 2 TEWG mówił właśnie o tej zmianie. Jednocześnie art.204 TWE mówi o funkcjonowaniu państwa, które obejmuje w danym okresie przewodnictwo. Dane państwo wg ów artykułu ma za zadanie zwoływanie i prowadzenie zebrań Rady, inicjowanie procesu decyzyjnego w sprawach legislacyjnych i politycznych oraz dążenie do kompromisu między państwami UE. Oraz reprezentowanie Unii Europejskiej odnośnie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na arenie międzynarodowej 5. Chęć zmian odnoszących się do prezydencji wykazywano już od początków jej działalności. Wiele czynników przemawiało za przekształceniem jej formy. Dla przykładu zwiększała się liczba państw przystępujących do UE. Obecnie państwa członkowskie czekają na swoją kolej przewodnictwa trzynaście lat. Kolejnym powodem jest rozbudowanie działań prezydencji. Traktaty stanowiły o poszerzeniu w dziedzinie współpracy, co wymagało świetnie wyszkolonego personelu państwa sprawującego prezydencję. Sztab wyszkolony nie tylko w zakresie znajomości spraw i problemów swojego państwa, ale również całej Unii. Znaczenie UE nabiera ciągle większego znaczenia w przestrzeni międzynarodowej, zatem zmiana przywództwa w sprawach zagranicznych z dużą częstotliwością na pewno nie była korzystna 6. Prezydencja przez zachodzące w jej działaniu zmiany miała stać się również organem silnym, lecz nie do końca państwo sprawujące tą funkcję mogło osiągnąć zadowalające rezultaty przez krótki, półroczny okres. Wiele zaplanowanych wcześniej działań nie zostawało realizowanych przez właśnie brak ciągłości. Również najbardziej znaczące i największe państwa Unii Europejskiej nie czuły się do końca dobrze ze świadomością, iż czas oczekiwania na ich kolej oraz instrumenty sprawowania jej są takie same jak u mało znaczących i najmniejszych państw członkowskich. Jednakże kolejność obejmowania tej funkcji ustalona została Traktatem Ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, a mianowicie w art.116, potwierdzona w art.203 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Raport Tindemensa z 1970 roku, w którym autor sugerował wydłużenie okresu sprawowania przewodnictwa w Radzie UE był jednym z ważniejszych dokumentów 7. Wówczas okazało się to nierealne. Pierwsze zmiany zostały wprowadzone w w 1987 roku, 5 Ustrój Unii Europejskiej i ustroje państw członkowskich, red.p. Sarnecki, Warszawa 2007, s K. Szczerski, Instytucja prezydencji w Unii Europejskiej uwagi do analiz politologicznych, [w:] Prezydencja w Radzie Unii Europejskiej, red. K. A. Wojtaszczyk, Warszawa 2010, s K. Smyk, Prezydencja w Traktacie z Lizbony: Główne postanowienia i wnioski dla Polski, [w:] Biuletyn Analiz UKIE: Prezydencja Polski w Unii Europejskiej 2011r., red. K. Smyk, Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, Warszawa 2009, s. 25.

3 kiedy to zmieniono zasadę alfabetycznego sprawowania urzędu prezydencji. Stało się tak, by utrzymać równowagę między państwami mniejszymi i większymi w UE 8. Po Traktacie z Maastricht, który wprowadził tzw.,, Trójkę trzy państwa unijne sprawujące prezydencję obok siebie współpracowały ze sobą intensywniej. Początkowo miało to dotyczyć współpracy polityki zagranicznej i bezpieczeństwa 9. Jednak te wzmianki nie znaczyły wiele. Poprzez fakt, że UE pod koniec lat 90 ulegnie rozszerzeniu funkcjonowanie prezydencji musiało ulec zmianie. Raport urzędników Sekretariatu Generalnego Rady, Jurgena Trumpfa i Jeana- Claude a Pirisa, opublikowany w 1999 roku ukazywał zgodność tego faktu. Obowiązki nakładane na premiera i prezydenta danego państwa, którzy w tym samym okresie kierowali Unią i swoim państwem nie były łatwe do zrealizowania, dlatego autorzy raportu zaproponowali zmniejszenie nakładania obowiązków na przedstawicieli państwa przewodniczącego pracom Radu UE. Krytycznie skomentowali krótki czas trwania prezydencji w odniesieniu na przykład do trwania kadencji Parlamentu czy Komisji oraz wyrazili konieczność zwiększenia prac przygotowawczych podmiotów unijnych przed objęciem przewodnictwa 10. Raport nie doczekał się realizacji, jednak na posiedzeniu RUE w Sewilli w 2002 roku częściowo wprowadzono zmiany. Nieco uproszczono działanie instytucji. Zredukowano liczbę składów Rady z 16 do 10. Ustalono również, by sześć kolejno po sobie obejmujących prezydencję państw, ustalało na podstawie współpracy trzyletni Plan Strategiczny. Zachowana wówczas będzie spójność i ciągłość urzędu. Dany plan miał być akceptowany przez RUE, następnie dwa państwa, które w jednym roku obejmują przewodnictwo miały przyjąć program operacyjny na 12 miesięcy, oczywiście na zasadzie współpracy 11. Wraz z przyjęciem 10 państw do Unii Europejskiej w 2004 roku nastąpiła kolejna zmiana a mianowicie w deklaracji, art.9c ustęp 9 Traktatu o Unii europejskiej dot. Decyzji Rady Europy w sprawie sprawowania przewodnictwa napisano: Prezydencję Rady (...) sprawują uprzednio ustalone grupy trzech państw członkowskich przez okres 18 miesięcy. Grupy te tworzone są na zasadzie równej rotacji między państwami członkowskimi, przy uwzględnieniu 8 L. Jesień, Dynamika zmian modelu prezydencji a spór o przywództwo w reformach prezydencji Unii Europejskiej, [w:] Prezydencja w Unii Europejskiej. Analizy i doświadczenia, red. K. Szczerski, Kraków 2009, s K. Szczerski, Instytucja prezydencji w Unii Europejskiej uwagi do analiz politologicznych, s L. Jesień, Dynamika zmian modelu prezydencji a spór o przywództwo w reformach prezydencji Unii Europejskiej, [w:] Prezydencja w Unii Europejskiej. Analizy i doświadczenia, red. K. Szczerski, Kraków 2009, s Tamże s Program strategiczny udało się przyjąć tylko raz. Był to tzw. Wieloletni strategiczny Program Rady na lata podpisany przez Irlandię, Holandię, Luksemburg, Wielką Brytanię, Austrie i Finlandię. Na jego podstawie powstawały programy roczne

4 ich różnorodności i równowagi geograficznej w ramach Unii. 12. Było to podstawą sporządzenia Decyzji Rady z dnia 1 stycznia 2007 roku (2007/5/WE/Euroatom) według, której została ustalona kolejność obejmowania Prezydencji już do końca 2020 roku. Prezydencja grupowa weszła w życie w 2006 roku. Regulamin Rady wprowadził tą funkcję, mówi o tym punkt drugi: Należy również usprawnić ustalanie harmonogramu działań Rady. W związku z tym powinien zostać wprowadzony nowy system oparty na 18-miesięcznym programie działań, który będzie przedkładany Radzie do zatwierdzenia przez trzy państwa sprawujące Prezydencję w danym okresie; system ten powinien zastąpić system obowiązujący do tej pory. 13.Ostatecznie trzyletni program strategiczny oraz roczny operacyjny został zamieniony na plan działania 18 miesięcznego przewodnictwa w Radzie UE 14. Dokonane zmiany jednak znacząco nie wpłynęły na funkcjonowanie prezydencji. Do istotnych zmian miał się przyczynić Traktat Konstytucyjny. Państwa członkowskie wychodziły z propozycjami wdrążenia prezydencji grupowej lub dostosowanie czasu sprawowania przewodnictwa adekwatnie do wielkości państwa należącego do wspólnoty. Głównym celem było wydłużenie okresu trwania prezydencji. Traktat z Lizbony w pewnym stopniu rozwiązał ten problem wprowadzając Trio 15. Bardzo ważną kwestią było powołanie urzędów Przewodniczącego Rady Europejskiej oraz Wysokiego Przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, które to znacznie zmniejszyły uprawnienia kraju przewodniczącego w Radzie UE 16. Prezydent państwa sprawującego przewodnictwo nie stoi już na czele posiedzeń Rady Europejskiej a Minister Spraw Zagranicznych nie pełni już funkcji z przed traktatu lizbońskiego, tzn. nie stoi na czele Rady ds. Zagranicznych. Rola prezydencji ewidentnie została uszczuplona po wprowadzeniu tych urzędów 17. Zastanawiając się nad najistotniejszymi zmianami jakie zaszły w funkcjonowaniu instytucji prezydencji istotna jest zmiana spojrzenia, w jakim jest ona odbierana. Warto zastanowić się jak zmieniła się ta instytucja przed traktatami z Lizbony i po nich. Traktat o UE art.4 stanowi : (...) Rada Europejska zbiera się co najmniej dwa razy w roku pod 12 Program Przygotowań Rzeczypospolitej Polskiej do Objęcia i Sprawowania Przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej, Warszawa, , s Decyzja Rady z dnia 15 września 2006 r. w sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady. (2006/683/WE, Euratom). 14 L. Jesień, Dynamika zmian modelu prezydencji a spór o przywództwo w reformach prezydencji Unii Europejskiej, [w:] Prezydencja w Unii Europejskiej. Analizy i doświadczenia, red. K. Szczerski, Kraków 2009, s Trio-forma prezydencji grupowej, trzech państw na okres 18 miesięcy , 20:30 17 Deklaracje dołączone do Aktu Końcowego Konferencji Międzyrządowej, która przyjęła traktat z Lizbony, 13 grudnia Deklaracja nr 9, , 22:00

5 przewodnictwem szefa państwa lub rządu Państwa Członkowskiego, które przewodniczy Radzie. 18. Te słowa mówią, iż przewodniczenie odnosi się do wybranej, konkretnej jednostki zaś prezydencja do ogółu państwa jej sprawującego. Z innej perspektywy jest to przedstawione w Traktacie Lizbońskim. Według niego to nie jednostka pełni funkcję przewodniczą tylko całe państwo aktualnie wykonywujące funkcję prezydencji. Można ująć to w ten sposób, iż jest to przejście od modelu jednoosobowego do grupowego 19. Artykuł 203 Traktatu o UE (dawny art.146) mówi o następnych zmianach. Głosi on : W skład Rady wchodzi jeden przedstawiciel szczebla ministerialnego każdego Państwa Członkowskiego, upoważniony do zaciągania zobowiązań w imieniu rządu tego Państwa Członkowskiego. Prezydencję sprawuje kolejno przez okres sześciu miesięcy każde Państwo Członkowskie reprezentowane w Radzie, według porządku ustalonego przez Radę stanowiącą jednomyślnie. 20. Wobec tego Rada organizowała swoje posiedzenia w dziewięciu zorganizowanych zespołach tematycznych. Z państwa, które wówczas sprawowało przewodnictwo wystawiany był minister, który przewodniczył każdej z konfiguracji 21. Traktat Lizboński podzielił Radę ds. Ogólnych i Stosunków zewnętrznych na Radę ds. Ogólnych i osobno Radę ds. Zagranicznych. W ten sposób grupy zwiększono do Jeśli chodzi o przedłużenie czasu trwania przewodnictwa w Radzie UE warto odwołać się do Deklaracji dołączonej do Traktatu Lizbońskiego, która stanowi, że : sprawują uprzednio ustalone grupy trzech Państw Członkowskich przez okres 18 miesięcy. 23. W skutek tego aż co 13,5 roku przejmowane będzie przewodnictwo przez państwa członkowskie. Faktem jest, że zaletą Trio jest współpraca między państwami przewodniczącymi obok siebie, ponieważ państwo kończące swoją kadencje w prezydencji ma szansę przedłużenia swojej działalności i polityki w zależności od poziomu współpracy i zaangażowania z kolejnym państwem. Traktat Lizboński ma 18 Traktat o Unii Europejskiej, A. Jaskulski, Struktura i funkcje prezydencji w Radzie Unii Europejskiej, [w:] Przewodnictwo państwa w Radzie Unii Europejskiej doświadczenia partnerów, propozycje dla Polski, red. Z. Czachór, M. Tomaszyk. Poznań 2009, s Traktat o Unii Europejskiej, , 21:02 21 Konfiguracje Rady sprzed Lizbony: Rada ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych, Rada ds. Gospodarczych i Finansowych (ECOFIN), Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych(JHA), Rada ds. Zatrudnienia, Polityki Społecznej, Zdrowia i Polityki dotyczącej Konsumentów, Rada ds. Konkurencyjności, Rada ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii, Rada ds. Rolnictwa i Rybołówstwa, Rada ds. Środowiska, Rada ds. Edukacji, Młodzieży i Kultury. 22 K. Smyk, Prezydencja w Traktacie z Lizbony: Główne postanowienia i wnioski dla Polski, [w:] Biuletyn Analiz UKIE: Prezydencja Polski w Unii Europejskiej 2011r., red. K. Smyk, Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, Warszawa 2009, s Deklaracje dołączone do Aktu Końcowego Konferencji Międzyrządowej, która przyjęła traktat z Lizbony, 13 grudnia Deklaracja nr 9, , 22:50

6 prawo wdrążenia zmian w tym aspekcie bez konieczności poprawy formy Traktatu. Zatem z biegiem czasu możemy się spodziewać kolejnych zmian 24. Dochodząc do wniosków, poprzez zapisy w Traktacie Lizbońskim do głównych zadań prezydencji zaliczyć można administrowanie i organizowanie prac Rady. Poprzez koordynację funkcjonowania Rady Prezydencja może wykorzystywać to również do promowania wyszczególnionych aspektów. Prezydencję mają za zadanie również kierować grupami roboczymi. Ważne jest, by wzmocnić rolę przewodnictwa. I tak jak wyżej bardzo ważnym zadaniem jest wyszukiwanie kompromisu między państwami unijnymi 25. Ciężko jest spekulować jaką rolę będzie miała prezydencja w UE, lecz pewne jest, że to właśnie żaden inny organ jak Rada jest organem decyzyjnym w Unii Europejskiej. Zatem rola i znaczenie tej instytucji jest bardzo ważna w świetle całej UE 26. Obecnie wyróżniamy dwa modele prezydencji- brukselski i krajowy. Brukselski model stanowi o tym, iż Bruksela jest punktem głównym, w którym swą pracę wykonuje przedstawicielstwo danego podmiotu UE, zaś w krajowym modelu centrum prac stanowi stolica kraju przewodniczącego. W tym pierwszym do pomocy działa wyspecjalizowana jednostka ludzi, która funkcjonuje w celu zapewnienia porządku logistycznego zwalczając bariery odległości. Współpracują oni z władzami państwowymi danych państw przewodniczących pracom Rady. Ten model działa bardzo dobrze technicznie i funkcjonuje efektowniej niż krajowy. W normalnym funkcjonowaniu prezydencji rzadko precyzuje się nazwę modelu, najczęściej wspomina się o mieszanym, którego zwolennikiem również tego modelu była Polska. Deklarując przed objęciem prezydencji w Programie Przygotowań Rzeczypospolitej Polskiej do Objęcia i Sprawowania Przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej przyjętym przez Radę Ministrów 13 stycznia 2009 r. w zał. nr 4, na podstawie przeprowadzonych rozmów i zebranych informacji, że : UKIE proponuje przyjęcie koncepcji systemu mieszanego. Na ogólną liczbę 216 zidentyfikowanych w stosunku do 113 resorty nie widzą potrzeby prowadzenia grup roboczych z Brukseli, w przypadku 70 grup resorty określiły konieczność obsługi przez eksperta umiejscowionego w Brukseli. 27 Tutaj również można powiedzieć, iż Traktat Lizboński może wpłynąć na formę wymienionych modeli. Według zapisów funkcja prezydencji leży w rękach Trio. Może się okazać również, że państwa sprawujące prezydencję nie będą ze sobą współpracować i spotkaniach w 24 K. Smyk, Prezydencja w Traktacie z Lizbony: Główne postanowienia i wnioski dla Polski, [w:] Biuletyn Analiz UKIE: Prezydencja Polski w Unii Europejskiej 2011r., red. K. Smyk, Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, Warszawa 2009, s.30, Tamże, s J. J. Węc, Formalne i nieformalne możliwości oddziaływania prezydencji na funkcjonowanie Unii Europejskiej po zmianach przewidzianych Traktatem Lizbońskim, [w:] Prezydencja w Unii Europejskiej Prezydencja w Unii Europejskiej. Analizy i doświadczenia, red. K. Szczerski, Kraków 2009, s Zał. nr 4: Informacja na temat sposobu obsługi organów przygotowawczych Rady Unii Europejskiej określenie modelu prezydencji polskiej w 2011 r., w: Program Przygotowań..., op.cit., , s. 1.

7 ramach Trio będą tylko formalnością. W zamierzeniu Traktatu Lizbońskiego było stworzenie swego rodzaju płaszczyzny do wspólnego działania, jednak może okazać się wykonalne współpracować ze sobą wybierając przez któreś z państw model brukselski a przez pozostałe krajowy. Kolejną zasadniczą sprawą dla przewodnictwa są jego priorytety. Państwa członkowskie przed objęciem funkcji prezydencji muszą stanąć przed dokonaniem realistycznej analizy priorytetów. Nie jest to łatwe zadanie, gdyż trzeba określić nie tylko priorytety wewnętrzne, ale również skupić się na zewnętrznych. Jest to bardzo ważna kwestia, gdyż nie można do tego zadania podchodzić zbyt ambitnie, ponieważ połowa celów może nie zostać zrealizowana, co zakończy się niepowodzeniem państwa kończącego sprawowania tego urzędu. Jest to pewnego rodzaju próba dla państwa i swoista wizytówka na arenie państw UE oraz trzecich. Zakres wyznaczania priorytetów jest w pewien sposób ograniczony. Musi on zdobyć uznanie pozostałych państw UE, instytucji unijnych a głównie Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej. Większość stawianych sobie priorytetów i celów przez dane państwo ma na celu korzyści narodowe, chęć również,,zaistnienia na arenie UE, jednak by zostały pozytywnie odebrane utożsamiane są z interesem ogólnoeuropejskim. W priorytetach prowadzonej prezydencji duży nacisk kładzie się na politykę zagraniczną 28. Istotne jest branie pod uwagę takich czynników jak aktualna polityczna sytuacja międzynarodowa, wspólne cele i interesy państw Trio, potrzeby i wyzwania w UE wewnątrz jak i na zewnątrz, oraz praca w poszczególnych ważnych dziedzinach dla UE , 1:30 29 Sz. Ruman, Doświadczenia wybranych państw w zakresie przygotowań do prezydencji w Radzie UE, [w:] Analizy. Biuro Analiz Sejmowych, nr 15/2009, s. 2.

8 CZAS OBEJMOWANIA PREZYDENCJI PRZEZ PAŃSTWO PAŃSTWO OBEJMUJĄCE PREZYDENCJĘ GŁÓWNE PRIORYTETY VII-XII 2008 ROK FRANCJA Bezpieczeństwo i obronność Problem migracji ludności Rolnictwo Energia i klimat I-VI 2009 ROK CZECHY Unia Europejska w świecie Energetyka Gospodarka VII-XII 2009 ROK SZWECJA Strategia UE dla Regionu Morza Bałtyckiego UE, jej sąsiedztwo i świat Klimat Wymiar Sprawiedliwości i Sprawy Wewnętrzne Gospodarka i zatrudnienie Nowy Parlament, Komisja i Traktat z Lizbony I-VI 2010 ROK HISZPANIA Wzmocnienie obecności UE i jej wpływów w nowym międzynarodowym porządku Prawa obywatela, czyli umiejscowienie obywateli europejskich w centrum unijnych polityk Wzmocnienie odbudowy gospodarki europejskiej Pełne i dające rezultaty wprowadzenie Traktatu z Lizbony VII- XII 2010 ROK BELGIA Walka z kryzysem ekonomicznym Ochrona środowiska naturalnego Działania w kwestii wspólnej polityki zagranicznej UE Budowanie otwartej i bezpiecznej UE Budowa spójnego modelu społecznego VII-XII 2011 ROK POLSKA-PRZYKŁADY PRIORYTETÓW Wieloletnie Ramy Finansowe ( ) Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony

9 Stosunki ze Wschodem Polityka energetyczna Wykorzystywanie kapitału intelektualnego Europy Tabela 1 Opracowanie własne na podstawie danych: Sz. Ruman, Doświadczenia wybranych państw w zakresie przygotowań do prezydencji w Radzie UE, [w:] Analizy. Biuro Analiz Sejmowych, nr 15/2009 oraz Wstępna lista priorytetów polskiego przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej w II połowie 2011r., KPRM, Warszawa r. Priorytety wytyczają dwa aspekty, przez które muszą być one wyłaniane. A mianowicie kryterium atrakcyjności i możliwości zrealizowania przyjętych aspiracji. Kryterium atrakcyjności powinno zawierać w priorytetach takie cele, które będą dogodne dla Unii Europejskiej, potęgujące jej wartości i dążenia, walczące z aktualnymi zagrożeniami dla UE jak i te narodowe cele. Ważne jest to, by państwo przewodniczące sprawowało zawsze funkcję,,bezstronnego mediatora 30. Państwo obejmujące w danym czasie urząd przewodnictwa dostaje swoistą szansę na zaprezentowanie się wśród państw członkowskich UE, jak i na zewnątrz, w polityce zagranicznej UE i z państwami trzecimi. Ponosi ono odpowiedzialność za swoją opinię, dobytek i pozycję wśród państw,,unijnej rodziny. Ważna jest ostrożność działań, odpowiedzialne i rozważne podejmowanie istotnych decyzji i ewentualne rozwiązywanie konfliktów czy mediacje przy konfliktach lub sporach. Jest to na pewno duża możliwość jak i próba, na która każde z państw członkowskich UE jest wystawione. W zależności od aktualnej sytuacji politycznej, wraz z biegiem czasu zadania i cele realizacji przewodnictwa zmieniają się. Prezydencja jest sztuką reprezentowania spraw danego państwa przez pryzmat spraw całej struktury UE. Jest to niezwykle ważna rola dla państwa 31. Można zauważyć, że rola prezydencji uległa zmniejszeniu po wejściu w życie Traktatów z Lizbony, lecz jest ona nadal bardzo istotna oraz jest szansą dla państw członkowskich. Bardzo dużą zaletą jest możliwość współpracy, co zacieśnia więzi w społeczeństwie europejskim, rola mediatora oraz szansa na świetne wyszkolenie sztabu pracowników, którzy w przyszłości mogą istotnie wpłynąć na kierunek polityki unijnej. 30 M. Jatczak, B. Słowińska, Dobór priorytetów przez państwa członkowskie sprawujące przewodnictwo w Radzie UE w latach Wnioski dla Polski, [w:] Biuletyn Analiz UKIE..., op.cit., ss Z. Czachór, Proces kreowania i upowszechniania priorytetów prezydencji na przykładzie Polski, [w:] Prezydencja w Radzie Unii Europejskiej, red. A.K. Wojtaszczyk, Warszawa 2010, s.78.

10