Wstępna charakterystyka fykoflory rejonu Bellsundu (Spitsbergen Zachodni)

Transkrypt

1 Jan Matula Katedra Botaniki i Fizjologii Roślin Akademia Rolnicza we Wrocławiu Florian Święs Instytut Biologii Uniwersytet Marii CurieSkłodowskiej w Lublinie Wyprawy Geograficzne UMCS w Lublinie na Spitsbergen Sesja Polarna 989 Wstępna charakterystyka fykoflory rejonu Bellsundu (Spitsbergen Zachodni) Preliminary characteristics of algae in the southwestern coast of Bellsund (Western Spitsbergen) WSTĘP W środowisku arktycznym wyjątkowo duże znaczenie ekologiczne przypada glonom naziemnym i skłodkowodnym, z grupy sinic, okrzemek i nitkowatych zielenic W skrajnie niekorzystnych warunkach środowiskowych jedne z pierwszych zasiedlają jałowe siedliska formujące się na przedpolach lodowców Glony jako pierwsi samożywni producenci wzbogacają z czasem nagie podłoże, przede wszystkim w azot i węgiel Dopływ azotu do ekosystemów arktycznych odbywa się głównie na drodze wiązania wolnego azotu atmosferycznego przez sinice (Cyanophyta) najczęściej z rodzajów: Nostoc, Anabaena, Callothrix, Oscillatoria i Cylindrospermum Między określonymi glonami, grzybami a roślinami zarodnikowymi i kwiatowymi zachodzi ścisła i bardzo złożona współzależność W warunkach arktycznych sukcesja roślinności prowadzi od najprostszych i przypadkowych skupisk sinic, glonów i grzybów do coraz bardziej zwartych i złożonych gatunkowo zbiorowisk tundry Interesujące dane o roli glonów ' w kształtowaniu się ekosystemów arktycznych znajdują się w opracowaniach: Alexander'a (97), Grandhall'a i Basilier'a (97) oraz Basilier'a (979) Według Borge'a (9) pierwsze doniesienia o glonach Spitsbergenu ukazały się w latach 899 W większości były to prace o przypadkowo zebranych glonach przy badaniu roślin wyższych Z nielicznych starszych i najnowszych opublikowanych badań o glonach Spitsbergenu na uwagę zasługują prace: Lagerstedt'a (87), Borge (9), Kriger'a (98), Thomasson'a (958, 96), Kole i Euroli (97), Matuły (988) i Oleksowicza (98) Dostarczają one wiadomości o całych grupach systematycznych i ekologicznych tej grupy roślin niższych W rejonie Bellsundu badania glonów słodkowodnych nie były dotąd prowadzone Na masowe występowanie glonów z rodzaju Nostoc i Prasiola w bagien97

2 nej tundrze omawianego obszaru zwracali uwagę Rzętkowska (987) i Święs (988) ZAKRES I METODYKA BADAŃ Praca przedstawia wstępne wyniki badań nie znanej dotąd fykoflory na południowowschodnim wybrzeżu Bellsundu na rozległym obszarze nadmorskim od Chamberlindalen po pogranicze Lognedalsflya i Dunderdalen (rye ) Próbki glonów do badań taksonomicznych zgromadzono podczas kolejnej III Wyprawy Geograficznej UMCS odbytej latem w r 988 pod kierunkiem Doc dr hab Kazimierza Pękali Zebrano je ze wszystkich miejscowych typów siedlisk i zbiorowisk tundry, łącznie na około 60 stanowiskach Obecnie scharakteryzowano część z nich (z 0 miejsc), reprezentującą dwie najważniejsze grupy siedliskowe Grupa A odnosi się do siedlisk wodnych, pozbawionych roślin wyższych, zaś grupa B, najczęściej mozaikowo występująca z poprzednią, reprezentuje wilgotne mszary torfowiskowe i bagiennomszystotrawiaste Charakterystykę siedlisk zbadanych stanowisk glonów podano w opisie terenu badań, ich lokalizację przestrzenną przedstawiono na rye, a skład taksonomiczny glonów zamieszczono w tabeli CHARAKTERYSTYKA TERENU BADAŃ Szkic terenu badań glonów nad Bellsundem przedstawiono na rye Podstawowe informacje o miejscowych warunkach klimatycznych, hydrograficznych, geomorfologicznych, glebowych i geobotanicznych zostały opublikowane w materiałach sympozjów i sesji polarnych (XIV Sympozjum Polarne, Lublin, 987; Wyprawy Geograficzne UMCS w Lublinie, 988 i 989; XV Sympozjum Polarne, Wrocław 988; XVI Sympozjum Polarne, Toruń 989) Niektóre prace dotyczące flory i roślinności tego terenu wymieniono w spisie literatury W krajobrazie, badanego terenu dominuje kilka zasadniczych elementów: podniesione terasy morskie, wzniesienia, doliny śródgórskie, lodowce oraz roślinność tundry i pustyń arktycznych Równiny kamienistożwirowe teras morskich są znacznie zróżnicowane pod względem wysokości (550 m) i szerokości Posiadają różnego systemu formy skałkowe, głazowiska, pokrywy sandrów zewnętrznych, stożki napływowe oraz wcięcia erozyjne Na badanym terenie maksymalne wysokości szczytów kształtują się w granicach od 5875 npm w części wschodniej, 58 m npm w centrum i 0795 m npm w rejonie zachodnim Lodowce dolinne występują głównie w centralnej części terenu: od najwyż98

3 szego wzniesienia w rejonie Tomtodden po graniczne pasmo Dyrstadflya z Lognedalsflya Lodowcom towarzyszą różnorodne postaci moren kamienistoblokowych i sandrów wewnętrznych kamienistożwirowych W części wschodniej, na obrzeżu Calypsostrandy zwraca uwagę plaża morska, stanowiąca najniższą terasę morską nadbudowaną żwirem i piaskiem o wysokości 6 m i szerokości do 50 m Lokalna sieć hydrograficzna jest bardzo złożona Typowe rzeki lodowcowe występują rzadko, natomiast liczne są stałe lub okresowe potoki i cieki wód peryglacjalnych, z często zmieniającymi się korytami Nieliczne i niewielkie jeziorka oraz rozlewiska wodne występują głównie w dolinach śródgórskich i w obniżeniach w obrębie teras morskich Na przełomie wiosny i lata wody z topniejącego śniegu wypełniają wszystkie obniżenia Z czasem większość powierzchniowych rozlewisk zanika a także mmiej wody prowadzą potoki peryglacjalne Okres wegetacyjny zwykle trwa od połowy czerwca do połowy sierpnia Na badanym terenie występuje kilka zasadniczych postaci roślinności arktycznej W części wschodniej (Chamberlindalen i Tomtodden) i zachodniej (Lognedalsflya i Dunderdalen), o klimacie i podłożu bardziej wilgotnym, powierzchniowo przeważa tundra wilgotna mszysta i tundra bagienna mszystotrawiasta W części środkowej o klimacie bardziej surowym, suchszym (Calypsostranda, Lyellstranda, Dyrstadflya) najbardziej rozpowszechniona jest sucha tundra porostowa i mezofilna tundra mszystoporostowa Obydwie wymienione postaci tundry są charakterystyczne dla obniżeń, w piętrze subniwalnym, od wybrzeża morskiego po stoki wzniesień Brak zwartych zbiorowisk roślinnych zaznacza się na najmłodszych osadach czwartorzędowych w piętrze subniwalnym oraz na blokowiskach skalnych stoków i grzbietów górskich w piętrze subniwalnym i niwalnym W pierwszej sytuacji pojawia się luźne skupisko przypadkowo osiedlonych różnych grup roślin, w drugiej zaś wyspecjalizowane zbiorowiska porostów naskalnych Obydwie te postaci zbiorowisk i skupień roślin można generalnie zaliczyć do formacji pustyń arktycznych W specyficznie złożonych warunkach siedliskowych występują i inne zwarte asocjacje tundry Na uwagę zasługują przede wszystkim suche mszary na upłazach skalnych (grzbiety wzniesień), mszary nitrofilne w miejscach stałego i okresowego pobytu ptaków (półki skalne, podnóża zboczy, obrzeża jezior) oraz mszary wyleżysk śniegu (lokalne wklęsłości terenowe) Gleby nawet w najlepiej uformowanych zbiorowiskach tundry są najczęściej bardzo trudne do określenia typologicznogenetycznego Są tu zarówno grunty typowo kamienistożwirowe jak i gleby inicjalne oraz lepiej uformowane gleby brunatne, glejowe, bagienne i torfowe W specyficznych sytuacjach geomorfologicznych pojawiają się gleby kopalne Często w gruntach glebowych zwraca uwagę obecność konkrecji wapiennych o nie znanym dokładnie ich pochodzeniu Obydwa tego typu miejsca wyróżniają się charakterystycznym składem gatunkowym tundry 99

4 Lokalnie najbardziej zróżnicowana mozaika siedliskowa i roślinna znajduje się u podnóży wzniesień w strefie kontaktowej moren bocznych i niwalnych ze stożkami usypiskowymi, głazowiskami i półkami skalnymi na których znajdują się kolonie traczyków (traczykowiska) i innych ptaków WYSTĘPOWANIE GLONÓW I WYKAZ STANOWISK BADAŃ Na badanym terenie, zwarte stanowiska glonów stanowią wprawdzie bardzo niewielki, ale bardzo charakterystyczny element w krajobrazie tundry, wyróżniający się specyficznymi barwami i chrakterystycznymi miejscami ich występowania Kulminacyjny punkt masowego pojawu glonów przypada na schyłek lata i początek jesieni, w, okresie generalnego przesuszenia powierzchni terenu Zasadniczo występują one masowo tylko w miejscach w różny sposób obficie i stale uwilgotnionych Najczęściej są to muliste obrzeża i skraje jeziorek, rozlewisk i cieków wodnych W tej sytuacji dominują kożuchy glonów o jaskrawej barwie pomarańczowej z drobną mozaiką barw szarych, żółtych, zielonych i innych Masowo pojawiają się na powierzchni bagnistej, podtopionej tundry mszystotrawiastej Najczęściej są to sinice z rodzaju Nostoc, barwy zgniłozielonej i szarej, niekiedy całkiem czarnej Nitkowate zielenice o intensywnej barwie zielonej lub jasnozielonej rosną tylko na namule i kamieniach w ciekach wód peryglacjalnych Niektóre jeziorka lodowcowe cechują się masowym pojawem glonów planktonowych barwy niebieskozielonej Na powierzchni gleby w miejscach o najdłużej topniejącym śniegu rozpowszechnione są kolonie glonów barwy szarej i czarnej Niewielkie skupiska glonów występują w szparach butwiejącego drewna i w spróchniałych miejscach kości zwierząt Na płatach śniegu długo zalegającego prawie zawsze rozpowszechnione są kriofilne glony o charakterystycznej krwistej barwie Podobnej barwy glony występują na glebie pod okapami dachów różnego typu miejscowych zabudowań oraz w szczelinach skał na morenach niwalnych Stanowiska zebranych i obecnie taksonomicznie opracowanych prób glonów przedstawiają się następująco (rye, tab ): Chamberlindalen część S, dno doliny, mszar; na kamieniach i namulach w cieku wód peryglacjalnych, część NW, przedpole lodowca Crammer I; na skraju jeziorka lodowcowego, w wodzie i na kamieniach, skrajnie NW część, Vestervagoyra, dno doliny; na kamieniach i namulach w cieku wód peryglacjalnych, skrajnie NW część, dno doliny; na bagnistym mszarze tuphurowatym z naciekiem wód peryglacjalnych,

5 5 skrajnie NE część, płaskie podnóże wzniesienia; na kamieniach i namule w rozlewisku wód peryglacjalnych, Calypsostranda 6 skrajnie SE część, między wałem burzowym i moreną lodowca Renarda; na namule osłoniętym i zatopionym na skraju jeziorka peryglacjalnego, okresowo zatapianego wodą morską, skrajnie SE część, Josephbukta, między wałem burzowym i moreną lodowca Renarda; na namule odsłoniętym i zatopionym na skraju jeziorka peryglacjalnego, okresowo zatapianego wodą morską, skrajnie SE część, Josephbukta, między wałami moreny lodowca Renarda; na namule odsłoniętym i zatopionym na skraju jeziorka peryglacjalnego, część NW, Calypsobyen, plaża morska, przy rozlewisku Wydrzycy"; na odsłoniętym i podtopionym spiaszczonym namule na rozlewisku wód peryglacjalnych, część NW, terasa morska przy rzece Scotta; na bagnistej tundrze mszystotrawiastej, Lyellstranda skrajnie NE część, Skilvika, niższa terasa morska, tundra mszystoporostowa; na mszystym i mulistożwirowym obrzeżu cieku wód peryglacjalnych, skrajnie NE część, Skilvika, niższa terasa morska, bagnista tundra mszystotrawiasta; na mulistożwirowym i mszystym obrzeżu cieku wód peryglacjalnych, część NE, w obniżeniu niższej terasy morskiej; na bagnistej tundrze mszystotrawiastej z naciekami wód peryglacjalnych, skrajnie SW część, Tjórndalen, dno doliny między moreną niwalną i jeziorkiem lodowcowym; na bagnistym i podtopionym mszarze wodami peryglacjalnymi, Dyrstadflya 5 skrajnie SE część, Dyrstadelva, obrzeże połogiej przełęczy pod moreną niwalną; na namułach i kamieniach w cieku wód peryglacjalnych, skrajnie SW część, Dyrstaddalen, obrzeże doliny pod moreną niwalną, mszar; na namule, żwirze i kamieniach w cieku wód peryglacjalnych, skrajnie SW część, Dyrstaddalen, obrzeże doliny pod moreną niwalną; na osadach mulistożwirowych na skraju jeziorka peryglacjalnego, skrajnie SW część, Dyrstaddalen, obrzeże doliny pod moreną niwalną, mszar; w kępach mchów w cieku wód peryglacjalnych, skrajnie SW część, Dyrstaddalen, obrzeże doliny pod moreną niwalną, mszar; na namule i w kępach mchów w cieku wód peryglacjalnych, skrajnie NW część, w obniżeniu terasy morskiej; na namule i w kępach mchów na obrzeżu jeziorka peryglacjalnego,

6 część NW, przy ujściu rzeki; na głazie w strefie przypływów i odpływów morza, Lognedalsflya skrajnie NE część, terasa morska pod stokiem wzniesienia, mszar; na namułach i w kępach mchów w cieku wód peryglacjalnych, skrajnie NE część, terasa morska pod stokiem wzniesienia, mszar; na namułach i w kępach mchów w cieku wód peryglacjalnych, część środkowopółnocna, polygonalna, kamienista niższa terasa morska; na namułach i kamieniach wysychających rozlewisk wód peryglacjalnych, część SW, polygonalna, kamienista wyższa terasa morska; na namułach i kamieniach wysychającego rozlewiska wód peryglacjalnych, część SW, w obniżeniu na wyższej terasie morskiej, mszar; na namułach i w kępach mchów na skraju jeziorka peryglacjalnego, część SW, dno doliny śródgórskiej pod moreną niwalną, mszar; na namule, kamieniach i w kępach mchów w ciekach wód peryglacjalnych, skrajnie SE część, Lognedalen, pod moreną niwalną na wyższej terasie morskiej, mszar; na namule i w kępach mchów w ciekach wód peryglacjalnych, Dunderdalen 9 skrajnie NW część, na terasie morskiej u podnóża wzniesienia, mszar nitrofilny poniżej kolonii traczyków; na namułach i w kępach mchów w ciekach wód peryglacjalnych, skrajnie NW część, na wyższej terasie morskiej u podnóża wzniesienia, mszar; na namułach i w kępach mchów w ciekach wód peryglacjalnych, WYNIKI BADAŃ Łącznie na 0 przebadanych stanowiskach glonów stwierdzono taksonów tych roślin niższych, reprezentującej grupy systematyczne (tab ) Najliczniej występują Chlorophyta (9), Cyanophyta () i Bacillariophyceae (), a najrzadziej Xanthophyceae () Są to stanowiska o bardzo zróżnicowanym składzie gatunkowym W jednej próbie stwierdzono od 9 do 5 tych roślin Przykładowo do najbogatszych należą stanowiska nr, 7,,,, 0 i 9, do dość bogatych nr 9, 0 i 8, a do najuboższych w te rośliny stanowiska nr i Skład taksonomiczny glonów najściślej uzależniony jest od stopnia uwilgotnienia podłoża i od właściwości troficznych wód Stosunkowo najuboższą florą glonów cechują się stanowiska bezpośrednio 0

7 zasilane wodą lodowcową, najuboższą w składniki pokarmowe W tej sytuacji, jak na przykład na stanowisku nr i, najliczniej występują okrzemki (Bacillariophyceae), nieliczne sinice (Cyanophyta) najczęściej z rodzajów Osillatoria i Phormidium oraz zielenice nitkowate (Chlorophyta) z rodzaju Ulotrix Wśród obecnych sinic zwraca uwagę znikomy udział taksonów zielonych do intensywnego wiązania azotu atmosferycznego,'i to głównie z rodzajów Nostoc i Anabaena Bogate i najliczniejsze zbiorowiska glonów charakteryzują się przede wszystkim dużym udziałem zielenic (Chlorophyta), a zwłaszcza z grupy Desmidiaceae Występują one w stosunkowo dobrze rozwiniętych ekosystemach tundry, na namuliskach i kamieniach cieków wodnych Jest to przypadek ścisłego powiązania glonów z korzystniej uformowanymi warunkami wodnotroficznymi Stosunkowo duże urozmaicenie flory glonów obserwuje się także na siedliskach, gdzie zachodzą częste przemieszania wód peryglacjalnych z wodą morską (nr 7) Nie obserwuje się wyraźnej współzależności pomiędzy florą glonów i lepiej wykształconymi zbiorowiskami tundry W kępach różnych gatunków mchów, porostów i roślin kwiatowych, w zależności od stopnia troficzności wody zasilającej siedlisko, prawie zawsze występują proste lub nieznacznie złożone zbiorowiska glonów, podobne jak w innych miejscach zupełnie pozbawionych roślinności tundry Spośród najbardziej charakterystycznych cech flory glonów na badanym terenie przede wszystkim należy wymienić: masowe występowanie asocjacji plechowych zielenic (Chlorophyta) z rodzajów Prasiola (głównie P crispa), Enteromorpha i Ulotrix oraz sinic (Cyanophyta) z rodzajów Nostoc (zwłaszcza N commune), Calotrix, Cylindrospermum, Anabaena, Oscillatoria, Phormidium i Tylopthrix Wymienione glony występują masowo, w charakterystycznie zwartych i barwnych skupieniach na różnych siedliskach: w zimnych wodach lodowcowych i peryglacjalnych, na cieplejszych obrzeżach jeziorek i rozlewisk wodnych, wszędzie tam na namułach, żwirze, kamieniach i na piasku oraz w poduchach mchów LITERATURA Alexander V, 97 A synthesis of the JBP Tundra Biome Circumpolar Study of Nitrogen Fixation Tundra Biome Steering Committe Ed Holding Basilier K, 979 Nitrogen fixation associated with Saphagnum and some other Musci Acta Univ Upsal 58 Borge O, 9 Die Susswasseralgenflora Spitzbergens Vidensk Skr MatNat Kl Grandhall U, Basilier K 97 Nitrogen fixation in tundra communities In Sonesson M (Ed), Progr Rep 97 Swedish JBP Tundra Project Tech Rep Karczmarz К, Święs Г, 988 Bryoflora południowego wybrzeża Bellsundu (Spitsbergen Zachodni) Wyprawy Geograficzne UMCS na Spitsbergen, Lublin Karczmarz K, Swięs F, 989 Mszaki (Bryophyta) rejonów Lognedalsflya, Dyrstadflya 0

8 i północnej części Chamberlindalen na południowowschodnim wybrzeżu Bellsundu Wyprawy Geograficzne UMCS na Spitsbergen,Lublin Kol E, Eurola S, 97 Red snow algae from Spitsbergen Astrate, 7 Krieger W 98 Susseaseralgen aus Spitsbergen (Conjugate und Chlorophyceae) Ber Dtsch Bot Ges 56 lagerstedt N G, 97 SotvattensDiatomaceer fran Spitsbergen och Beeren Eiland Bih K Sv Vet Akad Handl () Matula J 97 Investigations on the algaflora of West Spitsbergen Acta Univ Vratisl 55 Oleksowicz A, 98 Desmids of Oskar II Land (West Spitsbergen) Fragm, Flor et Geobot 8 () Rzętkowska A, 987 Vegetation of Calypsostranda in Wedel Jarlsberg Land, Spitsbergen Polish Polar Reserch 8 () Święs F 988 Zróżnicowanie geobotaniczne tundry na południowym wybrzeżu Bellsundu (Zachodni Spitsbergen) Wyprawy Geograficzne UMCS na Spitsbergen, Lublin Thomasson K, 958 Zur Planktonkunde Spitzbergens Acta Hydrobiol Hydrograph Protistol () Thomasson K 96 Zur Planktonkunde Spitsbergens, Acta Hydrobiol Hydrograph Protistol 8 () SUMMARY The materials for this paper were collected during the Third Geographical Expedition of the Maria CurieSkłodowska University, Lublin, to Spitsbergen in 988 The paper includes a preliminary characteristic of the algae collected in scores of sites in the southeastern coast of Bellsund Bay (Fig ) Description of 0 sites of the flora explored so far is given in the text Fig presents their location The alga specimens found are collected in Tab It proves that of alga units of classification the greatest number belongs to Chlorophyta (9), then to Cyanophyta () and Bacillariophyceae () but the fewest to Xanthophyceae () The effect of biotopie factors on alga development was studied The attention was paid to the' participation of algae in the process of successive formation of the organized plant community mentioned above The significant role is played by the species of Cyanophyta group e g those of Nostoc and Anabaena which fix the atmospheric free nitrogen intensely 0

9 Rye Mapka sytuacyjna terenu badań: grzbiety górskie lodowce sieć rzeczna, stanowiska badanych glonów Fig The situational map of the studied area: mountain ridges, glaciers, river system, sites of the studied algae 05

10 T a b e l a W y s t ę p o w a n i e glonów w r e j o n i e B e l l s u n d u / Z a c h o d n i S p i t s b e r g e n / O c c u r e n c e o f a l g a e i n t h e B e l l s u n d r e g i o n / V e s t Numery s t a n o w i s k О ON Nazwa g a t u n k u Name o f no o f Spitsbergen/ stand species S y n e c h o c o c c u s a e r u g i n o s u s Nfig M e r i s m o p e d i a e l e g a n s A^ B r M m i n i m a G Beck M t e n u i s s i m a Lemm C h r o o c o c c u s c o m p a c t a Kfltz Ch m i n u t u s (Kfltz) N8g Ch montana KQtz C h s a n g u i n e a ( A g ) Kfltz Ch t u r g i d u s (Kfltz) NUg^ Gomphosphaeria a p o n i n a KQtz 0 n a e g e l i n a ( U n g e r ) Lemm Chamaes'iphon s p Aphanothece sp'div Phormidium s p div Microcoleus vaginatus ( V a u c h ) Gom N o s t o c commune V a u c h N k i h l m a n i Lemm N p a l u d o s u m Kfltz Scftizothrix div sp Oscillatoria 5 t sp Cylindrospermum s p Anabaena s p div C a l o t h r i x gypsophila (Ktttz) Tylopothrix Melosira sp Thuret sp div C y c l o t e l l a a n t l q u a V Sm "^З'чо") a f i n Tab Objaśnienia: liczby wskazują ilościowość: f sporadycznie, pojedynczo, często, bardzo często, masowo, X grupy roślin A stanowiska na powierzchniach pozbawionych roślin wyższych В stanowiska w obrębie mszarów i bagiennej tundry mszystotrawiastej The numbers point to frequency: H occasionally, individually, frequently, very often, in great quantities, X groups of plants A sites in higher plant free areas, В sites within morasses and boggy, moss and grass grown tundra v

11 Meridion circulare (Grev) Ag 5 Diatoma yulgare Bory D e?longatura (Lyngb) Ag U 5 6 U h U U U t> k * * Ił ft Fragilaria arcus ft U F sp div * Syriedra ulna (Nltzch) Ehrenb \ 7 d 9 0 ft ft ft * Z ] Eunotia sp dlv Achnanthes sp div Frustulia rhomboides (Eiirenb) Cleve * Stauroneis sp div Navicula sp div Pinnularia sp div * Caloneis sp Cymbella sp div ft 5 A U ft ^ Pleurosigma sp div Didymosphaenia gemininata (Lyngb) M Schm i Neidura sp div Gomphonema sp div Hantzschia sp div Nitzschia sp div Surirella sp^div i i i Ophiocytium maius i Tribonema sp T minus Hazen Ulothrix aequalis Kfltz 5 U oscillariana Kfltz U s u b t i l i s Kfltz U zonta (Wab et Mohr) Kfltz Microspore sp div Prasiola crispa (Lightf) Menegh" U ft J

12 о оо Enteromorpha sp Oedogonium s p Cladophora steriles sp Bulbochaete sp A p i o c y s t i s b r a u n i a n a N8g Asterococcus superbus (Cienk) Botryococcus braunii Oocystis sp Trochiscia sp Cylindrocystis brebissonii C f Scherff KQtz i Menegh m i n o r (W e t G W e s t ) K o s s i n s k C c r a s s a De B a r y C l o s t e r i u m acerosum ( S c h r ) E h r ex R a l f s C navlcula (Breb) LOtkem C p a r v u l u m NBg C pseudolunula Borge C s t r i o l a t u m Ehr ex Ralfs C t u m i d u i u r a Gay Pleurotaenium trabecule (Ehr) Actinotaenlum curtum v a r (Breb) T e i l C f Pouzar anceps Lund subparvulum L a r s e n C bioculatum Breb C b o t r y t i s Menegh C connatum v a r connatum Breb C contractum v a r contractum C v a r c r a c o v i e n s e attenuatum e x Rrtźicka e t Cosmarium a n c e p s v a r A ex Nag Kirchn Racib C c o n s p e r s u m v a r l a t u m ( B r e b ) '/ e t "» '/est v г 9 0

13 v J costatum v a r costatun crenatum v a r crenatum Ralfs 5 * 6 7 p cymatopleuruir' v a r c y m a t o p l e u r u m depressum v a r depressum fnsg) Lund, ^ranatum v a r granatum var alatun Jacobs v a r elongatum holmiense v a r holmiense v a r integrum Lund hornavanense Gutw v a r 0?М 6 U? " a 0 <> S З7? Nordst var pyramidale Q Nordst Breo hammeri R e i n s c h v a r? Ц ordst 0 Q Schmidl croasdaleae Kriey et 'i' ~r г dubovianum (Lfltkm) Riz v a r j a n o v i e n s e ' ( G u t w ) Rtiz 0 impressulum v a r impressulum E l f v incertum / Gerl Lund incertum vgr microsphinctum v a r microsphinctum Schmidl norirpbergense R e i n s c h v a r С pbtusatum v a r parvulum Breb v a r minus F B r s t planogranatum v a r planogranatum pokomyanum v a r var groenbladii pseudoconnatum v a r pseudoconnatum pseudohólmii v a r pseudoholmii punetulatum v a r punctulatum pachydermum v a r pachydermum L u n d Nordst depressum West e t West obtusatum Schmidl Croasol г pokornyanum ( G r u n ) W e s t e t West г FBrst Nordst Borge Breb

14 J В ' о С var subpunctalatum (Nordst) Bftrges "О C forna C quadratum var quadratum Ralfs C f w i l l e i West et West C spesiosum var spesiosum Lund г C var blfonne Nordst C var incrassatum Ins et Krleg C var rostafinskll (Gutw;) West et West C var simplex Nordst C subcostatum var subcostatum Nordst, C subcrenatum var subcrenatum Nordst т C sublmpressulum var subimpressulum Borge C subspeclosum var subspeciosum Nordst C tumldum var tumidum Lund C turplnil var t u r p i n l l Breb C wittrockii var, wittrockli Lund, Staurastrum blenaanum var bieneanum Rabanh, St, borgeanum var borgeanum Schraldl S t f minus Schmldl, S t brebissonli var, brebissonli Archer, w St, dilatatum v^r dilatatum Ehrenb, St, lapponleum var lapponlcum(schmidl)gr6nbl S t rauticum var, muticum Breb, S t, orbiculare var orbiculare Ralfs S t polymorphum var polymorphum Breb St, subscrabum var, ubscrabum Nordst S t varians Raclb var badense Schmldl, Mougeotia sp, s t a r l i div Zygnema sp s t e r l l Zygogonium sp s t e r l l '