(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) (51) T3 Int.Cl. G02C 7/04 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2015/23 EP B1 (54) Tytuł wynalazku: Podatne strefy dynamicznego przesunięcia w soczewkach kontaktowych (30) Pierwszeństwo: US (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2014/10 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2015/11 (73) Uprawniony z patentu: Johnson & Johnson Vision Care, Inc., Jacksonville, US (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 SALVATORE G. CALDARISE, St. Johns, US RYAN HAWKE, Jacksonville, US DANIEL B. OTTS, Fruit Cove, US JEFFREY H. ROFFMAN, Saint Johns, US (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Jan Surmiak KANCELARIA PATENTOWA KULIKOWSKA & KULIKOWSKI SP.J. SKR. POCZT Warszawa 12 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 25335/PE/15 EP B1 Opis TŁO WYNALAZKU 1. Dziedzina Wynalazku [0001] Niniejszy wynalazek odnosi się do stref stabilizacji i/lub przesunięcia w soczewkach kontaktowych wymagających stabilności obrotowej i liniowego przesunięcia na oku, takich jak toryczne soczewki kontaktowe, a w szczególności do soczewek kontaktowych wymagających stabilności obrotowej i liniowego przesunięcia i zawierających jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji i/lub dynamicznego przesunięcia, które mają różne właściwości fizyczne. 2. Omówienie stanu techniki [0002] Krótkowzroczność lub bliskowzroczność jest wadą optyczną lub refrakcyjną wzroku, w której promienie światła ogniskowane są w punkcie, zanim dotrą do siatkówki. Krótkowzroczność występuje zazwyczaj gdy gałka oczna jest zbyt długa lub kopuła rogówki jest zbyt stroma. Do korygowania krótkowzroczności można zastosować soczewkę sferyczną o ujemnej mocy optycznej. Nadwzroczność lub dalekowzroczność jest wadą optyczną lub refrakcyjną wzroku, w której promienie światła z ogniskowane są w punkcie za siatkówką. Nadwzroczność występuje zazwyczaj, gdy gałka oczna jest zbyt krótka lub kopuła rogówki jest zbyt płaska. Do korygowania dalekowzroczności można zastosować soczewkę sferyczną o dodatniej mocy optycznej. Astygmatyzm jest wadą refrakcyjną lub optyczną, w której obraz widziany przez daną osobę jest zamazany ze względu na niemożność skupienia

3 2 promieni w zogniskowany obraz na siatkówce. W przeciwieństwie do krótkowzroczności i/lub dalekowzroczności, astygmatyzm nie ma nic wspólnego z wielkością gałki ocznej lub nachyleniem rogówki, ale jest spowodowany przez nieprawidłową krzywiznę rogówki. Idealna rogówka jest kulista, podczas gdy u osoby z astygmatyzmem, rogówka nie jest kulista. Innymi słowy, rogówka jest rzeczywiście bardziej zakrzywiona lub bardziej stroma w jednym kierunku niż w drugim, a tym samym powoduje powstanie obrazu, który jest wydłużony, a nie skupiony w punkcie. Do korekcji astygmatyzmu można zastosować raczej cylindryczną soczewkę a nie soczewkę sferyczną. [0003] Soczewka toryczna jest elementem optycznym, mającym dwie różne moce w dwóch prostopadłych do siebie kierunkach. Zasadniczo, soczewka toryczna posiada jedną moc sferyczną, do korekcji krótkowzroczności lub dalekowzroczności i jedną moc cylindryczną, do korekcji astygmatyzmu, wbudowane w jedną soczewkę. Moce te są utworzone dzięki krzywiznom będącym pod różnymi kątami w stosunku do oka. Soczewki toryczne mogą być stosowane w okularach, soczewkach wewnątrzgałkowych i soczewkach kontaktowych. Soczewki toryczne stosowane w okularach i soczewki wewnątrzgałkowe pozostają nieruchome stosunku do oka, tym samym zawsze zapewniając optymalną korekcję widzenia. Jednakże, toryczne soczewki kontaktowe mogą mieć tendencję do obracania się w oku, a tym samym powodując czasowo nieoptymalną korekcję widzenia. W związku z powyższym, toryczne soczewki kontaktowe zawierają również mechanizm pozwalający na utrzymanie soczewki stosunkowo stabilnie w oku, gdy użytkownik mruga i rozgląda się.

4 3 [0004] Wiadomo, że pewną korektę defektów optycznych można uzyskać przez nadanie symetrycznie nie-obrotowych własności korygujących jednej lub więcej powierzchni soczewki, jak własności cylindryczne, dwuogniskowe, wieloogniskowe, korygujące czoło fali lub przez decentralizację strefy optycznej. Wiadomo również, że określone elementy estetyczne, takie jak wzory i oznaczenia, muszą być umieszczone w określonym położeniu względem oka użytkownika. Stosowanie soczewek kontaktowych jest problematyczne, ze względu na to że aby były skuteczne każda soczewka kontaktowa z pary musi być utrzymywana w określonym położeniu w oku użytkownika. Gdy soczewka kontaktowa jest umieszczana na oku po raz pierwszy, musi się sama automatycznie ustawić, lub przyjąć autopozycję, a następnie utrzymywać taką pozycję w czasie. Jednakże, gdy soczewka kontaktowa jest już umieszczona, ma tendencję do obracania się w oku ze względu na siły wywierane na soczewkę kontaktową przez powieki podczas mrugania, jak również ze względu ruch powieki i filmu łzowego. [0005] Utrzymanie właściwej pozycji na oku przez soczewkę kontaktową zazwyczaj przeprowadza się przez zmianę właściwości mechanicznych soczewki kontaktowej. Na przykład, stabilizacja przez balans pryzmatyczny, w tym zdecentralizowanie przedniej powierzchni soczewki kontaktowej w stosunku do powierzchni tylnej, pogrubienie mniej istotnej, skrajnej części soczewki kontaktowej, tworzenie wgłębień lub wypukłości na powierzchni soczewki kontaktowej i obcięcie krawędzi soczewki kontaktowej, są metodami, które są wykorzystywane.

5 4 [0006] Dodatkowo stosowana jest stabilizacja statyczna, w której soczewki kontaktowe są stabilizowane poprzez zastosowanie grubych i cienkich stref lub obszarów, w których grubość krawędzi soczewki kontaktowej zwiększa się lub zmniejsza w zależności od przypadku. Zazwyczaj, grube i cienkie strefy znajdują się na krawędzi soczewki kontaktowej, symetrycznie względem osi pionowej i/lub poziomej. Na przykład, każda z dwóch stref grubych może być umieszczona po obu stronach strefy optycznej i wyśrodkowana wobec osi stopni soczewki kontaktowej. W innym przykładzie, można zaprojektować pojedyncze zgrubienie umieszczone w dolnej części soczewki kontaktowej, zapewniające podobny efekt masy, jak stabilizacja balansem pryzmatycznym, ale także wprowadzające zwiększoną grubość dolnego obszaru, dla wykorzystania nacisku górnej powieki do stabilizowania soczewki kontaktowej. [0007] Problemem dla statycznych stref stabilizacyjnych jest uzyskanie kompromisu między stabilnością soczewki kontaktowej oraz komfortem i ograniczeniami fizycznymi związanymi ze wzrostem grubości. W przypadku statycznej strefy stabilizacji, nachylenie strefy stabilizacji w soczewce kontaktowej jest stałe. Zmiany w konstrukcji mające na celu zwiększenie szybkości obrotowej, takie jak zwiększenie nachylenia powierzchni strefy stabilizacyjnej, zwiększają jednocześnie grubość soczewek kontaktowych co może mieć negatywny wpływ na komfort. Ponadto, konstrukcja soczewek kontaktowych ma umożliwiać osiągnięcie dwóch rzeczy; a mianowicie, obrót do odpowiedniego położenia po założeniu i utrzymywanie tego położenia przez okres noszenia soczewki.

6 5 Statyczna konstrukcja jest kompromisem osiągnięcia tych dwóch stanów. [0008] Soczewki kontaktowe mogą być przeznaczone do starczowzroczności. W jednym z typów takich soczewek, obszary dla dali i bliży są koncentrycznie ułożone wokół geometrycznego środka soczewki. Światło przechodzące przez strefę optyczną soczewki skupia się i koncentruje się w więcej niż jednym miejscu oka. Soczewki te są powszechnie używane w trybie widzenia symultanicznego. W widzeniu symultanicznym, części strefy optycznej soczewki dla dali i bliży są dostępne w tym samym czasie, skupiając jednocześnie światło na obu przedmiotowych odległościach. Jest to niekorzystne, gdyż jakość obrazu i kontrast obrazu mogą ulec pogorszeniu. [0009] W innym rodzaju soczewek kontaktowych przeznaczonych do starczowzroczności, soczewka zmienia moc optyczną między dalą i bliżą lub dalą, bliżą i strefą pośrednią. Jeden z rodzajów soczewki zmiennego widzenia zawiera część optyczną, która zmienia się pod wpływem zewnętrznego bodźca. [0010] W innym rodzaju soczewki kontaktowej ze zmienną mocą ogniskową; mianowicie, soczewce segmentowej obszary do widzenia w bliży i w dali nie są koncentryczne względem geometrycznego środka soczewki. Użytkownik soczewek segmentowych jest w stanie uzyskać dostęp do obszaru soczewki przeznaczonego do widzenia w bliży, ponieważ soczewka jest zbudowana tak, aby umożliwić jej pionowe przesuwanie lub poruszanie się w stosunku do źrenicy oka użytkownika. Ta przesuwająca się soczewka porusza się pionowo, gdy osoba nosząca soczewki zwraca swój wzrok ku dołowi, na przykład

7 6 czytając. To umiejscawia część do widzenia w bliży w centrum spojrzenia użytkownika. Zasadniczo całe światło przechodząca przez strefę optyczną może być skupione w jednym punkcie oka w zależności od kierunku spojrzenia. [0011] Jeden z rodzajów przesuwającej się soczewki ma ścięty kształt. Oznacza to, że w przeciwieństwie do większości szkieł, które zasadniczo w sposób ciągły są okrągłe lub owalne, dolna część ściętych soczewek kontaktowych, jest spłaszczona poprzez odcięcie lub skrócenie tej części soczewki. Powoduje to, że dolna część soczewki ma zasadniczo płaską i grubszą krawędź. Grubsza krawędź oddziałuje z dolną powieką, dla uzyskania odpowiedniego przesunięcia. Przykładowe opisy takich soczewek są przedstawione w licznych opisach patentowych, w tym w patencie USA nr , w patencie USA nr , w patencie USA nr , oraz w patencie USA nr [0012] Jednak stosunkowo płaskie i grubsze krawędzie soczewek kontaktowych, takie jak te, mogą przyczyniać się do zmniejszenia komfortu. [0013] WO ujawnia miękką soczewkę kontaktową, której centralna strefa dopasowuje się do osi optycznej oka podczas użytkowania soczewki. W jednym przykładzie wykonania, miękka soczewka zawiera komorę, która rozciąga się od dolnej części soczewki do osi centralnej i umieszczona jest tak, że gdy użytkownik patrzy w dół, płyn jest wyciskany ze zbiornika i zmienia optyczną charakterystykę soczewki. [0014] US przedstawia miękką soczewkę kontaktową z miękkiego materiału z tworzywa sztucznego stosowanego w okulistyce, której przednia część jest sprężyście

8 7 odkształcana przez ruch oka. Soczewka jest typu twardówkoworogówkowego z dolnym balansem pryzmatycznym, który przesuwa się pod dolną powiekę. Kiedy oko patrzy w dół i do wewnątrz, nacisk dolnej powieki na pogrubioną części soczewki powoduje odkształcenie przedniej części soczewki w pobliżu środka, dając wzrost mocy optycznej mierzonej w dioptriach. [0015] US przedstawia soczewki do korekcji starczowzroczności, którymi są przesuwające się, wieloogniskowe soczewki kontaktowe z pseudopodcięciami, które są asymetryczne względem osi pionowej. [0016] US opisuje soczewkę kontaktową typu podwójnie cienkiego. Tworzona jest strefa optyczna nie mająca odchylenia środka ciężkości związanego z obecnością balansu pryzmatycznego. Para cienkich fragmentów, umieszczona na obwodzie i mająca stałą grubość, tworzona jest w górnej i dolnej części strefy brzegowej, a para grubych fragmentów, umieszczona na obwodzie i posiadająca grubość większą niż fragmenty cienkie, tworzona jest po lewej i prawej stronie. Podczas noszenia w tylnej powierzchni każdego z grubych fragmentów powstaje symetrycznie, w kierunku od lewej do prawej jedno lub więcej wgłębień. Minimalna grubość fragmentu, gdzie tworzone jest wgłębienie, jest większa niż grubość cienkich fragmentów. [0017] US ujawnia soczewkę kontaktową, której część górna, część dolna, oś obrotu, powierzchnia wewnętrzna oraz przeciwległa powierzchnia zewnętrzna posiadają wiele stref. Wiele stref obejmuje strefę optyczną, strefę brzegową i strefę przejściową. Strefa optyczna posiada krawędź dolną i obejmuje strefę widzenia do dali i bliży. Strefa widzenia do

9 8 dali posiada promień krzywizny, który zapewnia korekcję widzenia na odległość. Strefa widzenia do dali posiada również obszar, który obejmuje zasadniczą część źrenicy użytkownika i jest umieszczony w jednym położeniu strefy optycznej, tak że źrenica użytkownika jest w zasadzie naprzeciwko strefy widzenia do dali, gdy użytkownik patrzy poziomo. Strefa widzenia do bliży jest w zasadzie koncentryczna, z osią obrotu i przebiega promieniowo na zewnątrz od strefy widzenia do dali. Strefa widzenia do bliży posiada drugi promień krzywizny, który zapewnia korekcję widzenia bliskiego i posiada drugi obszar, który obejmuje zasadniczą część źrenicy użytkownika. Strefa widzenia do bliży jest umieszczona w drugim położeniu w strefie optycznej, tak że źrenica użytkownika jest w zasadzie naprzeciwko strefy widzenia do bliży, gdy użytkownik patrzy w dół. Strefa brzegowa posiada krawędź górną i krawędź dolną i jest usytuowana poniżej strefy optycznej. Strefa obejmuje poprzeczną część krawędzi zewnętrznej powierzchni i umożliwia kontakt z dolną powieką użytkownika. Strefa przejściowa rozciąga się od dolnej krawędzi strefy optycznej do górnej krawędzi strefy brzegowej i zapewnia płynne przejście od strefy brzegowej do strefy optycznej. [0018] Zgodnie z tym, byłoby korzystne zaprojektowanie soczewki kontaktowej ze strefami stabilizacji dynamicznej, które szybko auto-pozycjonują soczewkę kontaktową i utrzymują i/lub zachowują pożądaną pozycję niezbędną do uzyskania optymalnej ostrości widzenia, bez względu na ruch oczu, mruganie i łzy. Ponadto, byłoby również korzystne zaprojektowanie soczewki z podatną strefą dynamicznego

10 9 przesunięcia dla zapewnienia prawidłowego ruchu liniowego. Byłoby również korzystne zaprojektowanie zarówno strefy dynamicznej stabilizacji jak i strefy dynamicznego przesunięcia, dla komfortowego kontaktu z powiekami. STRESZCZENIE WYNALAZKU [0019] Soczewka kontaktowa ze strefą dynamicznej stabilizacji i podatną strefą dynamicznego przesunięcia według niniejszego wynalazku, rozwiązuje szereg wad związanych z orientacją i utrzymywaniem orientacji soczewek kontaktowych na oku osoby je noszącej, oraz zapewnia płynne i precyzyjne liniowe przemieszczanie soczewki na oku, przy jednoczesnym dostarczaniu wysokiego stopnia komfortu. Przesunięcie stosowane w niniejszym dokumencie oznacza względny ruch soczewki kontaktowej, zwłaszcza jej strefy optycznej, w poprzek oraz wzdłuż naturalnej źrenicy oka. [0020] Zgodnie z jednym z aspektów, niniejszy wynalazek dotyczy urządzenia okulistycznego ukształtowanego i zwymiarowanego do oka użytkownika. Urządzenie okulistyczne obejmuje soczewkę korygującą, posiadającą strefę optyczną z górnym obszarem zawierającym optykę korekcji widzenia do dali, dolnym obszarem zawierającym optykę korekcji widzenia do bliży i tylną powierzchnię i co najmniej jedną podatną strefę dynamicznego przesunięcia, umieszczoną w soczewce kontaktowej między przednią i tylną powierzchnią strefy obwodowej, przy czym co najmniej jedna podatna strefa przesunięcia jest utworzona z materiału odkształcalnego, skonfigurowana i umiejscowiona tak aby być w kontakcie z powiekami użytkownika tak, że gdy wzrok użytkownika jest

11 10 skierowany w dół, to co najmniej jedna odpowiednia strefa przesunięcia pozostaje w kontakcie z powiekami, dla zapewnienia, że optyka korekcji do bliży dostosuje się do źrenicy oka, a gdy wzrok użytkownika jest skierowany na wprost lub do góry, to druga optyka korekcji do dali dostosuje się do źrenicy oka. [0021] Zgodnie z innym aspektem, niniejszy wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania urządzenia okulistycznego. Sposób obejmuje: etap formowania soczewki do korekcji starczowzroczności, soczewkę kontaktową, zawierającą strefę optyczną posiadającą optykę do korekcji widzenia w dali oraz optykę do korekcji widzenia w bliży, oraz wprowadzenie do soczewki kontaktowej co najmniej jednej podatnej strefy dynamicznego przesunięcia, ułatwiającej strefie optycznej soczewki kontaktowej ruch względem źrenicy oka dla uzyskania optymalnej ostrości widzenia, przy czym co najmniej jedna podatna strefa dynamicznego przesunięcia jest skonfigurowana i umieszczona w kontakcie z powiekami użytkownika tak, że gdy oko użytkownika patrzy w dół, to co najmniej jedna podatna strefa dynamicznego przesunięcia współdziała z powiekami, aby zapewnić dostosowanie korekcji optyki widzenia w bliży do źrenicy oka, a gdy oko użytkownika patrzy na wprost lub do góry, dostosowanie korekcji optyki widzenia w dali do źrenicy oka. [0022] Soczewki kontaktowe, wymagające stabilizacji rotacyjnej dla utrzymania optymalnej ostrości widzenia, na przykład, toryczne soczewki kontaktowe, obecnie wykorzystują ciężar i/lub nacisk powieki do utrzymania soczewek kontaktowych we właściwym miejscu na oku. Ponadto, niektóre

12 11 rodzaje soczewek, na przykład soczewki segmentowe do korekcji starczowzroczności wymagają liniowego przesunięcia na oku, co można osiągnąć za pomocą ściętego kształtu soczewki. Przykład nie objęty zakresem niniejszego wynalazku dotyczy soczewki kontaktowej, zawierającej jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji i jedną lub więcej podatnych stref dynamicznej stabilizacji, zamiast jednej lub więcej statycznych stref stabilizacji, i/lub ścięty kształt. Jedna lub więcej stref dynamicznej stabilizacji i/lub jedna lub więcej podatnych stref dynamicznego przesunięcia może być wypełnionych lub wykonanych z materiału, który ma określone właściwości fizyczne. Bardziej szczegółowo, jedna lub więcej stref dynamicznej stabilizacji i/lub jedna lub więcej podatnych stref dynamicznego przesunięcia może być wykonanych z materiału, który jest łatwo odkształcany pod naciskiem ruchu powiek. Podczas ruchu powiek, dla jednej lub więcej ze stref stabilizacji zgodnie z niniejszym wynalazkiem, zmienia się nachylenie powierzchni styku powiek i strefy stabilizacji, zapewniając w ten sposób szybsze rotacyjne dopasowanie soczewki kontaktowej na oku. Ponadto, gdy powieki zbiegają się w pozycji pełnego mrugnięcia, materiał tworzący jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji zmienia rozmieszczenie i cała strefa dynamicznej stabilizacji ulega spłaszczeniu co zapewnia większy komfort. Dla jednej lub więcej podatnej strefy dynamicznego przesunięcia, można osiągnąć efekt przesunięcia równoważny efektowi spowodowanemu przez ścięcie kształtu soczewki, ale ze zwiększoną wygodą dla użytkownika, gdyż materiał tworzący strefę odkształca się i ściślej dopasowuje się pod wpływem nacisku gałki ocznej i powieki. W

13 12 dalszej części, wszystkie soczewki kontaktowe zawierające tylko strefy dynamicznej stabilizacji należy rozumieć jako przykłady, które nie są objęte zastrzeżeniem 1. [0023] Soczewki kontaktowe według niniejszego wynalazku mogą zawierać jedną lub więcej podatnych stref dynamicznego przesunięcia. Jedna lub więcej stref dynamicznej stabilizacji i/lub stref dynamicznego przesunięcia może obejmować jakąkolwiek odpowiednią konfigurację i może być umieszczonych w dowolnym odpowiednim miejscu na soczewce kontaktowej, spełniając wiele wymagań projektowych. Soczewka kontaktowa zawierająca jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji i/lub podatnych stref dynamicznego przesunięcia wykorzystuje nacisk ruchu powiek, do zmiany kształtu jednej lub więcej stref dynamicznej stabilizacji i/lub podatnych stref dynamicznego przesunięcia, co z kolei zapewnia poprawę innych parametrów konstrukcyjnych, prędkości obrotowej i stabilności rotacyjnej soczewki kontaktowej, jak również wymaganego ruchu liniowego. [0024] Soczewka kontaktowa zawierająca jedną lub więcej podatnych stref dynamicznej stabilizacji i/lub stref dynamicznego przesunięcia zgodnie z niniejszym wynalazkiem, zapewnia lepsze automatyczne pozycjonowanie, poprawę prędkości obrotowej, ulepszoną stabilność rotacyjną soczewki kontaktowej, ulepszone przesunięcie liniowe i większy komfort. Soczewki kontaktowe zawierająca jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji i/lub stref dynamicznego przesunięcia, jest stosunkowo łatwa zaprojektować i wyprodukować. Soczewki kontaktowe zawierająca jedną lub więcej podatnych stref dynamicznej stabilizacji i/lub stref

14 13 dynamicznego przesunięcia, są również stosunkowo tanie w produkcji, w porównaniu z obecnie wytwarzanymi soczewkami kontaktowymi. Innymi słowy, wprowadzenie stref dynamicznej stabilizacji i/lub przesunięcia nie powoduje znacznego wzrostu kosztów produkcji. KRÓTKI OPIS FIGUR RYSUNKU [0025] Powyższe i inne cechy oraz zalety wynalazku staną się oczywiste na podstawie poniższego, bardziej szczegółowego opisu korzystnych aspektów wynalazku, jak to pokazano na załączonych rysunkach. Fig.1 jest schematycznym przedstawieniem soczewki kontaktowej według dotychczasowego stanu techniki, zaprojektowanej do stabilizowania powieką, w przekroju poziomym i poprzecznym. Fig.2 jest szczegółowym schematycznym przedstawieniem strefy kontaktu górnej powieki z soczewką kontaktową pokazaną na Fig.1. Fig. 3A, 3B, i 3C są schematycznymi przedstawieniami stopniowej zmiany kształtu strefy dynamicznej stabilizacji, w funkcji ruchu powiek, zgodnie z niniejszym wynalazkiem. Fig.4 jest schematycznym przedstawieniem strefy dynamicznej stabilizacji gdy górna i dolna powieka są w pozycji odpowiadającej pełnemu mrugnięciu, zgodnie z niniejszym wynalazkiem.

15 14 Fig.5 jest schematycznym przedstawieniem przykładowej soczewki kontaktowej według niniejszego wynalazku. Fig.6 jest schematycznym przedstawieniem drugiej, przykładowej soczewki kontaktowej według niniejszego wynalazku. Fig.7 jest schematycznym przedstawieniem trzeciej przykładowej soczewki kontaktowej według niniejszego wynalazku. Fig.8 jest schematycznym przedstawieniem soczewki kontaktowej zawierającej pojedynczą strefę dynamicznego przesunięcia zgodnie z niniejszym wynalazkiem. Fig.9 jest schematycznym przedstawieniem przykładowej kapsułki strefy dynamicznej przeznaczonej do soczewki kontaktowej według niniejszego wynalazku. Fig. 10 jest schematycznym przedstawieniem przykładowego sposobu wytwarzania soczewki kontaktowej zawierającej jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji zgodnie z niniejszym wynalazkiem. Fig.11 jest widokiem z przodu na soczewkę kontaktową ze ścięciem według dotychczasowego stanu techniki. Fig.12 jest przekrojem poprzecznym wzdłuż linii A-A soczewki kontaktowej według dotychczasowego stanu techniki z Fig.11.

16 15 Fig. 13A i 13B są schematycznymi przedstawieniami soczewki kontaktowej z jedną strefą dynamicznego przesunięcia na oku, zgodnie z niniejszym wynalazkiem. SZCZEGÓŁOWY OPIS KORZYSTNYCH PRZYKŁADÓW WYKONANIA [0026] Soczewki kontaktowe są po prostu soczewkami umieszczanymi na oku. Soczewki kontaktowe są uważane za urządzenia medyczne i mogą być noszone w celu korygowania wzroku i/lub w celach kosmetycznych lub z innych względów terapeutycznych. Soczewki kontaktowe do poprawy widzenia stosuje się komercyjnie od lat 50-tych. Pierwsze soczewki kontaktowe były wykonywane lub produkowane z twardych materiałów, były stosunkowo drogie i delikatne. Ponadto, te pierwsze soczewki kontaktowe były wykonane z materiałów, które nie pozwalały na dostateczne przenoszenie tlenu przez soczewkę kontaktową do spojówki i rogówki, co potencjalnie mogło powodować szereg niekorzystnych efektów klinicznych. Mimo, że takie soczewki kontaktowe są nadal wykorzystywane, nie są one odpowiednie dla wszystkich pacjentów, ze względu na ich niski początkowy poziom komfortu. Późniejszy rozwój tej dziedziny doprowadził do powstania miękkich soczewek kontaktowych, opartych na hydrożelach, które są bardzo popularne i powszechnie wykorzystywane do dzisiaj. W szczególności, obecnie dostępne silikonowo-hydrożelowe soczewki kontaktowe łączą korzyści płynące z silikonu, który ma bardzo wysoką przepuszczalność tlenu, z udokumentowanym komfortem i kliniczną sprawnością hydrożeli. W istocie, silikonowo-hydrożelowe soczewki kontaktowe mają wyższą przepuszczalności tlenu i są zazwyczaj bardziej wygodne w

17 16 noszeniu niż soczewki kontaktowe wykonane z wcześniejszych materiałów twardych. Projektowanie soczewek kontaktowych i wybór silikonowego hydrożelu jako materiału, prowadzi do bardzo komfortowego wzajemnego oddziaływania soczewek z powiekami użytkownika. [0027] Obecnie dostępne soczewki kontaktowe pozostają korzystnymi z ekonomicznego punktu widzenia środkami korekcji wzroku. Cienkie plastikowe soczewki dopasowują się do rogówki oka w celu korygowania wad wzroku, w tym krótkowzroczności lub bliskowzroczności, nadwzroczności lub dalekowzroczności, dalekowzroczności, astygmatyzmu, tj. asferyczności rogówki, oraz starczowzroczności, czyli utraty zdolności soczewki do akomodacji. Soczewki kontaktowe są dostępne w wielu postaciach i są wykonane z różnych materiałów, zapewniając różne funkcje. Noszone codziennie, miękkie soczewki kontaktowe są zazwyczaj wykonane z miękkich polimerów połączonych z wodą dla uzyskania przepuszczalności tlenu. Noszone codziennie, miękkie soczewki kontaktowe mogą być jednodniowe lub o wydłużonym okresie używania. Jednodniowe soczewki kontaktowe są noszone przez jeden dzień, a potem są wyrzucane, natomiast soczewki kontaktowe o wydłużonym okresie używania są noszone przez okres do trzydziestu dni. Kolorowe miękkie soczewki kontaktowe wykorzystują różne materiały, dla uzyskania różnych funkcji. Na przykład soczewka kontaktowa o widocznym zabarwieniu wykorzystuje lekki barwnik do pomocy użytkownikowi w zlokalizowaniu upuszczonej soczewki kontaktowej, soczewki kontaktowe o mocnej barwie posiadają przezroczysty barwnik, który ma na celu wzmocnienie własnego naturalnego koloru oczu, kolorowa soczewka kontaktowa

18 17 obejmuje soczewki ciemniejsze, nieprzezroczyste, zmieniające własny kolor oczu oraz soczewka kontaktowa filtrująca światło wzmacniająca jeden kolor przy wyciszeniu niektórych innych kolorów. Sztywne, gazo-przepuszczalne twarde soczewki kontaktowe wykonane są z polimerów zawierających siloksan, ale są bardziej sztywne niż miękkie soczewki kontaktowe, a zatem zachowują swój kształt i są bardziej wytrzymałe. Dwuogniskowe soczewki kontaktowe są przeznaczone specjalnie dla pacjentów ze starczowzrocznością i są dostępne w wersji miękkiej i twardej. Toryczne soczewki kontaktowe są przeznaczone specjalnie dla pacjentów z astygmatyzmem i również są dostępne w wersji miękkiej i twardej. Soczewki kombinowane łączące różne powyższe aspekty również są dostępne, na przykład hybrydowe soczewki kontaktowe. [0028] Soczewka korekcyjna według wynalazku oznacza soczewkę kontaktową. Soczewka kontaktowa może obejmować miękką soczewkę kontaktową. Soczewka kontaktowa może obejmować wieloogniskową soczewkę kontaktową. Alternatywnie, lub dodatkowo, soczewka kontaktowa może obejmować toryczną soczewkę kontaktową. Na przykład, soczewka kontaktowa może obejmować toryczną wieloogniskową miękką soczewkę kontaktową. [0029] Obecnie, soczewki kontaktowe, wymagające stabilizacji rotacyjnej dla utrzymania optymalnej ostrości widzenia, na przykład, toryczne soczewki kontaktowe, wykorzystują wagę lub nacisk powieki do utrzymania orientacji soczewki kontaktowej na oku. Odnosząc się do Fig.1, przedstawiono tam zarówno przekrój poziomy jak i poprzeczny soczewki stabilizowanej naciskiem powieki, w której soczewka kontaktowa 120 jest grubsza w strefie lub obszarze stabilizacji 122. Soczewka

19 18 kontaktowa 120 jest umieszczona na oku 100 tak, że pokrywa źrenicę 102, tęczówkę 104 i część twardówki 106 oraz znajduje się odpowiednio pod górną i dolną powieką 108 i 110. Grubsza strefa stabilizacji 122 w tej soczewce jest umieszczona nad rogówką 112. Po ustabilizowaniu strefa stabilizacji 122 jest utrzymywana pomiędzy górną i dolną powieką 108 i 110. [0030] Na Fig.2 przedstawiono bardziej szczegółowo, w jaki sposób grubsza strefa stabilizacji 222 oddziałuje z górną powieką 108 indukując siłę, która obraca soczewkę 220. Parametrem krytycznym napędzającym tę siłę obrotową jest kąt tworzony przez stykające się powierzchnie górnej powieki 208 i strefy stabilizacji 222 soczewki kontaktowej 220. Jak pokazano, normalna siła, reprezentowana przez wektor 230, w miejscu kontaktu górnej powieki 208 z brzegiem grubszej strefy stabilizacji 222 może zostać podzielona na siłę obrotową, reprezentowaną przez wektor 232. Im większy jest kąt nachylenia strefy stabilizacji 222, tym większa obrotowa składowa normalnej siły działającej na soczewkę kontaktową 220. I odwrotnie, im mniejszy lub bardziej płaski kąt nachylenia strefy stabilizacji 222, tym mniejsza obrotowa składowa normalnej siły działającej na soczewkę kontaktową 220. [0031] Zgodnie z przykładem nie znajdującym się w zakresie niniejszego wynalazku, strefa lub strefy dynamicznej stabilizacji mogą być korzystnie wypełnione substancją, która pod wpływem nacisku może zmieniać położenie. Zasadniczo, niniejszy wynalazek jest ukierunkowany na soczewkę kontaktową, zawierającą jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji, które obejmują materiał, tworzący jedną lub

20 19 więcej stref dynamicznej stabilizacji o różnych właściwościach fizycznych. Jak opisano bardziej szczegółowo w dalszej części, soczewka kontaktowa może obejmować jedno lub więcej wgłębień wypełnionych płynem lub żelem, tworzących dynamiczne strefy stabilizacji. Kiedy siła lub nacisk powiek uciska krawędź jednej lub więcej stref dynamicznej stabilizacji, płyn lub żel korzystnie zmienia położenie wewnątrz wgłębienia lub wgłębień, co powoduje, że jedna lub więcej stref dynamicznej stabilizacji zmienia kształt. Dokładniej, wzrost nacisku ze strony powiek powoduje, że kształt jednej lub kilku stref stabilizacji w punkcie styku z powieką powiększa się, zwiększając w ten sposób siłę obrotową w porównaniu ze strefą stabilizacji o stałym kształcie. Podczas ruchu powieki, na przykład podczas mrugnięcia, zmiana kształtu powoduje nachylenie kąta styku i zapewnia soczewce kontaktowej większą siłę obrotową. Innymi słowy, gdy powieki przesuwają się nad jedną lub więcej strefami dynamicznej stabilizacji, płyn lub żel ciągle zmienia położenie i zmienia się kąt nachylenia powierzchni. Przy zastosowaniu zaawansowanych technik modelowania możliwe jest zaprojektowanie strefy (stref) dynamicznej stabilizacji, która zapewnia zarówno lepszą prędkość obrotową podczas wkładania (automatyczne pozycjonowanie) oraz zwiększoną stabilność soczewki kontaktowej, gdy znajduje się ona w odpowiednim położeniu. [0032] Odnosząc się do Fig. 3A, 3B i 3C, przedstawiono na nich zmianę kształtu jednej strefy dynamicznej stabilizacji w zależności od ruchu powieki nad soczewką kontaktową. Mimo, że w jednej soczewce kontaktowej można zastosować jedną lub

21 20 więcej stref dynamicznej stabilizacji, dla ułatwienia wyjaśnienia opisano tylko pojedynczą strefę dynamicznej stabilizacji. Na Fig. 3A przedstawiono położenie strefy dynamicznej stabilizacji 322 soczewki kontaktowej 320 przed mrugnięciem albo ruchem powieki. Jak pokazano, powieki 308 i 310 znajdują się nad soczewkami kontaktowymi 320, lecz nie stykają się ze strefą dynamicznej stabilizacji 322, a tym samym nie powodują żadnej redystrybucji płynu lub żelu 324 wewnątrz wgłębienia określającego strefę dynamicznej stabilizacji 322. Na Fig. 3B przedstawiono zmienioną pozycję (bardziej strome położenie) strefy dynamicznej stabilizacji 322 podczas mrugania. Gdy powieki 308 i 310 zbliżają się do siebie, ich nacisk powoduje redystrybucję płynu lub żelu we wgłębieniu 324 określającym strefę dynamicznej stabilizacji 322, zwiększając kąt nachylenia strefy dynamicznej stabilizacji 322. Na Fig. 3C przedstawiono bardziej zmienioną pozycję strefy dynamicznej stabilizacji 322, gdy powieki 308 i 310 jeszcze bardziej zbliżą się do siebie podczas mrugania. Jak można łatwo zobaczyć na Fig. 3C, im bardziej stromy kąt nachylenia strefy dynamicznej stabilizacji 322 tym bardziej siła obrotowa reprezentowana przez wektor 332 zbliża się do siły normalnej przedstawionej wektorem 330, co z kolei wskazuje, że większa część siły normalnej jest przesunięta lub rozdzielona na ruch obrotowy działający na soczewkę kontaktową 320. [0033] Oprócz lepszej stabilności obrotowej soczewki kontaktowej, wynikającej ze zwiększonej siły obrotowej nadanej przez powieki, strefa dynamicznej stabilizacji według niniejszego wynalazku korzystnie zwiększa komfort

22 21 użytkownika. Odnosząc się do Fig. 4, po osiągnięciu pełnego mrugnięcia gdy powieki 408 i 410 znajdują się zasadniczo nad całą strefą dynamicznej stabilizacji 422, płyn lub żel 424 we wgłębieniu określającym strefę dynamicznej stabilizacji 422 ulega ponownej redystrybucji wywołanej naciskiem wywieranym przez powieki 408 i 410 do uzyskania płaskiej konfiguracji. Ta płaska konfiguracja pozwala powiekom 408 i 410, aby znajdując się nad soczewką kontaktową 420, wywierały mniejszą siłę skierowaną w dół na oko, ze względu na to iż maksymalna grubość została zmniejszona w wyniku redystrybucji. Stałe strefy stabilizacji nie zmieniają grubości, a zatem mogą być mniej wygodne ze względu na zwiększone oddziaływanie z powiekami znajdującymi się nad soczewką kontaktową. [0034] Jak przedstawiono w niniejszym opisie, soczewka kontaktowa według niniejszego wynalazku może obejmować jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji. Te, jedna lub więcej, strefy dynamicznej stabilizacji mogą obejmować dowolną odpowiednią konfigurację i mogą być umieszczone w dowolnym odpowiednim miejscu na soczewce kontaktowej, spełniającym wiele wymagań konstrukcyjnych. Podczas projektowania należy jednak pamiętać, że w czasie mrugania górne i dolne powieki nie poruszają się w górę i w dół ściśle w kierunku pionowym. Podczas mrugnięcia, powieka górna porusza się zasadniczo w kierunku pionowym, a nieznacznie w kierunku nosa, natomiast powieka dolna porusza się zasadniczo w kierunku poziomym, z tylko niewielkim lub małym ruchem pionowym, poruszającym nos. Dodatkowo, górne i dolne powieki nie są symetryczne względem płaszczyzny przecinającej płaszczyznę pionową. Innymi słowy, ludzie nie mrugają

23 22 symetrycznie w stosunku do osi poziomej poprowadzonej między otwartą powieką górną i dolną. Ponadto, wiadomo, że oczy zbliżają się do siebie gdy wzrok jest skierowany w dół. Biorąc pod uwagę ruch zarówno górnej jak i dolnej powieki, można zoptymalizować konfigurację i rozmieszczenie strefy dynamicznej stabilizacji. [0035] Na Fig. 5 przedstawiono soczewkę 500, zawierającą dwie strefy dynamicznej stabilizacji 502 i 504. Wypełnione płynem lub żelem wgłębienia tworzące strefę dynamicznej stabilizacji 502 i 504 są umieszczone symetrycznie w stosunku do osi poziomej soczewki kontaktowej 500 i w odstępie około stu osiemdziesięciu stopni od siebie. Fig. 6 przedstawia kolejną soczewkę kontaktową 600 również zawierającą dwie strefy dynamicznej stabilizacji 602 i 604. W tym przykładzie, wypełnione płynem lub żelem wgłębienia tworzące strefy dynamicznej stabilizacji 602 i 604 są przesunięte w dół w stosunku do osi poziomej soczewki kontaktowej 600 i w odstępie mniej niż sto osiemdziesiąt stopni od siebie, mierzonym poniżej osi poziomej. Ten układ wykorzystuje grawitację w połączeniu z naciskiem powiek do ustawienia i utrzymywania orientacji soczewki kontaktowej 600 na oku. Fig. 7 przedstawia kolejną soczewkę kontaktową 700 zawierającą pojedynczą strefę dynamicznej stabilizacji 702. W tym przykładzie, wypełnione płynem lub żelem wgłębienie tworzące pojedynczą strefę dynamicznej stabilizacji 702 jest utworzone w dolnym obwodowym obszarze soczewki kontaktowej 700 tak, że grawitacja jak również nacisk powieki i/lub ruch powieki działa na soczewkę kontaktową 700 podobnie jak balans pryzmatyczny w soczewce kontaktowej.

24 23 [0036] Niniejszy wynalazek dotyczy także soczewki kontaktowej posiadającej obszar optyczny, obszar obwodowy otaczający obszar optyczny, przednią powierzchnię, i tylną powierzchnię, i co najmniej jedną podatną strefę dynamicznego przesunięcia, włączoną pomiędzy przednią a tylną powierzchnię obszaru obwodowego soczewki kontaktowej. Co najmniej jedna podatna strefa dynamicznego przesunięcia jest utworzona z materiału odkształcalnego i jest zbudowana tak aby oddziaływać z powiekami, tak że soczewka kontaktowa jest zabezpieczona przed przemieszczaniem się wraz z okiem, powodując względny ruch soczewki kontaktowej w kierunku pionowym, w stosunku do źrenicy oka przy spojrzeniu w dół. Przesunięcie jest tu zdefiniowane jako względny ruch soczewki kontaktowej, zwłaszcza strefy optycznej soczewki kontaktowej, przeciwny oraz zgodny z naturalną źrenicą oka. Podobnie jak w przypadku soczewki kontaktowej zawierającej jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji, biorąc pod uwagę ruch zarówno górnej jak i dolnej powieki, można zoptymalizować konfigurację i rozmieszczenie podatnej strefy dynamicznego przesunięcia. [0037] Opis patentowy US nr unaocznia, że podczas mrugania górne i dolne powieki nie poruszają się ściśle w kierunku pionowym w górę i dół. Podczas mrugnięcia powieka górna porusza się zasadniczo w kierunku pionowym, a nieznacznie tylko w kierunku nosa, zaś powieka dolna porusza się zasadniczo w kierunku poziomym, poruszając się w kierunku nosa. Dodatkowo, górne i dolne powieki nie są symetryczne względem płaszczyzny przecinającej płaszczyznę pionową. Innymi słowy, ludzie nie mrugają symetrycznie w stosunku do

25 24 osi poziomej poprowadzonej między otwartą powieką górną i dolną. Ponadto, wiadomo, że oczy zbliżają się do siebie gdy wzrok jest skierowany w dół podczas czytania. W związku z tym mruganie samo w sobie może nie doprowadzić do idealnego przesunięcia soczewki kontaktowej. Dlatego też, posiadając podatną strefę dynamicznego przesunięcia, prawidłowo umieszczoną i zbudowaną, ruchy te można uwzględnić w sposób zapewniający lepszy lub dodatkowy komfort przy danym ruchu. [0038] Wynalazek może wykorzystywać płynne lub żelowe strefy dynamicznego przesunięcia umieszczone między przednią i tylną powierzchnią soczewki kontaktowej. Oddziałując z górną lub dolną powieką lub w niektórych przypadkach, zarówno z górną jak i z dolną powieką te jedna lub więcej płynne strefy przesunięcia soczewki kontaktowej mogą ulec odkształceniu tak, że otrzymane odkształcenie prowadzi do komfortowego oddziaływania soczewki z powieką, przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniego przesunięcia soczewki kontaktowej na oku. Gdy użytkownik patrzy w dół czytając, pierwszy kontakt dolnej powieki ze strefą dynamicznego przesunięcia soczewki kontaktowej prowadzi do nacisku na soczewkę kontaktową, powodując, że przemieszcza się ona do góry, a więc przesuwając soczewkę kontaktową w górę względem źrenicy oka. Ponieważ jest to strefa dynamicznego przesunięcia, zawierająca płyn lub żel, który łatwo się dopasowuje, wzajemne oddziaływanie powieki ze strefą dynamicznego przesunięcia daje większy komfort w porównaniu do bardziej sztywnego i mniej podatnego kształtu bardziej konwencjonalnych i znanych układów przesunięcia. Znalezienie równowagi między podatnym charakterem strefy dynamicznego

26 25 przesunięcia a zapewnieniem odpowiedniego, ale wygodnego i dynamicznego oporu, pozwala na osiągnięcie niezbędnego przesunięcia soczewek kontaktowych w komfortowy sposób, co nie byłoby możliwe w konwencjonalnych konstrukcjach. [0039] Odnosząc się do Fig.8, przedstawiono tu urządzenie okulistyczne, na przykład, soczewkę kontaktową 800 ukształtowaną i zwymiarowaną do oka użytkownika i zawierającą co najmniej jedną strefę dynamicznego przesunięcia 802. Strefa 802 obejmuje wydłużony, liniowy kształt zasadniczo podobny do podcięcia soczewki; jednakże można wykorzystać każdy odpowiedni kształt przystosowany do przemieszczania się wraz z powiekami. Soczewka kontaktowa 800 obejmuje część górną lub obszar 804, zawierającą strefę korekcji widzenia na odległość, część dolną lub obszar 806 zawierający strefę korekcji widzenia do bliży, obszar obwodowy 808 otaczający strefy korekcji widzenia na odległość i do bliży, przednią powierzchnię i tylną powierzchnię. Strefa dynamicznego przesunięcia 802 jest wprowadzana do soczewek kontaktowych 800 pomiędzy przednią powierzchnię a tylną powierzchnię, w obszarze obwodowym 808. Przynajmniej jedna strefa dynamicznego przesunięcia 802 jest utworzona z materiału odkształcalnego, jak opisano w niniejszym dokumencie, i jest zbudowana i umieszczona tak aby oddziaływać z powieką użytkownika. Dokładniej, strefa dynamicznego przesunięcia 802 jest zbudowana i umieszczona w taki sposób, że kiedy oko użytkownika patrzy w dół lub w kierunku do dołu, to strefa dynamicznego przesunięcia 802 współdziała z powieką tak, aby strefa korekcji widzenia do bliży w dolnym obszarze 806 soczewki kontaktowej 800 dopasowała się do źrenicy w oka, a

27 26 gdy oko użytkownika patrzy na wprost i/lub w górę, to strefa dynamicznego przesunięcia współdziała z powieką tak, aby strefa korekcji widzenia na odległość górnej części 804 soczewki kontaktowej dopasowała się do źrenicy oka. Soczewka kontaktowa 800 może obejmować dowolną, odpowiednią soczewkę, w tym wieloogniskową soczewkę kontaktową lub toryczną, wieloogniskową, miękką soczewkę kontaktową. [0040] W istocie, podatna strefa dynamicznego przesunięcia lub strefa przesunięcia 802 działa jak podcięcie grubszego obszaru do określonego kształtu, które może być nie tylko dostosowaniem do geometrii powiek, ale odpowiada również strefie dynamicznej stabilizacji opisanej powyżej. Poprzez dostosowanie do kształtu oczu i powiek użytkownika, miejscowe naciski są ograniczone, w porównaniu do strefy statycznego przesunięcia, przy jednoczesnym zachowaniu siły przesuwającej wywieranej przez soczewkę. Innymi słowy, podatna strefa dynamicznego przesunięcia 802 oznacza podcięcie, które powstaje przy pewnym nacisku, zapewniając w ten sposób równowagę pomiędzy ruchem i komfortem. Należy jednakże pamiętać; że podatna strefa dynamicznego przesunięcia 802 obejmuje dowolne odpowiednie kształty i/lub geometrie i której pozycja może zmieniać się w zależności od pożądanego modelu. Korzystnie podatna strefa dynamicznego przesunięcia 802 znajduje się w dolnej części obszaru obwodowego 808. Fig. 11 i Fig. 12 przedstawiają w dwóch rzutach soczewkę kontaktową według dotychczasowego stanu techniki, z grubszą ściętą krawędzią. Ta soczewka według dotychczasowego stanu techniki może być zastąpiona podatną strefą dynamicznego przesunięcia według niniejszego wynalazku.

28 27 [0041] Odnosząc się teraz do Fig. 11 i 12, przedstawiono na nich soczewkę 1110 posiadającą przednią powierzchnię 1112 i tylną powierzchnię Jak to przedstawiono na rysunku, przednia powierzchnia 1112 jest podzielona na segment przedni do widzenia w dali 1116 i segment przedni do widzenia w bliży Przedni segment do widzenia w dali 1116 posiada krzywiznę, która korzystnie przyjmuje kształt sferyczny, asferyczny lub toryczny. Stwierdzono, że zastosowanie asferycznego kształtu dla segmentu przedniego 1116 sprawia, że powstała soczewka 1110 jest stosunkowo cienka. [0042] Podobnie, przedni segment do widzenia w bliży 1118 posiada krzywiznę, która korzystnie przyjmuje kształt sferyczny, sferyczny, lub toryczny. Stwierdzono, że zastosowanie asferycznego kształtu umożliwia progresywną zmianę obszaru do widzenia w bliży, wykorzystywanego do czytania. Segmenty 1116 i 1118 mogą stykać się wzdłuż bocznie rozciągającej się linii 1120, jak pokazano na Fig. 11, w zależności od odpowiednich krzywizn segmentów 1116 i Alternatywnie, segmenty 1116 i 1118 mogą stykać się w punkcie. Segment 1118, jak to pokazano na Fig. 12, może być grubszy w porównaniu z segmentem 1116 i może mieć postać pryzmatu. Pryzmat stabilizuje soczewkę kontaktową 1110 na oku, a wielkość pryzmatu zależy od mocy soczewki, ale korzystnie jest wystarczająca do utrzymania soczewki w pozycji na oku bez rotacji i bez stwarzania poczucia braku komfortu dla pacjenta. [0043] Soczewka kontaktowa 1110 jest wykonana z elastycznego materiału, który jest również miękki. Na przykład, soczewka kontaktowa 1110 może być wykonana z miękkiego hydrożelu,

29 28 silikonu lub materiału hybrydowego utworzonego z miękkiego hydrożelu i silikonu lub innego elastycznego, niesztywnego materiału. Ponadto, soczewka 1110 jest stosunkowo duża, na przykład, większa niż soczewka rogówkowa. [0044] Soczewka kontaktowa 1110 posiada dolną krawędź 1122 oraz górną krawędź Pryzmat znajduje się w sąsiedztwie dolnej krawędzi Obecność pryzmatu w sąsiedztwie dolnej krawędzi 1122 prowadzi do soczewki kontaktowej 1110 o stosunkowo dużej i ciężkiej części znajdującej się w sąsiedztwie dolnej krawędzi Dolna krawędź 1122 jest, jak można najlepiej zobaczyć na Fig. 12 ścięta tak, że pozostała powierzchnia krawędzi, jest stosunkowo duża, jak pokazano na Fig. 12, w stosunku do krawędzi nieściętej. Ścięcie krawędzi 1122 umożliwia soczewce kontaktowej 1110 spoczywanie na dolnej powiece oka pacjenta, co pozwala ustawić i przytrzymać soczewkę 1110 w odpowiednim położeniu. [0045] Ponadto, tylna powierzchnia 1114 soczewki 1110 ma kształt zakrzywiony, który może być sferyczny lub asferyczny lub toryczny do korekcji astygmatyzmu pacjenta. Ponadto, sąsiadujące z tylną powierzchnią 1114 krawędź 1122 i krawędź 1124, są korzystnie utworzone z dodatkowych fragmentów krzywizny odpowiednio 1126 lub Dodatkowe fragmenty krzywizny 1126 i 1128 posiadają krzywiznę, która jest mniej wyraźna niż ta dla tylnej powierzchni 1114, dla zmiany położenia soczewki na oku i ułatwienia przesunięcia. Dodatkowe krzywizny mogą oznaczać pojedynczą krzywiznę, serię krzywizn, asferyczną krzywiznę lub kombinację tych krzywizn. [0046] Dodatkowe fragmenty krzywizny 1126 i 1128 są mniej wyraźne (tj. bardziej płaskie) od krzywizny głównej

30 29 powierzchni tylnej 1114 soczewki W różnych przykładach dodatkowe fragmenty krzywizny 1126 i 1128 mogą obejmować jedną lub więcej bardziej płaskich krzywizn, różniących się szerokością, różniących się zakrzywieniem, serię różnorodnych bardziej płaskich krzywizn, konstrukcję asferyczną lub inną konstrukcję, która sprawia, że brzegowe dodatkowe fragmenty krzywizny 1126 i 1128 stopniowo uzyskują mniejszą krzywiznę (są bardziej płaskie) niż krzywizna powierzchni tylnej Bardziej płaska krzywizna brzegowa ułatwia soczewce 1110 ruch lub przesunięcie nad płaską części twardówki oka, gdy oko patrzy w dół i soczewka przesuwa się na oku, jak to opisano poniżej. [0047] Odnośnie opisanego wyżej stanu techniki dotyczącego soczewki kontaktowej 1110 należy zwrócić uwagę na grubszy profil obcięcia Ten grubszy profil obcięcia 1122 nie jest bardziej elastyczny niż reszta soczewki kontaktowej, a zatem nie jest podatny jak strefa przesunięcia według wynalazku. Ponadto, grubszy obszar znajduje się na krawędzi soczewki kontaktowej Stosownie do tego, ta kombinacja czynników powoduje, że wcześniej znane soczewki 1110 dają mniejszy komfort niż soczewki według niniejszego wynalazku. [0048] Fig. 13A i 13B ilustrują koncepcję wynalazku. Na Fig. 13A oko 1300 patrzy prosto przed siebie i koncentruje się na odległych obiektach (nie pokazano), a tym samym strefa korekcji widzenia do dali 1302 reprezentowana przez literę "D" soczewki kontaktowej 1304 jest dostosowana do źrenicy oka W tej pozycji, dolna powieka 1306 nie oddziałuje z podatną strefą dynamicznego przesunięcia 1308, ale może pozostawać w kontakcie z podatną strefą dynamicznego

31 30 przesunięcia Na Fig. 13B, oko 1300 patrzy dół i koncentruje się na bliskim obiekcie (nie pokazano), a więc strefa korekcji widzenia do bliży 1310 reprezentowana przez literę "N" jest dostosowana do źrenicy oka Gdy człowiek patrzy w dół, podatna strefa dynamicznego przesunięcia 1308 współdziała z powieką 1306 w taki sposób, aby wymusić ruch lub przesunięcie soczewki kontaktowej 1304 w górę oka 1300, jak pokazano, przez pozycjonowanie strefy korekcji wzroku do bliży 1310 i litery "N" w stosunku do osi 1312 wyznaczonej kierunkiem wzroku oka Należy zauważyć, że jest to ruch względny i mogą się przesuwać jedna lub obie soczewki kontaktowe 1304, lub samo oko. W odróżnieniu od ścięcia 1122 na Fig. 11 i 12, strefa przesunięcia 1308 jest podatna, a tym samym bardziej komfortowa. Podobnie jak w przypadku opisanej powyżej strefy dynamicznej stabilizacji, strefa przesunięcia 1308 może obejmować dowolny odpowiedni materiał 1314, który równoważy siłę wywieraną przez powieki i inne siły działające na soczewkę kontaktową [0049] Należy zauważyć, że można zastosować dowolna liczbę konfiguracji strefy dynamicznej stabilizacji/przesunięcia pod warunkiem, że strefy dynamicznej stabilizacji/przesunięcia zawierają lub są wykonane z ruchomego lub płynnego materiału, który zmienia kształt gdy powieka znajduje się nad strefą dynamicznej stabilizacji/przesunięcia, a ich kształt i rozmieszczenie są określane, biorąc pod uwagę ruch powieki, jak to krótko opisano powyżej. Możliwe są układy niesymetryczne, różne wzory dla lewego i prawego oka lub niestandardowe układy stabilizacji/przesunięcia dla danego oka, zawierające strefy dynamicznej stabilizacji/przesunięcia

32 31 według niniejszego wynalazku. Ponadto, soczewki kontaktowe na zamówienie, na przykład soczewki kontaktowe wyprodukowane bezpośrednio pod wymiar oczu, mogą zawierać strefy dynamicznej stabilizacji/przesunięcia zgodne z niniejszym wynalazkiem. Zdolność materiału tworzącego te strefy dynamicznej stabilizacji/przesunięcia do zmiany położenia pod naciskiem wywołanym ruchem powiek jest niezależna od konfiguracji, kształtu i pozycji strefy dynamicznej stabilizacji/przesunięcia na soczewce kontaktowej, co sprawia, że niniejszy wynalazek ma zastosowanie. Ponadto, stopień lub wielkość odkształcenia może również się zmieniać. [0050] Materiał lub materiały wykorzystywane do utworzenia strefy dynamicznej stabilizacji/przesunięcia mogą obejmować dowolny odpowiedni biokompatybilny materiał lub materiały, które posiadają pożądane właściwości mechaniczne. Materiał lub materiały powinny korzystnie być łatwo odkształcalne pod naciskiem wywołanym ruchem powiek, jak również powinny przepuszczać tlen, tak że jedna lub więcej stref dynamicznej stabilizacji/przesunięcia w soczewce kontaktowej nie wpływa na oko otrzymujące potrzebną ilość tlenu. Jedna lub więcej stref dynamicznej stabilizacji/przesunięcia, zgodnie z niniejszym wynalazkiem, może zostać włączonych do dowolnej soczewki kontaktowej, w tym utworzonej z hydrożeli silikonowych, o ile materiał lub materiały tworzące jedną lub więcej stref dynamicznej stabilizacji/przesunięcia są zarówno chemicznie jak i fizycznie kompatybilne z materiałem lub materiałami tworzącymi soczewkę kontaktową. W odniesieniu do kompatybilności fizycznej, materiał lub materiały tworzące soczewkę korzystnie nie pozwalają aby materiał lub materiały