2) Czy pojęcie nieuczciwych praktyk handlowych formalnie funkcjonuje w Państwa państwie członkowskim? Jeśli tak, proszę wyjaśnić, w jaki sposób?

Transkrypt

1 Zawarte poniżej informacje dotyczące Zielonej Księgi Unii Europejskiej sformułowane zostały przez zespół branżowy ds. rozmów z sieciami. Zespół ten powołany został w 2009 roku, kiedy nastąpiły znaczne wahania cenowe na rynku artykułów spożywczych, a tworzą go wybrani przedstawiciele takich organizacji mleczarskich jak: Krajowy Związek Spółdzielni Mleczarskich - Związek Rewizyjny, Polska Izba Mleka, Związek Prywatnych Przetwórców Mleka, Krajowe Stowarzyszenie Mleczarzy oraz Federacja Związków Zawodowych Pracowników Mleczarstwa w Polsce. Opinia wyżej wymienionego zespołu oparta jest na podstawie kilkuletnich konsultacji prowadzonych z dostawcami oraz na podstawie własnego, wieloletniego doświadczenia nabytego podczas działania w sektorze mleczarskim na linii dostawcy/producenci - sieci handlowe. 1) Czy zgadzają się Państwo z powyższą definicją nieuczciwych praktyk handlowych? Zawarte w treści księgi sformułowania i definicje nieuczciwych praktyk handlowych w pełni nas satysfakcjonują i nie wnosimy w tej kwestii uwag. 2) Czy pojęcie nieuczciwych praktyk handlowych formalnie funkcjonuje w Państwa państwie członkowskim? Jeśli tak, proszę wyjaśnić, w jaki sposób? Problem nieuczciwych praktyk handlowych w Polsce funkcjonuje formalnie i w kontekście branży mleczarskiej (ale również innych sektorów gospodarki) dotyczy on relacji pomiędzy dostawcami a sieciami handlowymi. W ostatnich latach w wyniku bardzo agresywnej polityki prowadzonej przez sieci, głównie w kontekście narzucania warunków umów handlowych niekorzystnych dla dostawców, branża mleczarska zaczęła ten niewygodny problem poruszać. Umowy handlowe formułowane przez sieci handlowe są adhezyjnymi, nienegocjowalnymi. Warunki umowy są narzucane dostawcy. Sieci handlowe prowadzą co roku negocjacje indywidualne z dostawcami w sprawie zawieranych umów, ale jedynie w części dotyczącej poprawy warunków handlowych dla sieci. Nie ma możliwości negocjacji pozostałych części umowy. Sieci handlowe tłumaczą się tym, że liczba wszystkich dostawców jest ogromna i negocjując wszystkie części umowy z każdym dostawcą indywidualnie nie mieliby kontroli. Dlatego też wszystkie zawierane z producentami sektora mleczarskiego umowy handlowe wyglądają tak samo, różnią się jedynie w części warunków handlowych. 3) Czy Państwa zdaniem pojęcie nieuczciwych praktyk handlowych należy ograniczyć do etapu negocjacji warunków umów, czy też powinno ono również uwzględniać fazę przednegocjacyjną lub okres po zawarciu umowy? Nieuczciwe praktyki handlowe pomiędzy dostawcami a sieciami należałoby ograniczyć do etapu negocjacji warunków umów, które powinny w sposób szczegółowy opisywać współpracę dostawcy z siecią handlową z uwzględnieniem wszystkich ogniw łańcucha B2B takich jak: przygotowanie ofert, przygotowanie 1

2 zamówień, potwierdzania zamówień, płatności, realizację transakcji, wystawianie dokumentów związanych z realizacją transakcji, marketing itp.. 4) Na jakim etapie łańcucha dostaw B2B produktów detalicznych mogą wystąpić nieuczciwe praktyki handlowe? W sektorze mleczarskim nieuczciwe praktyki handlowe występują na etapie przetwórca mleka (producent) - handel hurtowy i detaliczny. 5) Co sądzą Państwo o pojęciu czynnik strachu? Czy zgadzają się Państwo z powyższą oceną tej kwestii? Proszę wyjaśnić. Dominacja sieci i ukształtowanie się takiego modelu rynku powoduje, że dostawca ma ograniczone możliwości sprzedaży. Skala wielkości sprzedaży proponowana przez sieć powoduje, iż przetwórca żywności (sprzedający) zmuszony jest do współpracy z tą formą handlu i ponosi z tego tytułu określone nakłady finansowe związane z wejściem do sieci. Pojęcia "czynnika strachu" jest dominujące w tych relacjach, gdyż każdy boi się utracić rynek, a z drugiej strony chce odzyskać poniesione na rzecz wejścia do sieci nakłady finansowe. Dlatego w wielu przypadkach dostawcy godzą się na niekorzystne dla nich warunki handlowe. W rozdrobnionym polskim przetwórstwie mleczarskim ten "czynnik strachu", tj. utraty rynku, jest dominujący. 6) W jakim zakresie i jak często, w Państwa doświadczeniu, nieuczciwe praktyki handlowe występują w sektorze spożywczym? Na jakim etapie stosunków handlowych i w jaki sposób głównie przejawiają się te praktyki? Nieuczciwe praktyki handlowe w sektorze spożywczym występują nagminnie. Szczególnie występują one w relacjach dostawcy sieci handlowe. Obowiązująca w Polsce Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z dnia 16 kwietnia 1993r. nie jest respektowana przez podmioty występujące na rynku-sieci handlowe. Szczególnie pomijany jest artykuł 15 ustawy o nieuczciwej konkurencji mówi, że czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie dostępu do rynku w szczególności poprzez pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży. Obecnie niektórzy dostawcy zaczęli dochodzić swoich praw w sądach w zakresie niesłusznie pobranych opłat. Na takie działania mogą sobie pozwolić jednak tylko tacy dostawcy, którzy zakończyli współpracę z daną siecią handlową. W sieciach handlowych funkcjonuje kilkadziesiąt różnego rodzaju tytułów opłat niezgodnych z w/w ustawą: opłata za urodziny sieci handlowej opłata za remodeling sklepu (działu, półki sklepowej) np. jedna z sieci handlowych wystawiła dostawcy z branży mleczarskiej fakturę za remodeling stoiska nabiałowego na Dziale Nabiał. Miało to podobno służyć zwiększeniu sprzedaży artykułów dostawcy w tym sklepie, poszerzeniu półki itp. 2

3 Nowoczesne regały chłodnicze miały dać klientowi większy wybór i miały go za zadanie zachęcić do zakupów. Do faktury został podłączony raport, który miał być dowodem, że remodeling ten został przemyślany i odpowiednio zaplanowany. Została ustalona grupa docelowa. W raporcie w ogóle nie było słowa nabiał. Raport mówił o produktach spożywczych, Agd i innych. Jak wspomniałem wcześniej dostawca pochodził z branży nabiał? Gdzie tu jest jakiś sens? Zapłacił po prostu za nowe regały chłodnicze, bo te, co były na sklepie nadawały się do wymiany a sieci handlowej szkoda wydawać pieniądze na wyposażenie skoro naiwni dostawcy mogą zapłacić. bonus bezwarunkowy lub warunkowy rabaty potransakcyjne Szereg opłat za usługi promocyjne i marketingowe (gazetki reklamowe, plakaty) rabaty logistyczne - np. sieć buduje magazyn centralny - do dystrybucji towarów na sklepy sieci. Za taką możliwość dostawca dostaje fakturę za usługę logistyczną, za którą musi zapłacić. Co ciekawe, w umowach jest zapis, że towar dostawcy z chwilą dostarczenia na rampę sieci staje się jej własnością. Nasuwa się więc pytanie, dlaczego dostawca ma płacić za logistykę produktów, które tak naprawdę już nie są jego własnością. opłata za udostępnienie danych sprzedażowych na poszczególnych placówkach sieci handlowej opłata za możliwość elektronicznego odbioru składanych zamówień przez sieci opłata za brak zwrotu towarów opłata za starty na towarze dostawcy opłata za wprowadzenie nowych indeksów (nowych wyrobów) na półkę różnego rodzaju prowizje i rabaty opłata za osiągniecie poziomu obrotu z siecią (ustawiana zawsze tak, że sieć go osiągnie bez żadnych nakładów) prowizja za płatność za faktury. Na przykład jedna z sieci utworzyła spółkę w Szwajcarii, której zadaniem było płacenie za faktury dostawcom w Polsce. Firma ta pobierała prowizje od każdej zapłaconej faktury brutto w kwocie od 0,4% do 1%. Wystawiała za tą usługę notę (bez VAT). opłata za zużycie Europalet w obrocie między dostawcą i siecią Ponadto, oprócz w/w opłat nakładanych na dostawców sieci handlowe stosują takie nieuczciwe praktyki handlowe jak: wewnętrzne ustalenia sieci handlowej w sprawie płatności dostawcom w określonym dniu tygodnia mimo tego, że zgodnie z umową termin płatności wypada w innym dniu; zawieranie umów z mocą wstecz i w związku z tym wystawianie faktur korygujących o poprawione warunki handlowe za okres przed realnym zawarciem umowy handlowej; stosowanie kar umownych tylko wobec dostawców mimo tego, że sieci handlowe nie zawsze dotrzymują warunków umowy handlowej, którą same podpisały; 3

4 w umowie sieci handlowej z dostawcą nie ma określonych zobowiązań zakupowych sieci, a zatem taka umowa nie gwarantuje sprzedaży określonej ilości produktów dostawcy, a jedynie prawo sklepów sieci handlowej do złożenia zamówienia. Mimo to, dostawca decydując się na współpracę z siecią musi ponieść określone koszty, które zwykle są bardzo wysokie, nie mając pewności czy będzie to inwestycja, która się zwróci i przyniesie korzyść. korzystanie z sądów polubownych (arbitrażowych) zamiast sądów powszechnych kiedy tylko jest to możliwe. Taki wybór sieci handlowych ma swoje uzasadnienie - od wyroku sądu arbitrażowego nie można się odwołać, wyrok jest ostateczny. Sprawa rozwiązywana w taki sposób powierzana jest bezstronnemu specjaliście (arbitraż ad hoc). Specjaliści rekrutowani są przez każdą ze stron w ramach zawartej umowy. Można posunąć się do przypuszczenia, że sieć handlowa jako duża spółka posiada znaczący kapitał i może sobie pozwolić na wybitnych specjalistów w przeciwieństwie do dostawcy, który najczęściej dysponuje dużo mniejszymi środkami finansowymi. Istotnym jest także fakt, że sprawy prowadzone przez sądy arbitrażowe są tajne, więc opinia publiczna nie pozna zarówno jej przebiegu jak i wyroku. Opłaty poza-marżowe niezgodne z ustawą o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w sieciach handlowych sięgają do 40%. Liczone są zazwyczaj % procentowo od obrotu - czyli nie zależnie od tego, jakie koszty poniosła z tego tytułu sieć handlowa. Proszę sobie wyobrazić, ze oopłata za 1 moduł (4x6 cm) w gazetce reklamowej jednej z sieci handlowych kosztuje od 15 tyś zł do 20 tyś zł. W okresie Świąt ten sam moduł kosztuje od 25 tyś zł do ponad 30 tyś. Jak się to ma do rreklamę w codziennych gazetach ogólnopolskich,? i to Zdecydowanie zdecydowanie większy moduł reklamowy, można wykupić za dużo mniejszą kwotęe pieniądze można wykupić w jednej z gazet codziennych ogólnopolskich. Dodatkowo sieć stosuje tzw. KOMPENSATY. bez Bez zgody dostawcy potrąca sobie należności za wystawione przez siebie faktury. Jest to kredyt kupiecki udzielany przez Dostawcę dostawcę dla sieci, przez co skraca się terminy płatności oraz powoduje brak przepływów gotówkowych. Jedyna rzeczą, która się zmienia, co roku w umowie handlowej to wyłącznie warunki handlowe. Oczywiście, co roku następuje ich zmiana, czyli poprawa w górę, / warunków, ale wyłącznie z korzyścią dla sieci. 7) Czy praktyki te są również obecne w detalicznych sektorach niespożywczych? Jeśli tak, proszę podać konkretne przykłady. 8 i 9) Czy nieuczciwe praktyki handlowe wywierają niekorzystny wpływ, zwłaszcza jeśli chodzi o zdolność Państwa przedsiębiorstwa do inwestycji i innowacji? Proszę podać konkretne przykłady i tam, gdzie to możliwe, liczbowo określić ich wpływ. Czy nieuczciwe praktyki handlowe dotykają konsumentów (np. poprzez wpływ na ceny, asortyment produktów lub innowacje)? Proszę podać 4

5 konkretne przykłady i tam, gdzie to możliwe, liczbowo określić ich wpływ. Nieuczciwe praktyki handlowe wpływają na obniżenie marż i tym samym na dochodowość producentów. Producenci sektora mleczarskiego zamiast przeznaczyć środki finansowe na modernizację i wprowadzanie innowacyjnych produktów, zmuszeni są opłacać dodatkowe, bezprawnie i bezkarnie wystawiane faktury przez sieci handlowe, aby utrzymać się w w tym sektorze handlu. Ponadto, sieci handlowe zwykle chcą handlować produktami, które dobrze się sprzedają. Nie są zdecydowane na wprowadzanie nowych produktów. Takie zachowanie sieci handlowych zdecydowanie ma negatywny wpływ na decyzje konsumenckie, ponieważ ogranicza ich wybory. Ostatecznie, taka polityka sieci handlowych prowadzi do tego, że klient nie ma możliwości wybierania produktów, które są dla niego korzystne ze względu na walory zdrowotne, lecz zmuszony jest wybierać spośród tych, które produkowane są na szeroką skalę, ale w związku z tym mogą zaproponować niższą cenę produktu i zaangażować większe środki finansowe na reklamę. W doborze produktów w sieciach decyduje ekonomika skali. Trudno przebić się produktom regionalnym w przeciwieństwie do produktów wysoko przetworzonych. W ostatnim okresie w sieciach handlowych zaczynają dominować marki własne, które ubezwłasnowolniają dostawcę wobec sieci. Producent który zobowiąże się do produkowania marki własnej dla sieci zmuszony jest sprzedawać swój produkt jakościowo niczym nieodbiegający od produktu pod marką producenta. Takie zachowanie powoduje wypieranie z handlu marek lokalnych i producentów. Nie ma żadnych regulacji względem marek własnych odnośnie procentowego udziału marek własnych na półce i jest to istotnym zagrożeniem dla producentów nie tylko sektora mleczarskiego ale również innych sektorów. Rozwiązaniem, które pozwoliłoby na produkcję dla sieci handlowych marek własnych bez zagrożenia dla marek producentów jest stosunek 20% powierzchni marketu marek własnych do 80% marek producentów. Takie rozwiązanie wprowadziły Węgry oraz Czechy. Marki własne są istotnym zagrożeniem dla dostawców, ponieważ: wypierają marki rynkowe i lokalnych dostawców stanowią w pewnym sensie produkcję nakładczą dla sieci. Sieć w każdej chwili może zmienić dostawcę, a dotychczasowemu dostawcy wypowiedzieć umowę. Takie rozwiązanie mogłoby doprowadzić do upadłości zakładu gdyż niejednokrotnie, mniejsze zakłady mleczarskie decydując się na produkcję marki własnej dla sieci handlowej zmuszone są rezygnować z dotychczasowych rynków dystrybucji i w przypadku braku umowy na produkcję dla sieci tracą możliwość zbytu produktów. Biorąc pod uwagę w/w czynniki sieć handlowa ma zdecydowaną przewagę w jakichkolwiek negocjacjach i właściwie można stwierdzić, że negocjacje te opierają się na dyktowaniu warunków współpracy. w pewnym stopniu dokonywanie za klienta wyboru produktów konsumpcyjnych poprzez promowanie marek własnych sieci (bez ograniczeń 5

6 ilościowych w sklepach) i tym samym ograniczanie ilości produktów marek rynkowych oraz lokalnych producentów. Zmiany cen na korzyść konsumenta w sieciach są generalnie dokonywane kosztem dostawcy z tytułu organizowanych w sklepach promocji. Promocje dotyczą zwykle okresu na tydzień przed promocją i tydzień po promocji, co pozwala sieciom handlowym zatowarować się w większych ilościach po promocyjnej cenie, a klienci z danej promocji korzystają jedynie w pewnym stopniu, co generuje dodatkowy zysk sieci. Opłaty pozamarżowe są wliczane w cenę produktu co ma znaczący wpływ na cenę produktu na półce, tym samym koszty finansowe sieci handlowej ponoszą dostawcy oraz konsumenci. 10) Czy nieuczciwe praktyki handlowe mogą wpływać na transgraniczną wymianę handlową w UE? Czy nieuczciwe praktyki handlowe powodują rozdrobnienie jednolitego rynku? Jeśli tak, proszę wyjaśnić, w jakim stopniu nieuczciwe praktyki handlowe wpływają na zdolność Państwa przedsiębiorstwa do prowadzenia handlu w kontekście transgranicznym. 11) Czy istniejące krajowe ramy regulacyjne/samoregulacyjne w wystarczającym stopniu rozwiązują problem nieuczciwych praktyk handlowych w niektórych państwach członkowskich? Jeżeli nie, to dlaczego? W Polsce obowiązuje Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z dnia 16 kwietnia 1993r. Nie jest ona jednak należycie stosowana i respektowana przez podmioty występujące na rynku, przede wszystkim przez sieci handlowe. Przez jakiś czas ustawa ta była praktycznie martwa. Nikt z jej zapisów nie korzystał. Dostawcy nie mogli cały czas ponosić dodatkowych opłat we współpracy z sieciami handlowymi i zaczęli korzystać z zapisów w ustawie występując do sądów powszechnych o zwrot niesłusznie pobranych opłat. Jednak postępują tak tylko ci dostawcy, którzy już nie współpracują z siecią handlową, z którą się sądzą. Próbowano również wprowadzić Kodeks Dobrych Praktyk Handlowych (dalej Kodeks ). Wzorowany na samoregulacjach europejskich Kodeks zapoczątkował Wicepremier, Minister Gospodarki Waldemar Pawlak. Po konsultacjach branżowych nie został on jednak przyjęty. Wszyscy wypowiedzieli się krytycznie na temat propozycji nowego Kodeksu, ponieważ nie dawał dostawcom żadnych gwarancji swojej skuteczności. Wymagał akceptacji jego zasad przez dostawców jak również sieci handlowe, a takie rozwiązanie jest nie do zaakceptowania. Ze względu na to, że Kodeks nie był obowiązkowy sieci handlowe nie musiały go podpisać, a co za tym idzie stosować się do jego zasad i problem nieuczciwych praktyk handlowych pozostaje nadal nierozwiązany. 12) Czy brak konkretnych krajowych ram regulacyjnych/samoregulacyjnych służących zwalczaniu nieuczciwych 6

7 praktyk handlowych stanowi problem w państwach, w których ramy te nie istnieją? 13) Czy środki mające na celu wyeliminowanie nieuczciwych praktyk handlowych mają wpływ wyłącznie na rynki krajowe, czy też również na transgraniczną wymianę handlową/transgraniczne świadczenie usług? Jeżeli tak, proszę wyjaśnić ich wpływ na zdolność Państwa przedsiębiorstwa do prowadzenia wymiany handlowej w kontekście transgranicznym. Czy różnice między istniejącymi krajowymi ramami regulacyjnymi/samoregulacyjnymi powodują rozdrobnienie jednolitego rynku? 14) Czy Państwa zdaniem konieczne jest podjęcie dalszych działań na szczeblu UE? Tak, zdecydowanie powinny zostać ujednolicone przepisy w zakresie zapobiegania nieuczciwym praktykom handlowym. Zwłaszcza, że te same sieci handlowe funkcjonują na terenie Unii Europejskiej, więc wprowadzenie takich zmian ułatwiłoby współpracę dostawców z sieciami handlowymi. 15) Czy regulacje dotyczące nieuczciwych praktyk handlowych (o ile istnieją) wywierają pozytywny wpływ? Czy istnieją ewentualne wady/obawy związane z wprowadzeniem regulacji dotyczących nieuczciwych praktyk handlowych, na przykład bezzasadne ograniczenie swobody zawierania umów? Proszę wyjaśnić. Podczas rozmów prowadzonych przez zespół branżowy z sieciami handlowymi okazało się, że ograniczenie (regulacja) nieuczciwych praktyk handlowych stanowiłaby dla sieci poważny problem. Kiedy w Polsce sprawa nieuczciwych praktyk handlowych zaczęła być nagłaśniana sieci rozpoczęły lobbing przekonując, że takie działanie będzie w sposób znaczący ograniczało zawieranie umów. Sieci nie wspominają jednak o tym, że nie ma ekwiwalentności usług do wciąż płaconych przez dostawców opłat poza-marżowych. Korzystne dla nich jest dalsze wystawianie faktur za fikcyjne, bezprawne lub znacznie zawyżone kosztowo usługi. Nagłośnienie w Polsce art. 15 ustawy o nieuczciwej konkurencji i wygrywanie w sądach spraw przez dostawców spowodowało przejście na rozliczenie z dostawcami w cenach net-net, lecz sieci nie zrezygnowały z dodatkowych opłat, ale włączyły wszystkie opłaty "półkowe" w formę rabatu. W ten sposób sieci handlowe nie zrezygnowały z poza-marżowych opłat i utrzymały swoje warunki handlowe. Można stwierdzić, że warunki handlowe sieci dzięki takiemu rozwiązaniu zostały nawet poprawione, ponieważ opłaty poza-marżowe wpisane w formę rabatu ze strony dostawcy powodują, że stają się one całkiem legalne i nie ma możliwości zwrotu tych kosztów na drodze sądowej w postępowaniu, ponieważ to dostawca wystawił fakturę. 7

8 Kiedy jako branża mleczarska pierwsi zaczęliśmy głośno mówić na temat pobierania niezgodnych opłat i rozpoczęliśmy parce nad Kodeksem Dobrych Praktyk Handlowych sieci zareagowały dość szybko. Część z nich przerzuciła wszystkie pobierane niezgodnie z ustawą o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji opłaty pozamarżowe w tzw. rabat na fakturze, który na razie jest dla nich bezpieczny. Nie ma jeszcze orzeczenia Sądowego, które by kwestionowało rabat na fakturze ponieważ to dostawca wystawia fakturę z tym rabatem, a nie sieć. Niektóre z sieci wprowadziły ceny net-net, ale cena ta zawiera wszystkie wcześniej obowiązujące opłaty pozamarżowe. 16) Czy istnieją znaczne rozbieżności w sposobie traktowania nieuczciwych praktyk handlowych przez prawo w poszczególnych państwach członkowskich? Jeśli tak, czy te rozbieżności utrudniają transgraniczną wymianę handlową? Proszę podać konkretne przykłady i tam, gdzie to możliwe, liczbowo określić ich wpływ. 17) W przypadku niekorzystnego wypływu tych praktyk, w jakim stopniu wspólne unijne podejście do egzekwowania przepisów powinno regulować tę kwestię? 18) Czy właściwym organom egzekucyjnym należałoby przyznać uprawnienia dochodzeniowe, w tym prawo podejmowania działań z urzędu, nakładania sankcji i przyjmowania anonimowych skarg? Zdecydowanie tak, ponieważ dostawcy sami boją się dochodzić swoich praw. W Polsce takie prawo powinien mieć Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta. 19) Czy powyższe zestawienie obejmuje najważniejsze nieuczciwe praktyki handlowe? Czy istnieją inne rodzaje nieuczciwych praktyk handlowych? Generalnie przedstawione zestawienie nieuczciwych praktyk handlowych obejmuje wszystkie przypadki, lecz prawnicy pracujący dla sieci handlowych będą szukać rozwiązań jak ominąć prawo, aby wymów na dostawcach uzyskanie najlepszych warunków handlowych. W tym zakresie nie ma partnerstwa i żadnej etyki, liczą się jedynie własne interesy. 20) Czy stworzenie wykazu zakazanych nieuczciwych praktyk handlowych mogłoby być skutecznym sposobem rozwiązania tego problemu? Czy należałoby regularnie aktualizować ten wykaz? Czy istnieją ewentualne rozwiązania alternatywne? Stworzenie wykazu zakazanych praktyk handlowych w jakimś stopniu wzmocniłoby pozycję dostawców wobec sieci, ale z pewnością nie rozwiąże problemu nieuczciwych praktyk handlowych. 21) Dla każdej wskazanej powyżej nieuczciwej praktyki handlowej i odpowiadającej jej dobrej praktyki proszę: a) wskazać, czy zgadzają się 8

9 Państwo z analizą Komisji. W stosownych przypadkach proszę podać dodatkowe informacje; b) wyjaśnić, czy dana nieuczciwa praktyka handlowa występuje w sektorze, w którym prowadzą Państwo działalność; c) wyjaśnić, czy odpowiednią możliwą dobrą praktykę można by powszechnie zastosować w różnych sektorach? d) wyjaśnić, czy dana nieuczciwa praktyka handlowa powinna być zakazana per se, czy też powinna podlegać indywidualnej ocenie w każdym przypadku ) W odniesieniu do terytorialnych ograniczeń dostaw proszę wyjaśnić: a) co uznaliby Państwo za obiektywne względy wydajności stanowiące uzasadnienie odmowy przez dostawcę dostawy do danego klienta? Dlaczego? b) jakie byłyby zalety i wady zakazu stosowania terytorialnych ograniczeń dostaw (opisanych powyżej)? Jakie praktyczne konsekwencji miałby taki zakaz dla sposobu, w jaki przedsiębiorstwa organizują swoje systemy dystrybucji w Europie? ) Czy wskazane powyżej możliwe dobre praktyki należy zawrzeć w ramach obowiązujących na poziomie UE? Czy są jakieś wady takiego podejścia? Tak, jednak nie jest to wystarczające rozwiązanie w odniesieniu do problemu nieuczciwych praktyk handlowych, ponieważ możliwe dobre praktyki nie są obligatoryjne, co spowoduje, że sieci handlowe będąc na silniejszej pozycji negocjacyjnej zignorują je. 24) Jeżeli Państwa zdaniem konieczne jest podjęcie dalszych działań na szczeblu UE, to czy powinny one mieć formę wiążącego instrumentu ustawodawczego? Niewiążącego instrumentu? A może inicjatywy samoregulacyjnej? Na szczeblu Unii Europejskiej powinien powstać wiążący dokument ustawodawcy. 25) W niniejszej zielonej księdze poruszono problematykę nieuczciwych praktyk handlowych oraz uczciwości w stosunkach między przedsiębiorstwami w łańcuchu dostaw B2B produktów spożywczych i niespożywczych. Czy Państwa zdaniem pominięto jakieś ważne zagadnienia lub poruszono je w niewystarczającym stopniu? Poruszone w zielonej księdze problemy nieuczciwych praktyk handlowych oraz uczciwości w stosunkach między przedsiębiorstwami w łańcuchu dostaw B2B generalnie prawidłowo interpretują problemy, jednak na pewno w każdym kraju UE wyglądają inaczej. Istotne zagadnienia dotyczące nieuczciwych praktyk handlowych, które w polskiej gospodarce mają kluczowe znaczenie zostały rozwinięte we wcześniejszych odpowiedziach (patrz odp. na pyt. 6). 9