Techniki świetlne. Wykład 5. Reakcja światła z materią
|
|
- Patryk Szydłowski
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Techniki świetlne Wykład 5 Reakcja światła z materią Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej Miejsce konsultacji: pokój 18/11 bud. A-1
2 Światło a materia Światło, jako fala elektromagnetyczna, jest samoistnie niewidoczne Obserwator nie dostrzega propagacji fali elektromagnetycznej, ale efekt tej propagacji np. w postaci plamki świetlnej na oświetlonym obiekcie. OMG! Fizyka to jeszcze, czy już filozofia? No tak, w zasadzie wektor natężenia pola elektrycznego czy magnetycznego to abstrakcja Jak zwał, tak zwał faktem jest, że WIDZIMY obiekty które albo wysyłają światło, albo stojąc na drodze fali elektromagnetycznej, jakoś z nią reagują i TO oddziaływanie widzimy! W wyniku napromieniowania światłem pewnych obiektów materialnych staną się one widoczne (= same promieniują?!) a dostrzeganie ich będzie miało cechy fotometryczne (jaskrawość), kolorymetryczne (wrażenie barwy) i geometryczne (kształt = rozkład wielkości fotometrycznych).
3 Światło a materia Światło, padające na powierzchnię ciała materialnego, wywołuje w zetknięciu z nim trzy różne możliwe reakcje: 1) Odbicie; 2) Pochłanianie (absorpcja); 3) Przepuszczanie. Odbicie to zwrot promieniowania przez powierzchnię bez zmiany częstotliwości jego składowych promieniowań monochromatycznych. Pochłanianie (absorpcja) to przemiana energii promienistej w inną formę energii w wyniku wzajemnego oddziaływania z materią. Przepuszczanie to przechodzenie promieniowania poprzez ośrodek bez zmiany częstotliwości jego składowych promieniowań monochromatycznych.
4 Światło a materia W wyniku zarówno odbicia, jak i przepuszczania, może zachodzić rozpraszanie światła zmiana w rozkładzie przestrzennym wiązki promieniowania, odchylanej w wielu kierunkach przez powierzchnię (odbicie) czy ośrodek (przepuszczanie) bez zmiany częstotliwości jego składowych promieniowań monochromatycznych. W wyniku samego przepuszczania z kolei może zachodzić załamanie (czyli refrakcja) światła zmiana kierunku rozchodzenia się promieniowania na skutek zmiany prędkości rozchodzenia się w ośrodku niejednorodnym optycznie albo przejściu przez powierzchnię rozgraniczającą dwa różne (optycznie) ośrodki.
5 Światło a materia Współczynniki charakteryzujące odbicie, pochłanianie i przepuszczanie opisują ilościowo właściwości fotometryczne materii. Właściwości fotometryczne materii zależą od: - Widmowego składu padającego promieniowania; - Sposobu uformowania padającej wiązki promieniowania z uwzględnieniem kąta padania; - Polaryzacji promieniowania; - Temperatury ciała materialnego; - Grubości tego ciała; - Jego stanu powierzchni. Właściwości fotometryczne materii są wykorzystywane w technice świetlnej w celu odpowiedniego formowania brył fotometrycznych źródeł światła i opraw oświetleniowych, ale też w celu nadawania powierzchniom wnętrza (ściany, sufity, lustra) charakteru wtórnych źródeł światła (w wyniku wielokrotnych odbić).
6 Światło a materia Współczynniki charakteryzujące odbicie, pochłanianie i przepuszczanie opisują ilościowo właściwości fotometryczne materii. Współczynnik odbicia to stosunek strumienia świetlnego odbitego do strumienia świetlnego padającego : Współczynnik przepuszczania to stosunek strumienia świetlnego przepuszczonego do strumienia świetlnego padającego : Współczynnik pochłaniania (absorpcji) to stosunek strumienia świetlnego pochłoniętego do strumienia świetlnego padającego :
7 Światło a materia Jeżeli ciało nie ma właściwości fluoryzujących i fosforyzujących*: 1 *Hmm, czym się różni fluorescencja od fluoryzacji? Czemu wtedy powyższe różności nie mają zastosowania? Strumienia wychodzącego może być więcej, niż padającego? A co z zasadą zachowania energii?
8 Światło a materia Ponieważ światło jest mieszaniną promieniowań monochromatycznych wszystkie podane współczynniki są funkcjami długości fali są to widmowe (spektralne) współczynniki odbicia, przepuszczania, pochłaniania: 1 Wartości tych współczynników nie zależą od składu widmowego promieniowania, ale są cechą charakteryzującą dane ciało materialne. Całkowite współczynniki odbicia, przepuszczania bądź pochłaniania można określić dzięki współczynnikom widmowym: d d
9 Światło a materia Materiał (odbicie) (przepuszczanie) (pochłanianie) Szkło przezroczyste 2-4 mm Szkło mleczne 1-3 mm Szkło opalizowane 1-3 mm Tkanina lniana biała Tkanina bawełniana biała Tkanina jedwabna Metale: mosiądz polerowany Metale: stal polerowana Metale: chrom polerowany Farba klejowa biała Farba klejowa brązowa Farba klejowa szara Wyprawa gipsowa Beton Cegła czerwona nowa Cegła czerwona stara Drewno surowe jasne Marmur biały Papier biały drukowy Papier kreślarski
10 Światło a materia Przebieg widmowego współczynnika odbicia wybranych materiałów, stosowanych na odbłyśniki opraw oświetleniowych:
11 Światło a materia Widmowe właściwości odbiciowe też są kształtowane w technice świetlnej! PROBLEM I: żarówki halogenowe Szkło kwarcowe, stosowane na bańki, przepuszczają zarówno promieniowanie widzialne, jak i nadfioletowe trzeba było wymyślić sposób na blokowanie promieniowania UV przez ukształtowanie charakterystyki widmowego współczynnika przepuszczania szkła bańki. PROBLEM II: efekty termiczne koncentrowania wiązki świetlnej w reflektorach Reflektor zwierciadlany (np. aluminiowy) tak samo odbija i koncentruje wiązkę światła widzialnego jak i promieniowania podczerwonego (IR, ponad 780nm), czyli ciepło.
12 Światło a materia PROBLEM II: efekty termiczne koncentrowania wiązki świetlnej w reflektorach cd. Reflektor zwierciadlany (np. aluminiowy) tak samo odbija i koncentruje wiązkę światła widzialnego jak i promieniowania podczerwonego (IR, ponad 780nm), czyli ciepło. Czasami ta koncentracja ciepła jest wykorzystywana: ogrzewanie dystansowe, terapia termiczna. Czasami jest to mocno szkodliwe: reflektory oświetlające obrazy w galerii, lampy na sali operacyjnej czy w gabinecie stomatologicznym. Pomysł na odbłyśniki dichroiczne: odbłyśniki szklane, których wewnętrzna powierzchnia pokryta jest mikroskopijnymi kropkami aluminiowymi o tak dobranej grubości i rozłożeniu, że powłoka ta przepuszcza promieniowanie termiczne a odbija promieniowanie widzialne.
13 Światło a materia PROBLEM II: efekty termiczne koncentrowania wiązki świetlnej w reflektorach cd. Reflektor zwierciadlany (np. aluminiowy) tak samo odbija i koncentruje wiązkę światła widzialnego jak i promieniowania podczerwonego (IR, ponad 780nm), czyli ciepło.
14 Odbicie strumienia świetlnego Ze względu na charakterystyczne cechy geometryczne i fotometryczne można wyróżnić 4 różne charaktery odbicia światła: 1. Odbicie zwierciadlane (kierunkowe); 2. Odbicie równomiernie rozproszone (zgodnie z prawem Lamberta); 3. Odbicie kierunkowo-rozproszone; 4. Odbicie współdrożne.
15 Odbicie zwierciadlane Zjawisko odbicia zwierciadlanego (kierunkowego) ma miejsce wówczas, gdy: a) światło pada na powierzchnię nieprzezroczystą o bardzo dużej gładkości (mikrostrukturalnej) b) światło pada na powierzchnię graniczną, dzielącą dwa ośrodki przezroczyste. Pierwszy przypadek to oczywiście tzw. zwierciadła. Drugi wiąże się z częściowym przepuszczaniem strumienia świetlnego, więc będzie omówiony przy okazji przepuszczania Odbicie zwierciadlane ma pewne cechy charakterystyczne, które opisują zarówno zmiany geometryczne (znane?!) jak i fotometryczne.
16 Odbicie zwierciadlane Odbicie zwierciadlane polega na zmianie kierunku rozchodzenia się światła wynikające ze zjawiska odbicia fal elektromagnetycznych. Prawo odbicia zwierciadlanego dla dowolnego kształtu powierzchni można zapisać w postaci wektorowej: V 2 V 1 2( nˆ V1 ) nˆ gdzie n(n x, n y, n z ) to wektor normalny do powierzchni w punkcie odbicia.
17 Odbicie zwierciadlane Odbicie wiązki świetlnej od powierzchni zwierciadlanej może skutkować zmianą rozwartości tej wiązki.
18 Odbicie zwierciadlane Zmiana parametrów fotometrycznych charakteryzujących wiązkę odbitą od zwierciadła: Jeżeli powierzchnia zwierciadlana a dokładniej: małe otoczenie jednego jej punktu zostanie oświetlona wiązką świetlną, scharakteryzowaną parametrami fotometrycznymi: strumieniem świetlnym, światłością I oraz luminancją L, to w wyniku odbicia zwierciadlanego od tego punktu wiązka odbita, niezmieniona pod względem geometrycznym, charakteryzować się będzie odpowiednimi parametrami pomniejszonymi w skali współczynnika odbicia: I L I 1 2 L 1 Ale wymiar kątowy wiązki odbitej się zmienia Tym niemniej, można mówić wciąż o proporcji strumienia świetlnego i w jakimś sensie o proporcji luminancji.
19 Odbicie zwierciadlane Połyskiwanie materiałów gładkich, takich jak szkło, woda, metale, plastiki, to tak naprawdę obserwacja przez oko odbić przedmiotów o dużej luminancji, znajdujących się w otoczeniu powierzchni lustrzanych. Na powierzchni zwierciadlanej tworzy się obraz całej półprzestrzeni otaczającej zwierciadło, ale najłatwiej dostrzega się obrazy źródeł światła o dużej luminancji. Tę część powierzchni lustra, na której utworzony jest obraz pozorny źródła światła, nazywa się w literaturze figurą jasnych punktów (FJP).
20 Odbicie zwierciadlane W przypadku zwierciadła płaskiego, obraz pozorny źródła światła ma oczywiście wymiary identyczne jak rzeczywiste źródło. Na powierzchni wypukłej obraz pozorny źródła jest mniejszy. Te wszystkie błyski powierzchni metalicznych i nie tylko to po prostu obrazy (bardzo pomniejszone, więc geometrycznie nieobserwowalne ) źródeł o dużej luminancji włącznie z błyskiem w oku, który najczęściej jest odbiciem światła słonecznego W przypadku powierzchni wklęsłej powstaje na niej powiększony wielokrotnie obraz źródła światła (ale pod warunkiem, że je się odpowiednio względem tej powierzchni umieści!). Na tej zasadzie skonstruowane są reflektory: obraz małego żarnika źródła zajmuje całą powierzchnię zwierciadła, co skutkuje wzmocnieniem światłości źródła.
21 Odbicie zwierciadlane Pozornym obrazem źródła światła na powierzchni odbijającej kierunkowo jest figura o bardzo dużej luminancji (stąd ta nazwa figura jasnych punktów ) i kształcie, który jest bardzo wrażliwy na zmianę kierunku obserwacji. Wielkość, kształt i położenie FJP zależy od: - kształtu przestrzennego i wielkości powierzchni zwierciadła; - kształtu, wielkości i położenia bryły świecącej w stosunku do powierzchni odbijającej; - kierunku, dla którego FJP jest określane. Z powodu dużej wrażliwości na zmiany parametrów układu optycznego FJP może być używana jako jego jednoznaczna identyfikacja można kontrolować dokładność wykonania układu optycznego zwierciadło-źródło przez porównanie rzeczywistego obrazu FJP z teoretycznym kształtem, obliczonym dla modelu matematycznego (teraz: numerycznie).
22 Odbicie równomierne rozproszone Inaczej: lambertowskie. CZEMU? W wyniku odbicia równomiernie rozproszonego wiązka promieni oświetlających przekształca się geometrycznie tak, że po odbiciu rozprasza się w całą półprzestrzeń dostępną z punktu odbicia. Właściwość ta jest niezależna od kierunku padania wiązki oświetlającej! O własnościach odbicia równomiernie rozproszonego (dyfuzyjnego) decyduje stopień chropowatości powierzchni oceniany w skali mikro. Decydujące znaczenie ma proporcja długości fali świetlnej do wymiaru pojedynczych zniekształceń powierzchni.
23 Odbicie równomierne rozproszone Najważniejszą cechą odbicia lambertowskiego jest stała luminancja powierzchni L()=const wynika to z faktu, że światłość wiązki odbitej oraz pole powierzchni pozornej ciała odbijającego zmieniają się tak samo: I IMAX cos Charakter odbicia strumienia świetlnego w tym przypadku powoduje poza tym, że luminancję elementu powierzchni odbijającej można powiązać z natężeniem oświetlenia na niej (mierzoną!) prostą proporcją: L E
24 Zależność: Odbicie równomierne rozproszone L E może być pomocna w wyznaczaniu wartości współczynnika odbicia. Wystarczy zmierzyć luminancję (i to teoretycznie z dowolnego kierunku!) i natężenie oświetlenia w tym samym miejscu powierzchni. Jeżeli jeszcze z równań definicyjnych określimy związek natężenia oświetlenia, pochodzące od nieskończenie wielkiej płaszczyzny jako: to współczynnik odbicia będzie można zmierzyć jako: E / E E L W ten sposób można np. zmierzyć współczynnik odbicia materiału, którego nie można przenieść do laboratorium, np. starego muru zamku, który chcemy oświetlić.
25 Odbicie kierunkowo-rozproszone Dwa poprzednie przypadki opisywały pewna idealizację stanu faktycznego w rzeczywistości, odbicie posiada obie cechy: kierunkową i równomiernie rozproszoną w różnych proporcjach. Rozpoznawalną wizualnie cechą odbicia kierunkowo-rozproszonego jest pewien stopień połyskliwości próbki materiału, zależny od kąta obserwacji. Rozpoznawalną cechą fotometryczną odbicia kierunkowo-rozproszonego jest kształt brył fotometrycznej (przestrzennego rozsyłu światłości).
26 Odbicie kierunkowo-rozproszone Niezależnie od tego, który rodzaj odbicia ma przewagę, wykres rozsyłu strumienia świetlnego jest zwykle na tyle skomplikowaną krzywą, że nie spotyka się prób jej opisu analitycznego, które przydałyby się w obliczeniach fotometrycznych Nawet całkowity współczynnik odbicia może się dla takiego odbicia zmieniać! Tym niemniej, stosuje się metody wykorzystujące superpozycję odbicia kierunkowego i rozproszonego głównie dla celów oszacowań.
27 Odbicie kierunkowo-rozproszone Wykres światłości wiązki odbitej od próbki kierunkowo-rozpraszającej nie jest podstawowym zapisem graficznym właściwości fotometrycznych materiałów. Znacznie częściej używa się wykresu luminancji próbki w funkcji kąta obserwacji jest to tzw. wykres wskaźnikowy rozpraszania. Graficznie, w postaci względnej, pokazuje on, jak zmienia się luminancja próbki. DEFINICJA: Wskaźnikowa rozpraszania (krzywa luminancji względnej) jest to zależność luminancji powierzchni odbijającej od kąta obserwacji, odniesiona do luminancji maksymalnej, w funkcji kąta obserwacji próbki, dla określonego kąta jej oświetlenia.
28 Odbicie kierunkowo-rozproszone Wskaźnikowa rozpraszania podawana jest zawsze w postaci graficznej, ponieważ nie ma praktycznej możliwości jej zapisu za pomocą wzoru analitycznego. Wykresy tej krzywej podaje się zarówno we współrzędnych biegunowych jak i kartezjańskich a obliczenia luminancji bezwzględnej w danym kierunku przeprowadza się w sposób graficzny bądź numeryczny.
29 Odbicie współdrożne Odbicie współdrożne (powrotne) to taki charakter odbicia strumienia świetlnego, w wyniku którego równoległa wiązka światła oświetlającego próbkę jest zawracana w kierunku, z którego nastąpiło oświetlanie, w znacznym zakresie kątów oświetlenia tej próbki. Jest to specyficzna odmiana odbicia kierunkowego, która wynika zarówno z gładkiej mikrostruktury próbki, jak i z jej ukształtowania w skali pośredniej pomiędzy mikro a makro. PRZYKŁADY: - odbicie od kropelek deszczu na płaskiej powierzchni (każda z kropelek daje malutki obraz źródła światła, niezależnie od kierunku obserwacji (przynajmniej w pewnym kącie ); - światła odblaskowe samochodów (specjalnie tak zrobione!).
30 Odbicie współdrożne W efekcie odbicia współdrożnego obserwuje się tak intensywne odbicie, że powstaje wrażenie samoświecenia oświetlanej powierzchni. Zjawisko powstawania odbicia powrotnego opiera się na takiej konfiguracji geometrycznej powierzchni odbijającej, która umożliwia dwukrotne odbicie każdego promienia świetlnego padającego i to w taki sposób, aby promień opuszczający powierzchnię miał kierunek zbliżony do kierunku promienia oświetlającego.
31 Odbicie współdrożne Ilościowo odbicie współdrożne jest charakteryzowane przez następujące parametry, wyrażające skuteczność zamiany światła oświetlającego na światło odbite w kierunkach obserwacji, dla określonego zakresu kątów oświetlenia: - Współczynnik odblasku R (motoryzacja: CIL) - Gęstość powierzchniowa współczynnika odblasku R - Współczynnik luminacji powrotnej R L. R E I R' R A RL E L I światłość powierzchni odblaskowej w kierunku obserwacji; E natężenie oświetlenia na powierzchni odblaskowej w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku oświetlenia L luminancja powierzchni odblaskowej w kierunku obserwacji; A pole powierzchni odbijającej.
32 Kolorymetryczne cechy odbicia strumienia świetlnego Odbicie zwierciadlane jest zawsze nieselektywne rozkład widmowy światła odbitego ma jest taki sam jak światła padającego. Odbicie dyfuzyjne (rozproszeniowe) może być widmowo selektywne bądź nieselektywne tak naprawdę, widzenie barwnych przedmiotów jest właśnie skutkiem odbicia dyfuzyjnego, a próbka materiału nabiera barwy, która wynika zarówno z rozkładu widmowego światła oświetlającego, jak i rozkładu widmowego współczynnika odbicia. Odbicie kierunkowo-rozproszone jest równocześnie selektywne i aselektywne w kierunkach, w których dominują cechy odbicia zwierciadlanego, jest ono aselektywne, w pozostałych wykazuje cechy oświetlenia dyfuzyjnego, czyli selektywne.
33 Kolorymetryczne cechy odbicia strumienia świetlnego Odbicie dyfuzyjne (rozproszeniowe) może być widmowo selektywne bądź nieselektywne tak naprawdę, widzenie barwnych przedmiotów jest właśnie skutkiem odbicia dyfuzyjnego, a próbka materiału nabiera barwy, która wynika zarówno z rozkładu widmowego światła oświetlającego, jak i rozkładu widmowego współczynnika odbicia.
34 Przepuszczanie i pochłanianie strumienia świetlnego Ze względu na przepuszczanie światła, oświetlone materiały dzielimy na: 1) Materiały nieprzeświecalne nie przepuszczają strumienia świetlnego. I już. Ale może się zdarzyć, że (jeśli np. próbka jest zbyt cienka a ilość światła zbyt duża) coś tam przejdzie 2) Materiały przeświecalne przepuszczają strumień świetlny głównie w sposób rozproszony (np. matowe szkło). Oznacza to rozmazanie obrazu kształtu przedmiotu (źródła światła) oglądanego przez płytkę z takiego materiału. 3) Materiały przezroczyste przepuszczają strumień świetlny w sposób kierunkowy. Widok obiektów przez płytkę z takiego materiału nie zmienia ich obrazu, w sensie ostrości, kształtu, ale może ulec zmianie skład widmowy promieniowania (filtry transparentne).
35 Przepuszczanie i pochłanianie strumienia świetlnego Przepuszczanie kierunkowe zmienia cechy wiązki świetlnej: - zmieniać się mogą parametry fotometryczne wiązki; - dochodzi do załamania światła i częściowego odbicia na powierzchni granicznej; - część strumienia świetlnego ulega pochłonięciu; - może zmienić się barwa wiązki; - wiązka może ulec rozszczepieniu. 1) Załamanie światła znakomicie znane
36 Przepuszczanie i pochłanianie strumienia świetlnego Przepuszczanie kierunkowe: częściowe odbicie światła na powierzchni granicznej. no i całkowite wewnętrzne odbicie!
37 Przepuszczanie i pochłanianie strumienia świetlnego Przepuszczanie kierunkowe: częściowe pochłonięcie strumienia świetlnego. Pochłanialność właściwa jest to stosunek jednostkowego ubytku strumienia świetlnego do jednostkowej drogi przebytej w ośrodku. a a d dx Można pokazać, że: ax e x l 0 l x albo: 0
38 Przepuszczanie i pochłanianie strumienia świetlnego Przepuszczanie równomiernie rozproszone: I IMAX cos L E
39 Przepuszczanie i pochłanianie strumienia świetlnego Przepuszczanie kierunkowo-rozproszone: Parametry charakteryzujące przepuszczanie kierunkowo-rozproszone: - Krzywa światłości światła przepuszczonego (rys. lewy powyżej); - Wskaźnik rozpraszania; - Stopień rozpraszania γ; I40 - Kąt połówkowy luminancji (rys. prawy). I0
OCENA PRZYDATNOŚCI FARBY PRZEWIDZIANEJ DO POMALOWANIA WNĘTRZA KULI ULBRICHTA
OCENA PRZYDATNOŚCI FARBY PRZEWIDZIANEJ DO POMALOWANIA WNĘTRZA KULI ULBRICHTA Przemysław Tabaka e-mail: przemyslaw.tabaka@.tabaka@wp.plpl POLITECHNIKA ŁÓDZKA Instytut Elektroenergetyki WPROWADZENIE Całkowity
Bardziej szczegółowoGrupa: Elektrotechnika, Studia stacjonarne, II stopień, sem. 1. wersja z dn Laboratorium Techniki Świetlnej
Grupa: Elektrotechnika, Studia stacjonarne, II stopień, sem. 1. wersja z dn. 29.03.2016 aboratorium Techniki Świetlnej Ćwiczenie nr 5. TEMAT: POMIAR UMIACJI MATERIAŁÓW O RÓŻYCH WŁASOŚCIACH FOTOMETRYCZYCH
Bardziej szczegółowoPRZEGLĄD SPOSOBÓW OKREŚLANIA WŁAŚCIWOŚCI ŚWIATŁOTECHNICZNYCH MATERIAŁÓW ODBŁYŚNIKOWYCH
PRZEGLĄD SPOSOBÓW OKREŚLANIA WŁAŚCIWOŚCI ŚWIATŁOTECHNICZNYCH MATERIAŁÓW ODBŁYŚNIKOWYCH Przemysław Tabaka Instytut Elektroenergetyki Politechniki Łódzkiej Streszczenie: W artykule przedstawiono wielkości
Bardziej szczegółowoPodstawy fizyki wykład 8
Podstawy fizyki wykład 8 Dr Piotr Sitarek Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr Optyka geometryczna Polaryzacja Odbicie zwierciadła Załamanie soczewki Optyka falowa Interferencja Dyfrakcja światła D.
Bardziej szczegółowoTechniki świetlne. Wykład 6
Techniki świetlne Wykład 6 Kształtowanie przestrzennego rozsyłu strumienia świetlnego przez oprawy oświetleniowe Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów
Bardziej szczegółowoOptyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka).
Optyka geometryczna Optyka stanowi dział fizyki, który zajmuje się światłem (także promieniowaniem niewidzialnym dla ludzkiego oka). Założeniem optyki geometrycznej jest, że światło rozchodzi się jako
Bardziej szczegółowoTEMAT: POMIAR LUMINANCJI MATERIAŁÓW O RÓśNYCH WŁAŚCIWOŚCIACH FOTOMETRYCZNYCH
Grupa: Elektrotechnika, Studia stacjonarne, II stopień, sem. 1. wersja z dn. 18.03.2011 aboratorium Techniki Świetlnej Ćwiczenie nr 2. TEMAT: POMIAR UMIACJI MATERIAŁÓW O RÓśYCH WŁAŚCIWOŚCIACH FOTOMETRYCZYCH
Bardziej szczegółowoPODSTAWY BARWY, PIGMENTY CERAMICZNE
PODSTAWY BARWY, PIGMENTY CERAMICZNE Barwa Barwą nazywamy rodzaj określonego ilościowo i jakościowo (długość fali, energia) promieniowania świetlnego. Głównym i podstawowym źródłem doznań barwnych jest
Bardziej szczegółowoPOMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
POMIARY OPTYCZNE Wykład Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej Pokój 8/ bud. A- http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/ OPTYKA GEOMETRYCZNA Codzienne obserwacje: światło
Bardziej szczegółowoFalowa natura światła
Falowa natura światła Christiaan Huygens Thomas Young James Clerk Maxwell Światło jest falą elektromagnetyczną Barwa światło zależy od jej długości (częstości). Optyka geometryczna Optyka geometryczna
Bardziej szczegółowoĆwiczenie Nr 11 Fotometria
Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski Chorzów 2018 r. Ćwiczenie Nr 11 Fotometria Zagadnienia: fale elektromagnetyczne, fotometria, wielkości i jednostki fotometryczne, oko. Wstęp Radiometria (fotometria
Bardziej szczegółowo17. Który z rysunków błędnie przedstawia bieg jednobarwnego promienia światła przez pryzmat? A. rysunek A, B. rysunek B, C. rysunek C, D. rysunek D.
OPTYKA - ĆWICZENIA 1. Promień światła padł na zwierciadło tak, że odbił się od niego tworząc z powierzchnią zwierciadła kąt 30 o. Jaki był kąt padania promienia na zwierciadło? A. 15 o B. 30 o C. 60 o
Bardziej szczegółowo- 1 - OPTYKA - ĆWICZENIA
- 1 - OPTYKA - ĆWICZENIA 1. Promień światła padł na zwierciadło tak, że odbił się od niego tworząc z powierzchnią zwierciadła kąt 30 o. Jaki był kąt padania promienia na zwierciadło? A. 15 o B. 30 o C.
Bardziej szczegółowoWykład 17: Optyka falowa cz.2.
Wykład 17: Optyka falowa cz.2. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Interferencja w cienkich warstwach Załamanie
Bardziej szczegółowoPDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdffactory
gdzie: vi prędkość fali w ośrodku i, n1- współczynnik załamania światła ośrodka 1, n2- współczynnik załamania światła ośrodka 2. Załamanie (połączone z częściowym odbiciem) promienia światła na płaskiej
Bardziej szczegółowoDr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska
Podstawy fizyki Wykład 11 Dr Piotr Sitarek Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska D. Halliday, R. Resnick, J.Walker: Podstawy Fizyki, tom 3, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 2003. K.Sierański, K.Jezierski,
Bardziej szczegółowoĆwiczenie: "Zagadnienia optyki"
Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki" Opracowane w ramach projektu: "Wirtualne Laboratoria Fizyczne nowoczesną metodą nauczania realizowanego przez Warszawską Wyższą Szkołę Informatyki. Zakres ćwiczenia: 1.
Bardziej szczegółowoTechniki świetlne. Wykład 4. Obliczenia podstawowych wielkości fotometrycznych
Techniki świetlne Wykład 4 Obliczenia podstawowych wielkości fotometrycznych Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej
Bardziej szczegółowoDzień dobry. Miejsce: IFE - Centrum Kształcenia Międzynarodowego PŁ, ul. Żwirki 36, sala nr 7
Dzień dobry BARWA ŚWIATŁA Przemysław Tabaka e-mail: przemyslaw.tabaka@.tabaka@wp.plpl POLITECHNIKA ŁÓDZKA Instytut Elektroenergetyki Co to jest światło? Światło to promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie
Bardziej szczegółowoZwierciadło kuliste stanowi część gładkiej, wypolerowanej powierzchni kuli. Wyróżniamy zwierciadła kuliste:
Fale świetlne Światło jest falą elektromagnetyczną, czyli rozchodzącymi się w przestrzeni zmiennymi i wzajemnie przenikającymi się polami: elektrycznym i magnetycznym. Szybkość światła w próżni jest największa
Bardziej szczegółowoWłasności optyczne materii. Jak zachowuje się światło w zetknięciu z materią?
Własności optyczne materii Jak zachowuje się światło w zetknięciu z materią? Właściwości optyczne materiału wynikają ze zjawisk: Absorpcji Załamania Odbicia Rozpraszania Własności elektrycznych Refrakcja
Bardziej szczegółowoOP6 WIDZENIE BARWNE I FIZYCZNE POCHODZENIE BARW W PRZYRODZIE
OP6 WIDZENIE BARWNE I FIZYCZNE POCHODZENIE BARW W PRZYRODZIE I. Wymagania do kolokwium: 1. Fizyczne pojęcie barwy. Widmo elektromagnetyczne. Związek między widmem światła i wrażeniem barwnym jakie ono
Bardziej szczegółowoZaznacz prawdziwą odpowiedź: Fale elektromagnetyczne do rozchodzenia się... ośrodka materialnego A. B.
Imię i nazwisko Pytanie 1/ Zaznacz właściwą odpowiedź: Fale elektromagnetyczne są falami poprzecznymi podłużnymi Pytanie 2/ Zaznacz prawdziwą odpowiedź: Fale elektromagnetyczne do rozchodzenia się... ośrodka
Bardziej szczegółowoOptyka 2012/13 powtórzenie
strona 1 Imię i nazwisko ucznia Data...... Klasa... Zadanie 1. Słońce w ciągu dnia przemieszcza się na niebie ze wschodu na zachód. W którym kierunku obraca się Ziemia? Zadanie 2. Na rysunku przedstawiono
Bardziej szczegółowoPrawa optyki geometrycznej
Optyka Podstawowe pojęcia Światłem nazywamy fale elektromagnetyczne, o długościach, na które reaguje oko ludzkie, tzn. 380-780 nm. O falowych własnościach światła świadczą takie zjawiska, jak ugięcie (dyfrakcja)
Bardziej szczegółowoUwzględniając związek między okresem fali i jej częstotliwością T = prędkość fali można obliczyć z zależności:
1. Fale elektromagnetyczne. Światło. Fala elektromagnetyczna to zaburzenie pola elektromagnetycznego rozprzestrzeniające się w przestrzeni ze skończoną prędkością i unoszące energię. Fale elektromagnetyczne
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..
Nazwisko... Data... Nr na liście... Imię... Wydział... Dzień tyg.... Godzina... Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa Początkowa wartość kąta 0.. 1 25 49 2 26 50 3 27 51 4 28 52 5 29 53 6 30 54
Bardziej szczegółowoOpis matematyczny odbicia światła od zwierciadła kulistego i przejścia światła przez soczewki.
Opis matematyczny odbicia światła od zwierciadła kulistego i przejścia światła przez soczewki. 1. Równanie soczewki i zwierciadła kulistego. Z podobieństwa trójkątów ABF i LFD (patrz rysunek powyżej) wynika,
Bardziej szczegółowoFala elektromagnetyczna o określonej częstotliwości ma inną długość fali w ośrodku niż w próżni. Jako przykłady policzmy:
Rozważania rozpoczniemy od ośrodków jednorodnych. W takich ośrodkach zależność między indukcją pola elektrycznego a natężeniem pola oraz między indukcją pola magnetycznego a natężeniem pola opisana jest
Bardziej szczegółowoMateriały pomocnicze 14 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej
Materiały pomocnicze 4 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej. Zwierciadło płaskie. Zwierciadło płaskie jest najprostszym przyrządem optycznym. Jest to wypolerowana płaska powierzchnia
Bardziej szczegółowoI. PROMIENIOWANIE CIEPLNE
I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE - lata '90 XIX wieku WSTĘP Widmo promieniowania elektromagnetycznego zakres "pokrycia" różnymi rodzajami fal elektromagnetycznych promieniowania zawartego w danej wiązce. rys.i.1.
Bardziej szczegółowoSPRAWDZIAN NR Na zwierciadło sferyczne padają dwa promienie światła równoległe do osi optycznej (rysunek).
SPRAWDZIAN NR 1 JOANNA BOROWSKA IMIĘ I NAZWISKO: KLASA: GRUPA A 1. Na zwierciadło sferyczne padają dwa promienie światła równoległe do osi optycznej (rysunek). Dokończ zdanie. Wybierz stwierdzenie A albo
Bardziej szczegółowoWprowadzenie do technologii HDR
Wprowadzenie do technologii HDR Konwersatorium 2 - inspiracje biologiczne mgr inż. Krzysztof Szwarc krzysztof@szwarc.net.pl Sosnowiec, 5 marca 2018 1 / 26 mgr inż. Krzysztof Szwarc Wprowadzenie do technologii
Bardziej szczegółowoOptyka. Wykład IX Krzysztof Golec-Biernat. Optyka geometryczna. Uniwersytet Rzeszowski, 13 grudnia 2017
Optyka Wykład IX Krzysztof Golec-Biernat Optyka geometryczna Uniwersytet Rzeszowski, 13 grudnia 2017 Wykład IX Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 16 Plan Dyspersja chromatyczna Przybliżenie optyki geometrycznej
Bardziej szczegółowoŚWIATŁO I JEGO ROLA W PRZYRODZIE
ŚWIATŁO I JEGO ROLA W PRZYRODZIE I. Optyka geotermalna W tym rozdziale poznasz właściwości światła widzialnego, prawa rządzące jego rozchodzeniem się w przestrzeni oraz sposoby wykorzystania tych praw
Bardziej szczegółowoWYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI
WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III Drgania i fale mechaniczne Wymagania na stopień dopuszczający obejmują treści niezbędne dla dalszego kształcenia oraz użyteczne w pozaszkolnej działalności ucznia.
Bardziej szczegółowoBARWA. Barwa postrzegana opisanie cech charakteryzujących wrażenie, jakie powstaje w umyśle;
BARWA Barwa postrzegana opisanie cech charakteryzujących wrażenie, jakie powstaje w umyśle; Barwa psychofizyczna scharakteryzowanie bodźców świetlnych, wywołujących wrażenie barwy; ODRÓŻNIENIE BARW KOLORYMETR
Bardziej szczegółowo- pozorny, czyli został utworzony przez przedłużenia promieni świetlnych.
Zjawisko odbicia Zgodnie z zasadą Fermata światło zawsze wybiera taką drogę między dwoma punktami, aby czas potrzebny na jej przebycie był najkrótszy (dla ścisłości: lub najdłuższy). Konsekwencją tego
Bardziej szczegółowoFale elektromagnetyczne w dielektrykach
Fale elektromagnetyczne w dielektrykach Ryszard J. Barczyński, 2016 Politechnika Gdańska, Wydział FTiMS, Katedra Fizyki Ciała Stałego Materiały dydaktyczne do użytku wewnętrznego Krótka historia odkrycia
Bardziej szczegółowoAnimowana grafika 3D. Opracowanie: J. Kęsik.
Animowana grafika 3D Opracowanie: J. Kęsik kesik@cs.pollub.pl Powierzchnia obiektu 3D jest renderowana jako czarna jeżeli nie jest oświetlana żadnym światłem (wyjątkiem są obiekty samoświecące) Oświetlenie
Bardziej szczegółowo7. Wyznaczanie poziomu ekspozycji
7. Wyznaczanie poziomu ekspozycji Wyznaczanie poziomu ekspozycji w przypadku promieniowania nielaserowego jest bardziej złożone niż w przypadku promieniowania laserowego. Wynika to z faktu, że pracownik
Bardziej szczegółowoZałamanie na granicy ośrodków
Załamanie na granicy ośrodków Gdy światło napotyka na granice dwóch ośrodków przezroczystych ulega załamaniu tak jak jest to przedstawione na rysunku obok. Dla każdego ośrodka przezroczystego istnieje
Bardziej szczegółowopobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego - http://fizyka.dk - zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura
12. Fale elektromagnetyczne zadania z arkusza I 12.5 12.1 12.6 12.2 12.7 12.8 12.9 12.3 12.10 12.4 12.11 12. Fale elektromagnetyczne - 1 - 12.12 12.20 12.13 12.14 12.21 12.22 12.15 12.23 12.16 12.24 12.17
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki światłowodowej. Ćwiczenie 3. Światłowodowy, odbiciowy sensor przesunięcia
Laboratorium techniki światłowodowej Ćwiczenie 3. Światłowodowy, odbiciowy sensor przesunięcia Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 2006 1. Wprowadzenie
Bardziej szczegółowoSzczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.
Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową. Lekcja organizacyjna. Omówienie programu nauczania i przypomnienie wymagań przedmiotowych Tytuł rozdziału
Bardziej szczegółowoFala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu
Ruch falowy Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu Fala rozchodzi się w przestrzeni niosąc ze sobą energię, ale niekoniecznie musi
Bardziej szczegółowoZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II
ZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II Piotr Ludwikowski XI. POLE MAGNETYCZNE Lp. Temat lekcji Wymagania konieczne i podstawowe. Uczeń: 43 Oddziaływanie
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej
Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej Wprowadzenie Światło widzialne jest to promieniowanie elektromagnetyczne (zaburzenie poła elektromagnetycznego rozchodzące
Bardziej szczegółowoFotometria i kolorymetria
6. Specjalne pomiary świetlne (pomiary w kuli Ulbrichta; pomiar współczynnika luminancji; pomiary przepuszczalności; pomiary świetlne projektorów). Fotometria fotograficzna. http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/
Bardziej szczegółowoFotometria i kolorymetria
7. Specjalne pomiary świetlne (pomiary w kuli Ulbrichta; pomiar współczynnika luminancji; pomiary przepuszczalności; pomiary świetlne projektorów); Fotometria fotograficzna http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/
Bardziej szczegółowoOptyka geometryczna - 2 Tadeusz M.Molenda Instytut Fizyki, Uniwersytet Szczeciński. Zwierciadła niepłaskie
Optyka geometryczna - 2 Tadeusz M.Molenda Instytut Fizyki, Uniwersytet Szczeciński Zwierciadła niepłaskie Obrazy w zwierciadłach niepłaskich Obraz rzeczywisty zwierciadło wklęsłe Konstrukcja obrazu w zwierciadłach
Bardziej szczegółowoWykład FIZYKA II. 7. Optyka geometryczna. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak
Wykład FIZYKA II 7. Optyka geometryczna Instytut Fizyki Politechniki Wrocławskiej http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/ WSPÓŁCZYNNIK ZAŁAMANIA Współczynnik załamania ośrodka opisuje zmianę prędkości fali
Bardziej szczegółowoFizyka elektryczność i magnetyzm
Fizyka elektryczność i magnetyzm W5 5. Wybrane zagadnienia z optyki 5.1. Światło jako część widma fal elektromagnetycznych. Fale elektromagnetyczne, które współczesny człowiek potrafi wytwarzać, i wykorzystywać
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT
Laboratorium techniki laserowej Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 006 1.Wstęp Rozwój techniki optoelektronicznej spowodował poszukiwania nowych materiałów
Bardziej szczegółowoWydajność konwersji energii słonecznej:
Wykład II E we Wydajność konwersji energii słonecznej: η = E wy E we η całkowite = η absorpcja η kreacja η dryft/dyf η separ η zbierania E wy Jednostki fotometryczne i energetyczne promieniowania elektromagnetycznego
Bardziej szczegółowoOptyka geometryczna MICHAŁ MARZANTOWICZ
Optyka geometryczna Optyka geometryczna światło jako promień, opis uproszczony Optyka falowa światło jako fala, opis pełny Fizyka współczesna: światło jako cząstka (foton), opis pełny Optyka geometryczna
Bardziej szczegółowoSoczewkami nazywamy ciała przeźroczyste ograniczone dwoma powierzchniami o promieniach krzywizn R 1 i R 2.
Optyka geometryczna dla soczewek Autorzy: Zbigniew Kąkol, Piotr Morawski Soczewkami nazywamy ciała przeźroczyste ograniczone dwoma powierzchniami o promieniach krzywizn R i R 2. Nasze rozważania własności
Bardziej szczegółowoOświetlenie obiektów 3D
Synteza i obróbka obrazu Oświetlenie obiektów 3D Opracowanie: dr inż. Grzegorz Szwoch Politechnika Gdańska Katedra Systemów Multimedialnych Rasteryzacja Spłaszczony po rzutowaniu obraz siatek wielokątowych
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA KATEDRA ZARZĄDZANIA PRODUKCJĄ Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: MATEMATYKA Z ELEMENTAMI FIZYKI Kod przedmiotu: ISO73; INO73 Ćwiczenie Nr Wyznaczanie współczynnika
Bardziej szczegółowoFotometria i kolorymetria
12. (współrzędne i składowe trójchromatyczne promieniowania monochromatycznego; układ bodźców fizycznych RGB; krzywa barw widmowych; układ barw CIE 1931 (XYZ); alychne; układy CMY i CMYK). http://www.if.pwr.wroc.pl/~wozniak/
Bardziej szczegółowo- Strumień mocy, który wpływa do obszaru ograniczonego powierzchnią A ( z minusem wpływa z plusem wypływa)
37. Straty na histerezę. Sens fizyczny. Energia dostarczona do cewki ferromagnetykiem jest znacznie większa od energii otrzymanej. Energia ta jest tworzona w ferromagnetyku opisanym pętlą histerezy, stąd
Bardziej szczegółowoProblemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.
. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła. Rozwiązywanie zadań wykorzystujących poznane prawa I LO im. Stefana Żeromskiego w Lęborku 27 luty 2012 Dyfrakcja światła laserowego
Bardziej szczegółowoTemat: WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ
STUDIA NIESTACJONARNE I STOPNIA, wersja z dn. 15.10.018 KIERUNEK ELEKTROTECHNIKA, SEM.5 Podstawy Techniki Świetlnej Laboratorium Ćwiczenie nr 4 Temat: WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ
Bardziej szczegółowoJan Drzymała ANALIZA INSTRUMENTALNA SPEKTROSKOPIA W ŚWIETLE WIDZIALNYM I PODCZERWONYM
Jan Drzymała ANALIZA INSTRUMENTALNA SPEKTROSKOPIA W ŚWIETLE WIDZIALNYM I PODCZERWONYM Światło słoneczne jest mieszaniną fal o różnej długości i różnego natężenia. Tylko część promieniowania elektromagnetycznego
Bardziej szczegółowoTemat ćwiczenia. Pomiary oświetlenia
POLITECHNIKA ŚLĄSKA W YDZIAŁ TRANSPORTU Temat ćwiczenia Pomiary oświetlenia Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodami pomiaru natęŝenia oświetlenia oraz wyznaczania poŝądanej wartości
Bardziej szczegółowoOPTYKA W INSTRUMENTACH GEODEZYJNYCH
OPTYKA W INSTRUMENTACH GEODEZYJNYCH Prawa Euklidesa: 1. Promień padający i odbity znajdują się w jednej płaszczyźnie przechodzącej przez prostopadłą wystawioną do powierzchni zwierciadła w punkcie odbicia.
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM OPTYKA GEOMETRYCZNA I FALOWA
LABORATORIUM OPTYKA GEOMETRYCZNA I FALOWA Instrukcja do ćwiczenia nr 4 Temat: Wyznaczanie współczynnika sprawności świetlnej źródła światła 1 I. Wymagania do ćwiczenia 1. Wielkości fotometryczne, jednostki..
Bardziej szczegółowoMikroskopia fluorescencyjna
Mikroskopia fluorescencyjna Mikroskop fluorescencyjny to mikroskop świetlny, wykorzystujący zjawisko fluorescencji większość z nich to mikroskopy tzw. epi-fluorescencyjne zjawisko fotoluminescencji: fluorescencja
Bardziej szczegółowo+OPTYKA 3.stacjapogody.waw.pl K.M.
Zwierciadło płaskie, prawo odbicia. +OPTYKA.stacjapogody.waw.pl K.M. Promień padający, odbity i normalna leżą w jednej płaszczyźnie, prostopadłej do płaszczyzny zwierciadła Obszar widzialności punktu w
Bardziej szczegółowoRozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni. Dla próżni równania Maxwella w tzw. postaci różniczkowej są następujące:
Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni Dla próżni równania Maxwella w tzw postaci różniczkowej są następujące:, gdzie E oznacza pole elektryczne, B indukcję pola magnetycznego a i
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ LAMP I OPRAW OŚWIETLENIOWYCH
6-965 Poznań tel. (-61) 6652688 fax (-61) 6652389 STUDIA NIESTACJONARNE II STOPNIA wersja z dnia 2.11.212 KIERUNEK ELEKTROTECHNIKA SEM 3. Laboratorium TECHNIKI ŚWIETLNEJ TEMAT: WYZNACZANIE BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE. ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej
LABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej 1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest poznanie metody
Bardziej szczegółowoPOMIAR APERTURY NUMERYCZNEJ
ĆWICZENIE O9 POMIAR APERTURY NUMERYCZNEJ ŚWIATŁOWODU KATEDRA FIZYKI 1 Wstęp Prawa optyki geometrycznej W optyce geometrycznej, rozpatrując rozchodzenie się fal świetlnych przyjmuje się pewne założenia
Bardziej szczegółowoOptyka. Wykład VII Krzysztof Golec-Biernat. Prawa odbicia i załamania. Uniwersytet Rzeszowski, 22 listopada 2017
Optyka Wykład VII Krzysztof Golec-Biernat Prawa odbicia i załamania Uniwersytet Rzeszowski, 22 listopada 2017 Wykład VII Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 20 Plan Zachowanie pola elektromagnetycznego
Bardziej szczegółowoBadanie właściwości optycznych roztworów.
ĆWICZENIE 4 (2018), STRONA 1/6 Badanie właściwości optycznych roztworów. Cel ćwiczenia - wyznaczenie skręcalności właściwej sacharozy w roztworach wodnych oraz badanie współczynnika załamania światła Teoria
Bardziej szczegółowoWyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła
Ćwiczenie O3 Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła O3.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali
Bardziej szczegółowoSCENARIUSZ LEKCJI Z WYKORZYSTANIEM TIK
SCENARIUSZ LEKCJI Z WYKORZYSTANIEM TIK Temat: Soczewki. Zdolność skupiająca soczewki. Prowadzący: Karolina Górska Czas: 45min Wymagania szczegółowe podstawy programowej (cytat): 7.5) opisuje (jakościowo)
Bardziej szczegółowoFIZYKA KLASA III GIMNAZJUM
2016-09-01 FIZYKA KLASA III GIMNAZJUM SZKOŁY BENEDYKTA Treści nauczania Tom III podręcznika Tom trzeci obejmuje następujące punkty podstawy programowej: 5. Magnetyzm 6. Ruch drgający i fale 7. Fale elektromagnetyczne
Bardziej szczegółowoRodzaje obrazów. Obraz rzeczywisty a obraz pozorny. Zwierciadło. Zwierciadło. obraz rzeczywisty. obraz pozorny
Rodzaje obrazów Obraz rzeczywisty a obraz pozorny cecha sposób powstania ustawienie powiększenie obraz rzeczywisty pozorny prosty odwrócony powiększony równy pomniejszony obraz rzeczywisty realna obecność
Bardziej szczegółowoSzczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum. kl. III
Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum kl. III Semestr I Drgania i fale Rozpoznaje ruch drgający Wie co to jest fala Wie, że w danym ośrodku fala porusza się ze stałą szybkością Zna pojęcia:
Bardziej szczegółowoKwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne.
Kwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne. DUALIZM ŚWIATŁA fala interferencja, dyfrakcja, polaryzacja,... kwant, foton promieniowanie ciała doskonale
Bardziej szczegółowo4/4/2012. CATT-Acoustic v8.0
CATT-Acoustic v8.0 CATT-Acoustic v8.0 Oprogramowanie CATT-Acoustic umożliwia: Zaprojektowanie geometryczne wnętrza Zadanie odpowiednich współczynników odbicia, rozproszenia dla wszystkich planów pomieszczenia
Bardziej szczegółowoZjawisko interferencji fal
Zjawisko interferencji fal Interferencja to efekt nakładania się fal (wzmacnianie i osłabianie się ruchu falowego widoczne w zmianach amplitudy i natężenia fal) w którym zachodzi stabilne w czasie ich
Bardziej szczegółowoFale elektromagnetyczne. Obrazy.
Fale elektroagnetyczne. Obrazy. Wykład 7 1 Wrocław University of Technology 28-4-212 Tęcza Maxwella 2 1 Tęcza Maxwella 3 ( kx t) ( kx t) E = E sin ω = sin ω Prędkość rozchodzenia się fali: 1 8 c = = 3.
Bardziej szczegółowoOświetlenie. Modelowanie oświetlenia sceny 3D. Algorytmy cieniowania.
Oświetlenie. Modelowanie oświetlenia sceny 3D. Algorytmy cieniowania. Chcąc osiągnąć realizm renderowanego obrazu, należy rozwiązać problem świetlenia. Barwy, faktury i inne właściwości przedmiotów postrzegamy
Bardziej szczegółowoBadanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela.
Badanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela. I LO im. Stefana Żeromskiego w Lęborku 20 luty 2012 Stolik optyczny
Bardziej szczegółowoZasada Fermata mówi o tym, że promień światła porusza się po drodze najmniejszego czasu.
Pokazy 1. 2. 3. 4. Odbicie i załamanie światła laser, tarcza Kolbego. Ognisko w zwierciadle parabolicznym: dwa metalowe zwierciadła paraboliczne, miernik temperatury, żarówka 250 W. Obrazy w zwierciadłach:
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła za pomocą mikroskopu i pryzmatu
POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA KATEDRA ZARZĄDZANIA PRODUKCJĄ Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu: FIZYKA Kod przedmiotu: KS037; KN037; LS037; LN037 Ćwiczenie Nr Wyznaczanie współczynnika załamania
Bardziej szczegółowoTechniki świetlne. Wykład 3. Geometryczne systemy prezentacji właściwości fotometrycznych źródeł światła i opraw oświetleniowych
Techniki świetlne Wykład 3 Geometryczne systemy prezentacji właściwości fotometrycznych źródeł światła i opraw oświetleniowych Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Katedra Optyki i Fotoniki Wydział Podstawowych
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 3 Temat: Efekt magnetooptyczny 5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą modulowania zmiany polaryzacji światła oraz
Bardziej szczegółowo1. Wektory E i B są zawsze prostopadłe do kierunku rozchodzenia się fali. 2. Wektor natężenia pola elektrycznego jest zawsze prostopadły do wektora indukcja pola magnetycznego. 3. Iloczyn wektorowy E x
Bardziej szczegółowoZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL
ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL X L Rys. 1 Schemat układu doświadczalnego. Fala elektromagnetyczna (światło, mikrofale) po przejściu przez dwie blisko położone (odległe o d) szczeliny
Bardziej szczegółowoWyznaczanie współczynnika załamania światła
Ćwiczenie O2 Wyznaczanie współczynnika załamania światła O2.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika załamania światła dla przeźroczystych, płaskorównoległych płytek wykonanych z
Bardziej szczegółowowymiana energii ciepła
wymiana energii ciepła Karolina Kurtz-Orecka dr inż., arch. Wydział Budownictwa i Architektury Katedra Dróg, Mostów i Materiałów Budowlanych 1 rodzaje energii magnetyczna kinetyczna cieplna światło dźwięk
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ
LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ POMIAR OGNISKOWYCH SOCZEWEK CIENKICH 1. Cel dwiczenia Zapoznanie z niektórymi metodami badania ogniskowych soczewek cienkich. 2. Zakres wymaganych zagadnieo: Prawa odbicia
Bardziej szczegółowoWyznaczanie ogniskowych soczewek cienkich oraz płaszczyzn głównych obiektywów lub układów soczewek. Aberracje.
Ćwiczenie 2 Wyznaczanie ogniskowych soczewek cienkich oraz płaszczyzn głównych obiektywów lub układów soczewek. Aberracje. Wprowadzenie teoretyczne Działanie obrazujące soczewek lub układu soczewek wygodnie
Bardziej szczegółowo3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas
3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas oddziaływanie między ciałami, ani też rola, jaką to
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
ĆWICZENIE 84 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ Cel ćwiczenia: Wyznaczenie długości fali emisji lasera lub innego źródła światła monochromatycznego, wyznaczenie stałej siatki
Bardziej szczegółowoRys. 1 Geometria układu.
Ćwiczenie 9 Hologram Fresnela Wprowadzenie teoretyczne Holografia umożliwia zapis pełnej informacji o obiekcie optycznym, zarówno amplitudowej, jak i fazowej. Dzięki temu można m.in. odtwarzać trójwymiarowe
Bardziej szczegółowoWzajemne relacje pomiędzy promieniowaniem a materią wynikają ze zjawisk związanych z oddziaływaniem promieniowania z materią. Do podstawowych zjawisk
Wzajemne relacje pomiędzy promieniowaniem a materią wynikają ze zjawisk związanych z oddziaływaniem promieniowania z materią. Do podstawowych zjawisk fizycznych tego rodzaju należą zjawiska odbicia i załamania
Bardziej szczegółowo