Wspólny obszar bezpieczeństwa w wymiarze ponadsektorowym

Wspólny obszar bezpieczeństwa w wymiarze ponadsektorowym

Strategiczna wizja administracji publicznej w obszarze zarządzania kryzysowego Zmienne uwarunkowania środowiska kształtowania polityki i tworzenia prawa; Rozwój długofalowych warunków rozwoju dla zaangażowania sektora biznesowego w przedsięwzięcia na rzecz bezpieczeństwa powszechnego; Możliwość osiągania celów rozwojowych organizacji zrzeszających obywateli; Skuteczność osiągnięcia kompromisu dla trzech sfer (administracja, biznes, społeczeństwo) we wspólnym systemie zarządzania kryzysowego.

Integracja wspólnego obszaru Proces rozwiązywania przyszłych sytuacji nadzwyczajnych w płaszczyźnie poziomej oraz pionowej nie zostanie zakończony w najbliższych latach; Wspólny obszar należy postrzegać jako system wsparcia kompetencyjnego, finansowego i materiałowo-technicznego dla elementów wykonawczych systemu zarządzania kryzysowego (służby, straże, inspekcje i inne podmioty); Decyzja o integracji wysiłków trzech obszarów na rzecz budowy systemu ochrony ludności, którego integralną i nierozłączną częścią jest sektor biznesowy i społeczny.

Generalne założenia funkcjonowania systemu Zagrożenia czasu pokoju i kryzysu równoważą skutki konfliktu zbrojnego i wojny; Istnieje stała możliwość wystąpienia różnych rodzajów zagrożeń ludności, mienia i środowiska, która wymusza integrację działań administracji rządowej i samorządowej oraz obywateli do przygotowania, odpowiedzi oraz zarządzania tymi zdarzeniami; Sektor wojskowy i cywilny są jednakowo odpowiedzialne za funkcjonowanie mechanizmu ochrony cywilnej; Strategiczną odpowiedzialność za gotowość kryzysową pełni najniższy szczebel administracji przy jednoczesnym wsparciu i koordynacji szczebli wyższych.

Mechanizm Ochrony Cywilnej

Mechanizm Ochrony Cywilnej Przygotowany i funkcjonujący w założeniu na czas wojny i uruchamiany dopiero po podjęciu decyzji o podniesieniu gotowości obronnej państwa; Rozwiązanie wyłącznie w kategorii różnorodnych koncepcji, w tym badań naukowych; Misja mechanizmu ochrony cywilnej sprowadza się do zapewnienia ludności cywilnej jak najlepszych warunków bezpieczeństwa, w obliczu zagrożeń naturalnych oraz wywołanych działalnością człowieka.

Trzy priorytety systemu 1. Ochrona ludności cywilnej (w rozumieniu zdrowia i życia ludzkiego, dóbr materialnych i środowiska) przed negatywnymi efektami spowodowanymi przez czynniki naturalne lub sztuczne; 2. Konieczność aktywnego rozwiązywania wyzwań stwarzanych przez zagrożenia; 3. Konieczność zapewnienia warunków do przetrwania ludności cywilnej. Skuteczne funkcjonowanie tak zdefiniowanego mechanizmu ochrony cywilnej może być zapewnione przy aktywnych formach udziału obywateli.

Formy zaangażowania jako oferta międzysektorowa stała np. wolontariat długofalowy w organizacjach społecznych (pomocowych); doraźna np. wolontariat akcyjny podczas zdarzeń katastroficznych (np. powódź);

Formy zaangażowania obywateli a oferta administracji Wysiłki administracji publicznej oraz sektora społecznego powinny koncentrować się na kompleksowej ofercie partycypacji, która zapewnia: możliwość partycypacji w wybranym działaniu; elastyczność zaangażowania czasowego; możliwość rozwoju umiejętności i kompetencji; współtworzenie procesu decyzyjnego skoncentrowana na jakości udziału obywateli w różnorodnych sposobach osiągania celu.

Kultura bezpieczeostwa

Kultura bezpieczeostwa Wiedza czyli zapewnienie roli i znaczenia bezpieczeństwa, zrozumienia natury zagrożeń i ryzyka ich wystąpienia; Sprawność czyli postawa w trakcie wykonywania różnorodnego czynności w odniesieniu do wymagań bezpieczeństwa; Zachowanie czyli uwzględnianie zagrożeń i ryzyka w bieżącej działalności oraz potrzeb świadczenia na rzecz poprawy bezpieczeństwa i właściwego zachowania się w sytuacjach kryzysowych; Przyzwyczajenie czyli zmiana postrzegania bliskości sytuacji kryzysowych w stosunku do odbiorcy; Motywacja czyli wykształcenie chęci do bezpiecznego postępowania i zrozumienia konieczności zachowań ukierunkowanych na zapobieganie zagrożeniom; Orientacja czyli znajomość funkcjonowania administracji, instytucji i organizacji kształtujących bezpieczeństwo;

Korpus Ochrony Cywilnej

Korpus Ochrony Cywilnej Istotą Korpusu jest wypełnianie zadań wynikających z prawa międzynarodowego, poprzez przygotowane moduły zadaniowe oraz wyszkolonych ochotników (obywateli) w ramach zintegrowanego Krajowego Systemu Ratowniczego. System miałby być wykorzystywany w sytuacjach napięć i niepokojów społecznych oraz zagrożeń wobec ludności, mienia oraz środowiska naturalnego. Porozumienie ponadsektorowe administracji publicznej, sektora biznesu oraz społecznego musi opierać się o prymat wysokiej jakości pracy koordynacyjnej poprzez zrównoważone współtworzenie specjalnych formacji Korpusu Ochrony Cywilnej: Korpus Medyczny (KM) Korpus Ratowniczy (KR) Korpus Informacyjny (KI) Korpus Ochronny (KO)

Korpus Ochrony Cywilnej Korpus Medyczny (KM) do działań związanych z udzielaniem pierwszej pomocy; Korpus Ratowniczy (KR) do wsparcia w zaawansowanych działaniach medycznych KM, w tym miejskich działań poszukiwawczo-ratowniczych i prewencji pożarowej; Korpus Informacyjny (KI) do działań ewakuacyjnych, informacyjnych, edukacyjnych, pomocy psychologicznych oraz rozpoznania; Korpus Ochronny (KO) do wsparcia działań porządkowo-ochronnych służb publicznych i pomocy doraźnej. Podstawą każdego korpusu jest modułowość czyli możliwość łączenia działań własnych z działaniami korpusu innego rodzaju.

Wartośd dodana oferty międzysektorowej wartościowe szkolenia w kraju oraz za granicą, możliwość weryfikacji nabytych umiejętności, poczucie przynależności do elitarnej grupy ochotników, możliwość dodatkowego ubezpieczenia od skutków nagłych zdarzeń, możliwość skorzystania z różnorodnych ulg dla sektora przedsiębiorców

Międzysektorowe porozumienie na rzecz bezpieczeostwa ćwiczenia rozumiane jako testowanie planów zarządzania kryzysowego i innych, ćwiczenia jako możliwość ulepszenia standardowych procedur operacyjnych, ćwiczenia jako stały, integralny i niezbędny element każdego procesu planowania w administracji publicznej, sektorze przedsiębiorców oraz organizacjach społecznych, ćwiczenia jako skoordynowana odpowiedź na wspólne potrzeby ponadsektorowe w obszarze zidentyfikowanych zagrożeń, ćwiczenia jako naturalna szczepionka na sytuacje kryzysowe tańsza, skuteczniejsza i atrakcyjniejsza dla wszystkich uczestników systemu zarządzania kryzysowego, ćwiczenia jako podstawowa forma długofalowego zaangażowania obywateli i sektora biznesowego zmniejszającego wysiłki administracji w zarządzaniu skutkami zdarzeń.

Strategiczne porozumienie międzysektorowe Krajowa Wizja Przygotowania na sytuacje kryzysowe jako realizacja wspólnych celów Krajowe Scenariusze Sytuacji Kryzysowych jako rozwinięcie celów krajowych Krajowy Program Ćwiczeń jako wspólna platforma integracji systemu

LIBERO 2013

Krajowe Ćwiczenia Systemu Zarządzania Kryzysowego Na bazie polskich doświadczeń z przygotowania i przeprowadzenia ćwiczeń zgrywających podmioty systemu zarządzania kryzysowego LIBERO warto doprowadzić do kapitalizacji tego cennego doświadczenia międzysektorowego. Wstępne założenia do Krajowego Ćwiczenia Zarządzania Kryzysowego pk. LIBERO 2013: sprawdzenie efektywności wybranych przedsięwzięć ujętych w planie (procedury, obieg informacji) oraz wypracowanie nowej jakości do aktualizacji Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego; planowani uczestnicy: sektor publiczny (szczebel centralny, szczebel wojewódzki); sektor prywatny (przedsiębiorcy, organizacje samorządowe); sektor społeczny (media, organizacje społeczne); ćwiczenia oparte o sprawdzenie wybranych krajowych zagrożeń ćwiczenia ustanawiające krajowe zdolności

Krajowa Zdolnośd Systemu Zarządzania Kryzysowego ustanowienie krajowej zdolności do dostarczenia kompleksowej opieki dla.. osób poszkodowanych w zdarzeniu o charakterze katastroficznym; ustanowienie krajowej zdolności do wsparcia materiałowo-technicznego w odpowiedzi na potrzeby.. osób poszkodowanych w zdarzeniu o charakterze katastroficznym w czasie.. godzin; ustanowienie krajowej zdolności do odtworzenia podstawowej infrastruktury i funkcjonowania społeczności lokalnych w obszarze dotkniętym zdarzeniem katastroficznym dla.. osób w czasie dni; ustanowienie krajowej zdolności do całkowitej rehabilitacji obszarów dotkniętych zdarzeniem katastroficznym obejmujących. osób w okresie. lat;.. zależy wyłącznie od porozumienia międzysektorowego.

D z i ę k u j ę z a u w a g ę! Rządowe Centrum Bezpieczeństwa Wydział Szkoleń i Ćwiczeń Al. Ujazdowskie 5 00-583 Warszawa tel. / fax +22 23 65 940 kom. +48 782 614 476 e-mail: marcin.rudnicki@rcb.gov.pl