WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI KLASA IV ZAKRES ROZSZERZONY (210 godz.)

Transkrypt

1 l. 4iA YMAGANIA EDUACYJNE Z MATEMATYI LASA IV ZARES ROZSZERZONY (210 godz.) Oznaczenia: wymagania konieczne (dopuszczający); P wymagania podstawowe (dostateczny); R wymagania rozszerzające (dobry); D wymagania dopełniające (bardzo dobry); wymagania wykraczające (celujący) Temat lekcji Zakres treści Osiągnięcia ucznia 1. RACHUNE RÓŻNICZOY 1. Granica funkcji w punkcie intuicyjne pojęcie granicy określenie granicy funkcji w punkcie 2. Obliczanie granic twierdzenie o granicach: sumy, różnicy, iloczynu i ilorazu funkcji w punkcie twierdzenie o granicy funkcji y f (x) w punkcie twierdzenie o granicach funkcji sinus i cosinus w punkcie 3. Granice jednostronne określenie granic: prawostronnej, lewostronnej funkcji w punkcie twierdzenie o związku między wartościami granic jednostronnych w punkcie a granicą funkcji w punkcie uzasadnia, że funkcja nie ma granicy w punkcie, również na podstawie jej wykresu uzasadnia, korzystając z definicji, że dana liczba jest granicą funkcji w punkcie oblicza granice funkcji w punkcie, korzystając z twierdzenia o granicach: sumy, różnicy, iloczynu i ilorazu funkcji, które mają granice w tym punkcie oblicza granicę funkcji y f (x) w punkcie oblicza granice funkcji w punkcie, stosując własności granic funkcji sinus i cosinus w punkcie oblicza granice jednostronne funkcji w punkcie stosuje twierdzenie o związku między wartościami granic jednostronnych w punkcie a granicą funkcji w punkcie Poziom wymagań R R D

2 4. Granice niewłaściwe określenie granicy niewłaściwej funkcji w punkcie określenie granicy niewłaściwej jednostronnej funkcji w punkcie twierdzenie o wartościach granic niewłaściwych funkcji wymiernych w punkcie pojęcie asymptoty pionowej wykresu funkcji 5. Granice funkcji w nieskończoności określenie granicy funkcji w nieskończoności twierdzenie o własnościach granicy funkcji w nieskończoności pojęcie asymptoty poziomej wykresu funkcji 6. Ciągłość funkcji określenie ciągłości funkcji twierdzenie o ciągłości sumy, różnicy, iloczynu i ilorazu funkcji ciągłych w punkcie 7. łasności funkcji ciągłych twierdzenie o przyjmowaniu wartości pośrednich twierdzenie eierstrassa l. 4iA oblicza granice niewłaściwe jednostronne funkcji w punkcie oblicz granice niewłaściwe funkcji w punkcie wyznacza równania asymptot pionowych wykresu funkcji oblicza granice funkcji w nieskończoności wyznacza równania asymptot poziomych wykresu funkcji sprawdza ciągłość funkcji w punkcie sprawdza ciągłość funkcji wyznacza wartości parametrów, dla których funkcja jest ciągła w danym punkcie lub zbiorze stosuje twierdzenia o przyjmowaniu wartości pośrednich do uzasadniania istnienia rozwiązania równania stosuje twierdzenie eierstrassa do wyznaczania wartości najmniejszej oraz największej funkcji w danym przedziale domkniętym D D R

3 8. Pochodna funkcji pojęcia: iloraz różnicowy, styczna, sieczna określenie pochodnej funkcji w punkcie interpretacja geometryczna pochodnej funkcji w punkcie 9. Funkcja pochodna określenie funkcji pochodnej dla danej funkcji n wzory na pochodne funkcji y x oraz y 10. Działania na pochodnych twierdzenia o pochodnej sumy, różnicy, iloczynu i ilorazu funkcji pochodne funkcji trygonometrycznych 11. Interpretacja fizyczna pochodnej x interpretacja fizyczna pochodnej 12. Funkcje rosnące i malejące twierdzenia o związku monotoniczności funkcji i znaku jej pochodnej l. 4iA korzystając z definicji, oblicza pochodną funkcji w punkcie stosuje interpretację geometryczna pochodnej funkcji w punkcie do wyznaczenia współczynnika kierunkowego stycznej do wykresu funkcji w punkcie oblicza miarę kąta, jaki styczna do wykresu funkcji w punkcie tworzy z osią OX uzasadnia, że funkcja nie ma pochodnej w punkcie korzysta ze wzorów do wyznaczenia funkcji pochodnej oraz wartości pochodnej w punkcie wyznacza punkt wykresu funkcji, w którym styczna do niego spełnia podane warunki na podstawie definicji wyprowadza wzory na pochodne funkcji stosuje twierdzenia o pochodnej sumy, różnicy, iloczynu i ilorazu funkcji do wyznaczania wartości pochodnej w punkcie oraz do wyznaczania funkcji pochodnej stosuje wzory na pochodne do rozwiązywania zadań dotyczących stycznej do wykresu funkcji wyprowadza wzory na pochodną sumy, różnicy, iloczynu i ilorazu funkcji stosuje pochodną do wyznaczenia prędkości oraz przyspieszenia poruszających się ciał korzysta z własności pochodnej do wyznaczenia przedziałów monotoniczności funkcji uzasadnia monotoniczność funkcji w danym zbiorze wyznacza wartości parametrów tak, aby funkcja była monotoniczna R R R D R R

4 13. Ekstrema funkcji pojęcia: minimum lokalne, maksimum lokalne warunki konieczny i wystarczający istnienia ekstremum 14. artość najmniejsza i wartość największa funkcji 15. Zagadnienia optymalizacyjne 16. Szkicowanie wykresu funkcji wartości najmniejsza i największa funkcji w przedziale domkniętym zagadnienia optymalizacyjne schemat badania własności funkcji 2. PLANIMETRIA 1. Długość okręgu i pole koła wzory na długość okręgu i długość łuku okręgu wzory na pole koła i pole wycinka koła l. 4iA podaje ekstremum funkcji, korzystając z jej wykresu wyznacza ekstrema funkcji stosując warunek konieczny i wystarczający jego istnienia wyznacza wartości parametrów tak, aby funkcja miała ekstremum w danym punkcie uzasadnia, że dana funkcja nie ma ekstremum wyznacza najmniejszą i największą wartość funkcji w przedziale domkniętym stosuje umiejętność wyznaczania najmniejszej i największej wartości funkcji do rozwiązywania zadań stosuje umiejętność wyznaczania najmniejszej i największej wartości funkcji do rozwiązywania zadań optymalizacyjnych zna schemat badania własności funkcji bada własności funkcji i zapisuje je w tabeli szkicuje wykres funkcji na podstawie jej własności podaje wzory na długość okręgu i długość łuku okręgu oraz wzory na pole koła i pole wycinka koła stosuje poznane wzory do obliczania pól i obwodów figur P R R D D

5 2. ąty w okręgu pojęcie kąta środkowego pojęcie kąta wpisanego twierdzenie o kącie środkowym i wpisanym, opartych na tym samym łuku twierdzenie o kątach wpisanych, opartych na tym samym łuku twierdzenie o kącie wpisanym, opartym na półokręgu twierdzenie o kącie między styczną a cięciwą okręgu wielokąt wpisany w okrąg 3. Okrąg opisany na trójkącie okrąg opisany na trójkącie wielokąt opisany na okręgu 4. Okrąg wpisany w trójkąt okrąg wpisany w trójkąt a b c wzór na pole trójkąta P r, 2 gdzie a, b, c są długościami boków tego trójkąta, a r długością promienia okręgu wpisanego w ten trójkąt 5. Czworokąty wypukłe pojęcie figury wypukłej rodzaje czworokątów 6. Okrąg opisany na czworokącie twierdzenie o okręgu opisanym na czworokącie l. 4iA rozpoznaje kąty wpisane i środkowe w okręgu oraz wskazuje łuki, na których są one oparte stosuje twierdzenie o kącie środkowym i wpisanym, opartych na tym samym łuku oraz twierdzenie o kącie między styczną a cięciwą okręgu rozwiązuje zadania dotyczące wielokąta wpisanego w okrąg formułuje i dowodzi twierdzenia dotyczące kątów w okręgu rozwiązuje zadania związane z okręgiem opisanym na trójkącie stosuje własności środka okręgu opisanego na trójkącie w zadaniach z geometrii analitycznej rozwiązuje zadania dotyczące okręgu wpisanego w trójkąt prostokątny rozwiązuje zadania związane z okręgiem wpisanym w trójkąt przekształca wzory na pole trójkąta i udowadnia je określa własności czworokątów stosuje własności czworokątów wypukłych do rozwiązywania zadań z planimetrii sprawdza, czy na danym czworokącie można opisać okrąg stosuje twierdzenie o okręgu opisanym na czworokącie do rozwiązywania zadań R D P D D P

6 l. 4iA 7. Okrąg wpisany w czworokąt twierdzenie o okręgu wpisanym w czworokąt sprawdza, czy w dany czworokąt można wpisać okrąg stosuje twierdzenie o okręgu wpisanym w czworokąt do rozwiązywania zadań dowodzi twierdzenia dotyczące okręgu wpisanego w wielokąt 8. Twierdzenie sinusów twierdzenie sinusów stosuje twierdzenie sinusów do rozwiązywania trójkątów stosuje twierdzenie sinusów do rozwiązywania zdań o kontekście praktycznym przeprowadza dowód twierdzenia sinusów 9. Twierdzenie cosinusów twierdzenie cosinusów stosuje twierdzenie cosinusów do rozwiązywania trójkątów stosuje twierdzenie cosinusów do rozwiązywania zdań o kontekście praktycznym przeprowadza dowód twierdzenia cosinusów 3.FUNCJE YŁADNICZE I LOGARYTMICZNE 1. Potęga o wykładniku wymiernym 2. Potęga o wykładniku rzeczywistym definicja pierwiastka n-tego stopnia definicja potęgi o wykładniku wymiernym liczby dodatniej prawa działań na potęgach o wykładnikach wymiernych definicja potęgi o wykładniku rzeczywistym liczby dodatniej prawa działań na potęgach o wykładnikach rzeczywistych oblicza pierwiastek n-tego stopnia oblicza potęgi o wykładnikach wymiernych zapisuje daną liczbę w postaci potęgi o wykładniku wymiernym upraszcza wyrażenia, stosując prawa działań na potęgach zapisuje daną liczbę w postaci potęgi o podanej podstawie upraszcza wyrażenia, stosując prawa działań na potęgach porównuje liczby przedstawione w postaci potęg P D D P

7 3. Funkcje wykładnicze definicja funkcji wykładniczej wykres funkcji wykładniczej własności funkcji wykładniczej 4. Przekształcenia wykresu funkcji wykładniczej 5. łasności funkcji wykładniczej metody szkicowania wykresów funkcji wykładniczych w różnych przekształceniach różnowartościowość funkcji wykładniczej monotoniczność funkcji wykładniczej l. 4iA wyznacza wartości funkcji wykładniczej dla podanych argumentów sprawdza, czy punkt należy do wykresu danej funkcji wykładniczej szkicuje wykres funkcji wykładniczej i określa jej własności porównuje liczby przedstawione w postaci potęg wyznacza wzór funkcji wykładniczej na podstawie współrzędnych punktu należącego do jej wykresu oraz szkicuje ten wykres rozwiązuje proste równania i nierówności wykładnicze, korzystając z wykresu funkcji wykładniczej szkicuje wykres funkcji wykładniczej, stosując przesunięcie o wektor szkicuje wykresy funkcji y = f(x), y = f( x), y = f(x), y = f( x ), mając dany wykres funkcji wykładniczej y = f(x) szkicuje wykres funkcji wykładniczej otrzymany w wyniku złożenia kilku przekształceń rozwiązuje proste równania i nierówności wykładnicze, korzystając z odpowiednio przekształconego wykresu funkcji wykładniczej rozwiązuje zadania z parametrem dotyczące funkcji wykładniczej rozwiązuje proste równania wykładnicze, korzystając z różnowartościowości funkcji wykładniczej rozwiązuje proste nierówności wykładnicze, korzystając z monotoniczności funkcji wykładniczej P P P D R R

8 6. Logarytm definicja logarytmu własności logarytmu: log 1 0, log a 1, a gdzie a 0, a 1 a równości: log a x log b a x, a a b, gdzie a 0 i a 1, b 0 pojęcie logarytmu dziesiętnego 7. łasności logarytmów twierdzenia o logarytmie iloczynu, logarytmie ilorazu oraz logarytmie potęgi 8. Funkcje logarytmiczne definicja funkcji logarytmicznej wykres funkcji logarytmicznej własności funkcji logarytmicznej l. 4iA oblicza logarytm danej liczby stosuje równości wynikające z definicji logarytmu do obliczeń wyznacza podstawę logarytmu lub liczbę logarytmowaną, gdy dana jest wartość logarytmu, podaje odpowiednie założenia dla podstawy logarytmu oraz liczby logarytmowanej podaje przybliżone wartości logarytmów dziesiętnych z wykorzystaniem tablic stosuje twierdzenia o logarytmie iloczynu, ilorazu oraz potęgi do obliczania wartości wyrażeń z logarytmami podaje założenia i zapisuje w prostszej postaci wyrażenia zawierające logarytmy stosuje twierdzenie o logarytmie iloczynu, ilorazu i potęgi do uzasadniania równości wyrażeń dowodzi twierdzenia o logarytmach wyznacza dziedzinę funkcji logarytmicznej szkicuje wykres funkcji logarytmicznej i określa jej własności wyznacza wzór funkcji logarytmicznej na podstawie współrzędnych punktu należącego do jej wykresu szkicuje wykres funkcji logarytmicznej typu f ( x) log a ( x p) q wyznacza zbiór wartości funkcji logarytmicznej o podanej dziedzinie rozwiązuje proste nierówności logarytmiczne, korzystając z wykresu funkcji logarytmicznej wykorzystuje własności funkcji logarytmicznej do rozwiązywania zadań różnego typu R R P P P

9 9. Przekształcenia wykresu funkcji logarytmicznej 10. Zmiana podstawy logarytmu 11. Funkcje wykładnicze i logarytmiczne zastosowania metody szkicowania wykresów funkcji logarytmicznych w różnych przekształceniach twierdzenie o zmianie podstawy logarytmu zastosowania funkcji wykładniczej i logarytmicznej 4. RACHUNE PRADOPODOBIEŃSTA 1. Reguła mnożenia reguła mnożenia ilustracja zbioru wyników doświadczenia za pomocą drzewa l. 4iA szkicuje wykres funkcji logarytmicznej, stosując przesunięcie o wektor szkicuje wykresy funkcji y = f(x), y = f( x), y = f(x), y = f( x ), mając dany wykres funkcji logarytmicznej y = f(x) szkicuje wykres funkcji logarytmicznej otrzymany w wyniku złożenia kilku przekształceń rozwiązuje proste równania i nierówności logarytmiczne, korzystając z własności funkcji logarytmicznej rozwiązuje zadania z parametrem dotyczące funkcji logarytmicznej zaznacza w układzie współrzędnych zbiór punktów płaszczyzny (x, y) spełniających podany warunek stosuje twierdzenie o zmianie podstawy logarytmu przy przekształcaniu wyrażeń z logarytmami stosuje twierdzenie o zmianie podstawy logarytmu do obliczania wartości wyrażeń z logarytmami wykorzystuje twierdzenie o zmianie podstawy logarytmu w zadaniach na dowodzenie wykorzystuje funkcje wykładniczą i logarytmiczną do rozwiązywania zadań o kontekście praktycznym wypisuje wyniki danego doświadczenia stosuje regułę mnożenia do wyznaczenia liczby wyników doświadczenia spełniających dany warunek przedstawia drzewo ilustrujące zbiór wyników danego doświadczenia D P R R

10 2. Permutacje definicja permutacji definicja n! liczba permutacji zbioru n-elementowego 3. ariacje bez powtórzeń definicja wariacji bez powtórzeń liczba k-elementowych wariacji bez powtórzeń zbioru n-elementowego 4. ariacje z powtórzeniami definicja wariacji z powtórzeniami liczba k-elementowych wariacji z powtórzeniami zbioru n-elementowego 5. ombinacje definicja kombinacji liczba k-elementowych kombinacji zbioru n-elementowego symbol Newtona wzór dwumianowy Newtona l. 4iA wypisuje permutacje danego zbioru oblicza liczbę permutacji danego zbioru przeprowadza obliczenia, stosując definicję silni wykorzystuje permutacje do rozwiązywania zadań oblicza liczbę wariacji bez powtórzeń wykorzystuje wariacje bez powtórzeń do rozwiązywania zadań oblicza liczbę wariacji z powtórzeniami wykorzystuje wariacje z powtórzeniami do rozwiązywania zadań n oblicza wartość symbolu Newtona, gdzie n k k oblicza liczbę kombinacji wypisuje k-elementowe kombinacje danego zbioru wykorzystuje kombinacje do rozwiązywania zadań wykorzystuje wzór dwumianowy Newtona do rozwinięcia wyrażeń postaci a b n i wyznaczania współczynników wielomianów uzasadnia zależności, w których występuje symbol Newtona R R R P D

11 6. ombinatoryka zadania reguła dodawania zestawienie podstawowych pojęć kombinatoryki: permutacje, wariacje i kombinacje określenie permutacji z powtórzeniami liczba n-elementowych permutacji z powtórzeniami 7. Zdarzenia losowe pojęcie zdarzenia elementarnego pojęcie przestrzeni zdarzeń elementarnych pojęcie zdarzenia losowego wyniki sprzyjające zdarzeniu losowemu zdarzenie pewne, zdarzenie niemożliwe suma, iloczyn i różnica zdarzeń losowych zdarzenia wykluczające się 8. Prawdopodobieństwo klasyczne zdarzenie przeciwne pojęcie prawdopodobieństwa klasyczna definicja prawdopodobieństwa l. 4iA stosuje regułę dodawania do wyznaczenia liczby wyników doświadczenia spełniających dany warunek wykorzystuje podstawowe pojęcia kombinatoryki do rozwiązywania zadań określa przestrzeń zdarzeń elementarnych podaje wyniki sprzyjające danemu zdarzeniu losowemu określa zdarzenie niemożliwe i zdarzenie pewne wyznacza sumę, iloczyn i różnicę zdarzeń losowych wypisuje pary zdarzeń przeciwnych i pary zdarzeń wykluczających się oblicza prawdopodobieństwa zdarzeń losowych, stosując klasyczną definicję prawdopodobieństwa stosuje regułę mnożenia, regułę dodawania, permutacje, wariacje i kombinacje do obliczania prawdopodobieństw zdarzeń R D P P P P D D

12 l. 4iA 9. łasności prawdopodobieństwa 10. Prawdopodobieństwo warunkowe 11. Prawdopodobieństwo całkowite 12. Doświadczenia wieloetapowe 5. STATYSTYA określenie prawdopodobieństwa: 1. 0 P A 1 dla A 2. P( ) = 0, P 1 3. P A B P A P B dla dowolnyc h zdarzeń rozłącznych A, B własności prawdopodobieństwa: 1. Jeżeli A, B oraz A B, to P A P B. 2. Jeżeli A, to P A' 1 P A. 3. Jeżeli A, B, to P A \ B P A P A B. 4. Jeżeli A, B, to P A B P A P B P A B. rozkład prawdopodobieństwa definicja prawdopodobieństwa warunkowego drzewo probabilistyczne wzór na prawdopodobieństwo całkowite niezależność zdarzeń ilustracja doświadczenia za pomocą drzewa wzór Bayesa podaje rozkład prawdopodobieństwa dla rzutu kostką oblicza prawdopodobieństwo zdarzenia przeciwnego stosuje twierdzenie o prawdopodobieństwie sumy zdarzeń stosuje własności prawdopodobieństwa w dowodach twierdzeń oblicza prawdopodobieństwo warunkowe stosuje wzór na prawdopodobieństwo warunkowe do wyznaczania potrzebnych wielkości oblicza prawdopodobieństwo całkowite sprawdza niezależność zdarzeń ilustruje doświadczenie wieloetapowe za pomocą drzewa oblicza prawdopodobieństwa zdarzeń w doświadczeniu wieloetapowym stosuje wzór Bayesa do obliczania prawdopodobieństw zdarzeń P D D R

13 l. 4iA 1. Średnia arytmetyczna pojęcie średniej arytmetycznej oblicza średnią arytmetyczną zestawu danych oblicza średnią arytmetyczną danych przedstawionych na diagramach lub pogrupowanych na inne sposoby wykorzystuje średnią arytmetyczną do rozwiązywania zadań 2. Mediana i dominanta pojęcie mediany pojęcie dominanty 3. Odchylenie standardowe pojęcie wariancji pojęcie odchylenia standardowego pojęcie rozstępu pojęcie odchylenia przeciętnego wyznacza medianę i dominantę zestawu danych wyznacza medianę i dominantę danych przedstawionych na diagramach lub pogrupowanych na inne sposoby wykorzystuje medianę i dominantę do rozwiązywania zadań oblicza wariancję i odchylenie standardowe zestawu danych oblicza wariancję i odchylenie standardowe zestawu danych przedstawionych na różne sposoby porównuje odchylenie przeciętne z odchyleniem standardowym 4. Średnia ważona pojęcie średniej ważonej oblicza średnią ważoną zestawu liczb z podanymi wagami stosuje średnią ważoną do rozwiązywania zadań 6. STEREOMETRIA 1. Proste i płaszczyzny w przestrzeni wzajemne położenie dwóch płaszczyzn wzajemne położenie dwóch prostych prostopadłość prostych w przestrzeni wzajemne położenie prostej i płaszczyzny rzut prostokątny wskazuje w wielościanie proste prostopadłe, równoległe i skośne wskazuje w wielościanie rzut prostokątny danego odcinka na daną płaszczyznę przeprowadza wnioskowania dotyczące położenia prostych w przestrzeni R R P P P

14 l. 4iA 2. Graniastosłupy pojęcia graniastosłupa prostego i graniastosłupa pochyłego powierzchnia boczna, wysokość graniastosłupa pojęcie prostopadłościanu pojęcie graniastosłupa prawidłowego pole powierzchni całkowitej graniastosłupa siatki sześcianu określa liczby ścian, wierzchołków i krawędzi graniastosłupa sprawdza, czy istnieje graniastosłup o danej liczbie ścian, krawędzi, wierzchołków wskazuje elementy charakterystyczne graniastosłupa oblicza pole powierzchni bocznej i całkowitej graniastosłupa prostego rysuje siatkę graniastosłupa prostego, mając dany jej fragment 3. Odcinki w graniastosłupach pojęcie przekątnej graniastosłupa oblicza długości przekątnych graniastosłupa prostego stosuje funkcje trygonometryczne do obliczania pola powierzchni graniastosłupa uzasadnia prawdziwość wzorów dotyczących przekątnych i pól powierzchni graniastosłupa 4. Objętość graniastosłupa wzór na objętość graniastosłupa oblicza objętość graniastosłupa prostego oblicza objętość graniastosłupa pochyłego stosuje funkcje trygonometryczne do obliczania objętości graniastosłupa rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące graniastosłupów P P P

15 l. 4iA 5. Ostrosłupy pojęcie ostrosłupa prostego pojęcie ostrosłupa prawidłowego pojęcia wysokości ostrosłupa i kąta płaskiego przy wierzchołku pojęcie czworościanu foremnego pole powierzchni ostrosłupa wzór Eulera określa liczby ścian, wierzchołków i krawędzi ostrosłupa wskazuje elementy charakterystyczne ostrosłupa oblicza pole powierzchni ostrosłupa, mając daną jego siatkę rysuje siatkę ostrosłupa prostego, mając dany jej fragment oblicza pole powierzchni bocznej i całkowitej ostrosłupa stosuje funkcje trygonometryczne do obliczania pola powierzchni ostrosłupa sprawdza wzór Eulera dla wybranych graniastosłupów i ostrosłupów 6. Objętość ostrosłupa wzór na objętość ostrosłupa oblicza objętość ostrosłupa prawidłowego stosuje funkcje trygonometryczne do obliczania objętości ostrosłupa rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące ostrosłupów 7. ąt między prostą a płaszczyzną pojęcie kąta między prostą a płaszczyzną 8. ąt dwuścienny pojęcie kąta dwuściennego miara kąta dwuściennego wskazuje i wyznacza kąty między odcinkami graniastosłupa a płaszczyzną jego podstawy lub ścianą boczną wskazuje i wyznacza kąty między odcinkami ostrosłupa a płaszczyzną jego podstawy rozwiązuje zadania dotyczące miary kąta między prostą a płaszczyzną wskazuje kąt między sąsiednimi ścianami wielościanów wyznacza kąt między sąsiednimi ścianami wielościanów rozwiązuje zadania dotyczące miary kąta dwuściennego 9. Przekroje graniastosłupów pojęcie przekroju graniastosłupa wskazuje przekroje graniastosłupa oblicza pole danego przekroju rozwiązuje zadania dotyczące przekrojów graniastosłupa P P P R R P R R P R

16 l. 4iA 10. Przekroje ostrosłupów pojęcie przekroju ostrosłupa wskazuje przekroje ostrosłupa oblicza pole danego przekroju 11. alec pojęcie walca pojęcia podstawy walca, wysokości oraz tworzącej wzór na pole powierzchni całkowitej walca pojęcie przekroju osiowego walca wzór na objętość walca 12. Stożek pojęcie stożka pojęcia podstawy stożka, wierzchołka, wysokości oraz tworzącej wzór na pole powierzchni całkowitej stożka pojęcia przekroju osiowego stożka oraz kąta rozwarcia wzór na objętość stożka 13. ula pojęcia kuli i sfery przekroje kuli, koło wielkie pojęcie stycznej do kuli wzór na pole powierzchni kuli wzór na objętość kuli rozwiązuje zadania dotyczące przekrojów ostrosłupa wskazuje elementy charakterystyczne walca zaznacza przekrój osiowy walca oblicza pole powierzchni całkowitej walca oblicza objętość walca stosuje funkcje trygonometryczne do obliczania pola powierzchni i objętości walca rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące walca wskazuje elementy charakterystyczne stożka zaznacza przekrój osiowy i kąt rozwarcia stożka oblicza pole powierzchni całkowitej stożka oblicza objętość stożka rozwiązuje zadania dotyczące rozwinięcia powierzchni bocznej stożka stosuje funkcje trygonometryczne do obliczania pola powierzchni i objętości stożka rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące stożka wskazuje elementy charakterystyczne kuli oblicza pole powierzchni kuli i jej objętość stosuje funkcje trygonometryczne do obliczania pola powierzchni i objętości rozwiązuje zadania o podwyższonym stopniu trudności dotyczące kuli P R R R R R P R

17 l. 4iA 14. Bryły podobne pojęcie brył podobnych pojęcie skali podobieństwa brył podobnych wyznacza skalę podobieństwa brył podobnych wykorzystuje podobieństwo brył do rozwiązywania zadań 15. Bryły opisane na kuli bryły opisane na kuli rysuje przekroje brył opisanych na kuli rozwiązuje zadania dotyczące brył opisanych na kuli 16. Bryły wpisane w kulę bryły wpisane w kulę rysuje przekroje brył wpisanych w kulę 17. Inne bryły wpisane i opisane walec opisany na graniastosłupie walec wpisany w graniastosłup walec opisany na stożku walec wpisany w stożek inne bryły wpisane i opisane 7. PRZYŁADY DOODÓ MATEMATYCE 1. Dowody w algebrze pojęcie implikacji twierdzenia dotyczące własności liczb twierdzenia dotyczące wyrażeń algebraicznych dowód nie wprost 2. Dowody w geometrii twierdzenia dotyczące własności figur płaskich twierdzenie o dwusiecznej kąta w trójkącie 8.POTÓRZENIE PRZED MATURĄ szystkie zrealizowane treści rozwiązuje zadania dotyczące brył wpisanych w kulę rysuje przekroje brył wpisanych i opisanych rozwiązuje zadania dotyczące brył wpisanych i opisanych dowodzi własności liczb dowodzi prawdziwości nierówności przeprowadza dowód nie wprost dowodzi własności figur płaskich wykorzystuje własności figur płaskich do dowodzenia twierdzeń ymagania jak w trakcie realizacji działu P R R R R D D D D ymagania edukacyjne z matematyki zasady oceniania 1. roku szkolnym 2016/2017 w klasie 4iA stosuje się średnią ważoną. Zgodnie ze statutem ustala się następujący system wag: Formy pracy ucznia podlegająca ocenie Praca i aktywność na lekcji, prowadzenie dokumentacji pracy na lekcji, praca domowa, umiejętność czytania ze aga

18 l. 4iA zrozumieniem, posiadanie uczniowskiego wyposażenia (książka, zeszyt itp.) 1 Odpowiedź ustna, kartkówka, praca projektowa, twórcze rozwiązywanie problemów 2 Prace klasowe, sprawdziany, testy, badanie wyników nauczania, sukcesy w konkursach przedmiotowych 3 2. Graniczną wartością, od której ustala się wyższą śródroczną i roczną ocenę klasyfikacyjną, jest 0,6, tzn. uczeń otrzymuje: ocenę celujący gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 5,6; ocenę bardzo dobry gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 4,6; ocenę dobry gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 3,6; ocenę dostateczny gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 2,6; ocenę dopuszczający gdy średnia ważona jest równa bądź wyższa od 1,6; ocenę niedostateczny gdy średnia ważona jest niższa od 1,6. 3. Stosuje się znaki "+" i " " w bieżącym ocenianiu. Znak "+" oznacza osiągnięcia ucznia bliższe wyższej kategorii wymagań, a znak "-" niższej kategorii wymagań. Stosuje się znaki plus "+" oraz minus "-" za nieprzygotowanie do lekcji, aktywność, zadania domowe lub ich brak oraz cząstkowe odpowiedzi. Za trzy plusy uczeń uzyskuje ocenę bdb z wagą 1, a za trzy minusy ocenę ndst z wagą Ogólne kryteria ocen z matematyki 1) stopień celujący otrzymuje uczeń, który opanował treści i umiejętności o wysokim stopniu trudności w zakresie treści określonych programem nauczania dla danej klasy; 2) stopień bardzo dobry otrzymuje uczeń, który opanował treści i umiejętności określone na poziomie wymagań dopełniającym, czyli: a) opanował pełny zakres wiedzy i umiejętności określony programem nauczania przedmiotu w danej klasie, b) sprawnie posługuje się zdobytymi wiadomościami, rozwiązuje samodzielnie problemy teoretyczne i praktyczne ujęte programem nauczania, c) potrafi zastosować posiadaną wiedzę i umiejętności do rozwiązania zadań problemów w nowych sytuacjach; 3) stopień dobry otrzymuje uczeń, który opanował poziom wymagań rozszerzających, czyli: a) poprawnie stosuje wiedzę i umiejętności, b) rozwiązuje samodzielnie typowe zadania teoretyczne i praktyczne; 4) stopień dostateczny otrzymuje uczeń, który opanował poziom wymagań podstawowych, czyli: a) opanował wiadomości i umiejętności stosunkowo łatwe, użyteczne w życiu codziennym i absolutnie niezbędne do kontynuowania nauki na wyższym poziomie 5) stopień dopuszczający otrzymuje uczeń, który opanował poziom wymagań koniecznych, czyli: a) opanował wiadomości i umiejętności umożliwiające świadome korzystanie z lekcji, b) rozwiązuje z pomocą nauczyciela podstawowe zadania teoretyczne i praktyczne; 6) stopień niedostateczny otrzymuje uczeń, który nie opanował poziomu wymagań koniecznych. Ocenę tę otrzymuje uczeń, który nie opanował podstawowych wiadomości i umiejętności wynikających z programu nauczania oraz: nie radzi sobie ze zrozumieniem najprostszych pojęć, algorytmów i twierdzeń; popełnia rażące błędy w rachunkach; nie potrafi (nawet przy pomocy nauczyciela, który między innymi zadaje pytania pomocnicze) wykonać najprostszych ćwiczeń i zadań; nie wykazuje najmniejszych chęci współpracy w celu uzupełnienia braków i nabycia podstawowej wiedzy i umiejętności. 5. Progi procentowe ocen przy wystawianiu ocen z prac pisemnych: 98% - 100% - stopień celujący

19 l. 4iA 90% - 97,99% - stopień bardzo dobry 75% - 89,99% - stopień dobry 50% - 74,99% - stopień dostateczny 30% - 49,99% - stopień dopuszczający 0% - 29,99% - stopień niedostateczny 6. Zasady przeprowadzania prac pisemnych: 1) artkówka obejmująca materiał z trzech ostatnich lekcji lub zadanie domowe nie musi być zapowiedziana, kartkówka trwa do 15 minut, 2) Praca klasowa obejmująca materiał całego działu musi być zapowiedziana z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem i poprzedzona lekcją powtórzeniową; 3) Termin pracy klasowej powinien być uzgodniony z klasą, aby nie pokrywał się z terminem już zapowiedzianej pracy pisemnej; 4) Pracę klasową uczniowie piszą przez całą lekcję; 5) ewnątrzszkolne badanie wyników nauczania to zapowiedziany z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem pisemny sprawdzian, obejmujący wszystkie wiadomości i umiejętności ucznia na danym etapie edukacyjnym. Czas trwania od minut; 6) Uczeń, który opuścił klasówkę (pracę klasową, sprawdzian, test, sprawdzian diagnostyczny, badanie wyników nauczania i in.) z przyczyn usprawiedliwionych, jest zobowiązany ją napisać w ciągu dwóch tygodni od dnia powrotu do szkoły. Termin i czas wyznacza nauczyciel tak, aby nie zakłócać procesu nauczania pozostałych uczniów. a) w przypadku ponownej nieobecności ucznia w ustalonym terminie uczeń pisze pracę klasową (lub inne pisemne sprawdzenie wiadomości) po powrocie do szkoły. Zaliczenie polega na napisaniu pracy klasowej (lub innego pisemnego sprawdzenia wiadomości) o tym samym stopniu trudności b) nieobecność nieusprawiedliwiona ucznia na klasówce traktowana jest jako odmowa odpowiedzi w formie pisemnej i równoznaczna z wystawieniem mu oceny ndst; c) brak zaliczenia pracy pisemnej z przyczyn usprawiedliwionych nauczyciel oznacza wpisując n w rubrykę ocen. Po upływie dwóch tygodni, od pojawienia się takiego wpisu w dzienniku lub powrotu ucznia po dłuższej nieobecności do szkoły i niewykorzystaniu przez ucznia szansy na napisanie pracy, nauczyciel wpisuje w miejsce n ocenę ndst. 7. Zasady poprawiania prac pisemnych: 1) Uczeń może poprawić ocenę z pracy klasowej w nieprzekraczalnym terminie dwóch tygodni. Uczeń, który otrzymał ocenę niedostateczną z pracy klasowej jest zobowiązany ją poprawić; 2) Ocena uzyskana ze sprawdzianu lub testu może być poprawiona na takich samych zasadach jak ocena z pracy klasowej; 3) rótkie sprawdziany kartkówki nie podlegają obowiązkowej poprawie; 4) Uczeń może poprawić ocenę z odpowiedzi ustnej podczas kolejnej odpowiedzi ustnej lub w formie krótkiej wypowiedzi pisemnej; 5) Na lekcji powtórzeniowej uczeń może poprawić kartkówki dotyczące aktualnie powtarzanego materiału; 6) Ocena uzyskana za wykonane ćwiczenie lub z pracy domowej może zostać poprawiona w podobnej formie w terminie uzgodnionym z nauczycielem; 7) Ocena uzyskana z poprawy jest wpisywana jako kolejna w dzienniku; 8) Przy poprawianiu oceny obowiązuje zakres materiału, jaki obowiązywał w dniu pisania sprawdzianu, kartkówki lub odpowiedzi ustnej; 9) ażda poprawa oceny następuje po uzgodnieniu tego faktu z nauczycielem; 10) Przyjmuje się, że w przypadku poprawiania oceny, ocena z poprawy ma taką samą wagę jak ocena poprawiana. 11) Jeśli uczeń z poprawy otrzymał drugą ocenę niedostateczną, to przy klasyfikacji traktuje się to jako jedną ocenę niedostateczną.

20 l. 4iA 8. Uczniowi przysługują dwa nieprzygotowania (np.) w ciągu I okresu oraz 3 np. w ciągu II okresu - bez podania przyczyny, z wyłączeniem zajęć, na których odbywają się klasówki. Uczeń zgłasza nieprzygotowanie na początku lekcji i fakt ten zostaje odnotowany przez nauczyciela w dzienniku za pomocą skrótu "np." 9. Nie ocenia się w ramach SO prac uczniów z próbnych egzaminów zewnętrznych ("próbnej matury") lub badań wiedzy i umiejętności uczniów obejmujących swoim zakresem cykl kształcenia oraz nie uwzględnia się wyników z tych prac w klasyfikacji śródrocznej i rocznej.