Słowniczek terminów. Umiejętność: "praktyczna znajomość czegoś, biegłość w czymś, zdolność wykonywania czegoś" (Słownik języka polskiego PWN s.

Transkrypt

1 Słowniczek terminów W róŝnych dokumentach związanych z dokonującą się reformą oświaty wielokrotnie pojawiają się wymiennie takie wyraŝenia jak: umiejętności i kompetencje oraz umiejętności kluczowe i kompetencje kluczowe. Umiejętność: "praktyczna znajomość czegoś, biegłość w czymś, zdolność wykonywania czegoś" (Słownik języka polskiego PWN s. 598) Umiejętności: "gotowość do świadomego działania, oparta na wiedzy oraz konkretnym ruchowym opanowaniu (wyćwiczeniu) określonych czynności z moŝliwością dostosowania ich do zmiennych warunków. Umiejętności to fundamentalna kategoria procesu kształcenia zawodowego. WyróŜniamy umiejętności intelektualne, których treścią jest określenie róŝnic i podobieństw, tworzenie pojęć, formułowanie sądów na podstawie abstrahowania, dowodzenia i sprawdzania oraz umiejętności motoryczne stanowiące moŝliwość sprawnego i celowego wykonywania określonej czynności". (Słowniczek nowych terminów w praktyce szkolnej ElŜbieta Goźlińska s 121) Umiejętności kluczowe: "szczególnie waŝne umiejętności, bez opanowania których nie moŝna skutecznie wykonywać określonych zadań" (Słowniczek nowych terminów w praktyce szkolnej ElŜbieta Goźlińska s 121) Kompetencja: "zakres czyjejś wiedzy, umiejętności lub odpowiedzialności" (Słownik języka polskiego PWN s. 977) "umiejętność wyŝszego rzędu będąca skutkiem osiągniętym przez ćwiczenie umiejętności i nabywanie doświadczeń, podbudowanych przekonaniem, pewnością opartą na refleksji dlaczego trzeba postąpić w określony sposób w określonej sytuacji". (Projektowanie: Program "Nowa Szkoła" s. 29) Kompetencje kluczowe: "jest to zestaw najwaŝniejszych kompetencji, bez których nie moŝna kształtować kompetencji pozostałych". (Organizacja Współpracy i Rozwoju Gospodarczego (OECD), która w roku 1996 dokonała analizy oświaty średniego szczebla, wymienia takich kompetencji 9: 1. umiejętność pracy w zespole 2. umiejętność posługiwania się nowoczesną technologią informacyjną i komunikowania się 3. umiejętność rozwiązywania problemów 4. umiejętność wysłuchiwania innych i brania pod uwagę ich punktów widzenia 5. umiejętność korzystania z odmiennych źródeł informacji 6. porozumiewanie się w kilku językach 7. łączenie i porządkowanie rozmaitych porcji wiedzy 8. umiejętność radzenia sobie z niepewnością i złoŝonością 9. umiejętność organizowania i oceniania własnej pracy

2 W Polsce przyjęto 5 kompetencji kluczowych.) A więc kompetencja, to jest umiejętność wyŝszego rzędu lub inaczej: kompetencja, to jest zbiór, czy zestaw pewnych umiejętności. Jeśli stwierdzę, Ŝe umiem ugotować zupę pomidorową, czy zmienić koło w samochodzie, czy znaczy to, Ŝe jestem kompetentnym kucharzem, czy mechanikiem samochodowym? Chyba nie. NaleŜy więc uznać, Ŝe pod stwierdzeniem - kompetentny kucharz - kryje się wiele umiejętności dotyczących gotowania, smaŝenia i pieczenia. A jak to jest w szkole? W czasie lekcji kształtujemy - umiejętności kluczowe - drobne umiejętności, które są składnikami - kompetencji kluczowych - uzyskiwanych, jako efekt procesu kształcenia; są więc one skutkiem wielu długofalowych działań. MoŜna na przykład zauwaŝyć, Ŝe kompetencja porozumiewania się składa się z wielu zintegrowanych umiejętności: czytania, pisania, słuchania, mówienia. W kompetencji, którą osiągamy zawiera się równieŝ nasza refleksja, wiedza, czy postawa. Wszystkie wymienione elementy są wzajemnie powiązane i warunkują osiągane kompetencje.owe relacje, między kluczowymi umiejętnościami i kompetencjami, moŝna ukazać wyliczając główne składniki kompetencji: system wiedzy teoretyczno-praktycznej, układy, czynności, których podstawę orientacyjną stanowi ta wiedza, podmiotowe uwarunkowania działalności człowieka. Kompetencje kluczowe w nowoczesnej szkole I. Planowanie, organizowanie i ocenianie własnego uczenia się. Kompetencja ta ma słuŝyć temu, aby uczniowie: planowali wykonania zadania, byli świadomi celów i przedmiotów uczenia się, uczyli się świadomie i odpowiedzialnie. Kiedy człowiek się uczy, nieustannie podejmuje decyzje typu: czego i w jakiej kolejności uczyć się, jak wyłapać błędy i luki, co uznać za najwaŝniejsze i jak te najistotniejsze fragmenty wyróŝnić z całości materiału. Obecnie większość decyzji podejmuje w szkole nauczyciel, przekazuje je uczniowi, a więc uczeń uczy się pod dyktando. Trafne podejmowanie decyzji to umiejętność, którą młody człowiek powinien opanować, by w efekcie odciąŝyć nauczyciela z odpowiedzialności za swoją edukację. A więc naleŝy dąŝyć d tego, by uczeń posiadał umiejętność planowania, organizowania, kontrolowania przebiegu i rezultatów oraz doskonalenia własnego uczenia się. Czyli uczymy świadomego i planowego uczenia się. II. Skuteczne porozumiewanie się w róŝnych sytuacjach. Kompetencja ta ma słuŝyć temu, aby uczniowie: precyzyjnie wyraŝali swoje myśli, nauczyli się słuchać innych, mówili tak, aby byli rozumiani, odczytywali znaki pozawerbalne.

3 Znaczenie umiejętności nawiązywania kontaktów między ludźmi nieustannie rośnie. Komunikują nam, czego się od nas oczekuje, my komunikujemy nasze oczekiwani. Dają nam do zrozumienia, jakie mają intencje, jacy są, informują. My zaś mamy własnych adresatów. Praca, sprawy publiczne i prywatne wymagają umiejętności porozumiewania się co do zamiarów, potrzeb, mości. Jeśli umiemy podzielić się wiedzą, nasze wprawy ułoŝą się lepiej. Innymi słowy, człowiek coraz częściej musi korzystać z umiejętności doprowadzania innych do rozumienia jego komunikatów i rozumienia komunikatów przekazywanych jemu. Czyli uczymy krytycznego rozumienia innych i czynienia siebie zrozumiałym. III. Efektywne współdziałanie w zespole. Kompetencja ta ma słuŝyć temu, aby uczniowie: umieli znaleźć się w róŝnych zespołach, podejmowali róŝne role (trzeba umieć być przełoŝonym, partnerem i podwładnym), uczyli się wspólnego organizowania zadań i współpracy z innymi podejmowali odpowiedzialność za pracę grupy. I w pracy, i poza nią człowiek wykonuje coraz więcej zadań wspólnie z innymi. Skład zespołów zmienia się, ale współpracować trzeba umieć z kaŝdym. Zmieniają się nasze role - raz organizujemy pracę zespołu, a kiedy indziej jesteśmy członkiem zespołu, któremu kto inny wyznacza zakres pracy i jej kierunek. Trzeba umieć być przełoŝonym, partnerem i podwładnym. Praca w małych grupach na lekcji przygotowuje do pracy i współpracy. Uczymy uczniów organizowania wspólnego wykonywania zadań i pracy w grupie. IV. Rozwiązywanie problemów w twórczy sposób. Kompetencja ta ma słuŝyć temu, aby uczniowie: umieli dostrzegać problemy, przyjmowali twórczą postawę, umieli stawiać hipotezy, weryfikować je, umieli korzystać z posiadanej wiedzy w nowych sytuacjach. Zarówno w pracy, jak poza nią, zaskakują nas sytuacje nietypowe, w których trzeba zdecydować się na nietypowe postępowanie. Najpierw zwykle sprawdzamy, czy w naszym zakodowanym systemie działań znajdziemy coś odpowiedniego. Jeśli nie, próbujemy określić na czym polega ta nietypowa trudność. Następnie staramy się korzystając z wiedzy zdobytej wcześniej zorientować się, jakie wiadomości są nam potrzebne i jak je uaktywnić. A wówczas, decydujemy, jak postąpić. Wszystko to są umiejętności oparte na swoistej wraŝliwości na to, co nowe i inne. materiał nauczania daje wiele okazji do rozwiązywania problemów, jeśli tylko pomyślimy o myśleniu uczniów, nie zaś o ich pamięci. Czyli uczymy dostrzegania i określania problemu, wyszukiwania, tworzenia i weryfikacji metod jego rozwiązania oraz posługiwania się nimi. V. Sprawne posługiwanie się komputerem. Kompetencja ta ma słuŝyć temu, aby uczniowie: umieli sięgać do nowych źródeł informacji, celowo je gromadzić i przetwarzać.

4 Dzięki komputerom mamy łatwy dostęp do ogromu informacji potrzebnych w danej chwili dla wykonania konkretnego zadania. MoŜemy wykorzystać te informacje na wiele sposobów. Trudno wykonywać dziś bardziej skomplikowane prace bez komputera, z którego czerpiemy informacje, a takŝe przekazujemy informacje i je przetwarzamy. Odpowiednio oprogramowany komputer dostępny w klasie zrównuje pozycje nauczyciela i uczniów wobec naukowej wiedzy. NiezaleŜnie od lekcji słuŝących opanowaniu umiejętności posługiwaniu się komputerem, prowadzić trzeba lekcje, na których wykorzystuje się komputer dla celów wypływających ze zwykłego materiału nauczania danego przedmiotu. Czyli uczymy celowego gromadzenia i przetwarzania wiadomości przy wykorzystaniu środków informatycznych. Poziomy kompetencji I. Planowanie, organizowanie i ocenianie własnego uczenia się Uczeń podejmuje próby wykonania zadania. Potrafi określić cel ogólny zadania i kolejność wykonywanych prac. Potrafi zdobyć brakujące i dostępne informacje. Etap 4 Uczeń potrafi ocenić wyniki i porównać je z zamierzonym celem. II. Skuteczne porozumiewanie się w róŝnych sytuacjach Uczeń potrafi zrozumieć zadanie wyraŝone w prosty i jednoznaczny sposób, ustnie bądź pisemnie. Uczeń potrafi wyjaśnić, w jakiej sytuacji znajdują się wykonujący pracę i potrafi objaśnić niektóre wyniki dotychczasowej pracy. Mógłby to być na przykład stosunkowo prosty opis słowny lub krótki, natychmiastowy opis pisemny. Uczeń potrafi określić zadanie wynikające z danej sytuacji i potrafi spośród ustnych, pisemnych i wizualnych informacji wyłowić te, które są potrzebne do wykonania zadania. Uczeń potrafi przedstawić uŝyte metody i wyniki w uporządkowanej, logicznej kolejności. Mógłby to być uporządkowany raport, w którym istniałaby moŝliwość skorzystania i wyboru kombinacji właściwych środków. Uczeń potrafi analizować informacje i sytuacje, formułować zadania i zdobywać dostęp do informacji potrzebnych do skutecznego i efektywnego poradzenia sobie z tymi przez siebie określonymi zadaniami. Uczeń potrafi stworzyć jasny, dobrze przedstawiony i uporządkowany raport, uŝywając kombinacji najbardziej odpowiednich środków. Raport moŝe na przykład zawierać wytłumaczenie przyjętej strategii, uzasadnienie, co było konieczne, a co moŝna było uznać za zbędne i komentarz dotyczący załoŝeń i uproszczeń.

5 III. Efektywne współdziałanie w zespole Uczeń współpracuje w grupie jako jej członek. Pyta, prosi o wyjaśnienie, słucha dyskusji, potrafi dostosować się do decyzji grupy w sprawie pracy do wykonania. Uczeń świadomie uczestniczy w grupowej dyskusji i podejmowaniu decyzji, staje się odpowiedzialny za grupę. Jest świadomy zalet i mocy negocjacji. Potrafi zaakceptować zdanie grupy lub bronić własnego punktu widzenia. Doświadczył róŝnych sposobów pracy oraz potrafi podjąć decyzję o tym, jaką przyjąć postawę. Uczeń jest świadomy róŝnych ról i róŝnego rodzaju odpowiedzialności w grupie, potrafi wybrać własną rolę albo zaakceptować zadaną. Jest w stanie prowadzić proces decyzyjny w grupie sugerując sposoby pracy oraz przyjąć odpowiedzialność za prowadzenie grupy. Wykazuje gotowość do modyfikacji preferowanego przez siebie sposobu pracy. Zachęca innych do pracy, utrzymuje partnerską atmosferę. IV. Rozwiązywanie problemów w twórczy sposób Uczeń będzie w stanie ocenić sytuację, rozpoznać rodzaj problemu i wybrać poznaną uprzednio technikę, aby znaleźć rozwiązanie. Problem do rozwiązania będzie typowy, jednoetapowy. Uczeń będzie zdawał sobie sprawę z potrzeby oceny wartości, odpowiedniości i dokładności uzyskanych rezultatów. Aby ocenić ich trafność, będzie sprawdzać rezultaty w konkretnych sytuacjach. Uczeń będzie w stanie zanalizować sytuację i rozpoznać rodzaje problemów przez nią stworzonych. Określi rodzaje technik potrzebnych do znalezienia rozwiązania. Problem moŝe być złoŝony, wieloetapowy. Uczeń rozumie potrzebę oceny rezultatów oraz potrzebę zmiany i adaptacji technik, aby stworzyć efektywniejsze, dokładniejsze i ogólniejsze rozwiązanie. Będzie w stanie wyciągnąć wnioski ze swych rezultatów, uzasadnić wybrany sposób postępowania. Uczeń określa sytuację, rozpoznaje zawarte w niej problemy, dokonuje analizy sposobów ich rozwiązania, tworzy struktury techniki, aby z nią sobie poradzić. Rodzaje problemów mogą pozostawać nie do końca jasne dopóki wyniki nie zostaną zanalizowane. Uczeń będzie świadomy potrzeby formułowania hipotez dotyczących wyników, aby zaplanować eksperymentalne sytuacje w celu sprawdzenia tych hipotez, ich ewaluacji, a następnie postawienia nowych hipotez. Uczniowie wykaŝą gotowość wejścia w strukturę problemu i zajmowania się nimi od środka.

6 V. Sprawne posługiwanie się komputerem Uczeń wie, jak wybrać i zastosować niezbędną wiedzę i umiejętności w danym obszarze technologii informacyjnej. (Potrafię, zatem robię to.) Uczeń jest w stanie rozpoznać zadania, jakie naleŝy przedsięwziąć w celu osiągnięcia wyników. Uczeń jest w stanie skorzystać z wiedzy i umiejętności, by wykonać zadania. (Nie potrafię, więc muszę stwierdzić, co trzeba wiedzieć, aby to zrobić.) Uczeń jest w stanie krytycznie zastosować refleksyjne i oceniające procedury do stwierdzenia efektywności i wydajności procesów przedsięwziętych w celu wykonania zadań i osiągnięcia wyników. (Zrobiłem, zatem muszę ocenić, jak to zrobiłem.)

7 Arkusz hospitacji diagnozującej Imię i nazwisko nauczyciela Przedmiot rodzaj zajęć Klasa grupa Temat lekcji zajęć Data hospitacji Cel ogólny Cele szczegółowe: Imię i nazwisko hospitującego matematyka II Potęga o wykładniku całkowitym i notacja wykładnicza zabawy matematyczne Obserwacja osiągniętego poziomu sprawności uczniowskich i umiejętności. Diagnoza następujących umiejętności kluczowych: efektywnego współdziałania w zespole i pracy w grupie, podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji, rozwiązywania problemów w sposób twórczy, poszukiwania, wykorzystywania informacji z róŝnych źródeł Strategiczne umiejętności ucznia opisane w podstawie programowej kształcenia ogólnego Adnotacja hospitowanego Stopień opanowania Adnotacja hospitującego Stopień opanowania Efektywnego współdziałania w zespole 4 Dzielenie się zadaniami 3 Dzielenie się wiedzą, pomysłami 3 grupowe 4 Podejmowanie decyzji indywidualne 2 Przestrzeganie zasad uczciwej rywalizacji 5 Wykorzystywania informacji z róŝnych źródeł 3 Stopień opanowania materiału w zakresie koniecznym i podstawowym Rozwiązywania problemów w sposób twórczy 2 4 Inne uwagi i spostrzeŝenia hospitowanego Inne uwagi i spostrzeŝenia hospitującego Zadowolona byłam, Ŝe uczniowie słabi, którym matematyka sprawia problemy, nieśmiali oraz bierni na lekcjach tym razem wykazali duŝe zainteresowanie oraz chęć podejmowania wysiłku intelektualnego. Chętnie wykonywali powierzone im zadania, sami z własnej inicjatywy próbowali rozwiązywać problemy, współpracowali z kolegami. Zachęcać najsłabszych, bądź nieśmiałych uczniów do wysiłku intelektualnego oraz większej aktywności na lekcjach matematyki poprzez większą ilość gier dydaktycznych oraz stosowanie metod aktywizujących. Wspólne wnioski i indywidualne zalecenia Motywować uczniów do częstszego podejmowania indywidualnych decyzji. Pracować nad umiejętnością rozwiązywania problemów w sposób twórczy. Data rozmowy po hospitacyjnej Podpis hospitowanego Podpis hospitującego Stopień opanowania umiejętności ucznia według skali ocen.

8