Rada Europejska. Katedra Studiów nad Procesami Integracyjnymi INPiSM UJ ul. Wenecja 2, Kraków.

Transkrypt

1 Rada Europejska ul. Wenecja 2, Kraków

2 Geneza RE 1. Posiedzenia szefów państw lub rządów - protoplasta RE 1.1. Prezydent Georges Pompidou podczas posiedzenia w Hadze ( r.) zaproponował instytucjonalizację posiedzeń szefów państw lub rządów, ale została ona odrzucona 1.2. Propozycję tę Pompidou powtórzył podczas spotkań na szczycie r. w Paryżu oraz r. w Kopenhadze, ale też nie wzbudziła ona większego entuzjazmu 1.3. Dopiero 7 posiedzenie w składzie szefów państw lub rządów r. w Paryżu przyniosło oczekiwany przełom powołano RE złożoną z premierów i prezydentów oraz MSZ PC, obradującą 3 razy w roku (raz w Brukseli i 2 razy w PC pełniącym prezydencję) 2. Inauguracyjne posiedzenie Rady Europejskiej odbyło się r. w Dublinie

3 Pierwsze lata działalności RE 1. Podczas posiedzenia RE r. w Londynie przyjęto deklarację określającą katalog zadań i organizację prac RE (m.in.): 1.1. Procedurę przygotowywania porządku obrad (agendy) 1.2. Procedurę podejmowania decyzji 1.3. Procedurę wydawania komunikatów i konkluzji 1.4. Procedurę prowadzenia dyskusji 2. Podczas posiedzenia RE r. w Stuttgarcie uchwalono Uroczystą deklarację w sprawie UE, która wprowadzała 3 istotne zmiany w działalności i funkcjonowaniu RE: 2.1. W posiedzeniach RE, poza szefami państw lub rządów i MSZ, winni uczestniczyć przewodniczący KE i jeden jej członek 2.2. RE mogła występować jako RM obradująca na szczeblu szefów państw lugb rządów, jeżeli zajmowała się sprawami prawa wspólnotowego (uchwalała tzw. akty nienazwane) 2.3. RE po każdym swoim posiedzeniu, a prezydencja po zakończeniu urzędowania, zostały zobowiązane do przesyłania PE raportów ze swojej działalności

4 Od JAE do TM 3. JAE: 3.1. Nadawał RE status traktatowy 3.2. Posiedzenia 2 razy w roku w składzie szefów państw lub rządów i przewodniczącego KE, MSZ i jedengo komisarza (art. 2 JAE) 4. TM 4.1. Definicja kompetencji RE nadawanie impulsów niezbędnych dla jej rozwoju UE oraz określanie ogólnych kierunków jej polityki (art. D TUE) 4.2. Nowe uprawnienia: I filar - ogólne wytyczne w sprawie polityki gospodarczej PC (art. 103 ust. 2 TWE) II filar - zasady i ogólne wytyczne w WPZiB, ale z wyłączeniem spraw polityczno-obronnych (WPO) (art. J. 8 ust. 1 TUE) III filar - określanie kierunków działań i wytycznych w WSiSW 4.3. Obowiązki - składanie PE sprawozdań z posiedzeń RE, rocznych raportów z działalności UE (art. D TUE). PE nie był jednak upoważniony ani do przyjmowania, ani do odrzucania sprawozdań i raportów

5 Od TA do TN 1. TA - nowe kompetencje w II filarze 1.1. Decyzje o ustanowieniu ściślejszych relacji z UZE (art. 17 ust. 1 TUE) 1.2. Decyzje o wysyłaniu misji petersberskich (art. 17 ust. 3 TUE) 1.3. Uchwalanie wspólnych strategii (art. 12, art. 13 ust. 2 TUE) 1.4. Uchwalanie zasad i ogólnych wytycznych także w sprawach WPO (art. 13 ust. 1 TUE) 2. TN (Deklaracja nr 22) - ponowne określenie trybu i miejsca posiedzeń 2.1. Od 2002 r. jedno posiedzenie w czasie trwania prezydencji w Brukseli, zaś po rozszerzeniu UE do 18 PC - każde posiedzenie w Brukseli

6 Konkluzje z Sewilli ( r.) 1. Zwyczajne posiedzenia RE raz na kwartał 2. Rada ds. Ogólnych - koordynacja prac przygotowawczych i opracowywanie program posiedzeń RE. Program ten obejmował 3 rodzaje spraw: do zatwierdzenia lub podpisania, ale bez dyskusji do dyskusji, w wyniku której miałyby być określone ogólne wytyczne polityczne do dyskusji, ale bez włączania ich do konkluzji 3. Ograniczono liczbę członków delegacji PC do szefa państwa lub rządu i MSZ. Całkowita liczba członków delegacji PC i KE nie mogła przekraczać Konkluzje RE miały zawierać, zgodnie z dotychczasowa praktyką, wytyczne i decyzje polityczne

7 TL 1. Wzmocnienie pozycji RE w systemie instytucjonalnym UE 1.1. Status instytucji włączenie do systemu instytucjonalnego UE 1.2. Wyodrębnienie i umocnienie funkcji przewodniczącego RE - wybieranego i odwoływanego przez RE kwg na 2,5 roku z możliwością jednokrotnego odnowienia mandatu (art. 15 ust. 5 TUE) 1.3. Rozszerzenie uprawnień decyzyjnych (ale nie ustawodawczych) i nominacyjnych: Nowe uprawnienia decyzyjne o charakterze instytucjonalnym: m.in. decyzja określająca nowy skład PE, decyzja ustanawiająca wykaz formacji RUE oraz decyzja określająca zasady rotacyjnej prezydencji Nowe uprawnienia decyzyjne o charakterze politycznym: m.in. wytyczne w sprawie negocjacji w sprawie traktatu o wystąpieniu z UE, podejmowanie decyzji w sprawie niezwoływania Konwentu oraz określanie mandatu dla KM Nowe uprawnienia nominacyjne: m.in. wybór i odwołanie przewodniczącego RE, wybór i odwołanie, za zgodą przewodniczącego KE, wysokiego przedstawiciela

8 TL 2. Mechanizm decyzyjny - konsens (art. 15 ust. 4 TUE) lub kwg, ale bez udziału przewodniczącego RE oraz przewodniczącego KE (art. 235 ust. 1 TFUE) 3. Zmiana składu RE: szefowie państw lub rządów, przewodniczący RE i przewodniczący KE w pracach RE uczestniczy WPU (art. 15 ust. 2 TUE) MSZ PC, szefowie innych resortów oraz komisarz mogą być zapraszani na posiedzenia RE, gdy wymaga tego porządek obrad 4. Posiedzenia raz na kwartał zwoływane przez przewodniczącego (art. 15 ust. 3 TUE)