WYZNACZANIE PARAMETRÓW WYGASZANIA FLUORESCENCJI AKRYDYNY PRZEZ ZWIĄZKI TIOORGANICZNE METODAMI STACJONARNYMI (A) I CZASOWO ROZDZIELCZYMI (B)
|
|
- Elżbieta Wiśniewska
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Ćwiczenie 5 i 6 WYZNACZANIE PARAMETRÓW WYGAZANIA FLUORECENCJI AKRYDYNY PRZEZ ZWIĄZKI TIOORGANICZNE METODAMI TACJONARNYMI (A) I CZAOWO ROZDZIELCZYMI (B) Zagadnienia: podstawowe prawa otochemiczne, diagram Jabłońskiego, procesy dezaktywacji stanów wzbudzonych (promieniste i bezpromieniste), kinetyka luorescencji, czas życia stanów wzbudzonych, równanie terna Volmera (wyprowadzenie), budowa spektrootometru i spektroluorymetru. Wstęp zczegółowa analiza reakcji chemicznych z udziałem cząsteczek w stanach wzbudzonych (zarówno singletowych, jak i trypletowych) napotyka na wiele trudności, ze względu na ich krótkie czasy życia oraz niewielkie stężenia produktów i stanów wzbudzonych. Dokładna analiza widm absorpcji i emisji umożliwia jednak zbadanie niektórych właściwości stanów wzbudzonych cząsteczek, które tworzą się w wyniku absorpcji światła, a następnie emitując energię przechodzą do niższych stanów. Przykładem takiego powrotu cząsteczki do niższego stanu jest luorescencja. Cząsteczka luoryzuje w wyniku przejścia promienistego z zerowego poziomu oscylacyjnego wzbudzonego stanu singletowego na dowolny oscylacyjno-rotacyjny poziom stanu podstawowego. W przypadku rozpatrywania izycznych procesów dezaktywacji wzbudzonego stanu singletowego należy liczyć się też z innymi, obok luorescencji możliwymi drogami dezaktywacji: dezaktywacją bezpromienistą i zjawiskiem wygaszania. Procesy te zostały przedstawione na rysunku 1 w rozdziale Wprowadzenie. Zjawiskiem wygaszania nazywamy dezaktywację cząsteczki wzbudzonej w wyniku oddziaływania z wygaszaczem w procesie bezpromienistym. Wygaszanie może odbywać się poprzez przeniesienie energii lub przeniesienie elektronu (patrz: Wprowadzenie). Znajomość tego procesu pozwala na bardzo skuteczne badanie kinetyki i mechanizmów reakcji otochemicznych [1 5]. Rozpatrzmy rozcieńczony roztwór substancji D, na który pada światło monochromatyczne absorbowane przez cząsteczki D, które w ten sposób przechodzą do stanu wzbudzonego, np. 1. Wg przybliżenia stanu stacjonarnego szybkość przejścia cząsteczek do stanu wzbudzonego musi być równa sumie szybkości wszystkich procesów dezaktywujących ten stan: I = k + k + k + k [Q])[ ] (1) a ( IC IC q 1 gdzie I a natężenie promieniowania absorbowanego w molach otonów dm 3 s 1.
2 46 Ćwiczenie 5 i 6 Wydajność kwantową luorescencji Φ deiniuje się jako stosunek szybkości luorescencji do szybkości absorpcji otonów przez cząsteczki w stanie podstawowym: Φ I k [ ] Wykorzystując powyższe równania otrzymujemy: Φ 1 = = (2) Ia Ia = k [1 ] ( k + k + k + k [Q])[ ] (3) IC Dla stężenia wygaszacza równego zero ([Q] = ) wydajność kwantową luorescencji można zapisać jako: Φ IC k + k IC q IC 1 = (4) k + k Dzieląc stronami dwa ostatnie równania uzyskujemy: Φ Φ gdzie K jest stałą wygaszania [mol 1 dm 3 ]: = 1+ K[Q] IC IC (5) kq K = k + k + k (6) Jeżeli do wyprowadzonego wyrażenia w miejsce mianownika podstawimy czas życia stanu wzbudzonego w nieobecności substancji wygaszającej, opisany zależnością: 1 τ = (7) k + k + k otrzymamy wtedy bardzo ważną zależność zwaną równaniem terna Volmera: IC IC Φ = 1+ K [Q] = 1+ k τ q Φ Wielkość kq [dm 3 mol 1 s 1 ] w tym równaniu nazywamy stałą szybkości wygaszania. Zgodnie z deinicją wydajności kwantowej luorescencji, iloraz Φ /Φ możemy przedstawić jako stosunek natężenia luorescencji w nieobecności wygaszacza do natężenia luorescencji w obecności substancji wygaszającej. W takim przypadku równanie terna Volmera przyjmie ostatecznie postać: [Q] (8) I I = 1+ k q τ [Q] (9)
3 Ćw. 5 i 6. Wyznaczanie parametrów wygaszania luorescencji akrydyny Korzystając z deinicji czasu życia stanu wzbudzonego (mierzonego jako czas zaniku /życia/ luorescencji) w obecności i nieobecności wygaszacza, podobna do opisanej wyżej procedura prowadzi do innej ormy równania terna Volmera: τ τ = 1+ k τ [ Q] (1) W równaniu tym wartości τ i τ to odpowiednio czasy życia luorescencji (wzbudzonego stanu singletowego) w nieobecności i w obecności wygaszacza, kq oznacza stałą szybkości wygaszania, a [Q] to stężenie molowe wygaszacza. Równanie terna Volmera znajduje bardzo często zastosowanie do wyznaczania stałej szybkości (kq) reakcji wygaszania [1 5]. Krzywe terna Volmera oparte na pomiarach intensywności luorescencji wykazują często znaczne odchylenia od prostoliniowości, szczególnie dla wysokich stężeń wygaszaczy, gdy uwidaczniają się oddziaływania pomiędzy reagentami w stanach podstawowych, tzw. wygaszanie statyczne. Jego przykładem może być oddziaływanie kulombowskie anion kation pomiędzy cząsteczką mającą ulec wzbudzeniu (kation), a wygaszaczem (anion). Eekty te obserwowane były dla wygaszania luorescencji kationu pirydyniowego (Pyr + ) przez halogenki, siarczany i związki tioorganiczne [6] oraz dla wygaszania luorescencji kationu 1-metyloakrydyniowego (AcrMe + ) przez związki bioorganiczne obdarzone ładunkiem [7]. Dla krzywych terna Volmera uzyskanych z pomiarów czasów życia (tzw. wygaszanie dynamiczne) podobne odchylenia od prostoliniowości nie są obserwowane, ponieważ wielkością bezpośrednio mierzoną jest czas życia stanu wzbudzonego, na który nie ma wpływu to, jakim oddziaływaniom ulega badana cząsteczka przed wzbudzeniem q τ /τ I / I ,,5,1,15,2 stężenie wygaszacza [mol/dm 3 ] Rys. 1. Krzywe terna Volmera dla wygaszania luorescencji 1 (AcrMe + ) * przez kwas 3,3 -tiodipropionowy (ładunek Z Q = 2) z pomiarów czasów życia ( ) i intensywności luorescencji ( )
4 48 Ćwiczenie 5 i 6 Przykładowe porównanie krzywych terna Volmera uzyskanych z pomiarów czasów życia i intensywności luorescencji AcrMe + przez odpowiedni wygaszacz obdarzony ładunkiem ujemnym przedstawia rys. 1. Zakrzywienie krzywych (uzyskanych z zależności względem [Q]), obserwowane szczególnie dla wysokich stężeń wygaszaczy, sugeruje udział zarówno składowej statycznej, jak i dynamicznej w procesie wygaszania. Wygaszanie statyczne zdeiniować można jako oddziaływanie pomiędzy anionami wygaszaczy a kationem akrydyniowym, zachodzące w roztworze jeszcze przed absorpcją promieniowania. W rezultacie takiego oddziaływania dochodzi do utworzenia nieemitującego kompleksu (AcrMe + ZQ K Q ). Z Q + Z I Q AcrMe + + Q AcrMe K Q Dowodem eksperymentalnym na powstawanie takiego kompleksu w stanie podstawowym są wyniki badań stacjonarnych wygaszania luorescencji kationu 1-metyloakrydyniowego (AcrMe + ), a ściślej zaobserwowane odchylenia od liniowości w równaniu terna Volmera. Ponieważ część cząsteczek akrydyny związana zostaje w postaci nieemitującego kompleksu, intensywność luorescencji obniża się bardziej, niż miałoby to miejsce w przypadku oddziaływania wygaszacza tylko ze stanem wzbudzonym akrydyny. Wygaszanie statyczne zmniejsza intensywność luorescencji, nie wpływa natomiast na czas życia stanu wzbudzonego kationu akrydynowego. Wygaszanie dynamiczne to rezultat oddziaływania pomiędzy wygaszaczem a kationem akrydyniowym po jego wzbudzeniu w wyniku absorpcji promieniowania. Wygaszanie dynamiczne skraca czas życia luorescencji stanu wzbudzonego, co jednocześnie obniża intensywność obserwowanej luorescencji. Niektóre stałe izykochemiczne pochodnych akrydyny Tabela 1 Związek τ s, [ns] a) Φ E s, [kj/mol] Acr 8,4 1), AcrH + 28,9 2),66 27 AcrMe + 33,1, a) mierzone w roztworze wodnym przy odpowiednim ph: 1) ph=1; 2) ph=3 + N OOC CH 2 CH 2 COO CH 3 kation 1-metyloakrydyniowy (AcrMe + ) kwas 2,2 -tiodioctowy (Q)
5 Ćw. 5 i 6. Wyznaczanie parametrów wygaszania luorescencji akrydyny CZĘŚĆ A Wykonanie ćwiczenia 5 Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stałych szybkości wygaszania luorescencji 1-metyloakrydyny w wodzie przez związki tioorganiczne posiadające grupy obdarzone ładunkiem elektrycznym, w oparciu o zmierzone widma absorpcji i luorescencji. tężenia wygaszacza zostały dobrane w ten sposób, aby udział wygaszania statycznego był zaniedbywalnie mały. Pozwala to na korzystanie z uproszczonej wersji równania terna Volmera (równanie 9). Roztwór 1-metyloakrdyny ma tak dobrane stężenie, aby jego absorbancja mierzona w kuwecie o drodze optycznej 1 cm w maksimum pasma absorpcji 1-metyloakrydyny wynosiła około,2,3. W celu przeprowadzenia eksperymentu wygaszania luorescencji należy przygotować serię pięciu roztworów o stałym stężeniu 1-metyloakrydyny i wzrastającym (od do ok.,5 mol/dm 3 ) stężeniu substancji wygaszającej [Q] (kwas 2,2 -tiodioctowy, M = 15 g/mol). Przygotowujemy serię pięciu kolbek miarowych (5 ml) i naważamy w nich odpowiednią ilość wygaszacza, aby uzyskać jego stężenia podane w tabeli 2. Następnie uzupełniamy kolbki przygotowanym wcześniej wodnym roztworem 1-metyloakrydyny. Przed przystąpieniem do pomiarów luorescencji rejestrujemy widma absorpcji (w zakresie 28 5 nm) roztworu bez wygaszacza oraz roztworu z maksymalnym stężeniem wygaszacza, wobec wody jako odnośnika. Widma te normalizujemy do jedności w maksimum pasma absorpcji (ok. 358 nm) w celu identyikacji ewentualnego pasma absorpcji pochodzącego od utworzonego kompleksu (pary jonowej AcrMe + Q Z ). Widma luorescencji rejestrujemy na spektroluorymetrze w kuwecie kwarcowej o drodze optycznej 1 cm. Parametry takie jak długość ali promieniowania wzbudzającego oraz zakres pomiaru widma luorescencji dobieramy z pomocą asystenta w oparciu o zmierzone wcześniej widma absorpcji (λ wzbudzenia ~ 354 nm, zakres spektralny ~ nm). Dla kolejnych roztworów odczytujemy odpowiadającą im intensywność luorescencji obliczając całkowitą powierzchnię pod zarejestrowaną krzywą (I ) oraz intensywność w maksimum luorescencji (I M ). Uzyskane wyniki umieszczamy w tabeli przygotowanej na wzór tabeli 2. Dodatkowo normalizujemy do jedności widma luorescencji w ich maksimum dla roztworu bez wygaszacza oraz roztworu z maksymalnym stężeniem wygaszacza w celu identyikacji ewentualnego pasma luorescencji pochodzącego od utworzonego kompleksu. Następnie, korzystając z wyników eksperymentalnych, sporządzamy wykres zależności I /I vs. [Q] oraz I M /I M vs. [Q] (krzywe terna Volmera). tosując regresję liniową, wyznaczamy parametry a i b dla obu prostych. Następnie bazując na równaniu (9) obliczamy wartość stałej szybkości wygaszania kationu 1-metyloakrydyniowego przez badany wygaszacz (k q ), pamiętając o podaniu tej wartości we właściwych jednostkach. Czas życia luorescencji kationu akrydyniowego w nieobecności wygaszacza (τ s ) wynosi 33 ns.
6 5 Ćwiczenie 5 i 6 Tabela 2 [Q], mol/dm 3 I I /I I M I M /I M intensywność luorescencji z powierzchni pod krzywą intensywność luorescencji z położenia maksimum I = 1 I M = 1,1,2,3,4,5 CZĘŚĆ B Wykonanie ćwiczenia 6 Celem tej części ćwiczenia jest wyznaczenie stałych szybkości wygaszania luorescencji 1-metyloakrydyny w wodzie przez związki tioorganiczne posiadające grupy obdarzone ładunkiem elektrycznym, w oparciu o pomiary czasów życia luorescencji. Podobnie jak w części A ćwiczenia, stężenia wygaszacza zostały dobrane w ten sposób, aby udział wygaszania statycznego był zaniedbywalnie mały. Pozwala to na korzystanie z uproszczonej wersji równania terna Volmera (równanie 1). Roztwory 1-metyloakrydyny z wygaszaczem należy przygotować identycznie jak w części A ćwiczenia. Następnie, na spektroluorymetrze IBH ystem 5 (metodykę pomiaru opisano w drugiej części Ćwiczenia 11) w kuwecie kwarcowej o drodze optycznej 1 cm należy zarejestrować zaniki luorescencji w badanych roztworach. Do wzbudzania próbki stosować należy diodę laserową o λ wz = 374 lub 49 nm (wg wskazań asystenta). Monochromator emisji (λ em ) należy ustawić na maksimum pasma luorescencji badanego związku, a szczeliny spektroluorymetru dobrać eksperymentalnie w zależności od rejestrowanej intensywności luorescencji (pamiętając o tzw. regule 2%). Po wykonaniu pomiarów czasów życia luorescencji dla roztworów ze stężeniami wygaszacza od do,5 mol/dm 3, należy zarejestrować unkcję aparaturową dla rozpraszającego roztworu Ludox, ustawiając oba monochromatory na długość ali wzbudzenia (374 lub 49 nm). Zapisać uzyskane wyniki w odpowiednim katalogu na dysku komputera. Uzyskane dane zanalizować programem IBH Data Analysis, który poprzez dopasowanie odpowiedniej unkcji matematycznej do mierzonych zaników luorescencji pozwala na wyznaczenie czasów życia luorescencji τ dla poszczególnych stężeń wygaszacza. Uzyskane dane zestawić w tabeli 3. W oparciu o wyniki eksperymentalne oraz równanie terna Volmera sporządzić wykres zależności τ /τ vs. [Q]. Korzystając z regresji liniowej oraz równania (1) wyznaczyć
7 Ćw. 5 i 6. Wyznaczanie parametrów wygaszania luorescencji akrydyny stałą szybkości wygaszania wzbudzonego stanu singletowego 1-metyloakrydyny przez badany związek tioorganiczny (k q ). Otrzymaną wartość porównać z wynikami uzyskanymi w części A ćwiczenia. Tabela 3 [Q], mol/dm 3 τ τ /τ τ = 1,1,2,3,4,5 przęt i odczynniki: roztwór akrydyny o stęż. 1 5 mol/dm 3 (5 ml); A 358,3 wygaszacz (kwas 2,2 -tiodioctowy) 5 kolbek miarowych 5 ml 2 kuwety do absorpcji 1 1cm kuweta do luorescencji 1 1cm pipeta automatyczna 2 zlewki waga analityczna spektroluorymetr Jasco 62 spektroluorymetr IBH ystem 5 spektrootometr Varian Cary 5 Bio LITERATURA [1]. Paszyc, Podstawy otochemii, PWN, Warszawa [2] P. uppan, Chemia i światło, PWN, Warszawa [3] B. Marciniak (praca zbiorowa), Metody badania mechanizmów reakcji otochemicznych, Wyd. Nauk. UAM, Poznań [4] J.R. Lakowicz, Principles o luorescence spectroscopy, wyd. 2, Kluwer Academic/Plenum Publishers, New York [5] A. Kawski, Fotoluminescencja roztworów, PWN, Warszawa [6] B. Marciniak, J. Rozwadowski, J. Photochem. Photobiol. A: Chemistry, 11, (1996) [7] T. Pędziński, B. Marciniak, G.L. Hug, J. Photochem. Photobiol. A: Chemistry, 15, 21 3 (22).
8
9
PRACOWNIA CHEMII. Wygaszanie fluorescencji (Fiz4)
PRACOWNIA CHEMII Ćwiczenia laboratoryjne dla studentów II roku kierunku Zastosowania fizyki w biologii i medycynie Biofizyka molekularna Projektowanie molekularne i bioinformatyka Wygaszanie fluorescencji
Bardziej szczegółowoPRACOWNIA PODSTAW BIOFIZYKI
PRACOWNIA PODSTAW BIOFIZYKI Ćwiczenia laboratoryjne dla studentów III roku kierunku Zastosowania fizyki w biologii i medycynie Biofizyka molekularna Badanie wygaszania fluorescencji SPQ przez jony chloru
Bardziej szczegółowoOZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS
OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS Zagadnienia teoretyczne. Spektrofotometria jest techniką instrumentalną, w której do celów analitycznych wykorzystuje się przejścia energetyczne zachodzące
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 1. Zagadnienia: spektroskopia absorpcyjna, prawa absorpcji, budowa i działanie. Wstęp. Część teoretyczna.
Ćwiczenie 1 Metodyka poprawnych i dokładnych pomiarów absorbancji, wyznaczenie małych wartości absorbancji. Czynniki wpływające na mierzone widma absorpcji i wartości absorbancji dla wybranych długości
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE ODLEGŁOŚCI KRYTYCZNEJ POMIĘDZY CZĄSTECZKAMI DONORA I AKCEPTORA W PROCESIE REZONANSOWEGO PRZENIESIENIA ENERGII (FRET)
Ćwiczenie 9 WYZNACZANIE ODLEGŁOŚCI KRYTYCZNEJ POMIĘDZY CZĄSTECZKAMI DONORA I AKCEPTORA W PROCESIE REZONANSOWEGO PRZENIESIENIA ENERGII (FRET) Zagadnienia: procesy dezaktywacji stanów elektronowo wzbudzonych
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 2 WYZNACZANIE WYDAJNOŚCI KWANTOWYCH ORAZ CZASÓW ZANIKU LUMINESCENCJI ZWIĄZKÓW W ROZTWORZE ORAZ CIELE STAŁYM, CZ. II.
Laboratorium specjalizacyjne Chemia sądowa ĆWICZENIE 2 WYZNACZANIE WYDAJNOŚCI KWANTOWYCH ORAZ CZASÓW ZANIKU LUMINESCENCJI ZWIĄZKÓW W ROZTWORZE ORAZ CIELE STAŁYM, CZ. II. Zagadnienia: Zjawiska fosforescencji
Bardziej szczegółowoKatedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie stałej szybkości i rzędu reakcji metodą graficzną. opiekun mgr K.
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Wyznaczanie stałej szybkości i rzędu reakcji metodą graficzną opiekun mgr K. Łudzik ćwiczenie nr 27 Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Zastosowanie
Bardziej szczegółowoSpektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej
Spektrofotometryczne wyznaczanie stałej dysocjacji czerwieni fenolowej Metoda: Spektrofotometria UV-Vis Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest zapoznanie studenta z fotometryczną metodą badania stanów równowagi
Bardziej szczegółowoEFEKT SOLNY BRÖNSTEDA
EFEKT SLNY RÖNSTED Pojęcie eektu solnego zostało wprowadzone przez rönsteda w celu wytłumaczenia wpływu obojętnego elektrolitu na szybkość reakcji zachodzących między jonami. Założył on, że reakcja pomiędzy
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 30. Zagadnienia: spektroskopia absorpcyjna w zakresie UV-VIS, prawa absorpcji, budowa i. Wstęp
Ćwiczenie 30 Metodyka poprawnych i dokładnych pomiarów absorbancji w zakresie UV- VS, wyznaczenie małych wartości absorbancji. Czynniki wpływające na mierzone widma absorpcji i wartości absorbancji dla
Bardziej szczegółowoĆw. 11 wersja testowa Wyznaczanie odległości krytycznej R 0 rezonansowego przeniesienia energii (FRET)
Ćw. 11 wersja testowa Wyznaczanie odległości krytycznej R 0 rezonansowego przeniesienia energii (FRET) Wstęp W wyniku absorpcji promieniowania elektromagnetycznego o odpowiedniej długości fali (najczęściej
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 3 LUMINOFORY ORAZ ZJAWISKA WYGASZANIA LUMINESCENCJI
Laboratorium specjalizacyjne Chemia sądowa ĆWICZENIE 3 LUMINOFORY ORAZ ZJAWISKA WYGASZANIA LUMINESCENCJI Zagadnienia: Podział luminoforów: fluorofory oraz fosfory Luminofory organiczne i nieorganiczne
Bardziej szczegółowoKatedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Spektrofotometryczne oznaczanie stężenia jonów żelaza(iii) opiekun mgr K. Łudzik
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Spektrofotometryczne oznaczanie stężenia jonów żelaza(iii) opiekun mgr K. Łudzik ćwiczenie nr 26 Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Prawo Lamberta
Bardziej szczegółowoOpracował dr inż. Tadeusz Janiak
Opracował dr inż. Tadeusz Janiak 1 Uwagi dla wykonujących ilościowe oznaczanie metodami spektrofotometrycznymi 3. 3.1. Ilościowe oznaczanie w metodach spektrofotometrycznych Ilościowe określenie zawartości
Bardziej szczegółowoLaboratorium Podstaw Biofizyki
CEL ĆWICZENIA Celem ćwiczenia jest zbadanie procesu adsorpcji barwnika z roztworu oraz wyznaczenie równania izotermy Freundlicha. ZAKRES WYMAGANYCH WIADOMOŚCI I UMIEJĘTNOŚCI: widmo absorpcyjne, prawo Lamberta-Beera,
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych
CHEMI FIZYCZN Ćwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych W ćwiczeniu przeprowadzana jest reakcja utleniania jonów tiosiarczanowych za pomocą jonów żelaza(iii). Przebieg
Bardziej szczegółowoWyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA. Tabela wyników pomiaru
Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną. Zakres wymaganych
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 31. Zagadnienia: spektroskopia absorpcyjna, prawa absorpcji, budowa i działanie. Wstęp
Ćwiczenie 31 Metodyka poprawnych i dokładnych pomiarów widm absorbancji w zakresie UV-VIS. Wpływ monochromatyczności promieniowania i innych parametrów pomiarowych na kształt widm absorpcji i wartości
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI p-nitrofenolu METODĄ SPEKTROFOTOMETRII ABSORPCYJNEJ
Ćwiczenie nr 13 WYZNCZNIE STŁEJ DYSOCJCJI p-nitrofenolu METODĄ SPEKTROFOTOMETRII BSORPCYJNEJ I. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie metodą spektrofotometryczną stałej dysocjacji słabego kwasu,
Bardziej szczegółowoSpektroskopia molekularna. Ćwiczenie nr 1. Widma absorpcyjne błękitu tymolowego
Spektroskopia molekularna Ćwiczenie nr 1 Widma absorpcyjne błękitu tymolowego Doświadczenie to ma na celu zaznajomienie uczestników ćwiczeń ze sposobem wykonywania pomiarów metodą spektrofotometryczną
Bardziej szczegółowoSZYBKOŚĆ REAKCJI JONOWYCH W ZALEŻNOŚCI OD SIŁY JONOWEJ ROZTWORU
POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY KATEDRA FIZYKOCHEMII I TECHNOLOGII POLIMERÓW SZYBKOŚĆ REAKCI ONOWYCH W ZALEŻNOŚCI OD SIŁY ONOWE ROZTWORU Opiekun: Krzysztof Kozieł Miejsce ćwiczenia: Czerwona Chemia,
Bardziej szczegółowoMIKROSKOP FLUORESCENCYJNY. POMIAR WYDAJNOŚCI KWANTOWEJ FLUORESCENCJI ANTRACENU, PERYLENU ORAZ 9,10-DIFENYLOANTRACENU W ROZTWORZE
Ćwiczenie 1 MIKROSKOP FLUORESCENCYJNY. POMIAR WYDAJNOŚCI KWANTOWEJ FLUORESCENCJI ANTRACENU, PERYLENU ORAZ 9,10-DIFENYLOANTRACENU W ROZTWORZE Zagadnienia: procesy dezaktywacji stanów wzbudzonych (diagram
Bardziej szczegółowo3. Badanie kinetyki enzymów
3. Badanie kinetyki enzymów Przy stałym stężeniu enzymu, a przy zmieniającym się początkowym stężeniu substratu, zmiany szybkości reakcji katalizy, wyrażonej jako liczba moli substratu przetworzonego w
Bardziej szczegółowo1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH
1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH 1.1. przygotowanie 20 g 20% roztworu KSCN w wodzie destylowanej 1.1.1. odważenie 4 g stałego KSCN w stożkowej kolbie ze szlifem 1.1.2. odważenie 16 g wody destylowanej
Bardziej szczegółowoMETODYKA POMIARÓW WIDM FLUORESCENCJI (WF) NA MPF-3 (PERKIN-HITACHI)
METODYKA POMIARÓW WIDM FLUORESCENCJI (WF) NA MPF-3 (PERKIN-HITACHI) (Uzupełnieniem do niniejszej metodyki jest instrukcja obsługi spektrofluorymetru MPF-3, która znajduje się do wglądu u prof. dr hab.
Bardziej szczegółowoRÓWNOWAGI REAKCJI KOMPLEKSOWANIA
POLITECHNIK POZNŃSK ZKŁD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENI PRCOWNI CHEMII FIZYCZNEJ RÓWNOWGI REKCJI KOMPLEKSOWNI WSTĘP Ważną grupę reakcji chemicznych wykorzystywanych w chemii fizycznej i analitycznej stanowią
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM Z KATALIZY HOMOGENICZNEJ I HETEROGENICZNEJ WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY
POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY KATEDRA FIZYKOCHEMII I TECHNOLOGII POLIMERÓW WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA JONÓW TIOSIARCZANOWYCH Miejsce ćwiczenia: Zakład Chemii Fizycznej, sala
Bardziej szczegółowoInstrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych
UNIWERSYTET GDAŃSKI WYDZIAŁ CHEMII Pracownia studencka Katedra Analizy Środowiska Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych Ćwiczenie nr 3 OZNACZANIE CHLORKÓW METODĄ SPEKTROFOTOMETRYCZNĄ Z TIOCYJANIANEM RTĘCI(II)
Bardziej szczegółowoIR II. 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni
IR II 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni Promieniowanie podczerwone ma naturę elektromagnetyczną i jego absorpcja przez materię podlega tym samym prawom,
Bardziej szczegółowoKATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI
6 KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studenta z zagadnieniami katalizy homogenicznej i wykorzystanie reakcji tego typu do oznaczania śladowych ilości jonów Cu 2+. Zakres obowiązującego
Bardziej szczegółowoAdsorpcja błękitu metylenowego na węglu aktywnym w obecności acetonu
Adsorpcja błękitu metylenowego na węglu aktywnym w obecności acetonu Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie procesu adsorpcji barwnika z roztworu, wyznaczenie równania izotermy Freundlicha oraz wpływu
Bardziej szczegółowoPRACOWNIA CHEMII. Równowaga chemiczna (Fiz2)
PRACOWNIA CHEMII Ćwiczenia laboratoryjne dla studentów II roku kierunku Zastosowania fizyki w biologii i medycynie Biofizyka molekularna Projektowanie molekularne i bioinformatyka Równowaga chemiczna (Fiz2)
Bardziej szczegółowoDobór warunków dla poprawnego pomiaru widm emisji i wydajności kwantowych emisji
Dobór warunków dla poprawnego pomiaru widm emisji i wydajności kwantowych emisji Badania emisyjne są niezwykle cennym źródłem danych o właściwościach cząsteczek i kompleksów (różnego rodzaju), które one
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 3 LUMINOFORY ORGANICZNE I NIEORGANICZNE.
Laboratorium specjalizacyjne A ĆWICZENIE 3 LUMINOFORY ORGANICZNE I NIEORGANICZNE. Zagadnienia: Podział luminoforów: fluorofory oraz fosfory Luminofory organiczne i nieorganiczne Różnorodność stanów wzbudzonych
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE II Kinetyka reakcji akwatacji kompleksu [Co III Cl(NH 3 ) 5 ]Cl 2 Wpływ wybranych czynników na kinetykę reakcji akwatacji
ĆWICZENIE II Kinetyka reakcji akwatacji kompleksu [Co III Cl(NH 3 ) 5 ]Cl 2 Wpływ wybranych czynników na kinetykę reakcji akwatacji Odczynniki chemiczne związek kompleksowy [CoCl(NH 3 ) 5 ]Cl 2 ; stężony
Bardziej szczegółowoKINETYKA REAKCJI ENZYMATYCZNYCH Wyznaczenie stałej Michaelisa i maksymalnej szybkości reakcji hydrolizy sacharozy katalizowanej przez inwertazę.
KINETYKA REAKCJI ENZYMATYCZNYCH Wyznaczenie stałej Michaelisa i maksymalnej szybkości reakcji hydrolizy sacharozy katalizowanej przez inwertazę. (Chemia Fizyczna I) Maria Bełtowska-Brzezinska, Karolina
Bardziej szczegółowoPOLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ
WARTOŚĆ ph ROZTWORÓW WODNYCH WSTĘP 1. Wartość ph wody i roztworów Woda dysocjuje na jon wodorowy i wodorotlenowy: H 2 O H + + OH (1) Stała równowagi tej reakcji, K D : wyraża się wzorem: K D = + [ Η ][
Bardziej szczegółowoKatedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wpływ stężenia kwasu na szybkość hydrolizy estru
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Wpływ stężenia kwasu na szybkość hydrolizy estru ćwiczenie nr 25 opracowała dr B. Nowicka, aktualizacja D. Waliszewski Zakres zagadnień obowiązujących do
Bardziej szczegółowoLaboratorium Inżynierii Bioreaktorów
Laboratorium Inżynierii Bioreaktorów Ćwiczenie nr 1 Reaktor chemiczny: Wyznaczanie równania kinetycznego oraz charakterystyka reaktorów o działaniu ciągłym Cele ćwiczenia: 1 Wyznaczenie równania kinetycznego
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE ŚREDNIEJ LICZBY AGREGACJI SURFAKTANTÓW METODĄ WYGASZANIA FLUORESCENCJI
Ćwiczenie 8 WYZACZAIE ŚREDIEJ LICZBY AGREGACJI SURFAKTATÓW METODĄ WYGASZAIA FLUORESCECJI Zagadnienia: struktura i klasyfikacja surfaktantów, układy micelarne, diagram Jabłońskiego, wygaszanie fluorescencji,
Bardziej szczegółowoInstrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych
UNIWERSYTET GDAŃSKI WYDZIAŁ CHEMII Pracownia studencka Katedry Analizy Środowiska Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych Ćwiczenie nr 3 Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci(ii)
Bardziej szczegółowoPRACOWNIA CHEMII. Reakcje fotochemiczne (Fiz3)
PRACOWNIA CHEMII Ćwiczenia laboratoryjne dla studentów II roku kierunku Zastosowania fizyki w biologii i medycynie Biofizyka molekularna Projektowanie molekularne i bioinformatyka Reakcje fotochemiczne
Bardziej szczegółowoPRACOWNIA PODSTAW BIOFIZYKI
PRACOWNIA PODSTAW BIOFIZYKI Ćwiczenia laboratoryjne dla studentów III roku kierunku Zastosowania fizyki w biologii i medycynie Biofizyka molekularna Pomiary zaników fluorescencji wybranych barwników (PB16)
Bardziej szczegółowoKolorymetryczne oznaczanie stężenia Fe 3+ metodą rodankową
Kolorymetryczne oznaczanie stężenia Fe 3+ metodą rodankową (opracowanie: Barbara Krajewska) Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z podstawami spektrofotometrii absorpcyjnej w świetle widzialnym (kolorymetrią)
Bardziej szczegółowoLaboratorium 5. Wpływ temperatury na aktywność enzymów. Inaktywacja termiczna
Laboratorium 5 Wpływ temperatury na aktywność enzymów. Inaktywacja termiczna Prowadzący: dr inż. Karolina Labus 1. CZĘŚĆ TEORETYCZNA Szybkość reakcji enzymatycznej zależy przede wszystkim od stężenia substratu
Bardziej szczegółowoBadane związki 1. Kwas 2-(karboksymetylotio)-bursztynowy [2-CMTSA]
6 4.2. Wyniki doświadczeń 4.2.1. Związki modelowe - kwasy alkilotiokarboksylowe Badania zostały przeprowadzone dla wybranych kwasów alkilotiokarboksylowych. Badane związki 1 CH 3 SCH 2 COOH Kwas 2-(metylotio)-etanowy
Bardziej szczegółowoPrzedmiot: Chemia budowlana Zakład Materiałoznawstwa i Technologii Betonu
Przedmiot: Chemia budowlana Zakład Materiałoznawstwa i Technologii Betonu Ćw. 4 Kinetyka reakcji chemicznych Zagadnienia do przygotowania: Szybkość reakcji chemicznej, zależność szybkości reakcji chemicznej
Bardziej szczegółowoELEMENTY ANALIZY INSTRUMENTALNEJ. SPEKTROFOTOMETRII podstawy teoretyczne
ELEMENTY ANALZY NSTRUMENTALNEJ Ćwiczenie 3 Temat: Spektrofotometria UV/ViS SPEKTROFOTOMETR podstawy teoretyczne SPEKTROFOTOMETRA jest techniką instrumentalną, w której do celów analitycznych wykorzystuje
Bardziej szczegółowoKINETYKA INWERSJI SACHAROZY
Dorota Warmińska, Maciej Śmiechowski Katedra Chemii Fizycznej, Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska KINETYKA INWERSJI SACHAROZY Wstęp teoretyczny Kataliza kwasowo-zasadowa Kataliza kwasowo-zasadowa
Bardziej szczegółowoSF5. Spektroskopia absorpcyjna i emisyjna cząsteczek organicznych
SF5 Spektroskopia absorpcyjna i emisyjna cząsteczek organicznych Każda cząsteczka ma charakterystyczny dla siebie układ poziomów energetycznych elektronowych, oscylacyjnych i rotacyjnych, przy czym tych
Bardziej szczegółowoInżynieria Środowiska
ROZTWORY BUFOROWE Roztworami buforowymi nazywamy takie roztwory, w których stężenie jonów wodorowych nie ulega większym zmianom ani pod wpływem rozcieńczania wodą, ani pod wpływem dodatku nieznacznych
Bardziej szczegółowoSpektroskopia Analiza rotacyjna widma cząsteczki N 2. Cel ćwiczenia: Wyznaczenie stałych rotacyjnych i odległości między atomami w cząsteczce N 2
Spektroskopia Analiza rotacyjna widma cząsteczki N 2 Cel ćwiczenia: Wyznaczenie stałych rotacyjnych i odległości między atomami w cząsteczce N 2 w stanach B 2 v=0 oraz X 2 v=0. System B 2 u - X 2 g cząsteczki
Bardziej szczegółowoANALIZA INSTRUMENTALNA
ANALIZA INSTRUMENTALNA TECHNOLOGIA CHEMICZNA STUDIA NIESTACJONARNE Sala 522 ul. Piotrowo 3 Studenci podzieleni są na cztery zespoły laboratoryjne. Zjazd 5 przeznaczony jest na ewentualne poprawy! Możliwe
Bardziej szczegółowoKinetyka reakcji hydrolizy sacharozy katalizowanej przez inwertazę
Kinetyka reakcji hydrolizy sacharozy katalizowanej przez inwertazę Prowadzący: dr hab. inż. Ilona WANDZIK mgr inż. Sebastian BUDNIOK mgr inż. Marta GREC mgr inż. Jadwiga PASZKOWSKA Miejsce ćwiczenia: sala
Bardziej szczegółowoANALIZA SPEKTRALNA I POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE. Instrukcja wykonawcza
ĆWICZENIE 72A ANALIZA SPEKTRALNA I POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE 1. Wykaz przyrządów Spektroskop Lampy spektralne Spektrofotometr SPEKOL Filtry optyczne Suwmiarka Instrukcja wykonawcza 2. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoPOLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ
ZALEŻNOŚĆ STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI OD TEMPERATURY WSTĘP Szybkość reakcji drugiego rzędu: A + B C (1) zależy od stężenia substratów A oraz B v = k [A][B] (2) Gdy jednym z reagentów jest rozpuszczalnik (np.
Bardziej szczegółowoĆwiczenie IX KATALITYCZNY ROZKŁAD WODY UTLENIONEJ
Wprowadzenie Ćwiczenie IX KATALITYCZNY ROZKŁAD WODY UTLENIONEJ opracowanie: Barbara Stypuła Celem ćwiczenia jest poznanie roli katalizatora w procesach chemicznych oraz prostego sposobu wyznaczenia wpływu
Bardziej szczegółowoPracownia Spektroskopii Molekularnej A Wydział Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Semestr zimowy 2010/2011. Widma fluorescencyjne chininy
Pracownia Spektroskopii Molekularnej A Wydział Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. Semestr zimowy 2010/2011 Widma fluorescencyjne chininy Cel Celem ćwiczenia jest zapoznanie się ze zjawiskiem fluorescencji
Bardziej szczegółowoK05 Instrukcja wykonania ćwiczenia
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie punktu izoelektrycznego żelatyny metodą wiskozymetryczną Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Układy
Bardziej szczegółowoRÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH
8 RÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH CEL ĆWICZENIA Wyznaczenie gramorównoważników chemicznych w procesach redoks na przykładzie KMnO 4 w środowisku kwaśnym, obojętnym i zasadowym z zastosowaniem
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO
10 WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO CEL ĆWICZENIA Poznanie podstawowych zagadnień teorii dysocjacji elektrolitycznej i problemów związanych z właściwościami kwasów i zasad oraz
Bardziej szczegółowoSkręcenie wektora polaryzacji w ośrodku optycznie czynnym
WFiIS PRACOWNIA FIZYCZNA I i II Imię i nazwisko: 1.. TEMAT: ROK GRUPA ZESPÓŁ NR ĆWICZENIA ata wykonania: ata oddania: Zwrot do poprawy: ata oddania: ata zliczenia: OCENA Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia
Bardziej szczegółowoK02 Instrukcja wykonania ćwiczenia
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego K2 Instrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie krytycznego stężenia micelizacji (CMC) z pomiarów napięcia powierzchniowego Zakres zagadnień obowiązujących
Bardziej szczegółowoTRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI
Ćwiczenie nr 7 TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z podstawami teorii procesów transportu nieelektrolitów przez błony.
Bardziej szczegółowoWFiIS. Wstęp teoretyczny:
WFiIS PRACOWNIA FIZYCZNA I i II Imię i nazwisko: 1. 2. TEMAT: ROK GRUPA ZESPÓŁ NR ĆWICZENIA Data wykonania: Data oddania: Zwrot do poprawy: Data oddania: Data zliczenia: OCENA Cel ćwiczenia: Wyznaczenie
Bardziej szczegółowoWyznaczanie wydajności kwantowej luminescencji oraz czasu zaniku luminescencji związku koordynacyjnego
Instrukcja do ćwiczeń Wyznaczanie wydajności kwantowej luminescencji oraz czasu zaniku luminescencji związku koordynacyjnego I. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z metodyką pomiarów
Bardziej szczegółowoHYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE
Ćwiczenie 9 semestr 2 HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE Obowiązujące zagadnienia: Hydroliza soli-anionowa, kationowa, teoria jonowa Arrheniusa, moc kwasów i zasad, równania hydrolizy soli, hydroliza wieloetapowa,
Bardziej szczegółowoOznaczanie żelaza i miedzi metodą miareczkowania spektrofotometrycznego
Oznaczanie żelaza i miedzi metodą miareczkowania spektrofotometrycznego Oznaczanie dwóch kationów obok siebie metodą miareczkowania spektrofotometrycznego (bez maskowania) jest możliwe, gdy spełnione są
Bardziej szczegółowoABSORPCYJNA SPEKTROMETRIA ATOMOWA
ABSORPCYJNA SPEKTROMETRIA ATOMOWA Ćwiczenie 1. Badanie wpływu warunków pomiaru na absorbancję oznaczanego pierwiastka Ustalenie składu gazów płomienia i położenia palnika Do dwóch kolbek miarowych o pojemności
Bardziej szczegółowoTemat 7. Równowagi jonowe w roztworach słabych elektrolitów, stała dysocjacji, ph
Temat 7. Równowagi jonowe w roztworach słabych elektrolitów, stała dysocjacji, ph Dysocjacja elektrolitów W drugiej połowie XIX wieku szwedzki chemik S.A. Arrhenius doświadczalnie udowodnił, że substancje
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA
ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA 1. Oznaczanie słabych kwasów w sokach i syropach owocowych metodą miareczkowania konduktometrycznego Celem ćwiczenia jest ilościowe oznaczenie zawartości słabych kwasów w sokach
Bardziej szczegółowo1 Kinetyka reakcji chemicznych
Podstawy obliczeń chemicznych 1 1 Kinetyka reakcji chemicznych Szybkość reakcji chemicznej definiuje się jako ubytek stężenia substratu lub wzrost stężenia produktu w jednostce czasu. ν = c [ ] 2 c 1 mol
Bardziej szczegółowoKatedra Fizyki i Biofizyki instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych dla kierunku Lekarskiego
Ćw. M8 Zjawisko absorpcji i emisji światła w analityce. Pomiar widm absorpcji i stężenia ryboflawiny w roztworach wodnych za pomocą spektrofotometru. Wyznaczanie stężeń substancji w roztworze metodą fluorescencyjną.
Bardziej szczegółowoBadanie kinetyki inwersji sacharozy
Badanie kinetyki inwersji sacharozy Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stałej szybkości, energii aktywacji oraz czynnika przedwykładniczego reakcji inwersji sacharozy. Opis metody: Roztwory
Bardziej szczegółowoKwas HA i odpowiadająca mu zasada A stanowią sprzężoną parę (podobnie zasada B i kwas BH + ):
Spis treści 1 Kwasy i zasady 2 Rola rozpuszczalnika 3 Dysocjacja wody 4 Słabe kwasy i zasady 5 Skala ph 6 Oblicznie ph słabego kwasu 7 Obliczanie ph słabej zasady 8 Przykłady obliczeń 81 Zadanie 1 811
Bardziej szczegółowod[a] = dt gdzie: [A] - stężenie aspiryny [OH - ] - stężenie jonów hydroksylowych - ] K[A][OH
1 Ćwiczenie 7. Wyznaczanie stałej szybkości oraz parametrów termodynamicznych reakcji hydrolizy aspiryny. Chemiczna stabilność leków jest ważnym terapeutycznym problemem W przypadku chemicznej niestabilności
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE B: Oznaczenie zawartości chlorków i chromu (VI) w spoiwach mineralnych
ĆWICZEIE B: znaczenie zawartości chlorków i chromu (VI) w spoiwach mineralnych Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest oznaczenie zawartości rozpuszczalnego w wodzie chromu (VI) w próbce cementu korzystając
Bardziej szczegółowoSKUTECZNOŚĆ IZOLACJI JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI? JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI?
SKUTECZNOŚĆ IZOLACJI Wydajność izolacji- ilość otrzymanego kwasu nukleinowego Efektywność izolacji- jakość otrzymanego kwasu nukleinowego w stosunku do ilości Powtarzalność izolacji- zoptymalizowanie procedury
Bardziej szczegółowoA4.05 Instrukcja wykonania ćwiczenia
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego A4.05 nstrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie współczynników aktywności soli trudno rozpuszczalnej metodą pomiaru rozpuszczalności Zakres zagadnień obowiązujących
Bardziej szczegółowoKinetyka chemiczna jest działem fizykochemii zajmującym się szybkością i mechanizmem reakcji chemicznych w różnych warunkach. a RT.
Ćwiczenie 12, 13. Kinetyka chemiczna. Kinetyka chemiczna jest działem fizykochemii zajmującym się szybkością i mechanizmem reakcji chemicznych w różnych warunkach. Szybkość reakcji chemicznej jest związana
Bardziej szczegółowoJAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI? JAK ZMIERZYĆ ILOŚĆ KWASÓW NUKLEINOWYCH PO IZOLACJI?
Podstawowe miary masy i objętości stosowane przy oznaczaniu ilości kwasów nukleinowych : 1g (1) 1l (1) 1mg (1g x 10-3 ) 1ml (1l x 10-3 ) 1μg (1g x 10-6 ) 1μl (1l x 10-6 ) 1ng (1g x 10-9 ) 1pg (1g x 10-12
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 6. Symulacja komputerowa wybranych procesów farmakokinetycznych z uwzględnieniem farmakokinetyki bezmodelowej
Ćwiczenie 6. Symulacja komputerowa wybranych procesów farmakokinetycznych z uwzględnieniem farmakokinetyki bezmodelowej Celem ćwiczenia jest wyznaczenie podstawowych parametrów farmakokinetycznych paracetamolu
Bardziej szczegółowoPochodna i różniczka funkcji oraz jej zastosowanie do obliczania niepewności pomiarowych
Pochodna i różniczka unkcji oraz jej zastosowanie do obliczania niepewności pomiarowych Krzyszto Rębilas DEFINICJA POCHODNEJ Pochodna unkcji () w punkcie określona jest jako granica: lim 0 Oznaczamy ją
Bardziej szczegółowoSporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości
Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości (opracowanie: Barbara Krajewska) Celem ćwiczenia jest zbadanie właściwości roztworów buforowych. Przygotujemy dwa roztwory buforowe: octanowy
Bardziej szczegółowoLaboratorium Inżynierii Bioreaktorów
Laboratorium Inżynierii Bioreaktorów Ćwiczenie nr 3 Reaktor chemiczny: Wyznaczanie równania kinetycznego oraz charakterystyka reaktorów o działaniu ciągłym (kaskada reaktorów) Cele ćwiczenia: 1 Wyznaczenie
Bardziej szczegółowoĆwiczenie II Roztwory Buforowe
Ćwiczenie wykonać w parach lub trójkach. Ćwiczenie II Roztwory Buforowe A. Sporządzić roztwór buforu octanowego lub amonowego o określonym ph (podaje prowadzący ćwiczenia) Bufor Octanowy 1. Do zlewki wlej
Bardziej szczegółowoSpektroskopia molekularna. Spektroskopia w podczerwieni
Spektroskopia molekularna Ćwiczenie nr 4 Spektroskopia w podczerwieni Spektroskopia w podczerwieni (IR) jest spektroskopią absorpcyjną, która polega na pomiarach promieniowania elektromagnetycznego pochłanianego
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 3 Pomiar równowagi keto-enolowej metodą spektroskopii IR i NMR
Ćwiczenie 3 Pomiar równowagi keto-enolowej metodą spektroskopii IR i NMR 1. Wstęp Związki karbonylowe zawierające w położeniu co najmniej jeden atom wodoru mogą ulegać enolizacji przez przesunięcie protonu
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE 2. Usuwanie chromu (VI) z zastosowaniem wymieniaczy jonowych
ĆWICZENIE 2 Usuwanie chromu (VI) z zastosowaniem wymieniaczy jonowych Część doświadczalna 1. Metody jonowymienne Do usuwania chromu (VI) można stosować między innymi wymieniacze jonowe. W wyniku przepuszczania
Bardziej szczegółowoInstrukcje opracowane przez: dr inż. Urszulę Kucharską dr hab. inż. Joannę Leszczyńską
Instrukcje opracowane przez: dr inż. Urszulę Kucharską dr hab. inż. Joannę Leszczyńską Strona tytułowa skryptu w którym zamieszczona jest treść ćwiczenia SPEKTROFLUORYMETRYCZNA METODA
Bardziej szczegółowoIM21 SPEKTROSKOPIA ODBICIOWA ŚWIATŁA BIAŁEGO
IM21 SPEKTROSKOPIA ODBICIOWA ŚWIATŁA BIAŁEGO Cel ćwiczenia: Zapoznanie się z metodą pomiaru grubości cienkich warstw za pomocą interferometrii odbiciowej światła białego, zbadanie zjawiska pęcznienia warstw
Bardziej szczegółowoKatedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak
Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak ćwiczenie nr Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Charakterystyka
Bardziej szczegółowoPOLITECHNIKA GDAŃSKA
PLITECHIKA GDAŃSKA WYDZIAŁ CHEMICZY KATEDRA TECHLGII CHEMICZEJ Ćwiczenia laboratoryjne CHEMIA I TECHLGIA MATERIAŁÓW BARWYCH SPEKTRFLURYMETRIA GDAŃSK RK 2011 1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie
Bardziej szczegółowoĆw. 5 Absorpcjometria I
Ćw. 5 Absorpcjometria I Absorpcja promieniowania elektromagnetycznego z obszaru widzialnego i nadfioletowego przez atomy i cząsteczki powoduje zmianę ich stanu elektronowego. Zjawiska te moŝna badać za
Bardziej szczegółowoSpektroskopia. Spotkanie pierwsze. Prowadzący: Dr Barbara Gil
Spektroskopia Spotkanie pierwsze Prowadzący: Dr Barbara Gil Temat rozwaŝań Spektroskopia nauka o powstawaniu i interpretacji widm powstających w wyniku oddziaływań wszelkich rodzajów promieniowania na
Bardziej szczegółowodr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG
2. METODY WYZNACZANIA MASY MOLOWEJ POLIMERÓW dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG Politechnika Gdaoska, 2011 r. Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej
Bardziej szczegółowoKREW: 1. Oznaczenie stężenia Hb. Metoda cyjanmethemoglobinowa: Zasada metody:
KREW: 1. Oznaczenie stężenia Hb Metoda cyjanmethemoglobinowa: Hemoglobina i niektóre jej pochodne są utleniane przez K3 [Fe(CN)6]do methemoglobiny, a następnie przekształcane pod wpływem KCN w trwały związek
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 7. Wyznaczanie stałej szybkości oraz parametrów termodynamicznych reakcji hydrolizy aspiryny.
1 Ćwiczenie 7. Wyznaczanie stałej szybkości oraz parametrów termodynamicznych reakcji hydrolizy aspiryny. Chemiczna stabilność leków jest ważnym terapeutycznym problemem W przypadku chemicznej niestabilności
Bardziej szczegółowoPRACOWNIA CHEMII. Kinetyka reakcji chemicznych (Fiz1)
PRACOWNIA CHEMII Ćwiczenia laboratoryjne dla studentów II roku kierunku Zastosowania fizyki w biologii i medycynie Biofizyka molekularna Projektowanie molekularne i bioinformatyka Kinetyka reakcji chemicznych
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK
WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK Cel ćwiczenia:. Wyznaczenie ogniskowej cienkiej soczewki skupiającej.. Wyznaczenie ogniskowej cienkiej soczewki rozpraszającej (za pomocą wcześniej wyznaczonej ogniskowej
Bardziej szczegółowo