1. Ustalenia kontroli W Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w Nysie w badanym okresie usamodzielniający się wychowankowie otrzymali pomoc na:

Transkrypt

1 WOJEWODA OPOLSKI PSiZ.I DG Opole, dnia 17 sierpnia 2017 r. Pani Irena Kłakowicz Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie ul. Piastowska 33a Nysa WYSTĄPIENIE POKONTROLNE 1. Nazwa i adres jednostki kontrolowanej: Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Nysie ul. Piastowska 33a, Nysa 2. Imię, nazwisko i stanowisko służbowe inspektorów: Daria Grabowska - inspektor wojewódzki Oddziału Nadzoru i Kontroli Pomocy Społecznej w Wydziale Polityki Społecznej i Zdrowia Opolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Opolu przewodnicząca zespołu inspektorów, Agnieszka Cieślik - inspektor wojewódzki Oddziału Nadzoru i Kontroli Pomocy Społecznej w Wydziale Polityki Społecznej i Zdrowia Opolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Opolu. 3. Termin kontroli: lipca 2017 r. 4. Zakres kontroli: Ocena realizacji zadań w zakresie przyznawania pomocy na kontynuowanie nauki, usamodzielnienie i zagospodarowanie osobom opuszczającym pieczę zastępczą - zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej zwanej dalej ustawą. 5. Ocena skontrolowanej działalności, ze wskazaniem ustaleń, na których została oparta: W wyniku kontroli pozytywnie z nieprawidłowościami ocenia się działalność Centrum w zakresie przyznawania pomocy na kontynuowanie nauki, usamodzielnienie i zagospodarowanie osobom opuszczającym pieczę zastępczą. 1. Ustalenia kontroli W Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w Nysie w badanym okresie usamodzielniający się wychowankowie otrzymali pomoc na: 1) kontynuowanie nauki 53, 2) usamodzielnienie 13, 3) zagospodarowanie 7. Kontroli poddano losowo wybraną dokumentację: 1) 7 wychowanków, którym przyznano pomoc na kontynuowanie nauki, 2) 5 wychowanków, któremu przyznano pomoc na usamodzielnienie, 1/8

2 3) 1 wychowanka, któremu przyznano pomoc na zagospodarowanie oraz 1 któremu odmówiono przyznania pomocy na zagospodarowanie. Z analizy skontrolowanej dokumentacji wynika, że stosownie do art. 141 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2017 r. poz. 697 ze zm.) [zwana dalej ustawą], pomoc na kontynuowanie nauki, na usamodzielnienie oraz na zagospodarowanie przyznawana była osobom opuszczającym po osiągnięciu pełnoletności rodzinę zastępczą lub placówkę opiekuńczo-wychowawczą. W każdym przypadku umieszczenie w pieczy zastępczej nastąpiło na podstawie orzeczenia sądu zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy. Powyższe formy pomocy przyznane zostały osobom usamodzielnianym, których okres pobytu w pieczy wynosił co najmniej: 1) 3 lata w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną (w odniesieniu do 2 wychowanków - okres pobytu w pieczy zastępczej wynosił 16 lat, w przypadku pozostałych wychowanków okres wynosił 5 i 4 lata); 2) rok w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej placówkę opiekuńczo wychowawczą (w odniesieniu do 4 wychowanków - okres pobytu w pieczy wynosił od 2 do 11 lat) i rodzinę zastępczą niezawodową (w 1 przypadku okres pobytu w pieczy wynosił 6 lat, w 2-2,5 roku, w 3-12 lat). W trakcie kontroli ustalono, że zgodnie z art. 143 ust. 1 ustawy, pomoc na kontynuowanie nauki oraz usamodzielnienie przyznawana była na wniosek osoby, złożony w powiecie właściwym do ponoszenia wydatków na finansowanie pomocy, za pośrednictwem dyrektora Centrum właściwego ze względu na miejsce pobytu osoby usamodzielnianej. Z dokumentacji poddanej kontroli wynika, że w każdym przypadku powiatem właściwym do ponoszenia wydatków na finansowanie pomocy na kontynuowanie nauki oraz usamodzielnienie był powiat nyski. Wnioski o przyznanie pomocy na zagospodarowanie wychowankowie składali w powiecie właściwym ze względu na miejsce osiedlenia się. W toku przeprowadzonej kontroli ustalono, że zgodnie z zapisem art. 145 ust. 1 ustawy, w przypadku ubiegania się o pomoc na kontynuowanie nauki i na usamodzielnienie, osoba usamodzielniana składała wniosek o udzielenie pomocy oraz posiadała zatwierdzony indywidualny plan usamodzielnienia określający w szczególności: zakres współdziałania osoby usamodzielnianej z opiekunem usamodzielnienia, sposób uzyskania przez osobę usamodzielnianą wykształcenia lub kwalifikacji zawodowych, zakres pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz w podjęciu przez osobę usamodzielnianą zatrudnienia. Stosownie do zapisu art. 145 ust. 4 ustawy, indywidualne programy usamodzielnienia opracowywane były przez osobę usamodzielnianą wspólnie z opiekunem usamodzielnienia, co najmniej na miesiąc przed osiągnięciem przez osobę usamodzielnianą pełnoletności. W każdym przypadku plan zatwierdzany był przez Dyrektora Centrum. Zgodnie z art. 145 ust. 2 ustawy, osoba usamodzielniana, co najmniej rok przed osiągnięciem przez nią pełnoletności wskazuje osobę, która podejmie się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz przedstawi pisemną zgodę tej osoby. Podczas wyznaczania opiekuna usamodzielnienia, wychowanek usamodzielniający się, wskazywał osobę na pełnienie powyższej funkcji oraz przedstawiał pisemną zgodę tej osoby. Dyrektor Centrum akceptował wskazaną osobę na pełnienie funkcji opiekuna usamodzielnienia. W 4 na 11 przypadków wychowanek nie wskazał osoby, która podejmie się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia, a w 2 przypadkach nie opracowano indywidualnego programu usamodzielnienia, zgodnie z terminami wynikającymi z ustawy. W dokumentacji znajdują się jednak notatki informujące o przebywaniu jednego z wychowanków na ucieczce, co uniemożliwiło wskazanie przez niego opiekuna w terminie określonym, w ustawie. W pozostałych przypadkach wychowankowie byli informowani o konieczności wskazania osoby, która podejmie się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz o konieczności sporządzenia indywidualnego programu usamodzielnienia w terminach określonych w ustawie, co znajduje potwierdzenie w prowadzonej przez pracownika socjalnego dokumentacji. 2/8

3 W pozostałych 7 przypadkach wskazanie osoby, która podejmie się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz sporządzanie indywidualnego programu usamodzielnienia odbywało się w terminie określonym w art. 145 ust. 4 ustawy. W przypadku zmiany sytuacji życiowej osób usamodzielnianych, dokonywane były zmiany w indywidualnym programie usamodzielnienia. Z wytypowanej do kontroli dokumentacji wynika, że osoby usamodzielniane w dalszym ciągu realizują program usamodzielnienia wobec czego nie było konieczności dokonania oceny końcowej procesu usamodzielniania. W jednym przypadku podjęto czynności w tym celu, tj. skierowano pismo do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie właściwego ze względu na miejsce pobytu wychowanka, z prośbą o sporządzenie oceny końcowej indywidualnego programu usamodzielnienia. Stosownie do art. 146 ust. 1, 2, 3 i 4 ustawy pomoc na kontynuowanie nauki przysługiwała osobom usamodzielnianym kontynuującym naukę w szkołach oraz na kursach kwalifikacyjnych, których ukończenie było zgodne z indywidualnym programem usamodzielnienia. Wysokość pomocy na kontynuowanie nauki wynosiła 500 zł miesięcznie, pomoc przyznawana była na czas nauki, nie dłużej niż do 25 roku życia i przysługiwała na czas trwania roku szkolnego, akademickiego kursu albo przygotowania zawodowego. Na podstawie skontrolowanej dokumentacji ustalono, że pracownik socjalny przed wydaniem decyzji ustalającej przyznanie pomocy na kontynuowanie nauki, weryfikował dochód wychowanka oraz jego rodziny, podczas gdy ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej nie przewiduje konieczności ustalania dochodu wychowanka oraz osób, z którymi prowadzi wspólne gospodarstwo domowe w przypadku tego rodzaju świadczenia. W trakcie podjętych czynności kontrolnych zespół inspektorów ustalił, że: 1) w 1 przypadku uchylono pomoc na kontynuowanie nauki, na wniosek strony, z powodu rezygnacji wychowanki z dalszej nauki. Z przedłożonej kontrolującym dokumentacji wynika, iż osoba usamodzielniana w dniu 12 lipca 2016 r. oświadczyła, iż od września 2016 r. nie będzie kontynuować nauki z uwagi na wyjazd za granicę. Wobec powyższego PCPR w Nysie w dniu 14 lipca 2016 r. wszczął postępowanie w sprawie uchylenia decyzji przyznającej pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki po czym, w dniu 2 września 2016r. wydał decyzję uchylającą pomoc z dniem 1 września 2016 r. Postępowanie w sprawie uchylenia decyzji przyznającej pomoc na kontynuowanie nauki zostało wszczęte zgodnie z art. 151 ust. 2 ustawy, który stanowi o tym, że w przypadku zmiany przepisów regulujących prawo do pomocy dla osoby usamodzielnianej lub jej wysokość oraz w przypadku zmiany sytuacji osobistej, dochodowej lub majątkowej osoby usamodzielnianej, organ właściwy do wydania decyzji może bez zgody osoby usamodzielnianej zmienić lub uchylić decyzję przyznającą pomoc. Ww. przedstawionym postępowaniu organ nie dostosował się do art oraz 3 k.p.a., który stanowi o tym, że organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki, a załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym- w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania. Z akt sprawy wynika również, że organ prowadząc postępowanie nie poinformował strony o niezałatwieniu sprawy w terminie zgodnie z art k.p.a. Ponadto, omawiana decyzja została wydana w dniu 2 września 2016 r., z tym, że uchylenie jej nastąpiło od dnia 1 września 2016 r., tj. z naruszeniem zasady konstytutywności. Decyzja administracyjna wydana w oparciu o art. 151 ust. 2 ustawy, ma bowiem charakter konstytutywny, co oznacza, że może wywoływać 3/8

4 wyłącznie skutki na przyszłość, nie zaś z mocą wsteczną, tj. od dnia 1 września 2016 r. 2) w 1 przypadku organ wydał decyzję zmieniającą decyzję przyznającą pomoc na kontynuowanie nauki. Z dokumentacji prowadzonej w sprawie wynika, że: 27 lutego 2015 r. organ przyznał osobie usamodzielnianej pomoc na kontynuowanie nauki na okres od dnia 1 lutego 2015 r. na czas nauki, nie dłużej jednak, niż do ukończenia przez nią 25 roku życia w związku z kontynuowaniem nauki przez w/w w szkole policealnej dla dorosłych w Nysie; 12 września 2016 r. do Centrum wpłynęło zaświadczenie z Prywatnej Szkoły Policealnej dla Dorosłych Twoja Szkoła potwierdzające fakt kontynuowania nauki przez wychowankę w klasie drugiej; 20 lutego 2017 r. wnioskodawczyni poinformowała Centrum o tym, że dotychczasowy kierunek został rozwiązany i rozpocznie naukę na kolejnym semestrze w Zaocznej Szkole Zawodowej Pascal w Nysie; z zaświadczenia z dnia 22 lutego 2017 r. wynika, że wychowanka jest słuchaczem Zaocznej Policealnej Szkoły Zawodowej Pascal w Nysie na semestrze drugim; z zaświadczenia z Prywatnej Szkoły Policealnej dla Dorosłych Twoja Szkoła, które wpłynęło do Centrum w dniu 8 marca 2017 r. wynika, że 20 września 2016 r. rozwiązano klasę do której uczęszczała wychowanka; 13 marca 2017 r. pracownik socjalny pozyskał informację z Zaocznej Szkoły Zawodowej Pascal w Nysie o tym, że wychowanka w dniu 20 lutego 2017 r. zapisała się do powyższej szkoły na semestr drugi, co zostało potwierdzone zaświadczeniem w dniu 20 marca 2017 r.; 15 marca 2017 r. zawiadomiono osobę usamodzielnianą o wszczęciu postępowania z urzędu w sprawie zmiany decyzji przyznającej pomoc na kontynuowanie nauki z dnia 27 lutego 2015r. (20 marca 2017r. pismo zostało odebrane przez wychowankę); 4 kwietnia 2017 r. organ wydał decyzję zmieniającą decyzję przyznającą pomoc z tytułu kontynuacji nauki, w której jednocześnie odmówił wypłaty pomocy pieniężnej z tytułu kontynuacji nauki w okresie od 21 września 2016r. do dnia 19 lutego 2017 r. ; 25 kwietnia 2017 r. organ wydał decyzję przypisującą do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, w której zobowiązał do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia z tytułu kontynuacji nauki za okres od 21 września 2016 r. do dnia 31 stycznia 2017 r. wraz z należnymi odsetkami. Zespół inspektorów ustalił w trakcie kontroli, że w decyzji przyznającej pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki wydanej w dniu 27 lutego 2015 r. organ pouczył stronę o konieczności dostarczania na początku każdego semestru aktualnego zaświadczenia o kontynuowaniu nauki w terminie: do 15 lutego, do 15 września oraz do 30 czerwca - świadectwa szkolnego. Niedostarczenie zaświadczeń i świadectw w ustalonych terminach miało skutkować wstrzymaniem wypłaty środków finansowych oraz wszczęciem postępowania administracyjnego, zmierzającego do uchylenia decyzji na podstawie, której przyznane zostało świadczenie na kontynuowanie nauki. Organ odmawiając stronie wypłaty pomocy pieniężnej z tytułu kontynuacji nauki w okresie od 21 września 2016r. do dnia 19 lutego 2017 r. postąpił niezgodnie z zasadami określonymi w art. 152 ustawy. W myśl przywołanego przepisu, przyznania pomocy na kontynuowanie nauki, na usamodzielnienie lub na zagospodarowanie można odmówić w przypadku, gdy: a) istnieje uzasadnione przypuszczenie, że pomoc zostanie wykorzystana niezgodnie z celem, na jaki zostanie przyznana; 4/8

5 b) osoba usamodzielniana przed osiągnięciem pełnoletności opuściła samowolnie pieczę zastępczą; c) osoba usamodzielniana porzuciła naukę umożliwiającą jej przygotowanie zawodowe i nie podejmuje zatrudnienia; d) stosunek pracy z osobą usamodzielnianą został rozwiązany bez wypowiedzenia z winy pracownika; e) osoba usamodzielniana bez uzasadnionej przyczyny uchyla się od podjęcia proponowanego zatrudnienia; f) osoba usamodzielniana została skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe. Zgodnie z pouczeniem wskazanym w decyzji przyznającej praw do świadczenia, organ po upływie terminu 15 lutego powinien na podstawie art. 151 ust. 2 ustawy wszcząć postępowanie z urzędu w sprawie uchylenia decyzji przyznającej pomoc pieniężną na kontynuowanie nauki, w związku z powziętą informacją od wychowanki o rozwiązaniu klasy, do której uczęszczała. Pozyskana informacja jednoznacznie wskazywała na to, że osoba usamodzielniana nie kontynuowała nauki w tym czasie, a tym samym, nie spełniała przesłanek do otrzymywania ww. pomocy. Ponadto ustalono, że w rozstrzygnięciu decyzji zmieniającej decyzję przyznającą pomoc z tytułu kontynuacji nauki nie uwzględniono podzielności świadczenia za miesiąc luty 2017 r. Zgodnie z treścią art. 146 ust. 7 ustawy w przypadku, gdy uprawnienie do pomocy na kontynuowanie nauki nie obejmuje pełnego miesiąca kalendarzowego, pomoc przyznaje się w wysokości proporcjonalnej do liczby dni w danym miesiącu kalendarzowym, w których przysługuje pomoc. Z akt sprawy wynika, że osoba usamodzielniana w dniu 20 lutego 2017 r. podjęła naukę, w związku, z czym od tego dnia przysługiwało jej świadczenie w wysokości proporcjonalnej do liczby dni, w których wychowanka kontynuowała naukę. W trakcie kontroli ustalono (na podstawie listy wypłat), że osoba uprawniona otrzymała świadczenia za luty zgodnie z wyliczeniem wynikającym z art. 146 ust. 7 ustawy. Z powyższego wynika, że organ wypłacił świadczenie zgodnie z zasadami prawa materialnego, tj. zgodnie z art. 146 ust. 2 ustawy, niemniej naruszył zasady prawa formalnego, w tym w szczególności art ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017, poz t.j.). Zgodnie z przytoczonym przepisem, kluczowym elementem każdej decyzji administracyjnej jest jej osnowa, w której powinno być wprost wyrażone rozstrzygnięcie, gdyż nie można go ani domniemywać, ani wyprowadzać z treści uzasadnienia. Ponadto, z uwagi na fakt, że treść rozstrzygnięcia jest równoznaczna z udzielonym stronie uprawnieniem - organ winien tak sformułować osnowę decyzji, by strona posiadała wiedzę o wysokości świadczenia, które przysługuje jej za niepełny miesiąc. Sformułowanie osnowy decyzji w taki sposób, że strona musi domyślać się jej treści, narusza wyrażoną w art. 8 k.p.a. zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa. W wyniku kontroli stwierdzono, że stosownie do art. 149 ust. 1 pkt 1 ustawy pomoc na usamodzielnienie wyniosła: 1) zł w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną, jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres, co najmniej 3 lat (w 1 przypadku osoba usamodzielniana przebywała w rodzinie zastępczej u swojego brata), 2) zł w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej placówkę opiekuńczowychowawczą z uwagi na okres pobytu w pieczy zastępczej od 2 do 3 lat, 3) zł w przypadku 2 osób usamodzielnianych opuszczających placówkę opiekuńczo-wychowawczą z uwagi na okres pobytu w pieczy zastępczej powyżej 3 lat, 4) zł w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą niezawodową, w której okres pobytu wyniósł powyżej 3 lat. 5/8

6 Pomoc wypłacano stosownie do zapisu art. 149 ust. 2 ustawy, nie później niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 26 roku życia. Zgodnie z zapisem w indywidualnym programie usamodzielnienia pomoc wypłacana była jednorazowo lub w ratach. W przypadku 4 osób usamodzielnianych pomoc na usamodzielnienie przyznano w trakcie otrzymywania pomocy na kontynuowanie nauki. Zgodnie z art. 149 ust. 3 ustawy zasadność przyznania pomocy w trakcie wypłacania pomocy na kontynuowanie nauki była stwierdzana przez pracownika socjalnego i argumentowana na osobnym druku. W trakcie kontroli ustalono, że jedna z osób usamodzielnianych, którym przyznano pomoc na usamodzielnienie w trakcie wypłacania pomocy na kontynuowanie nauki oprócz przedmiotów niezbędnych do remontu i wyposażenia mieszkania zakupiła telewizor. Do powyższej kwestii odniosła się dyrektor Centrum oraz poinformowała o wprowadzonych w ostatnim czasie ustaleniach, które dotyczą ograniczenia kwoty, jaką osoby usamodzielniane mogą przeznaczyć na odbiornik TV. Z analizy kontrolowanej dokumentacji wynika, że usamodzielniający się wychowankowie wnioskowali o pomoc na usamodzielnienie z zamiarem przeznaczenia jej na polepszenie warunków mieszkaniowych tj. zakup niezbędnych sprzętów do wykonania remontu i wyposażenia mieszkania. Osoby usamodzielniane były zobowiązane do rozliczenia pomocy w określonym terminie tj. przedstawienia faktur potwierdzających zakup określonych we wniosku rzeczy lub usług oraz określano ostateczny termin dokonania przez osobę rozliczenia się z pomocy. Ze zgromadzonej dokumentacji wynika, że 1 osoba usamodzielniana nie rozliczyła się z całej kwoty przyznanej pomocy. Ze zgromadzonej dokumentacji wynika, że Centrum podjęło działania zmierzające do nawiązania kontaktu z wychowankiem. W kontrolowanej dokumentacji znajdują się pisma wysłane do wychowanka, wzywające do natychmiastowego i prawidłowego rozliczenia się z pomocy oraz pisma do opiekuna usamodzielnienia z prośbą o pomoc w nawiązaniu kontaktu z wychowankiem. Stosownie do art. 142 ust. 1 ustawy, pomoc na usamodzielnienie jest przyznawana osobie usamodzielnianej, której dochód miesięczny nie przekraczał zł. Podczas kontroli zespół inspektorów ustalił, że pracownik socjalny weryfikował dochody osoby usamodzielnianej oraz wszystkich osób zamieszkujących z wychowankiem, również nie będących małżonkiem lub dziećmi pozostającymi na jego utrzymaniu, co jest nie zgodne z art. 142 ust. 3 ustawy, który stanowi, że ustalając dochód osoby usamodzielnianej uwzględnia się sumę dochodów tej osoby, jej małżonka oraz dzieci pozostających na jej utrzymaniu, podzieloną przez liczbę tych osób. Ponadto, w trakcie gromadzenia materiału dowodowego w celu przyznania pomocy na usamodzielnienie pracownik socjalny w 1 przypadku przyjął, jako dokument potwierdzający wysokość osiąganych dochodów, kopię przelewu bankowego, co nie pozwala na jednoznaczne ustalenie jaki faktycznie dochód osiągał wychowanek. Wobec powyższego pouczono pracownika socjalnego o konieczności prawidłowego gromadzenia dokumentacji dotyczącej dochodu osoby usamodzielnianej. W prowadzonej dokumentacji znajdowała się korespondencja prowadzone ze szkołami w celu monitorowania sytuacji szkolnej osób usamodzielnianych oraz dokumentację potwierdzającą ich sytuację dochodową, majątkowa i osobistą. W dokumentacji znajdują ponadto zaświadczenia potwierdzające kontynuowanie nauki przez osoby usamodzielniane. Z skontrolowanej dokumentacji wynika, że 2 wychowanków złożyło wniosek o przyznanie pomocy na zagospodarowanie. Wnioski o pomoc na zagospodarowanie zostały złożone w powicie właściwym ze względu na miejsce pobytu tych osób. 6/8

7 W 1 przypadku pomoc na zagospodarowanie przyznano w wys zł co jest zgodne z art. 150 ust. 1 ustawy. Wychowanek spełniał kryterium dochodowe określonego w art. 142 ust. 1 ustawy. Z otrzymanej pomocy rozliczył się w sposób prawidłowy. Pomoc na zagospodarowanie została wypłacona jednorazowo. W 2 przypadku odmówiono wychowankowi pomocy na zagospodarowanie, ponieważ wnioskodawca został skazany prawomocnym wyrokiem na 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata. Działanie takie jest zgodne z art. 152 pkt 6 ustawy, który stanowi, że przyznania pomocy na zagospodarowanie można odmówić w przypadku, gdy osoba usamodzielniana została skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe. Niemniej w trakcie kontroli ustalono, że pracownik socjalny weryfikując sytuację dochodową uwzględnił dochody wychowanka, jego syna oraz konkubiny, co jest niezgodne z art. 142 ust. 3 ustawy. 6. Zakres, przyczyny i skutki stwierdzonych uchybień lub nieprawidłowości oraz wskazanie osób odpowiedzialnych za ich powstanie. W trakcie kontroli stwierdzono nieprawidłowości w zakresie: 1) prowadzenia postępowania w związku z koniecznością uchylenia decyzji przyznającej pomoc na kontynuowanie nauki oraz ustaleniem nienależnie pobranego świadczenia, 2) weryfikowania dochodów osób usamodzielnianych oraz sposób ich dokumentowania, 3) wydawania decyzji uchylającej, z naruszeniem zasady określonych w ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz k.p.a., 4) przestrzegania terminów załatwienia sprawy, 5) formułowania rozstrzygnięć w decyzjach w sprawie podzielności świadczenia. Przyczyną powstałych nieprawidłowości jest niewystarczający nadzór kierownictwa nad realizowanymi przez pracowników Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie zadaniami. Osobą odpowiedzialną za stwierdzone w trakcie kontroli nieprawidłowości jest Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Nysie. 7. Uwagi i wnioski. W wyniku kontroli ustalono, że Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Nysie przyznaje osobom opuszczającym po osiągnięciu pełnoletności, rodzinę zastępczą, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą pomoc na kontynuowanie nauki, usamodzielnienie i zagospodarowanie. Nie wszystkie sprawy prowadzone przez Centrum były realizowane zgodnie z zasadami i terminami określonymi w ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej oraz kodeksie postępowania administracyjnego. Wobec powyższego zasadnym jest zwiększenie przez Dyrektora Centrum nadzoru nad realizowanymi zadaniami, w celu wyeliminowania stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie przyznawania pomocy dla osób usamodzielnianych. 8. Zalecenia pokontrolne. Z uwagi na stwierdzone w trakcie kontroli nieprawidłowości, stosownie do zapisu art. 46 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011r. o kontroli w administracji rządowej ( Dz. U. Nr 185, poz. 1092) zalecam: 1) prowadzenie postępowań i wydawanie decyzji zgodnie z zasadami i terminami wynikającymi z ustawy o wspieraniu rodzinie i systemie pieczy zastępczej oraz kodeksu postępowania administracyjnego, 2) weryfikowanie dochodów osób usamodzielnianych tylko w związku z przyznaniem pomocy na zagospodarowanie i usamodzielnienie stosownie do art. 142 ust. 1 ustawy, w sposób prawidłowy oraz gromadzenie właściwej dokumentacji w tej sprawie, 3) uwzględnianie w rozstrzygnięciu decyzji podzielności świadczenia w przypadku kiedy uprawnienie do pomocy na kontynuowanie nauki nie obejmuje pełnego miesiąca. 7/8

8 Stosownie do 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 sierpnia 2015 r. w sprawie przeprowadzania kontroli przez wojewodę oraz wzoru legitymacji uprawniającej do przeprowadzania kontroli, (Dz. U. z 2015 r. poz. 1477) zastrzeżenia do wystąpienia pokontrolnego, w tym: wystąpienia niezawierającego zaleceń pokontrolnych, składa się na zasadach określonych w art. 197d ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w myśl którego kontrolowana jednostka może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania zaleceń pokontrolnych, zgłosić do nich zastrzeżenia. Umotywowane zastrzeżenia zgłasza się na piśmie do Wojewody Opolskiego. Ponadto na podstawie art. 186 pkt 3 ustawy proszę o przesłanie informacji o sposobie realizacji zaleceń pokontrolnych w terminie 30 dni od daty otrzymania wystąpienia pokontrolnego do Wydziału Polityki Społecznej i Zdrowia Opolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Opolu. Inspektor Wojewódzki Daria Grabowska Inspektor Wojewódzki Agnieszka Cieślik Z up. Wojewody Opolskiego Mieczysław Wojtaszek Dyrektor Wydziału Polityki Społecznej i Zdrowia (pieczątki imienne i podpisy kontrolujących) (pieczątka imienna kierownika komórki ds. kontroli/ osoby upoważnionej) Do wiadomości: Pan Czesław Biłobran Starosta Nyski ul. Piastowska Nysa 8/8