Preprocesor. natychmiast następuje \n są usuwane następny wiersz zostaje połączony z tym, w którym był znak \ o usuwane są wszystkie komentarze są

Transkrypt

1 Preprocesor włącza się automatycznie, bez udziału uŝytkownika poprzedza kompilację dokonuje konwersji tekstu realizuje dyrektywy (linie zaczynające się od znaku #) dyrektywy mogą wystąpić w dowolnym miejscu tekstu programu oprócz realizacji dyrektyw wykonanie pewnych standardowych przekształceń: o wszystkie wystąpienia znaków \ po którym natychmiast następuje \n są usuwane następny wiersz zostaje połączony z tym, w którym był znak \ o usuwane są wszystkie komentarze są zamieniane na pojedynczą spację o sekwencje specjalne w stałych znakowych i tekstowych są zamieniane na ich równowaŝniki (np. sekwencja \n jest zamieniana znakiem o kodzie ASCII 13) o następuje połączenie sąsiednich stałych tekstowych w jedną stałą tekstową, np.: Ala ma kota Ala ma kota

2 Makrodefinicje (dyrektywa #define) składnia #define identyfikator ciąg_symboli lub #define ident1(ident2, ident3,, identk) ciąg_symboli Forma krótka: nakazuje preprocesorowi zastąpienie dalszych wystąpień identyfikatora przez ciąg_symboli nie penetruje wnętrza stringów (stałych tekstowych) #define CZTERY 4 extern void funkcja(int k); main() { float tablica[cztery]; int i; i=cztery + 2*CZTERY; funkcja(cztery-1); printf( Mowilem Ci to CZTERY razy!!!\n ); } Dyrektywy #define mogą wykorzystywać wcześniej wykonane definicje #define DLUGOSC 20 #define SZEROKOSC 15 #define POLE (DLUGOSC*SZEROKOSC)

3 dyrektywa #define słuŝy nie tylko definicji stałych, np.: #define forever for( ; ; ) forever { break; } długie dyrektywy gdy ciąg_znaków jest długi, to moŝemy wpisać kończąc linię znakiem \, po którym następuje \n i kontynuując w następnej linijce: #define ADRES Politechnika Krakowska\n\ im. Tadeusza Kosciuszki\nul. Warszawska 24\n\ Krakow\n cout << ADRES; definiowanie stałych o poprzez dyrektywę #define o poprzez kwalifikator const #define PI const double PI= ; RóŜnice: gdy uŝyjemy #define to identyfikator nie jest znany kompilatorowi; gdy const jest. To daje większą szansę wykrycia błędów składniowych przez kompilator.

4 Forma długa: słuŝy do definiowania makr z argumentami (zastępowany tekst moŝe być róŝny dla róŝnych makrowywołań) pomiedzy ident1 a prawym nawiasem nie moŝe być spacji #define KWADRAT(a) ((a) * (a)) Działanie: KWADRAT(parametr) ((parametr)*(parametr)) np. KWADRAT(x+0.5) ((x+0.5)*(x+0.5)) a=kwadrat(c)+kwadrat(a+1) a=((c)*(c))+((a+1)*(a+1)) Zalety brak zaleŝności od typu (gdybyśmy zdefiniowali makro jako funkcję, to musielibyśmy zdefiniować wiele wariantów dla roŝnych typów Pułapki o moŝliwe efekty uboczne: KWARDAT(n++) dwukrotna inkrementacja o uwaga na nawiasy gdy określimy: #define KWADR(a) a*a to KWADR(n+1) n+1*n +1 = 2*n +1 naleŝy definiować jako ((a)*(a))

5 Odwołanie definicji dyrektywa #undef dyrektywa #define obowiązuje od momentu wystąpienia do końca pliku jeŝeli zamieścimy dyrektywę #undef wyraz to od tej chwili definicja dokonana przez dyrektywę #define wyraz... przestaje obowiązywać Dyrektywy kompilacji warunkowej stosowane w sytuacjach, gdy chcemy pewne fragmenty kodu włączyć selektywnie do kompilacji x=i*c + szereg(x0); printf( x = %f\n,x); /* wydruk pomocniczy */ m=funkcja(x); Po uruchomieniu wydruk pomocniczy niepotrzebny; moŝemy: fizycznie usunąć pracochłonne; być moŝe znów będzie potrzebny zakomentować j.w., ryzyko zagnieŝdŝenia komentarza (gdy usuwamy kilka linii zawierających juŝ komentarze) zastosować kompilację warunkową najlepsze rozwiązanie

6 Jak to się robi? obszar kompilacji warunkowej ograniczamy linijkami będącymi dyrektywami preprocesora #if warunek linie kompilacji warunkowej #endif warunek wyraŝenie stałe (takie, w którym kaŝdy element jest stały a jego wartość jest znana w momencie, gdy preprocesor pracuje nad daną linijką) #define PRZYPADEK 2 printf( Ta linia jest kompilowana zawsze\n ); #if (PRZYPADEK==1) printf( Ta linia jest kompilowana gdy PRZYPADEK=1\n ); #endif printf( Ta linia jest znowu kompilowana zawsze\n ); Opłaca się ostatnią dyrektywę zapisywać: #endif warunek wersja dwuwariantowa: #if warunek instrukcje 1 #else instrukcje 2 #endif dalsze uogólnienie wersja wielowariantowa (dyrektywa #elif)

7 podprogram opisujący wysuwanie podwozia samolotu (kilka wersji) #define PODWOZIE_707 1 #define PODWOZIE_747 2 #define PODWOZIE_DC11 3 #define PODWOZIE_LIL 4 #define TYP_PODWOZIA PODWOZIE_747 int wystaw_kola(void); { #if (TYP_PODWOZIA== PODWOZIE_707) printf( O.K. Wystawiam 707\n ); #elif (TYP_PODWOZIA== PODWOZIE_747) printf( O.K. Wystawiam 747\n ); #elif (TYP_PODWOZIA== PODWOZIE_LIL) printf( O.K. Wystawiam LIL\n ); #elif (TYP_PODWOZIA== PODWOZIE_DC11) printf( O.K. Wystawiam DC11\n ); #else printf( To sie nie moŝe zdarzyc\n ); #error zle zdefiniowana wersja programu!!! #endif TYP_PODWOZIA return 1; } Dla ustawień jak wyŝej po preprocessingu dostaniemy tekst: int wystaw_kola(void) { printf( O.K. Wystawiam 747\n ); return 1; }

8 inne dyrektywy kompilacji warunkowej: dyrektywy #ifdef oraz #ifndef (#if defined () lub #if! defined()) Składnia: #ifdef nazwa lub #if defined(nazwa)... grupa_instrukcji... #endif Działanie: grupa_instrukcji zostanie włączona do kompilacji o ile wcześniej wystąpiła dyrektywa #define nazwa oraz nie nastąpiło jej odwołanie poprzez #undef nazwa Podobnie: #ifndef nazwa warunek spełniony, gdy nie było dyrektywy #define nazwa zagnieŝdŝanie dyrektyw kompilacji warunkowej #if (WERSJA==1) #if (NUMER==1) c_inst1 #else c_inst2 #endif NUMER #else #if (NUMER==1) c_inst3 #else c_inst4 #endif NUMER #endif WERSJA np. gdy WERSJA=7, NUMER=1, to wybrany zostanie ciąg instrukcji c_instr3

9 Dyrektywa #error składnia #error string działanie: gdy dyrektywa ta zostanie osiągnięta, to kompilacja jest przerywana i wypisywany jest komunikat o błędzie, którego fragment stanowi treść napisu string Dyrektywa #line słuŝy do zmiany numerów linii i nazw plików uŝywanych do wyświetlania komunikatów o błędach i ostrzeŝeniach o przebiegu kompilacji Normalnie komunikat zawiera nazwę pliku (z systemu plików) i numer linii (liczony od początku pliku) miejsca, gdzie wystąpił błąd. MoŜna to zmienić stosując dyrektywę #line składnia #line stała_liczba nazwa_pliku działanie o kompilator przyjmie, Ŝe linia w której wystąpi dyrektywa znajduje się w pliku o nazwie nazwa_pliku w linii o numerze stała_liczba o wszystkie dalsze komunikaty o błędach w tym pliku przyjmują jako punkt odniesienia tak zdefiniowaną nazwę pliku i numer linii o parametr nazwa_pliku jest opcjonalna

10 Wstawianie treści innych plików (#include) dotyczy zwłaszcza plików nagłówkowych składnia #include <nazwa_pliku> #include nazwa_pliku pierwsza forma plik będzie poszukiwany w standardowym miejscu druga forma plik będzie poszukiwany najpierw w bieŝącym katalogu; jeŝeli tam go nie będzie, to w miejscu standardowym reguła: - włączanie własnych plików < > - włączanie nagłówkowych plików bibliotecznych Problem włączanie wielu plików do programu Włączamy pliki A, B, C, X. W definicji B jest włączenie pliku X. To powoduje, Ŝe do kompilacji będą włączone pliki: A, B, X, C, X MoŜliwe błędy (gdy X zawiera definicje stałych lub funkcji) MoŜliwe rozwiązanie kompilacja warunkowa: Plik X powinien mieć postać: #ifndef PLIK_X #define PLIK_X tresc pliku X #endif

11 Inny przykład wielowariantowy wybór nagłówka #if SYSTEM==SYSV #define HDR sysv.h #elif SYSTEM==BCD #define HDR bcd.h #elif SYSTEM==MSDOS #define HDR msdos.h #else #define HDR default.h #endif #include HDR Operator ## (sklejacz) Dokleja jeden z argumentów makrodefinicji do stojącego po jego lewej stronie, np.: #define cat(x,y) x##y wywołanie cat(var,123) daje var123 Dyrektywa pusta # nie powoduje Ŝadnego działania preprocesor ją ignoruje Dyrektywa #pragma #pragma komenda pozwala wykonać komendę charakterystyczną dla danego kompilatora wykaz komend w opisie kompilatora gdy komenda nieznana kompilatorowi dyrektywa ignorowana

12 Nazwy predefiniowane w preprocesorze LINE - liczba całkowita, numer bieŝącej linii kodu NAME - napis reprezentujący nazwa aktualnie kompilowanego pliku DATE - napis reprezentujący datę w chwili komplilacji (format Mmm dd yyyy ) TIME - napis reprezentujący czas w chwili kompilacji (format gg:mm:ss) Przykład uŝycia: printf( Kompilacja pliku %s\n (linia %d)\n, FILE, LINE ); printf( zaczela się %s o godz.%s.\n, DATE, TIME ); Gdy plik się nazywa test.c, pierwsza linijka wydruku ma numer 10, zaś kompilacja miała miejsce 20 marca 2003 o godz. 12:33:03, to kaŝde wywołanie programu będzie generować wydruk: Kompilacja pliku test.c (linia 10) zaczela się Mar o godz.12:33:03